สนุกกันฉันท์ครอบครัว ตอนที่ 13

[err]

สราวลีพูดแล้วมองออกไปทางหน้าต่าง เห็นชวินนำโสภิตาเดินตรงมาที่บ้าน ทั้งคู่กำลังหัวเราะและคุยกัน แต่สราวลีและเขมิกาเห็นชวินวางมือขวาไว้บนก้นโสภิตาอย่างหน้าตาเฉยโดยที่เธอ ไม่ปัดป้องเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองเดินผ่านประตูบานเลื่อนและตัดหน้าทางเข้าครัวไป โดยพากันหัวเราะกับเรื่องโจ๊กที่ชวินเล่า สราวลีและเขมิการีบเดินออกจากประตู พอดีเห็นโสภิตาเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยที่ชวินยืนพิงผนังด้านนอก เขายืนอยู่ตรงนั้นราวนาทีนึงแล้วก็ยิ้มเมื่อได้ยินเสียงกดชักโครก เขาเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไป ควยเขาแข็งปั๋งโผล่หัวออกจากขากางเกงว่ายน้ำ

" ตายแล้วชวิน" สองสาวได้ยินโสภิตาร้องอุทาน
" ทำอะไรยังงั้นจ๊ะ" สราวลีและเขมิกาย่องเข้าไปใกล้ประตูห้องน้ำซึ่งเปิดแง้มอยู่ แล้วยิ้มให้กันก่อนจะเงี่ยหูฟังต่อ
" น้าโสครับ ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ ครับ" ทั้งคู่ได้ยินชวินบอกเธอ
" น้าเซ็กซี่สุดๆ ทำเอาควยผมแข็งอยู่เป็นชั่วโมงเพียงแค่คิดว่ามันจะอร่อยแค่ไหนถ้าได้เย็ดน้า"
" ชวิน...น้า...เอ้อ ทำแบบนี้ไม่ได้นะจ๊ะ"

โสภิตาพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความตกใจเล็กน้อย แต่สราวลีฟังออกว่าน้ำเสียงเธอเจือไว้ด้วยความต้องการเหมือนกัน เขมิกาพูดถูก โสภิตาอยากถูกเย็ดเต็มทีแล้ว

" ได้ซิครับ" ชวินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วทุ้มนุ่มนวล
" น้า..."

โสภิตายังพูดไม่จบก็เงียบเสียงไปในทันที สราวลีแอบมองลอดขอบประตูเข้าไปและเห็นชวินกอดรัดร่างเธอไว้และกำลังจูบไซ้ เธออย่างรุ่มร้อน สองมือเขากำขยำแก้มก้นเธอบีบเคล้นอย่างสนุกมือ โสภิตาเองก็ไม่ได้อยู่เฉย แขนเธอค่อยๆ ยกขึ้นมากอดรัดร่างชวินและเริ่มบดเบียดเนินหีเข้ากับควยที่แข็งนูนขึ้นมา ดวงตาเธอพริ้มปิดแต่ปากเธออ้าออกรับลิ้นของชวิน

สราวลีและเขมิกาเห็นชวินรีบรูดชุดว่ายน้ำโสภิตาลงไปทางปลายเท้าและยกเท้าเธอ ขึ้นทีละข้างเพื่อเอามันออก โสภิตายืนหน้าแดงตัวแดงอยู่ตรงนั้น ดวงตาเธอฉายแววเลื่อนลอยขณะที่ชวินก็ค่อยๆ ถอดชุดของตัวเองออก สายตาโสภิตาจ้องจับอยู่ตรงง่ามขาเขาและเมื่อลำควยเด้งผึงขึ้นมาต่อหน้าต่อตา โสภิตาก็ร้องครางออกมาและเอื้อมมือไปคว้ามันด้วยมืออันสั่นเทา

ชวินรั้งร่างเธอเข้ามาและจูบเธออีกครั้ง มือไม้เขายุ่มย่ามไปทั่วแผ่นหลังเธอขณะที่เธอกระทอกลำควยเขายาวๆ ชวินถอนปากออกและกดมือบนไหล่กลม มนของเธอโดยไม่ต้องบอก โสภิตาค่อยๆ ทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหน้าเขาและเลียริมฝีปากอย่างหิวกระหาย เธอแหย่ลิ้นออกมาเลียน้ำเสียวที่ปลายควยแล้วหลับตาลงดื่มด่ำกับรสชาดของมัน มือเธอข้างหนึ่งจับลำควยไว้ตรงโคน ส่วนอีกข้างก็ช้อนลูกกระโปก จากนั้นก็เริ่มเลียตลอดทั้งลำอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ วกกลับมาที่หัวหยัก พอถึงตรงนั้นเธอก็หยุด แล้วลืมตาขึ้นจ้องมองท่อนเนื้อเบื้องหน้า

เธอเลียริมฝีปากอีกครั้งเพื่อให้มันชุ่มน้ำลายก่อนจะอ้าปากกว้างและเริ่มอม ควยเขา เธอเด้งหัวไปมาช้าๆ แล้วก็วนเป็นวง ทำเอาชวินร้องครวญครางเสียงกระเส่า เธอค่อยๆ กลืนลำควยเขาเข้าไปทีละน้อยๆ พอไปถึงครึ่งลำเธอก็ต้องหยุด สราวลีรู้ว่าเธออยากกลืนมันลงไปให้หมดทั้งดุ้น แต่ก็ทำไม่ได้ ถึงยังงั้นเธอก็เล่นกับส่วนที่เธอรับไหวอย่างเต็มที่ เด้งหัวไปๆ มาๆ เร็วจี๋จนมีเสียงจ๊วบจ๊าบดังลั่น มือข้างหนึ่งของเธอลดลงไปกุมกระเปาะหีตัวเองแล้วแยงนิ้วเข้าออกเป็นพัลวันจน ตัวเธอเองก็พลอยครางกระเส่าไปด้วย

สราวลีรู้สึกมีมือคู่หนึ่งอ้อมมากุมช้อนเต้าคู่งามของเธอ เธอจึงหันไปยิ้มให้เขมิกา สองสาวจูบกันอย่างเร่าร้อน ต่างฝ่ายต่างแยงหีกันและกันแต่แล้วก็พร้อมใจกันหันไปดูทางห้องน้ำเพราะอยาก รู้ว่าโสภิตากับชวินกำลังจะทำอะไรต่อไป ชวินกำลังครางเสียงกระเส่าซึ่งสราวลีได้ยินและได้เห็นเขาเด้งสะโพกไปมาเย็ด ปากโสภิตาอย่างเร็วจี๋ขนาดนั้นก็รู้ว่า ถ้าโสภิตายังคงทำต่อไป เดี๋ยวเธอก็คงได้น้ำควยเต็มปากแน่ๆ ชวินเองก็คงรู้เหมือนกัน เขาก้มลงไปดึงโสภิตาให้ยืนขึ้น เขาดันเธอถอยไปจนถึงเคาน์เตอร์ขนาดใหญ่และยกตัวเธอขึ้นไปนั่งที่ขอบ เธอเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อยทำให้เต้านมเธอตั้งเด่นขึ้น ชวินก้มหน้าลงเลียดูดสองเต้าเบื้องหน้าอย่างเมามัน

โสภิตาครวญครางเสียงแผ่ว แต่เมื่อชวินถอนปากออกจากเต้าและลงไปคุกเข่าฝังหน้ากับโคกหีรกหมอยดำสนิทของ เธอ โสภิตาต้องกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกมา ชวินยกขาเธอวางบนไหล่เขา ทำให้เข้าถึงเนินหีสะดวกยิ่งขึ้น แล้วก็เริ่มทะลวงลิ้นเข้าไปในรูหีเธอจนเธอต้องแอ่นอกหรา สองมือเธอขยุ้มเส้นผมเขาแน่นขณะที่เธอพยายามจะดันหน้าเขาให้อัดแน่นกับเนิน หีเธอมากยิ่งขึ้น

สราวลีรู้สึกน้ำเสียวตัวเองเริ่มไหลย้อยออกมา เธอรู้สึกว่าแขนของเขมิกาอ้อมมาช้อนกุมสองเต้าเธอ แต่สายตาเธอยังจ้องจับอยู่ที่โสภิตาและชวิน ชวินคงทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขายืนขึ้นจับแก้มก้นโสภิตาดึงให้เธอมาอยู่ตรงขอบเคาน์เตอร์ เธอยกขาขึ้นโอบรอบเอวเขาและเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่เลื่อนลอย เธอสอดมือลงไปกำลำควยเขาและจ่อมันเข้ากับรูหีที่ฉ่ำเยิ้มของเธอ

" เร็วซิจ๊ะ" เธอกระซิบเสียงแหบพร่า
" เอาเลยซิ" ชวินโน้มหน้าลงไปจูบเธอและดันควยพรืดเดียวเข้าไปครึ่งลำ โสภิตาร้องครวญครางขณะที่เขาดึงควยออกมานิดหนึ่งแล้วกระเด้าทีเดียวมิดด้าม
" โอยยย ดีจัง" เธอพูดเสียงกระเส่าพร้อมซุกหน้าลงกับไหล่เขา
" อูยยย ไม่ได้รู้สึกยังงี้นานแล้ว เร็วอีกหน่อยก็ดีจ้ะ ซี๊ดดด"

ชวินกุมแก้มก้นเธอไว้แน่นและเริ่มโหมกระเด้าเย็ดเธอ สะโพกเขาสะบัดไหวถี่เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เสียงลำควยเขาทะลวงเข้าๆ ออกๆ รูหีฉ่ำชื้นของโสภิตาดังเจ๊าะแจ๊ะๆ

โสภิตาเองก็ครวญครางโหยหวนขณะที่สะโพกงามของเธอก็ขยับเข้าจังหวะกับเขา ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ชวินห่มตูดกระเด้าเย็ดเธอ สราวลีรู้ดีว่าโสภิตากำลังรู้สึกยังไง หีเธอเองก็ร้อนผ่าวจนถ้าไม่ได้ระบายออกเธอคงจะต้องกรีดร้องออกมาดังๆ เป็นแน่ แต่เธอรู้ว่าเธอคงต้องอดใจรอไปก่อน เพราะแผนการของเธอกำลังไปได้สวยทีเดียว ถ้าเธอยอมตามใจความอยากของตัวเอง อะไรหลายๆ อย่างอาจจะไม่เป็นไปอย่างที่วางแผนไว้

เธอได้ยินโสภิตาร้องลั่นขณะที่ชวินกระแทกควยเข้าไปฝังในตัวเธอมิดด้าม เธอเห็นกล้ามเนื้อก้นเขาเต้นระรัวและรู้ว่าเขากำลังกระฉูดน้ำควยเข้าไปในโพ รงหีโสภิตา ส่วนโสภิตาเอง เธอก็กัดริมฝีปากตัวเองแน่น เล็บจิกข่วนแผ่นหลังชวิน สะโพกงามบิดไหวสะบัดส่ายจนลอยพ้นจากเคาน์เตอร์ขณะที่ความสุขสุดยอดระเบิดไป ทั่วร่าง สราวลียิ้มให้กับตัวเองเพราะรู้ว่าเวลาโสภิตาถึงจุดสุดยอดจะรุนแรงขนาดไหน เธอจะดิ้นพล่านและกรีดร้องดังจนคนตายยังฟื้นได้เลยทีเดียว แต่ในห้องน้ำอย่างนี้ เธอพยายามจะไม่กรีดร้องจนคนอื่นรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

ในที่สุด ชวินก็ยืดตัวขึ้นแล้วจูบโสภิตาแผ่วเบาที่ริมฝีปากขณะที่เขาดึงควยออกจากหี เธอที่ตอนนี้เปรอะน้ำเสียวของตัวเองและน้ำควยของเขาไปหมด ขณะที่เขาก้าวถอยหลังและยื่นมือไปคว้าผ้าขนหนู โสภิตาก็ไถลตัวลงจากเคาน์เตอร์และคุกเข่าเบื้องหน้าเขา เธอจับควยเขาและเลียจนมันสะอาดทั้งดุ้น ขณะเลียกินน้ำเสียว เธอก็หลับตาพริ้มและครางเบาๆอย่างมีความสุขไปด้วย

พอเสร็จเรียบร้อย เธอก็จูบหัวควยเขาเบาๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมชุดว่ายน้ำในมือ ชวินกอดและจูบเธออย่างดูดดื่ม และในจังหวะนั้นเองที่สราวลีและเขมิกาย่องออกจากประตูกลับไปที่เฉลียง แผนการขั้นที่สองกำลังเริ่มแล้ว เขมิกานั่งแทรกอยู่ระหว่างรณกรและทรงวุฒิ ส่วนสราวลีนั่งอยู่ข้างๆ รณกรอีกด้านหนึ่ง เขมิกาจัดท่านั่งตัวเองให้รณกรมองเห็นสองเต้าขาวอวบของเธอและลึกลงไปถึงหน้า ท้องแบนราบและเนินหีอวบอูม

" ทำไมนานจังเลยล่ะครับ" รณกรถามสราวลีพร้อมเบือนสายตาออกจากร่างเขมิกา
" ก็ต้องเช็ดล้างให้สะอาดหน่อยล่ะค่ะ ขืนปล่อยทิ้งให้เลอะไว้อย่างนี้ เดี๋ยวพอตอนเสร็จงานจะล้างยากขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเลย" เธอโกหกอย่างคล่องแคล่ว
" แล้วเจอแม่ผมมั้ย"
" ค่ะ น้าโสกับชวินเข้าไปคุยกันในบ้าน ลีว่าน้าโสคงเข้าห้องน้ำน่ะค่ะถึงได้นานยังงี้ อ้าว โน่นไงคะมากันแล้ว"

เธอพูดขณะที่โสภิตาและชวินกลับมาร่วมวง ใบหน้าโสภิตาแดงซ่าน แก้มเธอดูเปล่งปลั่งอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เธอยิ้มให้รณกรขณะที่เธอนั่งลง สราวลีเห็นรณกรจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่เคร่ง เครียดเมื่อเห็นใบหน้าและแววตาของผู้เป็นแม่

" รณกรจ๊ะ" เขมิกาพูดเสียงหวาน
" น้าขอวานอะไรหน่อยสิจ๊ะ"
" ง่า ได้สิครับ จะให้ผมทำอะไรหรือครับ"
" คืองี้ น้าอยากได้ของอยู่ในลังที่ห้องเก็บของใต้ดินน่ะจ้ะ แต่ลังมันหนัก น้ายกเองไม่ไหว จะพึ่งชวินกับธนัทก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวสองหนุ่มนั่นก็จะไม่อยู่บ้านแล้ว ส่วนคุณทรงวุฒิก็ต้องไปคุมงานก่อสร้าง แต่น้าต้องใช้คืนนี้"
" ไม่รู้ว่าน้าจะขอแรงหน่อยได้มั้ยจ๊ะ จะนั่งรถน้ากลับไปด้วยกัน หรือจะขับตามไปก็ได้ ใจจริงน้าไม่อยากออกปากรบกวนเลย แต่น้าจำเป็นต้องใช้ของพวกนั้นจริงๆ จ้ะ"
" ไม่มีปัญหาหรอกครับ ว่าไงจ๊ะลี"
" ได้ซิคะ ไปด้วยกันหมดนี่แหละ อือม์ ลองถามน้าโสด้วยซิ เผื่อจะอยากไปด้วย"
" ว่าไงครับแม่" รณกรถาม
" แม่ก็...เอ้อ...ได้ซิจ๊ะ ก็ดีเหมือนกัน" เจ๋งไปเลย สราวลีคิด พร้อมยิ้มให้เขมิกา ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเป๊ะหมด
" เอาล่ะจ้ะ งั้นไปกันเลยดีมั้ย" เธอพูดแล้วกระโดดลงจากเก้าอี้ที่นั่งข้างๆ รณกร
" ขอเวลาแป๊บเดียวหาอะไรคลุมทับหน่อย เดี๋ยวมานะคะ"

เธอรีบเดินเข้าไปในบ้านและคว้ากระโปรงชนิดพันรอบสะโพกขึ้นมาใส่ ซึ่งมันก็สั้นเต่อเหนือเข่าขึ้นมาตั้ง 3 นิ้วแล้วก็ใส่รองเท้าแตะ เธอคว้าเสื้อแต่ยังไม่ใส่ บิกินี่ท่อนบนของเธอก็โอเคแล้วสำหรับตอนนี้ เสื้อนั้นเอาไว้ใส่ตอนที่มืดค่ำไปแล้วนั่นแหละ เธอวิ่งตึกๆ ลงบันไดก็พอดีเห็นชวินกับธนัทขับรถของชวินออกไปจากบ้าน ส่วนพ่อเธอก็จูบเขมิกาเตรียมจะออกจากบ้าน

" น้าโสไปกับน้าเขมดีมั้ยคะ ส่วนหนูกับรณกรจะขับรถน้าตามไป"
" ได้ซิจ๊ะ"

โสภิตาตอบยิ้มๆแล้วเดินไปที่รถของเขมิกาก้าวเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ สราวลีและรณกรขึ้นรถแล้วรถทั้งสองคันก็ขับตรงไปที่บ้านเขมิกาซึ่งใช้เวลาราว ครึ่งชั่วโมง ทันทีที่ออกจากถนนหน้าบ้าน สราวลีก็ขยับเข้าไปปลดซิปกางเกงเขาและยิ้มให้ก่อนจะดึงควยที่ยังอ่อนปวก เปียกอยู่ออกมาข้างนอก

" อะไรเนี่ย รณกรขา" เธอหัวเราะคิก
" ดูมันไม่ค่อยดีใจที่เห็นลีเลยนะคะเนี่ย"
" ไม่จริงหรอก เชื่อผมเหอะ" เขาบอกเธอขณะที่ควยเขาเริ่มแข็งขึ้น
" ค่อยดีหน่อย"

เธอบอกเขาแล้วก้มลงไปเลียหัวหยักจนรู้สึกว่ามันแข็งขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่รณกรขับรถไป เธอก็ดูดเลียควยเขาอย่างช้าๆ สบายอารมณ์โดยใช้ลิ้นและริมฝีปากปลุกอารมณ์จนเขาเกือบแตก แต่แล้วเธอก็ผ่อนจังหวะลงพร้อมแอบยิ้มเมื่อเห็นความอึดอัดของเขา

" ไม่เอาน่าลี" เขาครางกระเส่าเมื่อเธอปลุกเร้าจนเขาเกือบระเบิดอีกครั้งแล้วก็หยุดไปเฉยๆ
" ทำแบบนี้เดี๋ยวผมก็ได้พารถลงข้างทางกันพอดี"
" งั้นพอก็ได้ค่ะ" เธอบอกเขาพร้อมลุกขึ้นนั่งเหมือนเดิมแล้วแลบลิ้นให้
" หา อะไรนะ จะปล่อยให้ผมอารมณ์ค้างยังงี้เหรอ" เขาร้องลั่น ควยเขาแข็งชี้ขึ้นมายังกับเสาธง
" ยังงี้ดีแล้วค่ะ ลีไม่อยากให้รถคว่ำ" เธอบอกเขา

ขณะที่พวกเขาขับรถเข้าบ้านเขมิกา รณกรก็รีบดันควยกลับเข้าไปในกางเกง แต่สราวลีรู้ว่าเขาคงอึดอัดพิลึกเพราะลำควยยังแข็งปั๋ง ส่วนหัวหยักแทบจะโผล่ออกมาจากกางเกงอยู่เลย เขาดึงชายเสื้อลงมาปิดแต่ท่าเดินก็ยังแข็งๆ ขณะเดินเข้าบ้าน

" ดื่มอะไรกันก่อนมั้ยจ๊ะ"

เขมิกาถามทุกคน แล้วเดินไปที่ตู้เย็นหยิบเอาขวดเบียร์ออกมาโดยไม่รอคำตอบ สราวลีรีบเดินไปหยิบแก้วสี่ใบมาที่โต๊ะรับแขกพร้อมๆ กับที่เขมิกากลับมาพร้อมเบียร์

" ขอดื่มให้กับความสุขของหนูลีกับรณกร" เขมิกาพูดขณะยกแก้วตัวเองขึ้นชูเหนือโต๊ะ คนอื่นๆก็ทำตาม พวกเขาชนแก้วแล้วดื่ม รอยยิ้มเต็มใบหน้าทุกคน
" และนี่ก็ดื่มให้น้าเขมกับพ่อหนู" สราวลีรีบกล่าวต่อ ทุกคนก็ยกแก้วดื่มอีกครั้ง
" ร้อนจัง" เขมิกาพูดขณะทรุดตัวนั่งเก้าอี้
" ขนาดเปิดแอร์นะเนี่ย ดูเหมือนมันไม่เวิร์คอย่างที่โฆษณาเล้ย นี่ถ้าหน้าร้อนจะเป็นยังไงยังไม่อยากนึกถึงเลยนะ"

ทั้งหมดคุยกันเรื่องอากาศที่ร้อนอบอ้าวอยู่สองสามนาทีและต่อไปถึงว่าถ้าเป็นเดือนเมษายนจะร้อนตับแตกขนาดไหน

" แต่ก็นะ" เขมิกาพูด
" พอถึงตอนนั้นน้าคงย้ายไปอยู่กับพ่อของหนูแล้วล่ะ ที่นั่นใช้ระบบเซนทรัลแอร์ใช่มั้ยจ๊ะ"
" ใช่ค่ะ" สราวลีตอบอย่างสดใส
" เรื่องแค่นี้ธรรมดามากสำหรับคนมีพ่อเป็นเจ้าของบริษัทก่อสร้างค่ะ ว่าแต่น้าจะทำยังกับบ้านหลังนี้ล่ะคะ จะขายรึเปล่า" เขมิกาจ้องมองเธอด้วยท่าทางครุ่นคิดราวกับว่าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน
" อือม์ นั่นสินะ น้าไม่รู้เหมือนกัน" เธอพูดแล้วใบหน้าเธอก็สว่างไสวด้วยรอยยิ้ม
" เอางี้มั้ย" เธอพูดช้าๆ แล้วหันไปมองและยิ้มให้โสภิตาแว่บหนึ่ง
" พอหนูกับรณกรแต่งกันแล้ว จะอยู่บ้านเดียวกับน้าและพ่อหนูก็คงอึดอัดพิลึก น้าว่าน่าจะหาที่อยู่ใหม่ที่เป็นส่วนตัวดีกว่านะ"
" ความคิดเข้าท่าค่ะ" สราวลีบอกเธอ
" แต่ถ้าจะซื้อบ้านหลังนี้เราคงต้องเก็บเงินกันอีกหลายปีค่ะ"
" แล้วลีชอบที่นี่มั้ยล่ะจ๊ะ" เขมิกาถามพร้อมยิ้มอ่อนโยนให้เด็กสาวที่จะมาเป็นลูกสาวบุญธรรมของเธอ
" ทำไมจะไม่ชอบล่ะคะ มันก็ไม่ใหญ่เกินไป กำลังเหมาะกับคู่ที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตใหม่ มีห้องหับเหลือพอสำหรับเด็กสองสามคน ซึ่งหนูก็แพลนว่าคงจะมีหลังแต่งไปแล้วสักสองสามปี ส่วนหลังบ้านก็กว้างพอเหมาะ ถึงจะไม่มีสระน้ำ แต่ไม่มีปัญหาค่ะ พ่อหนูอยู่ในธุรกิจก่อสร้างอยู่แล้ว แต่ก็อย่างที่หนูบอกแหละค่ะ ตอนนี้หนูยังซื้อบ้านหลังนี้ไม่ไหว"
" จะต้องซื้อทำไม น้ายกบ้านหลังนี้ให้เป็นของขวัญแต่งงานของหนูกับรณกรจ้ะ"
" ว่าไงนะคะ/ครับ" สราวลีและรณกรอุทานพร้อมๆ กัน
" น้าบอกว่าน้าจะยกบ้านหลังนี้ให้เป็นของขวัญแต่งงาน" เธอบอกทั้งคู่ยิ้มๆ ขณะที่รินเบียร์ให้ทุกคนอีกรอบ
" น้าเองก็จะไม่ได้ใช้บ้านหลังนี้อยู่แล้วและก็ไม่อยากเห็นมันตกเป็นของคนที่ ไม่รู้จักมักจี่มาก่อน กลับกัน ถ้าน้ายกบ้านหลังนี้ให้หนูกับรณกร น้ารู้ว่าหนูจะดูแลรักษามันอย่างดีเหมือนๆ กับน้า อีกอย่างหนูกับรณกรจะได้ตั้งตัวได้เร็วขึ้น ไม่ต้องคอยเป็นห่วงเรื่องที่อยู่และไม่ต้องพะวักพะวนเสียเงินผ่อนบ้าน"

สราวลีไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เธอหันไปมองรณกรซึ่งก็อยู่ในอาการตกตะลึงเหมือนกับเธอ

" โสเป็นทนายใช่มั้ยจ๊ะ" เขมิกาถาม
" ค่ะ"
" ดีเลยจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะร่างหนังสือยกกรรมสิทธิ์ แล้วให้โสช่วยลงนามรับรอง จะได้ถูกต้องตามกฏหมาย"
" พี่เขมคะ" โสภิตาพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชมยกย่อง
" โสตื้นตันจนไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยค่ะ"
" ไม่ต้องหรอกจ้ะ นี่เป็นสิ่งที่พี่อยากทำอยู่แล้ว ถือว่าตกลงกันแบบนี้เลยนะ"
" แต่" สราวลีพูด
" เรื่องชวินกับธนัทล่ะคะ ยังไงที่นี่ก็เป็นบ้านเขาด้วยเหมือนกัน"
" ไม่น่าจะมีปัญหาหรอกจ้ะ" เขมิกาตอบยิ้มๆ
" หมดเทอมนี้ชวินก็จะไปเรียนต่อที่ยุโรปแล้วก็วางแผนว่าจะไปตั้งรกรากอยู่ที่ ฝรั่งเศส ส่วนธนัทก็จะสมัครเข้ารับราชการทหาร ยังไงก็ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้ ส่วนช่วงที่ยังไม่เข้ากองทัพ น้าจะให้เขาย้ายไปอยู่ที่บ้านพ่อหนูกับน้า เห็นมั้ย ทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว"

เขมิกายิ้มให้สราวลีซึ่งลุกจากเก้าอี้ข้างๆ รณกรแล้วเดินอ้อมโต๊ะรับแขก เธอก้มลงไปหอมแก้มแล้วกอดเขมิกา

" ขอบคุณมากค่ะ" เธอพูดด้วยอาการน้ำตาคลอเบ้า
" เป็นของขวัญแต่งงานที่ดีที่สุดเลยค่ะ หนูรับรองว่าเราจะดูแลมันอย่างดีที่สุด"
" น้ารู้จ้ะ เอาล่ะ รณกรจ๊ะ ขอแรงช่วยน้ายกลังหน่อยนะ" เธอพูดแล้วลุกขึ้นยืน
" ได้เลยครับ" เขาพูดอย่างกระฉับกระเฉงแล้ววางแก้วลง เดินตามเธอไปที่ประตูห้องเก็บของใต้ดิน
" คงจะต้องใช้เวลาสักพักนะจ๊ะ" เขมิกาหันกลับมาบอกสราวลีและโสภิตา
" เพราะมีข้าวของที่สุมอยู่บนลังเพียบเลย" พูดจบเธอก็พารณกรเดินลงบันไดไป ทิ้งให้สราวลีอยู่กับว่าที่แม่ผัว สราวลีรินเบียร์เพิ่มแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆ โสภิตาแล้วชนแก้วกัน
" น้าเขมเนี่ยสุดยอดเลยนะคะ" เธอพูดขณะที่ทั้งคู่จิบเบียร์
" เห็นด้วยอย่างยิ่งจ้ะ เห็นของขวัญเธอแล้ว น้ายังไม่รู้ว่าจะหาของขวัญอะไรให้หนูดี แต่คิดว่าคงจะสู้ของพี่เขมเขาไม่ได้"
" อย่าคิดมากเลยค่ะ" สราวลีบอกเธอแล้วขยับตัวเข้าใกล้
" แค่ได้น้าโสเป็นแม่ หนูก็ถือว่าเป็นของขวัญที่เยี่ยมแล้วค่ะ"