FON Sidestory ตอนที่ 1 IT`S MY LIFE…

[chai1112]

FON Sidestory ตอนที่ 1   IT`S MY LIFE...
13 Aug 2007


"ตื่นๆๆๆ...สายป่านนี้ยังมัวนอนคุดคู้...ตื่นเร้ว!!..."
"อึย~~~...ไร`ฟะๆ!!...มีปัญ...หา...เร๊อะ...เอิ้บ?..."
"อะไรๆ...นี่หล่อนจะต่อยฉันหรือไงยะ?..."
"เกือบไปๆ...สาหรอกรึ?...ฮ้าวววว~~~ง่วง...อื๊ออออ~~~...รีบปลุกทำไมเนี่ยยังเช้าอยู่เลย..."
"มะเหงกเดะ!!... 7 โมงกว่าแล้วยังจะมัวนอน...เธอมีเรียนเช้านะ...ขืนสายเดี๋ยวพี่แคทก็โกรธหรอก...นี่อะไร?...นอนเปลือยอกหรากางเกงในแค่ตัวเดียว...ไม่หนาวหรือไง?"
"ฮึบ!!...สบายมากน่า...พี่ท่านคงเพิ่งจะออกกําลังกายเสร็จและก็อาบน้ำอยู่แหงๆ...เวลาถมเถ..."
"เออ!!...พอพี่แคทอาบเสร็จแล้วยังเห็นเธอนอนแช่อิ่มเป็นผลไม้ดองจะต้องเข้ามาปลุกด้วยไอ้นั่นแน่นอน..."
"หึๆๆ...ชัวร์...ฝนโดนหลายครั้งไม่ว่าที่บ้านหรือที่นี่...เอามาเคาะหัวแบบนี้...เคาะหัวป๊อกๆๆพูดเสียงเข้มๆประโยคก็เหมือนเดิมๆ...จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน?...ก๊ากๆๆ!!...กะ?...อา...อ๋า~~...แย่~~...แย่แล้ว!!..."
"...เอ๋?...อ๋อ!!...อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่...มิน่า...เพราะฝนเห็นพี่นี่เอง..."
"นะ...นาง...นางยักษ์ๆ...ต้องรีบหนีเร็วจี๋!!..."
"เดี๋ยวก่อน!!...น่าเกลียดที่สุด!!!...แก้ผ้าโทงๆวิ่งลงบันไดผ้าเช็ดตัวก็ไม่นุ่ง...ถือไว้ทำไมเล่า!!..."
"ไม่ทันแล้วพี่...ล่องหนหายตัวเรียบร้อยโรงเรียนลิง"
"...เด็กคนนี้ทำไมนิสัยเสียจริงๆให้ตายเถอะ...อยากให้พ่อกับแม่มาเห็นกับตาซะเหลือเกิน...อูย~~...ปวดหัว...ของส่วนตัวถอดแล้วก็ไม่เอาลงตะกร้า...โยนทิ้งเรี่ยราดมันใช้ได้เหรอฝน?"
"...ถึงมาเห็นพ่อกับแม่ก็ไม่ตีหนูหรอกค่ะมีแต่จะให้ตังค์เพิ่มต่างหาก...พี่เครียดมากๆระวังไมเกรนถามหาน๊ะ...ฝนรู้หรอกจ๊ะว่าเป็นสาวเป็นแส้ไม่ควรทํากิริยาไม่งามแต่ตอนนี้มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นนะเออ..."
...ใช่จ้า...เพราะพ่อกับแม่รักฝนมากไม่เคยตีสักแปะเดียวผิดกับพี่ชอบรังแกน้องอยู่เรื่อย...บรี้~~...
........................................................................................................................

"วี้ดวิ้ว~~~~ดีใจ๊~~ดีใจ...หน้าอกรู้สึกจะโตขึ้นนิดนึงแล้ว...ฉะนั้นวันนี้ต้องมีอะไรดีแน่ๆ...แดนส์หน่อยๆ...อะฮ่าอะฮ้า!!...ยักย้ายส่ายสะโพก...ชึบๆ...สะบัดเอวซ้ายขวา...เอ้า!!...เด้งหน้าเด้งหลัง...ฮูเร่ๆ"
...แหม~~อายจังเลยอ่ะ~~...รู้สึกจะไม่เกี่ยวแฮะ...พูดไปงั้นเองแหละค่ะ...โอ๊ะๆๆ...นี่ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการได้ยังไง?...ฮะแฮ่มๆ!!...หนูชื่อหยาดฝนหรือจะเรียกฝนเฉยๆก็ตามสะดวกนาจ๊ะ...เห็นม้าย~~...ชื่อเพราะจำง่ายจะตายก็คงพอๆกับหน้าตาและนิสัยตัวเอง...คึๆ...ใครก็ต่อใครที่นี่เริ่มจะรู้จักฝนมากขึ้นทุกวันๆนับว่าเป็นเรื่องน่ายินดี...ที่สำคัญของการถูกกล่าวขวัญคือความฉลาดแสนซนแก่นแก้วและชอบแหย่แกล้งคนอื่น...อ๊ะอ๋า~~...ทุกคนอย่าเพิ่งคิดว่าฝนเป็นเด็กเกเรนะคะ...นี่ไม่ใช่เพราะถูกเลี้ยงดูมาอย่างขาดตกบกพร่องไร้ความอบอุ่นในครอบครัวจนกลายเป็นเด็กมีปัญหาแต่อาจเป็นตรงกันข้ามเพราะฝนถูกประคบประหงมเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ...อยากได้อะไรก็ต้องได้...อยากจะทําอะไรก็จะทำ...นอกจากนี้คุณแม่อรตอนยังสาวก็นิสัยเหมือนฝนเวลานี้เปี๊ยบ (แม่พูดให้ฟังบ่อยๆเวลาฝนถูกพี่แคทดุ) จึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกประหลาด...ผิดกับพี่สาวคนสวยแต่ห่ามห้าวของฝน...นั่นน่ะลอกเลียนแบบมาจากฝ่ายคุณพ่อศักดิ์แทบจะทุกอย่าง...ย้ำ!!...แทบทุกอย่าง...แต่ถึงกระนั้นเรา 2 คนก็เข้ากันได้ดีมากๆ (พูดยังไงหว่า?...ก็เป็นพี่น้องกัน) แม้มีหลายคนมักบอกว่าฝนกับพี่แคทนิสัยแตกต่างกันราวสวรรค์กับนรก...ฮ่าๆๆ...คงจะจริงอย่างเขาพูด...
"เย็นๆๆ...โห้ว!!!...ครีมอาบน้ำขวดใหม่ของพี่แคท...ใช้แล้วผิวจะสวยเหมือนพี่ป่าวน้อ?...เวลาไม่ค่อยมีไว้ลองใช้ตอนเย็นล่ะกัน...อกใหญ่ๆ...นมโตๆ...อีกไม่นานก็แซงสา...เทียบเท่าพี่แคท...ดา...ด๊า...ดา~~"
........................................................................................................................

...อืม!!...ฝนน่ะนะไม่มีสิทธิ์จะนั่งรถใครโดยไม่บอกกล่าวพี่สาวซะก่อน...เธอคอยตามรับตามส่งเวลาไปเรียนตั้งแต่ฝนเรียนม.ต้นน่ะค่ะ...หมายความว่าพี่แคทขับรถเป็นตั้งแต่เรียนม.ปลายและคนสอนก็ไม่ใช่ใคร...คุณพ่อเองล่ะค่ะ...อึ๋ย!!...วันนี้ขับชิ่งกว่าทุกวัน? (ปกติก็ชอบขับเร็วอยู่แล้ว) หงุดหงิดแหงๆเล้ยแต่พูดแล้วจะหาว่าคุย...ไม่ว่าพี่แคทจะเป็นฟืนเป็นไฟยังไงฝนก็ทำให้เงียบหายดับสนิทแถมหัวเราะได้อีกด้วย...มันจะยากอะไรก๊าน~~ก็คอยอ้อนออเซาะมากๆสิและครั้งนี้ฝนเอานิ้วแตะแหย่แก้มพี่แคทเล่นเรื่อยๆ...อิ...เบือนหน้าหนีแฮะ...ดีนะที่นั่งเบาะหลัง (ไม่ชอบคาดเข็มขัด) เวลาง้อจึงสะดวก...
"ใช้ไม้นี้ประจำ...เด็กบ้าอะไรนี่?..."
"ก็มันใช้ได้ผลทุกทีนิ...จึ้กๆๆ...ยังโกรธอีกเหยอ...พี่นี่ใจน้อยกว่าที่คิดนะเนี่ย...หรือว่างอน?..."
....ถ้านิ่งไม่ตอบก็แสดงว่ายังไม่ได้ผล...ท่าต่อไปคือช่วยลูบผมยาวๆสวยๆให้...แรกๆพี่แคทจะรำคาญและปัดมือออกแต่นานๆไปก็จะปล่อยให้ฝนทำต่อ...ถึงตรงนี้เธอจะเริ่มอารมณ์เย็นลงนิดๆ...(แน่นอนฝนมีสิทธิ์ทําแบบนี้ได้คนเดียวเท่านั้น!!) กิฟท์รูปกากบาทสีส้มสะท้อนแสงสวยจัง...นี่คือของขวัญวันเกิดที่ได้จากคุณพ่อเมื่อ 3 ปีก่อนแต่ของขวัญตอนนั้นของฝนคือเครื่องเล่นเกมส์เพลย์สเตชั่น 2... (แพงกว่าชนะแล้วจ๊ะ)...
"ใครงอนกันห๊ะ?...นี่โกรธต่างหาก...พูดให้มันถูกๆหน่อย...พี่จะต้องฟ้องแม่กับพ่อ...คอยดูสิ..."
"...แบบนี้ยังบอกได้อีกหรอว่าไม่งอน...ดูซิๆ...แก้มแดงๆ...โอ๋ย~~...แก้มแดงๆ...เออแน่ะ~~...มีแอบยิ้มๆ...น่ารักจริงจริ๊งพี่สาวคนเนี้ย...ฝนขอหอมแก้มคนสวยสักทีซิ..."
"นี่!!..."
...ได้ผล!!...ถูกหอมแก้มเข้า 2 – 3 ฟอดพี่แคทก็ทำค้อนเป็นพิธีพลางเปิดปากยิ้มหวานจนได้...ฝนมั่นใจเต็มร้อยตั้งนานแล้วว่าไม่เคยมีใครคนไหนจะได้เห็นพี่แคทในสภาพนี้...(นี่ฝนก็มีสิทธิ์จูบมีสิทธิ์หอมแก้มได้คนเดียว...ฮิๆ...หวงพี่สาวค่ะ)...
"หยุดแหย่พี่ได้แล้ว...กําลังขับรถนะ...ไม่ว่าจะออดอ้อนแค่ไหนพี่ก็บอกพ่อกับแม่แน่นอน...ต้องให้โดนดุเป็นกระบุงโกยเชียว...ตามใจมามากจนเคยตัว..."
...เอิ้ก!!...ว้าแย่จัง~~...ทําไมพี่สาวเรายังฉุนอยู่ก็เมื่อกี้ขำแล้วนี่นา...หืม~~นั่นคงเป็นต้นเหตุอย่างหนึ่งสินะ...ตรงหน้าอาคารเรียน...นั่งเรียงตัวหน้าสลอนเหมือนเป็นขบวนการยอดมนุษย์...ดูดีๆก็เป็นปี 1 ห้องเดียวกับฝนแทบทั้งนั้น...มีปี 2 กับ 3 อีก 3 – 4 คน...พวกนี้ต่างเคยหน้าแตกเพราะพี่แคทมาแล้วเกือบทั้งนั้นนี่หน้าก็คงร้าวอยู่เลยมั้ง...ต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไป...รอยยิ้มหวานๆเขินๆของพี่แคทที่มีกับฝนเมื่อสักครู่จะไม่ปรากฎให้เห็นอีกตราบใดที่ยังอยู่ในสถานศึกษารวมทั้งมีผู้ชายหน้าหม้อหน้ากะทะหน้าตะหลิวทั้งหลาย...(ไอ้ 2 อย่างสุดท้ายมันมีด้วยรึ?)...
"ฝนรีบเข้าห้องแล้วอย่าออกมาโดยไม่จำเป็น...กลางวันพี่จะมารับไปกินข้าวข้างนอก..."
"หวัดดีครับ...น้องฝน..."
...ฝนเองก็ไม่อยากจะเอ่ยทักหรอกเพราะมันจะเป็นการ "เปิดช่อง" ซึ่งพี่แคทเคยสั่งห้ามดังนั้นจึงได้แต่โบกมือกับยิ้มเพียงเล็กๆน้อยๆ...ส่วนตัวพี่เองก็เป็นอย่างที่บอกไว้แต่แรก...สุขุมเยือกเย็น...หนักแน่นมั่นคง...นิ่งสงบเย็นชา...ต่างไปจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง...เคยมีคนถามเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดพี่สาวถึงเป็นแบบนี้และฝนก็ตอบไปว่า... "ไม่บอกเพราะไม่รู้...ถึงรู้ก็ไม่บอก"...
"ฝน...ทำรายงานมายัง?..."
"จ้า~~...เรียบร้อยจ๊ะรุ้ง...ฝนทำแล้ว...คราวนี้ไม่ได้วานสาทำให้นะเออ..."
"ก็คราวก่อนเธอให้เพื่อนทำแทนเลยโดนดุซะไม่มี..."
"ชิ!!...คิดขึ้นมาทีไรแค้นทุกทีแต่ก็แก้เผ็ดยัยแร้งทึ้งนั่นไปเรียบร้อยตั้งแต่วันก่อน..."
"บ้าจัง!!...ฝนว่าอาจารย์แบบนี้ได้ยังไง...แล้วเธอทำอะไร?..."
"ตะขาบ...แอบเอาใส่กระเป๋าถือในห้องพักอาจารย์..."
"ว้าย!!!...ฝนนี่เล่นอะไรบ้าๆบอๆ...เธอเป็นฝ่ายผิดแท้ๆนะ"
"ไม่รับรู้เฟ้ย!!...ดันทำให้โมโหเองนี่"
"ถ้าพวกอาจารย์รู้ว่าเป็นฝีมือเธอล่ะแย่แน่"
"ชู่ว~~~...เบาๆสิ...เกิดใครได้ยินฝนซวยตาย...ก็อาจารย์ชอบเรียกถามฝนนี่นา...จงใจแกล้งเห็นๆ"
...คือหลังจากโดนดุเรื่องไม่ทำรายงานด้วยตัวเองแต่วานสาทำให้แลกกับเวรทำความสะอาดห้องนอนและซักผ้า 1 ครั้ง...ถ้าจะหักคะแนนหรืออะไรก็ไม่บ่นหรอกแต่นี่เล่นว่าประจานต่อหน้าคนอื่น...ฝนไม่ชอบให้ใครทำแบบนี้แม้ว่าจะเป็นอาจารย์ก็ตาม...(ไม่ชอบอาจาอานคนนี้เป็นการส่วนตัวอยู่ก่อน) วันต่อมาฝนก็เลยเอาคืนด้วยการเอาตะขาบตายแล้วใส่ถุงแกงเอาไปยัดกระเป๋าถืออาจารย์แร้งทึ้งหาแฟนไม่ได้ (อิๆ...สงสัยเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามมีไม่พอ) ในเวลาพักกลางวันจากนั้นก็กบดานอยู่ใกล้ๆ...ไม่ผิดหวังกับผลงาน...ไม่นานอาจารย์คนนั้นก็วิ่งเตลิดเปิดเปิงกรีดร้องเสียงดังลั่นไปไกลราวกับวิทยุ 8 หลอด...สะใจจนกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่แถมอั้นฉี่เกือบไม่ไหวต้องรีบโกยแน่บเข้าห้องน้ำแต่ก็สามารถปล่อยก๊ากได้เพียงทีล่ะนิดๆ...กลายเป็นว่าฝนเป็นฝ่ายทรมานเพราะปวดฉี่และท้องมันก็แข็งไปหมด (หัวเราะมากเกิน) ...ฮ่าๆๆๆ...ที่บอกมานี่เด็กดีอย่าเอาอย่างนะค๊ะ...ส่วนผู้หญิงชื่อ "รุ้ง" คนนี้เป็นเพื่อนบัดดี้ตั้งแต่รับน้องรวมคณะพอได้อยู่คณะเดียวกันห้องเดียวกันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น...
"เธอนี่เหลือขอนัก...ขนาดอาจารย์ยังไม่ละเว้น...หรือว่า...ที่รถเจ้าหน้าที่ห้องสมุดยางรั่วเมื่อเดือนก่อนก็เป็นฝีมือฝน?...ไม่สิ...คดีตัวบุ้งในกระเป๋ารุ่นพี่ก็?..."
"คึๆๆ...ใครทำให้ฝนไม่พอใจต้องโดนทุกคนแต่ครั้งนี้ฝนก็มีข้อดีนา...คือหลังจากนั้นก็ไปควานหาซากตะขาบแล้วเอาฝัง...ทำหลุมศพให้อย่างดี...รุ้งว่าฝนเป็นคนดีมั้ยเอ่ย?"
"ประสาท!!...ใครคนไหนเขาจะพิลึกแบบเธอเป็นไม่มีอีกแน่แล้ว...หลุมศพตะขาบ...บ้าป่าวน่ะ?"
"เเย็ดจนหนำใจฺสองร้อยหกสิบครั้งฮะๆๆ...นี่มันยังน้อยย่ะ...รุ้งพอได้ฟังก็ดูสนุกโอเคดีนิ..."
... "ฝน" กับ "รุ้ง" ชื่อนี้มันเข้ากันได้ดีเหมือนนิสัยของพวกเรา...ดังนั้นฝนกับรุ้งมักนั่งเรียนด้วยกันทุกวัน...วันนี้ก็อยู่ใกล้ๆเธอตลอดจนถึงเวลาพัก...
"กลางวันฝนกินข้าวที่ไหน?..."
"อ่า...ฝนจะไปกินกับพี่น่ะ...รุ้งไปมั้ย?..."
"ไม่จ๊ะ...บ่ายไม่มีเรียน...คิดว่าจะกลับ..."
"อะไรกัน?...ก็ไปกินข้าวกับฝนและพี่แคทก่อนแล้วค่อยกลับสิ...เอ๊าะอ้อ~~...งั้นก็ตามสบายเต๊อะ...ชิ!!...คนมีแฟนนี่มันดีจริงๆ...ไม่มีบ้างก็แล้วไป..." (พูดไปนั่น...ถ้าพี่แคทรู้เราโดนสวดยับเยินแน่)...
........................................................................................................................

"เหม่ออะไรอยู่?...ข้าวไม่ยุบเลยนะ"
"เปล่าจ๊ะ...บ่ายนี้พี่มีเรียนป่ะ?..."
"ไม่มี..."
"เอ่อ...ไปเที่ยวห้างกันเถอะค่ะ..."
"ถ้ามีของจะซื้อไปก็ถือว่าคุ้มแต่ถ้าไปเดินเล่นเฉยๆน่ะมันเหนื่อยเปล่า..."
"ค่า~~...แผ่นเกมส์ๆ...ฝนมีเกมส์ที่อยากได้..."
"ตามใจสิ...งั้นก็รีบๆกินซะ..."
...ฮี่ๆๆ...เห็นมั้ยล่ะเจ้าคะว่าพี่แคทน่ะใจดีกับน้องสาวผู้น่ารักแค่ไหน...เช้างอนโกรธแต่ตกบ่ายก็ไม่มีอะไรแล้วแต่ไม่รู้หรอกนะว่ากับคนอื่นจะใจดีอย่างนี้มั้ย?...(หึๆ...เจ้าพี่บ๊องเอ้ย!!...นายน่ะมันบ้า)...เข้าห้างในไม่กี่อึดใจระหว่างที่ฝนกำลังเลือกเกมส์พี่แคทก็เข้าร้านเสริมสวยระดับหรู...
"พี่จะสระผมหรอ?..."
"อืม...ลด 20 % ถึง 6 โมงเย็น...ฝนจะสระด้วยมั้ย?..."
"เอาๆๆ..."
........................................................................................................................

"ผมคุณพี่ยาวจังเลยนะคะ..."
"แน่สิค่ะ...พี่หนูไว้มาตั้ง 3 ปี...เล็มเพียงแค่ปลายนิดๆ...นี่ก็ยาวถึงก้นแล้วค่ะ..."
"พูดดังไปแล้วน่า!!..."
"เฮะๆๆ...พูดความจริงจ้า"
...รู้ๆกันดีว่าใครผมยาวมากๆจะลำบากในการสระล้างพอสมควรดังนั้นร้านเสริมสวยจึงเป็นที่พึ่งที่ดีของผู้หญิงอย่างพวกเราแต่ช่วงนี้ฝนมักให้พี่แคทช่วยสระและฝนก็จะสระคืนให้พี่สาวเช่นกัน...สนุกดีนะช่วยกันอาบเนี่ย...
"คุณน้องเป็นนักศึกษาน้องใหม่สินะคะ...กระโปรงจีบแบบนี้มันก็ดีไปอย่างปิดมิดชิดดี..."
"ค่ะ...แต่อยากขึ้นปี 2 เร็วๆจะได้นุ่งสั้นรัดรูปแบบพี่..."
"สั้นๆมันก็ไม่ดีเท่าไหร่นะฝน..."
"ไม่ดีแล้วพี่ใส่ทำไมล่ะ?...ไอ้กระโปรงรัดรูปสั้นกว่าเข่าเนี่ย...สายังชอบใส่เลย"
"ย้อน...ทำย้อน..."
"ฮะๆ...แต่ช่วงนี้นักศึกษาอย่างคุณๆควรระวังพวกโรคจิตหน่อยก็ดีนะคะ..."
"ที่ไหน?..."
"ห้างนี้ก็มีค่ะ...ชั้นนี้ด้วย...เคยมีผู้ชายแอบจับก้นผู้หญิงในลิฟท์..."
"ฮ่าๆๆ...ถ้าผู้ชายจับก้นผู้ชายด้วยกันสิเป็นเรื่อง..."
"ฝน!!...ไม่ใช่เรื่องตลก...ยังไงถ้าพี่เจอล่ะก็...มันเละสถานเดียว..."
"เอาอีกแล้วๆ...สงบใจเย็นๆลงเถอะค่ะพี่..."
...ชักไม่ได้การ...พี่สาวหน้าหวานเริ่มจะมีอารมณ์ฮึกเหิมอยากเล่นคนอีกแล้ว...จะทำอย่างที่เคยตอนอยู่บ้านเราไม่ได้นะพี่...ตั้งแต่มาอยู่นี่คงไม่ได้ซัดใครเลยเกิดอาการคันไม้คันมือแหงมๆ...ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทในห้างสรรพสินค้ามีหวังฉาวโฉ่ไปทั่ว...อย่าให้เกิดอย่าให้มี...เสร็จสิ้นธุระฝนกับพี่แคทก็เข้าลิฟท์เพื่อลงไปชั้นล่างแต่ว่า...เฮ้ย!!...มือใครแตะก้นเราวะ?...นี่มันจงใจไม่ใช่บังเอิญด้วยนะ...หุๆๆ!!...เราเองก็มีเสน่ห์ให้ผู้ชายลวนลามเหมือนกันหรือนี่?...เว้ย!!...นี่ไม่ใช่เวลาดีใจสักหน่อย...แกกล้ามากนะเฟ้ย!!...บังอาจมากเกินไปแล้ว!!...ถึงจะแค่สันมือแตะไม่ใช่เต็มฝ่ามือก็เถอะแต่มันจงใจชัดๆ...
"พี่ๆ...มีคนแตะก้นหนู..."
"ผู้ชายด้านหลัง...เมื่อกี้มีมือมาถูกก้นพี่เหมือนกัน...ฝนหลบ..."
...เอาล่ะสิ...ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่แคทก่อเรื่องบ้าระห่ำในที่ชุมชน...ซ้ำรอยอดีตเมื่อพี่สาวแสนสวยหุ่นนางแบบกลายร่างเป็นสาวห้าวสุดเหี้ยมหมุนตัวหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว...กำปั้นลุ่นๆพุ่งซัดเข้ากรามเจ้าโรคจิตอย่างเหมาะเจาะราวผีจับยัด...กลุ่มคนในลิฟท์เกือบทั้งหมดเป็นผู้หญิงดังนั้นชายหนุ่มใส่หมวกเพียงคนเดียวนี้แหละจึงเป็นคนร้าย...
(PUK!!!!...PUK!!!!)
"โอ้ยยยย!!!...อ๊ากกก!!!"
"ไอ้โรคจิต!!...ไอ้วิตถาร!!...คางแตกซะเถอะ"
...ประตูลิฟท์เปิดผู้หญิงข้างในร้องวี้ดว้ายตกใจจนดันตัวฝนเซออกมาข้างนอก...ในนั้นมีเพียงพี่แคทกับคนร้าย...พี่สาวเวลานี้ดวงตาแข็งกร้าวนักยังปรี่ใช้ "ยมฑูตขวาเร็ว" ตามซ้ำอัดเข้ากระพุ้งแก้มเต็มแรงทั้งที่เจ้านั่นมันดีดดิ้นร้องโอดโอยล้มทรุดมือกุมคางไปแล้ว...ฝนไม่กล้าดูค่า~~โหดจังเลย...
"พอเถอะค่ะพี่...พอๆ..."
...คนในห้างแถวนั้นพากันแตกตื่นตามไปด้วย...โอ๋ย~~...นี่ถ้าเกิดมีนักข่าวอยู่นี่จะต้องได้สกู๊ปเด็ดอันบันลือลั่นระบือไกลแน่ๆ... "นศ.สาวมหาลัยชื่อดังเล่นงานไอ้จิตทรามหมอบคาลิฟท์ในห้างหรู..."
"ยามอยู่ไหน?...จับคนบ้ากามส่งตำรวจซิ..."
"พี่แคท...อย่าๆ!!...ไม่เอาๆ...คนมองกันใหญ่แล้ว..."
"กลัวอะไรเล่า!!...เราเป็นผู้เสียหายนะ...พี่จะไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด...ต้องเอาให้หลาบจำ"
"ชกเขาไปตั้ง 4 - 5 หมัดจนเลือดกลบปากแล้ว...หยุดทีเถอะพี่..."
...ฝนรู้ดีว่าพี่แคทไม่ได้คิดจะร้องโวยวายเมื่อถูกลวนลามเพราะเธอมีวิธีการ "ลงทัณฑ์" ที่สาสมอยู่...หลายครั้งที่เหยื่อไม่อาจสู้พี่สาวได้เพราะเธอจะเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อนอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทันคาดไม่ถึง...นอกจากนี้อย่าประมาทจากรูปร่างว่าพี่แคทจะเรี่ยวแรงน้อยกว่าผู้ชายเยี่ยงผู้หญิงทั่วไป (ยิ่งหมัดของเธอน่ะเร็วและก็หนักหน่วงมากโดยเฉพาะหมัดขวาจึงเป็นที่มาของชื่อ "ยมฑูตขวาเร็ว") เพราะเป็นพันธุ์พิเศษ (ฮ่าๆๆ) และเคยฝึก...
"เอาเรื่องนะเนี่ย...เลือดออกเยอะเลย...ใครมาช่วยกันหน่อย"
...โอ๋ยๆๆๆ!!...เลิกบรรยายดีกว่า...พูดมากไปเดี๋ยวความนิยมพี่แคทจะตกรูด...แฟนคลับรู้เข้าจะหนีหายหมดและกว่าพี่สาวจอมห้าวของฝนจะยอมถอยห่างก็เล่นเอาเหงื่อตกกีบ...พอหลายคนที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุทราบเรื่องก็มีทั้งปรบมือและคำชม...มันเป็นเรื่องน่ายินดีตรงไหนกันยะ?...ชอบดุเราว่าทำตัวไม่สมกับเป็นผู้หญิงแต่ตัวพี่เองก็ไม่ต่างกันเล้ย...ยังจำความรู้สึกคุมคามที่แสดงออกมาเป็นท่วงท่าหันตัวกลับเหวี่ยงหมัดชกเข้าเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ...ขอยืนยัน...ถ้าไม่ใช่ผู้ที่ฝึกมาก็ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอกนะค๊ะ...แหม~~...เส้นผมเนียนนุ่มหอมกรุ่นของพี่แคทที่เพิ่งสระมาหมาดๆมันฟาดตีถูกหน้าฝนเจ็บเหมือนกัน...เฮ้อ!!...ครั้งนี้หลายคนได้รับรู้ถึงเขี้ยวเล็บของผู้หญิง (น้อยคนนักที่จะมี) แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ทันหรอกยกเว้นมีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นคือเจ้าหนุ่มวิตถารซึ่งลิ้มรสเข้าไปแบบเต็มๆจนต้องรับการปฐมพยาบาลสักครู่ก่อนเข้าโรงพักเพราะงานนี้ผู้เสียหายไม่ยอมความแต่มันก็เสี่ยงจะเป็นฝ่ายโดนข้อหาทำร้ายร่างกายซะเองด้วย...แม้จะเกินเลยแต่ก็ไม่อยากเซ้าซี้อะไรมากเพราะรู้ดีว่าพี่แคทนั่นหวังดีกับฝนซึ่งจากนี้คงจะกวดขันระแวดระวังภัยให้น้องรักคนนี้เพิ่มมากขึ้นอีก (ชัวร์ 100%) ...ดังนั้นใครคิดจีบฝนคงต้องเตรียมใจกันมหาศาลล่ะค่า...
........................................................................................................................

...เมื่อวันก่อนเจอเรื่องระทึกใจแต่วันนี้คงมีเรื่องสนุกรออยู่เพียบ...
"ถ้าเวลาเรียนหัดกระตือรือร้นอย่างนี้ก็ดีน่ะสิ..."
"เอามาเปรียบกันได้งายค้า~~...ก็ครั้งนี้จะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่สักทีนี่นา...ตั้ง 3 วันด้วยน๊า..."
"งั้นก็ไปกันได้...สาพร้อมหรือยัง?..."
"ค่ะ..."
"ถึงลำปางฝนจะพาสาเที่ยวให้ทั่วทีเดียว...เอิ้กๆๆ..."
"ความจริงอยากให้บอลไปอีกคน..."
"ปล่อยตาบ้านี่เถอะสา...บอกไม่ไปอ้างว่าต้องอยู่ทำงานร้าน...แย่จริง..."
"อะๆๆ...สายมากแล้ว...พี่กะให้ถึงที่โน้นก่อนเที่ยงนะ"
"เนะๆๆ...พี่อย่าลืมให้ค่าปิดปากหนูด้วย..."
"ค่าปิดปาก?..."
"คุณพี่ขา~~อย่าไขสือสิจ๊ะ...ก็วันก่อนก่อวีรกรรมอะไรไว้ในห้างกันล่า~~~..."
"อ๋อ!!...เชิญเลย...จะบอกพ่อบอกแม่หรือบอกคนอื่นๆอีกสักกี่คนก็ได้ตามสบาย...ค่าปิดปากน่ะพี่ไม่มีให้หรอก..."
"เอ้ย!!...งั้นฝนฟ้องจริงนะ...ฟ้องนะ...ฟ้องจริงๆด้วย...ฮึ่ย~~~...อยากให้รู้ถึงพ่อแม่ใช่มั้ยค๊ะ?"
"ค่า!!...เอาเลยนะแม่คุณ...จะประกาศให้ทั่วบ้านทั่วเมืองก็ตามสะดวก"
"พลาดจนได้...แน่ซี่~~...เมื่อก่อนสร้างเรื่องราวเป็นตำนานตั้งหลายครั้งจนพ่อแม่ชินชา...ถึงไม่กลัว...ฮึ!!...นี่มันเพียงแค่เล็กๆน้อยๆแต่ว่าความลับในด้านมืดของพี่เริ่มจะเปิดเผยออกมาแล้วนะคะ..."
"เปิดเผย?...พี่ไม่จำเป็นจะต้องกังวลอะไรกับเรื่องนี้สักนิดเดียวเพราะสักวันคนอื่นก็ต้องรู้...ติดแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น"
...ฮะๆๆๆ...นี่ล่ะค่า~~...พี่สาวคนเก่งของฝน...เห็นน่ารักๆแบบนี้น่ะเก่งกาจหาตัวจับยากทีเดียวแต่แม้จะดิบเถื่อนจนไม่น่าเชื่อยังไง..ฝนก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าเพราะพี่เขารักและห่วงใยจึงจําเป็นต้องทำแบบนี้...การดำเนินชีวิตของทุกคนในบ้าน "วิษณุมนตรี" คงจะจืดชืดขาดรสชาติไปเยอะแยะถ้าไม่มีพี่แคทหญิงสาวแสนสวยแต่นิสัยห้าวเกินร้อย (ไม่มีใครคาดคิดสักคน) รวมทั้งสาวน้อยร่าเริงสดใสแต่นิสัยแก่นแก้วนิดๆหน่อยๆอย่างฝนมาช่วยกันแต่งแต้มสีสัน...ขอทุกคนเป็นกำลังใจให้ฝนและพี่แคทต่อไปด้วยนะคะ...IT`S MY LIFE...

ปล. ได้โปรดกรุณาลืมด้วยว่าพี่แคทก่อเรื่องอะไรไว้นะคะ...ความจริงพี่สาวน่ะเป็นคนเยือกเย็นและใจดีมากๆ (ถ้าไม่โดนยั่วยุให้โกรธซะก่อน) หวังว่าความน่ารักของฝนจะช่วยปิดบังความแข็งกร้าวของพี่แคทได้...เฮะๆๆ...
........................................................................................................................