ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 7 (เมื่อผมมีความสุข ภาค 2 )

[~De[@]tH_[N]oTe~]

เจ้าของบทประพันธ์ Adslman

ตอนที่ 7 ขำตายเลยล่ะ...หยาดฝนเนี่ยนะเป็นแม่ครัว!?

กิจกรรมในค่ำคืนนี้ยังดําเนินต่อไป...
"ช้าอะไรอยู่นะเรา...อ้อ...มัวชักว่าว...แม่รอควยอยู่นะเร็วๆเข้า..."
ถัดจากผมช่วยเลียหีเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เงี่ยนตามที่แม่กวางสั่งก็ยืนชักกระตุกธงรบกระตุ้นความอยากล่อหีเย็ดตูดอยู่ด้านหลังแม่ยายสาวสวยบ้าง
...เธอเอียงศรีษะนอนคว่ำหน้าแยกขาแหกรูหีแดงแจ๋อ้ารออยู่...ไม่ต้องเร่งเร้ากันมากนัก...เดี๋ยวได้มีควยตะบันเย็ดหีกับรูตูดแน่...
"อื่อ...มาตรงนี้...แม่จะช่วย..."
แม่กวางใจร้อนราวกับวัยรุ่นเมื่อไม่เห็นมีแท่งหฤหรรษ์แห่งความสุขสอดใส่เข้ามาในช่องรักของเธอซะที...รีบพลิกตัวกลับนั่งคุกเข่าเรียกผมเข้าไปหา
...หล่อนกำท่อนควยรูดกระทอกช้าๆเป็นจังหวะจากนั้นก็คว้ามันไปอม...ประหนึ่งดุจหิวกระหายซะเต็มประดา...
"โออออ...แม่ครับ...แม่ดูดควยเก่งฝีปากไม่มีตก...อู้~~~~~...สุดๆไปเลยยยย..."

แม่กวางหลับตาปิดเฝ้าแต่ครางอึมอัมๆโดยมีแท่งกระดอคาอยู่เต็มปาก...เธอดูดเลียมันอย่างเอร็ดอร่อยราวกับมันเป็นไส้กรอกชั้นดีของเยอรมัน
...มือทั้ง 2 กุมบริเวณโคนควยส่วนลิ้นแฉะๆคอยตวัดเลียปลายแท่งพลิกไปพลิกมาทำให้ผู้ถูกอมรู้สึกสยิวจนขนลุก...รูดดูดแต่ละทีนี่มันช่างทั่วถึงไปทั้งท่อนลำดีแท้
...หน้าอกอวบอั๋นเด้งไหวตามจังหวะการกระทุ้งปาก...แม่กวางทำรักด้วยปากอย่างติดใจมีความสุข...ผมเองก็ด้วย
...เสียวตั้งแต่หัวควยไปจนถึงปลายหนังหุ้มกระโปกเพราะโดนอุ้งมือเรียวๆนวดคลำไปพร้อมๆกัน...ฝีไม้ลายมือโม้กควยผู้ชายของแม่กวางไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร
...ในบรรดาผู้หญิงที่เคยใช้ปากอมท่อนเอ็นให้ผม...คิดว่าคุณแม่คนนี้ของกุนและสาคือระดับแนวหน้าเทียบเคียงกับป้าศรี...
"อืออออ...เต็มปากเต็มคำจริงๆควยอันนี้...ของหนุ่มๆก็ดีอย่างงี้แหละ...แข็งเร็วฟื้นเร็ว..."

แม่กวางคายอาวุธร้ายออกจากปาก...น้ำลายติดเป็นยางยืดตามมาด้วย...คำชมของเธอทําให้ผมภาคภูมิใจ...
"ไม่เฉพาะแข็งเร็วฟื้นเร็ว...แต่มันยังเย็ดได้มันส์และนานอีกนะครับ..."
คุณแม่คนสวยของกุนและสายิ้มเห็นด้วยและจับแท่งเข้าปากนุ่มๆอีกรอบ
...เธอขยับตัวเข้ามาหามากขึ้นผมเองก็สาวเอวตามแรงดึงดูดในช่องปากสูดปากลูบผมแม่กวางอย่างมีความสุข.
..ตัณหาหน้ามืดเข้ามาบดบังความรู้สึกดีชั่ว...ลืมไปชั่วขณะว่าผู้หญิงตรงหน้านี่คือ "เมีย"ของพ่อและเป็นแม่ยายในอนาคต
...ผมไม่สมควรจะทำแบบนี้ถึงแม้ตัวเธอจะเต็มใจและลูกสาวทั้ง 2 จะยินยอมพร้อมใจสักแค่ไหน...
"อืออออ...แม่ถามไม่ได้ยินหรือบอล?..."
"อะ...อะไรครับ?..."
เรียวปากสีชมพูอ่อนบางๆสวยๆของสาวใหญ่วัย 46 ถูไถกับผิวกระดอเป็นภาพที่น่าดูชม...ผมเสียวจนลืมตัวลืมสติไม่รู้ไม่ได้ยินว่าแม่ยายคนสวยถามอะไรบ้าง...
"อูยยย...ขอ...ขอทวนคําถามอีกทีครับ...อาาาา..."
"คิกๆ...กําลังเพลินสินะเนี่ย...แสดงว่าแม่เก่งไม่ใช่หยอก...แม่ถามว่าระหว่างกุน...สา...อ้อย...3 คนนี้ใครดูดควยลูกเก่งกว่ากัน?..."

แม่กวางถามแล้วไม่รอคำตอบเธอเอียงคอแลบลิ้นเลียระเลงไล่ตามความยาวของแท่งร้อนต่อ...เมื่อไปถึงหัวหยักก็เลียตวัดรอบๆ...ผมงี้เสียวจะแทบเป็นบ้าตาย
...จะใช้ความคิดได้ยังไงแต่ก็พยายามนึกเปรียบเทียบความทรงจำครั้งผ่านๆมาที่ได้เคยมีอะไรกับ 3 สาวอยู่...
"เมื่อก่อนผมคิดว่ากุนเก่งที่สุดส่วนสากับอ้อยยังไม่ค่อยรู้อะไรแต่ตอนนี้พอฟัดพอเหวี่ยงกันนะครับ"
"งั้นเหรอ...ความจริงแม่คอยสอนเรื่องนี้ให้พวกเธอรู้นะว่าควรทำอะไร...ทำตรงไหนผู้ชายถึงจะชอบ
...และไม่จำเป็นต้องอายที่จะแสดงออกว่าต้องการให้ผู้ชายทําอะไรให้ตัวเอง...รู้จักเอาอกเอาใจโดยเฉพาะผู้ชายเบื่อง่ายอย่างบอล..."
"ผมไม่ได้เบื่อง่ายนะครับแม่...อุ...อูววว..."
"อืม...จะจริงรึ?...ไม่งั้นเราจะเที่ยวฟันใครต่อใครไปทั่วหรือไง...อย่างนี้ก็เหมือนกัน...ช่วยแก้เบื่อดี..."

แม่กวางนั่งคุกเข่าบีบหน้าอกเข้าหากันในหว่างกลางนั้นมีควยผมอยู่...เธอคลึงเคล้นบีบเต้าใช้ความนุ่มนิ่มของมันเร้าเพลิงกามให้คู่ขาวัยหนุ่ม...
"มะ...แม่เก่งจังเลยครับ...นมแม่ก็นุ่ม...รู้สึกยังกับควยจะละลาย...ตรงนี่แหละกุน...สา...อ้อย...ถึงยังเทียบแม่กวางไม่ได้..."
ผมทรุดนั่งบนเตียงช้าๆ...แม่กวางนั่งคุกเข่าที่พื้นเอาหน้าอกเด้งกระเด้าบดไอ้จู๋ตรงกลางหว่างอกผลุบหัวโผล่ออกและผลุบเข้า
แถมยังโดนปลายลิ้นแทงแตะระรัวชวนให้ขนลุกชันทั้งตัว...
"แม่ก็สอนวิธีนี้ให้สากับอ้อยนะแต่อ้อยคงทําไม่ได้เพราะหน้าอกยังเล็กอยู่..."
"แต่ผมก็ได้เย็ดรูหีสดๆรูตูดคับๆของเธอแทน..."
"...เราชอบเย็ดหีเด็กล่ะสิ...แต่ตอนนี้อ้อยก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ...สมัยก่อนสาวอายุ 13 ก็มีผัวได้แล้ว..."
"...อ้าาาา...ควยผมได้ที่แล้วครับ...แม่คลาน 4 ขาเตรียมตัวโดนเย็ดได้...ผมไม่ใช่ชอบเย็ดแต่ของเด็กสาวๆ...กระดังงาลนไฟสาวใหญ่พราวเสน่ห์ก็โปรดปรานมาก...โดยเฉพาะแม่...เย็ดทีไรน้ำแตกคาหีคาตูดทุกที"
"หึๆ...ให้แม่อมควยให้แล้วยังจะเอาควยอันนี้มาเย็ดหีเย็ดตูดแม่อีก...ก็ได้...พร้อมอยู่แล้ว...นึกว่าแม่จะกลัวเรอะ?..."

แม่ยายร่านเซ็กส์ยิ้มหวานท้าทายรีบพลอกตัวกลับคลาน 4 ขาก้นงามงอนผายโด่ง...ความขาวสวยของมันจับกับแสงไฟเป็นมันวาววับ
...ตูดอวบๆหีใหญ่ๆแบบนี้ขอกระเด้าให้ชุ่มควยหน่อยเถอะน่า...แม่กวางแอ่นโก่งบั้นท้ายยั่วยวนนัก...ส่ายไปส่ายมาด้วย
...ช่องปากหีเปิดอ้าจากกันนิดๆเป็นภาพที่สวยงาม...งามเกินกว่าจะบรรยายด้วยคําพูด...ผมคุกเข่ายื่นปากลิ้นดูดแตะแตดเสียว...แม่กวางส่ายก้นยั่วมองก้มลอดหว่างขา...
"อูวว...เก่งจ๊ะ...แม่ขนลุกไปหมด...บอลแยงลิ้นหนักๆ...น้าน...อืมมมม...เอาควยใส่รูเถอะ...มันสั่นหัวใหญ่เลย...แม่ก็อยากโดนเย็ดเต็มที...ได้โปรด...อือออ..."
แม่กวางกางมือกุมจับหน้าอกตัวเองทําตาหวานเยิ้มอย่างสุดเงี่ยน...หัวควยบานค่อยๆชำแรกผ่านรูหีอุ่นๆเข้าไปลึกเรื่อยๆ...ผิวด้านนอกครูดไถไปกับช่องรักอาบน้ำเมือก
...แม่ยายกับลูกเขยร่วมสมสู่ทางเพศกันอีกครั้ง...
"โอวววว...เต็มรูเต็มหีดีจังนะลูกจ๋า...ของแม่เป็นไงบ้าง...ยังสู้ของกุนกับสาได้มั้ย...อูยยยย...ว่าไงล่ะ...ตะ...ตอบแม่หน่อย...หีแม่เย็ดมันส์มั้ย?...อึ๊ยยยยย..."
"คะ...ครับ...หีแม่ยังแดงสวยสด...ทั้งตอดทั้งขมิบดีมากๆครับ...โอออ...อย่างกับของสาวๆแน่ะ...หีอร่อยๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ...ต้องเย็ดให้รูบานหุบไม่ลง...อุ...อูยยยย..."
"ซีดสสส...อย่ารอช้า...อัดกระเด้าเลยลูก...เร็วๆเข้า...แม่เงี่ยนใจจะขาดแล้ว..."

ผมค่อยๆสาวควยเข้าออกช้าๆยิ่งช้าก็ยิ่งเสียวซ่าน...มันซึมซับความลื่นไหลและความกระชับของกล้ามเนื้อในกลีบรูสวาท
...อย่างกับกำลังเย็ดหีกุน...สา...หรือไม่ก็บุศ...และเทียบได้กับช่องหีของเก๋กับสาวยังไงยังงั้น...จะ...จะให้เทียบกับรูเสียวของอ้อยและอีก 3 เด็กหญิงก็ยังได้...
ผมยังดันดุ้นเข้าออกช้าๆไม่รีบร้อน...แม่กวางก็สนุกเพลิดเพลินเช่นกันเธอนอนคว่ำซบหมอนตาปรือร้องครางเสียงลอดไรฟันออกมาเป็นระยะ
...พอกระแทกเข้าไปหนักๆสาวใหญ่ก็ขบฟันคิ้วขมวดหลับตาปี๋...
"เย็ดช้าๆเรื่อยๆก็ดีเหมือนกันนะบอล...เราค่อยๆไปสวรรค์ช้าๆ...อาาาา...ไปด้วยกันนะลูกรัก..."
"ครับแม่...แม่อ้าขาอีกนิดทีครับ...รูหีจะได้ขมิบน้ำออกมาเยอะๆ..."
แม่ยายร่านควยทำตามทันที...พอเธอแยกขาออกควยมันก็สอดใส่เข้าไปง่ายขึ้น...เรา 2 คนครางผสานกันด้วยอิ่มเอิบในรสรักการเสพกาม...
"น้ำหีออกเยอะจังเลยครับ...ดันควยไหลลื่นดีจริงๆ...โออออ..."
"อืมมมม...ยิ่งออกเยอะแม่ก็ยิ่งเงี่ยน...เย็ดเร็วกว่านี้จ๊ะ...ขอแม่โดนลูกเย็ดให้สาแก่ใจไปซะที...อาาาาาา"

แม่กวางพลิกใบหน้ามองและส่งสายตาวิงวอน...ผมโน้มตัวจูบเธอขณะท่อนควยกับรูหีต่างเสือกไสเข้าหากันอย่างมีแรงดึงดูดของแม่เหล็ก
...บางทีก็ติดหนั๋บเสียวซ่านจนไม่อยากดึงออก...ทว่า...การอุ่นเครื่องมันเพียงพอแล้ว...ผมจับบีบบั้นท้ายทั้ง 2 ฝั่งแล้วใส่ความเร็วอัดกระแทกช่องหีฉ่ำแฉะดังจ๊วบๆ
...แม่กวางร้องครางจนฟังไม่รู้เรื่องว่าพูดอะไร...
"โอ...โอ้ยยยย...เย็ดๆๆๆ...เย็ดเข้าไป...ไม่ต้องแม่จะเจ็บ...เอาให้หีบาน...เอาให้แม่เดินขาถ่างเลยลูกรัก...ให้แม่ร่ำร้องหาแต่ควยลูกทุกวันนะ...อ๊าาาาาา...อร่อยหีสุดๆ...ซีดสสสส...โอวววววว..."
ผมเหงื่อแตกเต็มตัวถึงแม้จะเหนื่อยและปวดเอวเพียงใดก็กัดฟันทนแทงควยเข้าออกในรูสวาทแม่ยาย...
แม่กวางก็เด้งตูดเด้งรูหีต่อกรโดยไม่หวั่นเกรงต่อความเสียว...ต่างคนต่างก็สู้ยิบตาไม่ย่อท้อและไม่กลัวว่าใครจะน้ำแตกกระฉูดไปก่อนกัน...
"สะใจ...สะใจ...ลูกขา...แบบนี้ใช่มั้ยที่เรียกว่าเย็ด...แม่กับลูกเย็ดกัน...โอ้ยยยย...ช่างไม่อายผีสางกันซะเลย...อูวววววว...เอาอีก...เย็ดแรงๆ...เย็ดให้หีแม่พังไปเลย...อ๊อยยยยย..."
"แฮ่กๆ...อายกัน...ทำไมครับ...แม่มีหี...ผมมีควย...ควยกับหีมันของคู่กัน...เจอกันก็ต้องเย็ดสิ...อ้ากกกกก...ปวดเอวชิบหาย...แต่กูเงี่ยนหยุดเย็ดไม่ได้เลยโว้ยยยย..."
ผมสบถคำหยาบออกมาอย่างคึกคะนองแต่แม่กวางก็พูดออกมาเช่นกัน...เธอเป็นฝ่ายเชิญชวนผม...
"อูววววว...งั้นเรามาลองพูดหยาบๆกันบ้างมั้ยจ๊ะ?...สร้างอารมณ์ไงล่ะ..."
"อา...ได้เลยครับ...ผมก็อยากลองมานานแล้ว...โอ้วววววว...หีตอดดีชิบหาย...นังร่าน...เป็นเมียพ่อแต่ไม่พอใจกลับมาแก้ผ้าให้ลูกเย็ด...พ่อกูเย็ดมึงไม่ถึงใจสินะ...ถึงต้องมาแบบหีให้กู...อูยยยยยย..."
"ซีดสสส...เออซี่...พ่อแกมันไม่ได้เรื่องไม่ยอมเย็ดกู...กูนอนคนเดียวก็ต้องตกเบ็ดแก้เงี่ยน...แกมันลูกชั่ว...โออออ...กูยกลูกสาวให้แกไปตั้ง 2 คนแต่แกยังไม่หนำใจ...บ้าหื่นกามมาเย็ดกูแล้วก็...อุ...หลานกูอีก...อื๊อออออ...เย็ดอีก...เย็ดหีกูเข้า...มึงเงี่ยนมากไม่ใช่หรอ?...อ๊าาาาาา..."
...ปล่อยอารมณ์สุดๆจริงๆแม่ยายสุดที่รัก...แบบนี้จะไม่ร่วมสนุกด้วยได้ยังไง...ผมชักควยออกมาจนหลุดจากรูหีและกระแทกกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว
...แม่กวางผวาร้องลั่นด้วยความเสียวซ่านจนตัวสั่นระริกทั้งมือทั้งเท้าเกร็งไปทั้งหมด...
"...อีดอก...ลูกๆมึง...กูยังเย็ดซะหีเยิ้มหีบวมร่ำร้องหาแต่ควยกู...มึงโดนเย็ดแล้วก็ต้องเรียกหาแต่ควยกูด้วย...ยังจำได้มั้ยว่ามึงเข้ามายั่วยวนกูในห้อง...มาฉุดกูไปเย็ดในห้องตัวเอง...มึงมันร่านควย...ต่อ...ต่อไปนี้แกจะต้องแหกหีให้กูเย็ดทุกวัน...บอกกูมา...บอกมาสิว่าจะทำมั้ย?...โอ้วววว...อ๊อก..."
"ก็ได้...อื๊ออออ...ถ้าแกมีแรงเย็ด...ฉันก็มีแรงแหกหีให้แก...ฉันอยากเย็ดกับแกมาก่อนหน้านั่นนานแล้ว...ซีดสสสส...แกเย็ดลูกฉัน...ฉันก็แอบดูแทบทุกครั้ง...ควยแกมันใหญ่น่าขย่มจนน้ำหีฉันไหลเยิ้ม...อึ๊...อึ๊ก...กระเด้าควยมาอีก...โอยยยย...ดีๆ...มิน่า...ลูกๆฉันถึงร่านไปนอนแหกหีให้แกเย็ดถึงในห้องแทบทุกคืน..."
"มึงเองก็ร่านนี่หว่า...ตอนนี้มันต่างกับลูกสาวตรงไหน...อยากล่อควยซะจนลืมว่ากูคือลูกเขย...งั้นต่อไปนี้...กูไม่ใช่ลูกเขยแต่จะเป็นผัวมึง...ว่าไงวะ?..."
"เออ...มึงเป็นผัวกูเพราะงั้น...โอ้วววว...กูขอเย็ดมึงๆต้องให้กูเย็ดให้กูขย่ม...ไม่งั้นกูจะฟ้องพ่อมึง...
อาาาาาาา...ไอ้ลามก...เย็ดกับแม่ยายตัวเองได้ลงคอ...อูยยยยยย...เสียวจริงๆ...อื๊ออออ..."

ผมหน้ามืดอารมณ์ขึ้นขนาดหนักจับเส้นผมสาวคู่ขาต่างวัยและโยกบั้นเอวไม่ยอมหยุดยั้ง...แม่กวางก็นอนส่ายตูดเด้งหนอกหีสู้แบบลืมตาย
...สงครามใต้สะดือดําเนินไปอย่างดุเดือด...แม่ยายจอมเย็ดขยับลุกนั่งคุกเข่าคว้ามือผมลอดใต้รักแร้บีบขยี้หน้าอกอย่างบ้าคลั่ง
...เสือกไสอวัยวะเพศบดอัดควยไม่หยุดพัก...ปากรูก้นขมิบเกร็งเกือบตลอดเวลา...ใช่แล้ว...เป้าหมายที่แท้จริงมันอยู่ตรงนี้นี่หว่า
...ผมผลักเธอลงนอนคว่ำอีกครั้ง...แม่กวางเหลียวใบหน้ามอง...หน้าอกและหน้าท้องแขม่วหายใจหอบเหงื่อไหลออกโทรมกาย...
"จะ...จะทำอะไรน่ะ?...หรือว่า..."
"...รูตูดมันขมิบยั่วควยแบบนี้...จะปล่อยไปได้ยังไง...คืนนี้ทั้งหีทั้งตูดจะต้องบานหุบไม่ลง"
"...อะ...เอาจนได้นะแก...หีมีให้เย็ดไม่เย็ด...คอยจ้องจะเย็ดตูด...เหมือนพ่อแกตอนหนุ่มๆไม่มีผิด..."
"หึๆๆๆ...เอาละนะแม่ยายคนสวย...นอนแหกตูดให้กูเย็ดซะดีๆ..."
"หนอย!!...เข้ามา...แกเอาควยมากระเด้ารูตูดฉันเร็วๆ...อย่ามัวดีแต่ปากพูด...ใช้ควยของแกพูดแทนดีกว่า"
ควยพองก๋าตั้งเด่ชี้ไปที่แก้มก้น...มันพร้อมแล้วที่จะมุดเข้าถ้ำด้านหลัง...จะเอาใช่มั้ยแม่...นิ้วผมควักน้ำเมือกในรูหีเอามาป้ายปากรูก้นและแยงนิ้วเข้าไปหน่อยหนึ่ง
...แม่กวางซีดส์ปากเบาๆกล้ามเนื้อหูรูดขมิบรัดนิ้วนั่น...ต้องออกแรงนิดถึงจะดึงออกจากนั้นก็กดหัวควยเข้าไปแทน...
"อ๊อ...อึ๊ยยยย...เจ็บ...เจ็บจังเลย...เบาๆก่อน...ควยแกมันทั้งใหญ่ทั้งแข็ง...โอ๊ออออ...เจ็บ..."
ลูกกะโปกแกว่งโทงเทงค่อยขยับเข้าไปหาเนินหีตามความลึกที่ดุ้นเนื้อจมเข้าไปในรูก้น...แม่กวางนอนหัวซบขอบเตียงโก่งก้นขึ้นสูง
...ร้องเสียงหลงแทบแหบแห้ง...มือขยุ้มจิกที่นอนแน่น...
"อย่าเกร็งรูซี่...ปล่อยตามสบายๆ...ยิ่งเกร็งมันก็ยิ่งเจ็บ...โอ้ยยย...รูตูดมึงรัดควยกูดีจังว่ะ...สุดยอด..."
มือจับที่สะโพกคุณแม่ส่วนเอวตัวเองก็พยายามดันสากด้ามเขื่องเข้าประตูหลังอย่างยากลําบากเพราะความคับตึงในร่องรู...
"อูยยย...เข้าหมดหรือยังเนี่ย?...รูตูดฉันนิดเดียวแต่ควยแกใหญ่เบ้อเริ่ม...อาาาา...ตายแน่แล้วฉัน..."
"อุ...อุ๊บ...กว่าจะมิด...อูววว...รัดควยกูแทบปริ...ขอพักหน่อย...ข้างในรูมันร้อนจริงเว้ย..."
"อือออออ...เมื่อก่อนรับได้แต่ตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกกลัวก็ไม่รู้...ของแกมันใหญ่ขึ้นหรือเปล่านะ?..."
"คงงั้นมั้ง...ยังไม่หยุดโตนี่นา..."

ผมทาบทับบนร่างคุณแม่คนสวยยื่นคอจูบไซร้แก้มใบหูและต้นคอส่วนบั้นเอวพยายามขยับกระดอเข้าออกแต่เพราะรูตูดมันคับกว่ารูหีมาก
...การโยกเย็ดในยกนี้จึงยากลำบากกว่าเดิม...ใช้แรงจากส่วนล่างของร่างกายมากกว่าเดิม
...แม่กวางครางดังขึ้นอีกครั้งแล้วเธอส่ายหน้าหลับตาปี๋อย่างกับเจ็บปวดในรูทวารแต่ก็มีความเสียวปนเปไปด้วย
...รูตูดของสาวใหญ่วัยเสียวอ้าขยายรับควยของผมไปจนหมดดุ้น...
"อยู่แบบนี้เฉยๆ...ก็เจ็บ...แกกระเด้าควยดีกว่า...โอวววว...อย่างน้อยฉันก็จะได้เสียวไปด้วย..."
ผมกัดฟันกรอดอุ้งมือบีบก้นผายเสือกไสควยผ่านรูตูด...แม่ยายร่านกามโลกีย์บิดตัวเร่าๆปากก็ร้องครางแทบไม่เป็นภาษาคนเด้งตูดเข้าหาควยอย่างไม่กริ่งเกรง
...ร่างของเธอสั่นไหวผวาตามแรงโยกของผม...ความสุขสันต์ที่ได้รับทําให้ต้องเพิ่มความเร็วไปอีกระดับตะบันเอ็นควยกระแทกรูก้นอย่างเอาเป็นเอาตาย...
"โอววววว...แกกระเด้าควยแรงๆ...ไม่ต้องกลัวฉันเจ็บ...ฉันไม่เจ็บแล้ววว...เสียวตูดอะไรอย่างนี้...วันนี้สุดจะโชคดี...รูหีได้ควยเย็ด...รูตูดได้ควยแทง...โอ้ยยยยย...ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว...อือออ"
"อร่อยตูดสินะมึง...นังนี่ร่านร้องไม่หยุดหย่อน...กูจะกระแทกให้น้ำหีเล็ดเลยมึง"
"อูววววว...ถ้าแกทำไม่ได้อย่างพูด...ฉันก็จะบอกพ่อแกเหมือนกัน...ถ้าไม่อยากให้บอกแกต้องเย็ดฉันให้ถึงใจ...อ๊าาาาา...รู้ไว้ซะ...ไอ้ลูกเขยสัปดน..."
ผมยิ่งเสือกสอดควยหนักหน่วงขึ้นตามความต้องการของแม่ยายร่านสวาท...เรา 2 คนร้องครางแข่งกันดังไปทั่วห้อง...
"อ๊อยยยยย...โอวววววว...ตูดฉันบานคราวนี้แน่...อูยยยย...อะไรมันจะเสียวอย่างนี้..."

มือผมคว้าเต้านมแม่กวางทั้งเคล้นบีบทั้งขย้ำ...แม่ยายก็เอามือลอดหว่างขาสอดนิ้วเขี่ยรูหีตัวเองสลับนวดคลำลูกกระโปก
...ผมแลเห็นน้ำเสียวหลั่งรินออกมาเจิ่งนองที่ปากรูอาบขนหมอยมันแผล่บ...เธอยื่นนิ้วเปรอะคราบน้ำหล่อลื่นให้เลีย
...ผมก็เลียมันจนเกลี้ยง...สมองสั่งการให้บั้นเอวซอยอย่างถี่ยิบพวงสวรรค์ฟาดกับง่ามหีดังปะทะกันพั่บๆๆๆๆ...
"กูชักมันส์แล้วสิเว้ยยย...ทั้งหีทั้งตูดมึง...ควยกูจะเฝ้าเย็ดทุกวันจนเดินไม่ได้เลย..."
"ฮึ!!...ฉันจะคอยดู...อยากรู้เหมือนกัน...ซีดสสสส...รูหีสวยๆรูตูดฟิตๆอย่างนี้...แกจะกล้าทิ้งฉันไปเย็ดผู้หญิงอื่นมั้ย...โอ้ยยยย...ใกล้แล้ววว...หีฉันจะหลั่งน้ำแล้วว...บอล...แกรีบเย็ดเร็วเข้า...เอาน้ำควยออกในรูตูดฉันนะ...อืมมมมม..."
"เออ...กำลังจะบอกพอดีว่า...กูก็น้ำควยจะแตก...คราวนี้เฮือกสุดท้ายแล้วววว...ว้ากกกก..."
ผมกับแม่กวางไม่สนใจว่าจะมีใครมาได้ยินเสียงร้องครวญครางของพวกเราหรือไม่
...สนใจแต่ว่าหีแม่กวางกำลังจะหลั่งน้ำหล่อลื่นของเพศหญิงส่วนควยผมก็ใกล้จะกระฉูดน้ำอสุจิของเพศชาย...

ผมกระแทกเน้นๆอีก 4 –5 ครั้ง...น้ำกามชุดใหญ่ก็พุ่งผ่านท่อปัสสาวะปะทะโพรงกล้ามเนื้อรูตูดอย่างเนิงนอง
...แม่กวางร้องได้อีกครั้งเดียวก็ค่อยๆฟุบหน้าไปกับเตียงนอน...รูหีขับน้ำเมือกขาวข้นไหลยืดติดที่พวงกระโปกของผม
...ช่องตูดขมิบเกร็งรัดท่อนเอ็นเมื่อรับรู้ว่าได้ฉีดน้ำควยออกให้แล้ว...ผมชักควยกลับออกมาน้ำเงี่ยนของตัวเองส่วนหนึ่งก็พุ่งตามออกมาด้วย
...เราทั้ง 2 ต้องการเรี่ยวแรงอย่างมหาศาลถ้าต้องการจะลุกยืนอีกครั้ง...วิธีที่ควรทำเพื่อให้พละกำลังของตัวเองกลับคืนมา
...ผมกับแม่กวางจึงเอาแต่นอนกอดกันกลม...ไออุ่นจากร่างกายยามซบกอดช่วยให้เรารู้สึกผ่อนคลายหลังจากเครียดไปกับการร่วมประเวณีกัน...
"แม่พูดได้สมบทบาทดีนะครับ...อย่างกับคุณนายแม่หม้ายผัวเผลอเย็ดกับคนใช้หนุ่มหล่อเลย..."
"ลูกเองก็พูดหยาบซะไม่มี...แม่ยังนึกว่าตัวเองถูกข่มขืนอยู่หรือเปล่า...แต่มันก็ช่วยเพิ่มอรรถรสนะจ๊ะ..."
"งั้นต่อไปทุกครั้งที่เราเย็ดกัน...แม่จะต้องพูดหยาบๆแบบนี้นะครับ...ผมฟังแล้วมันกระตุ้นสันดานดิบดี"
"เอาไปใช้กับกุนและสาสิจ๊ะบอล...อ้อยด้วย...ส่วนศรีเขาชอบอยู่แล้ว"
"อ้อยเคยบอกว่าไม่ชอบให้พูดหยาบน่ะครับ...เธอบอกว่าไม่กล้าพูดกับผม"
"ต้องลองสิ...ถ้าลองว่าโดนเย็ดมันส์ๆแล้วลองให้พูดต้องพูดแน่...บางครั้งพูดธรรมดาๆมันก็เบื่อได้..."
"ครั้งนี้น้ำผมออกเยอะกว่าทุกครั้งครับ...แม่ล่ะยังเจ็บรูอยู่มั้ย?..."
"จ๊ะ...แม่ยังปวดหน่วงๆอยู่...ขนาดโดนเย็ดรูก้นหลายครั้งแล้วนะ...แล้วบอลเคยเอาประตูหลังกับใครบ้าง"
"ผมเคยกับ...กุน...สา...อ้อย...ป้าศรี...ทั้งหมดเคยโดนผมเย็ดรูตูดหมดทุกคนแล้ว..."
บอกได้แค่นี้...นอกเหนือจาก 4 คนนี้พูดไม่ได้ครับเดี๋ยวซวย...
"บอลน่ะเหมือนพ่อไม่มีผิด...วิตถารพอกัน...แต่ยังไงแม่ก็ชอบทั้ง 2 คนแหละจ๊ะ..."
"มันต้องหาความแปลกใหม่ให้ชีวิตสิครับแม่..."
........................................................................................................................

ผมขอให้แม่กวางส่งหน้าร้านข้าวปากซอยเข้าบ้านและขี่รถกลับเข้าตลาดเพื่อแวะร้านเซเว่นซื้อของ...
"อ่าฮะ!!...กินแต่ของแบบนี้แล้วร่างกายจะมีเรี่ยวแรงทำงานกับเรียนหนังสือได้ยังไงล่ะคะพี่?..."
"อ้าว!!...กุ๊ก...นึกว่าใคร..."
ลูกค้าผู้หญิงคนก่อนหน้าผมคือกุ๊กเห็นแค่ด้านหลังก็เลยไม่รู้แต่ที่รู้แน่ๆคือเธอไว้ผมยาวกว่าตอนที่ยังเรียนอาชีวะเยอะ...ถ้าเธออยู่นี่แล้วจีแม่สาวทอมบอยล่ะ?...
"หวัดดีค่ะ...วันนี้พี่ไม่มากับแฟน?"
"...พี่มาคนเดียว...กุ๊กซื้อของตั้งเยอะแยะจะหิ้วไหวหรือนี่...เออ...ยังทำงานอยู่ที่เดิมหรือเปล่า?..."
"ค่ะ...แต่พี่บอลไม่ไปร้านบ้างเลยน๊า...กุ๊กชักอยากย้ายมาทำกับพี่ซะแล้วสิ...พี่จะว่าไงล่ะ?..."
"มะ...แหม...พูดเล่นใช่มั้ยเนี่ย..."

"กุ๊กทำอะไรอยู่น่ะ!!...อื๋อ??...นี่นายอีกแล้วเรอะ?..."
นั่นไงเล่า...เสียงดุๆห้าวๆดังใกล้หูและปรากฎร่างของจีสาวน้อยทอมบอยในชุดนักกีฬาปราดเข้ามาอยู่ตรงกลางขัดการสนทนาของผมกับแฟน?
...นี่มีอะไรไม่พอใจกันหรือเปล่าถึงจ้องหน้าเขม็งอย่างกับเห็นผมเป็นศัตรู??...หมู่นี้ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่หรอกแต่พอมาพบหน้าก็ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนอีกตามเคย
...แล้วนี่จะอะไรกัน...ผมทักทายกุ๊กตามประสาคนรู้จักก็เท่านั้นเอง...
"ที่พี่คุยกับกุ๊กมันก็เรื่องธรรมดาๆไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย...คนรู้จักทักทายกันมันผิดตรงไหน?"
"สำหรับนายแค่คุยกันมันก็มากเกินพอ...เพราะเรื่องของนายนี่รู้สึกมันจะบันลือลั่นไปทั่ว..."
"พูดเรื่องอะไร?...พี่ไปทำอะไรเสียหาย...ที่มหาลัยหรือที่คณะ...ไม่ว่าที่ไหนพี่ก็ไม่เคยไปทำเรื่องเสื่อมเสียสักนิดเดียวนะ..."
"เชอะ!!...พูดแบบนี้หมายความว่าคงไม่รู้อะไร...คนอันตรายอย่างนายรึจะไม่มี?...แต่จะเตือนไว้...ถ้าคิดยุ่งกับกุ๊กฉันไม่เอานายไว้แน่
...จะบอกให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน!!!!...ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!!!..."
"จี!!...ไปเถอะ...มันไม่ใช่อย่างที่คิดสักหน่อย..."
"ใช่หรือไม่ใช่แต่เรามีเรื่องต้องคุยกัน...ไปกับจีเดี๋ยวนี้!!!..."
สาวทอมพูดเอะอะเสียงดังไปทั่วร้านและก็ดึงแขนกุ๊กกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปอย่างเร็ว...คนในร้านทั้งพนักงานและลูกค้าไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่พากันมองผมเป็นจุดๆเดียว
...สุดจะอายเพราะกลัวคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าไปแย่งแฟนของทอมทั้งที่ความจริงไม่เคยคิดไปแย่งชิงกุ๊กเลยสักนิดเดียว
...นี่มันอะไรกันวะ?...ยังไงก็ไม่มีทางอื่นนอกจากก้มหน้าก้มตาจ่ายเงินหิ้วของรีบเผ่นกลับฐานทัพแต่ไม่ลับ...
..........................................................................................................................

ไม่ได้คิดจะแย่งแฟนสักนิด...ยัยจีนี่หัดให้ความเคารพรุ่นพี่ซะบ้างซี่แค่เราคุยกับกุ๊กหน่อยเดียวเองเนี่ยนะ
...ทอมนี่มีอารมณ์หึงหวงรุนแรงเหมือนกันแฮะเพิ่งจะได้เห็นกับตาก็คราวนี้...ว่าแต่นึกสงสัยที่จีพูด "คนอันตราย"
...ข่าวลือเกี่ยวกับตัวเองมันคืออะไรกันแน่และมีใครสักกี่คนจะรู้บ้าง...ลองคิดดูดีๆตัวผมก็มีเรื่องผู้หญิงเท่านั้นที่พอจะถือได้ว่าเป็น "อันตราย"...
"...??..."
"ฮื่อ!!...ไม่ใช่มั้ง...เรื่องนี้ไม่น่าจะมีคนอื่นรู้มากนี่นา...เราไม่เคยพูดเรื่องทางบ้านให้ใครรู้...เท่าที่รู้ก็มี...วะ!!...คิดมากทำไม?...เปลืองสมองเปล่าๆ..."
ผมเฝ้าคิดวนเวียนแบบนี้จนมาหยุดตรงหน้าห้องตัวเอง...
"...ว่าไง?...พ่อหนุ่ม...ท่าทางไม่ได้ไปเรียนสินะ"
"...หวัดดีครับพี่นัน"
"แก้วบอกพี่น่ะว่าเมื่อคืนบอลไม่สบาย...ตอนนี้ค่อยยังชั่วหรือยัง?"
"...ดีขึ้นแล้วครับ..."

...ผู้หญิงคนที่ผมกำลังคุยอยู่นี้ชื่อจริงคือ "นิชานันท์" ชื่อเล่น "นัน" เป็นเพื่อนร่วมชั้นปีและเพื่อนร่วมห้องของพี่แก้ว...ผมจึงต้องเรียกเธอว่าพี่นัน...โอ้!!...
วันนี้ทำไมแต่งตัวล่อแหลมจัง?...แต่มันก็ตามนิสัยของพี่เขา...นี่เล่นโชว์สะดือสวมเสื้อกล้ามตัวเดียวใส่กางเกงก็ขาสั้นจู๋ดูไปดูมาหรือเห็นไกลๆคงอย่างกับแค่นุ่งกางเกงใน
...พี่นันเดินมาใกล้เอามือแนบหน้าผากเหมือนกับที่พี่แก้วเพื่อนสนิทของเธอทำเมื่อคืนเปี๊ยบ...
"อื้อ!!...ดีๆ...ตัวเย็นแล้วนี่แต่ทําไมดูหน้าตาอิดโรย...โอ๋ยเดี๋ยว!!...อื้อหือ...กลิ่นน้ำหอมหึ่งเล้ย...บอลไปทำอะไรมากันแน่เนี่ย?...บอกมาซะดีๆ..."
อุ...แย่แล้ว!!...ยังไม่ได้อาบน้ำนี่หว่า...ไม่สิ...ในอพาท์เม้นต์ผมอาบน้ำแบบลวกๆ
กลิ่นน้ำหอมจากแม่กวางมันคงยังมีติดตามตัวอยู่แน่ๆแต่ไม่ทันที่ผมจะแก้ตัว...
"นัน!!...แกล้งอะไรน้องฉันอยู่?...ออกลายจนได้นะยะหล่อน..."
"พี่แก้ว..."
พี่รหัสเข้ามาดึงมือพี่นันออกจากบ่าผมและก็พูดเตือนไปพร้อมๆกับรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ดูไม่ได้ซีเรียสอะไร...
"หึ...ระวังตัวไว้ให้ดีนะบอล...นันเขาจ้องจะงาบเธออยู่..."
"อ๊า!!...งาบเงิบอะไรก๊านแก้วพูดน่าเกลียด...บอลเขาไม่สนใจฉันหรอกก็แฟนเขาออกจะสวยๆทั้งนั้น..."
"เชอะๆ...ระวังเถอะ!!...ขืนทำยุ่มย่ามมากๆเดี๋ยวแฟนๆของบอลจะพากันมาจวกเธอ..."
"ฮะๆๆ...ล้อเล่นจ้า...เธอนี่หวงน้องรหัสออกหน้าออกตามากไปหน่อยล่ะมั้ง?...โอ้!!...ละครจะมาแล้วรีบไปดูกันเถอะแก้ว...และพบกันใหม่นะจ๊ะนายคนเจ้าชู้..."
ทะ...ทําไมต้องเรียกผมว่านายคนเจ้าชู้ด้วยเล่า?...พูดจบพี่นันก็เดินกลับเข้าห้องแต่ไม่วายสบตาหวานแหววให้เป็นการทิ้งท้าย...นี่จริงอย่างที่พี่แก้วพูดหรือเปล่า?...พี่นันจ้องจะงาบผม...
"...อย่าไปถือสาเลย...นันเขาแหย่บอลเล่นน่ะ...ไม่มีอะไรหรอก..."
หืม...เป็นการล้อเล่นเท่านั้น??...แต่พี่นันพักห้องเดียวกับพี่แก้ว...งั้นบางทีเรื่องของผมอาจจะ...??...
เรื่องนี้ช่างเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกทีแล้ววุ้ย...ถ้าปล่อยไว้มันอาจจะกลายเป็นเรื่องอันตรายสําหรับตัวเองในภายภาคหน้าก็เป็นได้...โหว?
พี่ยุทธนาประธานของคณะเราเรียนอยู่ปี 3โทรมาหาผม?...
"...ครับ?...ใช่ครับ...อ๋อ!!...พี่ยุทธ?...อืมๆ..."
..........................................................................................................................

ที่บ้าน...สายังไม่กลับจากมหาลัย...อ้อยกลับมาแล้วเพราะแม่กวางบอกจะเป็นคนแวะรับเอง...ฝนกับพี่แคทก็กลับมาตั้งนานเพราะวันนี้คณะงดซ้อมเชียร์ 1 วัน
แต่เพราะอะไรไม่รู้ไม่ได้ถามไอ้เชนมากซะด้วย...อาบน้ำเสร็จไม่มีงานอะไรให้ทำจึงออกไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆรั้วหลังบ้าน
...นึกขำตอนเชนโทรถามว่าทำไมไม่ไปเรียนแถมเมื่อคืนก็ไม่ยอมไปสนุกกับน้องขวัญ
ทําให้เธอมาระบายความใคร่เอากับมันคนเดียวต้องรับไปหลายขนานทั้งโยกทั้งขย่มจนอาวุธประจำกายสิ้นฤทธิ์บ้อท่าโดนดูดน้ำศักดิ์สิทธิ์แทบหมดเกลี้ยง
...ผมบอกปัดๆว่าไม่ค่อยสบายและไม่อยากจะรบกวนความสุขของเพื่อนรักด้วย...เฮอะ!!...เราช่างเป็นคนดีซะนี่กระไร...

"...ได้ยินจากป้าว่าบอลไม่ค่อยสบาย??..."
พี่แคทเอ่ยทักในมือถือแก้วใส่น้ำอะไรสักอย่างลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม...ผมตอบว่าพักผ่อนไม่ค่อยพอแต่ตอนนี้สบายดีแล้ว...
"...นี่..."
...พี่แคทเธอยื่นแก้วส่งให้...เอามาให้หรอกหรอ?...ผมเอ่ยขอบคุณตามมารยาทก่อนรับมาดื่มเป็นชามะนาวนี่เอง
...รสหวานๆเปรี้ยวๆชุ่มคอดีแฮะ...กะจะถามว่าทำเองหรือเปล่าพอดีเธอบอกซะก่อน...
"...พี่ไม่ได้ทำเองหรอก...ฝนเขาทำแล้วฝากเอามาให้เธอ..."
"...ฝน??..."
"...เห็นแบบนี้แต่ฝนเขาถนัดทำอาหารนะ...บอลคงไม่รู้ล่ะสิ??..."
"...!!...ไม่รู้เลยครับ..."
อะไร???...หนูฝนเขี้ยวแวมไพร์เนี่ยนะ...ทํากับข้าวเก่ง??...จอมติงต๊องไม่มีใครเกินแห่งชั้นปี 1 คณะของเรามีความสามารถในการทําอาหาร
...เออ...นี่ถ้ามีคนที่ไม่ใช่พี่แคทมาพูดผมไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด...ก็อิมเมจมันขัดกันเหลือเกิน...สาวจอมแก่นกับแม่ศรีเรือน...
"...แล้วแม่...เอ่อ...น้ากวางไปไหนล่ะครับ??..."
"ป้ากวางนอนพักอยู่ในห้องบ่นปวดหัวนิดหน่อย...ตอนแรกมีแต่อ้อยทํากับข้าวแค่คนเดียว...ฝนเห็นเลยเข้าไปช่วย..."
"ไม่รู้จะกินได้มั้ย??...กับข้าวฝีมือฝน..."
"ไม่หรอก...บอลพูดแบบนี้ฝนได้ยินเข้าคงเสียใจแย่...วันนี้เจ้าตัวอุตส่าห์ลงทุนเข้าครัวเองเลยเชียว..."
พี่แคทท่าทางจะพูดจริงเพราะเท่าที่สังเกตเธอไม่ใช่คนชอบพูดจาล้อเล่น...ดังนั้นผมจึงเชื่อ...มีดีเหมือนกันรึหนูฝน
...ไม่เคยระแคะระคายมาก่อนว่าจะมีความสามารถทางนี้...ตอนเธอยังเด็กถ้าจะเปรียบให้ใกล้เคียงที่สุดก็คือเป็นหนูจ๋อจอมซนดีๆนี่เอง...

"เออ!!---หนู---ได้---ยิน---แล้ว---พี่---แคท---บอล---เอ้ย---บอล---ดู---ถูก---กัน---ดี---นัก---นะ---ยะ..."
...สาวแสบ?...ทำมาโผล่แค่ใบหน้ากับมือข้างหนึ่งออกพ้นประตูครัว...ตาขวางหน้าบึ้งงอนแก้มป่อง...ในมือยังควงตะหลิววิ้วๆไปด้วย??
...คล่องดีนี่หว่า...ฮ่าๆๆ...ไปๆมาๆมันช่างน่าขบขันและก็ตลกดีเหมือนกันแฮะ...ผมเพิ่งเคยเห็นฝนในสภาพนี้นะแต่ถ้ามาทำแบบนี้ตอนกลางคืนคงเผ่นได้เหมือนกัน...(โผล่มาอย่างกับผี)
"เฮ่ย!!...พอบอลได้กินกับข้าวฝีมือฝน...ขี้คร้านจะติดใจขอตักเพิ่มล่ะไม่ว่า...แต่ถ้าเกิดบอกว่าไม่อร่อยฝนจะจับกรอกเข้าปากให้หมดเล้ย...คอยดูเซ่..."
...เอ้อ...จะมาทํากับเราอย่างที่พูดได้ยังไง?...ไม่มีใครเขาทําแบบเธอหรอก...ฝนนี่นับวันยิ่งจะเพี้ยนมากขึ้นทุกทีๆ...
"พี่ฝน!!...ปลาจะไหม้แล้วค่ะ!!..."
"ว้าย!!...ตายแล้ว!!...ฮือๆๆ..."
ฝนได้ยินอ้อยร้องเตือนรีบชักหน้าตัวเองกลับแทบไม่ทัน...พี่แคทไม่อาจจะอดขำไปกับการกระทำของน้องสาวได้
...เธอเอามือป้องปากซ่อนรอยยิ้มก้มหน้าหัวเราะคิกๆอยู่คนเดียว...ผมแปลกใจว่าทำไมวันนี้พี่สาวคนสวยถึงอารมณ์ดีกว่าทุกวัน??...
"เฮ้อ!!...โทษทีนะบอล...นึกไม่ออกจริงๆว่าใครกันจะกล้ารับเด็กคนนี้ไปเป็นแฟนเป็นภรรยาได้..."
"อ้าว!!...พี่แคทไม่หวงฝนแล้วหรือครับ??..."
"ไม่ใช่...พี่หมายถึงตอนเรียนจบได้งานได้การทำแล้วต่างหาก...ตอนนั้นฝนไปรักไปชอบใครพี่ไม่ว่า...
แต่ตอนนี้ยังต้องตั้งใจเรียนหนังสือเพราะงั้นจะมีแฟนระหว่างเรียนไม่ได้และพี่จะคอยดูแลเอง...ซึ่งเป็นข้อตกลงที่ให้ไว้กับแม่...กับพ่อ...ถึงอนุญาตให้ย้ายมาเรียนที่นี่ได้..."
...เป็นอย่างนี้นี่เอง...อาอรกับอาศักดิ์คงมอบหมายหน้าที่ให้พี่แคทช่วยดูแลฝนเป็นอย่างดีด้วย...มิน่า...ที่มหาลัยเธอถึงคอยเป็นกันชนไม่ให้หนุ่มคนไหนมาเข้าใกล้น้องสาวแบบเกินงาม...
"อ๊ะ!!...บอลรีบดื่มเข้าสิ...ทิ้งไว้จะชืดหมดนะ..."
พูดจบพี่แคททำท่าลุกจากเก้าอี้จะเดินเข้าบ้านแต่ผมรีบห้ามเธอ...
"มีอะไร?..."
"พี่นั่งคุยเป็นเพื่อนผมก่อนได้มั้ยครับ..."
"คุย?..."
"ระหว่างรอข้าวเย็นไงครับ...เย็นนี้ผมต้องไปทํางาน...เดี๋ยวก็ไม่ได้คุยกันอีก..."
พี่แคทนิ่งไปครู่หนึ่ง...เธอมองไปทางห้องครัวในที่สุดก็พยักหน้ารับ...
"...ระหว่างรอกินข้าวนะและพี่ก็ไม่มีธุระอะไร..."

พี่แคทแต่งตัวตามสบายด้วยเสื้อยืดสีขาวแขนกุดกางเกงขาสั้นสีชมพู...ดูสดใสน่ารักแบบฉบับวัยสาวเต็มตัว
...การสนทนากับรุ่นพี่ในคณะและลูกพี่ลูกน้องในยามเย็นแดดร่มลมตกเช่นนี้
...มันตัวเองทำให้ต้องลบความคิดเดิมๆว่าพี่แคทเป็นผู้หญิงเย็นชาไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครโดยเฉพาะผู้ชาย
...ยิ่งกลุ่มเพื่อนผมด้วยแล้วจรลีหลีกลี้หนีหน้าไปไกลๆเธอได้ก็เป็นการดียิ่งนักแถมมักตีสีหน้ามึนตึงทำสายตาดูไม่เป็นมิตรใส่คนอื่น
ถ้าตัวเองเกิดไม่ชอบหน้า(มีมากทีเดียวยิ่งพวกผู้ชาย)และพวกมาเกาะแกะน้องสาว(นี่ด้วย)...พอได้เห็นขณะนี้มันไม่ใช่อย่างที่กล่าวมา
...พี่แคททั้งยิ้มง่ายทั้งคุยสนุกและวางตัวได้น่านับถือ...ไม่พูดอะไรเลื่อนลอยออกมาโดยไร้เหตุผลยึดถืออารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่

...เรื่องคุยก็เป็นเรื่องทั่วๆไปซึ่งบางเรื่องผมไม่เคยรู้มาก่อนเช่นคนที่เธอนับถือศรัทธา
...พี่แคทให้ความเคารพศกุนตลาแฟนสาวสุดรักของผมเป็นอย่างมากเพราะกุนนั้นใจดี...น่ารัก...อ่อนโยน...อบอุ่น...คอยเป็นห่วงเป็นใย
ยินดีให้คำปรึกษาพร้อมมักให้ความช่วยเหลือยามเธอมีปัญหาเกือบทุกอย่าง
...พี่แคทยึดถือพี่ศกุนตลาเป็นแบบอย่างมาตลอดถ้ามีเรื่องอะไรจะช่วยกุนได้เธอก็ยินดีช่วยเหลือโดยไม่มีเกี่ยงงอนแม้แต่คำเดียว
...มาถึงเรื่องน้องสาว
...พี่แคทเล่าให้ฟังว่าฝนมักตามแม่(อาอร)เข้าครัวบ่อยๆตั้งแต่เด็กจึงชอบทำอาหารมากเวลาอยู่บ้านจะคอยทำกับข้าวให้พ่อ,แม่และเธอชิมบ่อยๆจนเกิดความชำนาญ
...ถ้าเป็นอาหารเหนือถือเป็นของสบายสําหรับฝนแต่พอมาเรียนที่นี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาทำเหมือนผ่านมาเพราะน้องใหม่ปี 1 มีกิจกรรมเยอะกลับบ้านแต่ล่ะวันเกือบๆ 2 ทุ่ม
เพราะต้องซ้อมร้องเพลงเชียร์...วันนี้สบโอกาสงดซ้อมจึงขอแสดงฝีมือตัวเองสักหน่อย(...กินได้หรือป่าวนะ)
...พี่แคทดูจะรู้ว่าผมคิดอะไรจึงบอกว่าฝนทำกับข้าวอร่อยแน่นอนเธอรับประกันได้
...ผมลองถามต่อว่าแล้วพี่ทำอาหารเก่งหรือเปล่า?
...คราวนี้หญิงสาววัย 21 ปีส่ายหน้าช้าๆแทนคำตอบ...นึกว่าเธอจะ perfect ไปทุกด้านซะอีกนะ
...ยังไงคนเรามันต้องมีสิ่งที่ไม่ถนัดสักอย่างล่ะน่าแต่พี่แคทถนัดอะไรนั้นเธอไม่บอก
...อย่างไรซะสิ่งที่ผมคิดว่าได้จากการคุยกับพี่แคทซึ่งมีความสำคัญอย่างมากนั่นคือ...รอยยิ้ม
...วันนี้พี่แคทยิ้มสวยมากๆและยังเป็นไปตามธรรมชาติคือไม่ใช่การฝืนยิ้มหรือแค่ทําพอเป็นพิธีอีกด้วยผิดไปจากที่ผมเคยเจอราวหน้ามือเป็นหลังมือ
...เธออารมณ์ดีมาจากไหนหนอ??...วันนี้ถึงดูท่าทางอ่อนโยน...ใจดีและเป็นมิตรมากกว่าทุกครั้ง
ซึ่งทําให้ชอบพี่แคทตอนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างที่แสดงออกในขณะนี้มากกว่าตอนทำหน้าเคร่งขรึมเย็นชาพูดจาห้วนๆเป็นไหนๆ
แถมช่วยลืมความขุ่นข้องจากไปทะเลาะ(?)กับแม่ทอมบอยน้องรหัส

...ผมเอาแต่มองเธอเพลินจนสาวสวยรุ่นพี่ขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย...นั่นแหละถึงรู้สึกตัว...
"...มองกันอยู่ได้...มีอะไรติดหน้าพี่เหรอ??..."
"...ออ...อ๋อ!!...เปล่าครับ...แค่ผมเห็นพี่ยิ้มแล้วหน้าของพี่คล้ายฝนมาก...."
"พูดแปลกนะ...ก็ฝนเป็นน้องพี่...พี่น้องหน้าตาคล้ายกันแล้วมันน่าแปลกตรงไหน?"
"ไม่ใช่อย่างงั้นครับ...ผมหมายถึงวันนี้พี่ยิ้มบ่อยกว่าทุกวันแถมยังดูเป็นธรรมชาติเหมือนกับฝนอีกด้วย..."
"...อารมณ์ดีพี่ก็ยิ้มอารมณ์ไม่ดีพี่ก็ไม่ยิ้ม...ไม่ใช่ฝนนี่...รายนั้นชอบทำตาใสเป็นตาปลา...เอาแต่เล่นแกล้งคนอื่น
...แถมวันหยุดก็นั่งดูรายการตลกโปกฮาหัวเราะอยู่ได้ทั้งวัน...กำลังคิดว่าพาไปโรง`บาลให้หมอเขาเช็คประสาทสักครั้งน่าจะดี..."

...ทันใดนั้นก็มีเสียงจามดังสนั่นลั่นมาจากห้องครัวตามด้วยเสียงบ่นขรมของสาวน้อยเขี้ยวแหลมจอมแก่นแก้ว...
"...ฮัดเช้ย!!...อ๋า?...คะ...ใครนินทาฝน?...ฮะ...ฮัดเช้ย!!...โอ้ย~~!!...ร้อน!!..."
สิ้นเสียงแหลมๆนั่นไม่นาน...เจ้าของเสียงถือทัฟพีวิ่งออกมาจากห้องครัวหยุดยืนได้ก็พูดจาหาเรื่องผมกับพี่สาวตัวเองทันที
...คราวนี้ผมเห็นเธอได้ชัด...ฝนใส่เสื้อยืดแขนกุดสีเทา...กางเกงขายาวสีขาว...สวมใส่ผ้ากันเปื้อนแถมมัดขมวดผมสั้นอีกด้วย
...น่ารักดูเข้าท่าดีเหมือนกัน...สาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 18 ปีส่ายหัวเหล่ตาดูผมทีดูพี่แคทที...
"...ครายรู้ตัวว่านินทาก็สารภาพมาซ้าดีๆ...บอลใช่มั้ย?...หรือว่าพี่แคท?...อ้อ!!...คงทั้งคู่ล่ะเซ่...นั่งสุมหัวนินทาฝนสนุกปากน๊ะ..."

...ฝ่ายพี่สาวสุดสวยร้องว่าแต่ก็แฝงไปด้วยเสียงหัวเราะขบขัน...
"อะไรเนี่ยเด็กบ้าคนนี้!!...วิ่งเข้าวิ่งออกครัวอยู่ได้...กับข้าวน่ะทำเสร็จแล้วหรือไง??..."
"ใกล้จาเสร็จแล้วพี่...ม่ายต้องเป็นห่วง...เน้!!...บอล...เตรียมน้ำลายไหลยืดรอได้เลยละ...หึๆๆ..."
"...ฉันไม่ใช่หมาสักหน่อยจะได้นั่งน้ำลายไหลยืด...พูดมาได้..."

พอฝนหัวเราะชอบใจเดินกลับเข้าไปแล้ว...พี่แคทก็ลุกจากเก้าอี้ก่อนไปเธอหันมาบอกผมพร้อมรอยยิ้มสุดน่ารักอย่างไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนไม่ว่าบ้านหรือมหาลัย...
"...บอลอย่าไปบอกฝนนะว่าพี่แอบนินทา...ไม่งั้นฝนมาแกล้งพี่อีกแน่...เด็กคนนี้เปิดช่องอะไรให้ไม่ได้หรอกเป็นต้องคอยหาเรื่องแหย่คนอื่นตลอดไม่เว้นกระทั่งตอนกินข้าว..."
"เข้าใจครับแต่วันหลังพี่ลองทํากับข้าวให้กินบ้างสิ..."
"No~~No!!...เธอรู้แล้วไม่ใช่หรอว่าพี่ทำอาหารไม่เก่ง...ถึงทําออกมาก็กินไม่ได้หรอกแต่ถ้าอยากจะลองดูก็ได้นะ...บอลยินดีจะสมัครเป็นหน่วยกล้าท้องเสียหรือเปล่าล่ะ?..."
พูดซะน่ากลัว...แต่ผมคิดว่ามันคงไม่ถึงขนาดนั้น...
"มันคงไม่ขนาดนั้นหรอกครับ...พี่แคทถ่อมตัวเกินไปมั้ง..."
"งั้นคอยดูต่อไปล่ะกัน...บอกสาให้เตรียมหายาแก้ท้องเสียไว้..."

จากนั้นพี่แคททําท่ายืนขาชิดมือท้าวเอวเหยียดแขนชี้นิ้วมาทางผมก่อนหัวเราะหึๆๆๆในลำคอ...ผมเห็นแล้วสุขใจยิ่งนัก
...เป็นครั้งแรกอย่างแท้จริงที่พี่แคทมีกิริยาอ่อนโยนขนาดนี้กับผม...ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆก็ดีสิ...ไม่...ไม่หรอก
...จากที่คุยกับพี่เมื่อกี้นี้...เราไม่ได้คุยกันเกี่ยวกับเรื่องแฟนหรือความรักเลย....ลองคุยเรื่องพวกนี้สิ...มีหวังโดนทำสงครามเย็นใส่แน่ๆ
...พี่แคทเกลียดความรัก...เกลียดผู้ชายเพราะในอดีตเธอเคยผิดหวังกับเรื่องนี้หรือไง??...ยังมีไอ้หน้าไหนกล้าปฏิเสธพี่สาวคนนี้อีก??
...มันจะต้องงี่เง่าและเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆแต่เพราะไม่รู้อะไรผมจึงไม่กล้าคิดมากได้แต่คาดเดาเพียงคนเดียว...ก็ไม่กล้าถามพี่เขาซะด้วย

...ฝน?...ฝนจะรู้อะไรบ้างหรือเปล่านะ?...คราวหน้าต้องถามเธอดีกว่าแต่เย็นนี้ก่อนไปทำงานผมต้องออกปากชมฝีมือการทํากับข้าวอย่างจริงใจ
และรู้สึกทึ่งสุดๆเพราะน้องหนูสุดรักของพี่แคททําอาหารได้อร่อยมากจริงๆเป็นไปตามที่พี่เขาพูดทุกอย่างแบบไม่มีข้อโต้แย้งอะไรทั้งสิ้น
...แม้แต่สา...อ้อย...แม่กวางยังชื่นชมไม่ขาดปาก...สำหรับพี่แคท?...เธอไม่ได้พูดแต่แน่นอนว่าต้องเห็นด้วยกับพวกเราเต็มที่
...เออเนาะ...ม้าดีดกะโหลกแปลงร่างเป็นแม่ครัวมือฉมัง...เรื่องไม่น่าเป็นไปได้กลับเป็นซะจริงๆ...ให้ตายสิโลกใบนี้
...พอเขาชมเข้าหน่อยนั่งปลื้มหน้าบานเป็นกระด้งเชียวนะ...แม่สาวหยาดฝน...สงสัยมื้อเย็นนี้ท้องคงอิ่มโดยไม่ต้องกินอะไรแล้วล่ะมั้ง??...
"เห็นมั้ยล่า...ฝนบอกแล้วว่าต้องอร่อยวันหลังถ้าบอลอยากกินอีกก็จะทำให้...เอ้า!!...จอผักกาด...
แกงโฮะ...ปลานิลทอด...คั่วตับหมู...กู้ๆคนกิ๋นเข้าไปเลย...ใครกินไม่หมดฝนจะยัดเข้าปากให้เรียบ"
"เสี่ยงที่จะไม่หมด...เธอทําเยอะเหลือเกิน...สาคนหนึ่งละที่รับไม่ไหว..."
"แบบนี้ฝนก็ไม่ต้องห่วงเรื่องมีแฟนแล้วนะ...ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเขาชอบผู้หญิงทำกับข้าวเก่งทั้งนั้น..."
"โอ๊~~...ป้าพูดกระทบแคทนะคะนี่...แต่แคทห่วงเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องนี้อีกค่ะ..."
"เรื่องอะไรคะพี่?..."
อ้อยยังไม่รู้ความหมายของพี่แคท...ผมนั่งใกล้ๆจึงกระซิบบอกเธอแต่ก็โดนแม่สาวหูไวดักฟังจนได้...
"เรื่องความซนของฝนที่ขนาดลิงในสวนสัตว์ยังต้องยอมชิดซ้ายไง..."
"เฮ้ย!!...บอลนินทาน่ะฝนได้ยินนะ...ลิงสวนสัตว์เรอะ...เปรียบกันได้ไงฝนสวยกว่าลิงตั้งเยอะแยะ..."
ประโยคนี้เล่นเอาผมต้องหุบปากกลั้นหัวเราะจนแทบจะสําลักข้าวบวกกับเห็นฝนพนมมือทำตากระพริบปริบๆ...นี่คือความสุขสนุกสนานของสมาชิกทุกคนในบ้าน
...ถ้ามันมีทุกวันก็ดีน่ะสิ...ผมจะได้ไม่ต้องออกไปกินข้าวนอกบ้าน...พี่แคทก็ขอให้อารมณ์ดีอย่างนี้ทุกวันเถอะนะครับ...

...

เปิดเทอมเมื่อไหร่ไม่รู้แต่จะพบกับเหตุการณ์แบบนี้...ในตอนที่ 8

"...คือลงว่าผู้ชายคนไหนโทรมาจีบแล้วพี่แคทวางหูเลิกคุยกลางคันก็ให้เลิกหวังซะ...จากประสบการณ์ที่ฝนเคยเห็นมาน่ะนะ...ฟันธงได้เลยว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นแทบ 100 %...
อีกอย่างตอนนี้พี่แคทกําลังอารมณ์ไม่ดี...คืนนี้คุยอะไรกันคงจะไม่รู้เรื่องแต่ถ้าพี่ยุทธคิดว่าตัวเองยังมี
ลุ้นอยู่...พรุ่งนี้ค่อยคุยล่ะกันนะคะตอนนั้นพี่เขาอาจใจเย็นลงกว่านี้ก็ได้...โอเค้?..."
"พูดเองตอบเองเสร็จสรรพ...ทำอย่างกับตัวเป็นพี่แคทงั้นแหละ...สาธยายเป็นฉากๆเชียว..."
"...แต่หนูอยากเตือนด้วยความหวังดี...ถ้าพี่ยังคิดตามตื๊อทั้งๆที่ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยอาจจะต้องโดนดีแบบไม่คาดฝันก็เป็นได้น๊า...ยมฑูตขวาเร็ว...ฉายานี้ไม่ใช่ว่าจะพูดขึ้นมาลอยๆได้เอง...อ๊ะ!!...ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่ามันคืออะไร?...ฝนพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง...บาย..."
...