ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 8 (เมื่อผมมีความสุข ภาค 2 )

[~De[@]tH_[N]oTe~]

เจ้าของบทประพันธ์ Adslman

ตอนที่ 8 ...กลางวันแสกๆ...

"เราอยู่ปี 2 ก็ต้องเลือกลงเรียนวิชาเสรี...มึงเรียนไรวะ?"
"ยังไม่รู้แต่น่าจะเรียนวิชาสนุกๆไม่เครียดมากและหน่วยกิตเยอะๆดีกว่า..."
"งั้นต้องนี่...สนุกเรียนง่ายๆ...ภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น 3 หน่วยกิตแถมอาจารย์สอนสวยอย่างงี้นะขอบอก..."
"สนุกและง่ายบ้านป๊ะเอ็งสิ...อยากเรียนเพราะอาจารย์เป็นผู้หญิงสวยก็บอกมาเถอะ...ไอ้ลามกเอ้ย!!..."
"เออน่า...ก็อาจารย์ SATOMI KODAMA เยี่ยมยอดสุดๆนะโว้ยพลาดได้เร๊อะ?...เห็นเธอทีไรหัวใจกูมันจะละลายทุกที...นั่นไงๆ!!...คิ้วคมๆ...ตาหวานๆ...ผิวขาวจั๋วะ...สเป็คกูๆ..."
...ทำอย่างกับคนป่าเข้าเมืองนะไอ้นี่...ก็สวยจริงๆไม่เถียงแหละ...รูปร่างแม้อวบไปนิดหนึ่งแต่ขาวเป็นบ้า...สาวญี่ปุ่นเป็นแบบนี้เอง?...ว่าแต่เธอมาสำนักวางแผนทำไม?...
"เขาเปิดให้ลงเรียนได้แค่ 30 คนเรารีบไปเถอะ..."
"เอาจริงน่ะ?...ขนาดภาษาอังกฤษเทอมเมื่อนี่มึงยังเกือบตก...เฮ้ย!!..."
...ห้ามไม่ได้ก็ต้องติดตาม...ทว่า...

"...วิชาภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้นมีนักศึกษาลงครบจำนวนแล้ว...เลือกใหม่อีกครั้งนะคะ"
"อุโธ้!!...พวกเราอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นนะครับ...ช่วยผมกับเพื่อนหน่อยเถอะ...ไหว้ล่ะครับ..."
...มันเอากูไปเกี่ยวข้อง...เฮอะ!!...เพื่อได้เรียนกับอจ.สาวสวยจากต่างประเทศถึงกับยอมยกมือไหว้อ้อนวอนเจ้าหน้าที่ขนาดนี้เชียวนะไอ้เชนแต่ท่าทางจะสมหวังเพราะเจ้าของวิชามาพอดี...คงได้ยินคนบ้าร้องเอะอะเสียงดัง...

"KONNICHIWA!!...พวกคุณทั้ง 2 อยากเรียนภาษานิปปอนหรือคะ?...อืม...การใฝ่รู้ใฝ่เรียนเป็นสิ่งดีแน่นอนค่ะ...ครูเห็นด้วย..."
"โอ้ว!!...อะ...อาจารย์ซาโตมิ?...ฮุหูย...ใช่ครับ...ผมอยากเรียนกับอาจารย์มากครับ...เอ้ย!!...สวรรค์โปรดเราแล้วบอล...อจ.ได้โปรดช่วยด้วยเถอะครับ..."
...อายแทนจริงๆว่ะแต่อจ.ซาโตมิก็ไม่ได้ถือสากับความทะลึ่งทะเล้นของเจ้าเชน...หน้าตาเธอยิ้มแย้มตลอดเวลาเพราะแบบนี้มั้ง...เห็นรายชื่อนศ.ลงทะเบียนเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายซะด้วยดังนั้นคงมีไม่น้อยที่คิดแบบเดียวกับเจ้าเพื่อนบ้ากามคนนี่แน่ๆ...
"...ได้สิคะ...เพิ่มอีกสัก 2 คนไม่มีปัญหาอะไร...เจ้าหน้าที่ช่วยหน่อยนะคะ..."

อจ.สาวชาวญี่ปุ่นคนนี้พูดภาษาไทยคล่องแฮะท่าทางจะอยู่เมืองไทยมานานอาจมีบางคำพูดออกเสียงแปร่งๆบ้างแต่ไม่ว่าเราพูดอะไรเธอต้องรู้เรื่อง...
"โอ๊ะโอ?...ทั้ง 2 คนเป็นลูกศิษย์อจ.วิยะดาเองรึ...ดีๆๆ..."
"อจ.รู้จักอจ.วิยะดาหรือครับ?..."
"...รู้จักสิก็พักอยู่แฟลตเดียวกันค่ะ...วิเชียรซังกับเอก..."
"...ผมเอกคเชนทร์ครับ...ชื่ออ่านยากไปนิดหนึ่ง..."
"ค่ะ...แต่กว่าจะได้เรียนสอนด้วยกันก็เทอมหน้า...ไว้พบกันใหม่ค่ะวิเชียรซัง...เอก...เอกคเชนทร์ซัง...SAYONARA..."
"ขอบคุณมากๆครับ...รับรองผมจะตั้งใจเรียนเอาเกรด A ของอาจารย์ให้ได้แน่นอน"
อจ.ซาโตมิ โคดามะยิ้มระรื่นเดินจากไปไกลแต่เชนยังทำตาหวนให้คำนึงหา...ฝันหวานนักนะมึงและตัวกูจะรอดมั้ยเนี่ย?...ไม่ใช่ของง่ายเหมือนสุกี้โว้ยภาษาญี่ปุ่นน่ะ...
........................................................................................................................

"นึกยังไงถึงคิดเรียนภาษาญี่ปุ่น...ผีปิศาจตนไหนดลใจให้บอลลงเรียนหรือ...จ๊ะ?..."
"เธอนี่มัน..."
ผม,พี่แคทและฝนนั่งกินข้าวกลางวันกันเพียง 3 คน...ไม่น่ารีบเล่าให้น้องหนูผีฟัง...ตายเถอะแต่ช้าหรือเร็วก็ต้องรู้อยู่ดีแหละนะ...
"ชื่อบอกว่าเลือกเสรีเพราะงั้นจะมีสิทธิ์ลงเรียนอะไรได้ตามใจถ้าไม่ซ้ำกับรายวิชาบังคับ...ขึ้นปี 2 ฝนก็ต้องเรียนเหมือนกัน..."
"...หนูจะลงเรียนวิชาทำอาหารแบบพี่...อิอิ..."
"อะไร?...เธอทําเป็นอยู่แล้วจะเรียนทำไมอีก?...อ้อ!!...กะเอาเกรดเอสินะ..."
"แน่นอน...ฝนต้องได้อยู่แล้วของถนัดนี่นา...บอลก็รู้นิ"
"แต่มีสอบทฤษฎีด้วยและขี้เกียจอ่านหนังสือแบบเราจะว่าอย่างไร...ขนาดคืนก่อนวันสอบเข้ายังแอบหนีไปร้านเกมส์เล่นซะดึกดื่น..."
"พี่อ่ะ!!...ไมต้องเอาเรื่องนี้มาเผากันด้วย?..."
"อย่าโกรธๆ...ความจริงทั้งนั้น"
"ฮึ!!"
"แบบนั้นยังอุตส่าห์สอบเข้าได้อีก...มากับดวงนะเธอนี่..."
"ยุ่ง!!..."
"ช่างเขาเถอะบอล...พี่มีคำถามจะถามเธอสักหน่อย..."

ที่แล้วมาพี่แคทไม่เคยเล่นทายปัญหากับผมเลย...วันนี้คงเป็นวันพิเศษน่ารื่นรมย์...
"บอลจะเรียนภาษาของเขาก็ควรมีพื้นฐานกับตัวบ้าง...คำว่าครูในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าอะไร?..."
...มันคืออะไรหว่า?...พี่แคทถามจบก็ถอดแว่นออกก่อนหยิบผ้าเช็ดเลนส์...ใบหน้าคมขำงดงามไม่มีเปลี่ยน
...ไอ้เชน...พี่กูสวยกว่าอจ.ซาโตมิมากนักเฟ้ย...ว้า!!...นึกไม่ออก...ผมจะไปรู้ได้ยังไง...
"1...2...ถึง 3 ตอบไม่ได้บอลแพ้พี่..."

"ผมยอมก็ได้ครับ...ไม่รู้จริงๆ..."
และหญิงสาวก็ยิ้ม...แพ้กันตั้งแต่แรกถามแล้ว...พี่แคทสุดสวยต้องรู้อยู่ก่อนว่าผมตอบไม่ได้แน่...
"ก็ได้...ครูในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าเซ็นเซ่ย์...บอลจำไว้ให้...เอ๊!!...แฮ้ปขนมพี่ไปกินเรื่อย...คืนมานะ..."
"แฮ่!!...ช้าไปแหล่วๆ...ตัวเองเผลอเองนิเนาะ"
...พี่แคทยังอารมณ์ดีเหมือนเมื่อวันวานเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจเราทุกคนพลอยเบิกบานและยังได้แลกเปลี่ยนความรู้ใหม่...ก่อนแยกกันผมคุยกับฝน...

"พูดถึงญี่ปุ่น...บอลรู้อะไรเกี่ยวกับอาหารทางนั้นบ้าง?..."
"เอ่อ...ฉันรู้แน่ๆเพียงอย่างเดียวแหละฝน...ก็สุกี้ไง..."
"งั้นบอลต้องไม่เคยกินทาโกะยากิ...ข้าวปั้นห่อสาหร่าย...ซูชิด้วย...ทั้งหมดที่ว่านี้ฝนทำเป็นแต่เย็นนี้กะว่าจะทำสุกี้ก่อนล่ะ...สนใจป่าว?"
"หึๆ...วันนี้เรียนแค่ครึ่งวันเธอจะกลับบ้านไปทำก่อนสิท่า..."
"อื้อ!!...พี่แคทจะพาไปซื้อของเตรียมไว้ทำกินตอนเย็นแล้วค่อยมาซ้อมเชียร์...บอลก็ห้ามเบี้ยวนา"
"ไม่เบี้ยวๆ...เรื่องกินไม่ต้องห่วงอยากรู้ว่าเธอจะทำได้อร่อยสักแค่ไหนเหมือนกัน...ต้องรีบกลับไปแน่"

วันนี้ฝนแสดงฝีมืออีกครั้งงั้นพี่แคทคงอารมณ์ดีมีความสุขอีก...ยอดเยี่ยมมากๆเพราะการเห็นเธออยู่คู่กับความร่าเริงสนุกสนานไม่ใช่จะได้พบเห็นกันบ่อยๆนัก...
"พี่แคทเป็นลูกมือฝน...เตรียมตัวไว้สําหรับเรียนทำอาหารในเทอมหน้า...มั่นหรือเปล่าคะ?..."
"...รับทราบค่า...กรุณาชี้แนะดิฉันด้วยนะคะ...คุณแม่ครัวใหญ่"
"ฮิๆๆ...เพราะงั้นอันดับแรกลูกมือขับรถพาแม่ครัวใหญ่ไปซื้อของได้...ซิ่งโลด!!"
"...ALL RIGHT!!...MISSION ACCEPTED..."
...รู้สึกสุขใจจริงๆแต่อยากให้กุนกลับมาเพื่อแบ่งรับเอาความสุขนี้ด้วย...ยอดหญิงสุดที่รักของผม...และจะรอวันที่นางฟ้าโฉมงามทั้ง 4
...ศกุนตลา,สาวิตรี,สุรีย์พรรณ,หยาดฝนอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง...
........................................................................................................................

กลับไปหอแต่ไม่มีอะไรทำผมจึงขี่รถคู่ใจออกตระเวณไปเรื่อยๆ...อย่างน้อยก็ฆ่าเวลารอกลับไปกินสุกี้ฝีมือฝน...ผ่านมาถึงหน้าคลีนิคแห่งหนึ่ง...
"ภรณ์มาทําอะไรที่นี่ครับ?..."
"มาตรวจเลือดจ๊ะ...บอลก็มาตรวจเหมือนกันหรือ?..."
"เปล่าครับผมเพิ่งตรวจไปเมื่อวันก่อน...เห็นภรณ์เลยแวะจอดน่ะ...เอกไม่มาด้วย?..."
"เอกไปโรงเรียนตอนเย็นถึงจะรับกลับ...เอ่อ...บอลมีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?..."
เมื่อบอกว่าไม่มีภรณ์ดูจะรู้สึกยินดีรีบเอ่ยปากชวน...
"อย่างงั้น...ถ้าอยากชวนไปบ้านภรณ์...บอลจะไปมั้ยคะ?..."

...ท่าทางมีภารกิจให้ทำแก้เซ็งแล้ว...ภารกิจชั้นยอดช่วยฆ่าเวลาอย่างดีซะด้วย...
"ถ้าไปทำอะไรสนุกๆกันเพียง 2 คนผมก็จะไป..."
"แหม...ถ้าไม่ใช่เรื่องนั้นบอลจะไม่ไปสิท่าแต่ภรณ์ก็ตั้งใจแบบนั้นเพราะอยากทำเรื่องสนุกๆเหมือนกัน"
"ผมอยากพูดแบบนี้พอดี..."
"เหรอ...เราคิดเหมือนกันเลยนะ..."
"งั้นจะช้าอยู่ไย...เรา 2 คนไปช่วยกันสร้างเรื่องสนุกๆเอาให้เหงื่อไหลไคลย้อยดีกว่าครับ..."
ภรณ์ยิ้มตอบรับคําเชิญและขึ้นซ้อนท้ายรถผมบิดคันเร่งพุ่งออกไปราวกับพายุเพื่อปฎิบัติภารกิจลับสุดยอดและด่วนมากในเวลากลางวันแสกๆแดดเปรี้ยงๆแบบนี้...
........................................................................................................................

"บ้านคับแคบสักหน่อยนะคะ..."
"ไม่เป็นไรครับ...ยังกว้างกว่าห้องผมเยอะ..."
"ร้านเสริมสวยหยุดวันหนึ่งก็ถือโอกาสปัดกวาดบ้านตั้งแต่เช้าแล้ว...ได้ใช้รับแขกพอดี..."
"แขกวีไอพีไม่จำกัดเวลาและไม่เสียค่าใช้จ่ายซะด้วยสิแต่จะดีหรือครับ?..."
"บอลถือเป็นกรณีพิเศษ...ภรณ์เคยบอกว่าถูกใจบอลนิแต่วันนี้อย่ารุนแรงมากนะคะเดี๋ยวไปทำงานไม่ไหว..."
ได้เย็ดฟรีทั้งทีแต่ต้องรู้จักถนอมถึงจะถูก...ระหว่างภรณ์ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นๆเพื่อไปอาบน้ำผมต้องนั่งมองจนควยแข็งแต่ในใจคิดจะไปซื้อถุงยางเพราะไม่มีติดกระเป๋า
...เมื่อกี้ก็ดันลืมซะได้...
"บอลจะไปไหนคะ?..."

...ภรณ์แง้มประตูห้องน้ำยื่นหน้าออกมาดู...ขณะนั้นตาผมก็แลเห็นโคกหีโหนกนูนมีสาหร่ายสีดำแผ่คลุมแนบติดเนื้อเพราะเปียกละอองน้ำ
...แคมหีแดงสดสวย...สภาพความสดแทบไม่ต่างไปจากวันนั้นสักเท่าไหร่...น่าเอาชิบเลยเว้ย...ตาแทบถลนจ้องเอาๆแบบลืมกระพริบทีเดียว
...คุณแม่วัย 28 ก้มดูหว่างขาตัวเองนิดหนึ่งและตอบยิ้มๆ...
"ผลของภรณ์เป็นลบนะคะ...ลืมไปแล้วรึ?..."
"เออ...จริงสินะครับ...งั้นก็เย็ดสดได้สิ...แหม่...หีสวยๆแบบนี้ถ้าใส่ถุงยางเอามันก็น่าเสียดาย..."
"จ้า...แต่อย่ารุนแรงมากล่ะกันเดี๋ยวลูกค้าคืนนี้จะมีบ่นเอาได้...บอลไปรอในห้องเถอะค่ะ...ขอเวลาภรณ์อีกแป๊ปหนึ่ง..."

ผมกระหยิ่มยิ้มย่องรีบกลับเข้าห้องถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเกลี้ยงขึ้นนอนเตียงหยิบผ้าห่มคลุม...เสื้อผ้าและกางเกงรวมทั้งยกทรงและกางเกงชั้นใน
ของภรณ์ถูกถอดทิ้งกองกระจัดกระจายที่พื้นห้องเห็นแล้วชวนให้วาบหวามใจยิ่งจะได้เย็ดหีหมอนวดสาวแบบไม่ต้องใส่ถุงยางแล้ว...ควยลุกจนได้สิตูผ้าห่มยังปิดไม่มิด...
"ท่าทางพร้อมออกศึกเต็มที่นะ..."

ภรณ์ก้าวเข้ามาในห้องและปิดประตูล๊อคมิดชิดแต่หน้าต่างหัวนอนและรอบๆเปิดโล่งให้ลมเย็นๆพัดเข้า
...ไม่ต้องกลัวใครจะเห็นเพราะบ้านนี้ตั้งอยู่ลึกที่สุดแถมด้านหลังเป็นป่ากล้วยและไม่มีต้นไม้สูงพอจะให้ใครอุตริปีนขึ้นมาแอบดูคนเย็ดกัน...
"ผ้าเช็ดตัวปิดไว้ทำไมครับ...เราอยู่กันแค่ 2 คนเท่านั้น..."

ผมเอื้อมมือกระตุกปมผ้าขนหนูที่หญิงสาวห่มจนหลุดลุ่ย...อันดับแรกที่ตาเห็นคือหน้าอกคู่งามมียอดหัวนมชูชันสีน้ำตาลเม็ดโต
...ส่วนอื่นๆไม่ทันได้เห็นเนื่องจากภรณ์คร่อมร่างทับซุกไซ้ซอกคอประพรมจุมพิตไปทั่วบริเวณใบหน้า...กกหู...ต้นคอของผม
...ร่างกายของเธอเปรียบเหมือนงูรัดตวัดเกี่ยวไปทั่วร่าง...เนินเนื้อหว่างกลางและขนดำยุ่บยั่บถูไถกับดุ้นลำซึ่งยิ่งพองตัวแข็งมากขึ้นๆ
...ลิ้นและริมฝีปากนุ่มลื่นเลียป่ายไปตามเนื้อตัว...ผมโดนจูบเล้าโลมจนขนลุกซู่และเมื่อมือของภรณ์หยุดที่แท่งร้อนถ่ายทอดความอบอุ่นจากฝ่ามือหญิงสาว
และเนื้อต่อเนื้อแนบชิดกันแบบไม่มีอะไรขวางกั้นก็ทำให้ต้องแขม่วท้องลืมหายใจไปชั่วขณะ...
"มาค่ะ...ขอภรณ์ดูดควยให้สมอยากหน่อย...คิดถึงบอลมาหลายวันเหลือเกิน..."

มือนุ่มๆทั้ง 2 ของหมอนวดสาววัย 28 ประคองแท่งลำอย่างทนุถนอม...เธอจับมันตั้งฉากและค่อยแลบลิ้นแตะรอบขอบหัวหยัก...ทุกทีสิน่า...ไม่ว่าจะเป็นสาวคนไหนถ้ามาแตะส่วนนี้ต้องรู้สึกขนลุกเกรียวทุกครั้ง...
"อู้...เสียวควย...เบาๆครับภรณ์...โอ้ๆๆ..."

ภรณ์ห่อปากอมเน้นขึ้นเรื่อยๆ...ช่างดูดเก่งซะจริงๆสมกับทำอาชีพเสริมคือหมอนวด...แผ่นหลังผมแทบจะอยู่ติดที่นอนไม่ได้ต้องยกแอ่นตามแรงดูด...
"อืมมมม...อย่าเพิ่งรีบออกนะคะ...อืออออ...หัวบานใหญ่ถึงใจจัง..."

...พูดจบภรณ์เม้มริมฝีปากสีชมพูอ่อนห่อลิ้นนุ่มคอยรองรับควยในโพรงปากเธอแล้วรูดเข้ารูดออกช้าๆ
...ต่อมาหัวเห็ดบานใหญ่ถูกจุมพิตอย่างแผ่วเบาและค่อยๆถูกกลืนลงไปอีกครั้ง...มือของเธอจับโคนควยของผมช่วยกระตุกท่อนลำอีกแรง
...ถัดมาหล่อนดูดอมเข้าไปจนเกือบสุดและผงกหัวขึ้นลงเร็วอีกนิดแต่ต้องทนเกร็งไว้...ยัง...ยังถูกคุณแม่วัยสาวจู่โจมหนักข้อมากไปอีก
...ทีนี้รูดขึ้นลงแทบสุดกระบอก...ผมครางหลับตาบ้างลืมตาบ้างตอนนี้รู้สึกมองอะไรได้ไม่เต็มที่ด้วยเพราะสายตามันพร่าเลือน
...ขณะมองเพดานอยู่ก็มีหม้อเนียนๆสวยๆลอยเด่นตรงหน้าและค่อยหย่อนๆลงมาหา...รู้ทันทีว่าภรณ์จะให้ทำอะไร...ผมรีบเงยหัวแลบลิ้นแทงเข้าเม็ดติ่งเสียวพอดิบพอดี...

"อื๊อออ...บอลขา...ทำให้ภรณ์มั้ง...อูวว...ดีจังเลย..."
มือผมบีบแก้มก้นจนเนื้อบุ่มลงไป...ตูดของภรณ์ทับบนหน้าช่องหีจ่อติดปากและลิ้นผมแทงเข้าในรูเสียว...แค่แยงเข้าแยงออกก็สร้างความสุขสยิวให้หญิงสาวได้
...ภรณ์ครางอู้อี้เพราะอมแท่งควยอยู่เต็มปากแต่ยังดูดรูดมันแบบไม่ยอมย่อท้อ...
"อ๊าวววว...เลียเข้าไป...เลียแตดภรณ์...อีกค่ะ...เรื่อยๆ...สะ...สุดยอด...อาาาาา..."

คุณแม่คนสวยเกร็งรูหีบดตูดส่ายวนไปมาจนลิ้นผมแทบหาเป้าหมายไม่เจอเมื่อรู้ว่าลิ้นไปดุนเม็ดแตดก็รีบยกแขนล็อคต้นขาภรณ์ไว้แน่นหนา
...จัดการส่งลิ้นฉกติ่งหีระรัวราวจักรผัน...สาวหมอนวดผวาครางลั่นเหมือนเธอจะลุกนั่งไม่นอนทาบทับอมควยผมอีก
...มือกางนิ้วกดตูดให้ช่องหีบดขยี้ลิ้นและปากอย่างแนบแน่นราวกับจะให้มันแหลกลาญคาตรงส่วนสำคัญที่สุดในร่างกายของเธอเอง...
"อ๊ายยยย!!...บอล...ภรณ์เสียวจะตายอยู่แล้ว...อาาาาาา...บอลเลียหีเก่งจังเลย...โออออออ..."
น้ำจากช่องคลอดกลั่นออกมาราดรดถูกปากและจมูกจนเหนียวเหนอะหนะแต่ยังละเลงลิ้นต่อไป...
"โอวววว...บอลพอก่อน...โอววว...ซีดสสสส...มันจะออกแล้ว...อื๊อออออ...หยุดนะ..."

   ผมไม่สนใจเสียงห้ามนั่นยังตั้งหน้าตั้งตาดูดหีดูดแตด...จนกระทั่งคุณแม่รัญภรณ์ร้องเสียงสั่นเครืออย่างกับร้องให้บอกหยุดนั่นแหละถึงยอมหยุด
...หมอนวดวัย 28 นั่งพับเพียบก้มหน้าหายใจหอบและเมื่อถูกผมมองเข้าเธอก็ค้อนขวักให้แต่รู้ดีว่าไม่ได้โกรธผมหรอก...
"อะ...อะไรก็ไม่รู้บอลเนี่ย...เอาซะน้ำหีภรณ์แตกเลย...เด็กดื้อ..."
ผมไม่ตอบได้แต่ยิ้มอยู่ในหน้าพลางหยิบกระดาษเช็ดปากเช็ดจมูก...เห็นแคมหีมีน้ำเมือกสีขาวไหลออกมาเป็นหลักฐานว่าฝีมือการใช้ลิ้นเลียส่วนเสียวของผู้หญิงยังยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยน...ภรณ์ยังค้อนไม่ยอมหยุด...
"ดีล่ะ!!...แกล้งกันนักใช่มั้ย?...เอาควยมาเข้ารูซะ"

   ภรณ์นอนหงายเหยียดยาวแยกขาออกจากกันจับผมนอนทาบทับเธอ...ส่วนมือก็คว้าไขว่หาของลับมาทิ่มหีเมื่อเจอก็จับมันจ่อและกดเข้าปากร่องสวาท
...คุณแม่หมอนวดเกร็งตัวรับการร่วมเพศ 2 มือรั้งตรงส่วนเอวของผมเข้าไปหาและดันออกเป็นจังหวะๆ
...ผมท้าวแขนใกล้ต้นแขนภรณ์ก้มหน้าต่ำมองดุ้นควยดันเข้าดันออกจากรูหีอย่างตั้งใจ...เห็นปากรูโยนีทั้ง 2 ยู่เข้ายู่ออกตามแรงดันขององคชาต
   ...มือภรณ์ทั้ง 2 แหกแคมหีให้ควยผ่านเข้าออกลึกและสะดวกพอเห็นว่าเข้าที่เข้าทางดีแล้วก็เปลี่ยนมาโอบกอดลูบไล้แผ่นหลังสบตาหวานฉ่ำ
...ริมฝีปากเผยอเชิญชวนให้ประทับจูบผมก็กระทำแบบนั้น...หล่อนส่งลิ้นเข้ามาในปากและพัวพันกับลิ้นผมให้วุ่นวายปั่นป่วน
...อารมณ์พาลกระเจิดกระเจิดส่งผลให้กระดกควยแยงกลีบเสียวเข้าออกเร็วขึ้นๆๆ...หน้าอกหญิงสาวสั่นกระเพื่อมขึ้นลงๆราวกับลอนคลื่น
ทั่วร่างสั่นไหวพรึ่บพรั่บตามแรงร่วมรัก...ภรณ์ตาปรือถอนจูบออกช้าๆ...

"อึ๊ก!!...ตั้งแต่วันนั้น...ภรณ์ก็รอให้บอลไปอีก...รอทุกวันๆ...จนมาสมหวังวันนี้...ที่บ้านของภรณ์เอง...ไม่ใช่ในอาบอบนวด...อาาาาาา..."
   ผมเย่อเย็ดรัญภรณ์ด้วยความเมามันมากขึ้นไปตามลำดับหญิงสาวเองก็ใช่ย่อยยกขาเกี่ยวรัดแอ่นตูดกระดกหีสู้ควย
...หญิงสาวอ้าปากครางอย่างมีความสุข...สะโพกผายร่อนส่ายเด้งรับแรงการกระแทกที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด
...แรงดูดควยของรูหีช่วยสร้างความเสียวกระสันต์ซ่านมากเป็นเท่าทวีคูณแต่ผมดึงควยออกเพราะอยากคร่อมเย็ดในท่าหมา
   ...ภรณ์ไม่ต้องถามผมสักคำว่าจะเล่นเสียวในท่าอะไรต่อเธอพลอกตัวกลับคลาน 4 ขายกก้นเชิดสูงอย่างรู้ใจ
...ศรีษะคุณแม่สาวสวยซบหมอนหายใจระรัว...แค่ถ่างขาออกนิดผมก็เห็นแคมเต่าแดงก่ำอาบชุ่มน้ำเสียวใสๆไหลนองตรงปากรูช่องคลอด
...ผมตามแลบลิ้นเลียน้ำเมือกที่ช่องรักจนเกลี้ยงซ้ำเสยเลียไปถึงรูก้นวนเวียนอยู่อย่างนี้หลายครั้ง...หมอนวดสาวสะดุ้งโหยงรีบตัดพ้อด้วยความเขินอาย...

"อู๊ย!!...คนบ้า...คนทะลึ่ง...เอาแต่เลียรูตูดแบบนี้รู้นะคิดอะไรอยู่..."
"รู้ว่าผมคิดอะไรล่ะครับ...ฮะๆ"
ผมแกล้งแหย่เธอเล่นๆทั้งที่ความจริงยังคิดไม่ถึงขั้นนั้น...
"ก็บอลจะเย็ดตูดภรณ์น่ะสิ...ใช่มั้ยล่ะ?..."
"บอลแค่เลียเฉยๆยังไม่คิดเอาสักหน่อยแต่เมื่อภรณ์บอกออกมางั้นก็โดนเลยเป็นไง?..."
"อย่า...อย่าเพิ่ง...คือเมื่อคืนก่อนมีฝรั่งมาเที่ยวและขอเอาตูด...บอกว่าจะให้ทิปพิเศษ...ภรณ์เลยให้เย็ดแต่พอเสร็จกันแล้วเจ็บรูเป็นบ้า...ตอนนี้ก็ยังปวดหน่วงๆอยู่เลยจ๊ะ..."
"งั้นไว้คราวหลังก็ได้...ยอมให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...แต่ภรณ์ใจกล้าจังควยฝรั่งไม่ใช่เล็กๆ..."

ผมพูดพร้อมจ่อควยตรงประตูหน้าแต่เสียดายไม่ได้ล่อประตูหลัง...ดันพรวดเข้าไปทีเดียวมิดดุ้น...
"อืออออ...ถ้าไม่ให้ทิปพิเศษภรณ์ไม่ให้เย็ดหรอก...เคยกับพ่อเอกทีหนึ่งแล้วเลิกเพราะมันเจ็บสุดๆ..."
ผมเด้งสะโพกอัดหนอกหีเสียงดังสนั่น...ภรณ์ร้องครางอย่างได้อารมณ์เงี่ยน...พอมองดีๆแล้วปากรูตูดงี้แดงช้ำเชียวคงจะจริงอย่างเธอว่า...ฝรั่งนี่มันก็ชอบเล่นอะไรพิเรนๆ...
"อืมมมม...ถ้าบอลอยากเย็ดอีกรูวันหลังก็มาบ้านภรณ์อีกสิคะ...โอวววว...ไม่ต้องไปที่อาบอบนวด...สำหรับบอล...ภรณ์ให้เย็ดฟรี...ไม่เสียเงินแต่ต้องเอาน้ำควยมาแลก...อ๊าาาาาาา..."

หล่อนครางสลับกับพูดแต่น้ำเสียงขาดๆหายๆผมโน้มจูบเลียไล่ตามแผ่นหลังเนียนนุ่ม...ผิวสีแทนของคุณแม่ยังสาวก็ช่วยให้ผมไม่จำเจเพราะที่ผ่านมามักเจอแต่ผู้หญิงผิวขาวๆ...
"ซีดสสสส...ว่าไง...คะ?...บอลยังไม่ตอบ...ภรณ์...ว่าจะมาเย็ดกันอีกมั้ย?...โอออออ..."
"ได้สิจ๊ะ...บอลไม่มีอะไรขัดข้อง...หีสดๆแน่นๆอย่างกับหีเด็กแบบนี้...ผมไม่ปล่อยให้พลาดอยู่แล้ว..."

   ผมจับบีบบั้นท้ายกลมกลึงแล้วโหมแรงตะบันควยเย็ดไม่ออมแรง...รัญภรณ์โยกสะโพกตอบโต้กระเด้าหีเข้าหาท่อนควยของผมอย่างต่อเนื่อง
...ปากรูหีมีน้ำคาวกามหลั่งออกมาชะโลมควยจนเป็นมันเยิ้ม...เสียงน้ำเมือกที่ชุ่มฉ่ำกับเสียงควยที่ลื่นไหลในช่องคลอดและเสียงเนื้อต่อเนื้อที่กระทบกัน
...ไม่เพียงแค่นั้น...ยังมีเสียงครางกระเส่าของชายหนุ่มวัย 19 คะนองกามกับคุณแม่สาวสวยวัย 28
...เพลิงสวาทยังลุกไหม้เผาผลาญไม่หยุดยั้งคงเหมือนกับผมที่โยกเอวส่งควยกระทุ้งหีภรณ์ไม่หยุดพักและหมอนวดสาวก็ตอบโต้การกระทำนั่นเช่นกัน
...เธอสอดมือลอดตัวล้วงจับพวงกระโปกเล่นอย่างซุกซนพลางร้องเร่งให้ผมสวนควยแรงขึ้นเร็วขึ้นไปอีก...
"โอ้ยยยย...สะใจจริงๆ...เอากับแขกยังไม่ถึงใจขนาดนี้...อาาาาา...เก่งจังเลยบอลจ๋า...อูวววว"
รัญภรณ์จิกผ้าปูที่นอนขยุ้มจนยับนอนโก่งตูดเด้งบดหนอกหีร้องครางระงมจนฟังไม่รู้เรื่องแต่ผมไม่สนใจว่าเธอพูดอะไร
...ร้องว่าอะไรบ้าง...เพราะ 2 เราใช้ควยกับหีสื่อสารกันอยู่ต่างหาก...

   นานๆเข้าผมเกิดอาการเมื่อยขบ...สงสัยโหมแรงเย็ดมากไปจึงค่อยๆดึงควยออกช้าๆจนหลุดจากรูหี...น้ำหล่อลื่นไหลตามออกมาจำนวนหนึ่ง
...ภรณ์ส่งดวงตาหวานเยิ้มเป็นกำลังใจให้...ทําให้ผมมีเรี่ยวแรงเปลี่ยนท่าจับขา 2 ข้างของสาววัย 28 ขึ้นชี้เพดานเอามาวางพาดบ่า
และกดควยส่งเข้ารูหีแทงพรวดๆทันทีแบบไม่มีการนับครั้ง(มันจะไปนับได้ยังไง)...
"โอววววว...บอลจ๋า...ภรณ์จะขาดใจอยู่แล้ว...สมใจอยากเหลือเกิน...อูยยยยย..."
   ภรณ์นอนแผ่หลับตาแลบลิ้นเลียปากมือเกาะกุมหน้าอก...ปากก็ครางซี๊ดซ๊าดอย่างได้อารมณ์...ยิ่งผมกระเด้าแรงเท่าไหร่เธอก็ยิ่งร้องดังมากขึ้นเท่านั้น
...ช่องหีเปียกเยิ้มน้ำเมือกช่วยห่อหุ้มแท่งควยไม่ให้เสียดสีจนเจ็บปวดแถมเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นอีกด้วย...
"เอาให้น้ำหีน้ำควยทะลักกันไปเลยยย...โอ๊ๆๆๆๆ..."
   ยิ่งเย็ดยิ่งมันส์...ผมเปลี่ยนท่าอีกครั้งนอนตะแคงทาบข้างหลังภรณ์...หมอนวดสาวยกขาข้างหนึ่งขึ้นอย่างรู้งาน
...เธออยากโดนเย็ดมากรีบจับท่อนเอ็นจ่อรูหีพร้อมดันเข้าไปด้วยตัวเองและโยกคลึงไปมา...
"เย็ดให้น้ำหีแตกท่านี้นะคะ...เอาเลยบอล...ควยอยู่ในหีมิดแล้ว...ซีดสสสสส..."

   เราทั้ง 2 แลกจูบด้วยความหื่นกระหายทั้งร่างเต็มไปด้วยเหงื่อไคลจากการเสพบทรัก...กลิ่นคาวน้ำกามกลิ่นกายของชายหนุ่มหญิงสาวระเหยโชยเข้าจมูกชวนให้พลุ่งพล่านและส่งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่วห้อง...เสียงของเราผสานเสียงกันได้ลงตัวเมื่อได้รู้รสความปรารถนา...ได้รับรู้ความรู้สึกจากการร่วมประเวณีกัน...
"ชะ...ใช่...โอออออ...เย็ดลึกๆ...อะ...อาาาาา...ไม่ไหว...ภรณ์ใกล้จะเสร็จแล้ว...ซีดสสสส..."
ถัดจากนั้นท่อนควยรับรู้ความเปลี่ยนแปลงในรูสวาทได้...ภายในโพรงหีชุ่มฉ่ำไปด้วยคาวน้ำเมือกอุ่นๆชักออกมาก็เห็นคราบขาวเหมือนน้ำนมเคลือบอยู่ทั่วแท่งเอ็น
ซึ่งมันคือก็น้ำหล่อลื่นจากช่องคลอดผู้หญิงเมื่อถึงสวรรค์...
"โอ้วววววว...ภรณ์แตกแล้ว...อื๊ยยยยย...แฮ่กๆ...บอล...น้ำ...น้ำหี...ออก...ออกแล้ว..."
"จ๊ะที่รัก...คราวต่อไปน้ำควยจะออกบ้างนะจ๊ะ...อึบบบบ...หียิ่งตอดหนักขึ้นอีก...เยี่ยมจริงๆ...โออออ"
"ซีดสสส...เสียวจังเลย...น้ำภรณ์แตกแล้ว...เร่งเข้าเถอะค่ะบอลขา...ไปขึ้นสวรรค์ด้วยกัน...อือออ..."

   ...ผมกัดฟันอดทนสู้ต่อความเมื่อยล้าในบั้นเอวสาวควยแทงกระดองเต่าภรณ์ซึ่งหลั่งน้ำหล่อลื่นยามถึงจุดสุดยอดล่วงหน้าไปแล้ว...เจ้าของเนินสวาทนอนหมดแรงหายใจหอบครางลอดไรฟันเบาๆตะแคงขาข้างหนึ่งยกเกี่ยวบนตัวผมกุมมือบีบนวดเต้านมคู่สวยท่อนล่าง...ใกล้จุดหมายเข้าไปทุกทีๆ...
"อ้าาาากกก...กลั้นไม่ไหว...น้ำเงี่ยนจะพุ่งแล้ว...อู้ววว..."
"ออกมาเลยค่ะ...อืออออ...ราดให้เลอะเต็มหีเลยก็ได้..."
"อ้าาาา...ออกแล้วครับ...อูยยยย..."
   ผมชักกระบอกลำออกจากรูสวาทแดงก่ำแต่หัวควยยังจ่อติดปากรู...มือกระตุกรูดหนังหุ้ม 2 –3 ครั้งน้ำเงี่ยนก็ทะลักปะทะแคมช่องคลอดเป็นชุดๆขึ้นสวรรค์ตามภรณ์ไปติดๆ...ร่างเล็กๆของหญิงสาวสะดุ้งเล็กๆหลับตาบีบลูบไล้นมหายใจแรงหลังเสร็จภารกิจยกนี้แต่จะมียกต่อไปหรือเปล่านั้นมันขึ้นอยู่กับเวลาและความต้องการของเรา 2 คน...
"หีภรณ์อร่อยควยบอลมากมั้ย?...บอกให้ภรณ์ชื่นใจหน่อยสิค่ะ"
"อร่อยมากครับ...ทั้งสดและทั้งคับเหมือนของเด็กสาวๆไม่ผิดเพี้ยน..."
   ...หมอนวดสาวยิ้มกริ่มขณะใช้นิ้วป้ายน้ำกามของผมบริเวณปากรูหีมาดูดเลียอยู่หลายครั้งจนหมด...สุดท้ายยังช่วยดูดอมท่อนลำทำความสะอาดให้
...ผมเพิ่งกระฉูดน้ำออกไปพอเจอดูดหัวควยแบบเน้นๆก็เล่นเอาขนลุกเกรียวไปทั้งตัว...รู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุดจากร่างทีเดียว...
"เพิ่งบ่าย 2 โมงครึ่ง...บอลจะเอาอีกยกมั้ยคะ?...ยังพอมีเวลาอยู่แต่ตามใจบอลล่ะกันนะ..."
"ผมมีเวลาถึง 3 โมง..."
"ส่วนภรณ์มีเวลาถึง 4 โมงเย็นก่อนไปรับลูกจ๊ะ..."
   เวลาช่างมีจำกัดเหลือเกิน...อาวุธคงฟื้นตัวไม่ทัน...ผมกับภรณ์จึงนอนกกกอดคุยเรื่องอะไรต่ออะไรไปเรื่อยโดยต่างไม่มีเสื้อผ้าหลงเหลือติดกาย
...อยากให้เวลาแต่ละนาทีมันผ่านไปช้าๆหรือหยุดไปเลยก็ยิ่งดี...เราทั้ง 2 คงคิดแบบนี้เหมือนกัน...
........................................................................................................................

   ...ออกจากบ้านภรณ์มาไม่เท่าไหร่ก็เจอดีอีก...คราวนี้เป็นคิวของสาวน้อยเรียนต่างคณะแต่เคยร่วมหมอนนอนเตียงเดียวกัน
...ไม่ใช่ใครที่ไหน...แม่สาวน้อยบุศยาเพื่อนสนิทของเก๋?...
"...ไปหาเพื่อนได้แต่ไม่เห็นไปหาบุศบ้าง...บุศรอบอลชวนออกเดทอยู่ทุกวันนะจะบอกให้..."
"คือ...เราไม่ค่อยได้เรียนฝั่งเดียวกัน..."
   ...นอกจากนี้ที่ผมไม่อยากเจอเธอสาเหตุก็เพราะพี่น้อง 2 ศรีผู้แสนจะหูตาไวสุรีย์พรรณกับหยาดฝน
...ขืน 1 ในนั้นหรือทั้ง 2 เกิดเห็นและคาบข่าวไปบอกแม่ยอดรักสาวิตรีล่ะก็...ไม่อยากคิดแต่คาดว่าผมคงเละ...
"นั่นไม่ควรเอามาเป็นข้ออ้างค่ะ...บุศรู้หรอกว่าเพราะบอลมีสาวิตรีและพี่ศกุนตลาพร้อมอยู่แต่เรา 2 คนหาเวลามาอยู่ด้วยกันบ้างซิคะ...ไม่ได้เรียนด้วยกันแต่ก็พบกันได้..."
   อูย...เจอหน้าก็ใส่เป็นชุดๆตามคาด...เราทั้ง 2 เจอกันในบริเวณสวนสาธารณะริมน้ำเมื่อสักครู่นี้
...หล่อนเป็นฝ่ายเรียกให้ไปหาแค่เห็นหน้าผมก็รู้แล้วว่าบุศจะพูดอะไร...น้ำเสียงก็บ่งบอกชัดเจนว่ากำลังน้อยใจ...
"ไหนจะสาวกับเก๋อีก...ถามจริงมีไปหากันบ้างหรือเปล่า?"
"ไม่นะครับ...ช่วงนี้สาวกับเก๋เขามีกิจกรรมเยอะ...เราไม่ได้พบกันเลย..."
"ยังไงบุศก็โกรธบอลแล้ว...คงลืมล่ะสิว่ายังมีบุศอยู่...บอลจะรับผิดชอบกับเวลาที่สูญเสียนี้ยังไง..."
   บุศงอนผมเข้าจริงๆ...จะทำยังไงดี...นี่แหละผลจากการเที่ยวออกไปมีกิ๊กนอกบ้านไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี
...ยังไงซะความคิดของผมก็ลื่นไหลพอควร...ใช้เวลาไม่นานก็คิดหาทางออกสําเร็จ...
"จริงสิบุศ...อีก 2 –3 วันนี้มหาลัยจะหยุดยาว 4 วัน...เรา 2 คนไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีมั้ยจ๊ะ?..."
"งานที่บอลทำเล่า?...เจ้าของร้านเขาไม่ว่ารึ?..."
"พี่แก้วเขาต้องหยุดด้วยอยู่แล้วครับ...บอลเองก็ไม่มีโครงการจะไปไหนเพราะงั้นว่างชัวร์"
"อ๋อ!!...ก็ได้ค่ะ...บอลสัญญาแล้วนะแต่ไม่ต้องถึงกับค้างหรอกแค่อยู่ในเมืองนี้ก็พอแล้ว...ส่วนสถานที่
บุศจะบอกทีหลังเองว่าไปไหน...จ้าว่าไง?...เดี๋ยวนี้ใช่มั้ย?...จ๊ะๆพี่จะรีบไปรับนะ...ลุงส่ง..."
"น้องสาวหรือครับ?..."
"อื้อ!!...โรงเรียนเลิกแล้วน่ะ...ไปก่อนนะคะบอลแล้วบุศจะโทรนัดอีกที...หนีบรรดาแฟนๆให้พ้นด้วยล่ะ..."
...ยังมีเหน็บแนมพอเจ็บๆคันๆแนบท้ายวุ้ย...ผมเองก็ต้องรีบกลับบ้านเพราะเลยเวลานัดกับฝนไปมาก...
........................................................................................................................

"บอลไปไหนมา?...กลับช้ามากๆฝนย้ำแล้วนะว่าให้รีบกลับ..."
ทางนี้ก็งอนไม่แพ้กัน...ฝนปั้นหน้าขมยืนจังก้าท้าวเอวต้อนรับตรงประตูบ้านส่วนพี่แคททำหน้าจืดนั่งอยู่ในรถ...
"บอลมัวแวะบ้านเพื่อน...โทษทีๆ..."
"...เรารึอุตส่าห์รอทานพร้อมๆกัน...หนูอ้อยกับสาก็รีบกลับมา...ฮึ!!...เห็นเพื่อนดีกว่าน้องสาวน่ารัก...เห็นเหล้าเบียร์ดีกว่าอาหารอร่อยๆฝีมือน้องสาว...ช่างทำได้ๆ..."
"ไม่ใช่อย่างงั้น...น่าๆๆ...ถือว่าบอลโชคร้ายล่ะกันที่ไม่ได้กิน..."
"ใครว่า...นายต้องกินและให้หมดด้วย...รีบเข้าไปสิ...สากับหนูอ้อยกำลังกินกันอยู่...ฝนไปซ้อมเชียร์ล่ะและกลางคืนจะทำเพิ่มไว้เผื่อตอนเช้าอาจมีคนบ้าๆบ๊องๆแถวนี้กลับมากินอีก...ยี้!!..."

...เธอหงุดหงิดอะไรกันนักหนาแค่เรากลับช้าหน่อยเดียวขึ้นรถเรียบร้อยยังจะทำเชิดหน้าใส่...
"พอทำเสร็จฝนก็คอยชะเง้อรอบอลกลับมาตลอด...เด็กคนนี้เป็นอย่างงี้แหละบอลอย่าไปถือสาเลย..."
"น่าโกรธหรอกครับ...ผมเป็นฝ่ายผิดเวลาเองเพราะไปมัวอยู่ที่อื่นจนกลับช้า..."
พี่แคทสตารต์เครื่องยนต์ก่อนปิดกระจกเธอบอกผม...
"...เอาเรื่องนี้มาพูดกับพี่มันก็ไม่มีประโยชน์..."
"...ไม่มีประโยชน์ๆๆ..."
   ...??...นี่พี่แคทพลอยโกรธผมตามน้องสาวไปด้วย?...ไม่ใช่...เธอเข้าใจผมและให้คำแนะนำดีๆต่างหาก...ผิดกับยัย...วุ้ย!!...ยังแลบลิ้นปลิ้นตาล้อเลียนเป็นลิงหลอกเจ้าไม่หยุด...ผู้หญิงอะไรน้อ...
"...เพราะสิ่งที่บอลควรจะทำคือเข้าบ้านไปตอบสนองความพยายามและความมีน้ำใจของฝนให้เต็มที่...ถ้ากลับมาแล้วเห็นว่าทานเยอะ...คนนั่งข้างๆพี่อาจจะดีใจจนลืมโกรธไปเลยก็ได้...ใช่มั้ย?"
"เชอะ!!...แน่จริงก็กินให้หมดเด้!!...จะคอยดูๆ...แหวะๆ..."
   โธ่เอ้ย!!...เรื่องแค่นี้ก็ทำงอนเป็นเด็กๆไปได้...เดี๋ยวจะเก็บให้หมด...จากนั้นผมก็ทำตามคำพูดของพี่แคทจนลากโครงออกจากบ้านแทบไม่ไหวทีเดียว...คาดผิดถนัด...ดันแดกมากไปหน่อยเพราะมันอร่อยน่ะครับ...
........................................................................................................................

เหตุการณ์ทางบ้านในคืนนั้น...

(...มันยกร่อง...ฟักทองแตงไทย...สาวๆหน้ามน...ทำไมเป็นคนหลายใจ...ใครล่ะๆ...ปึก!!!...จะมาใครล่ะๆ...ก็มึงนั่นแหละ...)
"...ฮ่าๆๆๆๆ!!!...เห็นมั้ยพี่...ตลกขำเป็นบ้า..."
"ดูอยู่หรอกน่า...หัวเราะให้มันเบาๆหน่อยเถอะแม่คุณ...ป้ากับอ้อยเขานอนแล้วนะ..."
"แน่ๆๆ...พี่ก็ขำเหมือนกันเนอะ...หัวเราะดังๆเลยก็ได้เบาๆน่ะไม่ได้เรื่องร้อก...นานๆพี่จะอารมณ์ดีมานั่งดูตลกด้วยกันแบบวันนี้..."
"พี่แคทเจอเรื่องดีอะไรหรือเปล่าคะ?...วันนี้ดูยิ้มแย้มแจ่มใสดีจัง...อ๊ะ!!...มีโทรศัพท์..."
"สาก็ถามได้เพราะกินสุกี้สุดอร่อยฝีมือของฝนไงเล่า...ใช่ป่าวพี่?...ไม่พูดเอาแต่ยิ้มแสดงว่าเห็นด้วยนะเออ"
"แล้วแต่จะคิดเถอะ...ถ้าถามก็จะยังบอกว่างั้นๆไม่เห็นเปลี่ยนไปจากเดิม...ฝนเองนั่นแหละพอรู้ว่าบอลกินสุกี้ไปเกือบหมดก็ฉีกยิ้มไม่ยอมหุบ..."
"เฮ่ย!!...เมื่อกี้พี่บอกว่างั้นๆไม่เห็นเปลี่ยนไปจากเดิมใช่มั้ย?..."
"ใช่...มีอะไร?..."
"ว้าก!!...พี่แคทอ่ะ...ขี้จุ๊"
"อะไรน่ะฝน?...อยู่ๆก็..."
"...ฮัลโหลบ้านเอกภพค่ะ...สุรีย์พรรณ?...อ๋อ!!พี่แคท...รอสักครู่ค่ะ...พี่แคทคะโทรศัพท์"
"ใครโทรมา?..."
"คนชื่อยุทธนาโทรมาค่ะ..."
"เอ๋?...คนนี้รู้สึกจะเป็นประธานคณะนี่นา...ฮุหูย!!...มีหนุ่มหล่อๆโทรมาจีบพี่แคทถึงบ้านเลย?...ฮิๆๆ"
"สวัสดีค่ะ..."
"สา...ไปแอบฟังกันเถอะ..."
"บ้าหรอเธอนี่..."
"เถอะน่าๆ...โอ้ว!!...ดูสิๆ...วันนี้พี่แคทอารมณ์ดีมากๆซะด้วยแบบนี้ประธานสุดหล่ออาจมีสิทธิ์..."
"เขาหล่อสักขนาดไหนกัน?..."
"หล่อขนาดไหนนี้กะไม่ถูกวัดไม่ได้เพราะไม่มีมาตราวัดแต่ฝนคิดว่าหล่อกว่าบอลแหละ...เอ้ย!!...อย่าเพิ่งเคืองๆ...พูดจริง...ตาประธานคนนี้มีสาวติดตรึมนะขอบอก..."
"ยังไงก็ช่าง...ในสายตาสากับพี่กุนบอลหล่อเท่ที่สุดแล้ว..."
"อู๊ย~~~!!...เข้าข้างแฟนซะจริงจริ๊ง~~...อึ๋ย!!...ดูนั่น?...หน้าพี่แคทเริ่มเปลี่ยนไปแล้วสา...ทําไมกันน่ะ?...บรรยากาศชักมาคุแฮะ..."
"คุยเรื่องอะไรอยู่นะ?...พี่แคทท่าทางเครียด...ท่าจะไม่ดีแล้วสิ"
"ไม่...ไม่จำเป็น!!...คุยกันทางโทรศัพท์หรือเจอกันที่มหาลัยก็พอแล้ว...เราคงไม่มีเรื่องอะไรจะต้องมาคุยกันถึงบ้านหรอก...ขอโทษค่ะ!!..."
"โห!!...พี่แคทวางหูเอาดื้อๆเลยแฮะ...ฉุนขาดนะนั่น...พูดดังแทบตะคอกเลย..."
"พี่ขา...มีอะไรกันหรอ?...บอกให้คนอื่นเงียบแต่ตัวเองส่งเสียงดังซะ"
"...เป็นเพราะบอลทีเดียว!!...ทำให้พี่ต้องพัวพันไปกับเรื่องยุ่งๆไม่เว้นแม้แต่อยู่ในบ้าน...น่าเบื่อจริง!!"
"เรื่องยุ่งอะไรหรือคะ??...อ้าว!!...เดี๋ยวสิพี่..."
"...ม่ายพูดม่ายจาเดินผมปลิวหนีเข้าห้องไปแล้ว...เหอะ!!...ผู้ชายคนนั้นพูดอะไรให้พี่โกรธ??..."
"ฝน!!...โทรศัพท์แน่ะ...คนนั้นแหละ..."
"มา!!...ฝนคุยเอง...จะไล่เบี้ยถามให้รู้เรื่อง...ทําพี่สาวผู้น่ารักโกรธดีนัก...ฮาโหล...สองโหล..."
"นี่เธอวางแผนอะไรอีก?..."
"ชี่!!...สาอย่าพูดเสียงดัง..."
"ฝนใช่มั้ย?...นี่พี่ยุทธนะครับ..."
"ค่า...ฝนเองค่ะ...เมื่อกี้พี่พูดอะไรหรอพี่แคทถึงอารมณ์ฉุนเฉียว?..."
"เอ่อ...พี่ขอคุยกับแคทนะครับ..."
"โฮ่?...เรียกซะสนิทเชียวนะพี่ยุทธ...ลับอะไรกันนักขนาดจะคุยกันแค่ 2 คน...เอางี้...บอกมาว่าคุยอะไรกันบ้างแล้วฝนจะหาทางช่วยก็ได้...ว่าไงๆ?..."
"ถ้าช่วยตามพี่แคทมาคุยกับพี่...งั้นพี่จะบอก...ฝนต้องช่วยพี่นะครับ..."
"ฮิๆๆ...อ้อนใหญ่ๆ...ได้...ฝนรับปาก...พี่แคทมักตามใจหนูอยู่แล้ว...เอ้า!!...เล่ามาสิคะ..."
"คือ...แคทถามพี่ว่าได้เบอร์บ้านมาจากใคร...พี่ก็ตอบไปว่าได้มาจากบอล..."
"โอ๋?...บอลน่ะรึ?...ฮึ่ม!...เจ้าตัวแสบ...อ๊ะ!!...ป่าวๆๆ...ไม่มีอะไรค่ะ..."
"...พี่ชวนคุยเรื่องทั่วๆไปอย่างการเรียน...เรื่องเพื่อน...เรื่องรุ่นน้อง...แคทก็คุยด้วยดีๆไม่มีอะไร..."
"แล้วไงต่อ?..."
"...พี่อยากชวนแคทออกไปหาอะไรทานกันข้างนอกและจะสะดวกมั้ยถ้าอยากชวนไปเดินเที่ยวห้างหรือดูหนังแล้วก็เรื่องที่อยากจะพบกันให้มากกว่านี้เพราะไม่ค่อยเจอกันในมหาลัยหรือคณะ...แคทบอกว่าถ้ามีโอกาสก็คงจะได้เจอกันเองส่วนเรื่องออกนอกบ้านนั่นเธอไม่ค่อยชอบไปเท่าไหร่..."
"อืมๆๆ...พี่แคทไม่ชอบออกไปข้างนอกกับคนอื่น"
"พี่คุยต่อว่าไม่ชอบออกไปนอกบ้านงั้นวันหลังจะขัดข้องหรือเปล่าถ้ามาหาที่บ้าน?...อยากมานั่งคุยกัน..."
"เอาละ!!...ฝนจะบอกนะคะ...เพราะประโยคสุดท้ายนี่แหละถึงทำให้พี่แคทอารมณ์ขุ่น..."
"ทําไมล่ะครับ?...พี่ไม่ได้พูดจาแทะโลมหรือใช้คำพูดไม่สุภาพอะไรสักคำเลยนะและแคทก็..."
"ฝนรู้แล้วเพราะพี่พูดดังจนได้ยินไปทั่วบ้านทีเดียว...สรุปคือพี่ยุทธคิดจะจีบพี่แคทใช่มั้ยล่ะเจ้าคะ?"
"ใช่...พี่ชอบแคท..."
"เอ้าๆๆ!!...เข้าใจค่ะเข้าใจแต่เสียใจด้วย...เวลานี้พี่ยุทธรับแห้วไปนอนกอดอย่างแน่นอน..."
"ฝน!!...ทําไม?...ช่วยตามแคทมาคุยกับพี่ทีสิ...พี่อยากอธิบายให้แคทเข้าใจ..."
"...คือลงว่าผู้ชายคนไหนโทรมาจีบแล้วพี่แคทวางหูเลิกคุยกลางคันก็ให้เลิกหวังซะจากประสบการณ์ที่ฝนเคยเห็นมาน่ะนะฟันธงได้เลยว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นแทบ 100 %...นอกจากนี้พี่แคทไม่ชอบให้ผู้ชายมาหาถึงบ้านเรียกว่าอาจถึงขั้นเกลียดเลยทีเดียว...แม้แต่ฝนเคยมีเพื่อนผู้ชายมาหายังโดนพี่ไล่ตะเพิดกระเจิงหลายครั้งแล้ว...อีกอย่างพี่แคทกําลังอารมณ์ไม่ดีคืนนี้คุยอะไรกันคงจะไม่รู้เรื่องแต่ถ้าพี่ยุทธคิดว่าตัวเองยังมีลุ้นอยู่...พรุ่งนี้ค่อยคุยล่ะกันนะคะตอนนั้นพี่เขาอาจใจเย็นลงกว่านี้ก็ได้...โอเค้?..."
"หือ?...พูดเองตอบเองเสร็จสรรพ...ทำอย่างกับตัวเป็นพี่แคทงั้นแหละ...สาธยายเป็นฉากๆเชียว..."
"...แต่หนูอยากเตือนด้วยความหวังดี...ถ้าพี่ยังคิดตามตื๊อทั้งๆที่ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยอาจจะต้องโดนดีแบบไม่คาดฝันก็เป็นได้น๊า...ยมฑูตขวาเร็ว...ฉายานี้ไม่ใช่ว่าจะพูดขึ้นลอยๆได้เอง...อ๊ะ!!...ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่ามันคืออะไร?...ฝนแค่พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง...บาย..."
"ทำไมไม่ไปตามพี่แคทมาคุยอีกล่ะฝน?..."
"ใครจะไปกล้าเล่า!!...สาไม่เห็นหน้าพี่หรือไงกัน?...ขืนฝนไปตามมีหวังโดนเฉ่งน่ะเซ่..."
"งั้นที่เธอบอกว่า..."
"ก็นั่นไง...ถ้าฝนขืนทะลึ่งไปก็เจอแน่ๆมั้ง..."
"เอ๋?...เธอก็พูดเกินไปหน่อยแต่นั่นคือพี่แคทแน่หรอ?..."
"ใช่แล้วสา...ใช่...เมื่อกี้ฝนบอกพี่ยุทธไปว่าแค่พูดเรื่อยเปื่อยแต่ในความเป็นจริง...เฮ้อ!!...เพราะไอ้บ้านี่แท้ๆ...วันนี้พี่แคทอุตส่าห์อารมณ์ดีแล้วเชียวดันมาทำให้พี่เขากลับไปทำหน้าแบบเดิมอีกจนได้...ไม่!!...ต้นเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้...บอล...นอกจากนายก็ไม่มีใครอีกแล้ว!!!..."
"ไปโทษบอลคนเดียวก็ไม่ถูกนะฝน...ดู...ไม่ฟังเลย...แม่คนนี้หัวเราะพูดคนเดียวก็ทําได้เนอะ..."
"หึ—หึ—หึ—หึ...เจอกันพรุ่งนี้จะเล่นสนุกอะไรดีนะ?...อืม...ไอ้นั่นก็ดี...เอ?...ไอ้นี่ก็ใช้ได้...ฮะๆๆๆ"
........................................................................................................................

"ฮึ่ย!!...อยู่ๆทำไมรู้สึกเย็นสันหลังวะ?...หรือมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น?"
"บอล!...เพื่อนมาหาแน่ะ..."
"อะไร?...มึงเองเร๊อะ!!..."
..................................................................................................................