ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 13 (เมื่อผมมีความสุข ภาค 2 )

[~De[@]tH_[N]oTe~]

เจ้าของบทประพันธ์ Adslman เครดิต anot

ตอนที่ 13 ICE LADY!!

"ทะ...ทำยังไงดีพี่!!!...มีคนอยู่ข้างนอก!!!..."
...จอยหน้าตาหวาดหวั่นนั่งนิ่งแช่รูหีกดทับร่างผมซึ่งได้อมกลืนแท่งควยซะมิดมองไม่เห็นแม้แต่โคน...กิจกรรมโยกย้ายส่ายสะโพกต้องหยุดชะงัก
...มีเพียงเสียงลมพ่นออกปากและเสียงหายใจของพวกเราเท่านั้นที่ถี่ระรัวไม่หยุด...น้องถามพี่แล้วพี่จะถามใครกันเล่า?
...ขณะนี้ไม่เข้าใจว่าความเสียวซ่านที่เกิดมันมาจากกิจกรรมร่วมเพศร่วมเสียวกับเด็กหญิง "ไอริณ" หรืออาการเสียวสันหลัง
เพราะว่ามีบุคคลมารู้เห็น "ความรักต้องห้ามในรั้วโรงเรียน"...

"ถามแล้วไม่ตอบน๊า~~...ไม่ต้องตกใจหรอกจอย...อ้อยเอง...พี่บอลก็คงอยู่ในนั่นด้วยสินะคะ..."
...คนที่อยู่ข้างนอกคือน้องสาวผม?...
"อ้าว!!...อ้อยหรอ?...โอ้ย!!...ค่อยยังชั่ว...นึกว่าอาจารย์...อื้อออออ...งั้นก็ต่อกันเถอะพี่..."
...พอรู้ว่าคนนอกห้องคือเพื่อนรัก...จอยถึงกับเป่าปากเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกแล้วก็โยกคลึงสะโพกร่อนต่อ...ผมก็พลอยโล่งใจไปเป็นกองเสยควยสวนสู้เช่นเดียวกัน
...ทีแรกมันทำท่าจะหดกลับพองตัวแข็งยืนหยัดสู้แรงบดกระทั้นซึ่งถาโถมเข้ามาอีกครั้ง...

"โอววววว...ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วพี่...ซีดสสส...มีคนเป็นต้นทางให้เราแล้ว...อื๊อออออ..."
"เออ!!...ยัยบ้า!!!...รีบเย็ดให้เสร็จๆเถอะ...เกิดมีอาจารย์หรือใครมาจะแย่..."
"ระ...รู้แล้วน่า...อ้าสสสสส...พี่ขา...น้ำหีจอยไหลเต็มรู...เยิ้มไปทั่ว...อุ๊ก!!..."

...จอยยกก้นกระแทกหน้าขาพั่บๆๆ...เที่ยวนี้เธอขย่มแบบนันสต๊อปเหมือนต้องการให้น้ำควยผมกระฉูดอย่างรวดเร็ว...
"อ๊าวววว...พี่บอลขา...ยอดไปเลย...ความรู้สึกนี้...รู้สึกแบบนี้...อูยยยยย..."
...ความรู้สึกของเธอคือหวั่นใจว่าใครนอกจากอ้อยจะมาได้ยินเสียงเสพสุขกามรักซึ่งได้แปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นและคึกคนอง
...จอยรวบรวมกำลังโยกบั้นท้ายส่ายเอวอย่างรุนแรงทำให้ผมร้องอย่างเหลืออดต่ออาการเสียวซ่าน...คล้ายขวัญมาก...เด็กคนนั้นเวลาเย็ดก็เรี่ยวแรงดีเหลือเกิน
...ขณะนี้ตัวผมแทบจมลงไปในเบาะทุกขณะๆเพราะแรงขย่มบดหีขยี้อย่างนับครั้งไม่ถ้วนจากเด็กหญิงที่อายุน้อยกว่าเกือบ 5 ปี...
"อูววววว...จอย...น้องจอยจ๋า...สุดยอดๆๆ...โอออออ..."

...จอยแยกขาออกยกตูดขึ้นสูงและบดขยี้ลงมาอย่างแรงหลายต่อหลายครั้งติดต่อกัน...ทั่วร่างเธอสั่นเทาและเขม็งเกร็ง...
"อ๊าาาาา...เสียวแทบน้ำหีเล็ด...ลีลาจอย...ปะ...เป็นไงคะ...เด็ดมั้ย?..."
"เด็ดดวง...หีจอยรสชาติเด็ดจริงๆ...พี่อร่อยควยเหลือเกิน...มาขอพี่เด้งสู้บ้าง...น้องจะได้ไม่เหนื่อย...อึบบบ...อ้าสสสส...รู้มั้ย...พี่ชอบหีเด็ก...เด็กผู้หญิงอย่างน้องๆเย็ดมันส์...โอววววว...พี่ชอบทุกคน"
...เสียงอ้อยเงียบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...เธอคงเงี่ยหูฟังพี่ชายกับเพื่อนรักเย่อควยแอ่นหีเย็ดโต้ตอบด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านไม่น้อยแน่ๆ...
"อ้อยยังอยู่หรือเปล่าจ๊ะ?...อุ...อูยยยย..."
"อยู่ค่ะพี่...ไม่ต้องเป็นห่วง...มะ...ไม่มีใครมาค่ะ..."

...เสียงน้องสาวดังขาดช่วงเช่นนี้แสดงว่าเธอหงี่เงี่ยนจริงๆ...ทำไงได้น้องรักพี่อยากให้อ้อยเข้ามาด้วยแต่จอย(กับผม)ดันเอาสิ่งกีดขวางปิดประตูซะแน่นหนา
...ครั้นจะลุกเปิดให้เด็กน้อยใส่แว่นก็กําลังบีบไหล่ยกตูดขย่มควยพรึ่บพรั่บอย่างบ้าระห่ำแถมอารมณ์เสียวสยิวมันจะสะดุดไม่ต่อเนื่อง...
"อ๊อก!!...โอ้ยยยย...หนูใกล้เสร็จแล้ว...ควยพี่ครูดแตดจอยทุกที...อึ๊ยยยยย...เสียวจะขาดใจตายอยู่แล้วววว...ถ้าพี่ชอบ...หีจอย...ก็เย็ดให้หนูหีแหกน้ำแตก...เร็วเข้า...ซีดสสสสสส"

...ผมจำเป็นต้องลืมน้องสาวชั่วคราวก่อนรีบปฎิบัติการส่งสาวน้อยเด็กเรียนใส่แว่นวัย 14 ไปสวรรค์ซะที...ก้นขาวๆถูกมือผมบีบขยำเป็นรูปมือสีแดง
...ผมเกร็งฟันจับบั้นท้ายเด็กหญิงกระแทกขึ้นลงพร้อมสวนควยตัวเองเป็นระวิง...จอยตัวสั่นพั่บๆส่ายหน้าบีบนมลูกน้อยๆครางอย่างกระสันต์หฤหรรษ์...
"อูยยยยย...โอววววว...ครั้งนี้...พี่บอลออก...ข้างนอกนะคะ...ซีดสสสสส...จอยอยากให้อ้อยเห็นน้ำควยของพี่..."
...เอ้ย!!...แล้วน้องก็ไม่บอกก่อน...ผมก็จะน้ำแตกจวนพุ่งแหล่มิแหล่...เราเปลี่ยนท่าเป็นเย็ดท่าหมาอีกครั้งเป็นการส่งท้าย
...ผมกระเด้าไม่กี่ครั้งสาวน้อยก็กรีดร้องอย่างมีความสุขโดยไม่ยอมอดกลั้นเสียงไว้อีกแล้ว...
"กรี๊ดดดดด!!!!...ออกแล้วววว..."

...พี่ก็จะออกแล้ว!!!!...หีบีบควยเหลือเกิน...อาาาาา...ทั้งดูดทั้งตอดแน่นหนึบไปหมด...แม้จะติดใจในความกระชับของช่องรักของจอยจนอยากน้ำแตกข้างในอีกครั้งแค่ไหน
แต่ต้องอดใจไว้...พยายามตัดใจดึงมังกรออกจากถ้ำจ่อมันไปที่ร่องก้นเด็กหญิงและพุ่งน้ำควยปรี๊ดเป็นสายสีขาวปะทะเลอะเปรอะแก้มก้น
...จอยพลิกตัวนอนตะแคงทำให้น้ำสืบพันธุ์ไหลไปทางช่องคลอดไม่ได้...ท่อนเอ็นกระตุกเป็นระยะพลางส่งน้ำขาวขุ่นคาวคลุ้งออกเป็นชุดๆ
...ผมเหงื่อไหลโทรมร่างรู้สึกราวกับจะเป็นลมหน้ามืดเพราะภายในห้องมันร้อนอบเหลือเกิน...รวบรวมแรงลุกดันรถเข็นเก็บลูกบอลออกและเปิดประตู
...อ้อยรีบก้าวมาข้างในโดยไม่ลืมปิดประตูล๊อคชั่วคราวพอเธอเห็นสภาพของพี่ชายและเพื่อนสาวก็หน้ามุ่ยบ่นอุบอิบ...

"หมดสภาพ...รีบลุกซิยะหล่อน...นี่น้ำ...เช็ดหน้าล้างตัวล้างหีซะ...น้ำเงี่ยนเต็มตูดเลย...พี่ก็ด้วยค่ะ..."
"ช่วยพยุงหน่อยอ้อย...โอย~~...ระบมขาจัง...เล่นวอลเลย์ก็ยังไม่ใช้แรงมากขนาดนี้..."
"เดียะ!!...ทำครวญ...เตะขาพับซะดีมั้ง?"
"อ้อยนี่รู้ใจดีจริงๆ...มาให้พี่หอมแก้มทีสิ..."
"อย่าเพิ่งเข้ามานะคะ...กลิ่นคาวหึ่งเชียว...รีบๆล้างตัวซี่...ช้าเดี๋ยวมีใครมาเห็น..."
"ไม่มีใครมาใช่มั้ย?"
"ถ้ามีมาเธอจะอยู่รอดปลอดภัยเห็นหน้าฉันอีกหรือยะ?..."
"อุแหม...ขอบใจๆ"
...พวกเราล้างเนื้อล้างตัวแบบลวกๆและรีบแต่งตัวตามเดิม...พอแน่ใจว่าไม่หลงลืมเหลือหลักฐานอะไรไว้ในห้องแล้ว
...จอยก็ปิดประตูห้องเก็บอุปกรณ์ตามเดิม...คราวนี้เป็นการถาวร?...
........................................................................................................................
"มอมแมมเชียวนะ 2 คนเนี้ย~~..."
...น้องสาวยังกอดอกค่อนแคะพี่ชายกับเพื่อนรักไม่มีเลิกราขณะเดินไปหน้าโรงเรียนด้วยกัน...
"อ้อยรู้ได้ไงว่าจอยอยู่นี่?..."
"จะยากอะไร?...ก็เธอเคยพูดเองนิว่าจะพาพี่บอลมาที่นี่...แหม~~...พอยัยขวัญอวดเข้าหน่อยก็รีบแจ้นพาพี่ฉันมาทำสนุกสมใจอยากจนได้"
"ฮิๆๆ...คราวนี้จอยสมหวังแล้ว...ก็อ้อยน่ะใจดีแบ่งให้ฉันบ้างสิ...ตัวเองกกพี่บอลอยู่แล้วบ่อยๆน๊า~~"
"ไม่สมหวังก็แปลก...ทำพี่ฉันโทรมซะขนาดนี้...ขอบคุณอ้อยด้วยนะคะพี่...หนูอุตส่าห์มาคอยดูเป็นต้นทางให้..."
"ขอบใจจ้า...น้องรักของพี่น่ารักจริ๊งๆ..."
"...กลิ่นยังมีติดตัวนะคะ..."
"อ้อยไม่สานต่อรึ?...รู้นะว่าอยู่เป็นต้นทางแต่ก็คงแอบฟังฉันกับพี่บอลเย็ดกัน...แอบฟังเสียงครวญครางอย่างเร่าร้อนของพวกเรา...ฟังเสียงควยเฉาะกับหีจนชุ่มฉ่ำ...เงี่ยนไม่เบาสิท่า?..."
"เฮ้ยๆๆ!!!...อย่ามายั่วกระสันต์ฉันนะยะแค่นี้ก็หีแฉะแย่แล้ว...ก็อยากคร่อมตอหรอกแต่พี่บอลหมดแรงหอบแฮ่กๆแบบนี้จึงยังไม่ซ้ำเติมดีกว่า..."
"ห้องมันทึบก็เลยร้อนน่ะสิ...เหงื่องี้ไหลเต็มตัว...ตอนน้ำเงี่ยนพุ่งพี่แทบเป็นลม...หีจอยทั้งรัดทั้งตอด"
"พอได้แล้ว!!...พี่ก็จะแกล้งยั่วอ้อยอีกคนใช่มั้ยคะ?...ระวังเถอะยั่วมากๆจะโดนน้องสาวข่มขืนไม่รู้เนื้อรู้ตัว..."
...อ้อยคงทั้งงอนทั้งเงี่ยนสังเกตจากแก้มงี้แดงสุกปลั่ง...ตอนช่วยพยุงเดินผมก็โดนเธอหยิกเอวซะทีหนึ่ง...
"ก่อนไปทำงานหนูจะคิดบัญชีพี่..."
"โอ๋ย!!!...งั้นพี่ก็ทำงานไม่ไหวสิอ้อย..."
"น้องไม่รู้หนูไม่รับทราบ!!...อยากแอบมาเอากันก่อนดีนัก...เตรียมใจไว้เลยนะคะ..."
...สงสัยงานนี้มีหวังผมเหลือแต่หนังแน่มั้ง...จอยโบกมือบ๊ายบายด้วยความแช่มชื่นทั้งใจและกาย
...เธอคงรู้ว่าต่อไปผมจะโดนน้องสาวสําเร็จโทษอีท่าไหน...
........................................................................................................................
วันรุ่งขึ้น...
"บอล...ทำไมมึงถึงมากับพี่แคท...น้องฝนไม่มาเรียนเหรอ?..."
"วันนี้ฝนไม่มา...ถ้าอยากรู้รายละเอียดมึงก็ถามตัวพี่สาวเองสิ...ชั้น 6 แน่ะ..."
...ผมตัดบทรีบเข้าห้องเรียนปล่อยให้เชนไปถามพี่แคทเองว่าทำไมฝนน้องรหัสขวัญใจของมันถึงไม่มาเรียน...สักครู่ก็กลับ...คงได้คำตอบดีๆสมใจ...
"...นี่เธอเหม็นหน้าใครมาจากไหนมิทราบครับ?..."
"ฮ่าๆๆ...คงเหม็นตอนเห็นหน้าอุบาทส์ๆของมึงน่ะแหละ...พี่เขาพูดอะไรบ้าง?"
"กูถามว่าฝนเป็นอะไรทำไมถึงไม่มาเรียน...พี่แคทมองเขม็งตอบแบบไม่เต็มใจตอบว่าฝนไม่สบาย...
พอถามเป็นไข้หรือเป็นอะไร?...คุณเธอพูดเสียงขุ่นทันที...แค่รู้ฝนไม่สบายก็พอแล้วไม่จำเป็นจะต้องรู้อะไรมากนัก..."
"กูนึกแล้วพี่เขาต้องพูดอะไรในทำนองนี้...ประจำ"
"พูดเสร็จหล่อนสาวเท้าสวบๆไม่มีเหลียวหลังกลับอีกเว้ย...ให้ตายสิ...หยิ่งเป็นบ้า..."

...เคย์เพื่อนผมอีกคนหนึ่งในก๊วนเข้ามาร่วมวงสนทนาอีกคน...
"แต่กูชอบพี่เขามากๆว่ะ...บอลมึงช่วยหน่อยสิ...กูตัดสินใจแล้ว..."
"อย่าเลย...กูขอเตือน...มึงรับมือพี่เขาไม่ไหวหรอกก็ดูพี่ยุทธของเราสิ...เป็นยังไงล่ะ?...หน้าแตกแหลกละเอียด"
"มึงอ้างแบบนี้...อยากเก็บไว้กินคนเดียวใช่มั้ยเล่า?...หนอย!....มีแฟนน่ารักอยู่ทั้งคนแล้วยังจะคิดรวบสาวที่กูปิ๊งอีก"
"ไม่ใช่โว้ย!!...กูเตือนมึงนี่เพราะว่าโอกาสจีบพี่แคทสำเร็จมีน้อยกว่า 1 ในหมื่นอีก...รู้ไว้ซะ..."
"พี่เขามีแฟนแล้ว?..."
"...เท่าที่กูรู้...ไม่มีหรอกมั้ง?...เดาตามนิสัยน่ะ"
"ไหงงั้น?...ครั้นจะเป็นเลสเปี้ยนหรือเป็นทอมแต่ท่าทางก็ไม่ใช่เลยนี่หว่า..."
"ช่วยกูหน่อยสิ...นะกูขอร้อง...คนนี้น่ะใช่เลย..."

...ใจจริงผมไม่ค่อยอยากช่วยไอ้เคย์สักเท่าไหร่...ไม่ใช่คิดจีบพี่เขาซะเองหรอก(แค่นี้ก็ปวดหัวมากพอ...ใครจะกล้ากันวะ?...ลูกพี่ลูกน้องกันอีกต่างหาก)
แต่มีบทเรียนจากพี่ยุทธนามาหมาดๆจึงไม่อยากเสี่ยง

...ส่วนสาเหตุที่ฝนไม่มาเรียนต้องนึกย้อนไปเมื่อเช้าเป็นเพราะว่าสาวน้อยจอมซนมิสร่างซาซื้อซุปหน่อไม้และผลไม้ดองมากินบรรเทาอาการเปรี้ยวปาก
กับสาและอ้อยตั้งแต่เย็นวานพอตอน เช้าวันนี้ก็ได้เรื่องเกิดอาการปวดท้อง
...ร่างกายอ่อนเพลียต้องดื่มนํ้าเกลือแร่และกินยาแก้ปวดท้อง
...แม่กวางบอกถ้าอาการไม่ดีขึ้นคงต้องนอนให้น้ำเกลือ
...ผมยังจําหน้าตาที่แสดงออกถึงความหวาดกลัวไม่เข้าเรื่องเข้าราวรวมทั้งเสียงร้องโหยหวนของญาติสาวผู้น้องได้แม่น
...หรือนี่คือจุดอ่อน?...
( "แง~~ไม่อาวนะป้า...ม่ายอ๊าว~~~ให้ตายยังไงฝนก็ไม่นอนโรง`บาล...ไม่ๆๆๆ..."

...สาวเขี้ยวแหลมได้ยินถึงกับร้องจ๊ากยืนกรานดึงดันนอนคุดคู้กอดหมอนข้างแน่นหนาจะไม่ยอมไปโรงพยาบาล
แม้แต่ห้องของสาเธอก็บอกจะไม่ย่างกรายออกไปสักเพียงก้าวเดียว...แม่กวางจะปลอบประโลมใช้น้ำเย็นเข้าลูบยังไงก็ไม่เอาท่าเดียว
...อารมณ์พี่แคทจึงเกิดซ็อตฟิวส์ขาดดุน้องสาวสุดดื้อยกใหญ่ด้วยระดับความขุ่นเคืองที่ไม่น้อย
เพราะเธอเคยสั่งห้ามไม่ให้กินของหมักของดองพวกนี้หลายครั้งแล้วแต่ฝนไม่เชื่อฟัง...ปกติชอบทำตัวเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครแต่เวลาโมโหก็ว่าได้แสบสันต์เหมือนกัน...
"เห็นแก่กินตามใจปาก!!...เป็นไง?...นี่ไม่รู้ว่าจะเข็ดหลาบมั้ย...พี่เตือนตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยฟังกันบ้าง...โรงพยาบาลน่ะถ้าอาการไม่ดีขึ้นมันก็จำเป็น...คุณป้าถ้าจะพาไปก็บอกแคท...หนูจะจับเด็กดื้อยัดใส่รถเองค่ะ...ถึงเวลานั้นต้องรักษาโรคกลัวเข็มฉีดยาให้หายขาดด้วย..."
"อือ~~~"

...ฝนหน้าสลดซึมจ๋อยเมื่อถูกพี่สาวตําหนิเป็นชุดๆ...ผมเห็นแล้วชักสงสารรู้สึกว่าพี่แคทพูดแรงไปหน่อย...
"อย่าดุฝนเลยค่ะพี่...สาก็เป็นฝ่ายผิดที่ไม่ห้าม..."
"อ้อยก็ผิดที่ไม่ช่วยห้ามพี่ฝนด้วยค่ะ"
"แล้วทำไมสากับหนูอ้อยถึงไม่เป็นอะไรอ่ะ?...ไม่แฟร์เลยนี่นา...ฝนเป็นคนเดียว..."
"ก็คงเป็นเพราะว่าเธอกินมากกว่าใครเพื่อนน่ะสิ"
"เอาเถอะๆ...ไม่มีใครผิดทั้งนั้น...แม่จะหยุดงานวันหนึ่งอยู่ดูแลฝนเองจ๊ะ..."
"ขอบพระคุณมากค่ะคุณป้า...ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นรีบโทรบอกหนูนะคะ...ฟู่~~!!...เด็กคนนี้ทำไมชอบก่อแต่เรื่องยุ่งยากน่ารำคาญนักน้า~~...พ่อแม่ตักเตือนเท่าไหร่ๆก็ไม่ฟัง..."
"...พี่ใจร้าย!!...พี่แกล้งฝน...ใจร้ายๆๆๆ...คอยดูสิคอยดู...ต่อให้ตายหนูก็ไม่ไปโรง`บาลแน่...ฮึ!!"
"ฝน!!...ทําไมน้องถึงได้ดื้อแบบนี้?...ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย"

...ฝนทิฐิพุ่งแรงไม่ยอมสนใจพลิกตัวคว้าผ้าห่มคลุมโปงนอนหลบหน้าพวกเราซะงั้น
...หญิงสาวผู้พี่คงเบื่อหน่ายจึงไม่พูดไม่จาอะไรอีก
...ผมอยู่ในเหตุการณ์อย่างใกล้ชิดตลอดและได้ยินพี่แคทพูดทุกประโยค
...อืม...ต่อว่าฝนอย่างโน้นอย่างนี้แต่เนื้อแท้ก็ร้อนใจห่วงใยน้องสาวมากพูดง่ายๆคือเป็นประเภทปากร้ายใจอ่อน
...นึกแล้วก็ขำเผลอยิ้มจนโดนสังเกตเห็นแต่ไม่พูดอะไรต่อก็ต้องรีบไปเรียนเหมือนกันส่วนอ้อยสาจะรับหน้าที่ไปส่ง...
"เราอุตส่าห์ตักเตือนดีๆก็หาว่าใจร้าย...หาว่าแกล้ง...??...โธ่เอ้ย!!...อะไรอีกเนี่ย?..."
...ถัดจากบ่นพึมพำพี่แคทก็ร้องโวยลั่นเพราะยางรถด้านหน้ายุบไปล้อหนึ่ง...
"...โดนตะปูตำหรือเปล่าก็ไม่รู้?...บ้า!!"
"ค่อยตามช่างซ่อมทีหลังเถอะครับ...นี่ใกล้ได้เวลาแล้ว"
"เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย...แย่จัง...ใครแกล้งเจาะยางหรือเปล่า?..."

...เอ่อ...ไม่อยากจะซํ้าเติมนะ...ก็พี่หยิ่งเชิดใครต่อใครไปทั่วจนโดนเขม่นล่ะมั้งแต่คงไม่มีใครแกล้งหรอกครับ
...ของแบบนี้มันเกิดขึ้นได้...อุบัติเหตุ...อาจรั่วแต่เมื่อวานแล้วเพิ่งมาเห็นตอนนี้...
"ถ้ารู้ว่าเป็นใครจะซัดให้น่วมทีเดียว...มันน่านัก!!...ทำไมฉันต้องเจอเรื่องบ้าๆตั้งแต่เช้าตรู่เลย..."
...โหว~~"ซัดให้น่วม??" ปากกล้าท้าทายเก่งเหมือนกันนะเนี่ยพี่แคท...อืม...ก็ลูกสาวตำรวจนี่หว่า...
"เดี๋ยวป้าตามช่างมาดูให้เองจ๊ะ...รีบไปเรียนเถอะ..."
"พี่ไปกับพวกหนูก็ได้..."
"ไม่ต้องจ๊ะสา...คนละทางเลยรบกวนเปล่าๆ...เอางี้...พี่จะไปกับบอล..."
...เฮ่ย?? ...ไหงจะไปกับเรา...ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดซ้อนท้ายรถผมเลยสักครั้ง...พูดใหม่อีกทีซิครับ...
"ไม่รบกวนบอลจนเกินไปใช่มั้ย?..."

...จะรบกวนเกินไปได้ยังไง?...โอ้เยส!!...ความจริงไม่ได้ฝันไปว่ะ
...สาวสวยอันดับ1ของคณะจะซ้อนท้ายรถผมเพื่อไปเรียนด้วยกัน
...คุยอวดยืดอกพวกเพื่อนๆได้อีกนานเพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบครั้งนี้อีกเมื่อไหร่
...คิดๆดูก็ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีและน่าภูมิใจเหมือนกันนะ
...พี่แคทรวบมัดผมยาวก่อนสวมหมวกเพื่อไม่ให้เกะกะก่อนขึ้นนั่งซ้อนท้าย
...เห็นแล้วทำให้ใจผมตื่นเต้นและเกร็งนิดๆ
...จะคิดอะไรมากก็นึกซะว่าข้างหลังเราคือ...วุ้ย!!...เปรียบกับอะไรไม่ได้แฮะ...

"พี่ขี่ให้ก็ได้นะบอล..."
"ไม่ต้องหรอกครับ...ผมจะทําอย่างงั้นได้ไง...อีกอย่างพี่ก็ใส่กระโปรงยาวมันไม่ถนัดหรอก"
"แต่พี่ขี่มอไซด์เก่งนะ...อาจจะเก่งกว่าเธอด้วย...เอ้า!!...รีบไปกันเถอะ..."

...ใจยิ่งเต้นตึกตักๆ...พี่แคทใช้น้ำหอมและแป้งส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ...เส้นผมก็มีกลิ่นแชมพูจางๆเย็นๆโชยเข้าจมูก
...หัวไหล่ของเธอแนบแซะหลังผมแถมยังสัมผัสถึงลมหายใจของหญิงสาวผู้พี่ได้อย่างแผ่วๆ
...อยากจะขี่ช้าๆเพื่อให้ไปถึงช้าๆแต่เวลามันก็มีจำกัดเกินไป...ไอ้เคย์เอ้ย~~...มึงเห็นเข้าคงแทบวิ่งเข้ามาเขกกบาลกูแน่ๆว่ะ
...นึกมาถึงตรงนี้ผมก็เริ่มจะขำญาติสาวเพราะพี่แคทก็มีความเขินอายเยี่ยงผู้หญิงทั่วๆไปแต่ผมไม่เคยเห็นแบบนี้จากเธอมาก่อน
...คือช่วงทางที่ใกล้ถึงมหาลัย...พี่แคทถามว่า...

"เมื่อครู่เธอขำอะไรพี่?..."
"อ๋อ!!...ไม่มีอะไรครับ...ผมแค่คิดว่าพี่น่ะก็รักฝนมากเหมือนกัน..."
"พูดแปลก...ฝนเป็นน้องสาวถ้าไม่รักห่วงใยเด็กคนนั้นแล้วจะให้พี่ไปรักใคร?..."
"ครับๆ...แต่พี่แคทมักชอบดุฝนบ่อยๆทั้งที่ความจริงพี่รักและเป็นห่วงฝนมากที่สุดยิ่งกว่าใครๆ..."
"ไฟเขียว!!...อย่ามัวพูด..."
...พี่สาวคนสวยได้ยินผมพูดแทงใจดำก็อาจจะรู้สึกเขินมั้งถึงเอากำปั้นเขกหมวกกันน็อคเบาๆ...)

...นี่แหละคือเหตุการณ์ทางบ้านทั้งหมดก่อนมาเรียน...
"มึงยิ้มอะไรวะ?..."
"เปล่า..."
...เนื่องจากต้องกลับพร้อมกันเมื่อเธอเป็นฝ่ายเลิกเรียนก่อนจึงมานั่งคอยผมหน้าห้อง...ไอ้เคย์ตาโตราวไข่ห่านอาศัยจังหวะอาจารย์เผลอโบกไม้โบกมือ
พร้อมมอบรอยยิ้มที่มันคิดว่าหล่อเท่สุดๆให้แต่พี่แคทกลับเฉยเสียแถมไม่ยอมมองแม้แต่หน้ามันด้วยซ้ำ...ไอ้เคย์ยังไม่ละความพยายามลุกยกมือไหว้อาจารย์ก่อนเดินออกไป
...ผมกับเชนดูการกระทำทุกอย่างของเพื่อน...
"คิดว่าไงวะ?..."
"ก็ดูต่อไปสิ..."
...ผมตอบไอ้เชนแต่ในใจคิด...โฉ่งฉ่างจริงๆทำเล่นหูเล่นตาแบบนี้พี่แคทคงจะชอบนี่นะ
...เห็นมันตั้งหน้าตั้งตาชวนสาวสวยให้คุยด้วยแรกๆพี่เขาก็คุยหรอกแต่นานเข้าไอ้เคย์เริ่มออกลายไม่รู้พูดอีท่าไหนสักครู่รุ่นพี่สาวหน้าบึ้งลุกหนีไปเลย
...เพื่อนจะตามแต่ผมให้เข้าห้องมาก่อน...สีหน้ามันดูผิดหวัง...
"...ตอนแรกกูก็ชวนคุยเรื่องปกติแหละ...จากนั้นพี่แคทเหล่หน้ากูถามไม่อยากเรียนหนังสือหรือไงถึงออกมานั่งคุยได้
...กูงี้อึ้งแดกในพริบตาแต่ยังลื่นชวนคุยต่อว่าวันนี้จะไปดูน้องๆปี 1 ร้องเพลงเชียร์หรือเปล่า...เธอตอบว่า
...วันนี้ไม่มีเวลาว่างจะไปกูได้ช่องถามว่างั้นวันหยุดว่างมั้ย?...อยากชวนพี่ไปทานอาหารเดินเที่ยวหรือดูหนัง
...พี่แคทไม่ตอบแต่ก็ไม่ปฏิเสธกูรีบเสียบว่าอยากจะโทรหาและขอเบอร์..."
"โห!!...แล้วได้ป่ะ?..."
"ได้ป๊ะมึงสิ!!...ถ้าได้กูจะหน้าเหี่ยวแบบนี้เร๊อะ?...พี่แคทตอบห้วนๆไร้สาระ...เอาเวลาไปร่ำเรียนหนังสือมันจะเข้าท่ากว่าแค่นั้นแหละลุกเดินหนีจากไปเลย...ใจแข็งไม่ใช่เล่นแต่กูไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่..."

...ถึงช่วงเบรค 15 นาทีพี่แคทยังอยู่แถวนั้นเธอกวักมือเรียก...ไม่นานเกินรอไอ้เคย์ก็โดนสับเละผ่านทางผมทันที...
"เพื่อนเธอคนนี้มารยาทแย่มากๆ...เมื่อกี้พูดจาลามปามพี่อย่างไม่อายปาก...ถ้าไม่ติดว่ามีอาจารย์อยู่ใกล้ๆล่ะก็โดนตบปากไปแล้ว"
"หา?...เคย์มันแค่ถามว่าพี่เรียนเสร็จแล้วหรือแค่ชวนไปดูหนังเท่านั้นนี่ครับ..."
...พี่แคทฟังผมพูดจบหน้าตาเธอก็มึนตึงยิ่งขึ้นอีก...สงสัยไอ้เคย์มันต้องทำบ้าอะไรมากกว่านั้น...
"ไม่ใช่แค่นี้!!!...เพื่อนเธอบอกว่าพี่น่ะสวยอย่างงั้นน่ารักอย่างงี้อยากขอคบด้วยเพราะเขายังไม่มีแฟนพูดไปก็มองตัวพี่ไปทําสายตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มกิริยาน่าเกลียดน่าคลื่นไส้"
...เคย์...มึงนี่จีบผู้หญิงไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ย~~...ไอ้นิสัยชอบเล่นหูเล่นตาแซวสาวๆแบบมึงทำบ่อยๆมันใช้กับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้
...นี่ยังหาเรื่องให้กูติดร่างแหโดนว่าไปด้วย...เวลานี้พี่แคทยัวะน่าดูทีเดียว...
"ผมขอโทษพี่แทนเพื่อนด้วยแต่มันไม่มีเจตนาร้ายอะไรหรอกครับ..."
...แม้จะกล่าวขออภัยอย่างสุภาพแต่ดีกรีโทสะในใจของรุ่นพี่สาวยังดูเหมือนไม่ค่อยลดลงสักเท่าไหร่...
"...ถึงมีเจตนาดีแต่เพื่อนเธอคนนี้พี่ไม่มีทางไว้ใจอย่างเด็ดขาด...คนชื่อเชนก็เช่นเดียวกันพี่ไม่มีทางให้ฝนอยู่ด้วยตามลําพังแน่...เธอคบกับกลุ่มคนแบบนี้นานๆไปมันไม่เป็นผลดีต่อตัวเองหรอก..."
"พี่..."
"เอ้า!!...ได้เวลาเรียนแล้วกลับเข้าห้องไปเถอะ...พี่จะเดินเล่นฆ่าเวลาแถวๆนี้ก่อน...โชคดีๆ..."

...วันนี้พี่แคทก็ดูแปลกๆตามปกติ(?)ไม่ว่าการพูดหรือกระทำ...แต่ไอ้พวกนี้มันน่ามั้ย?...ตามกวนใจสร้างความรำคาญจนทำให้ "ICE LADY" ชังน้ำหน้าซะ
แถมพาลฉุนเฉียวมาถึงผมอีกคน...พอถึงตรงนี้กรุณาอย่าสงสัยว่าคืออะไร?...นี่คือฉายาของพี่สาวคนสวยที่ได้รับจากกลุ่มเพื่อนในห้องผมซึ่งเจ้าตัวคงยังไม่รับทราบ
...ความหมายก็ตรงตัวและแต่งเติมให้ดูสวยหรูขึ้นจะได้ดังนี้..."สตรีผู้เย็นชาและเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง"
...พวกเราทุกคนในห้องเห็นพ้องต้องกันว่าเหมาะสมกับพี่แคทอย่างสุดๆหรือใครจะเถียง?...
........................................................................................................................

...และวันรุ่งขึ้นคือวันหยุด...ที่บ้าน...ผมเอาแต่เดินวนไปเวียนมาในห้องรับแขกเพราะดันรับคำขอร้อง(แกมบังคับ)จากไอ้เคย์อย่างเสียไม่ได้
และคำขอร้องนั้นก็สุดลำบากใจจะทำยังไงดี?...
"...มีอะไรก็พูดออกมา..."
"คือ...ผม"
"อ้ำๆอึ้งๆไม่ยอมพูดสักทีแบบนี้ต้องไม่ใช่เรื่องปกติสิ..."
...พี่แคทก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ในห้องรับแขกส่วนอาการปวดท้องของฝนนั้นดีขึ้นมากซึ่งเจ้าตัวก็เอาแต่นอนในห้องพี่สาวตลอดเวลาเช้า
...ล่วงจน 10 โมงแล้วยังไม่ปรากฏตัวให้เห็น...เมื่อวานทะเลาะกันแต่วันนี้ดันเข้าไปนอนห้องเขา...เออ...ดี...
"เอ่อ...เคย์มันอยากชวนพี่แคทไปดูหนังตอนบ่ายโมงวันนี้น่ะครับ..."
...คิดในใจว่าพี่ต้องตอบสนองอย่างใดอย่างหนึ่งกลับแน่...ครั้งนี้เธอพับหนังสือพิมพ์เลิกอ่านทันที...
"...งั้นเธอคงรู้คำตอบของพี่ดีอยู่แล้วนะ..."
"ทราบดีครับ...แต่พี่จะไม่ไปหน่อยหรือแค่ดูหนังเองนะครับ..."
"แค่นั่งคุยกันเมื่อวานพี่ยังไม่อยากคุยนาน...ดูหนังจึงไม่เคยคิดจะไป...ยิ่งกับเพื่อนคนนี้ของเธอ"
"พี่ไปหน่อยเถอะครับ...มันให้ผมขอร้องมา...ครั้งนี้ครั้งเดียวก็ยังดีครับ"
"...ไม่..."

...ทำไมหัวดื้ออย่างไม่มีเหตุผลแบบนี้?...มันเสียหายตรงไหนนักหนากะอีแค่...อารมณ์ผมก็ชักจะไม่ผ่องใสเหมือนกัน...
"ผมไม่เข้าใจจริงๆนะ...ทําไมพี่ถึงเกลียดผู้ชายนัก...แค่การที่เพื่อนผมชวนมันเป็นเรื่องลําบากใจให้กับพี่มากนักหรือครับ?...ผมเองก็ไปด้วยและทุกอย่างก็เตรียมพร้อมหมดแล้ว..."
...พูดจบหญิงสาววัย 21 ปีก็หัวเราะดังออกมาแต่คงเป็นการทําแบบประชดกันแน่ๆ...
"...ฮึ!!...หึๆๆ...ฮะๆๆ...พี่ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าแค่คําขอของเพื่อนใจเสาะคนหนึ่งก็ทําให้ครั้งนี้เธอกล้าต่อปากต่อคําพูดจาบังคับพี่...ฮะๆๆๆ...นึกไม่ถึงจริงๆ"
"พี่อย่าเปลี่ยนเรื่องพูด...บอกผมมาก่อนสิว่าทําไมพี่จึงปฏิเสธคําชวนของเพื่อนผมคนนี้และผ่านๆมาครั้งแล้วครั้งเล่าก็บอกปัดไมตรีจิตดีๆของผู้ชายทุกคนที่พยายามมอบให้..."

...พี่แคทผู้มีจิตใจแข็งแกร่งราวหินผาได้ยินก็หยุดยิ้มประชดประชันทันที...เธอเปลี่ยนท่านั่งไขว่ห้างบนโซฟา...สะบัดเส้นผมแขนท้าวกับพนักพิงเชิดใบหน้ามอง
...ร่างกายหยุดนิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้นมีเพียงดวงตาที่ยังกระพริบ...ผมรู้ว่าหล่อนต้องไม่พอใจแต่เก็บอาการได้ซะสนิทไม่แสดงอาการไม่สบอารมณ์ออกมาให้เห็น...
"...อยากรู้นักรึ?...ได้...คําตอบก็ง่ายๆสั้นๆ...พี่เกลียดผู้ชาย...เกลียดแบบไม่จําเป็นต้องบอกเหตุผล...เอาเป็นว่าเธอแค่นำคําตอบนี้ไปบอกนายเคย์นั่นก็พอ..."

...ตอบแบบกําปั้นทุบดินจริงๆแต่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากรู้...
"เสียใจ...ผมทําตามไม่ได้...พี่บอกมาก่อนสิว่าเพราะอะไร...ผมจะได้ไปบอกเพื่อนอย่างสมเหตุสมผล..."
...พี่สาวหัวแข็งถอนหายใจยาวพลางถอดแว่นตาวางบนโต๊ะหยิบแก้วชานมขึ้นดื่ม...
"เฮ้อ~~...บีบคั้นจังนะ..เพื่อนคนนี้เป็นอะไร?...ถามจริงๆเถอะว่าระหว่างเพื่อนฝูงกับญาติพี่น้อง...เธอรักฝ่ายไหนมากกว่ากัน?..."

...คําถามนี้ทําให้ผมอึ้ง...ประกายดวงตาของพี่แคทเยือกเย็นสงบนิ่งเงียบรอฟังคําตอบ...
"...ผมรักทั้ง 2 ฝ่ายพอๆกันครับแต่สรุปพี่จะไม่ไป?..."
"...อย่างงั้นเราก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก...จงจําไว้ด้วยว่าไม่มีใครจะมาออกคําสั่งให้พี่ทําตามได้ถ้าพี่ไม่เห็นด้วยและไปบอกเพื่อนเธอว่าความตั้งใจของเขานั้นใช้ได้แต่จงเอาไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นกับพี่มันไม่มีทางสำเร็จอย่างเด็ดขาด..."

...เมื่อเป็นเช่นนี้ผมก็เตรียมแจ้งข่าวน่าผิดหวังนี้ให้รู้และปลอบให้มันทําใจแต่ก่อนหน้านั้นสาวสวยพูดออกเสียงดังสำทับมาอีก...
"...ส่วนเธอเองก็อย่าทําตัวให้พี่ไม่ชอบหน้ามากไปกว่านี้และคราวหลังอย่าริอาสาเป็นพ่อสื่อให้ใครอีก...นี่คือครั้งที่ 2 อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนแต่ไม่ต้องเข้าใจอะไรหรอกนะแค่ไปบอกเพื่อนของเธอตามนี้ว่าให้เลิกหวังอะไรลมๆแล้งๆได้แล้ว...มันไม่มีทางเป็นจริงได้เลย..."

   ...เข้าใจแล้ว...เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วครับ...เป็นอันว่าไอ้เคย์คือรายที่ 2 ต่อจากพี่ยุทธนาที่ถูกหญิงสาวนาม "สุรีย์พรรณ" ตัดเยื่อใยอย่างไม่มีชิ้นดี
...จากนี้ใครจะเป็นรายต่อไปล่ะ?...เพราะรู้ว่ามีหนุ่มๆหลายคนในคณะและจากคณะอื่นคอยจ้องเข้ามา "หาโอกาสลองของ" กับผู้หญิงลูกพี่ลูกน้องคนนี้
...มีเสน่ห์ชวนหลงไหลตรงไหนกันนะทำไมผู้ชายที่แวดล้อมผมถึงพากันติดบ่วงหลงชอบกันไปหมด...จะแจกแจงคร่าวๆให้ฟัง
   ...นิสัยเงียบขรึมเย็นชาและไม่เคยปรนนิบัติเอาอกเอาใจใคร...กิริยาไม่อ่อนหวานนุ่มนวลพยายามตีตัวออกห่างจากเพศตรงข้ามอย่างชัดเจน
...มารยาทก็นับว่าดีแต่กับผู้หญิงด้วยกันเท่านั้นส่วนกับผู้ชาย...สังเกตจากน้ำเสียงการพูดจะรับรู้ได้ทันทีว่าทั้งห้วนและแข็งกระด้างไม่ค่อยเป็นมิตร
...โดยรวมแล้วนับว่าพี่แคทน่ะเป็นผู้หญิงที่แปลกประหลาดเอาการทีเดียวและผู้หญิงลักษณะนี้ก็ไม่ใช่สเป็คซะด้วย
   ...ลักษณะหญิงสาวที่ผมชอบต้องเป็นอย่างกุน...สา...น้องอ้อย...คือมีนิสัยอ่อนหวานนุ่มนวลช่างปรนนิบัติเอาอกเอาใจ
...กิริยาเรียบร้อยไม่แข็งกระด้างมีมนุษยสัมพันธ์ดีถึงจะเจ้าแง่แสนงอนนิดๆก็น่ารักดีไม่หยอก...มารยาทดีมีกาลเทศะรู้จักให้เกียรติให้ความเคารพต่ออีกฝ่าย
...แต่อย่าง 2 พี่น้อง "เทวะกรนันท์" นี่ผมรับมือไม่ไหวไม่อยากตอแยสักนิดครับและลำพังผู้หญิงที่ผมข้องแวะด้วยก็มีไม่ใช่น้อย
   ...ถึงตัวผมจะยอมรับมานานแล้วว่าพี่แคทสวยกว่ากุนและฝนก็น่ารักพอๆกับสา
...ถึงแม้มีรูปโฉมงดงามแต่อุปนิสัยเข้ากันไม่ได้ก็ไม่อาจทําให้เป็นเงื่อนไขสำคัญในการใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข
...ดังนั้นขอยกเว้นแค่ 2 คนนี้ล่ะกันเพราะพวกเธอมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง
...เป็นบุตรสาวสุดรักสุดหวงของนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่คุณอาวงศ์ศักดิ์และคุณอาอรนิภาน้องสาวแท้ๆของคุณพ่อของผมเอง...
........................................................................................................................