ก้อย 42 By ukisa

[godgod610]

วันนี้ผมนัดไปรับก้อยเพื่อไปส่งเธอที่บ้านในตอนเย็น ตอนเช้ามีประชุมเรื่องการสั่งซื้อของล๊อตที่มีปัญหา เหตุการณ์เหมือนจะผ่านไปด้วยดี แต่ทว่าผมอาจจะคิดผิดก็ได้เรื่องนี้มันอาจจะยังไม่จบลงเพียงแค่นี้

หลังจากเลิกประชุมพี่คมก็มาบอกเรื่องงานแต่ง

"เห้ยวันศุกร์นี้แล้วนะ มึงอย่าลืมหละ อ้อแล้วก็ไปดูสูทที่ร้านด้วย" พี่คม
"สูท ให้ผมไปดูที่ไหนหละพี่"
"เอ็งไปถามนุ่นไป เดี๋ยวเค้าก็บอกเอ็งเองแหละ อ้อขอแรงน้องๆ แกต้อนรับแขกด้วยนะ กูไม่รู้จะหาที่ไหนสาวๆ มาตอนรับหน้างานเนี่ย นึกได้ก็มีแต่ฝ่ายมึงนี่แหละที่มีสาวสวยเยอะสุด" พี่คม
"ได้ครับพี่ เออแต่สงสัยคงต้องให้พวกน้องๆ ทำงานแค่ครึ่งวันนะวันศุกร์จะได้มีเวลาแต่งตัวกัน"
"เออได้กูอนุญาตเองมึงเองก็พาแฟนไปด้วยหละ กูจะได้รู้จักซะที" พี่คม
"เอาคนไหนหละพี่มีหลายคน"
"มึงอยากเอาใครมาก็เรื่องของมึงขอคนที่คิดว่าจะอยู่ด้วยกันแน่ๆ แล้วกัน" พี่คม
"ครับพี่ได้ เออแต่พี่คุยกับโรงแรมแล้วหรอว่าจะจัดงานวันศุกร์"
"นุ่นคุยกับแคทมันแล้ว เค้าโทรหามึงมึงก็ยุ่งๆ เค้าเลยคุยกบแคทมันเองเลย เออแล้วอย่าลืมหละเพื่อนเจ้าสาวคือมิ้นนะระวังตัวด้วย อ้อกูต้องรบกวนมึงวันงานขอให้อยู่จนส่งตัวด้วยนะ ยังไงให้แฟนมึงขับรถกลับไปก่อนก็ได้กูมีห้องให้นอน" พี่คม
"ได้ครับพี่แต่เรื่องมีห้องให้นอนมันจะดีหรอพี่ผมกลัวจะโดนเพื่อนเจ้าสาวปล้ำ"
"กูจองให้มึงนอนคนเดียว มึงก็หาทางหนีไปห้องเอาเองแล้วกัน ขนาดมึงโดนผู้หญิงปล้ำได้นี่ก็แสดงว่ามึงแก่เกินแกงแล้วหวะ" พี่คมหัวเราะ
"โหพี่ ผมยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย อืมได้ครับเดี๋ยวผมให้ก้อยพาน้องๆ กลับไปห้องตอนงานเลิกก็ได้"
"น้องๆ มึงนี่แสดงว่ามึงอยู่กับสาวๆ หลายคนซิเนี่ย ทำไงวะให้เค้าไม่ตีกัน" พี่คม
"ก็ความจริงใจแหละพี่ หรือพี่อยากทำบ้าง"
"เห้ยกูไม่เอาหรอก นุ่นฆ่ากูตายพอดีกูเองก็อายุมากแล้วขอแค่มีคนดูแลซักคนก็พอใจแล้ว มึงเองเหอะ ระวังมีเมียมากๆ ต่อไปจะไม่เหลือใคร" พี่คม
"พี่แช่งกันเลยหรอครับ"
"เออไปแล้วอย่าลืมหละวันนี้ไปดูชุดสูทด้วย" พี่คม
"ครับพี่งั้นผมขอตัวก่อนครับ"

ผมเองก็คิดถึงคำพูดของพี่คมเรื่องที่วันนึงอาจจะไม่เหลือใครเพราะความเจ้าชูของผม ผมเองก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเมื่อใดที่ก้อย แนน และเจนมาอยู่พร้อมหน้ากันผมก็จะเลิกเจ้าชูมีอะไรกับสาวอื่นแล้วมีแค่พวกเธอสามคน เออขอบวกหงส์เป็นน้องสาวอีกคนแค่นั้นพอ

ผมกลับมาถึงออฟฟิตก็ใกล้เที่ยงแล้วแคทเห็นผมแล้วก็รีบลุกขึ้น

"พี่บีเรื่องเลี้ยงว่าไงค่ะ" แคท
"อืมก็เลี้ยงซิ จองร้านหรือยังหละ"
"จ้องแล้วพี่" แคท
"เออแล้วแกจะถามฉันทำไม แกก็จองไปแล้วนี่จ่ายตังด้วยเลยซิ"
"โหยพี่ใจร้ายกับหนูอีกแล้วใช่ซิหนู๋มันไม่ขาวอวบแบบหงส์นี้" แคท
หงส์หัวเราะแคท
"จะเที่ยงแล้วไป จองที่ไหนหละ"
"ร้านเดิมพี่สุขุมวิท" แคท
"อืมไปกันพอไหมเนี่ยรถสองคัน"
"พอแหละพี่ ไปกันคันละ 5 คน ไม่เบียดกันหรอก" แคท
"อืมงั้นก็ไปบอกคนอื่นๆ ได้แล้วเตรียมตัวไปได้พี่ไปเก็บของแป๊บนึง"
"ค่ะ" แคท

ผมเข้าไปในห้องดูเมลว่ามีงานด่วนหรือเปล่าเสร็จแล้วก็ปิด notebook แล้วเดินกลับออกมานอกห้อง แนน พิสต้า หงส์ และ นกยืนรอผมอยู่

"อ้าว อีกทีมไปกันแล้วหรอ"
"ค่ะพี่ พี่แคทให้ไปกันก่อนแล้วเห็นว่าจะรีบไปสั่งอาหาร" หงส์
"อืมงั้นเราก็ไปกันได้แล้ว"

ผมเพิ่งจะได้เห็นหุ่นของนกชัดๆ เธอสูงหุ่นดีหน้าคมตาคมผิวไม่ขาวมากกำลังสวย อืมไอ้บิ๊กมันเลือกน้องนกมาทำงานเพราะหน้าตากับหุ่นแน่ๆ สงสัยกลับมาผมต้องดูแฟ้มประวัติน้องใหม่ทั้งสามคนซะหน่อยจะได้ให้งานทำได้ถูก

ไปถึงรถผมพิสต้าไม่นั่งหน้าเหมือนปรกติเธอ เข้าไปนั่งที่เบาะด้านหลังกับแนนและนก ส่วนหงส์นั่งหน้าคู่กับผม พอทุกคนขึ้นรถหมดแล้วผมก็ขับรถออกจากบริษัท ระหว่างทางไม่มีใครคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนปรกติคงเพราะยังไม่ชินกับสมาชิกใหม่ ผมเลยต้องเริ่ม

"น้องนกเคยทำงานที่ไหนมาก่อนครับ"
"เออ นกเพิ่งจบค่ะมาทำงานที่นี่ที่แรกเลยค่ะ" นก
โอ๊ะอายุ 21-22 เองซิเนี่ย เอาแล้วเริ่มแล้วด้านมืดในตัวผมเริ่มครอบงำ
"ครับ อืมตอนนี้พี่ยังไม่ได้แบ่งงานนะ เอาไว้พี่ขอดูงานฝ่ายเราก่อนแล้วจะแบ่งงานให้ ตอนนี้มีงานเอกสารอะไรก็ทำกันไปก่อนนะ"
"ค่ะพี่บี"

อืมน้ำเสียงก็เพราะตอนร้องจะเพราะกว่านี้ไหมนะ เห้ยเอาแล้วนี่คิดอะไรเนี่ยพอๆ น้องนะน้อง กดน้องไปสามคนแล้วได้มาอีกสามยังจะกดอีกหรอผิดกฏนะบีผมคิด

ถึงร้านอาหารพวกแคทก็นั่งรอกันอยู่แล้วผมให้สาวๆ เลือกอาหารกันตามที่ชอบ ระหว่างทานอาหารผมก็บอกเรื่องสำคัญที่จะขอแรงสาวๆ ในวันศุกร์

"อ้าว ฟังหน่อยพี่มีเรื่องจะขอแรงพวกเราหน่อยนะวันศุกร์นี้"
"เรื่องอะไรพี่ ขอแรงไปช่วยดูแลหัวใจพี่ไม่เอานะ แคทมีสามีแล้ว" แคท
สาวๆ หัวเราะแคท
"บ้าแก วันศุกร์มีงานอะไรหละเห็นแคทจัดการแทนฉันเลยไม่ใช่หรอ"
"อ้องานแต่งพี่นุ่นกับพี่คมหนะหรอ" แคท
"ใช่ พี่อยากจะขอแรงพวกเราแต่งตัวสวยๆ ไปต้อนรับแขก นั่งโต๊ะหน้าแจกของชำร่วยหนะ"
"ได้ค่ะพี่ แต่ว่าพวกหนูจะมีเวลาแต่งหน้าแต่งผมกันหรอค่ะเลิกงานห้าโมงงานแต่งเริ่มหกโมงแค่นั่งรถไปก็ไม่ทันแล้ว" แคทบ่น
"เออรู้แล้วแกนี่เรื่องมากจริงๆ พี่ขอผู้ใหญ่ให้พวกเราหยุดครึ่งวันไปแต่งหน้าทำผมแต่งตัวกันให้พร้อมแล้วไปที่งานซัก 5 โมงกว่าก็ได้จะได้ไปถึงก่อนแขก"
"เย้ ดีเลยค่ะแบบนี้พวกเราเอาชุดกับเครื่องสำอางมานะไปแต่งที่โรงแรมกันเค้ามีห้องให้ใช้ฟรี" แคท
"อ้าวนี่แกเตรียมไว้ก่อนอีกแล้วหรอ"
"โหพี่ก็ต้องเตรียมซิแต่งหน้าที่ออฟฟิตกว่าจะไปถึงงานหน้าเละหมดทรงผมอีก แต่งที่โน้นห้องแอร์ลงลิฟท์มาก็หน้าห้องจัดเลี้ยงเลยแบบนี้ก็ไม่เสียสวย" แคท
"เออ อืมงั้นทุกคนเอาตามนี้นะ แนนกับพิสต้าไปด้วยนะว่างหรือเปล่า"
"คือพิสต้ามีนัดหนะค่ะ คือพิสต้านัดกับเพื่อนจะกลับบ้านพร้อมกันคงไปงานไม่ได้" พิสต้า
"อืมงั้นหรอ ไม่เป็นไรงั้นเราก็กลับบ้านเถอะ อืมนี่ก็ใกล้จะครบกำหนดฝึกงานกันแล้วใช่ไหม"
"ค่ะพี่นี่ก็ใกล้แล้วหละค่ะอีกแค่สองอาทิตย์" พิสต้า

ผมเองก็ลืมไปเลยนี่แนนใกล้จะกลับไปเรียนที่มหาลัยแล้วหรอ เธอจะยังอยู่กับผมที่คอนโดหรือเปล่านะผมเริ่มกังวล

"อ้าวพี่บีพูดแล้วก็เงียบไปเป็นอะไรค่ะ" แคท
"เออ เปล่าแค่คิดว่าแนนกับพิสต้าฝึกงานเสร็จเราคงต้องเลี้ยงส่งกันอีกรอบ อืมคราวนี้เป็นมื้อเย็นแล้วกันนะ"
"ดีค่ะมื้อเย็นแล้วต่อด้วยแดนซ์ต่อเหมือนตอนรับเข้ามาเลยนะ" แคท
"อืมเอาแบบนั้นก็ได้"

ผมกับแนนมองหน้ากัน ครั้งแรกที่ผมได้เธอก็คืนที่ผมพาเธอไปเลี้ยงรับเข้ามาเป็นน้องฝึกงาน แนนเองก็คงจำคืนนั้นได้เหมือนผม

"อืมงั้นทานกันต่อเถอะใครอิ่มแล้วจะสั่งขนมก็สั่งเลยนะ"
"ค่ะ" แคทตอบแทนสาวๆ

ทานอาหารเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับออฟฟิต ผมนึกถึงเรื่องของแนน ผมลืมไปซะสนิทเลยว่าเธอจะต้องกลับไปเรียนเหมือนกัน แนนเองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้เลยหรือว่าพอต้องกลับไปเรียนเธออาจจะกลับไปอยู่หอเหมือนเดิมนะ แบบนั้นผมคงเหงาแย่เลย

ถึงออฟฟิตผมโทรหาพี่นุ่นถามเรื่องชุดสูทพี่นุ่นบอกที่อยู่ร้านให้ผมเป็นร้านเดียวกับที่พี่นุ่นกับพี่คมตัดชุดแต่งงานและจ้างให้ถ่ายรูปในงานวันแต่งงาน วันนี้ผมเองก็ว่างๆ เลยคิดที่จะไปดูชุดสูทในวันนี้เลย แล้วผมก็นึกได้ว่าแนนอาจจะยังไม่มีชุดผมจะถือโอกาสพาเธอไปดูชุดด้วยและก็ถามเรื่องที่เธอจะอยู่ต่อกับผมหรือว่าจะกลับไปที่หอพักหลังฝึกงานจบ

ผมทำงานจนบ่ายสองก็เรียกแนนให้เข้ามาหา

"เรามีชุดสวยๆ หรือยัง"
"ก็พอมีค่ะ" แนน
"พี่ดูในตู้ทุกวันไม่เห็นจะมีชุดสวยๆ เลยมีแต่ชุดอะไรไม่รู้ที่เราชอบใส่เล่นหนะ"
"แนนก็มีชุดแซกที่เคยไปกับพี่งานเลี้ยงรับไงค่ะ" แนน
"สีดำใครเค้าให้ใส่ในงานแต่งงานกันหละ"
"ก็แนนไม่ค่อยได้ไปงานเลี้ยงนี่" แนน
"งั้นเอางี้เดี๋ยวไปกับพี่พี่จะไปดูสูท เราเองก็ดูชุดสวยๆ มาใส่ซักชุดนะ"
"ไม่มีชุดไม่ไปก็ได้นี่" แนน
"เป็นอะไรเรา นี่แต่งสวยๆ จะได้สมเป็นแฟนพี่หน่อยเดี๋ยวพี่ก้อยก็ไปด้วยจะได้ถ่ายรูปด้วยกันสามคน แล้วก็ถ่ายรูปคู่กับพี่สองคนด้วย"
"ค่ะ" แนนยิ้ม

ผมเลยบอกให้แนนไปเก็บของผมกะว่าดูเสื้อเสร็จจะไปรับก้อยแลพาเธอไปส่งบ้าน แนนออกไปจากห้องผมเองก็ปิด notebook แล้วเก็บของ เสร็จแล้วผมก็เดินออกจากห้อง ผมบอกแคทว่าจะไปดูชุดสูทแล้วก็จะพาแนนไปดูชุดไปงานวันศุกร์ด้วยคงไม่ได้กลับเข้ามาออฟฟิตแล้ว

ผมเดินไปที่ลิฟท์แนนยืนรออยู่แล้ว ผมขับรถพาเธอไปที่ร้านระหว่างทางผมก็ดันไม่กล้าเอ่ยปากถามเธอเรื่องที่เธอจะอยู่คอนโดกับผมต่อหรือเปล่าถ้าฝึกงานเสร็จแล้ว

ถึงร้านผมก็พาแนนเข้าไปในร้านมีพนักงานเข้ามาถามผมว่าจะมาจองแพกเกจแต่งงานใช่ไหม ผมตอบไปว่ารอน้องเค้าเรียนจบก่อนตอนนี้ขอมาดูชุดสูทเพื่อนเจ้าบ่าวที่คุณนิคมจองไว้ แนนหน้าแดงกอดแขนผมแน่น เธอคงไม่คิดว่าผมจะพูดกับพนักงานร้านแบบนี้

ผมลองชุดสูทที่พี่นุ่นเลือกไว้ให้ขนาดมันพอดีตัวผมเลย นี่พี่นุ่นยังจำหุ่นผมได้อีกหรอเนี่ยผมคิด เสร็จแล้วผมก็บอกพนักงานว่าอยากเช่าชุดให้แนนด้วยซักชุด พนักงานพาแนนข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมนั่งรอดูชุดที่เธอใส่

พนักงานเดินออกมาแล้วแนนค่อยๆ เดินตามออกมา ผมเองตกใจแทบตกเก้าอีก แนนใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวหุ่นเธอพอดีกับชุดดูสวยมาก ผมเองตะลึงจนพูดไม่ออก

"เป็นไงค่ะนี่ลองให้น้องเค้าใส่ดูก่อนนะค่ะว่าสวยไหม เดี่ยวเรียนจบจะได้แต่งได้เลยเลือกชุดไว้แล้ว" พนักงาน
"ครับสวยมากเลยไหนมาใกล้ๆ พี่หน่อยซิ"

แนนเดินเข้ามาให้ผมดูใกล้ๆ ผมอยากกอดเธอไว้จริงๆ แต่ก็เกรงใจพนักงานร้านที่ยืนอยู่

"แต่งกันตอนนี้เลยดีไหม พี่ว่าพี่ไม่อยากรอแนนเรียนจบแล้ว"
"บ้าพี่บีเนี่ย ไม่เอาแล้วดูชุดไปงานดีกว่า" แนนหน้าแดงทำกลบเกลื่อนหนีไปดูชุดอื่น

ผมนั่งรอแนนเปลี่ยนชุดอีกหลายชุดแต่ก็ไม่ถูกใจจนกระทั้งชุดสุดท้ายนี้ พนักงานเปิดม่านเดินออกมา แนนค่อยๆ เดินตามออกมา เธอใส่ชุดราตรียาวสีแดงแต่ก็ผ่าด้านข้างจนเกือบถึงโคนขาโชว์ขาเรียวสวยของเธอ คอเป็นรูปตัววีลึกจนเห็นร่องอกเล็กๆ ผมชอบชุดนี้มากๆ จนต้องลุกขึ้นดูรอบๆ ตัวแนน ด้านหลังเว้าโชว์แผ่นหลังด้วย พนักงานแนะนำให้หาบราแบบไม่มีสายมาใส่จะได้สวยขึ้น แนนดูไม่ค่อยชอบ

"ทำไมหละชุดนี้แหละสวยดีแล้ว"
"แนนว่ามันโป๊อะค่ะ ดูซิทั้งขาทั้งนม แล้วยังหลังอีก" แนน
"ก็เราหุ่นดีใส่แล้วสวยจะกลัวอะไร"
"ไม่เอาอะเอาแบบธรรมดาดีกว่า" แนน

แนนไม่ยอมใส่ผมเลยต้องยอมทำให้อะไรต่อหน้าพนักงานซะหน่อยแนนจะได้รู้ว่าผมชอบชุดนี้มากแค่ไหน ผมดึงแนนมาก่อนแนนดิ้งร้องโวยวายด้วยความอาย

"ว้ายพี่บีทำอะไรเนี่ย อายพี่เค้าบ้างซิ" แนน
"อายทำไมพี่ชอบชุดนี้ไม่ยอมใส่ไปงานพี่ก็ไม่หยุดกอด"
พนักงานสาวยิ้มหน้าแดงคงรู้สึกเขิลแทนแนน
"ไม่เอานะปล่อย" แนน
"ไม่ปล่อย ถ้าไม่ใส่ชุดนี้นะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะให้ใส่ชุดแต่งงานแทนจะเอาชุดไหนเลือกมา"
"อึ้ยยยย คนบ้าใส่ก็ได้" แนน
"สัญญาก่อนแค่บอกเฉยๆ ไม่ได้"
"สัญญาๆ พอได้แล้ว"
ผมหอมแก้มแนนไปครั้งนึงแนนร้องโวยวายอีกครั้ง
"โอ้ยยยย ไม่อายคนเค้าเลยนะ มาหอมเค้าอยู่ได้" แนน
"เอ้าเอาชุดนี้ครับ ไปเราไปเปลี่ยนชุดกลับบ้านกันได้แล้ว"
ผมปล่อยตัวแนน
"ชุดก็โป๊คนให้ใส่ก็บ้าแกล้งเค้าอยู่ได้" แนนบ่นแล้วเดินกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

แนนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็กลับออกมา

"เอาชุดนี้นะค่ะ เดี๋ยวจะไปจัดการใส่ถุงให้" พนักงาน
"ครับเอาชุดนี้แล้วไม่ต้องปรับไซด์ก่อนหรอครับ"
"น้องเค้าใส่พอดีเลยค่ะ หุ่นนางแบบเลยนะเนี่ย" พนักงาน

พนักงานเดินไปจัดการเรื่องชุดสูทกับชุดราตรีให้ผม พอไม่มีใครผมก็ดึงแนนมากอดอีกรอบ

"ว้าย แนนใส่ชุดนักศึกษาอยู่นะอายคนอื่นเค้าบ้างซิพี่บี" แนน
"จ้า พี่ขอโทษ แต่เรานี่เดี๋ยวนี้ดื่อจังนะ"
"หึก็คบคนหลายใจก็ต้องเอาแต่ใจใส่ซิ" แนน
"หลายใจอะไรพี่ก็รักแนนเท่าๆ กับพี่ก้อย ยังจะงอนอะไรอีก"
"แล้วคนอื่นหละ ก็มีไปเรื่อยๆ" แนน
"งั้นเอางี่เราแต่งงานกัน พี่ก็จะแต่งกับพี่ก้อยด้วยเสร็จแล้วพี่สัญญาว่าจะไม่มีคนอื่นอีก"
"ใครจะแต่งกัน เค้ายังเรียนอยู่เลย แต่สัญญาแล้วนะ แนนยอมแค่พี่ก้อยกับเจ้าของรถ ซีวิคสีขาวที่จอดอยู่ที่คอนโดพี่เท่านั้นนะ" แนน
"อ้าวนี่เรารู้ด้วยหรอว่ารถเจนอยู่ที่คอนโดด้วย"
"เห็นซิพี่แอบลงมาล้างทุกเสาร์ แนนก็แอบตามมาดูซิ แล้วเค้าชื่อเจนหรอเมื่อไหร่จะพามารู้จักกันหละ" แนน
"ก็ไว้รอเค้าเรียนจบก่อนแล้วกันนะ ถ้าเค้ามาแล้วเราอยู่พร้อมหน้ากันสี่คน พี่เองก็จะรีบแต่งงานให้ครบทุกคนแล้วก็รีบมีลูกจะได้เลิกเจ้าชู้ซะที"
"ใครจะแต่งแล้วใครจะมีลูกไม่เอาหรอก น่ากลัวจะตาย" แนน
"ไม่ยอมก็จะปล้ำ จะปล้ำทุกวันจนท้องเลย"
"ว้าย ไม่เอาอะ แบบนี้เรียนจบกลับไปอยู่เขียงใหม่ดีกว่า" แนน
"อืมแนนนี้สาวเหนือนะแต่ไม่เคยเห็นเราพูดเหนือให้ฟังเลย อายหรอ"
"เปล่า" แนนหน้าแดง
"พูดหน่อยนะ พี่อยากฟัง เร็วซิไม่งั้นโดนจูบแล้วนะคราวนี้"
"บ้า ไม่เอานะ" แนนพยายามดิ้นหนี

พนักงานร้านเดินกลับมาพอดี

"แหมรักกันจังนะค่ะ น่าอิจฉาจังกอดกันกลมอีกแล้ว" พนักงาน

ผมปล่อยให้แนนดิ้นหลุดเธอทำหน้าโกรธผมที่ทำให้เธออาย

"เรียบร้อยแล้วค่ะ กำหนดคืนก็อังคารหน้านะค่ะ แต่เอามาคืนก่อนก็ได้จะลดค่าเช่าให้" พนักงาน
"ขอบคุณครับ ไปกันได้แล้วตัวเล็กเย็นมากแล้วไปรับพี่ก้อยกัน"

แนนเดินตามผมออกมาที่รถ ผมขับรถไปรับก้อยที่หน้าบริษัทเป็นเวลาเลิกงานพอดี ก้อยมายืนรออยู่แล้ว

"อ้าวสองคนนี้มาเร็วจัง ไปไหนกันมา" ก้อย
"ไปรับชุดงานแต่งพี่คมวันศุกร์นี้หนะ อืม ก้อยต้องไปด้วยนะมีชุดแล้วหรือยัง"
"มีแล้วค่ะ แนนหละมีแล้วหรือยัง" ก้อยหันหน้าไปคุยกับแนนที่นั่งที่เบาะหลัง
"มีแล้วคนนั้นหนะไหนเอาให้พี่ก้อยเค้าดูซิ"
"ไหนมาพี่ดูซิว่าสวยไหม" ก้อย
แนนส่งชุดให้ก้อยดู
"อืมสวยเชียว แหมใส่แล้วคงเป็นสาวเลยนะเรา" ก้อย
"มันโป๊อะ น่าอายใส่ไปได้ไง" แนน
"แหมเป็นผู้หญิงงานใหญ่ทั้งทีโชว์บ้างก็ไม่เสียหายหรอกจ๊ะ เราเองก็สวยหุ่นดีอยู่แล้ว พี่เองก็อยากเห็นนะ" ก้อย
"หรอค่ะ งั้นพี่ก้อยก็ต้องใส่สวยๆ โป๊มาด้วยนะ" แนน
"แหมพี่แก่แล้วใส่โป๊มากก็ไม่มีใครเค้าดูหรอก" ก้อย
"พี่ใส่ซิเดี๋ยวก็มีคนหึงเองแหละ" แนน
ก้อยหัวเราคิกๆ
"อืมก้อยวันศุกร์พี่คมขอให้พี่อยู่จนส่งตัวนะคงหลังเที่ยงคืนกว่าเรื่องจะเสร็จ พี่ฝากก้อยพาแนนกลับห้องแล้วฝากนอนเป็นเพื่อนน้องด้วยนะ"
"ได้ซิค่ะ" ก้อย
"จริงหรอแบบนี้พี่ก้อยใส่โป๊ๆ มาเลยนะแนนก็จะใส่ชุดนี้ แล้วเรามาเล่นอะไรกันสองคนตอนกลับดีมะ" แนน
ก้อยหน้าแดงรู้ว่าแนนจะชวนเล่นอะไร
"แน่ จะชวนพี่เค้าเล่นอะไรอีกแล้ว พี่ไม่อยู่นี่นำพี่เค้าเสียนะเรา"
"เสียอะไร พี่ก้อยเค้าก็ชอบ ไม่เห็นจะเสียหายเลย" แนน

ก้อยได้หน้าแดงฟังผมกับแนนพูดเรื่องที่แนนชอบชวนก้อยเล่นอะไรพิเรนๆ ผมขับรถถึงหน้าบ้านก้อยผมจอดรถแล้วลงไปช่วยเอาของที่เธอฝากไว้ออกจากท้ายรถ ก้อยเปิดประตูรั่วแล้วเข้าไปในบ้านเธอโบกมือให้ผมกับแนน จริงๆ ผมชวนเธอไปทานข้าวด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับบ้านแต่ก้อยบอกว่าอยากกลับบ้านมาทำกับข้าวให้ที่บ้านทาน ผมเลยมาส่งเธอก่อน

"ไงเราวันนี้กินอะไรกันดีหละเนี่ย"
"กลับไปทำอาหารกินกันที่ห้องก็ได้เปลื้องเมื่อวานก็กินนอกบ้านวันนี้ก็เลี้ยงสาวๆ อีก" แนน
"หรอแต่พี่ดูแล้วเมื่อวานไม่มีของเลยในตู้เย็นเลย เอางี้แล้วกันวันนี้กินพิสซ่าแล้วกันนะ"
"ก็ได้เอาหนานุ่มนะ" แนน
"ได้ซิแนนอยากกินแบบไหนพี่สั่งให้หมดแหละ"

ผมรู้ว่าแนนชอบกินพิสซ่าเลยเอาใจเธอซะหน่อย ระหว่างทางผมก็ตัดสินใจว่าจะถามเธอเรื่องที่ตั้งใจไว้

"นี่ก็ใกล้จะครบกำหนดฝึกงานแล้วนะ แนนฝึกงานเสร็จแล้วก็ต้องกลับไปเรียนทีมหาลัยใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ พี่ถามทำไมหรอ" แนน
"คือแนนจะกลับไปอยู่หอที่มหาลัยหรือเปล่า"
"อืม จริงๆ อยู่หอมันก็สะดวกดีนะแนนตื่นมาแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินไปเรียนได้เลย เรียนเสร็จก็กลับมานอนที่หอได้" แนน
"งั้นหรอเร็วจังนะพี่ไม่ทันรู้ตัวเลย"
"ให้ฝึกงานนานแค่ไหนแนนก็ต้องกลับไปเรียนหนังสืออยู่ดีแหละค่ะ" แนน
"อืม พี่คงเหงาแย่เลยนะถ้าแนนกลับไปเรียน"
"แหมวันศุกร์ก็ไปรับแนนซิค่ะ แล้ววันจันทร์เช้าก็ไปส่งแนนก่อนมาทำงาน" แนน
"ไม่รู้ซิพี่รู้สึกว่าชีวิตมันขาดอะไรไปซักอย่าง"
"แนนเองก็รู้สึกค่ะไม่ใช่แค่พี่หรอก" แนนเอนตัวมาซบผม
"งั้นแนนยังอยู่กับพี่ได้ไหม ไปมหาลัยลำบากหรือเปล่า"
"ก็ไม่ลำบากค่ะ แต่ถ้าเรียนเช้าก็ต้องออกเร็วหน่อยค่ะ" แนน
"อืมงั้นหรอมันก็อันตรายซินะ"
"พี่บีห่วงแนนหรอ" แนน
"พี่ทั้งหวงทั้งห่วงแนนนะ แนนไม่รู้เลยหรอ"
"รู้ซิค่ะ แนนรู้ว่าพี่รักแนน แต่แนนก็ต้องเรียนหนังสือนะ" แนน
"แล้วแนนไม่ห่วงพี่บ้างเลยหรอพี่อยู่คนเดียวใครจะทำอาหารเช้าให้พี่ทานใครจะปลุกพี่เวลาพี่ไม่ยอมตื่น"
"พี่อย่าพูดแบบนี้ซะค่ะแนนก็ทำใจยากซิ" แนนซบไหล่ผมน้ำตาเธอเริ่มเอ่อออกมา

ผมกับแนนผูกพันธ์กันมากกว่าก้อยกับเจนเราแทบจะเห็นกันทุกวันเหมือนกับว่ามีผมก็ต้องมีแนน

"แนนไม่ไปได้ไหมพี่ไม่อยากให้แนนกลับไปอยู่หอเลย"
"แนนก็ไม่อยากกลับนะค่ะ แต่ว่า" แนน
"พี่ไม่อยากให้แนนกลับไปอยู่หอเลยพี่คิดถึงนะ"
"อืม แนนก็คิดถึงพี่ค่ะ แต่แนน" แนน
"งั้นเอาแบบนี้นะ แนนเอารถเจนไปใช้ พี่จะขอเจนถ้าเค้าไม่ให้พี่จะซื้อรถเล็กๆ ให้เราซักคันพี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"เปลืองเงินนะพี่บี แนนไม่เอาหรอกถ้าพี่อยากให้แนนอยู่ด้วย แนนนั่งรถเมลไปก็ได้" แนน
"ไม่เอาหรอกแบบนี้พี่ก็ยิ่งเป็นห่วงเราใหญ่ถ้าวันไหนเรียนเช้าก็ต้องรีบไปตั้งแต่ยังไม่สว่างอีก"

ผมเอื่อมมือไปโอบแนนไว้แล้วกอดเธอแน่น แนนเองก็ซบมาที่ตัวผมทั้งตัว ผมเองพอคิดเรื่องที่แนนจะต้องไปอยู่ที่อื่นผมก็เริ่มน้ำตาซึมออกมา แนนเงยหน้ามามองแล้วก็ก้มหน้าร้องไห้ตาม เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงคอนโดผม แนนเดินกอดผมไปจนถึงหน้าห้องพอเข้าไปในห้องแนนก็พูดขึ้น

"พี่บีรักแนนมากขนาดนี้เลยหรอค่ะ" แนน
"พูดอะไรหนะ พี่รักแนนมากนะ แนนคือหนึ่งในคนที่พี่อยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนะ"

แนนได้ยินแล้วร้องไห้โฮเข้ามาซบอกผม ผมลูบหัวเธอให้หยุดร้องไห้

"นี่คิดอะไรอยู่ พี่รักเราไม่น้อยกว่าเมียคนอื่นๆ นะ เรื่องที่จะไปขอกับพ่อแม่ก็จะทำจริงๆ ไม่ใช่หลอกให้เราดีใจหรอกนะ"

แนนยิ่งร้องไห้หนักขึ้นผมต้องก้มไปหอมที่หัวเธอแล้วลูบเบาๆ ปลอบให้เธอหยุดร้อง

"แนน แนนเองก็ไม่อยากไปค่ะ แค่คิด่วาจะต้องกลับไปอยู่คนเดียวแนนก็รู้คิดถึงพี่จนทนไม่ได้แล้ว" แนน
"งั้นก็อยู่นะพี่จะให้หารถให้เราขับไปเรียน"
"มันสิ้นเปลืองนะค่ะ แนนเองไม่อยากให้พี่ต้องเสียเงินโดยไม่จำเป็น" แนน
"ไม่เห็นเป็นไรเลย เดี๋ยวพอไปขอกับพ่อแม่เราพี่ก็ต้องให้รถเป็นสินสอดอยู่ดีได้ตอนนี้หรือได้ตอนแต่งมันก็เหมือนกันแหละ"

แนนมองหน้าผมสายตาเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังรู้สึกมีความสุขมาก

"ค่ะ แนนโชคดีมากนะค่ะที่ได้เจอพี่ แล้วได้เป็นคนที่พี่เลือก" แนน
"งั้นตกลงอยู่นะว่าแต่แนนในชุดแต่งงานวันี้สวยจังพี่ชักอยากรีบทำลูกแล้วซิ"
"คนบ้า เอาอีกแล้วคนกำลังซื้งมาพูดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว" แนน

แนนหยุดร้องไห้ เธอเช็ดน้ำตาที่แก้มแล้วเปือนหน้าหนีผม ผมจังแก้มเธอให้หันหน้ากลับมาแล้วประกบปากจูบกัน แนนจูบตอบผมเราแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ผมค่อยเอามือมาจับที่หน้าอกกระเบาะของแนน แนนรีบผละปากออก

"เดี๋ยวซะค่ะ สั่งพิสซ่าก่อนซิเดี๋ยวทำเสร็จพี่ก็คงหิวแล้วยังต้องมารออีกตั้ง 30 นาที" แนน
"งั้นหรอมาพี่หอมมัดจำก่อนอีกทีนะ แล้วพี่จะรีบโทรสั่ง"
ผมหอมไปอีกหลายทีจนแนนต้องบอกอีกรอบ
"สั่งก่อนซิค่ะพี่บี แนนไม่หนีไปไหนหรอก แนนขออาบน้ำก่อนนะค่ะ พิสซ่ามาแล้วพี่ค่อยตามเข้าไปในห้องนอนนะ" แนน

ผมปล่อยให้แนนไปอาบน้ำผมรีบโทรสั่งพิสซ่าให้มาส่ง ผมนั่งรอซักพักแนนก็ออกมาจากห้องน้ำผมจะเข้าไปหาเธอก็ห้ามไว้อีกบอกให้รอจนพิสซ่ามาก่อนแล้วค่อยตามเข้าไปในห้อง ผมรออีกซักพักพิสซ่าก็มาส่ง ผมรีบจ่ายเงินและเอาพิสซ่ามาวางบนโต๊ะอาหาร แล้วรีบไปที่ห้องนอน

ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแนนนั่งรออยู่บนเตียง เธอใส่ชุดแซกสีดำชุดเดียวกับที่เธอใส่ในวันที่ผมมีอะไรกับเธอ แนนเห็นผมเข้าไปในห้องเธอยิ้มหวานแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน



ผมตรงเข้าไปกอดแนนไว้แน่นกลิ่นกายและกลิ่นน้ำหอมเธอคลุ้งไปทั้งห้อง ผมค่อยๆ ประกบปากจูบกับเธอเราจูบกันอย่างดูดดื่ม ผมควานลิ้นใส่ลิ้นนุ่มของแนน แนนเองก็ควานลิ้นตอบผมเหมือนกัน รสหวานของลิ้นแนนทำเอาผมดูดปากเธอแรงขึ้นเพื่อตักตวงเอาความหวานออกมาให้หมด แนนหน้าแดงตาเยิ้ม ผมลูบไปที่สะโพกก้มเล็กของเธอเบาๆ แนนสะดุ้งแล้วดูดปากผมคืนบ้าง ผมขย้ำก้นแนนนอกชุดแซก ก้นเธอขย้ำแล้วมันมือมากทำให้ผมขย้ำมันจนแนนเสียวซ่านบิดก้นไปมาหมดแรงที่จะยืนต่อ

ผมเลยถลกชุดเธอขึ้นมาถึงเอวแล้วอุ้มเธอขึ้นแนนรีบเอาขาเกี่ยวเอวผมไว้แล้วเอาแขนกอดขอผมไว้แน่น ผมค่อยๆ อุ้มเธอเดินไปที่โต๊ะแต่งตัวในห้องนอน ผมวางเธอลงบนโต๊ะ แล้วผมก็ผละปากจากเธอแล้วก้มมางับไปตามหน้าอกกลมเล็กของเธอ แนนร้องครางแอ่นอกใส่หน้าผม ผมเอามือที่ว่างอยู่ทั้งสองข้างลูบไปตามขาอ่อนและสะโพกแนน บ้างครั้งก็ลูบมาที่ขาพับด้านใน แนนเสียวจนเกร็งเอว ขยับไปมาไม่เป็นจังหวะปากก็ร้องครางด้วยความเสียว

ผมถอนหน้าออกจากหน้าอกแนนแล้วปลดสายชุดแซกเธอลงทั้งสองข้าง ตอนนี้ชุดแซกสีดำเซ็กซี่ของแนนไปกองรวมกันที่เอวเธอ ผมค่อยๆ ปลดตะขอบราออก แนนอายรีบกอดอกปกปิดหัวของเธอ ผมจับแขนแนนแล้วก้มไปดูดหอมหน้าอกส่วนที่แขนปกปิดไม่มิด แนนคราง อ้า อ้า ผมค่อยแกะแขนแนนออกเธอไม่ขัดขืน พอแขนหลุดออกผมก็เห็นหน้าอกกลมเล็กมีหัวนมสีชมพูกำลังตั้งชูชัน ผมรีบก้มไปดูดมันอย่างแรง แนนครางซีดซูดปากแล้วเอามือลูบหัวผม

ผมดูดงับหน้าออกแนนเบาๆ ชิมรสชาติความหวานของหน้าอกเธอ แนนร้องครางตัวกระตุกหลายครั้งด้วยความเสียว มือผมก็ลูบไปทั่วขาและสะโพกแนนก่อนจะจับที่ขอบกางเกงนในแล้วค่อยๆ รูดมันออก แนนยกก้นช่วยให้ผมรูดมันออกไปที่ปลายขา ผมเอามือลูบไปเบาๆ ที่รอยแยกสาวของแนน แนนซูดปากกระดกก้นตอบมือผม เธอก้มมาหอมหัวผมไปทั่ว ผมใช้นิ้วแหวกกลีบแนนให้แยกออกแนนร้องซีดดดดดด ผมค่อยเอานิ้วแตะไปที่พนังด้านในแนนยกเอวสายไม่เป็นจังหวะ ร่างแนนกระตุกหลายครั้งเหมือนเธอควบคุมตัวเองไม่ได้

ผมหยุดดูดงับหน้าอกแนนแล้วเงยหน้าขึ้น แนนรีบโน้มคอผมเข้าไปประกอบปากจูบกับเธอ แนนจูบผมอย่างร้อนแรงคงเพราะนิ้วของผมที่กำลังสำรวจร่องสาวเธออยู่ ผมค่อยใช้นิ้วชี้ดันเข้าไปในในร่องสาวแนนจนสุด แนนสะดุ้งตัวขึ้นครางอืม อืม ผมก็เริ่มชักนิ้วเข้าออกร่องสาวแนน แนนแอ่นเอวไปมาเธอยิ่งดูดปากผมแน่น ผมชักนิ้วเข้าออกจนน้ำรักแนนเริ่มไหลออกมากจากนั้นผมก็เพิ่มนิ้วเป็นสองนิ้ว แนนถึงกลับต้องแหง่นหน้าซูดปากขยับเอวใส่นิ้วผม

แนนมีอารมณ์อยากโดนเอ็นแล้ว ผมรีบเอามือที่เหลืออีกข้างถอดกางเกงออกแล้วงัดเอาควยที่แข็งเป็นแท่งออกมา ผมรีบรูดหนังหุ้มปลายมันออกจนกลายเป็นเหมือนเห็ดหัวบานจากนั้นก็เอาไปจอที่ร่องเสียวแนนแล้วถูไปมา แนนเสียวมาขึ้นจนยกก้นไม่ติดกับโต๊ะ ผมรีบชักนิ้วออกแล้วดันควยเข้าไปแทน แนนร้องโอ้ยยยยย รีบแยกขาให้ควยผมแทรกเข้าไปในร่องสาวเธอ ผมดันควยเข้าไปจนสุดลำ แล้วแช่ค้างไว้ แนนดึงผมไปจูบอีกครั้ง ผมเริ่มขยับเอวแนนหยุดควานลิ้นคราง อืม อืม อืม แต่ปากเรายังประกบกันอยู่ ผมเลยทำหน้าที่ควานลิ้นไปทั่วปากเธอแทน หีแนนทั้งตอดทั้งขมิบเธอเอาขาเกี่ยวเอวผมแน่น ผมเลยโหย่งตัวอัดควยเข้าไปลึกๆ หลายครั้ง แนนหลับตาปี้คิ้วชนกันปากก็ประกอบกับปากผมแน่น

ผมดันตัวแนนไปชิดกับกระจกจนน้ำหอมกับเครื่องสำอางหล่นจากโต๊ะผมขยับเอวดันควยใส่แนนลึกขึ้นลึกขึ้นเรื่อยๆ แนนครางในลำคอตลอดเวลามือก็กอดผมแน่น ผมซอยควยเน้นๆ จนแนนเกร็งกระตุกไปทั้งตัวด้วยความเสียว ผมอัดควยไปลึกๆ หลายครั้งจนเสียวลำควยไปหมด แนนเองก็เริ่มหน้าแดงเสียงหัวใจเธอดังตุบๆๆๆ แนนคงใกล้ถึงแล้วผมเลยเร่งอัดควยใส่เร็วขึ้นจนแนนทนไม่ไหวเธอเอามือจิกแขนผมแอ่นหีอัดควยผมจนโหนกเราชนกันผมหยุดซอยควยให้แนนแกร็งหีได้ถนัด แนนแอ่นหีน้ำรักไหลเอ่อตัวกระตุกหลายครั้งก่อนจะหมดแรงหย่อนก้นลงบนโต๊ะ แนนมีน้ำตาซึ้มออกมาอาบแก้ม เธอไม่ได้เสียใจแต่เป็นน้ำตาแห่งความสุข

ผมค่อยชักควยออกมา แนนแอ่นหีตามจนมันหลุดออก ผมผละปากจากเธอแล้วจับให้แนนโกงโค้งให้ แนนแอ่นก้นให้ผมเหมือนรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไร ผมจับควยยัดเข้าไปในรูหีแนนอีกครั้งจนมันมิดด้าม แนนซูดปาก ผมเริ่มกระแทกควยอีกครั้ง แนนสะบัดหัวไปมาผมสวยๆ ของเธอสยายสวยมากทำเอาผมยิ่งมีอารมณ์หื่นมากขึ้น ผมอัดควยเข้าไปแรงขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงการครูของปลายหัวบานกับพนังหีของแนน ผมเสียวจนต้องร้องซีดออกมาเหมือนกัน ผมเร่งกระแทกแนนเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์ตามเธอไปบ้าง แนนร้องครางแข่งกับการกระแทกควยของผมเราแข่งกันร้องจนลั่นห้อง แล้วผมเองก็กลั้นความเสียวต่อไปไม่ไหว ผมโน้มตัวไปกัดที่ไหลแนนเธอแหง่นหน้าครางซีด ผมอัดควยเข้าไปจนสุดจนรู้สึกว่ามันกระทบกับอะไรซักอย่างในหีแนน แล้วผมก็เสียวปลายควยจนทนไม่ได้ปล่อยน้ำกามพุ่งออกมาอัดเข้าไปในหีแนนหลายครั้ง แนนเกร็งกระตุกหลายรอบจนผมปล่อยน้ำกามใส่หีเธอจนหมดทุกหยาดหยด หีแนนเองก็บีบรัดควยผมจนผมเสียวไปทั้งลำเหมือนกัน แนนหันหน้ามาจูบปากกันผมเราจูบกันจนหีกับควยเราหายเสียวแล้วควยผมค่อยหลุดออกมาจากหีเธอ ผมจับแนนหันหน้ามาแล้วจูบกันต่อ

ผมมีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ ผมเลยจับขาเธอยกขึ้นแต่แนนไม่ยอม

"กินข้าวกันก่อนเถอะค่ะ พี่คงหิ้วแล้วหละเสียแรงไปตั้งเยอะ" แนน
"ไม่เอาพี่อยากเอาต่อแล้วค่อยกินนะ"
"ไม่เอาค่ะ กินก่อนแนนอยู่กับพี่แล้วนี่ พี่จะเอากี่ทีก็ได้ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ เดี่ยวพี่จะเบื่อแนนซะก่อนนะ" แนน
"พี่ไม่เบื่อหรอก แต่กินข้าวกันก่อนก็ได้" ผมลืมคิดไปว่าแนนอาจจะหิวก็ได้

เราแต่งตัวกลับออกไปทานพิสซ่าที่สั่งมากัน เราทั้งคู่ต่างคนต่างป้อนพิสซ่าให้อีกฝ่ายทานจนอิ่มกันทั้งคู่ จากนั้นผมก็รีบอุ้มแนนแล้วพาเข้าห้องนอนทันที คืนนั้นผมงอนแนนให้อยู่ต่ออีกหลายยกจนเธอยอมที่จะอยู่กับผมไม่กลับไปอยู่หอพัก

ตื่นมาตอนเช้าเราสองคนก็ยังสวีทกันไม่เลิกไปเอากันในห้องน้ำอีกจนเกือบไปทำงานสาย เอากันเสร็จเราก็รีบแต่งตัวแล้วลงไปซื้อขนมไปกินบนรถก่อนจะรีบออกไปทำงานกัน

ถึงที่ทำงานผมเห็นผู้ชายคนนึงเหมือนคนที่ผมเคยรู้จักเดินเข้าตึกไปก่อนผมยังนึกไม่ออก จนผมเดินเข้ามาในตึกพร้อมกันแนนแล้วผมก็นึกออกว่าคนที่ผมเป็นคือคุณวิบูลย์คนที่เคยเกือบจะมาเป็นประทานกรรมการแทนคุณไพศาลแล้วครั้งนึงแต่กลุ่มผู้ถือหุ้นโหวตให้คุณไพศาลทำงานต่อคุณวิบูลย์เลยอดได้ทำแหน่งไป ตอนนั้นดูเหมือนว่าเขาเองจะโกรธคุณไพศาลมากที่ทำให้เขาไม่ได้รับต่ำแหน่งประธานกรรมการ ครั้งนี้เจอเขาที่นี่อีกครั้ง หรือว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกกันแน่นะผมคิด