Koy restart ep 15 By ukisa

[icejet]

 Koy restart ep 15
                "เปรี๊ยงงงงงงงงงงง"

                เสียงปืนดังขึ้น ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำเอาผมหน้ามืดเกือบหมดสติ หัวของผู้กำกับทองคำยุบเข้าไปพร้อมกับเลือดที่กระจายออกทางด้านหลังของศรีษะ ผมตกตะลึงกับภาพที่เห็น แล้วผมก็โดนผลักให้นอนลงจากทางด้านหลัง เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว เสียงปืนของจริงมันไม่น่าพิศมัยเหมือนในหนังที่ผมเคยดูเลย

                เสียงของมันดังสนั่นก้องอยู่ในหูและกดดันจนหัวใจผมแทบจะหยุดเต้น ผมเงยหน้ามองกลุ่มลูกไฟที่สว่างวาบขึ้นตรงหน้า เสียง "เปรี๊ยงงงงงง" ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆ กับภาพของชายชุดดำที่อยู่ด้านหน้าผมหง่ายหลังล้มไปเหมือนโดนกระแทกอย่างแรง

                ผมรู้สึกได้ว่าเสียงนี้ดังแตกต่างจากเสียงปืนกลที่ดังอยู่ตรงหน้า เสียงมันกังวานก้องมาจากทางด้านหลัง ในขณะที่ผมคิดจะหันกลับไปมอง เสียง "เปรี๊ยงงงงงงง" ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆ กับพวกผู้กำกับทองคำหง่ายหลังล้มลง ผมโดนพี่เสือกดให้ก้มลงพร้อมๆ กับตะโกนว่า "ซุ่มยิง"

                เสียงปืนจากด้านหลังดังขึ้นอีกหลายครั้ง แต่ละครั้งเว้นช่วงเท่าๆ กันเหมือนมือปืนนับเวลาเป็นวินาที พอสิ้นเสียงปืนนัดสุดท้าย ลูกไฟและเสียงปืนกลตรงหน้าผมก็หยุดลงเช่นกัน ด้านหน้าผมเต็มไปด้วยศพ ผมค่อยๆ ลุกขึ้น มือที่กำปืนไว้สั่นระริก ถึงนี่จะเป็นครั้งที่สองที่ผมเห็นคนตายต่อหน้า แต่ครั้งนี้จำนวนคนตายมันมากเกินกว่าผมจะรับไหว

                "มันจบแล้วหละค่ะ"
                หมวดป๊อบจับปืนผมแล้วล๊อคเซฟตี้ จากนั้นก็ค่อยๆ แกะมันออกจากมือผม
              
รอบข้างเกิดเสียงดังวุ่นวายไปหมดจนผมไม่ได้ยินเสียงของหมวดป๊อบ สติผมค่อยๆ กลับคืนมาพอรู้ตัวอีกทีผมก็วิ่งออกไปทันที พี่เสือกับลูกน้องรีบวิ่งตาม ผมวิ่งไปจนสุดสะพานท่าเรือ ผมตัดสินใจกระโดดลงน้ำแล้วรีบว่ายไปยังจุดที่เรือระเบิด พี่เสือบอกให้ลูกน้องหาเรือแล้วกระโดนน้ำตามผมมา ผมว่ายน้ำไปอย่างไม่คิดชีวิตจนถึงจุดที่เรือระเบิด

"แอน แอน พี่มาช่วยแล้ว แอน แอนตอบพี่ที"

สิ่งเดียวที่ผมคิดได้ก็คือตะโกนเรียกหาแอน แต่เธอก็ไม่ตอบกลับมา ผมลอยคอตะโกนเรียกหาแอนอยู่น้ำจนกระทั้งเรือของตำรวจน้ำมาถึง หมวดป๊อบขอให้ผมขึ้นไปบนเรือแล้วให้นักประดาน้ำทำหน้าที่หาแอนแทน แต่ผมก็ไม่ยอมขึ้นจากน้ำ ผมอยู่ในน้ำเกือบชั่วโมงจนหมดแรงพี่เสือถึงดึงผมขึ้นเรือได้

หมวดป๊อบส่งผ้าเช็ดตัวมาให้ผมห่มกันความหนาว ผมตัวสั่นแต่กลับไม่รู้สึกหนาว แต่กลับรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว ส่วนที่รู้สึกเจ็บมากที่สุดก็คงเป็นที่หัวใจ ผมทำให้ผู้อีกคนได้เจอกับเรื่องร้ายๆ อีกแล้ว และครั้งเธอถึงกับต้อง...... ผมพยายามจะคิดว่าแอนยังมีชีวิตอยู่ แต่ความหวังก็ดูเลื่อนลาง

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงนักประดาน้ำก็ยังไม่พบศพแอน คือคนอื่นๆ ในเรือ คาดว่าแรงระเบิดน่าจะทำให้ร่างแหลกเป็นชิ้นกระจายไปทั่วจนเก็บกู้ไม่ได้ พอได้ยินแบบนั้นอยู่ๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมา ทั้งที่ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีก แต่ครั้งนี้มันเกินกว่าที่ผมจะทนไหวจริงๆ

                นักประดาน้ำค้นหาต่ออีกหนึ่งชั่วโมงก็ยกเลิกการหาเนื่องจากเริ่มมืด ผมเองก็ต้องพยายามทำใจยอมรับแอนไม่อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ตำรวจน้ำพาผมกลับไปส่งที่ฝั่ง หมวดป๊อบอาสาขับรถไปส่งผมที่บ้าน ผมเลยให้พวกพี่เสือกลับกันไปก่อน ระหว่างนั้นหมวดสิงห์ก็พยายามจะมาสอบปากคำผมเรื่องมือปืนที่ลอบยิงผู้กำกับทองคำ แต่หัวผมมึนจนไม่สามารถตอบคำถามได้

                หมวดป๊อบก็เลยขอให้ผมไปให้ปากคำอีกทีวันพรุ่งนี้ที่สำนักงานตำรวจ ผมตกลงจากนั้นหมวดป๊อบขับรถพาผมกลับบ้าน ระหว่างทางผมได้แต่รู้สึกโกรธตัวเอง ผมนึกถึงวันที่เจอแอนครั้งแรก มันเหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน แล้วหลังจากนั้นผมก็ทิ้งให้เธอเจอกับเรื่องร้ายๆ สุดท้ายแม้ผมพยายามจะแก้ตัวมันก็สายเกินไป ผมได้แต่คิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้วันนั้นผมจะไม่เข้าไปรู้จักกับเธอชีวิตแอนอาจจะไม่ต้องจบลงแบบนี้

                ผมรู้สึกเครียดตลอดทางกลับกรุงเทพ หมวดป๊อบพยายามชวนผมคุยแต่ดูเหมือนเสียงเธอมันจะเบาจนผมไม่ได้ยินและผมก็ไม่อยากคุยไม่อยากตอบอะไรด้วย พอถึงกรุงเทพผมก็มีเรื่องให้ต้องเครียดเพิ่มขึ้นมาอีก ผมจะตอบแนนว่ายังไงดี เธอเสียใจและโทษตัวเองที่ทำให้แอนโดนจับไป แล้วถ้าเธอรู้ว่าแอนไม่อยู่อีกต่อไปแล้วแนนคงจะต้องเสียใจมากแน่ๆ

                หมวดป๊อบมาส่งผมที่หน้าบ้าน ผมลงจากรถหมวดป๊อบย้ำให้ผมไปให้ปากคำพรุ่งนี้ ผมพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าบ้านไป ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นลินนั่งอยู่ที่โซฟาโดยมีแนนนอนหนุ่นตักเธออยู่เจ้าริวนอนหลับอยู่ที่พื้นด้านหน้าโซฟา ผมเดินเข้าไปหาพวกเธอ ลินเงยหน้ามองผมพร้อมกับสายตาที่เป็นห่วง

                "เป็นยังไงบ้างค่ะ"
                ผมยิ้มไม่กล้าพูดออกมาว่าแอนจะไม่กลับมาอีกแล้ว
                "แนนหลับนานหรือยัง"
                "พึ่งหลับไปเมื่อกี่เองค่ะ คงร้องไห้จนหมดแรง"
                ผมมองดูคราบน้ำตาบนแก้มแนน
                "พี่บีทานอะไรมาหรือยังค่ะ เดี๋ยวลินจัดโต๊ะให้"
                "พี่ยังไม่หิว แล้วลินหละ"
                "ลินทานแล้วหละค่ะ มีแต่แนนที่ไม่ยอมทานอะไรเลย บอกว่าจะรอพี่บีอย่างเดียว"
                "งั้นหรอ งั้นพี่รบกวนลินหน่อยแล้วกันนะ"
                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะได้ชวนแนนทานข้าวด้วย ไม่ยอมกินอะไรแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี"
                "อืม"
                "พี่บีไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะค่ะ เปียกทั้งตัวเลยเดี๋ยวจะไม่สบาย"
                แนนลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงผม พอเธอเห็นว่าผมกลับมาแล้วเธอก็รุกขึ้นถามหาแอน
                "พี่บี แอนหละ แอนมาแล้วหรอ แล้วแอนไปไหน แอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องใช่ไหม แนนไปหาแอนก่อนนะ"
                ผมต้องรีบดึงมือแนนไว้ก่อนที่เธอจะวิ่งขึ้นไปชั้นสอง
                "ทำไมหละ แนนจะไปหาแอน แอนคงกลัวมาก แนนจะรีบไปปลอบแอน"
                ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลยดึงแนนมากอดไว้
                "พี่บีปล่อย แนนจะไปหาแอน"
                ผมกอดแนนไว้แน่นแล้วก็เริ่มร้องไห้
                "พี่บีร้องไห้ทำไม พี่บีพาแอนกลับมาแล้วไม่ใช่หรอ หรือว่าแอนบาดเจ็บอยู่โรงบาล แอนอยู่โรงบาลไหนแนนจะไปหาแอน"
                "แอนเค้า"
                "แอนเค้าทำไม แอนเค้าเป็นอะไร"
                "แอนเค้า อืม แอนเค้าคงไม่กลับมาหาเราอีกแล้วหละ"
                แนนอึ้งไปพักนึงก่อนจะเริ่มทุบผม
                "ทำไม ไหนพี่บีสัญญาแล้วไงว่าจะพาแอนกลับมา เอาแอนกลับมานะ"

                แนนร้องไห้แล้วตีผมไม่หยุด ลินเองพอรู้ว่าแอนเสียแล้วเธอก็ร้องไห้เข้ามากอดผมกับแนน เจ้าริวเองพอตื่นมาเห็นผมแนนและลินห้องไห้มันก็คลานมาหมอบข้างๆ แล้วครางหงิงๆ ตาม ผมปล่อยให้แนนทุบผมโดยไม่ตอบโต้ มันดีกว่าที่จะให้แนนคิดกลับไปโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง

                "พอเถอะแนน อย่าทำแบบนี้เลย พี่บีทำดีที่สุดแล้ว" ลินพยายามห้าม
                "ไม่ต้องห้ามหรอกลิน ให้แนนตีพี่ให้พอใจเถอะ ตีแทนแอนด้วย เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่เอง พี่ควรจะโดนมากวก่านี้ด้วยซ้ำ"

                พอได้ฟังผมพูดแทนที่แนนจะยิ่งทุบตีผม เธอกลับหยุดแล้วเริ่มร้องไห้สะอื้น นี่แหละคือสิ่งที่ผมกลัว แนนกำลังนึกโทษตัวเอง แนนคิดว่าเป็นเพราะเธอไม่เชื่อที่ผมไม่ให้ออกจากบ้านทำให้แอนโดนจับตัวไป แนนเริ่มพูดว่าตัวเองต่างหากที่เป็นสาเหตุให้แอนเสียชีวิต

                "เพราะแนนเอง ฮืออออออ ถ้าแนนเชื่อฟังพี่บี แอนก็คงไม่ต้อง"
                "ไม่ใช่แนนหรอ พี่เอง ถ้าไม่ใช่เพราะพี่แอนคงไม่ต้องไปเจอกับไอ้คนเลวๆ แบบนั้น พี่เองพี่เป็นคนที่ทิ้งแอนจนเธอต้องกลายเป็นแบบนี้"

                ผมพูดจนแนนหยุดว่าตัวเอง พอหยุดร้องไห้แนนก็เหมือนจะเป็นลมเธอเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืน ผมพยุงเธอไว้แล้วขอให้ลินไปจัดข้าว ผมคิดว่าแนนหน้ามืดเพราะไม่ยอมกินอะไรเลยเอาแต่ร้องไห้ ผมพาแนนไปกินข้าว เธอบอกว่าไม่หิวกินไม่ลง แต่ผมก็ต้องพยายามป้อนให้เธอกิน

                ผมเองก็ต้องพยายามฝืนใจกลืนข้าวลงคอเพื่อให้แนนยอมกินข้าวตามผม เรากินข้าวกันได้แค่ไม่กี่คำก็ฝืนกินต่อไม่ไหว ผมฝากลินให้พาแนนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพาไปนอนที่ห้องผม ส่วนเก็บโต๊ะกินข้าวเสร็จก็ตามขึ้นไป แนนนอนกอดลินอยู่บนเตียง ส่วนเจ้าริวรู้ว่าแนนอารมณ์ไม่ปรกติมันก็เลยไปนอนที่ตะกร้าผ้าของมัน

                ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ขึ้นไปนอนด้านข้างแนน ผมเอียงตัวไปกอดเธอ แนนหลับไปแล้วเพราะลินให้กินยาแก้ไข้หลังทานข้าวเสร็จ แต่ลินยังคอยผมอยู่ ผมรู้ว่าลินต้องการอะไร แต่วันนี้ผมคงตอบสนองเธอไม่ได้จริงๆ ผมยืนหน้าข้ามตัวแนนไปหอมแก้มลิน แล้วขอเป็นวันพุธหน้าตอนที่เธอส่งรายงานให้ผมที่คอนโดแทน

                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ให้พี่บีสบายใจก่อนดีกว่า ลินรอได้"
                "อืม ก็ตามที่นัดนั้นแหละ ลินดีกับพี่แบบนี้ พี่ก็ต้องตอบแทนความดีให้ลิน พี่สัญญาแล้วนี่"

                ผมกอดลินโดยที่มีแนนอยู่ตรงกลางแล้วชวนเธอนอน ลินหลับตานอนซักพักเธอก็หลับ แต่ผมซิข่มตายังไงก็นอนไม่หลับ ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นแอนมันตามมาหลอกหลอน เธอร้องขอให้ผมช่วยแต่ผมกลับช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย แถมทำให้เธอต้องตายอีก

                ผมมาหลับตอนใกล้ๆ เช้า ไม่ใช่เพราะข่มตาหลับได้ลงแต่เพราะร่างกายมันทนไม่ไหวจนหลับไปเอง ตอนเช้าผมก็ตื่นแต่เช้า ผมรีบโทรหาก้อยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เธอฟังแล้วขอให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนแนนแทนลิน ก้อยตกใจรีบมาหาผมที่บ้านทันที

                พอก้อยมาถึงลินก็ขอตัวกลับเพราะเธอต้องไปทำงานต่อ ก้อยมาดูแลแนนต่อแทนลิน ผมเองวันนี้ก็ต้องไปให้การกับตำรวจ เสร็จแล้วผมอาจจะไปพบกับพ่อแม่ของแอนเพื่อคุยเรื่องงานศพของเธอ คงจะยุ่งทั้งวันเหมือนกัน เช้านี้ผมก็ยังคงกินข้าวไม่ลงกินได้แต่กาแฟ

                "ก้อยพี่ฝากดูน้องด้วยนะ วันนี้พี่มีเรื่องต้องทำหลายเรื่อง"
                "ค่ะก้อยจะดูแลแนนให้เอง พี่บีก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ เสร็จเรื่องแล้วรีบกลับบ้านนะค่ะ"
                "จ๊ะ พี่จะรีบกลับนะ"

                ผมหอมแก้มก้อยจากนั้นก็ขับรถออกไปที่ออฟฟิตก่อนเพื่อนเคลียร์งานที่ค้างเมื่อวาน พอ 10 โมงผมก็ออกจากออฟฟิตไปที่สำนักงานตำรวจ ก่อนจะออกจากออฟฟิต หญิงเข้ามาคุยกับผม

                "เป็นไงบ้างค่ะพี่บี หญิงอยากจะโทรหาแต่กลัวพี่บีอยู่กับ......." หญิงหมายถึงก้อยกับแนน
                "อืมขอบใจนะ ไม่มีอะไร แล้วหละ พี่ขอตัวไปให้การกับตำรวจก่อนนะ แล้วหลังจากนั้นพี่จะไปคุยกับพ่อแม่ของแอนเรื่องงานศพ"

                หญิงไม่รั้งผมไว้ ดูเหมือนเธอเข้าใจว่าตอนนี้ผมไม่มีกะจิตจะใจจะทำอะไร ผมไปถึงสำนักงาตำรวจ หมวดสิงห์ก็มาสอบปากคำผม หมวดสิงห์สรุปเรื่องเมื่อวานให้ผมฟังว่า มีมือปืนไม่ทราบฝ่ายจัดการกับผู้กับกำทองคำและลูกน้องทั้งหมด และคาดว่ามือปืนคนนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับการที่เรือที่นายเพชรนั่งเพื่อหลบหนีระเบิดด้วย

                "ฝีมือมึงหรือเปล่าวะบี มึงจ้างคนมาเก็บไอ้ผู้กำกับทองคำใช่ไหม" หมวดสิงห์
                "มึงพูดอะไร ถ้ากูทำแบบนั้นได้กูคงไม่รอจนเกิดเรื่องแบบนี้หรอก กูคงสั่งเก็บไอ้เพชรตั้งแต่แรกแล้ว"
                "ป๊อบเชื่อคุณบีนะค่ะ อีกอย่างคนบีคงไม่สั่งให้ระเบิดเรือที่มี" หมวดป๊อบหยุดพูดเพราะไม่อยากเอ่ยชื่อแอนให้สะเทือนใจผม
                "แล้วพวกพี่เสือหละ มึงสั่งให้พี่เสือหามือปืนมาหรือเปล่า"
                "พี่เสือเพิ่งรู้เรื่องนี้เมื่อวานนี้คงเตรียมมือปืนไม่ทันหรอกค่ะ" หมวดป๊อบแก้ต่างให้
                "แล้วมึงรู้ได้ไงว่าไอ้เพชรมันอยู่ที่นั่น"
                "กูก็บอกแล้วไงว่ามีคนโทรหาลูกน้องพี่เสือแล้วบอกว่าไอ้เพชรอยู่ไหน"
                "แล้วมึงก็เชื่อเลยหรอ ไม่กลัวเป็นกับดักหรอ"
                "กูก็ไม่ได้เชื่อหรอก แต่กูคิดว่าถ้าเป็นกับดักกูก็น่าจับพวกมันได้ซักคนแล้วค่อยเค้นถามว่าไอ้เพชรอยู่ไหน"
                "แล้วพอมึงรู้ที่อยู่ไอ้เพชรทำไมมึงไม่บอกตำรวจ"
                ผมก็มองหน้าไอ้สิงห์ "ก็เพราะกูรู้ว่าถ้ากูบอกมึง ก็จะมีคนคาบไปบอกไอ้เพชรแล้วมันก็จะหนีไปอีก กูไม่ไว้ใจตำรวจ ตำรวจอย่างมึงรับปากกูแล้วว่าเรื่องนี้จะไม่ดึงแอนมาเกี่ยว สุดท้ายมึงก็เป็นส่วนนึงที่ทำให้แอนต้องตาย"
              
                หมวดป๊อบเห็นว่าสถานะการณ์เริ่มตึงเครียดก็เลยจับการสอบสวน แต่ก่อนกลับผมก็ย้ำกับหมดวสิงห์อีกว่าถ้ามันหาตัวคนเอาข่าวเรื่องแอนไปบอกไอ้ทองคำไม่ได้ ผมจะจัดการเอง คราวนี้ผมอาจจะใช้มือปืนจริงๆ ก็ได้มันน่าจะดีกว่าที่จะต้องลงมือเอง

                "ไอ้บี" หมวดสิงห์ดึงคอเสื้อผม
                "เอาซิ อยากต่อยก็ต่อยมา วันนี้กูจะไม่ตอบโต้มึงแม้แต่หมัดเดียว แต่มึงจำไว้ ถ้ากูรู้ว่าใครเป็นคนขายข่าวเรื่องแอนมันไม่ได้ดีแน่"
                "ไอ้บีเนี่ยมันเรื่องของตำรวจนะ"
                "พอเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเลย ป๊อบกับหมวดสิงห์จะจับสายของผู้กำกับทองคำให้ได้ป๊อบสัญญาค่ะ"

                หมวดป๊อบแกะมือหมวดสิงห์ที่กำคอเสื้อผมไว้แน่นออก จากนั้นเธอก็พาผมออกมาจากห้องสอบสวน ป๊อบบอกให้ผมใจเย็นๆ เธอเชื่อว่าครั้งนี้หมวดสิงห์คงไม่ยอมให้พลาดอีก และเธอขอให้ผมเลิกยุ่งกับเรื่องนี้เพราะเธอไม่อยากให้ผมเข้าไปพัวพันกับพวกค้ายาพวกนี้ เธอกลัวมันจะเล่นงานคนใกล้ตัวผม

                ผมยอมรีบปากแต่ก็กำหนดเวลาว่าภายในหนึ่งเดือนถ้าไม่มีอะไรคืบหน้าผมก็จะจัดการเอง หมวดป๊อบตกลง จากนั้นผมก็ถามหมวดป๊อบว่าแจ้งเรื่องแอนกับพ่อแม่ของแอนหรือยัง หมวดป๊อบบอกว่าแจ้งไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน ผมเลยขอที่อยู่เพื่อไปพบพวกท่าน

                ออกจากสำนักงานตำรวจผมก็ตรงไปหาพ่อแม่ของแอนทันที ผมแสดงตัวว่าเป็นอะไรกับแอน ตอนแรกๆ พ่อแม่แอนก็รับไม่ได้ไหนจะเสียลูกสาวแล้วยังมารู้ว่าลูกสาวตัวเองมีความสัมพันธ์กับผู้ชายโดยที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน พวกท่านโกรธจนเกือบจะทำร้ายผมด้วยซ้ำ

                แต่โชคดีที่พี่ชายของแอนรู้เรื่องทั้งหมดจากทางตำรวจ เอพี่ชายแอนเลยช่วยพูดจนพ่อแม่แอนอารมณ์เย็นลง หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องงานศพแอนกัน พ่อแม่แอนอยากรีบๆ ทำพิธีสวดแล้วเผาโลงเปล่าๆ เพื่อเอาเถาไปโปรยอังคารตรงที่ที่แอนเสียชีวิต


                ผมช่วยเรื่องจัดการงานศพโดยที่พ่อแม่แอนอยากให้เริ่มสดวันนี้เลยจะได้ไปลอยอังคารวันเสาร์ เตรียมเรื่องงานศพเสร็จกลับบ้านไปเปลื่ยนเสื้อผ้าและพาก้อยกับแนนไปงานศพแอนด้วย พอเห็นรูปแอนที่วางอยู่หน้าโรงศพแนนก็ร้องไห้โฮออกมา ผมแนะนำก้อยกับแนนให้พ่อแม่แอนรู้จัก

                พ่อแม่แอนเข้ามากอดแนน คงเพราะแนนอายุไล่เลี่ยกับแอนพวกท่านเลยเอ็นดูเหมือนเป็นลูกตัวเอง ผ่านไปสองวันแนนก็ยังคงร้องไห้ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ผมเองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเหมือนกัน จนถึงวันพุธซึ่งผมนัดกับลินไว้ว่าจะไปฟังเธอรายงานเรื่องบริษัทที่ห้องของเธอ

                ที่จริงผมรู้สึกว่ายังไม่พร้อมที่จะทำอะไรแบบนี้ แต่สัญญาแล้วก็ต้องทำ ผมไม่อยากเป็นคนที่ให้ความหวังกับลินแล้วก็เป็นคนทำทำลายมันเอง ผมไปหาลินตามที่นัด วันนี้ลินใส่ชุดทำงานไม่ได้ใส่ชุดนอนหรือชุดเซ็กซี่เหมือนทุกครั้งที่ผมมาหาที่ห้อง

                เรานั่งคุยกันที่โซฟา ดูเหมือนลินจะทำใจไว้แล้วว่าวันนี้ผมคงให้ความสุขกับเธอไม่ได้ แต่นั้นมันกลับยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ หลังจากที่ลินอ่านรายงานให้ผมฟังจนครบ เธอก็ถามผม

                "พี่บีจะกลับไปออฟฟิตหรือว่าจะกลับบ้านค่ะ"

                ผมมองหน้าลิน ผมรู้ว่าถ้าผมกลับลินคงจะผิดหวัง แต่เธอคงไม่กล้าที่จะร้องขอสิ่งที่เธอต้องการออกมาตรงๆ ผมลูบแก้มลิน เธอมองตาผม แล้วจับมือผมไว้แล้วเอียงแก้มถูกับมือผม

                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลินเข้าใจ พี่บีกลับบ้านเถอะค่ะ น้องแนนคงรออยู่"
                ผมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มลิน "บางที การทำแบบนี้มันอาจจะทำให้พี่ยอมรับความจริงได้มากขึ้น"

                ลินไม่ได้พูดอะไรผมก็หอมแก้มเธออีกหลายครั้งจนเธอค่อยๆ นอนเอนลงไปตามแนวยาวของโซฟา เหมือนมีเสียงเบาๆ ของแอนบอกผมว่าไม่ต้องห่วงเธอ เธออยากให้ผมไม่มั่วแต่เป็นทุกข์เรื่องของเธอ และอยากให้ผมให้ความสุขกับผู้หญิงของผมทุกคนแทนเธอที่ไม่สามารถได้รับอีกต่อไป

                ผมรู้สึกสะดุ้งเฮือกเพราะเหมือนได้ยินเสียงของแอน ลินตกใจที่อยู่ๆ ผมก็สะดุ้ง เธอถามผมว่ามีอะไร ผมส่ายหน้าแล้วก้มลงซุกไซ้ไปที่ซอกคอหอมๆ ของลินต่อ ลินกอดผมพร้อมกับลูบไล้แผ่นหลังผมเบาๆ ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของลินออกทีละเม็ดพร้อมกับพรมจูบผิวกายที่หอมหวนของเธอลงมาเรื่อยๆ

                ผมดึงชายเสื้อของลินออกจากกระโปรงพร้อมกับแกะกระดุมเม็ดสุดท้ายจากนั้นก็หอมไปทั่วหน้าท้องของเธอ ลินบิดตัวเกร็งเสียวพร้อมกับขย้ำหัวผมเบาๆ ผมค่อยปลดเข็มขัดที่คล้องเอวลินออกแล้วปลดตะขอกระโปรงตัวเล็กที่รัดสะโพกเธอจนแน่น

                ผมรูดซิบลงจนสุดแล้วเริ่มค่อยกระโปรงออกจากเอวของลิน ลินช่วยยกสะโพกขึ้นให้ผมถอดกระโปรงเธอออกอย่างง่ายดายพร้อมกับที่ผมพรมจูบต่ำลงมาจนถึงเนินหญ้าที่มีถุงน่องสีดำและกางเกงลายลูกไม้สีดำขวางอยู่ ผมบดหน้ากับเนินของลินจนเธอต้องแอ่นเอวขึ้นพร้อมกับครางเสียวรับ

                "อ้าาาาาาาาาาา อู้ยยยยยยย ซี๊ดดดดดดด"

                ผมฟัดเนินลินจนเธอครางระงม จากนั้นก็เริ่มถอดถุงน่องเธอออกช้าๆ พร้อมกับพรมจูบไปตามเรียวขาสีแทนสวย ผมไล่ไซ้ขาอ่อนลินไปจนถึงปลายเท้าพร้อมกับที่ถุงน่องหลุดจากปลายขาของเธอ จากนั้นผมก็เลื่อนตัวขึ้นทาบตัวลินอีกครั้ง ลินค่อยดันให้ผมพลิกตัวจนเธอเป็นฝ่ายขึ้นคล่อมผมบ้าง

                ลินก้มลงมาจูบผมมือเธอซุกซนไปที่หว่างขาของผม ซึ่งมันก็เริ่มตื่นตัวแล้ว ลินจัดการแกะกางเกงผมออกแล้วก็ดึงมันออกมาสูดอากาศด้านนอก ลินรูดมันเล่นเบาๆ ทำเอาผมเสียวจนเกร็งไปทั้งตัว ผมเลยเอื้อมมือไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราสีดำตัวสวยของลินออก

                พอบราลินหลุดผมก็เลื่อนมือไปขย้ำสองเต้าอวบของเธอพร้อมกับใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบีบปลายถันที่กำลังชูชันของลิน ลินเสียวจนบิดลำตัวไปมาไม่หยุด ลินทนไม่ไหวเธอก็ผละปากออกจากปากผมแล้วเลื่อนปทุมคู่งามมาที่หน้าผมพร้อมกับกดทับลงมา

                ผมรีบดูดงับเม็ดสีส้มที่ปลายยอดของปทุมทันของลินทันที ลินซูดปากเสียวพร้อมกับกดหน้าอกอัดกับหน้าผมแน่น ผมดูดเลียไปทั่วหน้าอกทั้งสองข้าง ส่วนมือก็เลื่อนไปที่สะโพกลินแล้วเริ่มไล่ขย้ำไปจนถึงแก้มก้น ลินเร่งเร้าผมด้วยการรูรังหนังหุ้มเอ็นผมลงจนสุดทำเอาผมเสียวจนเอ็นกระตุก

                พอลินให้ผมดูดฟัดหน้าอกอวบจนเต็มอิ่มเธอก็ค่อยๆ เลื่อนตัวลงไปยังหว่างขาผม ลินเริ่มเลียจากโคนเอ็นผมไล่ไปรอบๆ จนขึ้นมาถึงปลายก่อนจะเริ่มอมมันเข้าไปในปาก ผมเสียวจนต้องครางออกมา ลินเม้มปลายหัวพร้อมกับใช้ริมฝีปากรูดรัดของผมจนผมเสียวแทบขาดใจ

                ลินใช้ปากรูดของผมจนน้ำผมเกือบทะลักหลายครั้งจนผมต้องบอกให้เธอหยุดลินถึงได้ยอมคายของผมออกจากริมฝีปากบางๆ ของเธอ ลินยิ้มหวานเธอลุกขึ้นแล้วค่อยๆ กางเกงในตัวน้อยออกไปจากเอว จากนั้นเธอก็ค่อยเอาร่องสาวนั่งทับเอ็นผมลงมาช้าๆ ปลายหัวของผมค่อยๆ มุดเข้าไปในร่องสาวที่กระชับแน่นช้าๆ

                "โอ๊ะ โอ๊ะ อู้ยยย"

                ลินครางเบาๆ จนนั่งกดเอ็นผมลงมาจนมิดด้าม จากนั้นลินก็เริ่มโยกเอวช้าๆ เธอหลับตาพริ้มพร้อมกับครางเสียวออกมาเบาๆ พักนึงลินก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้น เธอควบคุมให้เอ็นผมแทงเข้าออกร่องสาวเธออย่างชำนาญพร้อมกับเริ่มครางเสียงดังขึ้น

                "อืมมมม โอ้ววววว ซี๊ดดดดด โอ้ยยยยยย อืมมมมมม อู้ยยยยยย"

                ลินก้มลงมาประกบปากผมจูบพร้อมกับเร่งโยกเอวกระแทกของผมเร็วขึ้น ผมเลื่อนมือไปขย้ำหน้าอกลินเพื่อกระตุ้นความกระสันต์ให้เธอ ลินโยกเอวรัวเสียงดัง ตับ ตับ ตับ เธอเร่งสุดตัวก่อนที่จะอัดเอวบดกับผมแน่นพร้อมกับดูดปากผมอย่างแรง ด้านล่างของเธอก็บีบรัดของผมแน่น

                พอของลินเริ่มคลายตัวผมก็ค่อยๆ ดันเอ็นเข้าออกร่องสาวลิน ลินบีบแขนผมพร้อมกับจูบปากผมแน่น ผมสาวเอวเร็วขึ้นจนน้ำรักลินเริ่มไหลออกมาช่วยหล่อลื่น ลินผละปากจากผมแล้วแอ่นตัวขึ้นครางเสียว มือเธอเธอขยุ้มที่หน้าท้องผมแหง่นหน้าเริ่ด

                "โอ้ยย โอ้ววว โอ้ยยย โอ้ยยยย ซี๊ดดดด อู้ยยยยย"

                ผมเร่งเด้งเอวกระแทกจนหน้าอกลินเด้งขึ้นลงตาม ลินครางระงมก่อนที่เธอจะร้องกรี๊ดดดด พร้อมกับเกร็งไปทั้งตัว ลินหมดแรงนอนลงมาซบอกผม ผมค่อยจับลินพลิกตัวเป็นฝ่ายขึ้ตคล่อมเธอบ้างๆ จากนั้นผมก็เริ่มดันเอ็นเข้าไปจนสุดทาง ลินผวากอดหลังผมแน่น

                ผมเริ่มกระแทกช้าๆ เน้นจนลินต้องผวากายขึ้นรับทุกครั้งที่ปลายหัวผมชนด้านในสุดของเธอ ผมค่อยเร่งจังหวะขึ้นเร่งจังหวะขึ้นจนผมกระแทกหว่างขาลินดัง ตับ ตับ ตับ ลินร้องครางสะบัดหน้าไปมาเพราะผมดันทุกดอกสุดกระแทกด้านในของเธอ

                ลินเลื่อนมาที่สะโพกผมแล้วเร่งเร้าให้ผมรีบๆ ปล่อยไออุ่นใส่ร่องรักของเธอ ผมเร่งกระแทกสุดตัวจนร้องโอ้ยยย แล้วก็อันน้ำร้อนๆ ใส่ร่องสาวลินจนเธอต้องร้องกรี๊ดดดดด หลายครั้ง ผมนอนลงทับตัวลินแล้วหอมแก้มหอมซอกคอเธอ ลินลูบไล้แผ่นหลังผมเบาๆ

                "อาบน้ำไหมค่ะ ลินจะอาบให้พี่บีจะได้รีบกลับบ้าน"
                "ทำไมหละ เดี๋ยวนี้เบื่อพี่แล้วหรอ พี่ทำแค่ครั้งเดียวก็จะไล่พี่กลับแล้ว"
                "เปล่านะค่ะ ลินก็แค่ไม่อยากให้พี่บีเครียด"
                "พี่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าการที่พี่กอดพี่จูบลิน ทำให้เครียด"
                "พี่บีอะ อย่าแกล้งลินแบบนี้ซิค่ะ ลินเป็นห่วงพี่นะ"
                "พี่ก็ห่วงลินนะ ช่วงนี้พี่คงยุ่งๆ ปลีกตัวมาอยู่กับลินแบบนี้ยาก พี่ก็อยากฝากรักลินให้เต็มที่ลินจะได้หายคิดถึงพี่"
                ลินยิ้มหวานตาเยิ้ม
                "หรือว่าไม่ต้องแล้วพอแล้ว พี่กลับก็ได้"
                ลินยิ้มแล้วก็ส่ายหน้า ผมเลยบีบจมูกเธอเล่น
                "ส่ายหน้านี่ไม่เอาแล้วใช่ไหม"
                "เปล่าค่ะ เอาอีก"

                ผมก้มลงหอมแก้มหอมซอกคอลิน แรกๆ เธอก็เหมือนจั๊กกะจี้แต่พักนึงก็เริ่มครางเสียว ผมซุกไซ้ลงมาที่หน้าอกอวบ ผมฟัดไปทั่วจนลินกอดหัวผมแน่นให้หยุด จากนั้นผมก็จับลินนอนคว่ำแล้วเริ่มหอมจากซอกคอลงมาที่แผ่นหลัง ผมพรมจูบไปทั่วแผ่นเนียนนุ่มของลิน เธอสยิวกายรับพร้อมกับครางเสียวเบาๆ

                ผมไล่จูบลงมาถึงสะโพก จากนั้นผมก็เริ่มงับไปที่ก้นกลมๆ ของลิน ลินร้องอู้ยย อู้ยยย ผมกัดไปจนทั่วจนก้นลินเลอะไปด้วยน้ำลายของผม แล้วผมก็เริ่มเลียที่ร่องก้นของลินไล่ลงมาเรื่อยๆ ลินยกสะโพกขึ้นรับพร้อมกับครางซี๊ดดดด ซ๊าดดด

                ผมเลียจนมาถึงกลีบอูมแน่นที่หว่างขาของลิน ผมก็ซุกหน้าพร้อมกับพยายามดันลิ้นเข้าไปด้านในกลีบสาวของเธอลินเด้งเอวขึ้นรับเร่าๆ ผมก็เองก็ละเลงลิ้นรัวไม่หยุด ลินก็เด้งเอวรับจนก้นไม่ติดเบาะจนกระทั้งลินเกร็งตัวอัดร่องสาวกับนหน้าผมแน่น น้ำรักเธอพุ่งออกมาเต็มหน้าผม

                ผมดูดเลียกินน้ำรักลินที่พุ่งออกมาจนหมด จากนั้นผมก็ลุกขึ้นจับเอ็นที่กำลังแข็งเต็มที่จ่อที่ทางขึ้นสวรรค์ แล้วดันเข้าไปจนมิด ลินสะดุ้งร้องกรี๊ดดดด ผมนอนทับตัวเธอไว้แล้วเริ่มโยกเอวกระแทกเน้นๆ ผมก้มลงไปหอมแก้มลินระหว่างที่ลินครางเสียวออกมาเป็นจังหวะ

                ก้นกลมงอนของลินเป็นแอร์แบ๊ครับแรงกระแทกเอวของผมได้เป็นอย่างดี ผมเลยเริ่มกระแทกรัวจนเสียงดัง พับ พับ พับ ลินพยายามดิ้นพร้อมกับร้องครางเหมือนจะขาดใจ ผมพยายามแนบไปกับตัวเธอพร้อมกับเร่งกระแทกรัว ลินเอียงหน้ากลับมาหาผม ผมก้มลงจูบ

                ผมกระแทกอยู่นานจนลินเสร็จไปสองรอบ เราสองคนตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ ร่องสาวลินชุ่มไปด้วยน้ำรักเหมือนตาน้ำพุ ยิ่งผมกระแทกน้ำรักลินก็ยิ่งไหลออกมา ลินขอให้ผมเร่งให้เสร็จพร้อมๆ กับรอบสามของเธอ ผมเร่งกระแทกจนโซฟาเด้งลินร้องสุดเสียงก่อนจะร้องกรี๊ดดดดดลั่น ของเธอรัดผมแน่นจนน้ำผมแตกทะลักออกมาตาม

                พอหายเหนื่อยลินก็ชวนผมไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นเธอถามผมว่าทำไมน้ำผมเยอะมาก ผมตอบว่าไม่รู้ แต่ที่จริงตั้งแต่เรื่องแอน ผมก็ไม่ได้มีอะไรกับใครเลยแม้แต่กับก้อยก็ไม่มีโอกาสเพราะแนนติดก้อยแจ ก้อยเองก็บอกว่าไม่อยากทำแบบนั้นถ้าแนนยังเศร้าอยู่

                ลินอาบน้ำให้ผมพักนึงของผมก็ขึ้นอีก ก็เลยต้องฉีกน้ำลินไปอีกรอบ พออาบน้ำเสร็จลินก็แต่งตัวให้ผมก่อน จากนั้นเธอถึงค่อยใส่เสื้อผ้า ลินลงมาส่งผมที่ลานจอดรถ

                "ขอบคุณนะค่ะที่พี่บีมาหาลินตามสัญญา ถ้าจะให้ลินไปช่วยเฝ้าน

[chokolate]

เสียดายเนื้อเรื่อง ที่ขาดหาย หลาย ๆ ตอน ถึงแม้จะพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็อยากได้อ่านเนื้อเรื่องเต็ม ๆ มากกว่า