หายไปมากเลย
“เอาซิถ้าพี่ทำให้ได้นะ พี่ก็เต็มใจทำให้”
“ช่วยกอดแคทแล้วรู้สึกกับแคทเหมือนเป็นแฟนคนนึงได้ไหมค่ะ ขอแค่ตอนที่อยู่บนเตียงนี้ก็พอ” แคท
“แคท” ผมกลัวแคทจะรู้สึกถลำลึกกับผม
“แค่บนเตียงนี้ค่ะ หลังจากลงจากเตียงนี้แคทก็เป็นน้องสาวพี่คนนึงเหมือนเดิม” แคท
“งั้นมาซิ”
ผมนอนลงข้างๆ แคท แคทกลับตัวมากอดผม ผมกอดเธอแน่นเหมือนเวลาผมกอดก้อย เจนหรือแนน ผมหอมหน้าผากแล้วลูบหัวเบาๆ
“มันอบอุ่นแบบนี้เองซินะค่ะ ความรักของพี่” แคท
ผมหอมแก้มแคทแล้วใช้มือลูบแก้มเธอเล่นเบาๆ
“แคทอยากนอนอย่างนี้ตลอดไปจังค่ะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยขอแค่เวลาแบบนี้แคทก็มีความสุขแล้วค่ะ” แคท
ผมไม่อยากพูดอะไรมากกลัวทำแคทเสียใจ จอยกับแป้งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินมาหาผมกับแคท
“พี่บีไปอาบน้ำซิ จอยเปิดน้ำไว้ให้แล้ว แคทด้วย เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงจอยกับแป้งของีบแป๊บนะง่วงมาเลย” จอย
ผมลุกขึ้นแคททำท่าจะไม่ยอมผมเลยต้องบอกว่าไปกอดกันในอ่างก็ได้ แคทถึงยอมลุกขึ้น จอยกับแป้งนอนลงบนเตียงแล้วหลับไปทั้งคู่
ผมนอนกอดกันในอ่างน้ำอุ่น ผมยังคงกอดแคทไว้เหมือนเธอเป็นคนรักคนนึงตามที่เธอขอ
“ขอบคุณนะค่ะที่พี่บีเชื่อใจและไว้ใจให้แคทขึ้นเป็นผู้จัดการแทน” แคท
“ขอบคุณทำไมหละ แคทได้ตำแหน่งเพราะความสามารถของแคทเองนะ ไม่ใช่เพราะว่าเรามีอะไรกันซักหน่อย”
“ค่ะ แคทรู้ว่าพี่บีไม่ได้ให้ต่ำแหน่งแคทเพราะว่ามีอะไรกับแคท แต่แคทก็ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะตอบแทนสิ่งที่พี่ห่วงใยและคอยดูแลแคทและ เพื่อนๆ” แคท
แค ทเผยอปากผมก็ประกบปากจูบกับเธอ เราคลอเคลียกอดจูบลูบไล้กันเหมือนคู่รักจนเกือบตีสองแคทก็ชวนผมขึ้นจากอ่าง มาแต่งตัว แคทเช็ดตัวให้ผมเช็ดเอ็นผมแล้วใส่เสื้อผ้าให้ผม ผมเองก็เช็ดตัวให้เธอแล้วใส่กางเกงนในบราเสื้อกระโปรงให้เธอบ้าง แคทดูมีความสุขมาก ก่อนเราจะปลุกจอยกับแป้ง ผมก็ดึงแคทมาจูบอีกครั้งเราจูบกันอย่างดูดดอื่มก่อนจะแยกจากกันด้วยความ เสียดาย
“แคทปลุกจอยนะค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะที่พี่บียอมทำกับแคทเหมือนเป็นแฟนคนนึง แคทมีความสุขมากค่ะ” แคท
แค ทปลุกจอยกับแป้งให้ตื่นแล้วพวกเราก็ออกมาขึ้นรถ แคทดูเงียบๆ ไป ทั้งๆ ที่สัญญากับผมว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับผมแบบแฟน ผมไปส่งจอยที่คอนโดแคทบอกว่าวันนี้เธอคงไม่กลับห้องแล้วขอนอนกับจอยที่นี่ ผมมองแคทสงสารเธอเหมือนกัน แต่ก่อนจะกลับแคทก็วิ่งมาหาผมพร้อมกับพูดว่า
“พี่บี อย่าแวะทำอะไรแป้งหละ เดี๋ยวแนนจับได้แล้วจะเป็นเรื่องนะ” แคททำหน้าทะเล้น
“บ้าน่าแก ใครจะกล้าหละ ไปนอนไปดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องทำงานอีก”
“จ้าแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ บายค่ะ” แคทพูดเสร็จก็วิ่งกลับไปหาจอย
ถึง แคทจะทำเป็นไม่เศร้าแต่ผมก็รู้ว่าเธอแกล้งทำ เพราะเป็นปรกติเธอต้องพูดว่าพรุ่งนี้ขออีกรอบ ผมกลับเข้ามาในรถ แป้งมานั่งด้านหน้าคู่ผม
“อ้าวง่วงไม่ใช่หรอเรา นอนที่เบาะหลังก็ได้เดี๋ยวถึงห้องแล้วพี่จะปลุก”
“ไม่เป็นไรค่ะ แป้งอยากนั่งหน้า” แป้ง
“งั้นก็ได้ ปะเรากลับกันเถอะ”
ผม ขับรถกลับคอนโด ระหว่างทางผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับแป้งเลย แป้งเองก็ดูตื่นๆ กับเหตุการณ์คืนนี้ แต่ผมขับรถมาได้ไม่นาน แป้งก็เอามือมาจับหน้าขาผม
“แป้ง ทำอะไรหนะ”
“แป้งขอลองบ้างได้ไหมค่ะ” แป้ง
“ลองอะไรหรอ พี่ทำให้เราไปแล้วนี่”
“แป้ง เออ คือ แป้ง อยากลอง ใช้ ปาก” แป้ง
อ้าว แป้งเห็นแคทกับจอยอมให้ผมเลยอยากลองบ้าง ตอนนี้ตีสองแล้วไม่ค่ยอมีรถผมเลยขับช้าแล้วปลดซิบเอามันออกมานอกกางเกงน ผมจับมือแป้งมาจับมันเล่นเพื่อนให้มันเริ่มตื่นตัว
“แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำยังไง”
“ไม่รู้ค่ะ” แป้ง
“งั้นก็ลองทำแบบกำลังดูดไอติมแล้วกันนะ”
“ค่ะ” แป้ง
แป้ง ก้มลงมาที่เอ็นผมแล้วเริ่มเลียไปทั่วเหมือนกำลังกินไอติมแท่ง ด้วยความไม่เคยของแป้งฟันเธอครูดไปตามลำแท่งผมด้วยทำเอาผมต้องสะดุ้งหลาย ครั้ง แป้งเลียไปมาอยู่นาน ผมเลยต้องบอกให้เธอทำอีกขั้น
“ลองห่อปากแล้วอมเข้าไปซะ พออมแล้วก็ลองดูดดู ดูดเหมือนดูดไอติมนะ”
แป้ง หยุดเลียแล้วอ้าปากแล้วก้มลงอมให้ผม แต่พักเดียวเธอก็รีบเงยหน้าขึ้นทำท่าแปลกๆ สงสัยจะเจอรสน้ำกามผมที่ยังหลงเหลืออยู่ที่รูปลายหัวบาน
“เป็นอะไรไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ แรกๆ ก็แบบนี้รับรสชาติมันไม่ไหวหรอก แต่ต่อไปก็ชินเอง”
“พี่บีต้องแตกใส่ปากแป้งหรอค่ะ” แป้ง
“ทำไมหละก็แป้งอมให้พี่แล้วจะให้พี่ไปแตกที่ไหนหละ แล้วอยู่บนรถด้วยเดี๋ยวเลอะนะ”
“ค่ะ” แป้ง
แป้ง เริ่มพยายามอมใหม่อีกครั้ง เธอยังทำหน้าเหมือนอยากจะแหวะอยู่ ผมเลยต้องช่วยเธอด้วยการเอื่อมมือไปขย้ำหน้าอกเธอไปด้วย ไม่นานแป้งก็เริ่มเมามันส์กับการอมของผมเธอครางอืมๆ และสายหัวไปมาขณะผงกหัวขึ้นลงด้วย
ผม ปล่อยมือจากหน้าอกแป้งปล่อยให้เธอบิ้วอารมณ์ของเธอเอง แป้งเริ่มผงกหัวเร็วขึ้น เธอดูดเอ็นผมแรงซะจนผมต้องซูดปากหลายครั้ง แป้งหยุดตั้งหลักจากนั้นก็เริ่มผงกหัวขึ้นลงเร็วๆ จนผมเสียวไปทั้งเอ็น เธอทำอยู่ประมาณ 10 นาทีผมก็ไม่ไหว
“โอ้ววว น้องแป้งพี่จะแตกแล้วนะ”
แป้ง ทำท่าจะคายเอ็นผมออกผมรีบกดหัวเธอไว้ เพราะกลัวว่าถ้าปล่อยให้เอ็นผมมันพ่นออกมาด้านนอกมีหวังเลอะไปทั้งรถแน่ แป้งร้องอืมอืมระหว่างที่ผมอันน้ำกามเข้าไปหลายครั้ง พอผมปล่อยน้ำกามหมดผมก็รีบดึงเอ็นออกมาแล้วให้แป้งกลับเงยหน้าขึ้น แป้งทำท่าจะคายน้ำกามผมออกมา ผมเลยต้องขย้ำหน้าอกเธอพร้อมทั้งไซด์ซอกคอเธอไปด้วยเพิ่งให้แป้งเงยหน้าแล้ว กินน้ำของผมเข้าไป ผมทำจนแป้งเริ่มครางอีกรอบผมก็หยุด เพื่อดูว่าแป้งกินน้ำไปหมดหรือยัง
แป้ง กลืนน้ำผมไปจนหมดแล้วเหลือแค่ที่ยังติดตามริมฝีปากเธอเท่านั้น ผมหยิบทิชชูจะเช็ดให้แป้งแต่แป้งกลับก้มมาดูของผมที่ยังเลอะน้ำกามอยู่ ผมปล่อยให้แป้งดูดจนของผมสะอาดจึงจับแก้มเธอแล้วดันหน้าเธอขึ้นให้หยุดทำ
หลังจากนั้นเราไม่ได้คุยอะไรกันอีกจนถึงคอนโดผม ผมพาแป้งขึ้นไปที่ห้องผมเปิดประตูเข้าไปไฟในห้องเปิดอยู่
“พี่บีไปไหนมากลับซะดึกเลย” แนน
“อ้อพาพวกแคทไปเลี้ยงฉลองต่ำแหน่งใหม่”
แนนบ่นผมต่อยาวเป็นหางเว้า แต่พอเธอเห็นแป้งก็หยุดบ่น
“พี่แป้งมาได้ไง” แนน
“พี่ขอมาค้างกันแนนได้ไหม” แป้ง
“ได้ซิแล้วที่บ้านไม่ว่าหรอ” แนน
“ไม่นะพี่ขอที่บ้านมาค้างบ้านแนนสองสามวันพ่อแม่พี่ไม่เห็นว่าอะไรนะ” แป้ง
อ้าวไหนว่าแค่วันเดียวนี่ทำไมกลายเป็นสองสามวันไปแล้วหละ แบบนี้ก็แย่ซิ เนื้ออยู่ใกล้ๆ แบบนี้ ผมคิดในใจ
“งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปนอนกันเถอะพี่แป้ง” แนน
แนนพาแป้งไปอาบน้ำผมเปิดตู้เย็นหาอะไรดื่มรอ พอแป้งอาบน้ำเสร็จแนนก็ชวนเข้าไปในห้องนอน
“พี่บีนอนข้างนอกนะ” แนน
“ทำไมหละ”
“อ้าวก็พี่แป้งเค้าเป็นลูกน้องพี่นะจะให้มานอนเตียงเดียวกับพี่ได้ยังไง” แนน
“หงส์ยังนอนได้เลย”
“ไม่เหมือนกัน นอนข้างนอกแหละ เดี๋ยวเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้” แนน
“อืมก็ได้แหม ใครมันเป็นเจ้าของห้องกันเนี่ย”
“บ่นหรอ เดี๋ยวพาเจนกับพี่หงส์ไปอยู่ที่อื่นเลย” แนน
“จ้า จ้า กลัวแล้วจ้า”
แนน หัวเราะแล้วพาแป้งเข้าไปนอนผมก็ลุกไปอาบน้ำ พอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเดินกลับออกมาก็เจอโซฟาปรับเป็นเตียงมีหมอน โยนไว้กับผ้าห่ม ผมรู้สึกยังไม่ง่วงเลยเปิดทีวีดูต่อ ซักพักเจนก็เดินหอบหมอนมาหาผม ผมมองดูเธอเหมือนยังหลับอยู่
“ออกมาทำไม ทำไมไม่นอนในห้องหละ”
เจนไม่ตอบยิ้มแต่ตาปิดอยู่ เธอวางหมอนลงบนโซฟาแล้วก็ขึ้นมานอน ผมจับแขนเธอเขย่าให้กลับไปนอนในห้องนอน
“เจน มานอนตรงนี้ทำไม กลับไปนอนในห้องไป”
เจนไม่ตอบแต่หัวเราะอะไรไม่รู้
“หัวเราะอะไรหละเนี่ย”
เจน ยิ้มแล้วนอนต่อ ผมปลุกเธออีกเธอก็หัวเราะอีก ผมเลยสรุปว่าเจนละเม่อแน่ๆ ผมเลยต้องปิดโทรศัทน์แล้วขึ้นมานอนกับเธอ เราห่มผ้าห่มผืนเดียวกัน ผมกอดเจนแก้หนาว ผมแกล้งหอมแก้มเธอแรงๆ ให้เธอตื่น แต่เจนก็ไม่ตื่นได้แต่ละเมอหัวเราะเบาๆ
ตอนเช้าผมรู้สึกตัวว่าเช้าแล้วแต่แทบไม่มีแรงจะลุก ผมเลยนอนกอดเจนแล้วหลับต่อจนมีเสียงคนมาปลุก
“สายแล้วๆ ปล่อยเจนได้แล้ว แนนจะไปมหาลัยแล้ว” แนน
“อะไร ใคร ทำ ไม” ผมยังมึนๆ
“ปล่อยเจนให้ลุกมาอาบน้ำได้แล้ว แนนจะสายแล้วนะ” แนน
“เอ้าปล่อยแล้ว”
“เจนๆ ตื่นๆ ไปอาบน้ำแล้วไปมหาลัยกัน” แนน
เจนลุกขึ้นมาทำท่างัวเงีย
“เช้าแล้วหรอ” เจน
“เช้าแล้ว แล้วเมื่อคืนออกมาข้างนอกห้องทำไม” ผมถามเจน
“ไม่รู้ค่ะ รู้แค่แนนบอกว่าพี่บีมาแล้วแค่นั้นแหละ” เจน
“ละเมอออกมาหนะซิแนนบอกให้กลับมานอนก็ไม่ฟังเอาแต่หัวเราะอะไรไม่รู้” แนน
“หรอ เจนจำไม่ได้” เจน
“ไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปมหาลัยกัน” แนน
“จ๊ะๆ ลุกแล้ว” เจน
เจน ลุกขึ้นไปอาบน้ำ ผมเองก็ลุกขึ้นมานั่ง ตรงนั้นของผมมันรู้สึกแสบๆ สงสัยจะให้ดูดหลายปากมากไปหน่อย เจนอาบน้ำเสร็จผมก็ไปอาบน้ำต่อ แต่พอออกมาแนนกับเจนก็ไปมหาลัยกันแล้วเหลือแค่หงส์กับแป้ง
วันนี้ ผมเลยมาพร้อมกับหงส์และแป้ง มาถึงออฟฟิตแคทกับจอยมาแล้วพวกเธอยิ้มให้ผมแล้วก็แอบขำกันสองคน แป้งเองพอเห็นสองคนนี้ก็ทำอายๆ เธอคงกำลังคิดว่าเมื่อคืนนี้ทำแบบนั้นไปได้ยังไง
ผม เข้าไปในห้องทำงานแคทก็ตามเข้ามาแล้วบอกว่าพี่นุ่นโทรมาบอกว่าวันนี้ให้ผมไป เป็นเจ้าภาพงานศพแทนพี่คมอีก แต่วันนี้แคทกับจอยบอกว่าไปไม่ได้แล้วต้องรีบกลับเพราะว่าแฟนโกรธที่กลับดึก ทั้งคู่วันนี้เลยต้องรีบกลับไปเอาใจแฟนกัน ส่วนคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครว่างแล้ว มีแต่แป้งที่เสนอตัวไปกับผมอีก ในใจผมก็ดีใจนะมีเพื่อนไป แต่อีกใจก็คิดถ้าแป้งไปกับผมแค่สองคน วันนี้ผมต้องอดใจที่จะไม่พรากความสาวเธอไม่ไหวแน่ๆ
ผม ทำงานจนสิบโมงกว่าบอลก็มาหาผมตามที่นัดไว้ ผมตกลงจะรับบอลไว้ทำงานในฝ่ายตรวจสอบภายในเพราะแป้งกับพลอยอยากทำจัดซื้อต่อ เหลือแค่นกที่จะกลับไปทำฝ่ายตรวจสอบภายใน บอลขอเริ่มงานวันนี้เลยเพราะว่าบริษัทที่เขาอยู่ให้เค้าเป็นแค่ลูกจ้างราย วัน เลยอยากจะเริ่มงานใหม่ที่นี่เลย ผมเรียกนกมาหาและแนะนำให้รู้จักกับบอล แล้วให้ทั้งคู่ไปนั่งทำงานที่ฝ่ายตรวจสอบภายในเลยเพราะฝ่ายมันว่างมาหลายวัน แล้ว
“งั้นวันนี้นกกับบอลก็ไปนั่งที่ฝ่ายตรวจสอบภายในเลยแล้วกันนะ”
“ครับ” บอล
“ค่ะ” นก
“เดี๋ยวบ่ายๆ พี่อาจจะไปนั่งห้องตรงนั้นเลยถ้าเช้านี้เค้าจัดเฟอร์นิเจอร์เสร็จ พี่ฝากนกพาบอลไปดูโต๊ะนั่งทำงานหน่อยนะ”
“ค่ะ” นก
“อืมงั้นก็ไปกันได้แล้วเดี๋ยวเที่ยงก็ฝากเพื่อนไปกินข้าวด้วยแล้วกัน”
“เออคือ” นก
“บอลเค้ามาใหม่ไม่รู้จักที่ทานข้าว เป็นเพื่อนร่วมงานกันก็พาไปหน่อยซิ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเดินหาเอาก็ได้เผื่อคุณนกไม่สะดวก” บอล
“เออไม่เป็นไรค่ะนกพาไปเอง” นก
“อืมงั้นก็ฝากด้วยนะไปกันได้แล้วหละพี่จำเก็บของขายห้องแล้ว”
นก กับบอลออกจากห้องไป ผมเพิ่งคิดได้ว่าทำไมนกดูเหมือนไม่อยากจะพาบอลไปทานข้าว ก็บอลเป็นน้องชายบิ๊กนี่ แบบนี้หรือเปล่าที่ทำให้นกดูไม่อยากยุ่งกับบอล ผมนั่งทำงานต่อไม่นานแคทก็เข้ามาในห้อง
“พี่บีจะย้ายห้องบ่ายนี้หรอ” แคท
“เออ”
“งั้นแคทก็เข้ามานั่งห้องนี้ได้วันนี้เลยซิ” แคท
“ยังก่อน”
“ทำไมหละ” แคท
“รอเค้ามาจัดพาทิชั่นให้จอยกับหมวยเสร็จก่อนแล้วแกค่อยย้าย”
“เออนั่นซินะ รอก่อนก็ได้” แคท
“เข้าใจง่ายๆ ก็ดี”
“พี่บี” แคท
“แคทว่าจะเลิกกับผัวมาเป็นกิ๊กพี่ พี่ว่าดีไหม” แคท
ผมตกใจจนต้องเงยหน้ามองแคท
“แกบ้าหรือเปล่าเนี่ย”
“ล้อเล่ง แหมก็เห็นก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าเมียน้อยเลย” แคท
“นี่ใครเมียน้อย”
“โถ อย่าคิดมากซิแคทก็พูดไปงั้น ขอเคยได้แล้วแคทไม่เอายั่งยืนหรอก” แคทหัวเราะ
ผมเข้าใจแล้วว่าแคทคงพูดเล่นเหมือนปรกติไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไร
“เออ ก็แหงอยู่แล้ว ใครจะสู้ผัวแกได้หละ”
“แหม พูดเหมือนนังจอยอีกและ เอาน่าผัวหนูไม่เก่งเหมือนพี่แต่หนูก็รักแหละ ว่าแต่มีพนักงานใหม่นี่ เลี้ยงเมื่อไหร่หละ” แคท
“คนละฝ่าย ฝ่ายแกไม่เกี่ยว”
“โหพี่ เจ้านายก็คนเดียวกันเลี้ยงๆ รวมกันไปเถอะ น้องๆ จะได้มีลาภปากบ้าง” แคท
“เออ เอาไว้ก่อนเรื่องย้ายมันเรียบร้อยก่อนแล้วเลี้ยงรวมกันอีกที”
“แล้วเลี้ยงส่งหงส์หละ” แคท
“อะไรอีกวะแกนี่”
“อ้าวแหม เอาเมียไปเป็นเลขาทั้งทีไม่จัดเลี้ยงซักหน่อยหรอ ใช้งานทั้งที่ทำงานทั้งที่บ้านแล้วไหนจะบนเตียงอีก” แคท
“ไอ้แคท อย่าพูดแบบนี้กับคนอื่นนะ หงส์เค้าจะเสียหาย กูก็เสียด้วย”
“แหมใครๆ ในฝ่ายเค้าก็รู้กันทั้งนั้นแหละ จะปิดทำไมหละพี่ ก็เอาเป็นเมียออกหน้าออกตาอีกคนเลยซิ จะได้เป็น 6 คน” แคท
“ทำไมเป็น 6 คนวะ แค่ 4 ซิ”
“ก็ พี่ก้อย น้องแนน น้องเจน หงส์ จอย หนู รับเป็นเมียคนละวัน วันอาทิตย์ให้พัก 1 วัน” แคทหัวเราะ
“พอๆ แกไม่ต้องมาขอบวกด้วยเลย แค่ 3 ก็แทบตายแล้ว ส่วนเรื่องหงส์แกอย่าไปพูดให้คนอื่นแบบนี้หละบอกน้องๆ ด้วย”
“อ้าวหรอ แหมเชียร์ไม่ขึ้นหรอเนี่ย นึกว่าจะช่วยเชียร์น้องเค้าได้ซะอีก เห็นชอบแอบไปนั่งเศร้าๆ คนเดียวบ่อยๆ” แคท
“แอบไปนั่งเศร้ายังไง ไหนแกเล่ามาซิ”
“ก็หนูเห็นหงส์บางที่ก็นั่งหน้าเศร้าๆ บางที่ก็นั่งเหมือนจะร้องไห้ หนูก็เลยสงสาร ถึงได้มาช่วยเชียร์กับพี่นี่ไง” แคท
“อืม งั้นพี่ฝากแกปลอบน้องเค้าเตือนน้องเค้าให้ทำใจบ้างซิ พี่บอกเองน้องเค้าคงไม่เชื่อ คนอื่นบอกเค้าอาจจะเชื่อบ้าง”
“ปลอบอะได้ แต่เรื่องบอกให้ทำใจคงไม่ได้ หนูเองยังทำไม่ได้เลย อุ้ยจะเที่ยงแล้ว วันนี้ไม่เลี้ยงงั้นหนูขอตัวนะค่ะจะได้ไปช๊อปต่อด้วย” แคทลุกขึ้นแล้วรีบออกจากห้องไป
อ้าว ไอ้แคทอะไรเนี่ยคุยอยู่ดีๆ ไป ผมนั่งคิดเรื่องหงส์ก็รู้สึกสงสารอีก แต่สัญญาไปแล้วว่าจะให้อยู่ จะไปบอกให้กลับมาอยู่หอตัวเองอีกคงไม่ได้ หรือว่าวันนี้จะพาหงส์ไปด้วยดี จะได้ไม่ต้องกลัวเรื่องแป้งด้วย ผมเลยโทรบอกแนนกับเจนให้แวะมารับแป้งกลับไปด้วยและหาอะไรทานตอนเย็นเอาเอง เพราะผมจะพาหงส์ไปงานศพด้วย
จบตอนที่ 5 ตอนนี้อู้ซะเยอะกว่าจะมาปิดได้ แป้งรอดไปอีกแล้ว กำลังหาจังหวะดีๆ รับรองไม่พลาด
ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้กำลังใจและติดตามผลงานตลอดมาครับ