ก้อย final season ep 22 by ukisa

[satan]

Koy final season ep 22
คืนนี้อากาศเย็นมากกว่าทุกวัน คงเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วซินะ ถึงคืนนี้ผมจะนอนนอกห้องเพราะแป้งมาค้างด้วยแต่ผมก็ไม่ได้นอนหนาวคนเดียว ผมเอามือจับแก้มหงส์ที่แดงระเรื่อเพราะเลือดสาวที่สูบฉีดจากกิจกรรมเพราะความคิดถึงของเราสองคน

        "มือพี่เย็นไหม"
        หงส์พยักหน้า
        "งั้นก็แสดงว่าหน้าหนาวแล้วซิเนี่ย แล้วที่บ้านหงส์หนาวไหม"
        หงส์พยักหน้าตอบอีก
        ผมเห็นหงส์เอาแต่พยักหน้าเลยแกล้งหยิกแก้ม "เป็นอะไรพูดไม่เป็นหรอ"
        "โอ๊ยเจ็บค่ะพี่บี"
        "ไหนๆ มาให้พี่เป่าให้จะได้หายเจ็บ"

        ผมไม่ได้เบาแต่หอมแก้มหงส์แทน หงส์ยิ้มทำหน้าเขินอายตามประสาของเธอ ถึงหงส์จะยังไม่ได้บอกว่าเธอตัดสินใจยังไง แต่ผมก็รู้ดีและผมก็รู้อีกด้วยว่าหงส์คงไม่ยอมไปจากผมจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วมันก็ทำให้ผมรู้สึกผิด ถึงผมจะรู้ว่าห้ามหงส์ไม่ให้มาอยู่กับผมแบบนี้ไม่ได้ แต่มันก็คงไม่ดีแน่ซักวันความลับนี้ต้องแตก

        ผมลูบหัวหงส์ที่กำลังซุกที่อกผม สงสัยผมคงต้องรีบซื้อบ้านให้เร็วขึ้นซะแล้ว ถ้ามีบ้านแล้วถึงหงส์จะมาอยู่ด้วยก็ยังดูดีกว่าการอยู่ในห้องเดี๋ยวกันแบบนี้ ผมก้มลงหอมที่หน้าผากหงส์ เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาเว้าวอน ทำให้ผมใจอ่อนทำกิจกรรมให้เธอหายคิดถึงผมอีกยก และตอนนี้เองมือผมก็ล้วงต่ำลงไปที่แก้มก้นอวบๆ ของหงส์แล้ว

        "อะ อ้า อะ" หงส์ครางเบาๆ จากการโดนอุ้งมือผมชยุ่มเข้าที่แก้มก้น

        หงส์ส่งสายตาหวานเยิ้มเมื่อรู้ว่าผมตอบรับคำขอของเธอ ผมดึงหงส์ขึ้นมานอนคล่อมอยู่บนตัวผม หงส์รีบทำหน้าที่ทันทีเธอค่อยๆ เลื่อนตัวลงให้มือผมลูบไล้เรือนร่างเธอสูงขึ้นมาจากก้นเป็นสะโพกแผ่นหลัง หัวไหล่ และในที่สุดมือผมก็จับผมที่นิ่มสลวยของหงส์

        ซึ่งตอนนี้หัวของหงส์อยู่ตรงกลางลำตัวผมพอดี จากนั้นหงส์ก็ก้มลงเลียแท่งเอ็นผมที่กำลังเริ่มงัวเงียจากสัมผัสจากลิ้นของเธอ ลิ้นนุ่มๆ ของหงส์ทำให้เจ้าเอ็นผมมันตื่นตัวจนเข็งเต็มที่ ผมไม่ต้องบอกหงส์ก็รู้ว่าควรทำอะไรต่อไป เธออ้าปากแล้วอมท่อนเอ็นผมเข้าในปากเท่าที่เธอจะสามารถอมได้

        แล้วหงส์ก็ผงกหัวขึ้นลงช้าๆ เธอทำผมเสียวจนต้องขย้ำหัวเธอเบาๆ  หงส์ทำจนผมต้องจับหัวเธอให้หยุด หงส์เงยหน้ามองผมจากนั้นเธอเลื่อนตัวเพื่อจะนอนลงให้ผมขึ้นคล่อม แต่ผมรั้งเธอไว้แล้วดึงให้เธอเลื่อนตัวขึ้นมาแทน หงส์หน้าแดง ถึงเธอคุ้นเคยกับผมแต่การให้เธอเป็นฝ่ายรุก ทำให้เธอเขินอายทุกครั้ง

        ถึงจะอายแต่หงส์ก็เริ่มเป็นฝ่ายรุกเธอจับเอ็นจ่อร่องสาวจากนั้นหงส์ก็ทำหน้าปิดเบี้ยวเนื่องจากโดนเอ็นผมครูดที่ด้านในร่องสาว หงส์นั่งทับเอ็นผมลงมาจนมิดโคน ผมกับเธอซูดปากพร้อมกัน จากนั้นหงส์ก็เริ่มโยกเอวช้าๆ ในแบบของเธอ ผมเองก็ค่อยๆ ขยับเอ็นสวนร่องเสียวหงส์ช้าๆ

        หงส์หลับตาพลิ้มโยกเอ็นผมขึ้นลงช้าๆ เนิบๆ แต่เสียวไม่แพ้โดนโยกเอ็นแบบกระแทกกระทั้น ผมจับสะโพกหงส์แล้วดึงเข้าหาเพื่อเพิ่มแรงกระแทก ผมดึงเอวหงส์เข้ามากระแทกจนหัวเธอสะบัด หงส์เริ่มอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ผมคุมเกมส์ ผมเลยเริ่มทำตามใจผมดึงเอวหงส์ขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนหงส์สั่นๆ ไปทั้งตัว

        หงส์ร้องครางเสียวแอ่นตัวเหมือนเริ่มใกล้จะน้ำแตก ผมเลยเร่งจังหวะขึ้น จากนั้นหงส์ก็ก้มมากอดผม ทำให้ผมจับเอวเธอแล้วซอยเอ็นกระแทกได้ถนัดขึ้น ผมซอยเอ็นกระแทกรัวจนน้ำรักหงส์ทะลักออกมา หงส์เอาหน้าซุกอกผมพร้อมก็ร้อง โอ้วววววว

        หงส์บิดเอวไปมาช้าๆ ผมจับหน้าเธอมาประกบปากจูบ ผมลูบไร้คลึงเค้นร่างอวบๆ ของหงส์ไปทั่วจน หงส์เริ่มมีอารมณ์อีกครั้ง คราวนี้ผมกลับมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง ผมจับหงส์พลิกมานอนอยู่ด้านล่างผม ผมไม่รีบร้อนที่จะขยับเอว หน่ำซ้ำยังถอดท่อนเอ็นออกจากร่องเสียวหงส์ด้วย

        ผมเริ่มเลียกินเหงื่อที่ซึมออกมาที่ซอกคอหงส์ แล้วลากลิ้นต่ำลงมาที่เนินอก และต่ำลงมาที่ปลายถัน หงส์ซูดปากร้องเสียวตอนที่ผมดูดหัวผมเธอดังจ๊วบ แล้วผมก็เริ่มสนุกกับการฟัดสองเต้าอวบของหงส์ หงส์ครางเสียวบิดตัวไปมาพร้อมกับเอามือกดหัวผมกับหน้าอกเธอแน่น

        แต่ไม่น่าผมก็อยากไปสนุกกับส่วนอื่นของหงส์ต่อ ผมลากลิ้นเลียต่ำลงมา หงส์รู้ทันทีว่าผมจะทำอะไรเธอรีบหนีบขาเพราะเธอไม่อยากให้ผมเลียหลังจากที่เพิ่งโอนเอ็นผมกระแทกจนน้ำแตกมาหยกๆ แต่ผมก็ฝืนใจหงส์ด้วยการลากลิ้นเลียไปตามรอยแยกที่หว่างขาเธอ จากนั้นก็กระกดลิ้นรัวใส่จนหงส์เด้งเอวเร่าๆ ไม่หยุด

        ปลุกอามรณ์หงส์ได้ที่ผมกีรีบเลื่อนตัวขึ้นเอาปลายหัวบานจ่อรูเสียวหงส์ที่ตอนนี้มีน้ำรักไหลเยิ้มออกมา ผมกดหัวบานมุดเข้าไปในร่องเสียวหงส์อย่างง่ายดาย ด้านในร่องเสียวหงส์รีบตอดรัดทักทายทันที ผมไม่รอช้าโหย่งเอวแล้วกระแทกเอ็นเข้าไปสุดลำ หงส์เสียวจนแอ่นเอวแหง่นหน้าร้องกรี๊ด

        ผมอัดกระแทกเอ็นต่อแบบสุดๆ ทำเอาหงส์อ้าปากค้าง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับๆ ไม่หยุด ผมกะเอาให้หงส์หายคิดถึงผมในครั้งนี้เลย เสียงครางหงส์ถี่ขึ้นตามจังหวะกระแทก ผมแนบหน้าท้องและหน้าอกกับตัวหงส์แล้วใช้เอวกระเด้าจนโซฟาเด้งตาม

        "อ้า อ้า อ้า อ้า อ้ โอ้ยยยยยยยยย" หงส์น้ำแตกพร้อมกับร้องสุดเสียง

        ผมขยับเอวต่อไม่กี่ครั้งก็น้ำแตกตามหงส์ หงส์กอดผมไว้แน่น ผมเองก็กอดเธอไว้แน่นเหมือนกัน ครั้งนี้ผมทำเอาหงส์เหงื่อออกมาท่วมตัวเธอคงจะหมดแรงแล้วสำหรับคืนนี้

        ทั้งๆ ที่คืนนี้ผมมีกิจกรรมเพื่อให้หายคิดถึงกับหงส์จนตีสองกว่า แต่ตอนเช้าหงส์ก็ยังคงตื่นแต่เช้าไปทำข้าวเช้าตามปรกติเหมือนทุกวัน พอผมรู้สึกตัวตื่นก็ไปอาบน้ำ และรู้จากหงส์ว่าสองสาวที่นอนในห้องยังไม่ตื่นกันเลย

        "สงสัยคู่นั้นเค้าคงคิดถึงกันทั้งคืนเหมือนเรามั้ง"

        หงส์ได้แต่ยิ้มเขินอายแต่ไม่ตอบอะไร ถึงแนนกับแป้งจะฟัดกันจนเหนื่อยไม่ยอมตื่นแต่ผมก็ต้องไปขัดความสุขพวกเธออยู่ดีเพราะผมต้องเอาชุดทำงานในห้องนอน ผมก็เลยไปเคาะประตูบอกให้แนนหยิบชุดทำงานมาให้ แต่แนนก็หยิบมาลวกๆ ด้วยความง่วงไม่ดูเลยว่าเอาเสื้อสีดำคู่กับเนกไทสีเหลืองมาให้ผม

        "เดี๋ยวๆ"
        "อะไรอีกหละ คนจะนอน" แนนพยายามดึงประตูห้องปิด
        "นี่อะไร เสื้อสีดำแต่ เนคไทด์สีเหลือง เอาเนคไทสีเงินไม่ก็สีอ่อนๆ มาซิ ไม่ใช่เหลืองอ๊อยแบบนี้"
        "ใส่ๆ ไปเหอะน่า แค่นี้ก็หล่อแล้ว" แล้วแนนก็อาศัยช่วงที่ผมไม่ได้จับลูกบิดดึงประตูปิด
        "เดี๋ยวๆ แล้วพี่แป้งเค้าไม่ไปทำงานหรอ"
        "ลาหยุด" แนนตะโกนออกมา

        ผมพยายามเรียกแนนอีกแต่คราวนี้แนนไม่ตอบแล้ว เธอไปมุดผ้าห่มนอนบนเตียงแล้ว ผมได้แต่มองเสื้อที่ตัดกับเนคไทด์อย่างรับไม่ได้

        "ไม่ใส่ไทด์ก็ได้ เดี๋ยวเย็นนี้กลับมาต้องจับตีก้นให้เข็ด"

        หงส์หัวเราะที่ผมพูดเธอคงคิดว่าแนนไม่มีทางยอมให้ผมจับตีก้นง่ายๆ หลังจากผมใส่ชุดทำงานเสร็จก็เพิ่งรู้ว่า อ้าวกางเกงก็สีดำนี่หว่าตกลงญาติฝ่ายไหนตูเสียเนี่ยใส่ดำทั้งชุดแบบนี้ แล้วก็ได้แต่ถอนใจเพราะคงทำอะไรไม่ได้ จะเอากุญแจเปิดเข้าไปในห้องก็กลัวแป้งจะแต่งตัวไม่เรียบร้อยอยู่ (ไม่ใส่เสื้อผ้า)

        "ให้หงส์เข้าไปเอาชุดอื่นให้ไหมหละค่ะ"
        "อืม นั่นซิพี่ลืมเลยว่าหงส์อยู่ เข้าไปเอาให้หน่อยนะ แล้วฝากตีไอ้ตัวเล็กด้วย"
        "ค่ะ" หงส์รับคำแต่คงไม่ตีก้นแนนให้ผมแน่ๆ

        หงส์ไขกุญแจเข้าไปในห้องนอนผม ซักพักเธอก็กลับออกมาพร้อมกับชุดที่ดูเข้ากัน ผมรีบเปลี่ยนทันทีถ้าใส่ชุดที่แนนเลือกให้ส่งสัยมีแต่คนถามผมแน่ว่าจะไปงานศพที่ไหน หลังจากแต่งตัวเสร็จผมก็นั่งรอหงส์แต่งตัวเพื่อจะได้ทานข้าวเช้าพร้อมกัน หลังจากนั้นผมกับหงส์ก็ไปทำงานด้วยกัน

        "เผื่อของกินไว้ให้ไอ้ตัวเล็กแล้วใช่ไหม เดี๋ยวตื่นมาคงหิว"
        "เผื่อไว้แล้วค่ะ ทั้งของแนนของแป้งค่ะ"
        "ดีนะที่หงส์กลับมาพอดีไม่งั้นมีหวังไอ้ตัวเล็กโวยพี่แน่เลยที่ไม่มีอะไรให้กิน"
        "แนนเค้าก็ทำกับข้าวเป็นนี่ค่ะ"
        "ถ้าแนนทำกับข้าวแล้วตัวแนนเองกินได้พี่ก็ไม่ห่วงหรอก แต่นี้ขนาดตัวเองยังไม่ยอมกินแล้วจะให้คนอื่นกินหรอ"
       
        หงส์ทำหน้ายอมรับว่าที่ผมพูดเรื่องจริงเพราะหงส์เองก็เคยชิมฝีมือทำกับข้าวแนนมาแล้ว ไปถึงออฟฟิตพอผมเข้าไปในห้องก็แอบเห็นคุณรุชรีบเดินมาคุยกับหงส์ ทั้งคู่พากันเดินไปคุยที่อื่นคงไม่อยากให้ผมได้ยิน แล้วผมก็คิดถึงเรื่องบ้านขึ้นมาผมคงต้องรีบจริงๆ แล้ว ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าคุณรุชรู้หรือยังว่าผมกับหงส์มีความสัมพันธ์กันยังไง เค้าอาจจะคิดในแง่ดีกว่ามีแนนอยู่ผมคงไม่มีโอกาสรุมรามกับหงส์ น่าจะเป็นแบบนั้นคงไม่มีผู้ชายคนไหนรับได้หรอกถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองรักมีสัมพันธ์กับชายอื่น

        "สวัสดีลินยุ่งหรือเปล่า" ผมเลยโทรหาลินเพื่อถามความคืบหน้าเรื่องบ้าน
        "ไม่ยุ่งค่ะ สำหรับพี่บีลินรับสายได้เสมอ"
        "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ถ้าไม่ว่างก็บอกได้"
        "จริงหรอค่ะ แต่ปรกติพี่บีโทรหารลินทุกครั้งก็มีเรื่องด่วนทุกครั้ง ลินคงไม่ว่าคุยไม่ได้มั้งค่ะ"
        "อืม เหมือนโดนว่าเลยแฮะ" ผมรู้สึกเหมือนโดนว่าว่าถ้าไม่มีเรื่องสำคัญก็ไม่เคยโทรหาลิน
        "อิอิ ว่าแต่มีเรื่องอะไรค่ะ"
        "ก็เรื่องบ้านแหละพอจะมีหลังใหม่ๆ ให้ดูบ้างไหม คือพี่คิดว่าอยากจะซื้อให้เร็วขึ้น"
        "ก็มีเข้ามาหลังนึง แต่ลินเห็นว่าคราวที่แล้ว ลินให้พี่บีดูไปหลายหลังแล้วไม่ถูกใจลินเลยคิดว่าจะรอให้ได้เยอะๆ ก่อนค่อยส่งให้พี่บีดูอีกที"
        "งั้นหรอ แล้วหลังใหม่นี้เป็นไงบ้างหละ"
        "ก็ ok นะค่ะตรงตามที่พี่บีอยากได้ทุกอย่าง เจ้าของสร้างและตกแต่งเสร็จไม่ทันได้อยู่"
        "เออ เดี๋ยวนะไม่ทันได้อยู่นี่คงไม่ได้หมายถึง ตายก่อนนะ พี่ไม่เอานะเดี๋ยวเจอเจ้าของเก่า"
        "เปล่าค่ะ ที่ไม่ทันได้อยู่เพราะโดนยึดก่อนค่ะ พอดีเจ้าของเก่าเค้าล้มละลาย แล้วท่านช่วยซื้อเอาไว้ แล้วก็ไม่เคยมีใครไปอยู่เลยมีแต่คนไปตัดหญ้าเท่านั้น"
        "ของคุณอำนาจหรอ อ้าวแล้วทำไมเพิ่งจะรู้หละ ที่จริงลินน่าจะให้พี่ดูตั้งแต่ครั้งที่แล้วไม่ใช่หรอ"
        "ก็ลินเห็นว่าเป็นของท่านพี่บีคงไม่อยากได้ เพราะเดี๋ยวท่านคงยกให้เปล่าๆ ซึ่งพี่บีคงไม่เอา"
        "ก็จริงนะ ว่าแต่มีรูปไหม"
        "ดูรูปทำไมค่ะ ไปดูของจริงเลยดีกว่า พี่บีว่าหรือเปล่าค่ะ"
        ผมรู้ทันทีว่าลินอยากเจอผมมากกว่าที่จะอยากให้ผมไปดูบ้านแต่ผมก็ตกลงที่จะไป
        "อืมก็ได้ แต่พี่ต้องรีบกลับนะ"
        "แหมไม่นานหรอกค่ะ ดูบ้านคงซักชั่วโมง แล้วลินขอต่ออีกซักครึ่งชั่วโมงคงไม่รบกวนเวลาพี่บีมากเกินไปนะค่ะ"
        "มากกว่านั้นก็ได้จ๊ะ พี่ขอแค่กลับมาถึงออฟฟิตก่อนห้าโมงก็พอ"
        "งั้นลินขอเวลาส่วนตัวซักชั่วโมงนะค่ะ"
        "ได้ซิ"
        "งั้นพี่บีมารับลินนะค่ะ"

        ผมนัดไปรับลินที่บริษัทแห่งนึงก่อนเที่ยงเพื่อที่เราจะได้ทานข้าวเที่ยงด้วยกันและหลังจากนั้นถึงค่อยไปดูบ้าน ลินย้ำผมว่าเวลาในการทานข้าวเที่ยงไม่เกี่ยวกับเวลาที่เธอขอ 1 ชั่วโมง ผมเลยแกล้งบอกเธอว่าผมคิดว่ารวมแล้วซะอีกซึ่งลินไม่ยอมพร้อมกับบอกว่างั้นไม่ทานข้าวเที่ยง ผมแกล้งแหย่ลินซักพักแล้วก่อนจะบอกเธอว่าไม่รวมก็ไม่รวมลินถึงได้ยอม

       
        พอผมวางสายจากลินซักพัก หญิงก็เข้ามาในห้องเธอยืนที่ด้านหน้าโต๊ะผม

        "ไงค่ะ เลขากลับมาแล้วสีหน้าดีขึ้นมาเยอะเลยนะค่ะ" น้ำเสียงหญิงเหมือนกำลังหึง
        "ไม่เกี่ยวเลยเอาที่ไหนมาพูด" ผมรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปโอบเอวหญิงจากทางด้านหลัง
        "แหมก็ไม่ทราบซิค่ะ ว่าน้องแป้งน้องหงส์ทำยังไงพี่บีถึงได้หน้าบานแบบนี้" หญิงเอียงหน้าหนีผมที่กำลังจะหอมแก้มเธอ
        "ใครจะสู้หญิงได้จ๊ะ แล้วที่พี่ดีใจก็เพราะได้มาทำงานได้เห็นหน้าหญิงนี่แหละ"
        "ไม่ต้องมาปากหวานเลยค่ะ"
        "ไม่เชื่อพี่ก็ต้องพิสูจน์ให้หญิงดูใช่ไหมว่าพี่คิดถึงหญิงขนาดไหน"
        ผมเริ่มซุกไซด์ซอกคอและลูบคล่ำสัดส่วนที่อวบอัดของหญิง หญิงมีอาการตอบสนองเหมือนมีอารมณ์ร่วม แต่อยู่ๆเธอก็บอกให้ผมหยุดเหมือนไม่มีเยื่อใย

        "พอเถอะค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น หญิงจะเสียหายนะค่ะ"
        คำพูดของหญิงทำให้ผมต้องปล่อยมือจากตัวเธอและเดินถอยออกมาหนึ่งก้าว
        "ใจร้ายจริงๆ พี่คิดถึงหญิงนะ"
        "หญิงก็คิดถึงพี่ค่ะ แต่หญิงบอกแล้วนี่ค่ะว่าหญิงไม่ใช่บุฟเฟ่ที่พี่บีอยากทานเมื่อไหร่ก็มาตักไปทานได้"
        "พี่ก็ไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย"
        "งั้นก็ดีค่ะ"
        "แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้"
        "เมื่อหญิงบอกค่ะ"
        "ก็ได้ๆ จ๊ะ"

        จากนั้นหญิงก็นั่งลงแล้วคุยเรื่องงานประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วกลับออกไปโดยไม่มีวี่แววว่าจะอยากให้ผมกินเธอเลย ผมรู้สึกแปลกๆ ทั้งๆ ที่ไม่ได้รักและเคยได้แล้ว แต่พอโดนหญิงเล่นตัวแบบนี้ผมกลับยิ่งอยากได้เธอมากจนบอกไม่ถูก ผมบอกหงส์ว่าจะไปธุระข้างนอกตอนสิบเอ็ดโมงแต่จะกลับมารับเธอกลับบ้านด้วย

        ผมนั่งทำงานไปเรื่อยๆ วิก็ขอเข้ามาพบผมบ้าง แล้วผมก็ต้องแปลกใจกับสิ่งที่เห็น วิยังคงใส่เสื้อผ้าโทนเดิมๆ ของเธอที่ผมชินตา แต่วันนี้กระดุมเสื้อที่เคยกลัดจนเม็ดสุดท้าย มันกลับถูกปลดออกจนทำให้เนินอกและขอบบรา ส่วนกระโปรงก็ใส่สั้นชนิดที่ผมไม่เคยจินตนาการว่าวิจะใส่มาก่อน

        ระหว่างที่นั่งคุยกันวิก็เลื่อนเก้าอี้ออกไปด้านหลังจนผมเห็นกางเกงในสีดำลายลูกไม่ของเธอได้ชัดเจน แต่วิก็ทำเหมือนไม่รู้เรื่องเธอสลับขาไขว่ห้างอวดกางเกงในตัวสวยแทบจะตลอดเวลาที่เราคุยกัน พอคุยงานเสร็จวิก็ลงท้ายเหมือนเชิญชวนผมด้วยการชวนให้ผมไปช่วยดูคอนโดเธอที่กำลังจะตบแต่ง

        "คือคุณบีพอจะว่างไหมค่ะ"
        "มีอะไรหรือครับ"
        "คือที่คุณบีเคยบอกว่าจะช่วยวิตบแต่งคอนโด วิอยากชวนพี่บีไปดูซักหน่อย"
        วิพูดเหมือนเชิญชวนให้ผมไปสำรวจตัวเธอมากกว่า แต่ผมก็จับน้ำเสียงที่ดูเหมือนไม่เต็มใจของเธอได้ พอเป็นแบบนั้นผมก็ยิ่งคิดว่าวิกำลังวางแผนอะไรซักอย่างแน่ๆ ถ้าผมไปคงโดนเธอแบล๊กเมล ผมเลยแกล้งบอกปัดไปก่อน
        "อืม ผมยังไม่ค่อยว่างนะ เอาไว้ผมว่างผมจะบอกแล้วกัน หรือถ้าคุณวิรีบเดี๋ยวผมหาสถาปนิกให้เอาไหม ไม่เสียเงินหรอก เป็นคนของบริษัทในเครือ"
        "งั้นก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอาไว้คุณบีว่างก่อนก็ได้ค่ะ"

        พอวิเห็นว่ายั่วผมไม่สำเร็จเธอก็นั่งขาชิดและพยายามดึงกระโปรงลง จากนั้นเธอก็ขอตัวพร้อมกับให้มือข้างซ้ายจับคอเสื้อไม่ให้ผมดูเนินอกของเธอ เป็นอย่างที่ผมคิดนี่วิคงคิดแผนอะไรไว้หรือมีใครสั่งให้มาทำแบบนี้ เพียงเพราะเงินเธอถึงกับยอมทำแบบนี้เลยหรอ ถึงผมจะรู้ว่าเธอเคยใช้ชีวิตมายังไง แต่ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะยอมทำทุกอย่างถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกกับคนที่เธอดูเหมือนจะไม่ชอบอย่างผม

        "เดี๋ยวก่อนซิครับผมมีเรื่องจะปรึกษาหน่อย"
        "ค่ะ" วินั่งลงแต่รีบกลัดกระดุมเสื้อ
        "อยู่ๆ ผมก็นึกอะไรแปลกๆ ขึ้นมาได้นะครับ แล้วก็อยากได้ความเห็นของคุณวิ"
        "อะไรหรอค่ะ"
        "คือ ผมแค่สงสัยนะครับว่า คนปรกติเนี่ยเค้ายอมทำอะไรที่ผืนใจมากที่สุดแค่ไหน"
        "คือยังไงค่ะ วิไม่เข้าใจ"
        "เออ คือ อย่างเช่น จะมีไหมคนที่ยอมทุ่มตัวเข้าแลกทั้งๆ ที่เค้าฝืนใจเต็มที่"
        วินิ่งไปพร้อมกับมีน้ำเอ่ออยู่ที่ตาสองข้างแต่เธอก็เหมือนพยายามฝืนไว้แล้วตอบกลับผม
        "บางครั้งคนเราก็มีเหตุผลของตัวเอง ซึ่งคนอื่นไม่มีทางเข้าใจ"
        "งั้นหรอครับ" ผมรอดูว่าวิจะพูดอะไรต่อหรือเปล่า แต่เธอก็นิ่งเงียบ
        "อืมงั้นผมไม่มีอะไรจะถามแล้ว เชิญคุณวิกลับไปทำงานเถอะ"
        "ค่ะ"

        ผมเลยลืมเรื่องวิไปแล้วมาสนใจเรื่องบ้านแทน ผมไปรับลินตามที่นัดไว้ เราและทานข้าวเที่ยงกันก่อนที่จะไปดูบ้านกัน พอไปถึงบ้านที่ลินบอกผมก็รู้สึกถูกใจ หลายๆ อย่างตรงตามที่ผมต้องการเหลือแค่ปรับปรุงนิดหน่อยและเพิ่มเฟอร์นิเจอร์เข้าไปก็เข้าไปอยู่ได้แล้ว

        "เป็นไงบ้างชอบไหมค่ะ"
        "ชอบนะ ห้องใหญ่ที่ชั้นสองก็ตรงตามที่พี่คิดไว้"
        "ว่าแต่ทำไมต้องมีห้องใหญ่ด้วยหละค่ะ ลินเป็นพี่บีบอกว่าจะให้แฟนพี่บีมีห้องของตัวเองกันด้วยไม่ใช่หรอ"
        "แหมก็ต้องมีบางวันที่นอนด้วยกันสี่คนบ้างซิ ถ้าห้องไม่ใหญ่จะวางเตียงคิงส์ไซด์ได้ยังไง"
        "โหสามรุมหนึ่งหรอค่ะ"
        "หนึ่งรุมสามต่างหาก หนึ่งรุมสี่ก็เคยมาแล้ว"
        "แหมอยากรู้แล้วซิว่าโดนพี่บีรุมแล้วจะรู้สึกยังไง"

        ผมไม่ต้องตอบแต่ดึงลินมาประกบปากจูบทันที ลินเองก็คงรออยู่นานแล้วเธอลูบไล้แผ่นหลังผมเหมือนกำลังมีอารมณ์ ผมเองก็ขย้ำก้นลินพร้อมทั้งควานลิ้นกับเธอ ลินเปลี่ยนมาปลดเข็มขัดผมออก แต่ผมก็นึกอะไรได้ ผมจับมือลินไว้แล้วผละปากจากเธอ

        "ขอโทษที ไปที่อื่นนะ พี่อยากเก็บไว้ให้แฟนพี่เป็นคนแรกของบ้านนี้"
        "ค่ะ" ลินดูเหมือนอารมณ์ค้างแต่ก็ไม่ได้โวยวายว่าผม
        "ไม่น้อยใจนะ"
        "ไม่หรอกค่ะ ลินเลือกที่จะเป็นแบบนี้เองนี่ค่ะ คนที่เลือกที่จะเป็นแบบนี้ก็ต้องทำตัวไม่ให้น่าเบื่อใช่ไหมค่ะ ไม่งั้นก็อาจจะโดนทิ้งเอาง่ายๆ"
        "ไหนว่าไม่น้อยใจทำไมพูดแบบนี้หละ"
        "ก็ไม่ได้น้อยใจนี่ค่ะ"
        "งั้นเอางี่พี่จะอยู่ด้วยจนสี่โมงเลย พอให้น้องลินหายน้อยใจได้ไหม"
        ลินยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นเราก็รีบออกจากบ้านแล้วตรงไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด ถึงลินจะพูดว่าไม่น้อยใจ แต่ผมก็รู้ว่าลินต้องเสียใจอยู่ลึกๆ

        พอเข้าไปในห้องโรงแรมผมก็รู้สึกว่าคิดถูกเพระปรกติพอมีโอกาสอยู่กันสองต่อสอง ลินจะต้องเป็นฝ่ายเข้ามากอดผมทันที แต่นี้เธอกลับทำเหมือนไม่ค่อยดีใจเลยที่เรามีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ ผมเลยต้องเป็นฝ่ายกอดด้านหลังเธอไว้

        ลินก็ยังดูนิ่งๆ ผมเลยเริ่มขย้ำหน้าอกเธอ หน้าอกลินอวบขึ้นกว่าตอนเจอกันแรกๆ คงเพราะโดนผมขย้ำไปหลายครั้ง ลินครางซี๊ดเบาๆ  พร้อมกับค่อยๆ เดินนำผมไปที่เตียง ลินก็ทิ้งตัวลงนอนหงาย ชุดสาวออฟฟิตที่ยับยู่ยี่และกระโปรงที่เลิกขึ้นโชว์เรียวขาทำให้ผมมีอารมณ์

        ผมนอนลงทับตัวลินแล้วเริ่มประกบปากจูบ ลินจูบตอบแบบเจือนๆ ผมเลยต้องผละปากออก จากนั้นผมก็เอานิ้วบีบจมูกลินเบาๆ

        "เป็นอะไร ไหนว่าไม่น้อยใจไง"
        "เปล่านี่ค่ะ"
        ผมบีบจมูกลิน "โกหกไม่เนียนเลยนะ"
        "โอ้ย เจ็บนะค่ะพี่บี"
        "ขอโทษ แหมบีบเบาๆ เอง"
        ผมปล่อยจมูกลินแล้วเปลี่ยนมาเอานิ้วเล่นริมฝีปากเธอแทน
        "ดูทำหน้าซิ ไม่อยากมาแบบนี้หรอ ถ้าไม่ชอบกลับก็ได้นะ"
        "ก็ไม่นี่ค่ะ"
        ผมก้มลงจุ๊บร่องอกลิน "งั้นพี่ทำแบบนี้ได้นะ ลินไม่โกรธนะ"
        ลินยังคงงอนอยู่ ผมเลยก้มลงจูบที่ร่องอกลินอีกหลายครั้งจนเธอเริ่มครางเสียว
        "หายโกรธแล้วใช่ไหม"
        ลินปุ้ยปากแล้วดันหัวผมลงที่หน้าอกเธอแล้วหัวเราะ

        ลินคงหายโกรธผมแล้วผมรีบแกะกระดุมเสื้อและบราเธออก เต้ากลมสีน้ำผึ้งที่มีปลายยอดสีแดงปรากฏตรงหน้า ผมรีบก้มลงดูดเม้มข้างซ้ายทีขวาที ผมทำจนลินอารมณ์เตลิดเธอดันหัวผมลงไปเบื้องล่าง ระหว่างนั้นลินก็ถลกกระโปรงขึ้นรอ ผมช่วยถอดกางเกงในตัวเล็กลายลูกไม้สีม่วงของเธออกออก

        ลินถ่างขาออก แล้วดันหัวผมไปหาขอรักเธอ กลิ่นคาวสาวคละคลุ้งน้ำเมือกใสๆ เริ่มไหลเยิ้มออกมาตามรอยแยกที่หว่างขา ผมก้มลงซูดกลิ่นสาปสาวของลิน แต่ลินพยายามจะกดหัวผมให้ก้มลงให้ปากสัมผัสของรักเธอมากกว่า แต่ผมแกล้งเงยหน้ามอง

        "หายโกรธแล้วใช่ไหม"
        "อื้มมมม ยังจะถามอีก"

        ลินรีบกดหัวผมลงแนบหว่างขาเธอ จนจมูกผมโดนร่องเสียวเธอเข้าเต็มๆ ลินรีบขยับร่องเสียวขึ้นลงถูกับจมูกผม ผมเริ่มเลียขึ้นลงช้าๆ กินน้ำรักลิน เธอร้อง อ้า อ้า พร้อมกับแอ่นเอวอัดหน้าผม ผมเลียร่องเสียวลินจนเธอแอ่นเอวค้าง ผมก็เอามือช้อนใต้ก้นลินจากนั้นก็ละเลงลิ้นเลียไปจนทั่วสองแคมของลิน

        ผมจับลินพลิกตัวโก้งโค้ง ลินรีบพลิกตัวตาม จากนั้นผมก็เลียร่องเสียวลิน ผมลากลิ้นไปทั่วจากนั้นก็เลยขึ้นมาเอาลิ้นดุนรูก้นลินด้วย ลินครางเสียงดังพร้อมกับบิดก้นไปมา จากนั้นผมก็ใช้นิ้วข้างนึงแหย่เข้าออกร่องเสียวลิน และใช้มืออีกข้างบี้แตดลินไปด้วย

        "โอ้ยยยย อ้า โอ้ยยยยย อู้ยยยยยยย พี่บี โอ้ยยยยยย ดีค่ะ เสียวค่ะ"

        พอเรียกน้ำรักลินออกมาจนเต็มร่องเสียวผมก็ผละปากจากรูก้นลิน ลินรีบกลับตัวมาแกะกางเกงผมออกแล้วจับเอ็นผมรูด พอมันเริ่มแข็งลินก็ไม่รอช้าเธอก้มมาดูดเอ็นผมเข้าปากพร้อมกับผงกหัวเข้าออก  ผมนั่งนั่งคุกเข่าบนเตียงมีลินส่ายก้นไปมาพร้อมกับใช้ปากกับเอ็นผม

        ลินดูดเอ็นผมจนผมทนไม่ไหว ผมจับให้ลินหยุดและด้วยอารมณ์ที่พุ่งพร่านผมดึงลินมาอุ้ม ลินรีบกอดคอผม ผมเองก็รีบเอาปลายหัวบานจ่อที่รูเสียวลิน จากนั้นผมก็อาศัยแรงโน้มถ่วงดันเอ็นพรวดเข้าไปในรูเสียวลินจนมิดด้าม ลินเสียวจนเอาขาเกี่ยวเอวผมแน่

        ผมช้อนก้นลินไว้แล้วยกขึ้นจากนั้นก็ปล่อยลงให้เอ็นผมทะลวงรูเสียวลิน เอ็นผมมันมุดเข้าไปจนสุดลำปลายหัวบานกระแทกผนังมดลูกลินเต็มๆ  ทำเอาผมกับลินต้องครางเสียวซูดปากแข่งกัน ผมเล่นท่าลิงอุ้มแตงกับลินซักพักจนรู้สึกเหนื่อย ผมก็โยนร่างลินนอนลงบนเตียง ลินนอนถ่างขามองผมด้วยสายตาเชิญชวน

        ผมไม่รอช้าขึ้นไปคล่อมลินพร้อมกันดันเอ็นเข้าไปในร่องเสียวเธออีกรอบ ลินรีบแอ่นเอวรับจากนั้นเราก็เด้งเอวกระแทกเบื้องล่างกันจนเตียงเด้งตาม เสียงครางลินและเสียงเอ็นกระแทกรูเสียวลินดังลั่นห้อง จากนั้นผมก็จับลินนอนตะแคงแล้วจับขาข้างนึงเธอขึ้นมาพาดบ่า

        ถึงท่านี้ลินจะช่วยเด้งเอวส่วนเอ็นผมไม่ได้ แต่ผมก็ดันเอ็นได้จนสุดลำ ผมหมันเขี้ยวเลยกัดขาอ่อนลินที่ผาดบ่าผมไปด้วยจนมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ ทั่วไปหมด จากนั้นผมก็จับลินพลิกเป็นนอนคว่ำโดยที่เอ็นผมยังค่าอยู่ในรูเสียวเธอ ผมนอนนับตัวเธอพร้อมกับกระเด้าเอวกระแทกเอ็นใส่รูเสียวลินต่อ

        ลินกำผ้าปูที่นอนแน่นพร้อมกับเอาหน้าซุกหมอน แอ่นตัวขึ้นเพื่อที่จะกระเด้าเอวได้แรงขึ้น ลินเสียวจนต้องสะบัดหัวไปมา ผมเร่งกระแทกไปซักพักลิ้นก็งอขากลับมาเกี่ยวขาผมพร้อมกับเอื้อมมือมาจับเอวผมไว้แน่น ผมเองโดนรูเสียวลินบีบรัดจนต้องหยุดกระแทกเอว

        ผมต้องรอให้รูเสียวลินคลายตัวถึงจะถอนเอ็นออกมาได้ พอเอ็นผมหลุดออกมาได้ผมก็เอามันจอรูกันลิน วันนี้ผมทำให้ลินเต็มที่เธอจะได้หายน้อยใจ ผมกดหัวบานแหวกรูก้นที่ฟิตแน่นของลินทันที ลินร้องกรี๊ดลั่นเลย คงเพราะผมไม่ได้มีเวลาให้เธอได้เตรียมตัว

        พอเอ็นผมแทรกเข้าไปในรูก้นลินได้ผมก็จับเอวเธอดึงขึ้นมาเป็นท่าด๊อกกี่ จากนั้นผมก็เริ่มกระแทกเอ็นใส่ลินหนักๆ จนเสียงหน้าขาผมกระแทกกับก้นเธอดัง ตับ ตับ ตับ รูก้นลินทำเอาผมเสียวจนครางออกมา ผมอัดรูก้นลินจนก้นเธอกระเพื่อม ตัวเธอสั่นไปตามแรงกระแทก แน่นอนตอนนี้ลินร้องเหมือนจะขาดใจ

        ผมทำท่าด๊อกกี่กับลินเกือบสิบนาทีผมก็กอดเอวเธอไว้แล้วทิ้งตัวนอนหงายโดยที่ดึงให้ลินล้มตัวลงนอนหลายแผ่อยู่บนตัวผม จากนั้นผมก็ดันเอ็นเสยรูก้นลินต่อ ลินเองก็เริ่มสายเอวให้เอ็นผมแทงเข้าไปในรูก้นเธอได้ลึกๆ ผมเอื้อมมือสองข้างไปขย้ำหน้าอกลินเพื่อเพิ่มความเสียวให้เธอ

        ลินโยกเอวรับเอ็นผมแบบสุดๆ ผมเองก็กระแทกเอ็นใส่รูก้นเธอสุดลำเหมือนกับ เราแข่งกันครางเสียวก่อนที่ผมกับลินจะเกร็งเกือบจะพร้อมๆ กัน ปล่อยน้ำกามอัดรูก้นลินหลายครั้งพร้อมๆ กับเสียงกรี๊ดลินที่โดนน้ำกามร้อนๆ ฉีกใส่รูก้น หลังจากปล่อยน้ำกามออกจนสุด ผมก็แทบหมดแรง ลินเองก็คงเหมือนกันเธอนอนแผ่อยู่บนตัวผม หลังจากนั้นเราก็ต่อกันอีกทั้งโซฟาและในห้องน้ำ

        หลังจากที่ผมชดเชยให้ลินจนเธอหมดแรงผมก็นอนคุยกับเธอต่อเรื่องบ้าน

        "สรุปพี่ชอบนะ ราคาเท่าไหร่"
        "ราคาคงต้องถามท่านก่อนค่ะ"
        "ยังไงก็คงต้องบังคับให้ท่านคิดเงินนะ ไม่งั้นพี่ก็คงไม่เอาถึงจะถูกใจมากก็เถอะ"
        "ค่ะลินจะบอกท่านค่ะ"
        "อืม ตอนนี้ลินเป็นไงบ้าง"
        "เอ๋ ทำไมถามคำถามนี้หละค่ะ"
        "ก็ลินบอกว่าเวลาพี่มีปัญหาเท่านั้นพี่ถึงจะคิดถึงลิน ตอนนี้พี่เลยอยากจะถามทุกข์สุขของลินบ้างไม่ได้หรอ"
        "ค่ะ ก็สบายดีค่ะ"
        "งานเป็นไงบ้างเยอะไปไหม อยากหาคนมาช่วยหรือเปล่าเห็นแรกๆ ที่พี่รู้จักลิน ลินแทบจะไม่มีเวลาว่างเลยไม่ใช่หรอ ครั้งแรกที่เจอกันลินก็นัดพี่หลังเลิกงาน"
        "ก็ไม่ยุ่งเหมือนเดิมแล้วหละค่ะ อะไรไม่สำคัญลินก็ทำตามที่พี่บีบอกค่ะให้เค้าสรุปมาให้ดูพอ อะไรที่ลินไม่ทันจริงๆ ลินก็บอกท่านค่ะ ท่านบอกว่าจะหาคนไปแทนให้"
        อ้ออย่างนี้นี่เองสรุปว่าอยู่ๆ คุณอำนาจให้พี่คมมาสั่งผมไปโน้นไปนี่ก็เพราะลินทำไม่ทันคุณอำนาจเลยมาโยนกลับให้ผมนี่เอง
        "อืมมมมม เข้าใจหละ"
        "มีอะไรหรอค่ะ"
        "ยังไม่บอกเอาไว้เดี๋ยวจะบอก แล้วตอนนี้มีความสุขกับงานไหม"
        "มีซิค่ะ ได้ทำงานให้คนที่เรา อืม คนที่เรารัก ทำไมจะไม่มีความสุขหละค่ะ"
        ลินทำหน้าอ้อนผมเลยต้องหอมแก้มเธอเป็นรางวัลไปหนึ่งฟอด
        "งานสบายขึ้นมีเวลาว่างบ้าง แต่ก็มีข้อเสียนะค่ะ"
        "ทำไมหละมีเวลาว่างแล้วมันมีข้อเสียตรงไหน"
        "ก็พอไม่มีอะไรทำ ลินก็เอาแต่ฟุ้งซ่าน"
        "ฟุ้งซ่านเรื่องอะไรหรอ" ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้
        "พี่บีเนี่ยรู้แล้วยังจะถามอีก"
        ผมเลยย้ำให้ลินรู้ว่าผมรู้ว่าเธอฟุ้งซ่านเรื่องอะไรด้วยการซุกไซด์ไปที่หน้าอกเธอ
        "เดี๋ยวค่ะๆ พี่บียังไม่ได้บอกลินเลยว่าเมื่อกี่พี่บีรู้เรื่องอะไร"
        "ก็ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ก็แค่พี่รู้แล้วว่าทำไมท่านถึงแอบมาสั่งให้พี่ไปโน้นไปนี่แทนบ่อย แบบนี้พี่ขอชดเชยให้หายเหนื่อยหน่อย

[gai]

   ต่อๆๆๆๆ
แบบนี้พี่ขอชดเชยให้หายเหนื่อยหน่อยนะ" แล้วผมก็ฟัดลินต่อ "ว๊าย เดี๋ยวค่ะโอ้ยยย" ผมต่อกับลินจนถึงสี่โมง จากนั้นเราก็อาบน้ำแต่งตัวกันกว่าจะออกจากโรงแรมก็เกือบสี่โมงครึ่ง ลินบอกว่าแบบนี้ต้องทำงานไม่ทันบ่อยๆ ผมจะได้มาขอชดเชยค่าเหนื่อยกับเธอ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่การพูดเล่น ลินรับปากว่าจะพยายามทำงานให้ทันเพื่อไม่ให้ผมต้องไปแทนเธออีก "ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างตอนนี้พี่ก็คิดว่าจะต้องใช้เงินเดือนที่ท่านให้มาผ่อนบ้านด้วย คงต้องทำตัวให้คุ้มค่ากับเงินเดือนที่ได้หน่อย" "ไม่เป็นไรค่ะลินทำไหว" "อ้าวถ้าแบบนี้ก็แสดงว่าไม่อยากให้พี่ไปพบลูกค้าแทนแล้วมาขอชดเชยกับลินหรอ" "เปล่าค่ะ อยากซิค่ะ" หลังจากส่งลินเสร็จผมก็ไปรับหงส์เพื่อพาเธอกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทางกลับบ้านลินโทรมาหาผมบอกว่าคุณอำนาจตกลงจะขายบ้านให้ผม ส่วนเรื่องรายละเอียดพรุ่งนี้ลินจะส่งให้ดู ก่อนจะถึงวันเสาร์ผมเลือกเตียงฟูกหมอนผ้านวมจากในเนทแล้วส่งให้ลินช่วยสั่งและเอาเข้าไปตั้งในห้องผมที่บ้านใหม่ก่อนที่ผมจะพาก้อยกับแนนไปดูในวันเสาร์ ผมวางแผนว่าจะไปขึ้นบ้านใหม่ก้อยแนนและหงส์ คืนวันศุกร์ผมจึงนอนในห้องนอนและแค่นอนกอดก้อยไว้เฉยๆ ไม่ทำไร ขนาดผมสะดุ้งตื่นตอนดึก ก้อยรู้สึกตัวลืมตามองผม ผมยังต้องแกล้งทำเป็นไม่เห็นสายตาของเธอที่เหมือนจะบอกผมว่าน้องๆ หลับกันหมดแล้ว ผมหอมแก้มก้อยแล้วชวนเธอนอนต่อ ก้อยทำปากจู๋เหมือนเด็กก่อนจะยอมหลับตานอนต่อ พอถึงวันเสาร์ผมก็ชวนก้อยแนนหงส์ไปเที่ยวห้าง แต่แนนไม่ยอมไปบอกว่านัดแป้งเอาไว้แล้วและจะพาหงส์ไปด้วย "ไม่ไปอะ ไปกันสองคนเลย เค้าจะไปดูหนังกับพี่แป้ง" "เลื่อนนัดพี่แป้งเป็นพรุ่งนี้ไม่ได้หรอ" ผมอยากให้แนนไปด้วย "ไม่เอา จะไปวันนี้จะเอาพี่หงส์ไปด้วย" "เบื่อดื่อ" "เบื่อก็ไม่ต้องมาชวน" "ไม่เอานะคู่นี้ทะเลาะกันอีกแล้ว พี่บีให้น้องแนนไปเที่ยวเถอะค่ะ นานจะขอไปเที่ยวทีนึงนะค่ะ" "รักพี่ก้อยที่สุดเลย พี่ก้อยไปกับแนนด้วยนะ" "พี่ไปซื้อของกับพี่บีกว่านะ จะได้หาอร่อยๆ ไว้ให้แนนทานเย็นนี้ดีไหม" "ดีค่ะ น่ารักที่สุดเลยเมียแนนคนนี้" แนนหอมแก้มก้อยฟอดใหญ่ "แอะแฮ้มๆ แล้วพี่ที่เป็นคนพาพี่ก้อยไปซื้อของชอบเราไม่ได้รางวัลบ้างหรอ" "ไม่ให้หรอก" "ไม่หอมพี่ งั้นพี่ไปหอมเองก็ได้" แนนร้องกรี๊ดๆ วนรอบเอวก้อยหนีไม่ยอมให้ผมหอม ผมเลยกอดทั้งก้อยทั้งแนนไว้ซะเลยจะได้หนีไม่ได้ ผมแกล้งแนนอยู่พักนึงแนนก็ออกไปรับแป้ง หงส์ทำหน้าเหมือนไม่อยากไปแต่ก็โดนแนนลากไปด้วย พอได้อยู่กันสองต่อสองก้อยก็มองผมพร้อมกับยิ้มแบบเขินๆ ผมรู้ว่าก้อยคิดอะไร แต่ผมกะจะไปขึ้นบ้านใหม่กับเธอเลยแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องถือถ้วยกาแฟเดินไปนั่งที่โซฟา ก้อยล้างจานทำความสะอาดครัวเสร็จก็เดินตามมานั่งข้างๆ ผม ก้อยคงอายไม่กล้าบอกผมว่าเธอกำลังต้องการอะไร ก้อยได้แต่นั่งเบียดผมทั้งๆ ที่โซฟามีที่ว่าง ผมคิดว่าถ้าปล่อยไว้จากที่ก้อยมีการจะกลายเป็นโกรธผมแน่ๆ ผมเลยชวนเธอออกไปห้าง ก้อยทำหน้าผิดหวังหน่อยๆ แต่ผมก็รีบลุกขึ้นก่อนที่จะใจอ่อนหรือก่อนที่ก้อยจะเริ่มโมโห แต่ระหว่างลงลิฟท์และเดินไปที่รถผมก็กอดเอวก้อยตลอดทาง ก้อยเองก็กอดแขนผมเอาหัวซบไหล่ผม ผมก็สงสารก้อยนะ อากาศก็หนาว เธอคงอยากได้ไออุ่นจากผม แต่ผมต้องฝืนใจไว้เพื่อที่จะได้เซอร์ไฟรสเธอ ระหว่างเดินซื้อของที่ห้างผมก็สวีทกับก้อยเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้เธอคิดว่าผมเบื่อเธอเลยไม่ยอมมีอะไรกับเธอ หลังจากซื้อของเสร็จก็ใกล้เที่ยงผมเลยชวนก้อยไปทานข้าวเที่ยง "กลับไปทานที่คอนโดก็ได้นี่ค่ะ ของกินก็ซื้อไว้ตั้งหลายอย่าง" ก้อยส่งสายตาวิงวอนอยากกลับห้อง ผมเข้าใจดีว่าเธอคงอยากให้ผมรีบกลับไปปั้มเธอแล้ว "แต่พี่มีที่ที่อยากจะให้ก้อยไปเป็นเพื่อนก่อนกลับห้องนะ" "ไปไหนหรอค่ะ" ก้อยทำหน้าเศร้าๆ "ไปที่ที่สำคัญมากๆ ที่จริงพี่อยากให้แนนให้หงส์ไปด้วยนะ แต่ก้อยก็อนุญาตให้ไปเที่ยวซะแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ก้อยที่จะไปเป็นเพื่อพี่แล้วนะ" "งั้นหรอค่ะ ก้อยขอโทษนะค่ะ ก้อยไม่รู้ว่าพี่บีมีธุระสำคัญ ก้อยคิดว่าแค่ซื้อของธรรมดา" ก้อยทำหน้าจ๋อย "ไม่เอาน่าไม่เป็นไรหรอก แนนกับหงส์ไว้พาไปที่หลังก็ได้ แต่ก้อยไม่ว่ายังไงก็ต้องไปกับพี่นะ" "ค่ะ" หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จผมก็ขับรถพาก้อยไปดูบ้านใหม่ พอเลี้ยวเข้าหมู่บ้านก้อยก็มองดูบรรดาบ้านหลังใหญ่ๆ ที่อยู่สองข้างทาง "มาบ้านใครหรอค่ะ หรือว่ามาหาญาติของคุณพ่อ" "เดี๋ยวก็รู้เองแหละ" พอถึงหน้าบ้านผมก็จอดรถ ก้อยถามผมอีกว่าบ้านใคร ผมไม่ตอบแต่พาเธอเดินเข้าไปในตัวบ้าน "สนามใหญ่จังนะค่ะ บ้านใครค่ะเนี่ย ไม่เห็นมีคนอยู่เลย" "ไปดูข้างในดีกว่า" ผมพาก้อยเดินเข้าไปในตัวบ้าน "สวยจังค่ะ คงจะแพงมากเลยนะค่ะ แล้วเจ้าของบ้านไปไหนค่ะ ไม่มีใครอยู่เลยหรือค่ะ" "ไปข้างบนกันดีกว่า" "เจ้าของบ้านอยู่ข้างบนหรอค่ะ" ผมจูงมือก้อยขึ้นมาที่ชั้นสอง จากนั้นก็ตรงไปห้องที่ผมจองไว้เป็นห้องของผมกับก้อย ผมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเตียงที่ผมสั่งไว้พร้อมกับเครื่องนอนสีขาวมุขน่านอนอยู่ที่กลางห้อง ก้อยเองก็สะดุดตากับเตียงนี้เหมือนกัน "อุ้ย ทำไมเตียงใหญ่จังค่ะนอนได้ 5 คนสบายเลยนะค่ะเนี่ย" ผมยิ้ม แล้วก้อยก็คงเริ่มเอะใจและรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน "พี่บี" ก้อยยิ้มทำหน้าตื่นเต้น "เรือนหอขอเราไง แล้วนี่ก็ห้องหอของเรา ก้อยชอบไหม" "ชอบซิค่ะ" ก้อยลงนั่งบนเตียงมันยวบตามน้ำหนักของก้อย ผมเข้าไปกอดเอวก้อยแล้วแกล้งโยนเธอไปที่กลางเตียงแล้วรีบตามไปคล่อมร่างเธอไว้ "จะทำอะไรค่ะ" "ก็เข้าหอไง" "แหมก้อยนึกว่าพี่บีเบื่อก้อยจนไม่อยากจะทำก้อยแล้วซะอีก" "ใครบอกหละพี่อยากกอดก้อยใจจะขาด แต่พี่อยากเก็บไว้มากอดบนเตียงนี้เลยต้องแกล้งทำเป็นไม่สนใจก้อย" "ใจร้ายอะ พี่บีรู้ไหมว่าก้อยคิดถึงพี่บีแค่ไหน ส่งสายตาก็แล้ว ทำอะไรก็แล้ว พี่บีก็ทำเฉย" "พี่ก็คิดถึงก้อยนะ แล้วพี่ก็กอดก้อยอยู่นี่ไง ไม่ต้องน้อยใจแล้วนะ" "กอดแล้วไง ก้อยอยากได้อะไรที่มันอุ่นกว่านี้" "งั้นเดี๋ยวพี่จะฉีดไออุ่นเข้าไปในร่างก้อยดีไหม ก้อยจะได้หายหนาว" "บ้าทะลึงอะพี่บี" "ไม่เอาหรอ" ก้อยพยักหน้า "เอา" จบตอนที่ 22 ช่วงนี้รู้สึกจะทิ้งช่วงหนึ่งเดือนพอดีเลยแฮะ ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆ ที่ติดตามผลงานตลอดมา