ขอระบายนิสนึง เห้ออออ

[taechin000]

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเคยไม่คิดเลยว่าวันนึงจะได้เข้ามาระบายอะไรในนี้ เพราะคิดว่าชีวิตตัวเองคงจะไม่มีอะไรต้องเครียดขนาดนี้

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า
ผมชื่อเตอายุ19เรียนอยู่มหาลัยเเห่งหนึ่งในกรุงเทพ หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ อยุ่มหาลัยก็มีสาวๆมาติดอยู่หลายคนเหมือนกัน (ไม่ได้อวด ท้าวความให้ฟังเพื่อให้เข้าใจความรู้สึก)ตอนปี1ยอมรับว่าเจ้าชู้ คบทีละหลายๆคนเเต่ไม่ได้มีอะไรด้วย เคยมีกับเเฟนเก่าตอนอยู่ม.5-6 เเค่คนเดียว เเล้วตอนเลิกกันรู้สึกเเย่มากเลยไม่คิดจะมีกับใครอีก  เเต่อยู่มาวันนึงตอนอยู่มหาลัยปี2(เทอมที่เเล้ว) ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงชื่อเล่นว่า ย.  เราคุยกันถูกคอดีมาก(ผมเลยคิดจะหยุดความเจ้าชู้ไว้เเค่นี้ เเละคบกับเธอคนเดียว) มีอยุ่ครั้งนึกผมเคยถามเรื่องอดีตของเค้าว่า เคยมีเเฟนหรือยังอะไรประมาณนี้   เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยมีเเฟนเลยไม่เคยไปไหนมาไหนกับผู้ชาย2-2 ไม่เคยมีอะไรกับใคร ซึ่งถ้าคุณได้ยินคำพูดพวกนี้ออกจากปากของคนที่คุรรักมันก็จะยิ่งทำให้คุณรักเค้ามากขึ้นหลายเท่าเลยใช่ไม๊ละ +กับที่เค้าเเต่งตัวเรียบร้อยกระโปรงยาว สะอาด นิสัยดีพูดเพราะ มันทำให้ผมเชื่ออย่างหมดหัวใจ หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆประมาณ2เดือน เเละเราก็มีอะไรกัน (จะบอกว่าผมโง่ก็ได้ ที่ไม่รู้ว่าเค้าไม่ซิงทั้งๆที่มีไรกัน) หลังจากมีอะไรกันเราก็อยุ่กันอย่างมีความสุขตลอดมา จนอยู่มาวันหนึ่ง ผมเข้าไปดูในเฟสเเฟนผมเเละเห็นผู้ชายคนนึงชอบมาโพสอะไรเเปลกๆบนกระดาณสนทนาของเเฟนผม ซึ่งผมก็ไม่ค่อยพอใจเลยไปถามเเฟนผมว่า   เค้าคือใคร เเฟนผมก็ตอบมาว่าเป็นเพื่อน   เพื่อนตั้งเเต่มัธยม เเต่สิ่งที่มันโพสในความรู้สึกผมมันเป็นมากกว่าเพื่อน เเละอีกอย่างเวลาผมไปโพสอะไรบนเฟสเเฟนผม เเฟนผมชอบลบทิ้ง มันชอบอ้างว่ากลัวเพื่อนล้อ ตอนเเรกๆผมก็ไม่ได้ส่งสัยอะไร เเต่พอนานไปๆ ผมเริ่มสงสัย   ผมพยายามเเฮ็กเฟสมันอยุ่หลายวัน จนในที่สุดผมก็ทำสำเร้จ   ผมเข้าไปดูการสนทนาของมันกับผู้ชายคนนั้น อย่าจะบ้าตาย มันเป็นผัวเมียกันมา2ปีเเล้วเเละในขณะที่คบกับผมมันยังไปนอนหอไอหัวครวยยยนั้นอยู่เลย ความรู้สึกตอนนั้นมันเเย่มาก เเย่มากกกกก มันเหมือนกับว่าเราไปกินของของคนอื่นโดยไม่รู้ตัว รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก เเละรู้สึกเสียดายผู้หญิงหลายๆคนที่เราบอกเลิกไปเพื่อที่จะมาคบอีนี้คนเดียว 555+ หลังจากอ่านข้อความอันบาดตาบาดใน ผมก็รวบรวมสติอารม โทรไปหาเเฟนผมเเล้วถามว่า   คูณมีอะไรจะบอกผมไมีครับ ผมสันยาว่าถ้าคุณบอกตอนนี้ผมจะไม่โกดไม่เกรียดไม่ว่าไม่ด่าคุณเลย    มันบอกผมว่า  "ไม่มีค่ะ เตเป็นอะไรหรือป่าวไม่เชื่อใยย.เหรอ ย.รักเตนะ "   ในใจผมอยากจะด่าไปว่าอีกดอกกกกกกูรู้เรื่องของมึงหมดเเล้วอีกระหรี่ เเต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายเลยได้เเค่คิดอยู่ในใจ  พอมันพูดจบผมก็พูดว่า เเล้วไอMคือใคร   มันก็ยังบอกอีกว่าเพื่อนเราจริงๆ ผมจึงบอกว่าเราเข้าไปดูในเฟสของคุรหมดเเล้วนะคุณคุยอะไรกับมันมั่ง มันยังมีหน้ามาบอกว่าเพื่อนเรา โถ่อีกเห็ดสวด มันเถียงผมอย่าไม่คิดชีวิต มันไม่เชื่อว่าผมเข้าไปดูในเฟสมันเอง   จนผมบอกระหัดเฟสมันไป มันถึงกับอึ่ง  ในที่สุดมันก็บอกผมว่า เป็นเเฟนเก่าคบกันมาตั้งเเต่ม.6 คบๆเลิกๆ เเละมันสันยาว่าจะไม่ไปยุ่งอีก      เเละไม่รุ้อะไรดนใจผมให้บอกไปว่า ไม่เป็นไรเรื่องของอดีต(จะพระเอกไปไหนวะ)    ผมบอกให้มันเลิกยุ่งได้ไมีมันบอกว่าได้ บอกให้มันลบเพื่อนได้ไม๊ มันก็บอกว่าได้ มันก็ลบเพื่อนไอคนนั้นออก เเล้วก็ไปโพสที่กระดานตัวเองว่าไม่มีความสุขกับการกระทำของตัวเองเลย  ผมเลยโพสในกระดานตัวเองว่า อ้าวตกลงมึงจะเอายังไงถ้าเลิกกับมันเเล้วไม่มีความสุขก็เลิกกะกรุสิ ผมลบอีนี้ออกจากเพื่อน     มันรีบเเจ่นโทรมาหาผมเเละบอกว่าขอโทดๆๆ เเละก็ตามเคยไม่รู้อะไรดนใจผมให้บอกว่า ไม่เป็นไร คบต่อก็ได้เเต่อย่าไปยุ่งกะมันอีกเเละกัน เราก็คบกันมาเรื่อยๆต่อหน้าผมทำตัวดีเหมือนมีความสุขที่ได้คบกับมัน เเต่เเล้วอีเวนก็ทำกูอีก มันไปคุยโทรสัพกับไอนั้นอีกเเล้ว  เลิกเเล้วก็ไม่เข้าใจจะมีอะไรต้องคุยกันมากมายเหรอคุยกันเราไม่ว่าหลอกเเต่โกหกว่าคุยกะเเม่เนียมันมากไป   พอผมถามมันว่าไปคุยทำไม มันบอกว่าสงสาร ไอนั้นไม่มีใคร ผมก็ขออีกเป็นครั้งที่3ให้หยุดยุ่งกะเเฟนเก่ามึงซะที มันก็สันยาตกลงซะดิบดี เเละอยุ่มาวันนึงขณะที่ผมไปเที่ยวกับเเฟนผม เเฟนเก่าของเเฟนผมได้โทรมา  ตอนเเรกเเฟนผมบอกว่าเเม่โทรมา เเต่ในความรู้สึกผมมันมากเกินไปสำหรับที่เเม่จะโทรมา  1ชั่วโมงโทรมา 10กว่ารอบ   ผมเลยขอดูดทรสัพมันไม่ให้ดู  ผมเลยอารมเสียจะกลับบ้าน มันถึงเอาโทรสัพมาให้ผมดูเเละบอกว่าเเฟนเก่าโทรมาตอเเย ผมจึงใช้เบอร์มันโทรกลับไป คุยกับเเฟนเก่ามัน เเละนัดเจอ(อยากจะเจอจริงๆหน้าตาเป็นเช่นไรไอมารหัวใจกู) ผมรีบขึ้นรถไปอีนี้วิ่งตามขึ้นรถมา  พอไปถึงจุดนัดหมายก็เจอมันตามที่คิด   ผมคุยกับมันว่าคุณเลิกกับยุ้ยหรือยังมันบอกว่าเลิกเเล้ว ผมเลยบอกว่าเลิกเเล้วเเล้วมาตอเเยทำไม มันบอกว่าไม่รู้จะโทรหาใคร(อ้าวไอสาสสสสพูดงี้ได้ไงวะ) ผมเลยบอกว่ามึงพูดอย่างนี้ได้ไงวะ  มันตอบกลับมาว่าไงรู้ไมีครับ    มันตอบกลับมาว่า   นายรู้ไมีเราได้กะยุ้ยกี่ครั้งเเล้ว  (มันเป็นประโยชที่ทำให้ผมมึนไปเลย รู้สึกเหมือนเราเข้ามาเป็น กขค ของความรักเค้าอย่างไม่รู้ตัว)   มันเดินไปจับมือเเฟนผมเเละเดินพา่ไปคุยห่างจากผมประมาณ10เมตร คุยอะไรกันก็ไม่รู้ เเต่เเฟนผมบอกว่าปล่อยเจ็บมือปล่อย ผมเลยตะโกนเสียดังมากว่า ให้เกรียดผุ้หญิงมันครั้ง อย่าให้กูต้องเข้าไปกระทืบมึง     มันก็เลยปล่อยมือ เเฟนผมก็เดินมาหาผม เเละบอกว่าจบเเล้ว ไม่ยุ่งเเล้ว  ในใจผมรู้สึกว่าทำไมมันจบง่ายจังวะ  งงมากนึกว่าจะต้องมีเรื่องก่อนถึงจะจบเเต่ทำไมมันจบง่ายดายขนาดนี้ ตกลงนี้มึงเลิกกันจริงๆเเล้วใช่ไม๊ เเละก็ไม่รุ้อะไรดนจิตใจผมให้บอกไปว่า   จบก็จบ อย่าให้รู้อีกว่า ไปคุยกับ ตานี้จะเลิกจริงๆ    เเละหลังจากวันนั้นผมก็คบกับมันมาจนถึงวันนี้ มันทำตัวดีกับผมมาก เเต่ในใจผมรุ้สึกอึดอัดทุกครั้ง มันทำใจไม่ได้ เวลาผมไปเที่ยวกับมันผมยิ้มเเย้มเเจ่มใส พูดคุยดี เเต่ในใจผมมันคิดถึงเเต่คำว่า มึงรู้ไมีกูได้กันมากี่ครั้ง  คำนี้มันอยู่ในหัวสมองผมตลอดเวลา ผมไม่รู้จะทำตัวยังไง เลิกกับมันผมก็เจ็บมันก็น่าจะเจ็บ เเต่ถ้าไม่เลิกมันมีความสุขผมก้เจ็บ   ทำเเบบไหนผมก้เจ็บหมดเลย ผมไม่รุ้จะทำยังไงเลยคบมันไปก่อน คิดว่าเปิดเทอมจะหาเเฟนใหม่ เเต่ในใจลึกๆผมรักมันมาก เเต่อดีตมันตามหลอกหลอนทุกครั้งที่ผมอยุ่คนเดียว ผมไม่รู้ต้องทำตัวยังไง พี่ๆน้องๆคนไหนพอจะให้คำปรึกษากับผมได้ช่วยหน่อยนะครับผมอึดอัดจริงๆ  ขอโทดนะครับสำหรับบางคำพูดที่ไม่สุภาพ  ขอบคุณที่ทนอ่านถึงตอนนี้ครับ ขอบคุณมากกกกกกครับ