ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 49 เจ้าของบทประพันธ์ Adslman

[~De[@]tH_[N]oTe~]

เจ้าของบทประพันธ์ Adslman

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 49 "วังวนความขัดแย้ง!?"

"ติดต่อไม่ได้เลยเหรอ?"
"จะทำยังไงดีคะ?...พี่สาก็เอาแต่ร้องให้อยู่ในห้อง...หนูกลัว..."
"ป้ามั่นใจว่าสาไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโง่ๆแต่แค่เสียใจมากเท่านั้น...เธอเข้มแข็งพอ"
"พี่เค้าโกรธอ้อยมากที่ปกปิดความจริง"
"ช่างเถอะๆ...ตอนนี้มาช่วยกันหาหนทางแก้ไขปัญหาที่ใหญ่กว่าซะก่อน...ป้าจะต้องทำอะไรสักอย่างให้มันเด็ดขาดเสียที"
"พี่กุนก็ดูจะใจเย็นเกินไปอย่างกับรู้ล่วงหน้า...อ้อยไม่เข้าใจจริงๆ"
"เพราะคนที่รู้จักบอลดีกว่าใครก็คือกุน"
"เมื่อก่อนก็เห็นโทรคุยกันบ่อยแต่ช่วงนี้...บางทีอ้อยอาจจะคิดมากไปก็ได้นะคะ"
"ไม่ คิดมากหรอกเพราะป้าก็สังเกตมาพักนึงแล้ว...พออยู่ห่างกันนานๆก็จะเป็นอย่าง นี้ไงแถมอายุยังต่างกันหลายปีด้วย...กุนอยู่ในวัยทำงานต้องเข้าสังคมพบปะกับ ผู้หลักผู้ใหญ่แต่บอลยังเป็นหนุ่มนักศึกษาวัยรุ่นเรียนเที่ยวเฮฮาไปตาม เรื่อง...มันเสี่ยงมากที่จะเกิดความไม่เข้าใจกัน"
"แล้วเราควรทำอย่างไรคะ?"
"ป้าจะขอลุงว่าให้บอลกับกุนแต่งงานกันโดยเร็วที่สุด"
"แต่งงาน?"
"ขอเพียงทั้งสองคนจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฏหมายก็จะช่วยตัดปัญหาลงได้เยอะ"
"แต่...แต่คุณศรมรกตไม่ยอมแน่ค่ะ"
"ถูกต้องจ้ะ...ป้ารู้ความคิดของเธอที่จะเอาลูกสาวตัวเองมาแทนที่พร้อมกำจัดพวกหนูออกไปให้พ้นทาง"
"ลูกสาว?"
"ใช่...คุณศรมรกตมีลูกสี่คนและเป็นผู้หญิงทั้งหมด"
"มาแทนที่...หมายความว่ายังไงคะ?...ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกับพี่บอลหรอกหรือ?"
"เป็น แต่แต่งงานกันได้...ประเพณีหลายอย่างของคนที่โยนกจัตุรัสไม่เหมือนที่ อื่น...ป้ารู้ความจริงข้อนี้มานานแล้วแต่ไม่อยากให้พวกหนูกังวลใจก็เลยไม่ ได้บอกและไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเกิดกับตัวเองด้วย"
"ลูกสาวของคุณศรมรกตหน้าตาเป็นไงคะ?...อายุเท่าไหร่?...สวยมั้ย?"
"รู้แล้วจะไม่สบายใจซะเปล่าๆนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะหนูอยากรู้เพราะนอกจากพี่แคทกับพี่ฝนแล้วหนูก็ไม่รู้จักคนอื่นเลย"
".................................................."
".................................................."
"ลูกสาวคนโตชื่อศรเพทาย...ถามว่าสวยหรือเปล่า?...เทียบกับกุนแล้วป้าคิดว่ายังไม่เท่าน่ะ"
"ศรเพทาย..."
"เป็น หมออายุไล่เลี่ยกับกุน...คนรองชื่อศรมุกดาน่าจะอ่อนเดือนกว่าหนูแคทไม่มากคน ที่สามศรบุษราคัมรู้สึกแก่กว่าบอลเกือบๆปีนึงมั้งและคนสุดท้องศรโกเมนก็คง รุ่นราวคราวเดียวกับอ้อยนี่แหละ"
"พี่บอลชอบผู้หญิงสวยนี่เป็นเหตุผลอันดับแรกๆเลย...ถ้างั้นเธอไม่น่าจะเข้า..."
"ก็คงไม่เข้าเกณฑ์จริงๆแหละจ้ะแต่ศรมุกดาน้องสาวเธอเนี่ยสิ"
"สวยมากหรือคะ?"
"ความเห็นส่วนตัวนะ...เด็กคนนี้รูปร่างหน้าตาไม่ได้ด้อยไปกว่าหนูแคท...ปีก่อนได้เจอกุนกับสาถึงกับเป่าปากโล่งใจว่าดีแล้วที่บอลไม่มา"
".............................................."
"ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ...ป้าได้ยินมาว่าเธอไม่ชอบผู้ชายแถมยังมีพฤติกรรมแปลกๆด้วย"
"แปลก?"
"เป็น คนเก็บเนื้อเก็บตัว...ถ้าไม่ใช่งานรวมญาติพี่น้องครั้งใหญ่จริงๆก็หาตัวไม่ เจอหรอก...ถึงจะสวยแต่มนุษย์สัมพันธ์แย่บอลก็ไม่สนเพราะเขาชอบผู้หญิงที่ ช่างเอาอกเอาใจ"
".............................................."
"ส่วน อีกสองคนป้าไม่เคยเห็นตัวจริงแต่อย่าเพิ่งไปคิดมาก...ถ้าเราโน้มน้าวบอล สำเร็จก็ไม่มีทางที่ใครจะมาห้ามได้...หากเขามีความรักต่อพวกหนูจริงก็จะต้อง ยินดีทำด้วยความเต็มใจและการแต่งงานต้องห้ามระหว่างลูกพี่ลูกน้องก็จะไม่มี วันเกิดขึ้น"
".............................................."
"แต่ ยังติดต่อเจ้าผัวเฮงซวยไม่ได้...มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนหรือกำลังเอาหน้าซุก หีใครอยู่!!!...พลาด...ฉันพลาดอย่างมหันต์ทั้งๆที่รู้ซึ้งพฤติกรรมของเจ้า นี่ว่าต่อให้มีหีเป็นสิบเป็นร้อยควยมันก็ไม่รู้จักอิ่ม!!!!"
"พี่สา!?"
"เวลานี้พวกหนูต้องเข้มแข็งให้มาก...หากถอดใจเมื่อไหร่ล่ะก็เสร็จพวกนั้นแน่"
"ค่ะแม่...หนูจะยกไอ้ผัวบ้ากามนี่ให้พวกมัน"
"สา!!"
"แต่ อีนังแพศยาพวกนี้จะต้องฆ่าตัวตายแล้วไปเกิดเป็นกะหรี่อีกร้อยชาติซะ ก่อน...เมื่อร้ายมาก็จะร้ายตอบไป...คิดว่าสาไม่มีมือมีตีนรึไง?"
.......................................................................................................................................

"ผลลัพธ์แบบนี้ดีที่สุด"
"เมื่อผอ.เห็นชอบดิฉันก็ไม่โต้แย้งค่ะ"
"คุณศรมรกตออกหน้าเองนี่แหละเยี่ยมที่สุดครับเพราะทำให้กรรมการคนอื่นไม่กล้าคัดค้าน"
"แต่ดิฉันเห็นว่าผอ.ต่างหากที่ยอดเยี่ยม"
"ผม?"
"ก็สามารถคุมกรรมการบริหารไม่ให้แตกแถวไงคะ"
"ฮะๆๆๆ...ผมลำบากแน่ถ้าปล่อยให้หลานสาวของท่านเอกบดินทร์ทำงานที่นี่ด้วยความยุ่งยากใจ...ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ขอบพระคุณท่านผอ.เป็นอย่างยิ่งค่ะ"
"................................................."
"อย่าจ้องท่านผอ.ราวกะจะกินเลือดกินเนื้อแบบนั้น...ประจบเจ้านายน่ะรู้จักมั้ย?"
"...น้องมิรู้จัก"
"พี่ก็ใช่ว่าจะชอบแต่มันช่วยไม่ได้...เขาเสนอตัวเข้ามาเป็นธุระให้แล้วเรื่องก็จบลงในเวลาอันสั้นเราควรต้องขอบคุณ"
"เสนอตนเป็นธุระ?...เพื่อมุ่งหวังสิ่งใดท่านพี่ย่อมทราบดี"
"อืม--...เขาแสดงออกแบบนี้มาตลอด"
"โอบเอวยังมิพอใจแต่ลูบจับบั้นท้ายของท่านพี่ด้วยเจตนาสกปรกลามก...หาได้สมกับเป็นผู้ใหญ่ที่ควรค่าแก่การเคารพนับถือไม่!!!"
"ไม่มีใครเห็นหรอก"
"น้องเห็น!!"
"เออน่าๆเลิกทำหน้าบึ้งซะที...พี่จะพาไปกินของอร่อยๆก่อนกลับบ้านล่ะกัน"
"สักวัน...น้องจะทำให้เขารู้สำนึกว่ายังมีความเจ็บปวดที่ทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตายรออยู่"
"ก็เข้าใจว่าม่อนหวงพี่...หือ!?...เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?"
"................................................."
"แปลก คน?...เออใช่!!...ที่คุยกันก่อนพี่เข้าประชุม...คุณอัจฉราตกลงรับน้องกับไหม เข้าสำนักโดยไม่คิดเงินแต่จะขอให้เล่าเรื่องราวของตระกูลเรากับความลับของ สุริยะโลหิตเป็นค่าตอบแทน?...เอ้อ!!...จะอยากรู้ให้ได้อะไรขึ้นมา?"
"น้อง...ก็มิทราบเจ้าค่ะ..."
"เรอะ?...พี่จะไปเก็บของในห้องก่อน...ไปรอที่รถเลย"
"เจ้าค่ะ"
"นั่นรึพี่สาวเธอ?"
"................................................."
"พอจะมีเวลาสักนิดมั้ย?"
"ท่านจะให้เราเริ่มจ่ายค่าเล่าเรียนตั้งแต่บัดนี้หรือเจ้าคะ?"
"อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ...ยิ่งมาคิดๆก็ยิ่งสงสัย...ถ้าวันนี้ไม่รู้เรื่องล่ะก็ฉันคงเป็นโรคประสาทแน่"
.........................................................................................................................

"เอ็งขับให้มันเร็วกว่านี้สิวะ!!...ข้าอยากกลับไปถึงไวๆ"
"คิดถึงนายหญิงจั๊ดเลยซี่~~...ดูหน้าพี่สะใภ้ก่อนเหอะนั่งบึ้งอยู่น่ะเห็นมั้ยครับ?"
"พี่เปล่า~~"
"ไม่ต้องน้อยใจไป...คุณเอกคเชนทร์เอ๊ยไม่สิ!...นายท่านจะดูแลเอ็งเป็นอย่างดี"
"จะจริงเหรอ?"
"เอ็งรับใช้ท่านดีๆเถอะ...ทั้งหมดนี้ก็เพื่ออนาคตเจ้าแดงมัน"
"เรื่องนี้ฉันเข้าใจแต่ท่านจะยอมรับฉันเหรอ?...ไม่เคยพบกันด้วย"
"นั่นไม่ใช่ปัญหา...เอ็งพยายามใส่จริตยั่วยวนท่านให้เต็มที่ซี่แถมหุ่นเอ็งสะบึ้มอยู่แล้วรับรองสำเร็จชัวร์!!!"
"แต่มันดีแน่นะพี่เศก?"
"อะไรของเอ็งนักหนาวะ?"
"ก็ฉันได้ยินว่าคุณหนูใหญ่เธอเกลียดคุณเอกคเชนทร์มากเลย"
"พี่สะใภ้พูดแบบนี้ก็เท่ากับสงสัยในความคิดของนายหญิงด้วยนะครับ"
"................................................."
"นาย หญิงมีพระคุณกับครอบครัวพวกเราแค่ไหนเอ็งก็รู้ฉะนั้นต่อให้สั่งข้าไปตายข้า ก็จะทำ...ข้ายินดีติดตามนายหญิงและนายท่านตลอดไป...แม้จะเพิ่งพบกันได้ไม่ นานแต่ข้าเชื่อว่านายท่านเป็นคนดีมีเมตตามากและนายหญิงไม่มีทางมองผิดแน่ นอน"
"ถูกต้องครับ...ผมไม่ได้ภักดีต่อนายหญิงเพียงแค่เรื่องความสัมพันธ์ ชู้สาวแต่เป็นเพราะท่านที่ทำให้ผมมีวันนี้...ถ้าไม่ได้นายหญิงช่วยอุปถัมภ์ ค้ำชู...ป่านนี้ชีวิตเราสามคนพี่น้องจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้"
"มีนายหญิงคุ้มกะลาหัวอยู่ทั้งคนดังนั้นเอ็งไม่ต้องกังวลให้มากนัก...ไอ้พวกข่าวลือต่างๆน่ะอย่าไปเชื่อจนเกินเลยดีกว่า"
"................................................."
"พี่เศก...ที่จอดข้างหน้าใช่รถคุณสุรีย์พรรณหรือเปล่า?"
"เออใช่!!...เธอมาทำอะไร?"
"ก็ทางนี้มันลัดไปโยนกอุดรได้ไม่ใช่เรอะ?"
"................................................."
"โอ้ว!!"
"มีอะไรหรือครับ?"
"รถยางแตกน่ะ...ดีที่เจ๊ไม่ขับเร็วมาก"
"งั้นผมเปลี่ยนให้เองครับ"
"ขอบใจจ้ะ...โชคดีจริงเนอะพี่แคท?"
"...พี่ก็เปลี่ยนได้...อุ๊ก!!"
"เขาอุตส่าห์มีน้ำใจก็อย่าวางฟอร์มนักเล้ย!!...ว่าแต่จะไปไหนกัน?"
"...ศอกมาได้...เด็กบ้านี่!"
"กลับบ้านพักครับ...นายหญิงสั่งให้เรามารับดวงไปเที่ยวด้วยกัน"
"อ๋อ~~...อยู่ไกลมั้ย?"
"ไกลครับ...ไกลมากครับ"
"มีแต่คนเที่ยวไกลทั้งน้าน~~...อีตาบ้าบอลก็ไปแอ่วถึงเวียงหละปูน...ฮื่อ!!"
"................................................"
"เสร็จแล้วครับ"
"วู้เร็วแฮะ?...สมกับที่พ่อตาเปิดอู่ซ่อมรถจริงๆนะนายเศก"
"ข้างหน้ามีร้านกาแฟ...ไปด้วยกันสิ"
"กลับมาทางนี้เราจะแวะเป็นประจำ...กาแฟเค้าอร่อยใช้ได้ทีเดียว"
"ตอบแทนที่ช่วย...ฉันเลี้ยงเอง"
"โอ้ยแค่นี้เล็กน้อยครับ!!...ไม่เป็นไร"
"................................................"
"เฮ่!!!...ดูถูกน้ำใจเราเรอะ?"
"ไม่ครับไม่!!!...ผม...ผมไม่กล้า"
"ตามมาเร็วๆ!!...ไม่งั้นจะบอกพี่เซคนะ"
"................................................"
"เอาไงดีพี่เศก?"
"จะปฏิเสธได้ไงเล่า!?"
.............................................................................................................................

"มาร่วมงานเลี้ยงที่บ้านพี่จุกหรือครับ?"
"พอดีกลับบ้านพี่เซคก็เลยชวน"
"แล้วจะพักอยู่กี่วันคะ?"
"จนกว่าจะเปิดเรียน"
"งั้นก็พร้อมๆกับนายท่าน"
"เห!?...นายท่านอะหยังก๊ะ?"
"น้องนี่!...ครีมเลอะแก้มยังจะพูด"
"ก็มันอร่อยอ่ะ!!"
"งั้นนั่งฟังเฉยๆ...เช็ดปากด้วย"
"เอ้าว่าไง!!...ใครเป็นนายท่าน?"
"คุณเอกคเชนทร์ครับ"
"เขาได้รับเกียรติถึงขนาดนี้แล้วหรือ?"
"นายหญิงสั่งให้พวกเราเรียกและแน่ใจว่าทุกคนในโยนกจัตุรัสก็จะทำตามด้วยครับ"
"...ฝนคิดว่าไง?"
"หนู รึ?...ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะคะแต่มันติดอยู่ที่จะได้เป็นจริงๆเร้อ?...พวกนายก็ รู้นิว่าต้องมีเสียงในมือเกินครึ่งและใครบ้างล่ะที่สนับสนุนบอล?"
"ผมไม่กล้าตอบแต่คุณหยาดฝนน่าจะทราบดีครับ"
"มั่นใจว่าต้องมีพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมแต่ฉันบอกเลยว่าช่วยอะไรไม่ได้...เนอะพี่ดวง?"
"ดิ...ดิฉันไม่ทราบค่ะ"
"อย่าพูดเรื่องหนักสมองดีกว่า...มาคุยเรื่องสนุกๆเถอะ"
"เจ๊คุยอะไรสนุกๆกับใครเป็นซะที่ไหน?"
"งั้นน้องก็จัดการสิ"
"ฝนนึกไม่ออกเลย"
"เอ่อ--...ถ้าผมอยากจะถามอะไรคุณสุรีย์พรรณสักนิด...ได้ไหมครับ?"
"...ได้"
"คุณเห็นว่านายท่านเป็นคนยังไงครับ?"
"เจ้าชู้มักมาก...หัวรั้นดื้อแพ่ง"
"โอ้โฮ!?...เจ๊ซัดเข้าเป้าเลยอ่ะ!!!"
".............................................."
".............................................."
"สมกับเป็นคุณสุรีย์พรรณที่ไม่ใช่คนชอบพูดจาอ้อมค้อม"
"ฉันพูดความจริงน่ะดวง"
"ค่ะ"
"ถ้า แก้ไขสองอย่างนี่ได้เขาก็จัดว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง...ความเรียบง่ายไม่ ฟุ้งเฟ้อ,ขยันขันแข็งตั้งใจเรียนตั้งใจทำงาน...ผู้หญิงแทบจะร้อยทั้งร้อยชอบ ผู้ชายแบบนี้ทั้งนั้น...หากบอลไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกับมีแฟนแล้ว...บาง ที...พี่อาจจะลองพิจารณาเขาก็ได้"
"..............................................."
"คุณหยาดฝนล่ะครับ?"
"ฉันเหรอ?...อือ..."
"..............................................."
"ก็น่าจะคล้ายๆพี่แคทนะ"
"แยกย้ายกันได้แล้ว...ถ้ากลับไปช้าเดี๋ยวคุณป้าจะดุพวกเธอ"
"ขอบพระคุณที่เลี้ยงอาหารครับ"
"เล็กน้อยน่า~~...ศุกร์"
"ครับ?"
"ฝากบอกป้าเอ็มว่าขอให้กลับมาบ้านลุงก่อน...แม่ฉันจะลงไปพบ"
"คุณอรนิภาจะไปพิษณุโลก!?"
"อื้อ!!...มีธุระที่ต้องไปคุยด้วยตัวเอง...แม่บอกมาอย่างนั้น"
"เข้าใจครับ"
....................................................................................................................................

"ร้ายกาจมาก...จนป่านนี้สาวก็ไม่อยากจะเชื่อ"
"มีแต่จะทำให้บอลเกลียด...เก๋ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเธอถึงกล้าเป็นศัตรูกับคนบ้านนั้นอย่างเปิดเผย?"
"คงมั่นใจว่าบอลจะเลือกตัวเอง"
"อะไรคือหลักประกัน?"
"ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่มันไม่ง่าย...จำตอนที่เราพบกับพี่แคทได้มั้ย?"
"เก๋ไม่มีทางลืมคนน่ากลัวอย่างนั้น...แค่นึกก็เสียวสันหลังวาบแล้ว"
"เธอเป็นพี่สาวของเด็กร่าเริงอย่างฝน...น่าเซอร์ไพรส์นะ"
("อิจฉาอ่ะ...หยุดเรียนตั้งสี่วัน...รู้งี้ไม่น่าย้ายเลย"
"เก๋ก็พูดเกินไป"
"ว่าแต่นายมีเพื่อนที่ลำพูนด้วยรึ?"
"มี...มีสิ"
"นั่นน้องฝนใช่ป่าว?"
"ไม่ผิด"
"ปีหนึ่งคนอื่นเขาเปลี่ยนมานุ่งสั้นกันหมดแต่น้องฝนยังใส่กระโปรงจีบ...คงไม่อยากโชว์ให้ใครเห็นขาอ่อน"
"ประมาณนั้น...เธอบอกว่ามันดูไม่เหมาะกับตัวเอง"
"เสียดาย...อดเห็นกกน.เลย"
"เดี๋ยวนะ!"
"หู~~...แค่นี้หึง!?"
"เออสิยะ!!!"
"แล้วผู้หญิงผมยาวคนที่เดินมาหาน้องฝนล่ะ?"
"โอ้ว้าวแม่เจ้าโว้ย!!!...สวยฉิบหา-...เฉียบขาดจริงๆเพื่อนเอ๊ย!!!!"
"โต!!"
"เจ็บ!!!"
"มึงไม่น่าเอ่ยถึงเล้ย!!"
"เป็นอะไรของแกเนี่ย?"
"พอจะรู้จักร้านขายสายไฟมั้ย?"
"มีอยู่ใกล้ๆตลาดฝั่งเดียวกับท่ารถ...ร้านนี้จะขายถูกกว่าที่อื่นครับ"
"ขอบใจจ้ะ)
"พี่เขาไว้ผมยาวเหมือนเก๋เมื่อก่อน"
"ของพี่แคทยาวกว่าเยอะ!!...นี่สาว...จำตอนเธอหยุดเดินก่อนหันกลับมาดูเราอีกทีได้มะ?...ชอตนั่นสุดจะเท่!!!"
"อื้อ!!...นึกว่าขอบคุณบอลแล้วจะเดินจากไปโดยไม่สนใจพวกเราซะอีก"
("เพื่อนเธอหรือ?"
"ครับ...เก๋กับสาวเคยเรียนตอนปีหนึ่งด้วยกันส่วนนี่ชื่อโตเป็นแฟนเก๋"
"................................................."
"พี่แคทลูกพี่ลูกน้องเรา...พี่ฝนน่ะ"
"พี่...พี่สาวของ..."
"น้องฝนเหรอ?"
"................................................."
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ...บอลไม่เคยเล่าให้ฟังว่ามีพวกเธอเป็นเพื่อน"
"แล้วทำไมผมจะต้องบอกพี่ไปซะทุกเรื่องด้วย?"
"เพราะฉันอาจเข้าใจไปได้ว่าสองคนนี้เป็น..."
"แค่ประโยคแรกก็ผิดมหันต์...ผมเบื่อที่จะพูดเต็มทนแล้ว"
"จริงค่ะ...บอลไม่ได้โกหก"
"................................................."
"ผมนี่แหละครับแฟนเก๋...สาวก็กำลังคบกับหนุ่มคณะเดียวกันอยู่ฉะนั้นบอลไม่ใช่อย่างแน่นอนครับ"
"................................................."
"................................................."
"ฉันจะไปซื้อตามร้านที่บอกและก็อาจารย์ให้เธอไปหาที่คณะ"
"งั้นเราไปก่อนนะ"
"อืม--"
"................................................."
"ผู้หญิงคนนี้เชิดหยิ่งชะมัด!!...ใช่พี่สาวของฝนแน่เรอะ?"
"แววตาก็ดูไม่ค่อยจะเป็นมิตร...มองเขม็งอย่างกะพวกเราเป็นผู้ร้าย"
"ไม่ยิ้มให้สักแอะเดียวเลยด้วย"
"คง สงสัยว่าพวกเราเป็นอะไรกับบอลมากกว่าเพื่อนหรือเปล่า?...เหมือนดวงตาของเธอ จะมองลึกเข้าไปถึงในใจฉัน...ไม่แน่อาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าฉันพูดโกหก"
"สาวไม่ต้องกลัวโตช่วยยืนยันให้อีกคนรับรองหล่อนเชื่อแน่...แต่แหม่~~...ผิวขาวผมยาวนุ่งสั้น...สุดยอด!!"
"ไอ้โตบ้า!!!"
"โอ๊ย!!!")
"บอลเคยเปรยๆว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นสาวสวยที่สุดในมหาวิทยาลัย...คงจะหมายถึงพี่แคท"
"น่าจะอย่างนั้น"
"แล้วคนอย่างพี่แคทนี่แหละที่บุศเกลียดที่สุดเพราะยัยนั่นถือตัวเองว่าสวยเลิศกว่าใคร"
"เห็นด้วยเต็มที่จ้ะ...เออสาวว่า--...พี่แคทกับฝนมีบางสิ่งที่เหมือนกัน"
"อะไร?"
"คือพอมีผู้หญิงมาอยู่ใกล้บอลก็จะมองตาไม่กระพริบไง"
"ใช่แฮะ!!...แถมจะมองอย่างตั้งใจมากซะด้วย"
"ดีที่สาวแยกตัวออกมาจากวังวนความขัดแย้งนี่ได้"
"พูดอีกก็ถูกอีก"
...............................................................................................................................

...สำหรับ เรื่องราวระหว่างป้ากับหลานและหนุ่มสาวคนรับใช้จะแยกออกมาเป็นตอนพิเศษว่า กันด้วยเรื่องเสียวล้วนๆเพื่อจะได้อ่านแบบไม่สะดุดอารมณ์ส่วนตอนหน้าตั้งแต่ 50 เป็นต้นไปจะกล่าวถึงเงื่อนปมความขัดแย้งและการตัดสินใจอันเด็ดขาดของสาวิตรี รวมไปถึงความต้องการของกวางฤทัยที่จะให้เอกคเชนทร์กับศกุนตลาแต่งงานกันโดย เร็วที่สุด...

ตอนนี้เจ้าของเรื่องเค้าเขียนใหม่มาได้ 2 ตอนครับถ้า ท่าน Adslman เขียนตอนใหม่มะไรจะเอามาลงให้ครับเพราะเปิดเว็ปพี่เค้าทุกวันยุแล้ว