🧡 XONLY 🧡

''กระผมนภดล มารายงานตัวครับ'' คือนายนภดลคนนี้มีประสบการณ์มาแบ่งปันสู่กันฟัง มันเกิดขึ้นหลังพ้นทหาร 4 ปี คือเมื่อปลดทหารผมกลับบ้าน เกิดมีปากเสียงกับน้านวล ยายกะตาเข้าข้างน้าด่าว่าผมไม่มีสัมมาคารวะ รู้จักเด็กผู้ใหญ่ ผมน้อยใจเลยหิ้วกระเป๋าใบเก่าเข้ากรุง


''ปากดีนักนะ ไอ้ดลเอ็งมันคนหรือหมาวะ นวลมันรักเอ็งเลี้ยงเอ็งเหมือนลูกเอ็งยังเนรคุณ อีกหน่อยมึงไม่ลามมาหากูกับตาหรือวะ'' ยายถล่มผม ส่วนน้านวลนั่งกอดน้านุ่มอยู่ในห้อง ''ผมไปล่ะตา...ผมไหว้จ้ะยาย'' ผมยกมือไหว้สองผู้มีพระคุณแล้วออกจากบ้านไม่หันกลับไปมอง
 
''จองหองเหมือนพ่อมึง ไปแล้วไม่ต้องย้อนมานะ'' ยายเล่าว่าพ่อพาแม่หนี พอท้องผมก็กลับมาขอขมา ตายายด่าแต่รับเป็นเขย ชวนทำสวนเลี้ยงหมูไก่ไม่ต้องไปหางานอื่น พ่อดิ้นรนไปทำงานตะวันออกกลางแล้วหายไป แม่เสียใจคลอดผมแล้วสุขภาพไม่ดีจากไปเมื่อ 6 ขวบ ผมจึงกำพร้า
 
ยายมีลูกสาว 3 คน แม่, น้านวล และน้านุ่ม ช่วยกันทำไร่ทำนาเลี้ยงหมูไก่ น้านวลรับภาระดูแลผมจนได้เข้าเรียนช่างฝีมือ ผมนอนเตียงเดียวกับน้านวล จบ ม.3 จึงแยกไปนอนคนเดียว ส่วนน้านุ่ม เป็นเพื่อนเล่นกับผมเมื่อเด็ก ผมรักน้านวลเหมือนแม่
 
พอเรียน ม.ศ. 3 ผมรู้สึกไม่พอใจเวลามีผู้ชายมาคุยกับน้านวล แกล้งเตะฟุตบอลใส่ เอาสลอดใส่น้ำให้ขี้ไหล น้านุ่มกับผมช่วยกัน เรากลัวคนมาขอน้านวล ตอนนั้นผม 15 แล้ว น้านุ่ม 19 ปี น้านวล 24 ยายอยากให้ออกเรือน ยายรู้เรื่องเราแกล้งคนที่มาจีบน้านวลเลยลงโทษ
 
ผมโดนแยกเตียงจากน้านวล น้านุ่มถูกบังคับไปอยู่หอเรียนพยาบาล ผมต่ออาชีวะ ตาให้รถเครื่องขี่ไปเรียน โตแล้วแต่ตามราวีผู้ชายมาจีบน้านวลต่อ จนน้านวลแต่งงานออกเรือนไป ผมโกรธด่าน้านวล แล้วเกเรสอบตกเรียนซ้ำอีกปีจึงผ่านได้แต่ผมเบื่อบ้านไปสมัครทหาร
 
ปลดทหารผมกลับบ้านได้ข่าวน้านวลเลิกกับผัวแล้ว ผมคุยกับตายายแล้วไปกินเหล้ากับเพื่อน เมากลับมาเจอน้านวลควงคนใหม่ ผมหึงมากด่าน้านวลต่อหน้ายาย เลยต้องหิ้วกระเป๋าเข้ากรุงแต่หางานไม่ได้ตะลอนขึ้นไปถึงเชียงราย เพื่อหาผู้พันเจ้านายเก่าที่เคยบอกว่ามีงานที่เชียงราย
 
''ไอ้ดลมึงแวะมาได้เวลานัก กูมีงานให้มึงทำ'' ผู้พันให้พักที่เรือนด้านหลัง คืนนั้นผมได้ทำงาน...ผมข้ามไปลาวไปพม่าจนพูดภาษาเค้ารู้เรื่องเลยได้ชิมสาวลาว สาวพม่าแก้เหงา...ทำงาน 2 ปีผู้พันไปปล้ำลูกสาวหัวหน้าพม่าโดนยิงตาย ผมแยกตัวออกมาใช้เงินที่เก็บไว้ทำทุนขายผลไม้
 
เป็นพ่อค้า 2 ปีพอมีเงินเหลือก้อนใหญ่ ผมคิดกลับไปเยี่ยมตากะยายแต่ผัดผ่อนมาตลอด คืนหนึ่งผมเหงาค้นหนังสือเก่ามาอ่านพลิกไปเจอเบอร์โทรศัพท์เพื่อน ''ไอ้ดล...ดีใจจังว่ะที่ได้ยินเสียงมึง...ดลเอ็งกลับบ้านคืนนี้ได้ไหม'' ''ทำไม?'' ''ยายไม่สบายมากว่ะ...เอ็งรีบกลับก็แล้วกัน''
 
ผมขึ้นเครื่องบินลงกรุงเทพฯ เหมาแท็กซี่ไปถึงราชบุรีตอนบ่ายได้รดน้ำศพยายเป็นคนสุดท้ายบรรจุศพลงหีบแล้วผมจึงหันไปถาม น้านวลกับน้านุ่ม ''ตาล่ะ...'' ''เผาเมื่อต้นปี'' เพื่อนเสนอหน้า ''ทำไมน้าไม่บอก'' ผมเสียงดังใส่น้านวล ''มึงเคยส่งข่าวไหมว่าอยู่ที่ไหน'' เพื่อนมันยันจนผมยอม ก่อนรับรู้ว่าตาเป็นไข้ป่าตาย ยายเสียใจที่ตาจากไป 2 เดือนยายล้มเจ็บแล้วตามไปอยู่กับตา เผายายลอยอังคารเสร็จกลับถึงบ้านน้านวลยกกล่องขนมปังมาให้
 
''ยายสั่งไว้เผาแล้วค่อยให้ดล'' ยายเขียนเล่าเรื่องน้านวลกับน้านุ่มรวมทั้งศูนย์การค้าที่มาสร้างบนที่ตายาย ''ยายขอนวลกับนุ่มมาเลี้ยงเป็นเพื่อนแม่เอ็ง 2 คนไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของยาย แต่รักซื่อสัตย์กตัญญูมาก ยายแบ่งสมบัติแล้ว แต่อยากให้เอ็งรัก 2 คนเป็นญาติ'' นี่คือใจความสำคัญในจดหมาย
 
ตายายมีที่ดิน 35 ไร่แบ่ง 30 ไร่ให้ศูนย์การค้าเช่า กินค่าเช่า รุ่งขึ้นน้านวลพาผมไปอำเภอทำเอกสารสมบัติตายาย ''เสร็จแล้วน้าจะพาไปเบิกเงินมัดจำและค่าเช่าเกือบห้าล้านให้ดล ยายให้เข้าบัญชีน้าไว้'' ''ไม่ต้องครับใส่บัญชีน้าไว้ก่อน'' ผมรู้ตัวแล้วว่าเข้าใจน้านวลผิดมานานจึงอยากขอโทษ
 
น้านวลทำกับข้าวให้ผมกินกับเหล้า ''น้านุ่มไม่กลับหรือครับ'' ''อยู่เวรดึก'' แกเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดผ้าลายเสื้อคอกระเช้ามิดชิดออกมานั่งเป็นเพื่อนผมรินเหล้าส่งแก้วให้แกรับไปดื่มหมด ''ดลยังโกรธน้าอยู่ใช่ไหม'' ''ผมไม่ได้โกรธน้า'' ''ไม่โกรธทำไมไม่ส่งข่าว...ยายคิดถึงมากรู้มั้ย''
 
''ผมก็คิดถึงตายาย...คิดถึงทุกคนที่บ้าน'' พูดแล้วเราต่างคนต่างเงียบ ''ดลจะรับโอนกิจการของยายเมื่อไหร่?'' น้านวลถาม ''แฟนน้านวลไปไหนครับ'' ผมถามบ้าง ''เลิกหมดแล้ว...ไม่มีใครรักน้าจริง...ดลพร้อมรับโอนเมื่อไหร่บอกน้านะ'' น้านวลพูดแล้วเดินออกไปที่ระเบียงบ้านด้านหลัง
 
''ผมขอโทษครับน้านวล'' ผมตามออกไปเห็นน้านวลยืนมองท้องนาสว่างกลางจันทร์จึงโอบสองมือรัดเอวแกก้มลงกระซิบเบาๆ ข้างหู ''ขอโทษอะไร'' น้านวลยืนเฉย ''ขอโทษเรื่องที่ทำเมื่อเด็กกระทั่งโต'' ''ดลทำเพราะอะไร'' น้านวลนิ่งปล่อยให้ผมโอบตัวอยู่นานจึงถาม
 
''ผมรักน้า ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมากอด มานอนเตียงเดียวกับน้า'' ผมบอกความในใจ ''ดล...'' น้านวลดิ้นให้พ้นอ้อมกอดแต่ผมรัดแน่นจนตัวแนบด้านหลัง ''คืนนี้ผมขอนอนด้วยนะครับ'' น้านวลตัวสั่นน้อยค่อยๆ หมุนตัวกลับมาหา ผมก้มลงแตะปากเบาๆ น้านวลยอมเปิดปากรับจูบแต่โดยดี
 
''ผมรักน้านวล...คิดถึงไม่เคยลืม'' ''น้าก็ไม่เคยลืมดล'' ผมช้อนน้านวลอุ้มผ่านประตูเข้าไปวางบนเตียงในห้องนอนดึงเสื้อคอกระเช้ากับผ้าลาย ตามด้วยยกทรงกับกางเกงใน ''ดลจะทำอะไรน้า'' ''ทำเหมือนอย่างที่น้าเคยทำผมเมื่อตอนเด็ก'' ''น้าทำอะไร...อย่านะ'' ''น้าทำอย่างนี้ไงครับ''
ผมถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นที่มีออกแอ่นตัวให้น้านวล ''น้าจับผมแก้ผ้าจำไม่ได้หรือ'' ''ปิดไฟก่อนดล'' ''ไม่ปิด...ตอนอยู่ ป.3 ผมอายน้าขอนุ่งกางเกงในอาบ...น้าไม่ยอม...แก้ผ้าราดน้ำล้างของผมทุกวัน...น้ายังว่าผม...เด็กอะไรยังกะงวงช้าง'' ''บ้าๆ ไม่ได้พูดสักหน่อย'' น้านวลพูดสองมือปิดหน้า

ผมกอดน้านวล "น้าครับผมโตแล้วแต่ยังอยากให้น้าเล่นงวงช้างเหมือนก่อน" "ไม่รุ้..." น้านวลหันหลังให้ผมล้วงไปกุมเต้าอิ่มเต็มมือพลางกระซิบ "ผมไม่เคยลืมนอนกลางคืน...ถ้าไม่ได้กอด...จับนมน้านวลผมจะไม่หลับ...ผ่านมา 20 ปีแล้วนมน้านวลยังแข็งไม่เปลี่ยน"
 
น้านวลนอนเงียบผมล้วงคลึงเต้าเบาๆ หัวนมน้านวลแข็งทีละน้อยจนเป็นไตชูชันทั้งสองเม็ด งวงช้างของผมขยับแผ่ความร้อนออกมาผมแอ่นให้ทาบก้นงอน น้านวลหายใจขัดหน้าอกสะท้อนจับมือไว้ไม่ให้บี้คลึงหัวนมต่อ ผมถอนมือจากนมเปลี่ยนลงไปหาเนินกว้างเต็มหน้าขา
 
"ดล...หยุด..." น้านวลเสียงสั่น "ผมนึกถึงตอนเป็นเด็ก" "ทำไมต้องจับด้วย" "ตอนเด็กน้าไม่ยอมให้ผมนุ่งกางเกงในอาบน้ำ ผมถามทำไมน้านุ่งได้...น้าเลยแก้ผ้า...เหมือนกับเราสองคนตอนนี้" "ปล่อยของน้า...อย่าแยงเข้าไป" น้านวลร้องห้ามไม่ให้ผมไชนิ้วเข้าไปในร่องสวาท
 
"ผมจำได้...พอน้าจับงวงช้าง ดลก็บอกว่า ให้ดลจับงวงของน้ามั่ง น้าแอ่นให้ดลแต่น้าไม่มีงวงดลเลยจับเนินที่น้าแอ่นแบบนี้...จำได้ไหมน้า" "ปล่อยน้าเถอะ...น้าเสียว" ผมไม่สนใจเสียงขอร้อง "ตอนผมโต ม.2 ม.3 ถูกน้าจับงวงรูดผมเสียวเยี่ยวเล็ดทุกวันน้ารู้ไหม"
 
"น้าไม่รู้...น้าจำไม่ได้แล้ว" น้านวลพูดเบาๆ "แต่ผมจำได้...ผมชอบให้น้าทำ...แล้วน้าก็ชอบยืนพิงกำแพงให้ผมแยงแบบนี้ด้วย" ผมสอดนิ้วเข้าร่องสวาทน้านวลแล้วชักเข้าออกประกอบคำพูด "พอเถอะดล...อย่าทรมานน้า" น้านวลห้ามกดมือไม่ให้ผมซอยนิ้ว
 
"น้าไม่ชอบผมเลิกทำก็ได้" ผมขยับลุกขึ้นแต่ถูกน้านวลดึงกลับล้มไปนอนทับ "ดลอย่าไปทำน้าต่อก็ได้" "น้าไม่ชอบนิ้วผมแล้ว" "ก็มันเก่า...ดลมีอะไรใหม่ไหม" "ไม่มีผมมีแต่ของเก่า" "แล้วอันนี้ล่ะ" วนไปวนมาน้านวลคว้างวงช้างไปกำเต็มมือเสียงสั่น "น้าไม่เคยอยากลองอันนี้"
 
ผมยกก้นขึ้นน้าขยับเนินเข้ามาจับปลายงวงช้างจ่อตรงร่องสวาทของแกผมจึงแทงพรวดเข้าไป "อุ้ย...เบาก่อน" น้านวลซี้ดปาก ผมขยับก้นสอดงวงช้างลึกเข้าไปในร่องสวาท มันเข้าไปช้าๆ...ช้า...แต่ไม่หยุด เพราะน้านวลบิดตัวขยับไปมาทำให้มันไหลเข้าตลอดจนมิดหมดงวง
 
"ซี้ดดด...'' น้านวลสูดปาก "ดีจังดลจ๋า...ใหญ่คับร่องยาวทะลุสันหลังเลยจ้ะ...ซี้ดด...ดลของน้า" "น้าชอบงวงช้างผมมั้ย..." "ชอบจ้ะ...ชอบมาก" น้านวลสูดปากขมิบรัดงวงช้างจนก้นกระดก "เสียวเหรอดล..." "ครับ...น้าขมิบแรงดีเสียวหัวงวงมาก" "ชอบไหม..." "ชอบครับน้าเสียวยังผมซอยนะ"
 
"เสียวจ้ะ...เสียวแล้ว...ดลซอย...ซอยแรงๆ ไม่ต้องกลัวน้าเจ็บ" น้านวลขานรับเสียงใส ผมชักงวงช้างยาวออกมาเกือบหลุดแล้วแทงกลับช้าๆ แต่หนักกดเนินยุบเลย ร่องน้านวลฝืดตึบผมยังไม่กล้าซอยแรงเพราะกลัวหัวถลอก "อาาา...ดีจังหลานรัก...น้าอยากแบบนี้นานแล้วแทงอีกแทงยาวๆ"
 
ผมชักงวงช้างออกช้าๆ ยาวเกือบหลุดแต่แทงกลับเร็วและแรงดังพลั้กๆๆๆ "ซี้ดด..." น้านวลสูดปาก...น้ำหล่อลื่นซึมจากใต้เนินจนงวงช้างลื่นวิ่งเข้าออกสะดวกไม่ฟิตติดแน่นแล้ว ผมเร่งซอยเร็วขึ้น พั่บๆ พั่บๆ น้านวลเด้งเนินสวนจังหวะแทงเข้าจนโหนกหนอกกระทบกันดังลั่นห้อง
 
"ดีมั้ย...แรงๆ อย่างนี้" "ดีหลานรักแทงแรงๆ แบบนี้น้าชอบ...ซี้ดดดด..." น้านวลยกสองเท้าลอยพ้นที่นอนผมเลยรวบมาพาดไว้ที่บ่าดันตัวโยกขึ้นทางหัวเตียง ก้นนั้นนวลลอยพ้นพื้นผมลดความเร็วเปลี่ยนจังหวะเป็นช้าแต่ซอยยาว แทงสุดแล้วกดเน้นติดเนินหมุนวนสะโพกซ้ายๆ ขวาๆ
 
"โอ้...โอ้...เสียว แทงบดขยี้ท่านี้ถึงมดลูกเลยผัวขา...เสียวเหลือเกินเมียเสร็จ...เสร็จแล้ว...เมียน้ำออกมีความสุขแล้วผัวขา" ความเสียวกระสันจากท่าฤาษีบดยาทำให้น้าเปลี่ยนเรียกจากหลานเป็นผัวไปเลย ผมแทงท่าฤาษีบดยาบี้เนินน้าต่อไปจนแกหยุดขมิบร่องสวาทผมจึงดึงงวงช้างออก
 
"ดลจ๋า...หลานรักของน้า...เก่งเหลือเกินดลทำให้น้ามีความสุขที่สุด" หลังพักเหนื่อยความเสียวซ่านลดดีกรีลงแล้วน้านวลหันกลับมาเรียกผมเป็นหลานรักตามเดิม "ยังไม่ออกเหรอ...เหนื่อยมั้ย..." "ยังสู้ได้อีกหลายยก" "ดีเหลือเกินหลานรัก...นอนเฉยๆ ซิให้น้าดูงวงช้างหน่อย"
 
น้าจัดผมนอนหงายจับงวงช้างเป็นมันละเลื่อมเพราะน้ำรักของแกพลิกไปมา "น้า...น้านวล" ผมชวนคุย "ว่าไงจ๊ะดล" "ผมเคยเที่ยวผู้หญิงกับเพื่อนทหาร ผู้หญิงให้เพื่อนค้างด้วย...แต่ผมโดนไล่กลับ" น้านวลเงียบ "น้าอยากรู้สาเหตุมั้ย" ผมถาม "ของดลใหญ่ผู้หญิงทนไม่ได้" เสียงพูดไม่เต็มใจ
 
"ไม่ใช่...เพื่อนใหญ่พอๆ กับผม" "แล้วเรื่องอะไร" น้าเสียงอ่อนลง "ผู้หญิงให้ผมทำแบบเพื่อน...แต่ผมไม่ยอมทำ" "เพื่อนดลทำอะไร" "น้าเอียงหูมาใกล้ๆ ผมจะกระซิบ" "ทำไมต้องกระซิบอยู่กัน 2 คนเท่านั้น" "ก็ผมอายน่ะ" "บ้า...อายก็ไม่ต้องบอก" น้าโบกมือผมลุกขึ้นนั่งดึงน้ามากระซิบ
 
"ผมบอกผู้หญิงว่าผมทำให้ผู้หญิงที่ผมรักคนเดียวเท่านั้น" "ทำอะไรน้ายังไม่รู้เลย" "ผู้หญิงให้ผมเลียดูดหอยครับ...ผมตั้งใจว่าจะมาทำให้น้าเท่านั้นคนอื่นไม่ทำเด็ดขาด" "อย่ามาเอาใจน้าเลยแค่นี้ก็หลงแล้ว..." น้านวลมีอาการเอียงอายดันผมออกห่างแต่ผมโอบตัวแกไว้แน่น
 
"ให้ผมเลียหอยนะน้า...ผมอยากเลียของน้า..." "ไปอาบน้ำดีกว่า" น้าลงจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ผมตามเข้าไปเคาะเรียก "น้าจะล้างหอย...นอนรอก่อน...เร่งนักเดียวให้เลียเหม็นๆ ซะเลย"