Copy Lay's ตอนที่ 3 ความผูกพันธ์ บทประพันธ์ X-SOZE

[areja]

Copy Lay's ตอนที่ 3 ความผูกพันธ์ บทประพันธ์ X-SOZE

แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-8 17:02 [/b]

เป็นยังไงบ้างครับ สำหรับ2ตอนแรก ก็คงพอจะอ่านแก้เบื้อได้บ้างนะครับ ที่จิงผมเขียนไว้ล่วงหน้าหลายตอนแล้วล่ะ แต่ที่ยังลงไม่หมดเพราะว่าขอรอดูคนคอมเม้นก่อน
Lay's ตอนที่ 3   ความผูกพันธ์

"เห้ยเรย์...จะรีบกลับไปไหนวะ?.." ไอ้โยถามขณะที่พวกเรากำลังเลิกเรียนคาบสุดท้าย
"ไปรับน้องฝ้าย..." ผมตอบ
"ไปรับน้อง?....น้องหรือแฟนกันแน่วะเนี่ย?..ไปรับไปส่งตล๊อด" ได้เต้พูดขึ้นสายตาเพื่อนๆผมต่างจ้องเขม็งเหมือนจะจับผิด
"แฟนบ้านมึงสิ...นั่นน้องสาวกูนะเว้ย...กูไปและ" ผมตอบก่อนจะรีบเดินออกจากห้องเพราะไม่อยากไปรับน้องฝ้ายสาย ระหว่างที่ผมกำลังเดินออกจากห้อง ผมก็สวนกับเพื่อนใหม่ที่ชื่อฟ้าตรงหน้าประตู แต่ประตูมันแคบครับ กว้างพอให้คนเดินออกทีละคน ผมกับเธอก็เลยต้องเอียงตัวเล็กน้อยเพื่อจะได้เดินสวนกันได้ ตอนนั้นผมรู้สึกได้ถึงหน้าอกของเธอจะมาโดนบริเวณไหล่กับแขนเล็กน้อย แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มและขนาดของหน้าอกคู่นั้น กลิ่นน้ำยาสระผม กลิ่นน้ำหอมที่โชยมาเข้าประสาทสัมพัสของผม ผมยอมรับเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าหลงไหลคนนึงเลยล่ะ แต่ตอนนั้นผมรีบมากครับ ถ้าเกิดไปช้าล่ะก็...ยัยตัวแสบได้งอนผมแน่ ผมจึงไม่ได้สนใจอะไรครับ รีบจ้ำเท้าเดินออกไปลูกเดียว
"มาช้าอีกแล้วนะค้ะ..." เมื่อผมจอดรถที่หน้าตึกคณะผมก็เห็นเด็กสาวคนนี้ยืนรอผมด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"พี่เลิกช้าไปหน่อยน่ะ...ขอโทษนะ" ผมตอบ
"ชิ.!!...แค่นี้ก็หายงั้นหรอ? ง่ายไปป่าว?" น้องฝ้ายพูดอย่างงอนๆ
"งั้น....เด๋วพี่เลี้ยงนมปั่นก่อนกลับบ้านแล้วกัน เอาป่าว?"
"จริงนะ...พี่เรย์พูดเองนะ ฝ้ายไม่ได้บังคับนะ" น้องฝ้ายพูดอย่างเจ้าเล่ห์
"จ้า...พี่เลี้ยงจริงๆ" ผมตอบพร้อมบี้จมูกน้องสาว
"พี่เรย์ใจดีที่สุดในโลกเลย.." น้องฝ้ายพูดพร้อมกับโถมเข้ากอดผม
"ยัยตัวแสบ..โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ มากอดพี่แบบนี้ไม่ได้แล้วนะ...ไป..รีบไปเถอะ" ผมพาฝ้ายมาทานนมปั่นที่ร้านประจำแถวๆหลังมหาลัยครับ ร้านนี้เป็นร้านที่ฝ้ายชอบมากับเพื่อนเป็นประจำ รวมถึงชอบบังคับให้ผมพามาบ่อยๆ
"ว่าไงเรา..หายงอนพี่รึยัง?" ผมถามขณะที่เราสองคนกำลังนั่งทานนมปั่นอยู่ในร้าน
"หายแล้วก็ด้าย" น้องฝ้ายตอบ
"เอาดีๆสิ...ถ้าวันไหนไม่มีพี่คนนี้แล้วฝ้ายจะไปงอนใส่ใคร?..เราโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆเหมือนเมื่อก่อน" ผมเตือนแกมดุเธอครับ
"ฝ้ายไม่ยอมหรอก...พี่เรย์ต้องอยู่กับฝ้าย คอยดูแลฝ้ายตลอดไป" น้องฝ้ายตอบ
"เฮ้อ...ยัยเด็กไม่ยอมโต" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
"สวัสดีครับ เชิญครับ" เสียงพนักงานกล่าวต้อนรับลูกค้าที่กำลังเดินเข้ามา ผมชำเลืองไปมองนิดๆแล้วผมก็เห็นเพื่อนร่วมเอกคนใหม่ที่ชื่อฟ้ากับเพื่อน ผู้หญิงหลายคนเดินเข้ามาในร้านครับ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้นะ ผมแอบมองฟ้าอยู่พักใหญ่จนลืมไปเลยว่าน้องฝ้ายอยู่กับผมด้วย
"พี่เรย์!!...แหม..มองตาละห้อยเชียวนะ!!" น้องสาวดุพี่ชายเสียงแข็ง
"ป..ปล่าวนะ..คือนั่นเป็นเพื่อนพี่เอง" ผมพยายามแก้ตัว
"ไม่ต้องมาโกหกเลย ฝ้ายอ่านสายตาพี่ออก...พี่ชอบผู้หญิงคนนั้นใช่มั๊ยล่ะ?..." น้องฝ้ายทำตาเขม็งจ้องตาผม
"ป..ปล่าวจริงๆนะ" ผมตอบอย่างไม่เต็มปาก ก็แหม ฟ้าก็เป็นสาวสวยระดับดาว ใครๆก็ต้องชอบเป็นธรรมดา
"ชิ!!...ก็ด้าย!!...พี่ชอบนักใช่มั๊ย?" น้องฝ้ายขมวดคิ้วทำตาดุใส่ผมก่อนที่เธอจะลุกขึ้นหยิบแก้วนมปั่นและเดินไปทาง โต๊ะของฟ้าเพื่อนใหม่ผม
"เพล๊งงงง!!!!!....ว๊ายยย!!!!!!..." เพียงครู่เดียวผมก็ได้ยินเสียแก้วแตกก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของฟ้าเพื่อน ร่วมเอกของผม ผมจึงรีบลุกขึ้นดู
"อุ๊ย!!...ตายแล้ว..หนูขอโทษนะค๊ะ..หนูไม่ได้ตั้งใจ" เสียงน้องฝ้ายพูดขึ้นท่ามกลางสายตาของคนทั้งร้าน
"....." ผมได้แต่นั่งมือกุมหัวปวดกระบาล น้องสาวกูนี่สุดยอด!!.... ถ้าคุณยังงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจะกลอย้อนกลับไปให้ดู น้องฝ้ายเธอถือแก้วนมปั่นแล้วก็เดินไปทางโต๊ะของฟ้า น้องสาวตัวแสบของผมอยู่ๆก็แกล้งล้มทำนมหกใส่ฟ้าเฉยเลยครับ เสื้ออันรัดติ้วของฟ้าเต็มไปด้วยคราบนมปั่นทั้งตัวเผยให้เห็นสีชุดชั้นแดงสด ปรากฏต่อสายตาคนทั้งร้าน
"น้องค้ะ!!...ทำไมเดินไม่ดูเลยล่ะ..." เสียงฟ้าต่อว่าน้องฝ้าย เหมือนเธอจะไม่รู้ว่าน้องฝ้ายเธอตั้งใจแกล้งทำนมหก
"คือ..หนู..หนูขอโทษคะ" น้องฝ้ายแกล้งทำเสียงอ่อนเสียงหวานตีหน้าเศร้า แต่ผมอ่านน้ำเสียงของเธอออก  น้ำเสียงของน้องฝ้ายไม่ได้แสดงอาการขอโทษ แต่เธอกำลังเยาะเย้ยอีกฝ่ายต่างหาก!!
"อุ๊ย!!...พี่สาวใส่เสื้อในสีแดงด้วย!!!!....เซ็กซี่จังเลยนะค้ะ" เสียงน้องฝ้ายพูดขึ้นอย่างไม่อายต่อสายตาของคนทั้งร้าน หนุ่มๆพอได้ยินคำว่าเสื้อในก็ถึงกับหันควับมาจ้องฟ้าเป็นตาเดียวกันเลย ครับ  ฟ้าได้แต่รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความอายสายตาผู้คนครับ  โถ่...น้อง ฝ้าย  
"ช่างเถอะๆ..น้องไปเถอะ" เพื่อนสาวของฟ้าพูดขึ้นพร้อมกับบอกให้น้องฝ้ายไปได้ น้องสาวตัวร้ายของผมพอหันหลังให้ก็เดินยิ้มร่ามาหาผมอย่างซะใจราวกับว่า เธอซะใจที่แกล้งรุ่นพี่ได้สำเร็จ
"ฝ้าย!!..กลับบ้านเด๋วนี้!!" ผมรีบพาน้องสาวกลับบ้านทันที ผมคิดว่า...สิ่งที่ฝ้ายทำมันมากเกินไปแล้ว พอผมกลับมาถึงบ้านผมก็คว้าข้อมือฝ้ายแล้วลากเข้าบ้านด้วยอารมโมโห
"ฝ้าย...รู้มั๊ยว่าทำอะไรไป?...ทำไมทำแบบนี้!!" ผมตวาดฝ้ายเสียงลั่นบ้านจนคุณพ่อต้องชะโงกหน้าลงมาดูจากบันได
"ฝ้ายไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย!!" น้องฝ้ายเถียงผมคำไม่ตกฝาก
"ไม่ผิดหรอ!!...ฝ้ายโตแล้วนะ...ไม่ใช่เด็กหกขวบเหมือนเมื่อก่อน..น่าจะรู้ ได้แล้วว่าอะไรควรไม่ควร!!" ผมจับข้อมือฝ้ายพร้อมกับตะคอกใส่อย่างแรง สีหน้าผมโกรธจัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"ก็ฝ้ายไม่ชอบสายตาพี่เรย์เวลามองมันหนิ!!!..." น้องฝ้ายพูดพร้อมกับพยายามสบัดมือออก
"นี่ฝ้ายยังไม่สำนึกอีกหรอเนี่ย?....ตัวเองทำผิดแล้วยังไม่ยอมรับ" ผมตอบพร้อมกับบีบข้อมือฝ้ายแรงขึ้น
"ปล่อยนะ!!...ฝ้ายเจ็บ...ก็....ก็ฝ้ายไม่ชอบหน้ามัน... ฝ้ายเกลียดมัน!!...ได้ยินมั๊ย?...ฝ้ายเกลียด....เพีียะ!!!!!" น้องฝ้ายพูดไม่จบประโยคเธอก็รู้สึกถึงฝ่ามือที่กระทบเข้ากับแก้มของเธอจนเธอ รู้สึกเจ็บ
"พี่เรย์.....พี่เรย์ตบฝ้าย....พี่เรย์ไม่เคยตีฝ้ายเลยนะ!!!!" น้องฝ้ายเอามือลูบแก้มตัวเองอย่างไม่เชื่อว่าพี่ชายแสนดีคนนี้จะกล้าลงไม้ลง มือกับน้องสาวสุดที่รักอย่างเธอได้ ผมถึงกับอึ้งกับการกระทำของตัวเอง น้องฝ้ายสบตาผม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำใสๆที่กำลังไหลออกมา
"ฝ้าย..คือพี่...."
"ฝ้ายเกลียดพี่.!!...." น้องฝ้ายเดินชนผมจนเซก่อนที่เธอจะวิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องนอนตัวเอง
"น้องฝ้าย...ฝ้าย!!" คุณพ่อพยายามเรียกลูกสาว แต่น้องฝ้ายก็ไม่ยอมหยุด เธอวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองและปิดประตูดังโครม ผมยกมือข้างที่ตบหน้าน้องฝ้ายขึ้นมาดู ตั้งแต่ผมรู้จักเธอ ตั้งแต่ผมมีน้องสาวคนนี้ ผมไม่เคยแม้แต่จะด่าว่าเธอเลบด้วยซ้ำ แต่วันนี้....ผมกลับตบหน้าเธอ ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่มันค่อยไหลออกมาจากดวงตาผม ผมใช้มือปาดน้ำตาออกเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าผมกำลังร้องไห้
"ปล่อยให้น้องฝ้ายเค้าอยู่คนเดียวซักพักนะเรย์ เด๋วก็คงดีขึ้น" คุณพ่อพูดพร้อมกับจับไหล่ผม
"ครับ" ผมตอบสั้นๆ
"ยังไงพ่อก็ฝากดูแลฝ้ายด้วยนะลูก..พ่อมีนัดทานข้าวเย็นกับลูกค้า" คุณพ่อพูดอย่างเป็นห่วง
"ไม่ต้องห่วงครับ" ผมตอบ หลังจากนั้นผมก็เข้าไปในห้องของตัวเองครับ ผมเข้าไปสงบสติอารมซักพัก พอผมสงบลงแล้วผมก็มาหาฝ้ายที่ห้องครับ
"ก๊อก..ก๊อก...ฝ้าย...เปิดประตูให้พี่หน่อย" ผมเคาะประตูพร้อมทั้งเรียกน้องฝ้ายครับ
"...." ไร้เสียงตอบรับ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับผมก็เลยลองบิดลูกบิดประตู
"ไม่ได้ล็อก" ผมพูดกับตัวเอง พอผมเปิดประตูเข้าไป
"ฝ้าย..." ผมมองไปรอบห้องก็ไม่เห็นน้องฝ้ายครับ น้องฝ้ายไม่อยู่ในห้อง...แล้วเธออยู่ไหน? ผมรีบวิ่งลงมาชึ้นล่าง
"ป้าเพ็ญครับ...ป้าเห็นน้องฝ้ายมั๊ย?" ผมถามป้าเพ็ญหัวหน้าแม่บ้าน
"อ่อ..ป้าเห็นหนูฝ้ายออกจากบ้านไปเมื่อกี้นี้เองแล้วล่ะ" ป้าเพ็ญตอบ พอผมรู้ว่าน้องฝ้ายออกไปข้างนอกผมก็รีบวิ่งตามออกมาทันที เธอจะไปไหนกันนะ?....นี่ก็มืดแล้ว เธอจะไปไหนล่ะ?
.......................................
"ยัยฝ้าย...เป็นอะไรเนี่ย? ร้องไห้จนตาบวมขนาดนี้" เสียงเพื่อนสาวถาม
"เรื่องมันยาวน่ะ...แต่ตอนนี้ชั้นขอหลบอยู่บ้านเธอก่อนนะ ยัยเดือน ชั้นยังไม่อยากเจอพี่เรย์ตอนนี้"  น้องฝ้ายพูดกับเพื่อนสาว ที่แท้ น้องฝ้ายมาหลบอยู่บ้านเพื่อนครับ
"เฮ้อ...นี่..ชั้นถามจริงๆเถอะนะ..ตกลงแกกับพี่เรย์เป็นอะไรกันแน่?" เพื่อนสาวที่ชื่อเดือนเอ่ยถาม
"ก็...เป็นพี่น้องกันไง..." น้องฝ้ายตอบอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
"จริงเหร๊อ...ชั้นว่าไม่นะ...นี่อย่าบอกนะว่า..แกแอบชอบพี่ชายตัวเอง" เดือนพูดพร้อมกับจ้องตาน้องฝ้าย
"บ..บ้า!!....คือ...ชั้น....ชั้นก็ไม่รู้น่ะ...มันบอกไม่พูด...เอางี้...แก ลองฟังเรื่องทั้งหมดแล้วลองบอกชั้นหน่อยสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น?" น้องฝ้ายพูดก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสนิทฟังทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ
"เฮ้ออ...ยัยฝ้าย...ชั้นว่าแกน่ะ..หลงรักพี่ชายตัวเองซะแล้วล่ะ" เดือนตอบ
"บ้า!!...อย่าพูดบ้าๆ...ชั้นจะรักพี่ชายตัวเองได้ไง?" น้องฝ้ายยังปฏิเสธพร้อมกับหันหน้าหนี
"เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอกย่ะ..." เดือนตอบ
"ชั้น.....ชั้นก็อธิบายไม่ถูก มันรู้สึกหึงทุกครั้งที่พี่เค้ามองผู้หญิงอื่น รู้สึกหวงทุกครั้งเวลาที่มีใครมาชอบพี่เค้า แล้วก็....อยากให้สายตาพี่เรย์..มีแค่ชั้นคนเดียว...แบบนี้มันเรียกว่าความ รักรึปล่าว?" น้องฝ้ายถามเพื่อนสาว สีหน้าของเธอดูเป็นกังวลเพราะไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
"ยังจะต้องถามอีกหรอ?..." เดือนเพื่อนสาวตอบ
"แล้วชั้นควรจะทำยังไงดี?...." น้องฝ้ายถามน้ำเสียงเศร้า น้ำตาเริ่มคลออีกครั้ง
"ชั้นโทรตามพวกยัยแพรแล้ว อีกเด๋วคงมา..ไว้แกคอยถามมันดีกว่า...เรื่องแบบนี้มันรู้ดีกว่าชั้นเยอะ" เดือนตอบพร้อมกับปลอบใจเพื่อนรัก
...............................................................

ในเวลาเดียวกันนั้น อีกฝากหนึ่งของเมืองที่ไม่เคยหลับไหล
"น้องฟ้าจ๋า...อู้วววว...ทำไมใช้ปากเก่งขนาดนี้..อ้าาา" เสียงครางกระเส่าของพี่วัต รุ่นพี่ปี3คณะวิศวะฯกำลังครางอย่างได้อารมอยู่บนเตียงในหอพักของเขาเอง
"ควยพี่ใหญ่คับปากฟ้าเลยค่ะ...อื้มมม" สาวสวยที่ชื่อฟ้าพูดก่อนจะอ้าปากงับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ของรุ่นพี่เข้าปากไป เธอค่อยใช้ลิ้นเลียรอบๆหัวบานใหญ่รูปดอกเห็ดอย่างชำนาญ มืออีกข้างหนึ่งของเธอก็ชักอ่อนเนื้ออันนั้นขึ้นลงมาจังหวะ
"อู้วววว...สุดยอดเลยจ้ะ...อ้าา....ผู้หญิงอะไรโม๊กเก่งขนาดนี้" พี่วัตครางพร้อมกับกดหัวของหญิงสาวให้อมท่อนเอ็นของเขาลึกเข้าไปอีก แทนที่หญิงสาวจะขัดขืน เธอกลับทั้งอมทั้งดูดท่อนควยแท่งนั้นอย่างสนุกปากราวกับมันเป็นแท่งไอติมที่ เธอต้องจัดการให้หมด
"ควยพี่วัตทั้งใหญ่ทั้งยาว...ถ้าเอามันเข้าไปข้างในของฟ้า...หีฟ้าพังแน่เลย ค่ะ" ฟ้าพูดอย่างออดอ้อน ราวกับว่าเธอกำลังยั่วยวนให้ชายหนุ่มรีบๆเอาท่อนเนื้ออันนี้เข้ามาในตัวเธอ เร็วๆ
"ได้เลยจ้ะ...เด๋วพี่จัดให้!!" พูดจบพี่วัตก็จับฟ้าเพื่อนใหม่ของเรย์ไปที่ประตูกระจกตรงระเบียงห้อง เขาจับให้เธอหันหน้าออกไปทางระเบียงเอามือยันประตูกระจกไว้และแอ่นก้นมาทาง เขา
"อุ๊ย!!...เบาๆนะค้ะ...หีฟ้าพังแน่เลย..." หญิงสาวทำเป็นอิดออดด แต่เธอกลับอ่อนหีอ่อนตูดให้ผู้ชายอย่าลืมอาย
"เด๋วพี่จะกระเด้าให้ถึงมดลูกเลยจ้ะ..." รุ่นพี่หนุ่มพูดอย่างซะใจ เขาค่อยๆงัดเอาท่องเนื้อลำใหญ่ที่ชุ้มไปด้วยน้ำลายจ่อเข้ากับร่องเสียวของ ฝ่ายหญิง เขาค่อยเขี่ยไปมาตามร่องรัก
"อุ๊ยยย...อย่าแกล้งฟ้าสิค้ะ...อ้าาา..ฟ้าอยากได้ดุ้นนั้นเต็มทีแล้วนะ...รีบๆยัดมันเข้ามาสิค้ะ...ซี๊สสส" สาวสายพูดอย่างยั่วยวน
"ได้จ้ะ...พี่จัดให้!!" ชายหนุ่มออกแรงดันท่อนเนื้อแข็งกระแทกเข้าทีเดียวหายเข้าไปในโพรงหีของหญิงสาว
"โอ๊ยยย!!...อ้าา...เข้ามาแล้ว...อ๊อยย..คับแน่นไปหมดเลยค่ะ..ซี๊สสส" หญิงสาวครวญครางอย่างออกลีลา เธอเม้มริมฝีปากและหันมาส่งสายตาอันเซ็กซี่ รุ่นพี่ปี3ไม่รอช้า เขาเร่งสาวควยเข้าออกอย่างต่อเนื่อง มือทั้งสองข้างของเขาจับที่เอวของสาวคู่ขาก่อนที่เขาจะออกแรงกระทุ้งท่อน เอ็นลำใหญ่ทะลวงเข้าออกอยางเมามันในอารม
"อู้ววว....หีฟ้า...ทั้งตอดทั้งรัด...อ้าาา..." พี่วัตครางเสียงกระเส่าขณะที่ช่วงล่างยังคงซอยเอวสาวท่อนเอ็นกระทำชำเราช่อง คลอดของฟ้าอย่างต่อเนื่อง เขากระแทกแต่ละครั้งราวกับท่อนซุงท่อนยักษ์กำลังกระทุ้งประตูเมือง ฟ้าได้แต่ครางเสียงหลงเมื่อเจอท่อนเนื้อขนาดบิ๊กอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน ฟ้าแอ่นหีรับการกระแทกของคู่ขาอย่างรู้งาน
"อ๊อยย...ส..สุดยอด..อื้มมม...ฟ้าเสียวไปหมดแล้ว...โอ๊ยยย...แรงอีกค่ะ... เย็ดฟ้าแรงๆ..อ๊อยย" หญิงสาวร่านสวาทครวญครางในความเสียวกระสันที่ได้รับ รุ่่นพี่ของเธอเร่งกระเด้าแรงยิ่งขึ้น ฟ้ารู้สึกถึงปากมดลูกของเธอถูกปลายหัวควยบานใหญ่กระแทกเข้าอย่างแรง เธอถึงกับน้ำตาไหลเพราะความเสียวซ่าน
"โอ้ยย...ฟ้าเสียว...แรงๆค่ะ...อ๊อยยย..." หญิงสาวกระเด้งเอวสู้ควยฝ่ายชายอย่างไม่รามือ โพรงหีของเธอเปิดอ้า กลีบเนื้อของเธอปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามท่อนเนื้อ
"พ...พี่จะไม่ไหวแล้วจ้ะ...ฟ้าอย่าขมิบหีแรงสิจ้ะ...อ้าาา...น้ำพี่จะแตก แล้ว..โอ้วว...." รุ่นพี่หนุ่มเร่งสาวเอวกระเด้าบั้นท้ายของฟ้าอย่างไม่บันยะบันยัง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับ ตับ ตับ
"ต...แตกเลยค่ะ...อ๊อยยย...แตกในหีฟ้าเลย..โอ๊ยยยย...อ้าา" ฟ้าตอบ เธอขมิบรูรักให้ตอดรัดท่อนเนื้อแรงยิ่งขึ้นจนฝ่ายชายสุดที่จะทานทนต่อไปได้ เขาเร่งกระแทกควยอีกหลายครั้งเป็นการส่งท้ายก่อนที่เขาจะระเบิดน้ำกามจำนวน มากเข้าไปในรูหีของฟ้า
"อ้าาาา...แตกแล้ว...อ้าาา..." พี่วัตครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อได้ปลดปล่อยอารมรักอย่างเร้นร้อนกับคู่ขารุ่นน้อง
"เป็นยังไงบ้างค้ะ...ฟ้าคุ้มกับค่าตัวมั๊ย?" หญิงสาวถาม
"สุดยอดเลยจ้ะ...ทั้งฟิตทั้งตอด...นี่จ้ะ...เงิน3หมื่น..ถ้าทีหลังฟ้าเดือด ร้อนเรื่องเงินอีกล่ะก็...โทรหาพี่ได้ทุกเมื่อนะ..เท่าไหร่พี่ก็ยอมจ่าย" รุ่นพี่พูดก่อนจะเดินไปหยิบซองกระดาษในลิ้นชักออกมายื่นให้ฟ้า
"แหม...ขอบคุณค่ะพี่...และอย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะค้ะ..เรื่องของเราให้เก็บเป็นความลับห้ามไปบอกใครเด็ดขาด" ฟ้าย้ำ
"แน่นอนจ้ะ...ของดีๆอย่างฟ้า...พี่ไม่ไปป่าวประกาศให้ใครรู้หรอก..เสียดายของ" พี่วัตพูดอย่างเจ้าเล่ห์
"ขอบคุณค่ะ..ถ้างั้นฟ้าขอตัวก่อนนะค้ะ" หญิงสาวพูดก่อนจะใส่เสื้อผ้าและเดินออกจากห้องไป
"ไอ้บ้าเอ้ย!!...ควยใหญ่ซะปล่าว..ลีลาไม่ได้เรื่อง..ทำชั้นอารมค้างอีก..." หญิงสาวพูดขณะอยู่ในลิฟอย่างอารมเสีย แต่ถึงยังไง...เงินก้อนนี้ก็มีความหมายกับชีวิตเธอมาก ไม่ว่าจะเสียอะไรเธอก็ต้องยอมแลก แม้แต่...เรือนร่างของเธอเองก็ตาม ฟ้ากอดซองเงินไว้แน่นราวกับว่า...มันคือชีวิตของเธอ........
........................................................
"อะไรนะ!!...แกรักพี่ชายตัวเองหรอ!!!" เสียงหญิงสาวหลายคนพูดขึ้นมาพร้อมกันอย่างตื่นเต้น
"ฉู่!!...เบาๆสิ.." น้องฝ้ายพูด
"ชั้นก็ว่าแล้ว...เห็นพี่เรย์ไปรับไปส่งคอยเอาใจตลอด...แกรักพี่เรย์จริงๆด้วย" เพื่อนสาวของฝ้ายที่ชื่อแพรพูด
"ยัยแพร..ยัยปลา..ชั้นควรจะทำยังไงดีล่ะ? นี่ชั้นแอบชอบพี่เรย์จริงๆหรอ?" น้องฝ้ายถามเพื่อนๆสีหน้าเศร้าหมอง
"มาถามพวกชั้นได้ไงล่ะ...ถามใจตัวเองสิย่ะ..เวลาแกขาดเขาไปน่ะ..แกอยู่ได้มั๊ยล่ะ?" ปลาเพื่อนสาวอีกคนถาม
"ก็....ชั้น.ชั้นก็ไม่รู้..รู้แค่ว่า...ชั้นอยู่โดยขาดพี่เรย์ไม่ได้..." น้องฝ้ายตอบสีหน้าแดงเพราะความเขินอาย
"งั้นก็ใช่แล้วแหละ!!..ฝ้าย...แกหลงรักพี่ชายตัวเองแล้วล่ะ" น้องแพรพูด
"แล้วชั้นควรจะทำยังไงดีล่ะ?...ชั้นกลัวว่า...พี่เรย์จะไม่คิดเหมือนที่ชั้นคิดน่ะสิ" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับหันไปถามเพื่อนสาวทั้งสาม
"อื้ม......งั้นเอางี้...ทำตามที่ชั้นบอก" น้องแพรพูดก่อนจะเข้าไปกระซิบให้ทุกคนฟัง
..........................................................
ตอนนี้ผมร้อนใจจะแย่แล้วครับ ผมโทรไปน้องฝ้ายก็ไม่ยอมรับสาย เธอคงยังโกรธผมอยู่ ผมได้แต่นั่งรอน้องฝ้ายอยู่ที่บ้านโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ปะโถ่เว้ย!! ในขณะที่ผมกำลังร้อนใจอยู่นั้น เสียงโทรศัพผมก็ดังขึ้นครับ
"ฮัลโล....น้องฝ้าย!!...ฝ้ายอยู่ที่ไหน? ทำไมไม่กลับบ้าน!!" ผมพูดด้วยความร้อนรนเมื่อเห็นเป็นเบอร์น้องฝ้ายโทรมา แต่ปรากฏว่า....
"อ๋อ...หรอครับ...ได้ครับ...เด๋วพี่จะไปเด๋วนี้" ปรากฏว่าเป็นเพื่อนน้องฝ้ายโทรมาครับ เธอบอกว่าน้องฝ้ายลืมโทรศัพไว้ที่บ้านเธอ ให้ผมรีบไปเอา ผมรีบขับรถออกจากบ้านไปทันที ไม่นานก็มาถึงบ้านของเพื่อนน้องฝ้ายครับ บ้านของเธอเป็นบ้านจัดสรร มีสวนอยู่หน้าบ้าน  มีต้นไม้ปลูกอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วน่าอยู่เลยทีเดียว
"สวัสดีค่ะพี่เรย์...เข้ามาก่อนสิค้ะ" เสียงเด็กสาวเอ่ยขึ้น ผมจำได้ว่าเธอชื่อน้องเดือนเป็นเพื่อนสนิทกับน้องฝ้าย พอผมเข้ามาในบ้าน ผมก็เห็นเพื่อนน้องฝ้ายอีกสองคนครับ รู้สึกจะเป็นน้องแพรกับน้องปลา
"นั่งก่อนสิค้ะ...เด่วหนูเอาน้ำมาให้" น้องเดือนพูดอย่างเป็นกันเอง
"ไม่รบกวนดีกว่า...พี่มาเอาโทรศัพน้องฝ้ายแล้วก็จะไปแล้ว" ผมตอบ
"พี่เรย์ค้ะ..พวกเราขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยค้ะ?" น้องแพรถามผม
"อะไรหรอครับ?" ผมถาม
"พี่คิดยังไงกับฝ้ายกันแน่ค้ะ?" น้องแพรยิงคำถามที่ผมฟังแล้วรู้สึกแทงใจดำผมเต็มๆ
"เอ่อ...น้องฝ้ายเป็นน้องสาวของพี่" ผมพยายามตอบเลี่ยงๆ
"พี่ตอบไม่ตรงคำถามนี่ค้ะ..พี่คิดยังไงกับฝ้ายเพื่อนของแพรกันแน่ค้ะ" น้องแพรถามซ้ำ ครั้งนี้เล่นเอาผมถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว
"พี่...พี่ก็ไม่รู้อ่ะนะ...น้องฝ้ายเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุด ถึงแม้เธอจะเอาแต่ใจไปบ้าง ทำตัวเหมือนเด็กๆไปหน่อย.แต่..." ผมพยามยามพูดอะไรบางอย่างออกมาแต่ว่า...ผมก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรกัน แน่...ไอ้สิ่งที่ผมกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้
"แต่อะไรค้ะ?..." น้องปลาถาม
"คือ..พี่...พี่ก็อธิบายไม่ถูก...พวกน้องรู้รึปล่าวว่า..พี่ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อพลแล้วก็ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของน้องฝ้ายด้วย" ผมถาม
"หา?...ว่าไงนะค้ะ..." ทั้งสามสาวพูดขึ้นพร้อมกันด้วยไม่ได้นัดหมาย
"จ้ะ...คุณพ่อของน้องฝ้ายเก็บพี่มาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ เพราะฉะนั้น...ครอบครัวนี้มีบุญคุณกับพี่มาก...สิ่งที่พี่คิดอย่างเดียวก็ คือ...พี่จะขอใช้เวลาทุกวินาทีที่เหลือเพื่อคอยดูแลน้องฝ้าย..." ผมพูดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆเอ่อขึ้นมาคลอเบ้า
"แล้วพี่เรย์รักฝ้ายแบบไหนค้ะ...พี่เรย์รักฝ้ายแบบคนรักหรือรักแบบพี่น้องกันแน่ค้ะ?" น้องแพรถามคำถามที่ผมตอบยากที่สุดในชีวิต
"คือพี่...พี่ก็ไม่รู้...พี่รู้แค่ว่า...เวลาที่ได้อยู่กับฝ้าย..ได้ดูแล ฝ้าย..พี่รู้สึกมีความสุขมาก มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก..เวลาที่พี่ขาดฝ้าย พี่รู้สึกเหมือนความสุขมันหายไป...ถ้านั่น...มันเรียกว่าความรัก..ก็แสดงว่า พี่รักฝ้าย!!"
"ฝ้ายก็รักพี่ค่ะ.!!" เสียงน้องฝ้ายลอดผ่านมาทางด้านหลังผม
"น้องฝ้าย!!"
..........................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE  )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ
*ก๊อป ไปอ่านได้ แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์ นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ แว่น นะคะ ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *