Koy restart ep 02 By ukisa

[godgod610]

Koy restart ep 02

ยิบโซขับ CBR นำออกไปก่อนจากนั้นผมก็ขับตามหลังเธอไป หุ่นยิบโซตอนคล่อมมอเตอร์ไซด์ดูเซ็กซี่มาก ทำเอาผมขับตามมองบั้นท้ายเธอแบบไม่ยอมให้ทิ้งห่าง ยิบโซขับนำผมไปจนถึงลานกว้างแห่งหนึ่งซึ่งมีรถ Big Bike จอดอยู่หลายคัน ยิบโซขับรถเข้าไปจอด ผมก็ขับเข้าไปจอดข้างๆ ระหว่างนั้นผมก็แกล้งทำเป็นถอดถุงมือช้าๆ แต่ที่จริงผมรอดูหุ่นยิบโซเต็มๆ อีกครั้ง

        หุ่นยิบโซเข้ากับกางเกงหนังรัดรูปและเสื้อโค๊ทมาก ขาแขนเรียวยาว อกเป็นอกก้นเป็นก้นจริงๆ ยิบโซเรียกให้ผมลงรถแล้วเดินตามเธอไปยังร้านคอฟฟี่ช๊อป พอเข้าไปในร้านทุกคนในร้านทักทายยิบโซ ในร้านมีสาวๆ อีกสามสี่คน แต่ดูท่าทางจะมีเจ้าของแล้วทุกคน แล้วผมก็นึกถึงยิบโซ สาวๆ แบบเธอจะยังว่างอยู่หรอ

        "มาแล้วหรอ พาใครมาด้วย" ชายที่ท่าทางเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
        "เพื่อนใหม่เจอกันที่สนามยิงปืน"
        "หน้าอ่อนท่าทางสำอางแบบนี้หรอยิงปืน" หัวหน้ากลุ่มหัวเราะนำเพื่อให้คนในร้านหัวเราะตาม
        ผมยิ้มตอบไปธรรมดาๆ "เพิ่งหัดหนะครับ ที่จริงก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่"
        "แล้วพานายคนนี้มาทำไม โซ ที่นี่ชมรถ Big Bike ไม่ใช่ชมรมยิงปืน"
        "ก็พามาเข้าแก๊งค์เราไง"
        "เธอก็รู้ใช่ไหม ไม่ใช่แค่เธอพาใครมาแล้วฉันจะรับเข้าแก๊งค์หมด ถ้าไม่ผ่านการทดสอบก็เข้าแก๊งค์เราไม่ได้นะ"
        "ก็ได้นี่ ถ้าไม่ผ่านการทดสอบ โซก็ไม่รับเข้าแก๊งค์อยู่แล้วหละ"
        "แล้วรถของนายนี่ถูกกฎหรือเปล่า"
        "nc-30"
        "ดีงั้นเรามาลองดูกันว่าไอ้หน้าอ่อนนี่จะมีฝีมือซักแค่ไหน"

        การทดสอบก็คือผมต้องขับรถตามโจ (หัวหน้ากลุ่ม) โดยถนนเป็นวงกลมวนซ้าย ผมต้องทำเวลาไม่ให้ห่างจากโจเกินหนึ่งนาที เรื่องยิงปืนผมอาจจะไม่ถนัดแต่เรื่องบิดมอเตอร์ไซด์ผมไม่ยอมแพ้ใคร ยิ่งผมได้ผ่านสนามระดับโลกอย่างซูซูก้ามาแล้ว ผมยิ่งมั่นใจว่าไม่ใช่แค่ตามให้ทัน ให้แซงผมก็ทำได้

        เริ่มสตาร์ด้วยการให้โจขับ R-7 นำออกไปก่อน 30 วิ แล้วให้ผมขับตาม ถนนเป็นแค่วงกลมและรถก็แทบไม่มีวิ่ง 100 เมตรแรกโจก็บิดเต็มที ดูจากความเร็วน่าจะถึง 200 กว่า ผมตบเกียร์ลงมาที่เกียร์ 4 แล้วบิดเร่งรอบ ผมรู้สึกถึงกำลังเครื่องยนต์กระฉากมือผม ถึงจะไม่รุนแรงเหมือน NSR แต่ก็ถือว่าใกล้เคียงมากๆ

        ผมตามเข้าไปจ่อท้าย R-7 และยังรู้สึกถึงแรงม้าที่ยังเหลือพอที่จะแซงได้ในขณะที่ R-7 ด้านหน้าใช้แรงม้าเต็มที่แล้ว ผมตัดสินใจผ่อนเครื่องลงแล้วเกาะท้าย R-7 คงไม่จำเป็นที่ผมจะหักหน้าโจตอนนี้ เพราะแค่ผมตามคิดท้ายเค้าได้แบบนี้ โจคงรู้แล้วว่าผมจะแซงเค้าเมื่อไหร่ก็ได้

        เราแข่งกันสองรอบเพื่อให้ได้เวลาทีดีที่สุด ช่วงวนกลับมารอบแรก ผมตามติดท้าย R-7 รอบที่สองดูเหมือนโจจะพยายามทิ้งห่างไม่ยอมให้ผมเข้าไปใกล้เหมือนรอบแรก ผมเห็นโจบิดเร่งเครื่องเต็มที่แบบไม่ปล่อยให้เครื่องยนต์ได้พักเพื่อพยายามสร้างระยะห่างจากผม

        ผมก็เลยเป็นฝ่ายผ่อนเครื่องซะเอง ผมทิ้งระยะห่างจาก R-7 ประมาณสองเมตรกว่าๆ จากนั้นก็รักษาระยะไว้ ดูจากเกจความเร็วที่ลดลง ผมก็แน่ใจว่าโจผ่อนเครื่องยนต์ลงมาแล้ว ครบรอบที่สองผมก็ทำเวลาตามโจอยู่ประมาณ 50 วิ ทำให้ผมผ่านการทดสอบ

        ถึงแม้ในทีมส่วนใหญ่จะเข้าใจว่าโจเจ๋งกว่าผมจนทำให้ผมเกือบตามไม่ทัน แต่โจเองก็คงรู้ว่าผมอ่อยให้ ซึ่งยังมีอีกคนที่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน ยิบโซมองผมด้วยสายตาชื่นชม หลังจากผ่านการทดสอบเราก็กลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง ยิบโซพูดถึงการแข่งขันรถที่พัทยาตอนสิ้นเดือนซึ่งเธออยากชวนผมไปด้วย แต่ก็มีคนคัดค้านบอกว่าผมเพิ่งเข้าทีมทำไมถึงได้มีสิทธิลงแข่ง แต่ยิบโซก็หันไปมองหน้าโจ ซึ่งโจก็รู้อยู่แกใจว่าถ้าผมเอาจริงเค้าก็แพ้ผมแล้ว

        "ก็ถ้าออกเงินค่ารถบรรทุก ค่ายาง ค่าน้ำมัน จะเป็นใครก็แข่งได้ทั้งนั้น"
        "ไม่มีปัญหาครับ"

        ผมคิดว่าคงมีอะไรให้ได้เล่นสนุกๆ และก่อนถึงวันนั้นผมคงเคลียร์เรื่องวัยรุ่นที่มาป่วนร้านผมได้แล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มมีคนเข้ามาคุยกับผมเรื่องรถเนี่ยแหละว่าแต่งยังไงเปลี่ยนอะไรบ้าง แต่ผมไม่ค่อยรู้หรอกผมไม่ขับมอเตอร์ไซด์มาสิบกว่าปีแล้ว ดีที่ยิบโซบอกว่าผมมีช่างส่วนตัวแต่งรถให้

        ผมนั่งอยู่ที่ร้านนั้นจนเย็นก็มีโทรศัพท์เข้ามา หญิงโทรมาหาผม ผมเลยต้องออกมาคุยที่หน้าร้าน

        "พี่บีอยู่ไหนค่ะ"
        "อืมพี่อยู่ร้านกาแฟ หญิงมีอะไรหรอ"
        "พี่กลับมาทำต่ำแหน่งเดิมแล้วไม่ใช่หรอค่ะ ทำไมพี่ไม่เข้าออฟฟิตหละ"
        "พี่มีเรื่องที่ต้องทำก่อนนะ"
        "สำคัญมากหรอค่ะ"
        "อืมเรื่องสำคัญ"
        "เรื่องอะไรบอกได้ไหมค่ะ"
        "อืม ก็เรื่องยุ่งๆ ที่เกิดก่อนหน้าที่พี่จะกลับมานี่แหละ"
        หญิงเงียบไปพักนึง
        "หญิงอยากเจอพี่ค่ะ"
        "ได้ซิพรุ่งนี้ดีไหม"
        "หญิงอยากเจอวันนี้ค่ะ"
        "พี่ไม่ค่อยสะดวกนะ"
        "ทำไมค่ะ พี่อยู่กับคนอื่นหรอ"
        "เปล่าพี่อยู่คนเดียว"
        "แล้วทำไมหญิงถึงไปเจอไม่ได้"
        "โอเคๆ เจอกันก็ได้จ๊ะ เจอที่ไหนดีหละ"
        "พี่บีไปเปิดห้องรอหญิงที่โรงแรมที่เราเคยไปพบลูกค้าด้วยกันได้ไหมค่ะ"
        "เปิดห้องหรอ"
        "ทำไมหละค่ะ หรือว่าเบื่อหญิงแล้ว งั้นไม่รบกวนพี่บีก็ได้ค่ะ"
        "อยากเจอซิ งั้นพี่จะไปรอแล้วกันนะ"
        "ค่ะแล้วหญิงจะรีบไปหานะค่ะ"
        "จ๊ะพี่จะรอ"

        พอวางสายจากหญิง ผมก็รู้สึกแปลกๆ ดูหญิงจะดูหึงหวงผมยังไงไม่รู้ หรือผมจะคิดมากไปเอง คงแค่หญิงอยากเจอผมแล้วผมเหมือนไม่อยากเจอเธอก็เลยน้อยใจแค่นั้นหละมั้ง จากนั้นผมก็ไปบอกลาคนในแก๊งซ์รวมถึงโจกับยิบโซด้วย ผมให้เบอร์ยิบโซไว้เพื่อจะได้คุยเรื่องรถบรรทุกที่จะใช้ขนรถไปแข่งที่พัทยา หลังจากนั้นผมก็รีบบิดไปที่โรงแรมที่หญิงนัดไว้

        ผมรีบไปเปิดห้องตามที่หญิงขอ และขึ้นไปรอบนห้องประมาณครึ่งชั่วโมงหญิงก็มาถึง พอเห็นหน้าผมหญิงก็โผล่เข้ามากอดแล้วก็ร้องไห้ ผมก็เลยต้องปลอบเธอ

        "ร้องไห้ทำไม แต่งหน้ามาสวยๆ เลอะหมดนะ"
        "ก็หญิงคิดถึงพี่บีนี่ค่ะ กลับมาแล้วก็ไม่ยอมเข้าออฟฟิตอีก"
        "ก็พี่มีธุระ พี่ทำธุระเสร็จแล้วพี่ก็ไปออฟฟิตเองแหละ"

        ผมพยายามปลอบใจหญิง แต่ก็รู้ว่าแค่คำพูดเธอคงไม่หยุดร้องไห้ และพอได้กอดหญิงแบบนี้มันก็ทำให้ผมนึกถึงรสสวาทของเธอขึ้นมา ผมค่อยๆ จับคางหญิงให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นผมก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของเธอ หญิงจูบผมตอบ เธอหยุดร้องไห้

        ระหว่างนั้นผมก็ค่อยคลึงก้นงอนของเธอ หญิงสยิวจนเอามือจับแขนผมแน่น ผมชอบก้นหญิงมากเลยเผลอบีบเค้นแบบเต็มๆ มือทำเอาหญิงผละปากร้องคราง

        "อุ้ยย ขอโทษนะเจ็บหรอจ๊ะ"
        หญิงมองหน้าผมเขินๆ เธอรู้ว่าผมแกล้งแซว

        ผมเลยขย้ำก้นหญิงอีกรอบจนเธอครางออกมาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ตีแขนผมก่อนจะอายม้วน ผมไม่รอช้าปลดซิบกระโปรงหญิงออกแล้วปล่อยให้มันหล่นลงพื้น จากนั้นผมก็ขย้ำแก้มก้นแน่นๆ ของหญิงอีกครั้ง หญิงตกใจสะดุ้งร้องอู้ยยยๆ ผมดันหญิงเดินไปที่เตียงแล้วจับเธอนอนคว่ำหน้าลง

        หญิงแปลกใจที่ผมจับเธอนอนคว่ำ แต่เธอก็หายสงสัยทันทีที่ผมก้มลงงับไปที่ก้นขาวเนียนของเธอ หญิงร้องซี๊ดตอนที่โดนผมงับไปที่แก้มก้น ผมงับไปทั่วก้นหญิงก่อนจะถอดกางเกงในตัวน้อยออก จากนั้นผมก็เลียไปที่ร่องก้นที่ขาวใสไม่มีรอยด่างดำเลยแม้แต่น้อย

        "ซี๊ดดดดดดดด พี่บีค่ะ โอ้วววววว เสียวค่ะ"

        หลังจากสนุกกับการงับและเลียก้นหญิงจนหน่ำใจ ผมก็เปลี่ยนมาสนใจกลีบอูมสีชมพูที่อยู่ต่ำลงไปจากรูก้นน้อยๆ ของหญิง ผมค่อยลากลิ้นผ่านร่องก้นต่ำลงมา ผ่านรูก้นจนมาถึงแคมที่มีน้ำรักไหลเยิ้มออกมา หญิงร้องเสียวอีกครั้งพอโดนลิ้นผมที่พยายามจะแหวกแคมเข้าไปด้านในร่องสาว

        ผมทั้งฉกทั้งเลียร่องสาวหญิงจนหญิงต้องกระดกก้นไปมาตาม น้ำรักหญิงไหลออกมาไม่หยุด แคมสีชมพูเริ่มอ้าออกน้อยๆ เหมือนเตรียมตัวรับของแปลกปลอมที่กำลังจะบุกรุกเข้าไป ผมรีบดันลิ้นแทรกเข้าไปในกลีบสาวของหญิง หญิงเสียวจนดิ้นไปมา ผมต้องจับสะโพกเธอไว้ไม่ให้เธอดิ้นจนลิ้นผมหลุดจากร่องสาวเธอ

        "พี่ขา อย่าทรมานหญิงเลย ทำเถอะค่ะ หญิงรอไม่ไหวแล้ว"

        ผมเองก็แข็งเต็มที่แล้วเหมือนกัน ผมเลยผละหน้าจากร่องสาวหญิงแล้วถอดกางเกงแล้วงัดเอาแท่งเอ็นประจำตัวออกมา หญิงแอบเหลียวมามองแล้วเม้มปาก ผมค่อยนั่งลงประกบไปที่ก้นของหญิง หญิงทำท่าจะโก้งโค้งขึ้นมารับแต่ผมดันให้เธอนอนราบตามเดิม

        ผมค่อยเอาหัวบานถูไปที่ร่องก้น จากนั้นก็มาที่รูก้นหญิง รูก้นหญิงขมิบรับใหญ่เลย ผมเกือบจะดันหัวบานเข้าไปแล้วถ้าหญิงไม่ขอให้ทำประตูหน้าให้ก่อนแล้วค่อยประตูหลัง ผมดันหัวบานไปที่กลีบสาวของหญิงแล้วดันไปตามรอยแยกขึ้นลงจนน้ำรักหญิงเปียกไปทั่วหัวบาน

        จากนั้นผมก็ค่อยๆ ดันหัวบานเข้าไปหญิงหันหน้ากลับไปพร้อมกับร้องอู้ยยย ของหญิงแน่นมาก เหมือนกับว่าเธอไม่มีอะไรกับใครเลยหลังจากผมจากเธอไป ผมค่อยๆ กดหัวบานมุดโพรงเสียวเข้าไป ความแน่นทำเอาผมเสียวจนร้องอู้ยยออกมาเหมือนกัน

        แล้วยิ่งท่านอนคว่ำเอาขาชิดกันแบบนี้ ร่องสาวหญิงยิ่งแน่นจนผมแทบจะดันธรรมดาไม่เข้า ผมออกแรงดันแท่งเอ็นเข้าไปจนสุดลำ โดยมีก้นนิ่มๆ ของหญิงรองรับ พอเอ็นเข้าได้มิดด้ามผมก็นอนลงทับแผ่นหลังหญิงแล้วเริ่มไซด์ซอกคอเธอ พร้อมกับเริ่มสาวเอ็นกระแทกเน้นๆ

        "โอ้ววว พี่บีขา โอ้วววว ลึกจังค่ะ หญิงเสียวววววว"

        ผมซอยเน้นๆ โดยที่โพรงสาวหญิงตอดรัดเอ็นผมจนแทบจะชัดออกไม่ได้ แต่หญิงก็ขอให้ผมเร่งกระแทกเอว ผมกัดฟันแล้วฝืนแรงตอดรัดในโพรงสาวหญิงกระแทกเอ็นเร็วขึ้น ทำเอาทั้งผมทั้งหญิงครางเสียวแข่งกัน หญิงไม่ยอมให้ผมเป็นฝ่ายรุกอยู่ข้างเดียว เธอเริ่มเด้งก้นสวนการกระแทกเอ็นของผม

        ตับ ตับ ตับ ตับ

        เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่องอยู่เกือบ 10 นาทีหญิงก็ร้องกรี๊ดเกร็งตัวพร้อมกับเอามืออ้อมมาจับเอวผมให้หยุดกระเด้าเอ็น ผมโดนโพรงสาวหญิงรัดจนน้ำแทบแตก พอหญิงหลายเสียวผมก็ค่อยๆ ดึงเอ็นออกเพื่อจะเปลี่ยนท่า หญิงรีบพลิกตัวกลับมาแล้วนั่งก้มมาอมให้ผม

        ระหว่างนั้นหญิงก็ถอดเสื้อและบราออกจนเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่า หญิงดูดเอ็นผมแบบมีอารมณ์มาก ทำเอาผมเสียวจนทนแทบไม่ไหว จากนั้นหญิงก็ให้ผมนอนลงแล้วเธอก็เป็นฝ่ายขึ้นขย่มบ้าง หญิงขย่มเอ็นผมแรงมาก เธอทิ้งน้ำหนักตัวใส่หน้าขาผมจนเสียงดัง ตับ ตับ ตับ

        ผมเสียวเอ็นแทบขาดใจ หญิงเองคงเสียวไม่แพ้กันแต่เธอไม่ผ่อนแรงลงเลยมีแต่จะควบและขย่มเอ็นผมหนักขึ้นเรื่อยๆ จนหญิงแตกอีกครั้ง ครางนี้เธอแอ่นตัวร้องกรี๊ด หญิงตัวกระตุกหลายครั้งก่อนจะนอนลงมาซบอกผม ผมค่อยลุกขึ้นแล้วจับเธอให้อยู่ในท่านั่ง

        ผมจับมือหญิงให้กอดคอผมไว้ แล้วให้หญิงนั่งทับตักผม จากนั้นผมก็เด้งเอ็นกระแทกหญิงจนเธอต้องเด้งตัวขึ้นตามแรงกระแทก ระหว่างนั้นผมก็ขย้ำหน้าอกคู่อวบของหญิงไปด้วย หญิงหลับตาพริ้มพร้อมกับร้องครางเสียวไม่หยุด จากนั้นผมก็จับมือหญิงให้กลับไปยันด้านหลังแล้วเอาขาข้างขวาเธอขึ้นมาพาดบ่า

        จากนั้นผมก็ขยับดันเอ็นใส่ร่องสาวหญิงต่อ ท่านี้ทำให้ผมดันเอ็นได้ถนัดขึ้นและเสียวขึ้นกว่าเดิม หญิงแอ่นตัวรับเอ็นผมพร้อมกับครางเสียว ผมซอยเอ็นไปซักพักก็จับขาซ้ายหญิงขึ้นมาผาดบ่าอีกข้าง แล้วผมก็ขยับเอวกระแทกใส่ร่องสาวหญิงเร็วขึ้น หญิงเสียวจนต้องสะบัดหัวร้องคราง

        ผมแทงท่านี้จนหญิงน้ำแตกอีกรอบ จากนั้นผมก็จับหญิงโก้งโค้งเพื่อที่จะเผด็จศึก จากนั้นผมก็กระแทกเอ็นใส่หญิงท่าด๊อกกี๊ พับ พับ พับ ไม่หยุด หญิงครางเสียวสุดเสียง ผมแทงจนน้ำรักหญิงกระจายแตกเป็นฟองฟอด ผมกระแทกอยู่เกือบสิบนาทีโดยที่ไม่ได้หยุดตอนที่หญิงน้ำแตกรอบที่สี่ ผมเร่งจังหวะจนทนไม่ไหวแล้วผมก็ร้องโอ้ววว พร้อมกับปล่อยน้ำกามอัดร่องสาวหญิงจนเธอร้องกรี๊ดลั่น

        หลังจากผมแตกน้ำแรก เราก็นอนคลอเคลียคุยกันเพื่อพักเหนื่อย

        "พี่บีบอกหญิงได้ไหมค่ะว่าธุระของพี่บีคือเรื่องอะไร"
        "ก็ไม่มีอะไรหรอก"
        "ถึงขั้นนี้แล้วพี่บียังเห็นหญิงเป็นคนอื่นอีกหรอค่ะ"
        "ไม่ใช่หรอกจ๊ะ พี่บอกก็ได้ พี่อยากจะจับตัวพวกวัยรุ่นที่มากวนร้านพี่ก็เท่านั้นเอง"
        "มีคนมาแกล้งพี่บีหรอค่ะ"
        "ใช่แล้วหละ"
        "แล้วทำไมพี่บีถึงอยากจับพวกนั้นให้ได้หละค่ะ หรือว่าพี่บีอยากรู้ว่าใครเป็นคนจ้างเด็กพวกนั้น"
        "คนจ้างพี่น่าจะเดาได้ว่าใครนะ"
        "ถ้าพี่รู้แล้วว่าใครจ้างทำไมพี่บีไม่ไปเอาเรื่องกับคนจ้างแทนหละค่ะ"
        "คดีแค่นี้เราเรื่องไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก พี่อยากจับเด็กพวกนั้นให้ได้มากกว่าจะได้เป็นตัวอย่าง ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้ามาทำแบบนี้กับพี่อีก"
        "งั้นหรอค่ะ"
         ผมพยักหน้าแล้วหอมแก้มหญิง พอได้ซูดกลิ่มแก้มหอมๆ ผมก็เริ่มมีอารมณ์เลยเริ่มไซด์ซอกคอหญิง
        "เดี๋ยวค่ะ ขอหญิงเข้าห้องน้ำแป๊บนะค่ะ"
        "อย่านานนะ"
        "ไม่นานหลอกค่ะ"

        หญิงหยิบผ้าขนหนูมาพันร่างแล้วก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถือแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมรอซักพักเห็นหญิงไม่ออกมาผมเลยตามเข้าไปในห้องน้ำ หญิงที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ตกใจรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าถือ

        "โทรหาใครหรอ"
        "เปล่าค่ะ คุณพ่อโทรมาหนะค่ะ"
        "งั้นหรอ พี่ยังไม่เคยเห็นหน้าคุณพ่อหญิงเลยนะ"
        "พี่บีน่าจะเคยเห็นแล้วนะค่ะ"
        "จริงหรอ พี่ไม่ยักกะรู้นะ"
        "คุณพ่อหญิงเป็นคนดังค่ะ พี่บีคงเคยเห็นหรือรู้จักแล้วหละค่ะ เอาไว้หญิงค่อยพาไปแนะนำนะค่ะ"
        "ก็ได้จ๊ะ"

        ผมเจ้าไปกอดหญิงแล้วประกบปากจูบ หญิงจูบตอบพร้อมกับจับเอ็นผมรูด ตอนนี้ผมไม่อยากรู้จักคุณพ่อหญิง แต่อยากจะเอาลูกสาวเค้าให้หายคิดถึงมากกว่า มือผมข้างนึงขย้ำหน้าอกอีกมือขย้ำก้นหญิงเพื่อปลุกอามรณ์เธอ ผมเฟ้นเรื่อนร่างหญิงจนเธอเริ่มอยาก

        หญิงผละปากจากผมแล้วหันหลังโก้งโค้งให้ ผมรีบก้มลงเลียไปที่รูก้นเธอ ถึงเวลาที่ผมจะเล่นประตูหลังหญิงตามสัญญาแล้ว ผมทั้งเลียทั้งพยายามเอาลิ้นดุนรูก้นที่ฟิตแน่นของหญิง ดูเหมือนมันจะไม่ยอมคลายตัวให้ของใหญ่กว่านิ้วผมเข้าไปได้ง่ายๆ ผมเลยต้องใช้ตัวช่วย

        ผมหญิงสบู่เหลวมาเทไปที่รูก้นหญิง และเทที่เอ็นผมพร้อมกับละเลงไปทั่วลำแทง ผมเทสบู่ใส่หัวบานอีกครั้งก่อนจะเอามันจ่อที่รูเล็กๆ สีชมพูของหญิง ผมค่อยดันหัวบานเข้าไป มันค่อยๆ มุดเข้าไปได้แต่ก็โดนแรงบีบรัดตอบกลับมาจนน้ำแทบแตก พอหัวบานมุดเข้าไปได้ผมก็เริ่มค่อยๆ ขยับหัวบานเข้าออกรูก้นหญิงช้าๆ เพื่อเพิ่มความลึกไปเรื่อยๆ

        หญิงครางเสียวซูดปากไม่หยุด ผมซอยเอ็นจนดันเข้าไปได้เกือบสุดลำ รูก้นหญิงเริ่มขยายตัวรับขนาดของท่อนเอ็นผม ทำให้ผมเริ่มซอยเอ็นเน้นๆ ได้ ผมเริ่มกระแทกเอ็นใส่ก้นหญิงดัง ตับ ตับ ตับ เสียงหญิงกัดฟันดังกรอดๆ เธอคงเสียวและแน่นรูก้นมาก

        ผมเล่นท่าเดียวยาวจนทนไม่ไหว จากนั้นผมก็เร่งกระแทกทำเอาหญิงที่พยายามกัดฟันต้องยอมแพ้แล้วปล่อยเสียงเสียวออกมาลั่นห้องน้ำ แล้วผมก็เธอก็ร้องโอ้วววว พร้อมๆ กันตอนที่ผมน้ำแตกใส่รูก้นเธอ ผมรู้สึกตัวอีกทีก็มีเหงื่อท่วมตัวแล้ว พอเอ็นผมหลุดจากรูก้นหญิงเราก็อาบน้ำกัน จากนั้นก็ออกมาที่เตียง

        พอมาถึงเตียงผมก็นอนแผ่เลยเนื่องจากเสียกำลังงานไปมาก ซักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามาจากพี่เสือบอกว่ารู้แหล่งหลบซ่อนของเด็กวัยรุ่นพวกนั้นแล้ว ผมใจร้อนเลยบอกให้พี่เสือมารับผมที่โรงแรม

        "จะไปไหนค่ะ"
        "พี่มีธุระด่วนจริงๆ พี่ขอตัวก่อนนะแล้วจะมาชดเชยให้นะ"
        "เรื่องวัยรุ่นที่มากวนร้านพี่บีหรอค่ะ"
        "ใช่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพวกนั้นหลบอยู่แถวรังสิต พี่ต้องรีบไปก่อนที่พวกนั้นจะย้ายที่ไปอีก"
        "ไม่ไปไม่ได้หรอค่ะ เพิ่งมาเจอกันแท้ๆ" หญิงทำหน้าเศร้า
        "ไม่เอานะคนดี แล้วพี่จะมาชดเชยให้นะ เอาให้หญิงหายคิดถึงเลย"
        "สัญญาแล้วนะค่ะ ไม่ใช่หลังจากวันนี้พี่บีก็ไม่ว่างอีกนะค่ะ"
        "สัญญาจ๊ะ พี่จะทำให้หญิง จนกว่าหญิงจะพอใจเลย"
        "ดีค่ะ หญิงจะรอนะค่ะ"
        "จ๊ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ อย่าน้อยใจนะคนดี"
        "ค่ะ"

        ผมกับหญิงก็แต่งตัวแล้วลงมาที่ล๊อบบี้ ผมไปเช็คเอาท์แล้วไปส่งหญิงที่รถ ซักพักพี่เสือก็มาถึง พี่เสือให้คนเอามอเตอร์ไซด์ผมไปเก็บแล้วให้ผมขึ้นรถตู้ไปด้วย

        "ตอนนี้พวกมันกบดานอยู่แถวรังสิต กำลังเตรียมที่จะหนีออกต่างจังหวัด"
        "หนีหรอ ทำไมมันต้องหนีด้วยคดีเล็กๆ แบบนี้เผลอๆ แค่รอลงอาญาเองนี่ครับ หรือว่ามันรู้เรื่องที่ผมกำลังหาตัวพวกมันอยู่ พวกมันเลยกลัว แต่ผมว่ามันก็ไม่คุ้มที่จะหนี"
        "ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังกลัวจะถูกปิดปากนะครับ"
        "ปิดปาก คดีแค่นี้ไม่เสียเวลซัดทอดนายวิบูลย์หรอพี่ อย่างนายวิบูลย์ต้องคดีที่ติดคุกเกิน 10 ปีขึ้นไปถึงจะเหมาะ ไม่ก็ตลอดชีวิตเลย"
        "แต่สายเราบอกว่าไอ้พวกนี้มันย้ายที่หลบซ่อนหลายครั้งในรอบหนึ่งอาทิตย์ ผมก็สันนิษฐานได้อย่างเดียวว่าพวกมันน่าจะหนีเพราะกลัวจะโดนปิดปาก"
        "ผมไม่เข้าใจว่านายวิบูลย์มันจะทำแบบนี้ทำไม แบบนี้เราคงต้องรีบจับตัวเด็กพวกนั้นให้ได้ก่อนแล้วหละ เราจะได้รู้ว่าทำไม"
        
        กว่าเราจะไปถึงสลัมรังสิตก็มืดแล้ว เราต้องจอดรถกันด้านนอกแล้วเดินเข้าไป พี่เสือให้ผมพกปืนไปด้วยเพราะอาจจะบังเอิญไปเจอกับพวกที่จะมาเก็บเด็กพวกนั้นเข้าก็ได้ เราเข้ากันไปในสลัม 4 คน ทิ้งอีกสองคนไว้ที่รถ เดินเข้าไปได้ไม่ถึง 5 เมตรพี่เสือก็บอกว่ามีสิ่งผิดปรกติ

        "ปรกติเวลามีคนแปลกหน้าเข้ามา พวกชาวบ้านมักจะสนใจและออกมาดู แต่ตอนนี้ทุกบ้านกลับปิดเงียบ"
        "แล้วมันเกิดอะไรขึ้นพี่"
        "ผมว่าน่าจะมีเรื่องแล้ว คนพวกนี้เวลามีเรื่องก็มักจะตัวใครตัวมัน ถ้าไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็จะไม่ยุ่ง"
        "งั้นรีบไปกันเถอะพี่"

        พี่เสือรีบวิ่งนำเข้าไปยังท้ายซอย เป้าหมายคือบ้านหลังสุดท้าย แต่ไม่ทันที่จะวิ่งไปถึงก็พวกเราก็ต้องผงะหลบเนื่องจากมีเสียงปืนยิงออกมาจากด้านในบ้านหลังนั้น

        "ไหนพี่บอกว่าไอ้พวกนี้ไม่น่ามีปืนไงพี่"
        "ก็คงไม่ใช่ของพวกมันหรอกครับ เขาคงมาสายเกินไปแล้ว" พี่เสือหยิบปืนออกมาถือในท่าพร้อมยิง
        เสียงปืนดังมาอีกครั้งคราวนี้ลูกกระสุนตกลงบนผิวถนนด้านข้างที่ผมกับพี่เสือหลบอยู่
        "คุณบีรออยู่ตรงนี้ดีกว่าครับ"

        พี่เสือส่งสัญญาณให้ลูกน้องอีกสองคนยิงคุ้มกัน ลูกน้องสองคนของพี่เสือก็ยิงเข้าไปที่ตัวบ้าน มีเสียงปืนดังตอบโต้มา จากนั้นพี่เสือก็วิ่งออกไปหลบที่บ้านอีกหลัง ผมเองก็ไม่อยากรออยู่เฉยๆ พอพวกพี่เสือรุกขึ้นไปผมก็ค่อยตามหลังไปห่างๆ

        พอพวกพี่เสือถึงตัวบ้านก็ดูเหมือนพวกนั้นจะหนีไปกันแล้ว ผมรีบวิ่งตาม ผมท่องเอาไว้ก้มให้ต่ำเคลื่อนที่ให้เร็วที่สุด ระหว่างนั้นพวกที่หลบอยู่ในบ้านก็ยิงตอบโต้ออกมาทำให้ผมต้องรีบพุ่งตัวเข้าไปหลบที่ด้านข้างอีกครั้ง เสียงปืนตอบโต้กันอยู่หลายนัดก่อนจะสิ้นเสียง

        ผมแอบดูเห็นพี่เสือเข้าไปในบ้านหลังนั้นแล้ว ผมเลยรีบวิ่งตามไป พอเข้าไปในบ้านผมก็รู้ว่ามาช้าไปแล้ว

        "เรามาช้าไปแล้ว ดูเหมือนพวกที่มาเก็บไอ้เด็กพวกนี้จะรู้ว่าเรากำลังจะมาเลยรีบมาเก็บไอ้พวกนี้ก่อน"
        "ทำไมไอ้วิบูลย์มันต้องปิดปากเด็กพวกนี้ด้วยผมไม่เข้าใจ"
        "ผมก็ไม่รู้ครับคุณบี แต่ที่แน่ๆ มันไม่อยากให้เราสาวได้ว่าใครเป็นคนบงการ"
        "มันจะกลัวทำไมในเมื่อผมก็รู้อยู่แล้วว่าใครเป็นคนทำ"
        "อืม ผมว่าเรารีบไปกันก่อนดีกว่า อีกเดี๋ยวตำรวจคงมากันแล้ว เอาไว้ไปคุยต่อบนรถ"
        "ก็ได้พี่"

        พี่เสือรีบพาผมออกจากสลับอีกทางโดยที่รถตู้มารอรับอยู่แล้ว ระหว่างนั่งรถตู้กลับบ้านผมก็คุยกับพี่เสือเรื่องพวกที่มาปิดปากเด็กพวกนั้น

        "แล้วเราจะตามไอ้พวกนี้ได้ไหมพี่"
        "ตามมันก็ตามได้ครับ แต่พวกนี้มืออาชีพ ถ้าจวนตัวมันก็จะเก็บกันเอง ถ้าเราไม่ได้มีความแค้นกับพวกมันจริงๆ ผมว่าอย่าตามเลย ปล่อยแบบนี้ก็ดี"
        "ดียังไงพี่"
        "ดีซิครับ เดี๋ยวก็จะมีข่าวออกไปว่าผู้ว่าจ้างเด็กพวกนี้ไม่คิดจะให้เงินแต่คิดจะปิดปากหลังงานเสร็จมากกว่า หลังจากนี้คงไม่มีใครกล้ารับงานที่เกี่ยวกับคุณบีหรือบริษัทพวกเราอีกแล้วหละครับ"
        "งั้นหรอครับ"

        ผมต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมรุ้สึกว่ามันโหดเกินไปไหมกับแค่คดีเล็กๆ แบบนี้ ถึงกับต้องฆ่ากัน ทำเอาผมเริ่มกังวันถึงความปลอดภัยของก้อยกับแนน ถึงบ้านผมลงจากรถ แนนรีบออกมาดู

        "ทำไมถึงต้องให้คนเอารถมาเก็บ แล้วทำไมต้องนั่งรถตู้ พี่บีไปไหนมา" น้ำเสียงแนนดูเหมือนตกใจและเป็นห่วงผมมาก
        "ไม่มีอะไรหรอก มันจบแล้วหละ" ผมลูบหัวแนน

        แนนเข้ามากอดผม จากนั้นเราก็เดินเข้าบ้านกัน เรื่องวันนี้ทำให้ผมตัดสินใจกลับไปซื้อบ้านที่เคยดูไว้ครั้งแรก มันคงปลอดภัยกับแนนมากกว่าอยู่ที่นี่ ผมอาบน้ำส่วนแนนก็เอาอาหารสำเร็จรูปเวป จากนั้นเราก็ทานข้าวด้วยกัน โดยมีเจ้าริวนั่งกินด้วย

        ผมรู้สึกรักแนนมาอยากจะกอดอยากจะหอมเธอ แนนเองก็ดูจะอยากเหมือนกัน แต่ดันมีตัว กขค อยู่ พอทานข้าวเสร็จผมก็กอดแนนแล้วจูบเธอ แต่แนนไม่ยอมและบอกว่าเดี๋ยวเจ้าริวใจแตก หลังจากทานข้าวเสร็จแนนก็อุ้มเจ้าริวไปนอนที่ห้องเธอ

        ผมรอจนไฟในห้องแนนปิด จากนั้นผมก็รอต่ออีกซักพักจนแน่ใจว่าแนนหลับแล้วผมก็ค่อยๆ ย่องเข้าห้องแนน พอผมเปิดประตูเจ้าริวก็ตื่นแล้วกระโดดลงจากเตียงมาหาผม ผมอุ้มมันออกมานอกห้องจากนั้นก็วางมันลงข้างๆ จานใส่ใส้กรอก

        "กินไส้กรอกไปก่อนนะลูก ขอพ่อสวีทกับแม่แป๊บ"
        
        เจ้าริวมันพยักหน้าเหมือนรู้เรื่อง หรือมันจะเข้าใจว่าผมถามมันว่าอยากกินไส้กรอกไหมกันแน่ ผมวางเจ้าริวมันก็รีบตรงไปกินไส้กรอกในจานตรงหน้า ผมรีบปิดประตูห้องแนน ผมรีบเดินไปที่เตียง แนนนอนหลับปุ๋ยจนน่าหอมแก้ม ผมก็เลยก้มลงหอมจนแนนสะดุ้งตื่น

        "พี่บี ทำอะไรอะ แล้วเจ้าริวหละ"
        "เจ้าริวมันบอกว่าจะไปวิ่งเล่น มันบอกให้พี่เข้ามาหอมแนนได้"
        "บ้าหรอ หมาจะพูดได้ยังไง"
        "หมาพูดไม่ได้หรอก แต่พี่จะหอมแนนหนะเรื่องจริงนะ" ผมก้มลงหอมแก้มแล้วไซด์ซอกคอแนน
        "ไม่เอา"
        "พี่ไม่ได้กอดแนนหลายวันแล้วนะ พี่คิดถึงนะ"
        "แนนไม่เห็นคิดถึงพี่บีเลย"
        "แหมทำปากแข็งนะ" ผมไซด์ต่อ
        "ไม่เอานะ เดี๋ยวเจ้าริวเห็น"
        "เจ้าริวไปวิ่งเล่นแล้วมันไม่เห็นหรอก"

        ผมไซด์มาถึงหน้าอกน้อยๆ ของแนนแล้วเม้มปากดูดหัวนมเธอ แนนร้องซี๊ดเบาๆ ผมรีบถอดชุดนอนเธอออกแล้วไซด์ไปที่สองเต้าต่อ จนบราตัวน้อยของเธอหลุดจากร่าง จากนั้นผมก็ดูดปลายถันที่ชูชันของแนนจนเธอต้องเอามือขย่มหัวผมแน่น ผมดูดนมแนนข้างซ้ายทีขวาทีจนปลายถันเธอมันวาวไปด้วยน้ำลายผม

        ผมเริ่มรุกต่อลงมาด้านล่างจนถึงพงหญ้า ผมงับไปที่เนื้อสีขาวใส่ แนนแอ่นโคกรับพร้อมกับซูดปาก ผมงับเนินแนนเล่นจนเธอต้องแอ่นตัวตามเป็นสะพานโค้ง หลังจากนั้นผมก็เอามือรองก้นแนนไว้แล้วเลียกินน้ำรักเธอที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาจนร้นหว่างขา

        "อ้า โอ้ววววววววววววววว"

        แนนครางเสียวร่อนเอวตามลิ้นผม ผมฉกลิ้นเลียกินน้ำรักแนนที่ล้นออกมาจนหมดจากนั้นก็เริ่มดุนลิ้นรุกเข้าไปในร่องสาวเธอ แนนร้องลั่น ผมแกล้งห่อลิ้นแล้วแทงเข้าออกร่องเสียวแนน แนนร้องเหมือนกำลังโดนเอ็นผมแทงไม่มีผิด และแนนก็ดิ้นแรงมากจนผมต้องปล่อยเอวเธอลงบนเตียง

        พอแนนนอนลงผมก็รีบถอดเสื้อกับกางเกงออก แนนมองดูท่อนเอ็นผมที่กำลังชี้เด่เต็มที่ แนนลุกขึ้นมาแล้วก็อมให้ ผมเลยนอนลงแล้วเราก็ 69 กัน แนนเลียไปรอบๆ ขอบหัวบานผมก่อนจะอมมันเข้าไป ระหว่างเอ็นอยู่ในปากแนนก็ใช้ลิ้นควานไปทั่วเอ็นผมด้วยทำเอาผมน้ำจะออก นี่ถ้าผมไม่ได้เอาหญิงมาก่อน ผมคงเสียน้ำแรกให้ปากกับลิ้นแนนแล้ว

        เราให้ปากให้กันซักพัก แนนก็ขึ้นควบผม แนนขยับเอวขึ้นลงจากช้าแล้วค่อยๆ เร่งจังหวะขึ้นจนเธอเสร็จ ผมจับแนนพลิกลงมาอยู่ด้านล่างผมบ้าง แต่ก็มีเสียงขัดจังหวะดังขึ้น

        "ป๊อก ป๊อก" เสียงเจ้าริวที่น่าจะกินไส้กรอกจนอิ่มแล้วร้องเรียกแนนให้เปิดประตูให้
        "ไม่เอาแล้วลูกริวเรียกแล้ว" แนนผลักผมแล้วลุกขึ้นใส่ชุดนอนแล้วรีบไปเปิดประตู

        พอแนนเปิดประตูเจ้าริวก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับครางหงิงๆ เหมือนโดนทิ้งให้อยู่นอกห้องน่าหมั่นไส้มาก แนนก็อุ้มมันขึ้นมากอด

        "โอ๋ ตกใจหรอลูก โอ๋"
        "มันจะตกใจอะไร มันอิ่มแล้วมันก็เรียกให้เปิดประตูให้มันเข้ามานอนในห้องแอร์ก็เท่านั้นแหละ" ผมหมั่นไส้เจ้าริวที่มาขัดความสุข
        แนนมองค้อน "เราไล่คนใจร้ายกลับห้องไปแล้วเรานอนต่อกันดีกว่าเนอะ"
        แล้วแนนก็มาดึงผมให้ลุกจากเตียงแล้วกลับไปห้องตัวเอง
        "ไม่เอาวันนี้จะนอนห้องนี้"
        "ไหนว่าไม่ชอบที่เจ้าริวนอนบนเตียงด้วย"
        "ก็นี่ไม่ใช่ห้องพี่นี่"
        "ตามใจ นอนกันดีกว่าเนอะริวเนอะ"

        คืนนี้ผมก็มานอนกอดแนนอยู่ที่ห้องนี้โดยหาจังหวะจะจัดการกับแนนต่อ แต่ถ้ามีเจ้าริวอยู่แบบนี้แนนคงไม่ยอมผมแน่ๆ ผมเลยตัดใจหลับตานอน จนตอนเช้าผมมารู้สึกตัวตื่นตอนที่เจ้าริวมันมาเลียหน้า

        "ไม่เอาพอแล้ว หน้าเลอะหมดแล้ว"
        ผมจับเจ้าริวอุ้มขึ้นมาใกล้ๆ หน้า
        "เมื่อคืนทำแสบนะเรา ที่หลังไม่เอาของอร่อยๆ ให้กินอีกแล้ว"
        เจ้าริวมันดูเหมือนจะฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง พอเห็นหน้าผมอยู่ใกล้ๆ มันก็เลียอีก
        "พอๆ ไปหาแม่เราเลยไป"

        ผมปล่อยเจ้าริวลงบนเตียงมันก็รีบกระโดดลงจากเตียงแล้วไปยืนรอที่หน้า

[thanee]

Koy restart ep 02ยิบโซขับ CBR นำออกไปก่อนจากนั้นผมก็ขับตามหลังเธอไป หุ่นยิบโซตอนคล่อมมอเตอร์ไซด์ดูเซ็กซี่มาก ทำเอาผมขับตามมองบั้นท้ายเธอแบบไม่ยอมให้ทิ้งห่าง ยิบโซขับนำผมไปจนถึงลานกว้างแห่งหนึ่งซึ่งมีรถ Big Bike จอดอยู่หลายคัน ยิบโซขับรถเข้าไปจอด ผมก็ขับเข้าไปจอดข้างๆ ระหว่างนั้นผมก็แกล้งทำเป็นถอดถุงมือช้าๆ แต่ที่จริงผมรอดูหุ่นยิบโซเต็มๆ อีกครั้ง หุ่นยิบโซเข้ากับกางเกงหนังรัดรูปและเสื้อโค๊ทมาก ขาแขนเรียวยาว อกเป็นอกก้นเป็นก้นจริงๆ ยิบโซเรียกให้ผมลงรถแล้วเดินตามเธอไปยังร้านคอฟฟี่ช๊อป พอเข้าไปในร้านทุกคนในร้านทักทายยิบโซ ในร้านมีสาวๆ อีกสามสี่คน แต่ดูท่าทางจะมีเจ้าของแล้วทุกคน แล้วผมก็นึกถึงยิบโซ สาวๆ แบบเธอจะยังว่างอยู่หรอ "มาแล้วหรอ พาใครมาด้วย" ชายที่ท่าทางเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม "เพื่อนใหม่เจอกันที่สนามยิงปืน" "หน้าอ่อนท่าทางสำอางแบบนี้หรอยิงปืน" หัวหน้ากลุ่มหัวเราะนำเพื่อให้คนในร้านหัวเราะตาม ผมยิ้มตอบไปธรรมดาๆ "เพิ่งหัดหนะครับ ที่จริงก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่" "แล้วพานายคนนี้มาทำไม โซ ที่นี่ชมรถ Big Bike ไม่ใช่ชมรมยิงปืน" "ก็พามาเข้าแก๊งค์เราไง" "เธอก็รู้ใช่ไหม ไม่ใช่แค่เธอพาใครมาแล้วฉันจะรับเข้าแก๊งค์หมด ถ้าไม่ผ่านการทดสอบก็เข้าแก๊งค์เราไม่ได้นะ" "ก็ได้นี่ ถ้าไม่ผ่านการทดสอบ โซก็ไม่รับเข้าแก๊งค์อยู่แล้วหละ" "แล้วรถของนายนี่ถูกกฎหรือเปล่า" "nc-30" "ดีงั้นเรามาลองดูกันว่าไอ้หน้าอ่อนนี่จะมีฝีมือซักแค่ไหน" การทดสอบก็คือผมต้องขับรถตามโจ (หัวหน้ากลุ่ม) โดยถนนเป็นวงกลมวนซ้าย ผมต้องทำเวลาไม่ให้ห่างจากโจเกินหนึ่งนาที เรื่องยิงปืนผมอาจจะไม่ถนัดแต่เรื่องบิดมอเตอร์ไซด์ผมไม่ยอมแพ้ใคร ยิ่งผมได้ผ่านสนามระดับโลกอย่างซูซูก้ามาแล้ว ผมยิ่งมั่นใจว่าไม่ใช่แค่ตามให้ทัน ให้แซงผมก็ทำได้ เริ่มสตาร์ด้วยการให้โจขับ R-7 นำออกไปก่อน 30 วิ แล้วให้ผมขับตาม ถนนเป็นแค่วงกลมและรถก็แทบไม่มีวิ่ง 100 เมตรแรกโจก็บิดเต็มที ดูจากความเร็วน่าจะถึง 200 กว่า ผมตบเกียร์ลงมาที่เกียร์ 4 แล้วบิดเร่งรอบ ผมรู้สึกถึงกำลังเครื่องยนต์กระฉากมือผม ถึงจะไม่รุนแรงเหมือน NSR แต่ก็ถือว่าใกล้เคียงมากๆ ผมตามเข้าไปจ่อท้าย R-7 และยังรู้สึกถึงแรงม้าที่ยังเหลือพอที่จะแซงได้ในขณะที่ R-7 ด้านหน้าใช้แรงม้าเต็มที่แล้ว ผมตัดสินใจผ่อนเครื่องลงแล้วเกาะท้าย R-7 คงไม่จำเป็นที่ผมจะหักหน้าโจตอนนี้ เพราะแค่ผมตามคิดท้ายเค้าได้แบบนี้ โจคงรู้แล้วว่าผมจะแซงเค้าเมื่อไหร่ก็ได้ เราแข่งกันสองรอบเพื่อให้ได้เวลาทีดีที่สุด ช่วงวนกลับมารอบแรก ผมตามติดท้าย R-7 รอบที่สองดูเหมือนโจจะพยายามทิ้งห่างไม่ยอมให้ผมเข้าไปใกล้เหมือนรอบแรก ผมเห็นโจบิดเร่งเครื่องเต็มที่แบบไม่ปล่อยให้เครื่องยนต์ได้พักเพื่อพยายามสร้างระยะห่างจากผม ผมก็เลยเป็นฝ่ายผ่อนเครื่องซะเอง ผมทิ้งระยะห่างจาก R-7 ประมาณสองเมตรกว่าๆ จากนั้นก็รักษาระยะไว้ ดูจากเกจความเร็วที่ลดลง ผมก็แน่ใจว่าโจผ่อนเครื่องยนต์ลงมาแล้ว ครบรอบที่สองผมก็ทำเวลาตามโจอยู่ประมาณ 50 วิ ทำให้ผมผ่านการทดสอบ ถึงแม้ในทีมส่วนใหญ่จะเข้าใจว่าโจเจ๋งกว่าผมจนทำให้ผมเกือบตามไม่ทัน แต่โจเองก็คงรู้ว่าผมอ่อยให้ ซึ่งยังมีอีกคนที่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน ยิบโซมองผมด้วยสายตาชื่นชม หลังจากผ่านการทดสอบเราก็กลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง ยิบโซพูดถึงการแข่งขันรถที่พัทยาตอนสิ้นเดือนซึ่งเธออยากชวนผมไปด้วย แต่ก็มีคนคัดค้านบอกว่าผมเพิ่งเข้าทีมทำไมถึงได้มีสิทธิลงแข่ง แต่ยิบโซก็หันไปมองหน้าโจ ซึ่งโจก็รู้อยู่แกใจว่าถ้าผมเอาจริงเค้าก็แพ้ผมแล้ว "ก็ถ้าออกเงินค่ารถบรรทุก ค่ายาง ค่าน้ำมัน จะเป็นใครก็แข่งได้ทั้งนั้น" "ไม่มีปัญหาครับ" ผมคิดว่าคงมีอะไรให้ได้เล่นสนุกๆ และก่อนถึงวันนั้นผมคงเคลียร์เรื่องวัยรุ่นที่มาป่วนร้านผมได้แล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มมีคนเข้ามาคุยกับผมเรื่องรถเนี่ยแหละว่าแต่งยังไงเปลี่ยนอะไรบ้าง แต่ผมไม่ค่อยรู้หรอกผมไม่ขับมอเตอร์ไซด์มาสิบกว่าปีแล้ว ดีที่ยิบโซบอกว่าผมมีช่างส่วนตัวแต่งรถให้ ผมนั่งอยู่ที่ร้านนั้นจนเย็นก็มีโทรศัพท์เข้ามา หญิงโทรมาหาผม ผมเลยต้องออกมาคุยที่หน้าร้าน "พี่บีอยู่ไหนค่ะ" "อืมพี่อยู่ร้านกาแฟ หญิงมีอะไรหรอ" "พี่กลับมาทำต่ำแหน่งเดิมแล้วไม่ใช่หรอค่ะ ทำไมพี่ไม่เข้าออฟฟิตหละ" "พี่มีเรื่องที่ต้องทำก่อนนะ" "สำคัญมากหรอค่ะ" "อืมเรื่องสำคัญ" "เรื่องอะไรบอกได้ไหมค่ะ" "อืม ก็เรื่องยุ่งๆ ที่เกิดก่อนหน้าที่พี่จะกลับมานี่แหละ" หญิงเงียบไปพักนึง "หญิงอยากเจอพี่ค่ะ" "ได้ซิพรุ่งนี้ดีไหม" "หญิงอยากเจอวันนี้ค่ะ" "พี่ไม่ค่อยสะดวกนะ" "ทำไมค่ะ พี่อยู่กับคนอื่นหรอ" "เปล่าพี่อยู่คนเดียว" "แล้วทำไมหญิงถึงไปเจอไม่ได้" "โอเคๆ เจอกันก็ได้จ๊ะ เจอที่ไหนดีหละ" "พี่บีไปเปิดห้องรอหญิงที่โรงแรมที่เราเคยไปพบลูกค้าด้วยกันได้ไหมค่ะ" "เปิดห้องหรอ" "ทำไมหละค่ะ หรือว่าเบื่อหญิงแล้ว งั้นไม่รบกวนพี่บีก็ได้ค่ะ" "อยากเจอซิ งั้นพี่จะไปรอแล้วกันนะ" "ค่ะแล้วหญิงจะรีบไปหานะค่ะ" "จ๊ะพี่จะรอ" พอวางสายจากหญิง ผมก็รู้สึกแปลกๆ ดูหญิงจะดูหึงหวงผมยังไงไม่รู้ หรือผมจะคิดมากไปเอง คงแค่หญิงอยากเจอผมแล้วผมเหมือนไม่อยากเจอเธอก็เลยน้อยใจแค่นั้นหละมั้ง จากนั้นผมก็ไปบอกลาคนในแก๊งซ์รวมถึงโจกับยิบโซด้วย ผมให้เบอร์ยิบโซไว้เพื่อจะได้คุยเรื่องรถบรรทุกที่จะใช้ขนรถไปแข่งที่พัทยา หลังจากนั้นผมก็รีบบิดไปที่โรงแรมที่หญิงนัดไว้ ผมรีบไปเปิดห้องตามที่หญิงขอ และขึ้นไปรอบนห้องประมาณครึ่งชั่วโมงหญิงก็มาถึง พอเห็นหน้าผมหญิงก็โผล่เข้ามากอดแล้วก็ร้องไห้ ผมก็เลยต้องปลอบเธอ "ร้องไห้ทำไม แต่งหน้ามาสวยๆ เลอะหมดนะ" "ก็หญิงคิดถึงพี่บีนี่ค่ะ กลับมาแล้วก็ไม่ยอมเข้าออฟฟิตอีก" "ก็พี่มีธุระ พี่ทำธุระเสร็จแล้วพี่ก็ไปออฟฟิตเองแหละ" ผมพยายามปลอบใจหญิง แต่ก็รู้ว่าแค่คำพูดเธอคงไม่หยุดร้องไห้ และพอได้กอดหญิงแบบนี้มันก็ทำให้ผมนึกถึงรสสวาทของเธอขึ้นมา ผมค่อยๆ จับคางหญิงให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นผมก็ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของเธอ หญิงจูบผมตอบ เธอหยุดร้องไห้ ระหว่างนั้นผมก็ค่อยคลึงก้นงอนของเธอ หญิงสยิวจนเอามือจับแขนผมแน่น ผมชอบก้นหญิงมากเลยเผลอบีบเค้นแบบเต็มๆ มือทำเอาหญิงผละปากร้องคราง "อุ้ยย ขอโทษนะเจ็บหรอจ๊ะ" หญิงมองหน้าผมเขินๆ เธอรู้ว่าผมแกล้งแซว ผมเลยขย้ำก้นหญิงอีกรอบจนเธอครางออกมาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ตีแขนผมก่อนจะอายม้วน ผมไม่รอช้าปลดซิบกระโปรงหญิงออกแล้วปล่อยให้มันหล่นลงพื้น จากนั้นผมก็ขย้ำแก้มก้นแน่นๆ ของหญิงอีกครั้ง หญิงตกใจสะดุ้งร้องอู้ยยยๆ ผมดันหญิงเดินไปที่เตียงแล้วจับเธอนอนคว่ำหน้าลง หญิงแปลกใจที่ผมจับเธอนอนคว่ำ แต่เธอก็หายสงสัยทันทีที่ผมก้มลงงับไปที่ก้นขาวเนียนของเธอ หญิงร้องซี๊ดตอนที่โดนผมงับไปที่แก้มก้น ผมงับไปทั่วก้นหญิงก่อนจะถอดกางเกงในตัวน้อยออก จากนั้นผมก็เลียไปที่ร่องก้นที่ขาวใสไม่มีรอยด่างดำเลยแม้แต่น้อย "ซี๊ดดดดดดดด พี่บีค่ะ โอ้วววววว เสียวค่ะ" หลังจากสนุกกับการงับและเลียก้นหญิงจนหน่ำใจ ผมก็เปลี่ยนมาสนใจกลีบอูมสีชมพูที่อยู่ต่ำลงไปจากรูก้นน้อยๆ ของหญิง ผมค่อยลากลิ้นผ่านร่องก้นต่ำลงมา ผ่านรูก้นจนมาถึงแคมที่มีน้ำรักไหลเยิ้มออกมา หญิงร้องเสียวอีกครั้งพอโดนลิ้นผมที่พยายามจะแหวกแคมเข้าไปด้านในร่องสาว ผมทั้งฉกทั้งเลียร่องสาวหญิงจนหญิงต้องกระดกก้นไปมาตาม น้ำรักหญิงไหลออกมาไม่หยุด แคมสีชมพูเริ่มอ้าออกน้อยๆ เหมือนเตรียมตัวรับของแปลกปลอมที่กำลังจะบุกรุกเข้าไป ผมรีบดันลิ้นแทรกเข้าไปในกลีบสาวของหญิง หญิงเสียวจนดิ้นไปมา ผมต้องจับสะโพกเธอไว้ไม่ให้เธอดิ้นจนลิ้นผมหลุดจากร่องสาวเธอ "พี่ขา อย่าทรมานหญิงเลย ทำเถอะค่ะ หญิงรอไม่ไหวแล้ว" ผมเองก็แข็งเต็มที่แล้วเหมือนกัน ผมเลยผละหน้าจากร่องสาวหญิงแล้วถอดกางเกงแล้วงัดเอาแท่งเอ็นประจำตัวออกมา หญิงแอบเหลียวมามองแล้วเม้มปาก ผมค่อยนั่งลงประกบไปที่ก้นของหญิง หญิงทำท่าจะโก้งโค้งขึ้นมารับแต่ผมดันให้เธอนอนราบตามเดิม ผมค่อยเอาหัวบานถูไปที่ร่องก้น จากนั้นก็มาที่รูก้นหญิง รูก้นหญิงขมิบรับใหญ่เลย ผมเกือบจะดันหัวบานเข้าไปแล้วถ้าหญิงไม่ขอให้ทำประตูหน้าให้ก่อนแล้วค่อยประตูหลัง ผมดันหัวบานไปที่กลีบสาวของหญิงแล้วดันไปตามรอยแยกขึ้นลงจนน้ำรักหญิงเปียกไปทั่วหัวบาน จากนั้นผมก็ค่อยๆ ดันหัวบานเข้าไปหญิงหันหน้ากลับไปพร้อมกับร้องอู้ยยย ของหญิงแน่นมาก เหมือนกับว่าเธอไม่มีอะไรกับใครเลยหลังจากผมจากเธอไป ผมค่อยๆ กดหัวบานมุดโพรงเสียวเข้าไป ความแน่นทำเอาผมเสียวจนร้องอู้ยยออกมาเหมือนกัน แล้วยิ่งท่านอนคว่ำเอาขาชิดกันแบบนี้ ร่องสาวหญิงยิ่งแน่นจนผมแทบจะดันธรรมดาไม่เข้า ผมออกแรงดันแท่งเอ็นเข้าไปจนสุดลำ โดยมีก้นนิ่มๆ ของหญิงรองรับ พอเอ็นเข้าได้มิดด้ามผมก็นอนลงทับแผ่นหลังหญิงแล้วเริ่มไซด์ซอกคอเธอ พร้อมกับเริ่มสาวเอ็นกระแทกเน้นๆ "โอ้ววว พี่บีขา โอ้วววว ลึกจังค่ะ หญิงเสียวววววว" ผมซอยเน้นๆ โดยที่โพรงสาวหญิงตอดรัดเอ็นผมจนแทบจะชัดออกไม่ได้ แต่หญิงก็ขอให้ผมเร่งกระแทกเอว ผมกัดฟันแล้วฝืนแรงตอดรัดในโพรงสาวหญิงกระแทกเอ็นเร็วขึ้น ทำเอาทั้งผมทั้งหญิงครางเสียวแข่งกัน หญิงไม่ยอมให้ผมเป็นฝ่ายรุกอยู่ข้างเดียว เธอเริ่มเด้งก้นสวนการกระแทกเอ็นของผม ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่องอยู่เกือบ 10 นาทีหญิงก็ร้องกรี๊ดเกร็งตัวพร้อมกับเอามืออ้อมมาจับเอวผมให้หยุดกระเด้าเอ็น ผมโดนโพรงสาวหญิงรัดจนน้ำแทบแตก พอหญิงหลายเสียวผมก็ค่อยๆ ดึงเอ็นออกเพื่อจะเปลี่ยนท่า หญิงรีบพลิกตัวกลับมาแล้วนั่งก้มมาอมให้ผม ระหว่างนั้นหญิงก็ถอดเสื้อและบราออกจนเหลือแต่ตัวเปลือยเปล่า หญิงดูดเอ็นผมแบบมีอารมณ์มาก ทำเอาผมเสียวจนทนแทบไม่ไหว จากนั้นหญิงก็ให้ผมนอนลงแล้วเธอก็เป็นฝ่ายขึ้นขย่มบ้าง หญิงขย่มเอ็นผมแรงมาก เธอทิ้งน้ำหนักตัวใส่หน้าขาผมจนเสียงดัง ตับ ตับ ตับ ผมเสียวเอ็นแทบขาดใจ หญิงเองคงเสียวไม่แพ้กันแต่เธอไม่ผ่อนแรงลงเลยมีแต่จะควบและขย่มเอ็นผมหนักขึ้นเรื่อยๆ จนหญิงแตกอีกครั้ง ครางนี้เธอแอ่นตัวร้องกรี๊ด หญิงตัวกระตุกหลายครั้งก่อนจะนอนลงมาซบอกผม ผมค่อยลุกขึ้นแล้วจับเธอให้อยู่ในท่านั่ง ผมจับมือหญิงให้กอดคอผมไว้ แล้วให้หญิงนั่งทับตักผม จากนั้นผมก็เด้งเอ็นกระแทกหญิงจนเธอต้องเด้งตัวขึ้นตามแรงกระแทก ระหว่างนั้นผมก็ขย้ำหน้าอกคู่อวบของหญิงไปด้วย หญิงหลับตาพริ้มพร้อมกับร้องครางเสียวไม่หยุด จากนั้นผมก็จับมือหญิงให้กลับไปยันด้านหลังแล้วเอาขาข้างขวาเธอขึ้นมาพาดบ่า จากนั้นผมก็ขยับดันเอ็นใส่ร่องสาวหญิงต่อ ท่านี้ทำให้ผมดันเอ็นได้ถนัดขึ้นและเสียวขึ้นกว่าเดิม หญิงแอ่นตัวรับเอ็นผมพร้อมกับครางเสียว ผมซอยเอ็นไปซักพักก็จับขาซ้ายหญิงขึ้นมาผาดบ่าอีกข้าง แล้วผมก็ขยับเอวกระแทกใส่ร่องสาวหญิงเร็วขึ้น หญิงเสียวจนต้องสะบัดหัวร้องคราง ผมแทงท่านี้จนหญิงน้ำแตกอีกรอบ จากนั้นผมก็จับหญิงโก้งโค้งเพื่อที่จะเผด็จศึก จากนั้นผมก็กระแทกเอ็นใส่หญิงท่าด๊อกกี๊ พับ พับ พับ ไม่หยุด หญิงครางเสียวสุดเสียง ผมแทงจนน้ำรักหญิงกระจายแตกเป็นฟองฟอด ผมกระแทกอยู่เกือบสิบนาทีโดยที่ไม่ได้หยุดตอนที่หญิงน้ำแตกรอบที่สี่ ผมเร่งจังหวะจนทนไม่ไหวแล้วผมก็ร้องโอ้ววว พร้อมกับปล่อยน้ำกามอัดร่องสาวหญิงจนเธอร้องกรี๊ดลั่น หลังจากผมแตกน้ำแรก เราก็นอนคลอเคลียคุยกันเพื่อพักเหนื่อย "พี่บีบอกหญิงได้ไหมค่ะว่าธุระของพี่บีคือเรื่องอะไร" "ก็ไม่มีอะไรหรอก" "ถึงขั้นนี้แล้วพี่บียังเห็นหญิงเป็นคนอื่นอีกหรอค่ะ" "ไม่ใช่หรอกจ๊ะ พี่บอกก็ได้ พี่อยากจะจับตัวพวกวัยรุ่นที่มากวนร้านพี่ก็เท่านั้นเอง" "มีคนมาแกล้งพี่บีหรอค่ะ" "ใช่แล้วหละ" "แล้วทำไมพี่บีถึงอยากจับพวกนั้นให้ได้หละค่ะ หรือว่าพี่บีอยากรู้ว่าใครเป็นคนจ้างเด็กพวกนั้น" "คนจ้างพี่น่าจะเดาได้ว่าใครนะ" "ถ้าพี่รู้แล้วว่าใครจ้างทำไมพี่บีไม่ไปเอาเรื่องกับคนจ้างแทนหละค่ะ" "คดีแค่นี้เราเรื่องไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก พี่อยากจับเด็กพวกนั้นให้ได้มากกว่าจะได้เป็นตัวอย่าง ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้ามาทำแบบนี้กับพี่อีก" "งั้นหรอค่ะ" ผมพยักหน้าแล้วหอมแก้มหญิง พอได้ซูดกลิ่มแก้มหอมๆ ผมก็เริ่มมีอารมณ์เลยเริ่มไซด์ซอกคอหญิง "เดี๋ยวค่ะ ขอหญิงเข้าห้องน้ำแป๊บนะค่ะ" "อย่านานนะ" "ไม่นานหลอกค่ะ" หญิงหยิบผ้าขนหนูมาพันร่างแล้วก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถือแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมรอซักพักเห็นหญิงไม่ออกมาผมเลยตามเข้าไปในห้องน้ำ หญิงที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ตกใจรีบเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าถือ "โทรหาใครหรอ" "เปล่าค่ะ คุณพ่อโทรมาหนะค่ะ" "งั้นหรอ พี่ยังไม่เคยเห็นหน้าคุณพ่อหญิงเลยนะ" "พี่บีน่าจะเคยเห็นแล้วนะค่ะ" "จริงหรอ พี่ไม่ยักกะรู้นะ" "คุณพ่อหญิงเป็นคนดังค่ะ พี่บีคงเคยเห็นหรือรู้จักแล้วหละค่ะ เอาไว้หญิงค่อยพาไปแนะนำนะค่ะ" "ก็ได้จ๊ะ" ผมเจ้าไปกอดหญิงแล้วประกบปากจูบ หญิงจูบตอบพร้อมกับจับเอ็นผมรูด ตอนนี้ผมไม่อยากรู้จักคุณพ่อหญิง แต่อยากจะเอาลูกสาวเค้าให้หายคิดถึงมากกว่า มือผมข้างนึงขย้ำหน้าอกอีกมือขย้ำก้นหญิงเพื่อปลุกอามรณ์เธอ ผมเฟ้นเรื่อนร่างหญิงจนเธอเริ่มอยาก หญิงผละปากจากผมแล้วหันหลังโก้งโค้งให้ ผมรีบก้มลงเลียไปที่รูก้นเธอ ถึงเวลาที่ผมจะเล่นประตูหลังหญิงตามสัญญาแล้ว ผมทั้งเลียทั้งพยายามเอาลิ้นดุนรูก้นที่ฟิตแน่นของหญิง ดูเหมือนมันจะไม่ยอมคลายตัวให้ของใหญ่กว่านิ้วผมเข้าไปได้ง่ายๆ ผมเลยต้องใช้ตัวช่วย ผมหญิงสบู่เหลวมาเทไปที่รูก้นหญิง และเทที่เอ็นผมพร้อมกับละเลงไปทั่วลำแทง ผมเทสบู่ใส่หัวบานอีกครั้งก่อนจะเอามันจ่อที่รูเล็กๆ สีชมพูของหญิง ผมค่อยดันหัวบานเข้าไป มันค่อยๆ มุดเข้าไปได้แต่ก็โดนแรงบีบรัดตอบกลับมาจนน้ำแทบแตก พอหัวบานมุดเข้าไปได้ผมก็เริ่มค่อยๆ ขยับหัวบานเข้าออกรูก้นหญิงช้าๆ เพื่อเพิ่มความลึกไปเรื่อยๆ หญิงครางเสียวซูดปากไม่หยุด ผมซอยเอ็นจนดันเข้าไปได้เกือบสุดลำ รูก้นหญิงเริ่มขยายตัวรับขนาดของท่อนเอ็นผม ทำให้ผมเริ่มซอยเอ็นเน้นๆ ได้ ผมเริ่มกระแทกเอ็นใส่ก้นหญิงดัง ตับ ตับ ตับ เสียงหญิงกัดฟันดังกรอดๆ เธอคงเสียวและแน่นรูก้นมาก ผมเล่นท่าเดียวยาวจนทนไม่ไหว จากนั้นผมก็เร่งกระแทกทำเอาหญิงที่พยายามกัดฟันต้องยอมแพ้แล้วปล่อยเสียงเสียวออกมาลั่นห้องน้ำ แล้วผมก็เธอก็ร้องโอ้วววว พร้อมๆ กันตอนที่ผมน้ำแตกใส่รูก้นเธอ ผมรู้สึกตัวอีกทีก็มีเหงื่อท่วมตัวแล้ว พอเอ็นผมหลุดจากรูก้นหญิงเราก็อาบน้ำกัน จากนั้นก็ออกมาที่เตียง พอมาถึงเตียงผมก็นอนแผ่เลยเนื่องจากเสียกำลังงานไปมาก ซักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามาจากพี่เสือบอกว่ารู้แหล่งหลบซ่อนของเด็กวัยรุ่นพวกนั้นแล้ว ผมใจร้อนเลยบอกให้พี่เสือมารับผมที่โรงแรม "จะไปไหนค่ะ" "พี่มีธุระด่วนจริงๆ พี่ขอตัวก่อนนะแล้วจะมาชดเชยให้นะ" "เรื่องวัยรุ่นที่มากวนร้านพี่บีหรอค่ะ" "ใช่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพวกนั้นหลบอยู่แถวรังสิต พี่ต้องรีบไปก่อนที่พวกนั้นจะย้ายที่ไปอีก" "ไม่ไปไม่ได้หรอค่ะ เพิ่งมาเจอกันแท้ๆ" หญิงทำหน้าเศร้า "ไม่เอานะคนดี แล้วพี่จะมาชดเชยให้นะ เอาให้หญิงหายคิดถึงเลย" "สัญญาแล้วนะค่ะ ไม่ใช่หลังจากวันนี้พี่บีก็ไม่ว่างอีกนะค่ะ" "สัญญาจ๊ะ พี่จะทำให้หญิง จนกว่าหญิงจะพอใจเลย" "ดีค่ะ หญิงจะรอนะค่ะ" "จ๊ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ อย่าน้อยใจนะคนดี" "ค่ะ" ผมกับหญิงก็แต่งตัวแล้วลงมาที่ล๊อบบี้ ผมไปเช็คเอาท์แล้วไปส่งหญิงที่รถ ซักพักพี่เสือก็มาถึง พี่เสือให้คนเอามอเตอร์ไซด์ผมไปเก็บแล้วให้ผมขึ้นรถตู้ไปด้วย "ตอนนี้พวกมันกบดานอยู่แถวรังสิต กำลังเตรียมที่จะหนีออกต่างจังหวัด" "หนีหรอ ทำไมมันต้องหนีด้วยคดีเล็กๆ แบบนี้เผลอๆ แค่รอลงอาญาเองนี่ครับ หรือว่ามันรู้เรื่องที่ผมกำลังหาตัวพวกมันอยู่ พวกมันเลยกลัว แต่ผมว่ามันก็ไม่คุ้มที่จะหนี" "ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังกลัวจะถูกปิดปากนะครับ" "ปิดปาก คดีแค่นี้ไม่เสียเวลซัดทอดนายวิบูลย์หรอพี่ อย่างนายวิบูลย์ต้องคดีที่ติดคุกเกิน 10 ปีขึ้นไปถึงจะเหมาะ ไม่ก็ตลอดชีวิตเลย" "แต่สายเราบอกว่าไอ้พวกนี้มันย้ายที่หลบซ่อนหลายครั้งในรอบหนึ่งอาทิตย์ ผมก็สันนิษฐานได้อย่างเดียวว่าพวกมันน่าจะหนีเพราะกลัวจะโดนปิดปาก" "ผมไม่เข้าใจว่านายวิบูลย์มันจะทำแบบนี้ทำไม แบบนี้เราคงต้องรีบจับตัวเด็กพวกนั้นให้ได้ก่อนแล้วหละ เราจะได้รู้ว่าทำไม" กว่าเราจะไปถึงสลัมรังสิตก็มืดแล้ว เราต้องจอดรถกันด้านนอกแล้วเดินเข้าไป พี่เสือให้ผมพกปืนไปด้วยเพราะอาจจะบังเอิญไปเจอกับพวกที่จะมาเก็บเด็กพวกนั้นเข้าก็ได้ เราเข้ากันไปในสลัม 4 คน ทิ้งอีกสองคนไว้ที่รถ เดินเข้าไปได้ไม่ถึง 5 เมตรพี่เสือก็บอกว่ามีสิ่งผิดปรกติ "ปรกติเวลามีคนแปลกหน้าเข้ามา พวกชาวบ้านมักจะสนใจและออกมาดู แต่ตอนนี้ทุกบ้านกลับปิดเงียบ" "แล้วมันเกิดอะไรขึ้นพี่" "ผมว่าน่าจะมีเรื่องแล้ว คนพวกนี้เวลามีเรื่องก็มักจะตัวใครตัวมัน ถ้าไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็จะไม่ยุ่ง" "งั้นรีบไปกันเถอะพี่" พี่เสือรีบวิ่งนำเข้าไปยังท้ายซอย เป้าหมายคือบ้านหลังสุดท้าย แต่ไม่ทันที่จะวิ่งไปถึงก็พวกเราก็ต้องผงะหลบเนื่องจากมีเสียงปืนยิงออกมาจากด้านในบ้านหลังนั้น "ไหนพี่บอกว่าไอ้พวกนี้ไม่น่ามีปืนไงพี่" "ก็คงไม่ใช่ของพวกมันหรอกครับ เขาคงมาสายเกินไปแล้ว" พี่เสือหยิบปืนออกมาถือในท่าพร้อมยิง เสียงปืนดังมาอีกครั้งคราวนี้ลูกกระสุนตกลงบนผิวถนนด้านข้างที่ผมกับพี่เสือหลบอยู่ "คุณบีรออยู่ตรงนี้ดีกว่าครับ" พี่เสือส่งสัญญาณให้ลูกน้องอีกสองคนยิงคุ้มกัน ลูกน้องสองคนของพี่เสือก็ยิงเข้าไปที่ตัวบ้าน มีเสียงปืนดังตอบโต้มา จากนั้นพี่เสือก็วิ่งออกไปหลบที่บ้านอีกหลัง ผมเองก็ไม่อยากรออยู่เฉยๆ พอพวกพี่เสือรุกขึ้นไปผมก็ค่อยตามหลังไปห่างๆ พอพวกพี่เสือถึงตัวบ้านก็ดูเหมือนพวกนั้นจะหนีไปกันแล้ว ผมรีบวิ่งตาม ผมท่องเอาไว้ก้มให้ต่ำเคลื่อนที่ให้เร็วที่สุด ระหว่างนั้นพวกที่หลบอยู่ในบ้านก็ยิงตอบโต้ออกมาทำให้ผมต้องรีบพุ่งตัวเข้าไปหลบที่ด้านข้างอีกครั้ง เสียงปืนตอบโต้กันอยู่หลายนัดก่อนจะสิ้นเสียง ผมแอบดูเห็นพี่เสือเข้าไปในบ้านหลังนั้นแล้ว ผมเลยรีบวิ่งตามไป พอเข้าไปในบ้านผมก็รู้ว่ามาช้าไปแล้ว "เรามาช้าไปแล้ว ดูเหมือนพวกที่มาเก็บไอ้เด็กพวกนี้จะรู้ว่าเรากำลังจะมาเลยรีบมาเก็บไอ้พวกนี้ก่อน" "ทำไมไอ้วิบูลย์มันต้องปิดปากเด็กพวกนี้ด้วยผมไม่เข้าใจ" "ผมก็ไม่รู้ครับคุณบี แต่ที่แน่ๆ มันไม่อยากให้เราสาวได้ว่าใครเป็นคนบงการ" "มันจะกลัวทำไมในเมื่อผมก็รู้อยู่แล้วว่าใครเป็นคนทำ" "อืม ผมว่าเรารีบไปกันก่อนดีกว่า อีกเดี๋ยวตำรวจคงมากันแล้ว เอาไว้ไปคุยต่อบนรถ" "ก็ได้พี่" พี่เสือรีบพาผมออกจากสลับอีกทางโดยที่รถตู้มารอรับอยู่แล้ว ระหว่างนั่งรถตู้กลับบ้านผมก็คุยกับพี่เสือเรื่องพวกที่มาปิดปากเด็กพวกนั้น "แล้วเราจะตามไอ้พวกนี้ได้ไหมพี่" "ตามมันก็ตามได้ครับ แต่พวกนี้มืออาชีพ ถ้าจวนตัวมันก็จะเก็บกันเอง ถ้าเราไม่ได้มีความแค้นกับพวกมันจริงๆ ผมว่าอย่าตามเลย ปล่อยแบบนี้ก็ดี" "ดียังไงพี่" "ดีซิครับ เดี๋ยวก็จะมีข่าวออกไปว่าผู้ว่าจ้างเด็กพวกนี้ไม่คิดจะให้เงินแต่คิดจะปิดปากหลังงานเสร็จมากกว่า หลังจากนี้คงไม่มีใครกล้ารับงานที่เกี่ยวกับคุณบีหรือบริษัทพวกเราอีกแล้วหละครับ" "งั้นหรอครับ" ผมต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมรุ้สึกว่ามันโหดเกินไปไหมกับแค่คดีเล็กๆ แบบนี้ ถึงกับต้องฆ่ากัน ทำเอาผมเริ่มกังวันถึงความปลอดภัยของก้อยกับแนน ถึงบ้านผมลงจากรถ แนนรีบออกมาดู "ทำไมถึงต้องให้คนเอารถมาเก็บ แล้วทำไมต้องนั่งรถตู้ พี่บีไปไหนมา" น้ำเสียงแนนดูเหมือนตกใจและเป็นห่วงผมมาก "ไม่มีอะไรหรอก มันจบแล้วหละ" ผมลูบหัวแนน แนนเข้ามากอดผม จากนั้นเราก็เดินเข้าบ้านกัน เรื่องวันนี้ทำให้ผมตัดสินใจกลับไปซื้อบ้านที่เคยดูไว้ครั้งแรก มันคงปลอดภัยกับแนนมากกว่าอยู่ที่นี่ ผมอาบน้ำส่วนแนนก็เอาอาหารสำเร็จรูปเวป จากนั้นเราก็ทานข้าวด้วยกัน โดยมีเจ้าริวนั่งกินด้วย ผมรู้สึกรักแนนมาอยากจะกอดอยากจะหอมเธอ แนนเองก็ดูจะอยากเหมือนกัน แต่ดันมีตัว กขค อยู่ พอทานข้าวเสร็จผมก็กอดแนนแล้วจูบเธอ แต่แนนไม่ยอมและบอกว่าเดี๋ยวเจ้าริวใจแตก หลังจากทานข้าวเสร็จแนนก็อุ้มเจ้าริวไปนอนที่ห้องเธอ ผมรอจนไฟในห้องแนนปิด จากนั้นผมก็รอต่ออีกซักพักจนแน่ใจว่าแนนหลับแล้วผมก็ค่อยๆ ย่องเข้าห้องแนน พอผมเปิดประตูเจ้าริวก็ตื่นแล้วกระโดดลงจากเตียงมาหาผม ผมอุ้มมันออกมานอกห้องจากนั้นก็วางมันลงข้างๆ จานใส่ใส้กรอก "กินไส้กรอกไปก่อนนะลูก ขอพ่อสวีทกับแม่แป๊บ" เจ้าริวมันพยักหน้าเหมือนรู้เรื่อง หรือมันจะเข้าใจว่าผมถามมันว่าอยากกินไส้กรอกไหมกันแน่ ผมวางเจ้าริวมันก็รีบตรงไปกินไส้กรอกในจานตรงหน้า ผมรีบปิดประตูห้องแนน ผมรีบเดินไปที่เตียง แนนนอนหลับปุ๋ยจนน่าหอมแก้ม ผมก็เลยก้มลงหอมจนแนนสะดุ้งตื่น "พี่บี ทำอะไรอะ แล้วเจ้าริวหละ" "เจ้าริวมันบอกว่าจะไปวิ่งเล่น มันบอกให้พี่เข้ามาหอมแนนได้" "บ้าหรอ หมาจะพูดได้ยังไง" "หมาพูดไม่ได้หรอก แต่พี่จะหอมแนนหนะเรื่องจริงนะ" ผมก้มลงหอมแก้มแล้วไซด์ซอกคอแนน "ไม่เอา" "พี่ไม่ได้กอดแนนหลายวันแล้วนะ พี่คิดถึงนะ" "แนนไม่เห็นคิดถึงพี่บีเลย" "แหมทำปากแข็งนะ" ผมไซด์ต่อ "ไม่เอานะ เดี๋ยวเจ้าริวเห็น" "เจ้าริวไปวิ่งเล่นแล้วมันไม่เห็นหรอก" ผมไซด์มาถึงหน้าอกน้อยๆ ของแนนแล้วเม้มปากดูดหัวนมเธอ แนนร้องซี๊ดเบาๆ ผมรีบถอดชุดนอนเธอออกแล้วไซด์ไปที่สองเต้าต่อ จนบราตัวน้อยของเธอหลุดจากร่าง จากนั้นผมก็ดูดปลายถันที่ชูชันของแนนจนเธอต้องเอามือขย่มหัวผมแน่น ผมดูดนมแนนข้างซ้ายทีขวาทีจนปลายถันเธอมันวาวไปด้วยน้ำลายผม ผมเริ่มรุกต่อลงมาด้านล่างจนถึงพงหญ้า ผมงับไปที่เนื้อสีขาวใส่ แนนแอ่นโคกรับพร้อมกับซูดปาก ผมงับเนินแนนเล่นจนเธอต้องแอ่นตัวตามเป็นสะพานโค้ง หลังจากนั้นผมก็เอามือรองก้นแนนไว้แล้วเลียกินน้ำรักเธอที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาจนร้นหว่างขา "อ้า โอ้ววววววววววววววว" แนนครางเสียวร่อนเอวตามลิ้นผม ผมฉกลิ้นเลียกินน้ำรักแนนที่ล้นออกมาจนหมดจากนั้นก็เริ่มดุนลิ้นรุกเข้าไปในร่องสาวเธอ แนนร้องลั่น ผมแกล้งห่อลิ้นแล้วแทงเข้าออกร่องเสียวแนน แนนร้องเหมือนกำลังโดนเอ็นผมแทงไม่มีผิด และแนนก็ดิ้นแรงมากจนผมต้องปล่อยเอวเธอลงบนเตียง พอแนนนอนลงผมก็รีบถอดเสื้อกับกางเกงออก แนนมองดูท่อนเอ็นผมที่กำลังชี้เด่เต็มที่ แนนลุกขึ้นมาแล้วก็อมให้ ผมเลยนอนลงแล้วเราก็ 69 กัน แนนเลียไปรอบๆ ขอบหัวบานผมก่อนจะอมมันเข้าไป ระหว่างเอ็นอยู่ในปากแนนก็ใช้ลิ้นควานไปทั่วเอ็นผมด้วยทำเอาผมน้ำจะออก นี่ถ้าผมไม่ได้เอาหญิงมาก่อน ผมคงเสียน้ำแรกให้ปากกับลิ้นแนนแล้ว เราให้ปากให้กันซักพัก แนนก็ขึ้นควบผม แนนขยับเอวขึ้นลงจากช้าแล้วค่อยๆ เร่งจังหวะขึ้นจนเธอเสร็จ ผมจับแนนพลิกลงมาอยู่ด้านล่างผมบ้าง แต่ก็มีเสียงขัดจังหวะดังขึ้น "ป๊อก ป๊อก" เสียงเจ้าริวที่น่าจะกินไส้กรอกจนอิ่มแล้วร้องเรียกแนนให้เปิดประตูให้ "ไม่เอาแล้วลูกริวเรียกแล้ว" แนนผลักผมแล้วลุกขึ้นใส่ชุดนอนแล้วรีบไปเปิดประตู พอแนนเปิดประตูเจ้าริวก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับครางหงิงๆ เหมือนโดนทิ้งให้อยู่นอกห้องน่าหมั่นไส้มาก แนนก็อุ้มมันขึ้นมากอด "โอ๋ ตกใจหรอลูก โอ๋" "มันจะตกใจอะไร มันอิ่มแล้วมันก็เรียกให้เปิดประตูให้มันเข้ามานอนในห้องแอร์ก็เท่านั้นแหละ" ผมหมั่นไส้เจ้าริวที่มาขัดความสุข แนนมองค้อน "เราไล่คนใจร้ายกลับห้องไปแล้วเรานอนต่อกันดีกว่าเนอะ" แล้วแนนก็มาดึงผมให้ลุกจากเตียงแล้วกลับไปห้องตัวเอง "ไม่เอาวันนี้จะนอนห้องนี้" "ไหนว่าไม่ชอบที่เจ้าริวนอนบนเตียงด้วย" "ก็นี่ไม่ใช่ห้องพี่นี่" "ตามใจ นอนกันดีกว่าเนอะริวเนอะ" คืนนี้ผมก็มานอนกอดแนนอยู่ที่ห้องนี้โดยหาจังหวะจะจัดการกับแนนต่อ แต่ถ้ามีเจ้าริวอยู่แบบนี้แนนคงไม่ยอมผมแน่ๆ ผมเลยตัดใจหลับตานอน จนตอนเช้าผมมารู้สึกตัวตื่นตอนที่เจ้าริวมันมาเลียหน้า "ไม่เอาพอแล้ว หน้าเลอะหมดแล้ว" ผมจับเจ้าริวอุ้มขึ้นมาใกล้ๆ หน้า "เมื่อคืนทำแสบนะเรา ที่หลังไม่เอาของอร่อยๆ ให้กินอีกแล้ว" เจ้าริวมันดูเหมือนจะฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง พอเห็นหน้าผมอยู่ใกล้ๆ มันก็เลียอีก "พอๆ ไปหาแม่เราเลยไป" ผมปล่อยเจ้าริวลงบนเตียงมันก็รีบกระโดดลงจากเตียงแล้วไปยืนรอที่หน้าประตู ผมเดินไปเปิดประตูห้องให้เจ้าริวก็รีบวิ่งออกไปทันที ผมเดินไปที่ห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็ลงไปชั้นล่าง แนนกำลังจะไปมหาลัย "พี่บีๆ" "มีอะไรอะ" "วานอะไรหน่อยซิ" "จะวานอะไร" "วันนี้ดูเจ้าริวให้หน่อย" "อ้าวไม่เอามันไปด้วยหรอ" "วันนี้สอบ เอาไปไม่ได้" "งั้นก็ทิ้งมันไว้ที่บ้านแหละ มันโตกว่าเมื่อก่อนแล้วน่าจะเริ่มให้เฝ้าบ้านได้แล้ว" "ไม่ เจ้าริวมันยังตัวเล็กอยู่เลย ทิ้งมันไว้น่าสงสาร" "แล้วมันจะยอมอยู่กับพี่หรอ ดูซิมันมาแนนแจแบบนั้น" เจ้าริวมันเดินวนเวียนอยู่รอบๆ ขาแนน "ได้ซิ" "เอ้าก็ลองบอกมันดูซิมันจะรู้เรื่องหรือเปล่า" แนนนั่งลง "ลูกริววันนี้อยู่กับพ่อนะ แม่จะไปสอบ" "มันเข้าใจตายหละ" พูดเสร็จแนนเดินไปที่หน้าประตู เจ้าริวก็รีบวิ่งตาม "เอ้า อยู่กับพ่อซิ วันนี้แม่จะไปสอบ ลูกริวไปไม่ได้นะ" "มันไม่รู้เรื่องหรอก แบบนี้ต้องฝึกให้อยู่บ้านตัวเดียวแล้ว" "ไม่เอา" แนนตะหวาดผมก่อนจะกลับมาพูดกับเจ้าริวอีกรอบ "อยู่กับพ่อนะเดี๋ยววันนี้พ่อเค้าจะพาไปกินลูกชิ้นกุ้ง ลูกชิ้นกุ้งที่ปากซอย ชอบไหม" "โฮ่ง" เจ้าริวเห่ารับแล้วหันหลังวิ่งตรงมาหาผมแล้วนั่งกระดิกหาง "โหไอ้นี้เห็นแก่กินจริงๆ" "ฝากเจ้าริวด้วย ห้ามทิ้งมันไว้บ้านตัวเดียวนะ ถ้าทิ้งไว้โกรธจริงๆ ด้วย" "จ้า แหม รักหมามากกว่าพี่ซะแล้วเดี๋ยวนี้" แนนไม่รอฟังแต่รีบเปิดประตูออกไปด้านนอก ส่วนเจ้าริวก็เปลี่ยนมาเดินตามผมไม่ห่างแทน "ไม่ต้องมาเดินตามเลย เมื่อคืนนี้ทำแสบนะแก" ระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา "สวัสดีค่ะพี่บี" "อ้าว ลินมีอะไรหรอ" "พี่บีออกมาที่ร้านหน่อยซิค่ะ" "ร้าน ร้านอะไรหรอ" "ก็ร้านของพี่ไปค่ะ" "ร้านอาหารหรอ มีอะไรหรอ" "มาเถอะค่ะ เร็วๆ นะค่ะ" "ก็ได้ๆ" ผมจับเจ้าริวอุ้มแล้วเดินออกจากบ้าน ไปที่หน้าปากซอย พอเดินไปจนใกล้ถึงร้าน ผมก็เห็นร้านของผมเปิดอยู่ ลินและพนักงานยืนรออยู่ ลินเข้ามารับเจ้าริวไปอุ้มแทนผม "นี่อะไรกันเนี่ย" "ก็พี่บีจะเปิดร้านอีกครั้งไม่ใช่หรอค่ะ" "ก็ใช่นะ แต่เร็วขนาดนี้เลยหรอ" "ค่ะ ทุกอย่างพร้อมแล้ว กุ๊กใหม่ ผู้จัดการร้านใหม่ และก็พนักงานเดิมที่เคยทำงานอยู่ ร้านและครัวทำความสะอาดแล้ว ของสดก็มาส่งแล้ว เหลือแค่พี่บีมาเปิดร้านอีกครั้ง" "เออ งั้นหรอ อืม งั้นพี่ขอพูดอะไรซักหน่อยก่อนจะเปิดร้านอีกครั้งนะ" "ค่ะ" "เอาหละ ยินดีตอนรับสำหรับสมาชิกใหม่ และก็ยินดีต้อนรับกลับมาร่วมงานกันอีกครั้งนะครับ สำหรับพี่น้องที่เคยรวมกันเปิดร้านนี้กันมา" "เออ ที่ผมจะพูดต่อไปมันอาจจะฟังแปลกๆ ซักหน่อย แต่ก็ขอให้เชื่อเถอะว่าผมคิดแบบนี้จริงๆ การเปิดร้านครั้งนี้ ก็เพื่อทุกคนที่เคยทำงานร้านนี้ เพื่อลูกค้าที่เคยมาทานข้าวที่ร้านเรา และเพื่อเพื่อนร่วมธุรกิจเดียวกันอย่างเฮียกับเจ๊ร้านข้าง ส่วนคนใหม่ก็ไม่ต้องน้อยใจ ถึงจะเป็นคนใหม่ แต่เมื่อมาร่วมงานกันแล้วผมก็จะดูแลไม่ต่างจากลูกน้องเก่า" "ที่ฟังมาอาจจะยังดูไม่แปลกแต่ที่ผมจะพูดต่อไปนี้แปลกแน่ๆ การเปิดร้านครั้งนี้ของผม แนวทางการดำเนินกิจการคือไม่มุ่งเน้นกำไร" คราวนี้คนต่างทำหน้างงกับแนนทางการดำเนินกิจการของผม ผมหัวเราะ "ถึงจะบอกว่าไม่ได้เน้นกำไร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทำให้ขาดทุนกันได้นะครับ" คราวนี้พนักงานต่างพากันหัวเราะ "เพราะฉะนั้นผมหวังว่าทุกคนจะพยายามทำให้ร้านนี้เจริญรุ่งเรือง มีลูกค้าเข้าเยอะๆ เพราะนั้นหมายถึงผลประโยชน์ที่พวกคุณจะได้รับ ยิ่งกิจการดีเท่าไร พวกคุณก็จะได้ผลตอบแทนดีมากเท่านั้น ที่นี้คงเข้าใจจุดประสงค์การเปิดร้านอีกครั้งของผมแล้วใช่ไหมครับ" พนักงานมีสีหน้าเข้าใจแต่ยังขาดอะไรไป "ตกลงเข้าใจกันใช่ไหมครับ" ผมพูดเสียงดัง "ครับ ค่ะ" พนักงานตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง "ถ้างั้น ผมก็ขอประกาศเปิดร้านอย่างเป็นทางการ เอาหละครับทุกคนเริ่มทำงานได้ ลูกค้ามารอกันแล้ว" "ครับ ค่ะ" พอผมประกาศเปิดร้านก็มีคนที่รออยู่เข้ามานั่งกันทันที ผมนั่งลงที่ตะที่ว่างอยู่โดยที่ลินนั่งลงข้างๆ ระหว่างนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีก "ยินดีด้วยกับการเปิดร้านอีกครั้ง" "ขอบคุณครับคุณพ่อ" "เมื่อไหร่แกจะกลับมาทำงาน" "ผมบอกแล้วนี่ครับว่าผมขอสะสางเรื่องส่วนตัวก่อน" "แล้วมันเมื่อไหร่หละวะ" "มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ ไม่เห็นลินบอกผม" "เรื่องด่วนกับแกไม่มีหรอก" "อ้าว แล้วคุณพ่ออยากรู้ว่าผมจะกลับไปทำงานเมื่อไหร่ทำไมหละครับ" "ก็กูจะได้รู้ไงว่าหนูลินเค้าจะกลับมาทำงานเมื่อไหร่" "อ้าว ลินเค้าก็ทำงานอยู่ทุกวันไม่ใช่หรอครับ" "ตอนนี้เค้าลาพักร้อนอยู่ เค้าบอกว่าขอลาจนกว่าแกจะกลับไปทำงาน กูถึงถามมึงไงว่าเมื่อไหร่มึงจะกลับมาทำงาน ลินจะได้กลับมาทำงานซะที ตอนนี้กูวิ่งประชุมที่โน้นทีที่นี่ทีจนแทบไม่มีเวลากินข้าวแล้ว" "แบบนี้ก็ดีนี่ครับ คุณพ่อจะได้รู้ว่าลินเค้าทำงานหนักแค่ไหน" "เออกูรู้แล้ว มึงขอให้ขึ้นเงินเดือนให้รถประจำตำแหน่งกูไม่ว่าอะไรนี่" "แต่ผมยังไม่เสร็จธุระเลยนะครับ" "มึงก็กลับมาก่อนแล้วมึงก็แว๊ปไปทำอะไรของมึงเหมือนเหมือนก่อนก็ได้นี่ กูช่วยมึงแล้วมึงก็ช่วยกูมั่ง" "แล้วคุณพ่ออยากให้ผมกลับไปทำงานเมื่อไหร่หละครับ" "วันนี้ได้ยิ่งดี" "ก็ได้ครับ ผมจะเข้าบริษัทบ่ายนี้" "เออ ดีอย่าเบี้ยวหละ" "ไม่เบี้ยวหรอกครับ" คุณอำนาจวางสายไป ดูเหมือนลินจะไม่รู้ว่าผมคุยกับใคร ผมเลยแกล้งถามลินเรื่องงานของบริษัทตอนนี้ "เออ คือ เออ ก็ ไม่มีอะไรพิเศษค่ะ" "หรอ อืม แล้ววันนี้ไม่มีนัดประชุมหรอ นี่ก็ใกล้สินเดือนปรกติจะยุ่งไม่ใช่หรอ" "คือ เออ ก็ เดือนนี้ไม่ค่อยยุ่งค่ะ" ผมยิ้ม "งั้นหรอ บ่ายนี้พี่จะเข้าออฟฟิตนะ ลินจะไปด้วยกันไหม" "อ้อ เออ อืม ลินเพิ่งนึกได้ว่าบ่ายนี้มีงานค่ะ" "งั้นหรอ ยุ่งหน่อยนะฝากด้วยหละ" ผมเอื้อมมือไปจับแก้มลิน "โฮ่ง" เจ้าริวเห่าก่อนจะดิ้นลงจากตักลินเพราะมันเห็นเจ๊ร้านข้างๆ เอาของกินมาให้ "เจ้าริวทำขายหน้าอีกแล้วนะ" "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เจ๊คิดถึงเจ้านี่นะ ก็เลยเอาลูกชิ้นที่มันชอบมาให้กิน" เจ๊ "เปิดร้านใหม่เร็วว่าที่บอกเยอะนะบี" เฮีย "ครับเฮีย พอดีคนช่วยเค้าเก่งหนะครับ" ลินเขินจนหน้าแดง "แต่ผมคงไม่ได้อยู่เฝ้าร้านอย่างที่บอกนะครับเฮีย แต่เฮียไม่ต้องกลัว ทุกคนที่นี่จะทำเหมือนเดิม เหมือนที่เราเคยค้าขายร่วมกันมา" "อืม ขอบใจนะบี" "ไม่เป็นไรครับเฮีย" ผมเห็นเฮียกับเจ๊มาที่ร้านก็เลยถือโอกาสลองชิมฝีมือแม่ครัวใหม่ดู หลังจากนั้นผมก็ขอตัวไปบริษัท ลินขับรถไปส่งผมที่หน้าบ้าน "แล้วเจอกันวันพุธหน้านะค่ะ" "จ๊ะ" ลินนัดเจอผมอีกทีอาทิตย์หน้าแบบนี้ แสดงว่าจะกลับไปเคลียร์งานที่ค้างอยู่แน่ๆ ผมเข้าบ้านปล่อยเจ้าริวลงที่สนามหญ้าแล้วเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมกระเป๋าเอกสาร หลังจากเตรียมของเสร็จผมก็ล๊อคบ้านแล้วเดินมาที่รถ ผมเปิดประตูเข้าไปนั่งเจ้าริวก็รีบวิ่งแล้วกระโดดขึ้นมาบนรถ จบตอนที่ 2 ที่จริงว่าจะเขียนให้จบตั้งแต่เมื่อวาน แต่เหนื่อยมากกลับถึงบ้านไม่ได้ทำอะไรเลยแม้แต่จะกินข้าว อาบน้ำเสร็จก็หลับเลย หวังว่าคงเป็นของขวัญสำหรับคนที่ไม่ได้ไปเที่ยวไหนนะครับ สุขสันต์วันสงการณ์และปีใหม่ไทยครับ ( ฉบับสมบูรณ์ครับ )

[พัดลม]

thanee
คงจะเอาไปต่อให้ไม่ได้ครับ
การจัดย่อหน้าต่างกันเกินไป
คงจะต้องทิ้งเอาไว้แบบนี้

[myfino262903]

รออ่านแบบเต็มๆอย่างนี้มานานเลยครับ

[Skyioi]

ขอบคุณ​มาก​ครับ​
เป็นกำลังใจให้อีกแรงครับ