ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

Copy  จิตอิสระ ตอนที่ 9.5-9.6 ตอนพิเศษ บทประพันธ์ fallenversa

เริ่มโดย areja, พฤษภาคม 17, 2012, 11:37:37 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

areja

   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
จิตอิสระ ตอนพิเศษ 9.5-9.6 โดยอิสระfallenversa
   Normal  0  false        false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
  [table=100%] [tr][td]  
  จิตอิสระ ตอนพิเศษ 9.5: ไขว่คว้า

  
  ชั่ววินาทีเดียวที่ความใคร่หื่นกระหายเข้าครอบงำ ผมพุ่งเข้าไปจะคว้าตัวหญิงสาวรูปงามลูกเศรษฐีอัญมณีแล้วจะจัดการซะ  ขอแค่ให้จับได้เท่านั้น ผมก็จะได้จัดการสมใจตรงนี้โดยไม่มีใครกล้าทำอะไรผมได้ละ
  ...แค่ช่วงมือเดียวเท่านั้นเอง...
  ...ทำไมถึงคว้าเอาไว้ไม่ได้วะ...

  
"เฮือกกกกกกก..." ผมหายใจเข้าเต็มปอดอย่างแรง  ขณะที่ยกหัวตนเองด้วยสติเลือนรางให้พ้นจากผิวน้ำ แล้วพลิกตัวเองมานอนหงาย หายใจรัวอย่างเหน็ดเหนื่อย
  ที่นี่มันสลัมแถวไหนผมก็ไม่รู้จัก ไม่นึกว่าในเมืองเจริญแบบนี้จะมีซอกแห่งความอุบาทว์อยู่ด้วย  แล้วผมมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่น่าไปหาเรื่องพวกสวะนั่นเลย  ลองคลำดูตามเนื้อตัวแล้วก็ไม่เจออะไรสักอย่าง อืมม โดนรูดไปหมดละ
  ผมยันตัวลุกขึ้นมาอย่างเหนื่อยล้า แล้วเดินออกจากริมน้ำครำด้วยเท้าเปล่า...มึนหัวไปหมด  จำได้ก่อนมาที่นี่ว่าโดนระเบิดใส่หน้าก่อนที่จะคว้าลูกสาวไอ้แก่นั่นได้ แต่มันไม่ยักกะเจ็บแฮะ...  ผมลูบใบหน้าเบาๆก็พบแต่เศษกรวดที่ติดมาตอนนอนอยู่ริมน้ำ แต่ใบหน้าไม่มีรอยแผลอะไรเลย  ไม่มีเลือด และก็เย็นจนไม่มีความรู้สึก
  ตอนนี้ก็มืดแล้ว ผมเดินไปตามซากบ้าน เพิงเก่าๆที่ทำจากสังกะสี หลายหลังมีเสียงเทียนสีเหลืองส่องแสงวูบวาบอยู่ภายใน  และมีเสียงกระซิบกระซาบเล็กๆ ดังนานๆที จากหลังใดหลังหนึ่ง
'เดี๋ยวก่อนเหอะพวกมึง  ไว้กูกลับบ้านเมื่อไหร่จะสั่งให้มาเผาให้เรียบ แล้วยึดที่ซะให้เป็นของกู'
  ผมคิดด้วยความเคียดแค้น ขณะเดินออกไปยังถนนใหญ่ แสงสว่างสีเหลืองอำพันของหลอดไฟข้างถนนกระพริบติดต่อกันและส่องแสงริบหรี่  เสมือนความหวังและความสดใสของชีวิตที่กำลังจากหายไปเรื่อยๆ ลมหนาวที่แห้งแล้งและเยือกเย็นพัดปะทะร่างกายราวกับมันกำลังจะฉุดลากตัวผม  ให้ออกห่างจากแสงสว่างตรงนั้น ชีวิตของผมที่เคยเรืองรองมาก่อนทำไมตอนนี้มันดูไร้ค่าเหลือเกิน  ชีวิตของคนทำไมมันไม่ต่างอะไรกับขยะข้างทางมาก เป็นเหมือนของที่มีราคามูลค่าสูง  แต่พอใช้ไปจนหมดประโยชน์ ก็ถูกทิ้งไว้ในมุมมืด จะถูกฉุดกระชาก  พาไปไหนไม่สามารถรู้ได้
  ตอนนี้มันหนาวเหลือเกิน มันเปล่าเปลี่ยว... คิดถึงบ้านจัง... อยากอยู่บนเตียงนุ่มๆ  มีไวน์องุ่นรสเลิศอยู่ในแก้วใสทรงโอ่อ่า รอบข้างมีสาวหน้าจิ้มลิ้มและจิ้มรังไข่คลอเคลียตลอด  มีเสียงเพลงไพเราะคอยคลุกเคล้าบรรยากาศให้อบอวลไปด้วยมวลความสุข เติมให้อิ่มจนเต็มและล้นทะลัก  อยากเหลือเกิน...
  ผมรู้สึกชาที่ส่วนล่าง มันไม่มีความรู้สึก  จนเหมือนว่าวิ่งไปก็ไร้ประโยชน์ พอหมดความรู้สึก... หยุดวิ่งดีกว่า  ภาพของแสงไฟนั้นมันสูงขึ้นเรื่อยๆ จนหลอดไปนั้นเอียงกระเท่เร่  แล้วเศษดินมันก็เข้าปากผม
  ผมหายใจเข้าอย่างเหนื่อยล้า หอบเอากลิ่นดินโคลนเหม็นๆเข้าไปด้วย ที่แท้แล้ว  หลอดไปไม่ได้ล้ม หรือโลกเอียงแต่อย่างใด แต่เป็นผมเองที่ล้มลงเพราะเสียหลัก
'ต้องลุกสิ แสงไฟอยู่ข้างหน้าแท้ๆ'
'ลุกสิวะไอ้วิชิต จะได้ไปนอนเตียงนุ่มๆ  แล้วกลับมาเผาหลืบเปรตนรกนี้ให้ไหม้ไปเลย'
  ผมคิดจะลุกและทำตามนั้นจริงๆ
...
  แต่ร่างกายมันไม่ทำตาม เหมือนว่าทุกอย่างไม่ได้อยู่ในอำนาจผมแล้ว  แม้แต่ดวงตายังไม่เชื่อฟัง มันกำลังเลื่อนลงช้าๆ จะปิดแล้ว
  
  จะปิดแล้ว
  
  หรือว่าผมกำลังจะตาย???
  
  ตายหรือ...
  ไม่...
  ผมไม่อยากตาย..

  ภาพของความทรงจำล่าสุดกลับมา มันเป็นแสงริบหรี่ มันเป็นภาพของชายกระโปรงชุดราตรีสีฟ้า  และมือขวาของผมกำลังเอื้อมมือไป   ทำไมไม่ถึงซักทีนะ  ...
  คว้าแม้แต่ชายผ้าไม่ได้เลยหรอ..
  คว้าไม่ได้เลย..
  ทำไม...
  ...
  ....
  ....

"ไอ้หนุ่มนี่ตายแล้วว่ะ ข้าว่า" เสียงแหบแห้งดังออกจากปากหยาบสีดำของชายแก่หัวล้าน  ขณะเอาเท้าเขี่ยตัวร่างของชายหนุ่มชุดขาดรุ่งริ่งให้นอนหงาย ร่างนั้นไม่มีไหวติง  ไหลไปตามแรงของชายแก่อย่างง่ายดายราวกับตุ๊กตาขาดคนบงการ
"แล้วจะเอามันไปฝังที่ไหนวะ " เสียงอีกคนถาม  ชายแก่หันมามองหน้าแล้วชี้ไปยังถังใส่ขยะขนาดใหญ่
"ข้าว่าเราช่วยกันยกไปไว้นั่นดีกว่า แล้วเอาขยะรุมๆใส่ไว้"  ชายแก่ออกความเห็น  แล้วลากขาร่างนั้นไปยังบริเวณที่มีขยะมากมายสุมกันอยู่ ส่งกลิ่นเน่าเหม็นตลบอบอวล
"ถึงศพจะเน่าเหม็นก็ไม่มีใครรู้หรอก แถวนี้มันเหม็นอยู่แล้ว"
"เออจริง เอ็งนี่คิดดีเนอะ" ว่าแล้วชายสองคนก็ยกแขน  ขาร่างไร้วิญญาณขึ้น และเหวี่ยงลงไปในถังขยะขนาดใหญ่
  
  ตึก...
  
  ตึก ตึก
  อา...
  คว้าไว้...
  จะคว้าไว้..

  "กูจะคว้าไว้ให้ได้เลย"ผมตะโกนเสียงดังหลังจากภาพในหัวของผมมันผุดขึ้นมาอย่างประหลาดทั้งๆที่มัน  หมดสิ้นไปแล้ว แสงสว่างสีแสดสะท้อนไปมาอยุ่ในความคิด มันร้อนแรงและแผดเผาให้ใจที่มันหนาวเหน็บละลายหายไป  เหมือนมันกำลังเข้ามาแทนที่ความหนาวเย็นที่เคยอยู่ จากนั้นพลังกาย และความรู้สึกทั้งหมดก็ฟื้นคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว  
  
  โครม!!!
  ผมกระโดดลุกพรวดออกมาจากถังขยะจนมันเสียสมดุลล้มตะแคงลงล่าง เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมาก็เจอชาย2ตนใส่เสื้อกล้ามสกปรกๆกำลังยืนมองผมอยู่ พวกนี้อีกแล้ว ผมเกลียดมัน  ไปให้พ้นไป
"ไปให้พ้นไป๊!!!" ว่าแล้วผมก็ตะโกนเสียงดังแล้วสะบัดมือออกไปราวกับจะไล่ความคิดนั้นออก  พริบตา อะไรซักอย่างสีดำๆก็กวาดสองคนนั้นปลิวไปข้างๆอย่างแรง ผมตกใจรีบหันไปมองสีดำนั้น  มันไวมากจนมองแทบไม่ทัน แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งมือมันติดอยู่กับมือของตัวเอง มันเป็นเหมือนหนวดปลาหมึกที่มีตะปุ่มตะป่ำรอบตัว  มันยืดไปมาเหมือนมันมีความคิดเป็นของตัวเอง มันติดอยู่กับมือผม มันมีห้าสายกำลังสะบัดไปสะบัดมา  มัน...
  มันคือมือของผมเอง


  
  จบตอนที่ 9.5 : ไขว่คว้า อ่านต่อตอนที่ 9.6  นะครับ


  (ไม่นึกว่าจะยาว ขอตัดไปตอนพิเศษหน้าแล้วกัน เหอๆ  ผมแต่งเองและจะโพสลงใน
http://fallenversa.blogspot.com ติชมได้นะครับ  )


  [/td] [/tr][/table]จิตอิสระ ตอนพิเศษ 9.6 ได้มาโดย อิสระfallenversa
  [table=100%] [tr][td]  จิตอิสระ  ตอนพิเศษ 9.6: ได้มา
  
  ฟุ่บบ 
  ถังขยะปลิวตามแรงเหวี่ยงของมือผมที่จับมันสะบัด  หลังจากที่ลองได้ซักพัก ผมก็รู้แล้วว่ามันก็คือมือของผมนี่เอง  แต่ไม่รู้เพราะอะไร มันถึงได้ยืดยาวและเป็นตะปุ่มตะป่ำแบบนั้น  แล้วยังมีสีดำอีกด้วย แต่มันก็สั่งได้ดั่งใจผมนะ จะยืด จะหด จับ พลิกซ้าย ขวา  หมุนไปมา และรวดเร็วได้ดั่งใจเลยทีเดียว ผมลองเหวี่ยงจับของหลายสิ่งหลายอย่าง รวมถึงหลายคนแล้วด้วย  ซึ่งน่าพอใจเลยทีเดียว แถมพอไม่ต้องการใช่ มันก็สามารถหดกลับไปเป็นมือดังเดิมได้อีกด้วย  ผมไม่สนหรอกนะ ว่ามันมาได้ยังไง แต่มันเป็นแบบนี้ได้คงเพราะโชคชะตาสร้างมา  ผมนี่แหละ เกิดมาเพื่อมีมัน
  ไปหาอะไรทำข้างนอกดีกว่า ที่นี่เบื่อละ
  ผมเดินออกจากฝูงขยะนั่น ผ่านร่างคนมากมายที่นอนบนพื้น พวกนี้มันมีค่ากับผมแค่ตัวทดลองก็คุ้มค่ากับชีวิตมันละ  ผมรู้สึกว่าผมหายใจคล่องขึ้น เดินได้ดีขึ้น ขยับตัวได้ไม่ลำบาก เหมือนกับได้เกิดใหม่  อยากจะร้องให้สุดเสียงไปเลยให้รู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกดีขนาดไหน ผมเริ่มออกวิ่ง  วิ่งไปเรื่อยๆ วิ่งขึ้นบนถนนใหญ่ ตอนนี้มันมืดมากแล้ว รถราไม่ค่อยผ่านเท่าไหร่  ผมวิ่งอยู่ในเงามืดของตึกเก่าๆ ขณะวิ่งอยู่ก็เจอผู้หญิงคนนึงเดินอยู่ข้างหน้า  เธอกำลังหันหลังให้ผม โอ... หุ่นเธอดีเหลือเกิน ใส่เสื้อเกาะอกสีดำนั่นช่างเหมาะกับหุ่นเพรียวๆนั่น  ไหนจะกางเกงสีดำมันๆรัดๆสั้นๆนั่นอีก มันช่างโชว์ก้นงอนๆใหญ่ๆนั่นเหลือเกิน
  อยาก..
  อยากจะเอาควยไปแทงหีของอีนี่ว่ะ

ว่าแล้ว เหมือนกับมันรู้ความคิดของผม  มือขวาก็ยืดออกจากสภาพปกติกลายเป็นสาย5สายยาวๆ แต่เรียวเล็กทันทีที่ผมสะบัด  ระยะห่างแค่นี้ไม่มีทางพลาด
"ว๊ายย"
  ผมคว้าเข้าที่กลางลำตัว รู้สึกได้ถึงเนื้อผ้าที่ยุ่ยไปตามสัมผัส และหน้าอกหน้าใจขนาดย่อมของเธอ  เล็กชิบหาย ยังไงก็ช่างแม่งเหอะ แค่เอาครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอก  เธอโดนผมคว้าเข้าและรวบมาไว้ที่ตัว พอมองดูใบหน้าก็ดูสวยดีนะ ขาวๆหมวยๆ  จมูกเล็กๆ และสีหน้าตื่นตระหนก เอ...หน้ามันขาวธรรมชาติหรือขาวเพราะซีดวะ
"ยะ... อย่าทำ" สาวหมวยสุดซวยอ้อนวอนเสียงสั่น  ผมขยับนิ้วยาวเรียวไปมาให้เธอเห็น ได้ผล กลัวยิ่งกว่าเก่า
"กูไม่ทำอะไรมึงหรอก แค่ขอชิมเล็กๆน้อย" ว่าแล้วผมก็ดึงเธอเข้าไปในซอกตึกแถวๆที่ผมอยู่
พอเข้าซอกตึกได้  ผมก็จัดการใช้นิ้วอันแข็งแรงของผมฉีกผ้าเธอซะ มันช่างง่ายดายกับผ้าบางๆตามสมัยนิยมแบบนี้  ผมจัดการฉีกทั้งเสื้อและชั้นใน จนเห็นนมเล็กๆหัวนมสีน้ำตาลตรงนั้น  และก็หีขาวๆอยู่ใต้หมอยกระจุกเล็กๆ ไม่ทันให้อีนี่ตั้งตัวหรอกนะ ผมจับขาแหกออกขณะที่นิ้วที่เหลือพยุงตัวเธอให้ลอยอยู่เหนือพื้น  เธอออกแรงดิ้นอย่างไร้ค่าบนมือผม ยังกะลูกไก่ในกำมือเลย ผมก็แก้ของผมบ้าง ผมใช้มือซ้ายที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย  (เพราะมันเป็นเฉพาะมือขวาข้างเดียว) ถอดเศษผ้าคลุมท่อนล่างออก แล้วผมก็ตกใจเมื่อเห็นขนาดท่อนเนื้อของตัวเอง
  มัน..
  มันยาวขึ้นและดำเมี่ยม  ตรงปลายที่เคยเป็นดอกเห็ดสวยๆสีม่วงมันกลายเป็นตุ้มกลมๆมีหนามเล็กๆอยู่รอบๆ  เหอะ!
  นี่กูต้องแลกกับสิ่งนี้หรอเนี่ย ไหนลองซิว่ามันเป็นไง สาวหมวยเห็นท่อนเนื้อใหม่ของผมถึงกับตาเบิกโพลง  เหมือนกับรู้ว่าต้องเจออะไร ผมไม่ปล่อยให้แกคอยนานหรอก
  ผมบังคับท่อนเนื้อของผม(มันบังคับได้) ค่อยๆเลื้อยไปมาตามอากาศ มันยืดได้ไม่ต่างอะไรกับนิ้วของผมแล้วจ่อเข้ากับร่องสวรรค์ของสาวหมวย  แล้วเอาตุ้มหนามเขี่ยไปมาตรงแคมและเม็ดแตดเบาๆ
"อึ๊ยยย   อาวววส์" สาวหมวยครางเอาซะอารมณ์ผมขึ้นเลย อย่างแม่งต้องตอบแทนให้สาสม
  ซวบบบบ
"อ๊ากกก..." สาวข้างทางแกโดนผมทะลวงเข้าไปทีเดียวถึงกับร้องออกมาเสียงดัง  ดวงตาเล็กๆของเธอเบิกโพลงเท่าที่จะโตได้  ผมไม่สนใจหรอก  เพราะมันสร้างความรู้สึกเสียวให้มากกว่าจะสงสาร
"แน่นดีนะมึง อูย" ผมครางมาบ้างแล้วออกแรงซอยท่อนเนื้ออย่างรวดเร็ว  รู้สึกได้เลยว่ามันครูดเนื้อข้างในของเธอในขณะที่มีน้ำออกมาชโลมท่อนเนื้อ ของผมจนลื่น  อ้อ กลิ่นคาวเลือดด้วยหรอ คงไม่ใช่เปิดซิงหรอกนะ
  ขณะที่ผมซอยอยู่หญิงสาวผู้โชคดีก็ร้องด้วยความเจ็บไม่หยุดหย่อน จนผมต้องเอานิ้วยัดเข้าไปในปากเพื่ออุดเสียงไม่ให้เล็ดลอด  แกน้ำมูกน้ำตาไหลไม่หยุด ดวงตาแดงๆ มันทำให้ผมเสียวมากเลย ไม่เคยข่มขืนใครครั้งไหนจะเสียวเท่านี้
  ผมซอยอยู่อีกสักพัก ความรู้สึกมันก็บอกว่าจะเสร็จแล้ว มันรู้สึกมันส์และคันยุบยับไปทั่วท่อนเนื้อ  รู้สึกได้เลยว่าพร้อมจะฉีดน้ำเข้าไปแล้ว ขอซอยอีกนิด
  ขยับอีกนิด
  อีกนิด
  อ่ะ

"ฮ๊า...." ผมครางเสียงดังพร้อมกับฉีดน้ำเชื้อเข้าไปในโพรงหีสาวหมวยอย่างแรง  มันแรงราวกับเปิดก๊อกน้ำฉีดสายยางให้สุดแรงแล้วเอามืออุดมันไว้ไม่ให้หมด น้ำของผมออกแรงมากจนสาวน้อยกระตุกเฮือกๆ  และน้ำมันก็ทะลักออกมาจากหีทั้งๆที่ท่อนเนื้อของผมยังคาไว้อยู่
  มันรู้สึกดีๆจริงๆ
  แต่ไม่พอว่ะ
  ขอต่ออีกแล้วกัน
  จังหวะนั้นท่อนเนื้อของผมไม่ได้อ่อนตัวแต่อย่างใด ผมเริ่มซอยต่อ ร่างของหญิงสาวที่ผมเจอก็ขยับตามแรงอีกครั้ง  แกร้องด้วยเสียงแหบแห้งตาเหลือกกลอกไปมาดูแล้วเงี่ยนชิบ คืนนี้กูขอเย็ดกับมึงเรื่อยๆแล้วกันนะ  ฮ่าๆ


  

  
  จบตอนพิเศษ 9.6: ได้มา อ่านต่อตอนที่ 10  นะครับ
  
  (ตอนแรกกะจบในตอนเดียว แต่มันดันแต่งซะยืดยาวซะงั้น ตอนหน้าหนูอลิสกลับมาแล้วนะครับ  ใครคิดถึงก็ติดตามได้นะครับ ผมแต่งเองและจะโพสลงใน
http://fallenversa.blogspot.com ติชมได้นะครับ  )
  [/td] [/tr][/table]*ก๊อปไปอ่านได้ แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะ เพราะ คุณflame619 หรือ อีกนามคุณ fallenversaฝากให้นำมาลงแบ่งปันกันอ่านเท่านั้นจ๊ะ*