Copy จิตอิสระ ตอนที่ 11 บทประพันธ์ fallenversa

[areja]

   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
จิตอิสระ ตอนที่ 11 โดย อิสระ fallenversa
   Normal  0  false        false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
จิตอิสระ ตอนที่11
/-/-/-/-/บทที่ 3: ครอบงำ /-/-/-/-/

        ดวงตะวันลับเหลี่ยมขอบฟ้าส่งแสงอำลาครั้งสุดท้ายจนแดงฉานไปทั่วท้องนภาเหล่าหมู่นกบินกลับคืนรังเป็นฝูงครอบคลุมท้องฟ้าราวกับเป็นเม็ดทรายละเอียด เกลือกกลิ้งไปตามแรงคลื่นทะเลตึกอาคารสูงเสียดฟ้าทั้งหลายเริ่มส่องแสงไฟตามช่องหน้าต่างเสมือนดั่ง ประภาคารสาดส่องทะเลยามค่ำคืนรถรามากมายพร้อมใจกันเปิดไฟรถให้สว่างท่ามกลางการจราจรที่ติดขัดไม่ไปไหน ทำให้ดูเหมือนหลอดไฟดวงเล็กๆมากมายคอยส่องแสงให้สว่างหากมองมาจากนอกโลกอืม มองมาจากนอกโลกก็จะเป็นเช่นนั้นจริงๆ
จีเซลล่า ราชินีผู้เลอโฉมแห่งอมตะนครากาแล็กซี่ฟอร์แน็กซ์ มีความหวังอันริบหรี่ เมื่อมองเห็นแสงจากพื้นโลกขณะเธอเร่งความเร็วตนเองเพื่อลงมาที่โลกดุจเช่นเดียวกับเจนนู อดีตราชา อมราผู้เคยเคียงบัลลังก์คู่เธอ บัดนี้ไม่มีอดีตที่คู่ควรแล้วเพราะหลังจากเลวีกาครองอำนาจ เขาก็ใช้มันสุรุ่ยสุร่ายดุจอดอยากเป็นเวลานาน ปรับเปลี่ยนทุกสิ่งทุกมวลในอาณาจักรจนเธอรับไม่ได้ เพราะถึงขั้นเปลี่ยนแปลงเธอให้มีอารมณ์ความรู้สึกเทียบเท่ากับมนุษย์ เธอจึงหนีมา และเมื่อไม่รู้ว่าต้องไปที่แห่งใด เธอจึงต้องเดินทางตามเจนนูมายังโลกด้วยความหวังสุดท้ายที่จะเจออมราที่ตนไว้ใจที่สุด
ขอให้เธอสมหวังในสิ่งที่ปรารถนา...

อลิสสิตาสะดุ้งตื่นหลังจากพักผ่อนอย่างมีความสุขช่วงเวลาหนึ่ง เธอจ้องมองความมืดที่คืบคลานแทนที่แสงอาทิตย์อย่างตกใจเธอไม่คิดว่าจะเผลอหลับได้เพียงเพราะการนวดปรนนิบัติอย่างนี้
'เป็นอย่างไรบ้างแม่สาว หลับสบายดีไหม' เจนนูเอ่ยถามทันทีที่เห็นเธอตื่นตอนนี้ร่างของเจนนูกลับมาในสภาพปกติเรียบร้อยแล้ว
"อืม สบายดีจ๊ะ อลิสขอบคุณมากเลยนะ เจนนูนี่ดีจริงๆทำได้ทุกอย่างเลย" อลิสสิตายิ้มตอบอย่างมีความสุขด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
'หามิได้ แม่สาว เทียบกันการเป็นภาระของเจ้านั้นยังน้อยไปด้วยซ้ำ'เจนนูตอบอย่างอ่อนน้อม
"คิก" อลิสสิตาหลุดขำทีนึง ก่อนลุกขึ้นยืน"ก็นายจำเป็นนี่นา" เธอเดินไปยังตู้เสื้อผ้ามุมห้องทำงานเพื่อหยิบกระเป๋าสะพายเตรียมเดินทางกลับบ้าน เจนนูนึกครึ้มอกครึ้มใจอย่างไรไม่รู้จู่ๆเขาก็ขยายร่างของเขาคลุมร่างเธออีกครั้ง แล้วจับตัวเธอพลิกลงไปยังโซฟาข้างทางทันที
"ว๊ายย เจนนู นายจะทำอะไร" อลิสสิตาร้องเสียงหลงขณะล้มลงบนโซฟา
'ข้าก็อธิบายไม่ได้ แต่ร่างกายข้าตอบสนองตามจิตละเอียดเองข้าควบคุมไม่ได้' เจนนูร้องเสียงตื่นตระหนกเหมือนกันแต่ในใจแอบตื่นเต้นลึกๆ เขาอธิบายไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่แค่เสี้ยวเล็กๆในจิตของเขาผุดขึ้นมามันก็ต่อเนื่องจนถึงตอนนี้แล้ว
"แล้วอลิสต้องทำยังไงเนี่ย"
'ข้า ไม่ทราบ...'
        แค่นั้น เธอก็ไม่คิดที่จะต่อต้านต่อเพราะฝืนยังไงคงไร้ผล จึงปล่อยตัวนอนเฉยๆ คิดว่าให้จบๆไปก็พอ ในขณะที่ร่างของเจนนูกำลังบิดตัวขึ้นมางอกสายหนาๆออกจากบริเวณเอวอลิสสิตาแล้วคล้องรอบคออลิสสิตา ตามมาด้วยเส้นอีกมากที่แทรกตัวมาตามร่างเจนนูแล้วค่อยๆยกเสื้อและรูดกางเกงแสลคของอลิสสิตาออกก่อนจะหดขนาดร่างที่คลุมตัวอลิสสิตาจนเหลือแค่ส่วนเอว เผย ให้เห็นผิวขาวนวลมีเลือดฝาดของสาวลูกผู้ดีทรวงอกขนาดใหญ่กลมกลึงออกมาสูดอากาศภายนอกจนสั่นไหวไปมา เม็ดยอดปทุมถันสั่นและเต่งตึงเมื่อสัมผัสอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงส่วนถัดมาจากเอวที่มีร่างเจนนูคลุมนั้นคือบั้นท้ายกลมกลึงที่มีจุดศูนย์กลาง เป็นเนินไหมถักทอเรียงตัวเป็นรูปทรงปิรามิดคว่ำสีดำเงางามท่ามกลางผิวสีขาวผ่อง อลิสสิตารีบหุบขายกมือขึ้นผิดทั้งหน้าอกและส่วนสงวนตนอย่างตกใจและ เขินอายซึ่งไม่มีประโยชน์ เพราะพริบตาเดียวที่เธอปิด เส้นสายเล็กๆห้าหกสายก็ยืดออกมาจากเอวอีกแล้วจับมือเธอแยกออกกลับกลายเป็นว่า เธอต้องนอนยกมือและแยกขาออกบนโซฟาอวดร่างกายอันงดงามดุจเทพธิดากลางห้องทำงานส่วนตัว
"จะเยอะไปแล้วนะเจนนู อ... อลิส อาย" เธอพูดเสียงค่อยจนแทบไม่ได้ยินใบหน้าแดงก่ำ ขณะที่รู้สึกหวิวๆชอบกล ของ เหลวในร่องของเธอขับออกมาจนเอ่อด้านในและปริ่มออกมาจรดขอบกลีบดอกสวรรค์ราวกับน้ำเกสร ในขณะที่ยอดของดอกก็ชูชันออกมาเป็นก้านยาวสวยงดงาม
'แต่ข้าว่า กำลังดี' เจนนูกล่าวขณะที่ร่างของเขายืดออกมาอีกเส้นหนึ่ง ซึ่งใหญ่กว่าบรรดาเส้นทั้งหลายทั้งปวงมีขนาดราวกับหัวแม่มือ และมันมีหยักเล็กๆรอบวงตรงปลายมนๆมันกำลังไหลเลื่อนลงสู่ช่วงล่าง

มัน...

มัน...

มันต้องติดตามต่อตอนที่ 12 นะครับ ฮ่าๆ

(ตอนนี้ผมรู้สึกสนุกมากที่ได้แต่ง ฮาๆ ได้ออกมาซักทีนะเจนนูติดตามต่อตอนหน้านะครับ อิอิ ผมแต่งเองและจะโพสลงใน[/color]http://fallenversa.blogspot.com ติชมได้นะครับ)

*ก๊อปไปอ่านได้ แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ เพราะ คุณ flame619 หรืออีกนาม คุณ fallenversa ฝากให้นำมาลงแบ่งปันกันอ่านเท่านั้นจ๊ะ*

[/i]