ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

Koy restart ep 14 by ukisa

เริ่มโดย icejet, เมษายน 07, 2013, 10:06:54 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

icejet

Koy restart ep 14
เลข 14 ตรงกับวันแห่งความรัก แต่นิยายตอนนี้ อาจจะตรงกันข้ามก็ได้

อภิสิทธิพิเศษสำหรับชาวบล็อกที่จะได้อ่านก่อนใคร


                ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะอยู่กับผมไม่ค่อยนาน สุดท้ายก็มีเรื่องให้ผมต้องทุกข์อีกจนได้ หมวดป๊อบโทรมาแจ้งว่าได้เพชรได้ประกันตัว ซึ่งผมโกรธมากเลย ผมโทรหาไอ้ดำ (หมวดสิงห์) ทันที

                "มันได้ประกันตัวได้ยังไง คดีใหญ่แบบนี้มึงยังปล่อยให้มันขอประกันตัวได้อีกหรอ"
                "ใจเย็นซิ กูก็ไม่ได้ปล่อยให้มันมาขอประกันตัวง่ายๆ นะ แต่พ่อมันไปยัดเงินอัยการ พอมีคำสั่งมา กูก็ห้ามไม่ได้ กูก็ยื้อสุดแล้วนะ"
                "แล้วปล่อยไปแบบนี้มึงไม่กลัวมันหนีหรอ"
                "กูส่งคนตามประกบอยู่ กูก็บอกมึงแล้วนี่ว่าไม่อยากจับมันถ้ายังรวบรวมหลักฐานไม่แน่นพอ มันก็จะกลายเป็นแบบนี้แหละ"
                "แบบนี้ยังไม่แน่นพออีกหรอวะ"
                "กูบอกตามตรง การที่ไม่ได้จับไอ้เพชรพร้อมหลักฐาน ทำให้มันมีโอกาสรอดจากคดีนี้สูงมาก นอกจากว่าจะมีอะไรมายืนยันว่ามันค้ายาจริงๆ"
                "อะไรหละ"
                "ก็อย่างเช่นพยานบุคคลที่เคยมีความสัมพันธ์กับไอ้เพชร"
                ผมอึ้งเพราะรู้ว่าหมวดสิงห์หมายถึงแอน
                "ไม่ได้"
                "เออกูรู้แล้ว แต่พ่อไอ้เพชรมันก็รู้เหมือนกันนะ ทางที่ดีให้ตำรวจเป็นคนดูแลเด็กคนนี้ไม่ดีกว่าหรอ"
                "นอกจากมึงมีใครรู้เรื่องเด็กคนนี้อีกไหมเนี่ย"
                "ตำรวจที่ทำคดีนี้ก็รู้กันหมดทุกคนนั่นแหละ ก็ห้องพักมันเป็นชื่อของเด็กคนนี้ไม่ใช่ไอ้เพชร"
                ผมรู้สึกว่าผมทำให้แอนอยู่อันตรายมากกว่าเดิม
                "แล้วมีใครรู้บ้างว่าเด็กคนนี้อยู่กับกู"
                "มีแค่กูกับหมวดป๊อบเท่านั้นแหละ แต่ตอนนี้พ่อไอ้เพชรคงส่งคนตามหาให้ควักแล้วหละ"
                "งั้นมึงอย่าบอกให้ใครรู้เรื่องที่อยู่ของเด็กคนนี้ กูขอร้อง กูไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องมาเดือดร้อนเพราะไอ้เพชรอีกต่อไปแล้ว"
                "เออ กูรู้แล้ว ตอนนี้กูจะพยายามทำให้ดีที่สุด ยังไงกูต้องให้มันติดคุกให้ได้ ตอนนี้กูส่งคนเฝ้ามันอยู่ เผื่อพ่อมันจะคิดพาหนีออกนอกประเทศ เพราะคดีนี้ถ้ามันติดคุกก็ตลอดชีวิต"
                "เออ ขอบใจมาก"

                ถึงหมวดสิงห์จะรับปากผมก็ยังกลุ้มใจอยู่ดี วันนี้หญิงก็มาชวนผมไปทานข้าวด้วย ที่จริงผมก็ไม่อยากไป เพราะรู้ว่าหญิงคงไม่จบแค่กินข้าวเที่ยง แต่เพื่อไม่ให้เธอโกรธผมเลยตกลงไปกับเธอ เราไปจบกันที่ห้องในโรงแรมหรูแห่งนึง หลังจากที่เสร็จกิจไป 1 รอบผมนอนพัก ในหัวก็คงยังคิดเรื่องแอนอยู่

                หญิงเข้ามาซบเข้ามากอดเพื่อให้ผมต่อยกสอง แต่ผมหมดอารมณ์แล้ว เธอเลยหงุดหงิด

                "พี่บีเป็นอะไรค่ะ"
                "เปล่านี่"
                "พี่บีเบื่อที่ต้องมากับหญิงหรือเปล่า ถ้าใช่ต่อไปหญิงไม่รบกวนพี่แล้วก็ได้" หญิงจากที่โกรธก็ทำท่าจะร้องไห้
                ผมสงสารเลยกอดเธอแล้วหอมไปที่หน้าผาก
                "เปล่านะ พี่แค่เหนื่อยๆ เครียดๆ พี่ไม่ไหวแล้ว ขอเป็นครั้งหน้านะพี่จะชดเชยให้"
                "ก็ได้ค่ะ แต่พี่บีต้องบอกมาก่อนว่าเครียดเรื่องอะไร"
                "ไม่มีอะไร" ผมไม่อยากบอก
                "ถ้าพี่บีไม่ยอมบอก เรื่องชดเชยไม่ต้องก็ได้ค่ะ แค่นี้หญิงก็รบกวนพี่บีมากแล้ว หญิงเข้าใจก็หญิงแค่คู่ขา พี่บีคงไม่คิดจะจริงจังอะไรด้วย งั้นเรากับกันเถอะ หญิงไม่รบกวนพี่บีแล้ว"
                หญิงดันตัวจะลุกขึ้นผมต้องง้อเธอด้วยการดึงเธอกลับมากอดแล้วพลิกตัวขึ้นคล่อมเธอไว้
                "ไม่เอานะ หญิงสัญญาแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไม่น้อยใจแบบนี้"
                "ก็เปล่านี่ค่ะ หญิงก็แค่       ไม่อยากรบกวนพี่บีไปมากกว่านี้"
                "อย่าน้อยใจซิ แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ" ผมจับคางหญิงไว้ไม่ให้เธอเบี่ยงหน้าหนีผม
                "ไม่น่ารักก็เลิกชอบหญิงก็ได้ค่ะ" หญิงงอน ตาเธอแดงเหมือนจะร้องไห้
                ผมก้มลงหอมแก้มไปข้างละฟอด "พี่ยังไม่ได้ว่าหญิงไม่น่ารักเลย"
                "ก็พี่บีเบื่อและรำคาญหญิงแล้วนี่ค่ะ หญิงคงต้องไป ในชีวิตหญิงมีแต่ทิ้งผู้ชาย ตอนนี้หญิงรู้แล้วว่าการโดนทิ้งมันรู้สึกยังไง"
                "ไม่เอาๆ ไปกันใหญ่แล้ว ทิ้งอะไร พี่ยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ คิดมากนะเรา" ผมแกล้งบีบจมูกหญิง
                หญิงดึงมือผมที่แกล้งบีบจมูกเธอออก "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หญิงเข้าใจ อะไรที่มันจำเจ มันก็หน้าเบื่อ และนิสัยหญิงก็เอาแต่ใจมันคงทำให้พี่บีเบื่อหญิงเร็วขึ้น"
                "เฮอ" ผมถอดใจ "พี่ไม่ได้เบื่อหญิงหรือเครียดเรื่องหญิงเลยนะ"
                "แต่พี่บีก็ไม่ยอมบอกว่าเครียดเรื่องอะไร หญิงคงมีค่าแค่ผู้หญิงชั่วคราว พี่บีก็เลยไม่คิดจะแชร์อะไรกับหญิง"

                ผมไม่อยากให้หญิงคิดมากก็เลยยอมบอก แต่ผมก็ไม่เล่าหมด ผมไม่บอกหญิงว่าแอนเป็นเมียผม ผมบอกแค่เป็นน้องที่เคยรู้จัก และก็ไม่บอกว่าตอนนี้แอนอยู่กับผมกลัวเธอโกรธและขอมีสิทธิแบบแอนบ้าง สำหรับหญิงเธอเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะพ่อเธอเองก็มีชื่อเสียง เธอคงไม่เหมาะที่จะมามีสามีที่มีเมียหลายคนแบบผม

                "ขอโทษนะค่ะที่หญิง ไม่เข้าใจพี่บี"
                "ไม่เป็นไรหรอก พี่ผิดเองที่ไม่ยอมพูดจนหญิงเข้าใจผิด"
                "แต่หญิงก็ดีใจนะค่ะ ที่พี่บียอมเปิดใจแชร์ความทุกข์กับหญิง"
                "ตกลงเราเข้าใจกันแล้วใช่ไหม"
                หญิงพยักหน้ายิ้มส่งตาหวานเยิ้มให้ผม

                ผมเลยก้มลงจูบหญิง แล้วค่อยๆ ปลดผ้าขนหนูที่ปกปิดหน้าอกขาวอวบของหญิงอยู่ ผมจับหน้าอกหญิงคลึงเค้นเบาๆ หญิงสะท้านแอ่นอกขึ้นพร้อมกับโอบแขนมากอดแผ่นหลังผม ผมผละปากจากริมฝีปากที่อวบอิ่มของหญิงแล้วซุกไซ้สูดกลิ่นหอมที่ซอกคอของเธอ

                "อืมมมม โอ้ววววววว อืมมมมมม"
                ผมรุกไล้ลงต่ำมาจนมาถึงเนินอกอวบ ผมซุกไซ้สัมผัสความนุ่มของมันจนมาถึงปลายถันสีสวย ผมเม้มดูดจนหญิงครางซี๊ดดดดดด ซ๊าดดดดดด
                "อู้ยยยยยย ซี๊ดดดดดดด อู้ออออออออออ ซูดดดดดดดดด"

                ผมนัวเนียอยู่ที่หน้าอกหญิงพักใหญ่ แล้วหญิงเลื่อนมาที่หัวไหล่ผมแล้วดันให้ผมรุกต่ำลง เธอดันให้ผมเลื่อนหน้าต่ำลงมาที่หน้าอกที่อวบนิดๆ ผมดูดฟัดจนหญิงบิดเอวไปมาพร้อมกับร้องคราง แต่เธอยังไม่พอใจเพียงแค่นั้น เธอยังคงดันไหล่ผมให้รุกต่ำลงไปจนถึงร่องสาวที่หว่างขา

                ตอนนี้ร่องสาวหญิงกำลังเปียกเยิ้ม ผมค่อยเลียไปที่กลีบสีชมพูที่ยื่นออกมาเบาๆ หญิงเสียวสะท้านครางอู้ยยย อู้ยยย ผมจัดการเลียไปทั่วสองแคม แล้วดูดแรงๆ ที่รูตรงกลาง หญิงแอ่นเอวเอาร่องอัดกับปากผม ผมช้อนสะโพกเธอแล้วดูดแรงๆ อีก จนหญิงร้องเสียงหลง

                "โอ้ยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดด พอแล้วค่ะพี่บี ทำเถอะ หญิงไม่ไหวแล้วค่ะ โอ้ววววววว อู้ยยยยยย"

                ผมเลียต่ออีกพักนึงก่อนจะลุกขึ้นทาบตัวหญิง เธอถ่างขาออกพร้อมกับจับของผมจ่อร่องของเธอพร้อมกับยิ้มหวาน ผมค่อยกดมันเข้าไปข้าๆ หญิงกัดริมฝีปากก่อนจะร้องอู้ยยยยตอนที่ผมดันเข้าไปสุดจนปลายชนกับด้านในของหญิง ผมสาวเอวยาวแล้วดันเข้าจนสุดต่อเนื่อง

                "โอ้วววววววววววววว โอ้วววววววววววววว ซี๊ดดด โอ้วววววววววววว พี่บีขา โอ้วววววววววววว ซี๊ดดดด"

                ผมสาวเอ็นลึกๆ จนหญิงอ้าปากค้าง แต่ไม่นานหญิงก็เลื่อนมือมาที่สะโพกผมแล้วออกแรงดันให้ผมเร่งเครื่อง ผมตามใจเธอ ผมเริ่มกระแทกเข้าออกเร็วขึ้น น้ำรักหญิงก็เอ่อออกมาช่วยให้ลูกสูบผมทำงานได้คล่องตัว ผมแทงเธอถี่ขึ้น ส่วนหญิงก็ขมิบตอดรัดของผมไม่หยุดเหมือนกัน

                ผมก้มลงมาดูดปลายถันหญิงพร้อมกับกระแทกเอวรัว หญิงร้องลั่นกอดผมแน่น ผมแทงถี่ยิบจนเกิดเสียง ตับ ตับ ตับ น้ำรักหญิงโดนเอ็นผมตำจนแตกกระจายเละไปทั่วเนินหญ้าของหญิง หญิงหลับตาขมวคิ้วพร้อมกับเริ่มครางถี่ ผมกระแทกรัวต่ออีกไม่ถึง 5 นาที หญิงก็กอดเอวผมไว้แน่นพร้อบกับขมิบร่องรัดของผมจนแน่น

                "โอ้ววววววววววววววววว อืมมมมมมมมมมมมมมมมม ซี๊ดดดดด อู้ยยยยยยยยยยยยยยย"

                หญิงขึ้นสวรรค์แล้ว แต่เธอยังไม่อิ่ม เธอจับผมนอนหงายโดยที่แล้วเลื่อนใบหน้าสวยๆ ที่หว่างขาผม แล้วเธอก็ใช้ริมฝีปากที่อวบอิ่มอมของผมเข้าไปในปาก ผมสะดุ้งเลย หญิงดูดแรงมาก เธอผงกหัวขึ้นลงพร้อมกับสายหน้าไปด้วย ผมเสียวจนเกร็งมือแน่น

                ผมสาวสลวยเหมือนเส้นไหมของหญิงละไปมากับหน้าขาผม มันช่วยเพิ่มความสยิวให้ผม หญิงทำซะจนผมเกือบจะเสร็จคาปากของเธอ ผมต้องกั้นใจแทบตายกว่าหญิงจะอิ่มกับรสไอ้ติมแท่งโปรด พอได้ดูดจนพอใจหญิงก็ค่อยคายมันออกแล้วส่งยิ้มมาให้ผม เธอขึ้นมานั่งคล่อมที่หว่างขาผม

                หญิงจับของผมจ่อที่ขอรักเธอแล้วค่อยๆ นั่งกดลงมา หญิงหลับตาเม้มปากแล้วค่อยนั่งกดเอ็นผมลงมาจนมิดด้าม จากนั้นเธอก็เริ่มโยกเอวขึ้นลงช้าๆ ค่อยๆ ทำความคุ้นเคยกับของที่อยู่ด้านในร่องสาวเธอก่อน พอเริ่มคุ้นเธอก็เริ่มโยกเอวเร็วขึ้น

                หญิงเร่งจังหวะขึ้นลงจนหน้าอกเธอกระเด้งตาม หญิงหลับตาโยกเอ็นผมอย่างเมามันส์ เธอเร่งโยกเพื่อให้ตัวเองขึ้นสวรรค์อย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่กี่นาทีหญิงก็แอ่นตัวเอวกระตุก ของเธอรัดของผมแน่นอีกครั้ง จากนั้นหญิงก็นอนลงมาซบอกผม เธอให้ผมทำหน้าทีต่อ ผมกอดเอวหญิงไว้แล้วเด้งเอ็นเสย

                หญิงร้องคราง ผมเด้งเอว พับ พับ พับ หญิงครางสะบัดหน้าไปมาจนผมหอมๆ ของเธอละหน้าและจมูกผมไปมา ผมเด้งเอวสุดตัวจนหญิงก้มมาประกบปากผมแน่น เราแลกลิ้นกันพันลวัน เอวเราสองคนก็เด้งกระแทกส่วนกัน ตับ ตับ ตับ ผมรู้สึกว่าเริ่มจะกลั้นไม่ไหว ส่วนหญิงเองก็เร่งสุดตัวเหมือนใกล้เสร็จเหมือนกัน

                "โอ้วววววววววววววววววววว อู้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" หญิงผละปากจากผมพร้อมกับครางเสียววววว

                ผมเองก็เสร็จเหมือนกัน ผมปล่อยน้ำพุ่งขึ้นใส่ร่องสาวหญิงจนเธอสะท้านไปทั่วตัว พอปล่อยน้ำหมดหญิงก็นอนกอดผมนิ่ง ผมกอดเธอไว้ หญิงนอนพักอยู่เกือบ 10 นาทีเธอก็รีบลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าถือแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับปิดห้อง ทำให้ผมตาเข้าไปด้วยไม่ได้

                ผมเลยนอนรอประมาณ 15 นาทีหญิงก็ออกมาแล้วบอกให้ผมไปล้างตัวแล้วกลับออฟฟิตกัน ผมไม่ว่าอะไร ผมเองก็พอแล้วเหมือนกัน ที่ทำอีกรอบก็เพราะไม่อยากให้หญิงน้อยใจ ผมแต่งตัวแล้วพาหญิงลงมาที่ล๊อบบี้ แล้วผมก็เจอกับชายหญิงคู่นึงที่ไม่คาดคิด

                วิมากับชายสูงอายุท่าทางมีเงินคนนึง ดูเหมือนเธอก็เพิ่งเสร็จกามกิจมาเหมือนกับผม วิเห็นผมเธอไม่ได้ตกใจแต่แค่แสดงสีหน้าเจือๆ เท่านั้น ผมอยากจะเข้าไปถามว่าวิมาทำอะไรที่นี่แต่หญิงก็กอดแขนผมไว้

                "อย่าไปยุ่งเลยค่ะ คงมาหาลำไพ่ละมั้งค่ะ ก็ผ่อนคอนโดราคาสิบล้าน ลำพังเงินเดือนคงไม่พอ เอวไว้พี่บีกลับไปออฟฟิตแล้วค่อยเรียกแม่นี่มาว่าแล้วกันค่ะ แหมเอาเวลางานมารับออฟเสี่ยหาเงิน หน้าไม่อาย"

                หญิงห้ามไม่ให้ผมไปยุ่งกับวิตอนนี้ผมเลยทำอะไรไม่ได้ ผมเลยพาหญิงกลับออฟฟิต พอผมไปถึงออฟฟิตซักพักวิก็กลับมาถึง ผมเรียกเธอมาหาทันที ผมยืนรอวิอยู่ที่โซฟา เธอเดินมาที่ด้านหลังผมแล้วหยุด

                "คุณบีมีอะไรค่ะ"
                "มีอะไร" ผมหันกลับไปมองวิ "ไม่ทราบว่าคุณไปทำอะไรที่โรงแรมนั้น คงไม่ใช่เรื่องของบริษัทละมั้ง ผมจำไม่ได้ว่าเรามีธุรกิจอะไรกับที่นั่น หรือกับผู้ชายคนนั้น"
                วิก็ก้มหน้าเหมือนยอมรับความผิด
                "เรื่องแบบนี้ผมห้ามคุณไม่ได้หรอกนะ มันเป็นความพอใจส่วนตัว แต่คุณเอาเวลางานไปหาลำไพ่แบบนี้มันไม่ถูก"
                วิก็ไม่โต้เถียง ทำให้ผมยิ่งโมโห ผมเลยหันมาจับไหล่เธออย่างแรงจนเธอสะดุ้ง
                "เท่าไหร่"
                วิมองหน้าผมงงๆ
                "เท่าไหร่ ที่คุณจะยอมให้ผมทำแบบเดียวกับไอ้เสี่ยคนนั้น"
                วิจ้องผมตาเขม็ง ตาเธอเริ่มแดงเหมือนจะร้องไห้
                "ห้าหมื่น แสนนึง หรือว่าล้าน แต่ผมว่าอย่างคุณคงไม่มีใครยอมเสียเงินล้านเพื่อนนอนด้วยแน่ๆ"
                ผมก้มลงไซ้ซอกคอเธอ วิดันอกผมออก
                "อย่าค่ะ"
                "ทำไมหละ ของคุณมันก็ไม่ได้สดใหม่อะไร ผมให้แสนนึง"
                วิเหมือนกำลังโกรธผสมกับเสียใจเธอปากสั่น ผมเลยจูบเธอซะเลย วิก็ผลักผมออกอีก
                "ถ้าคุณบีอยากได้วิ ก็เอาเลยค่ะ เงินคุณมันไม่มีค่าสำหรับวิหรอกค่ะ"
                วิถลกกระโปรงขึ้นมาที่เอวจนด้านล่างเหลือแค่กางเกงในลายลูกไม้สีขาว
                คำพูดของวิทำให้ผมโกรธจัด ผมดึงเธอมาที่โซฟาแล้วผลักให้นอนลงไป วิไม่ขัดขืนเลย ผมฉีกกางเกงในเธอขาดติดมือ เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นของวิ ผมยอมรับว่ามันยังสวยอยู่ทั้งๆ ที่เธอน่าจะใช้มันหากินมาเกือบ 10 ปี

                ผมไม่รอช้าปลดเอาอาวุธออกมา มันแข็งรอแล้ว ไม่ใช่เพราะอารมณ์รัก แต่เป็นอารมณ์แค้นที่อยากจะย้ำยีสาวที่อยู่ตรงหน้า ผมจับวิถ่างขา เธอจ้องมองผมตาไม่กระพริบ แต่เธอกลับไม่ร้องห้ามเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่ผมกำลังจะกดหัวบานมุดร่องวิ ผมก็นึกถึงประสบการณ์คล้ายๆ แบบนี้ที่ผมเพิ่งเจอมา

                สายตาวิเหมือนกับเธอมาก วิไม่ได้ห้ามแต่เธอไม่ต้องการแบบนี้ มันช่างเหมือนกับตอนที่เกรซมองผมคืนนั้น ผมหยุด แล้วรีบเก็บอาวุธเข้ากางเกงแล้วไล่ให้วิออกไปจากห้อง

                "ออกไปซะ"

                วิลุกขึ้นเธอดึงกระโปรงลงแล้วหยิบกางเกงในของเธอที่ผมฉีกแล้วโยนไปที่พื้นมากำไว้ วิค่อยๆ เดินออกจากห้องไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมต้องหลับตาแล้วคิดว่าผมเกือบจะทำอะไรลงไป ทำไมผมถึงรู้สึกหึงที่เห็นวิไปมีอะไรกับผู้ชายอื่น นี่ผมรู้สึกชอบเธองั้นหรอ

                แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง วิถือคนของไอ้วิบูลย์คนที่จองล้างจองพลานผม ผมจะไปชอบคนที่มันส่งมาเป็นไส้ศึกได้ยังไง หรือว่าผมจะเครียดเรื่องแอนมากเกินไปจนทำให้คุมอารมณ์โกรธไม่อยู่

                พอเลิกงานผมก็ตรงกับบ้านเพราะรู้สึกเป็นห่วงแอนอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างทานข้าวผมก็เตือนแนนไม่ให้พาแอนออกไปนอกบ้านถ้าไม่จำเป็น

                "ทำไมอะ ก็อยู่บ้านทุกวันมันก็เบื่อนะ ไปโน้นไปนี่บ้างจะได้ไม่เบื่อ"
                แนนพูดกวนผมเหมือนปรกติ แต่ด้วยความที่อารมณ์ผมไม่ปรกติ ผมเลยเผลอตวาดใส่แนน
                "พี่พูดอะไร ฟังบ้างซิ เชื่อกันบ้างไม่ใช่เอาแต่เถียง"

                คำพูดผมไม่ได้แรงแต่น้ำเสียงเหมือนผมโกรธมากทำเอาแนนน้ำตาซึ้มแล้วรีบหนีกลับขึ้นห้องทั้งๆ ที่ยังกินข้าวไม่อิ่ม เจ้าริวรีบวิ่งตามไป แอนตกใจเธอไม่เคยเห็นผมเป็นแบบนี้เธอมองหน้าผมก่อนจะรีบตามไปดูแนน พอผมรู้สึกตัวก็รู้ว่าไม่น่าตวาดใส่แนนแบบนี้ แต่ผมก็อธิบายความจริงให้เธอรู้ไม่ได้

                ผมเอาอาหารแช่แข็งในตู้เย็นไปเวฟแล้วถือไปที่หน้าห้องแนนแล้วเคาะเรียกเธอ แนนไม่ยอมเปิด ผมยืนเคาะห้องอยู่นานจนประตูเปิดแต่เป็นแอนที่เปิดประตูออกมา ผมส่งจานอาหารที่ผมเวฟมาให้แอน แนนตะโกนออกมาว่าไม่กิน แต่แอนก็รับไว้แล้วปิดประตู

                วันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็ไม่เจอใครดูเหมือนแนนกับแอนยังอยู่ในห้อง แนนคงยังโกรธผมอยู่ ผมเลยต้องหาอะไรกินเอง ก่อนที่ผมจะไปทำงานผมก็ไปเรียกแนนให้ออกมาล๊อคประตูบ้าน แนนก็ไม่ยอมออกมาจนแอนต้องออกมาแทน เจ้าริวที่อยากออกมาวิ่งเล่นก็รีบตามมาแต่แนนตะโกนเรียกชื่อมันจนมันต้องหูตกแล้ววิ่งกลับเข้าไปในห้อง

                "มีอะไรหรือเปล่าค่ะ แอนไม่เคยเห็นพี่บีเป็นแบบนี้เลย"
                "อืม ไม่มีอะไร"
                "พี่บีเครียดเรื่องงานหรอค่ะ"
                "เปล่าหรอกจ๊ะ อืมเมื่อคืนพี่ก็แค่เป็นห่วง เดี๋ยวนี้มีข่าวเด็กสาวๆ โดนจับตัวโดนหลอก พี่ก็เลยไม่อยากให้แนนพาแอนก็ไปตะลอนๆ นอกบ้าน แต่พี่คงจะเครียดมากไปจนเผลอไปตวาดแนนเข้า"
                แอนยิ้ม "แนนเค้าแค่งอนแหละค่ะ เดี๋ยวเค้าก็หายงอน"
                "อืม อยู่บ้านกันก็ล๊อคให้ดีนะ"
                "ค่ะ วันนี้แอนจะดูไม่ให้แนนออกไปนอกบ้านนะค่ะ"
                "จ๊ะดีแล้วพี่ไปทำงานก่อนนะ"
                "ค่ะแล้วเจอกันเย็นนี้นะค่ะ"
                "จ๊ะ มาหอมที"

                ผมหอมแก้มแอนก่อนจะออกมาจากบ้าน ระหว่างทางไปทำงานก้อยก็โทรมาหาเพราะแนนโทรไปฟ้องเรื่องที่ผมตะหวาดเธอ

                "แหมเรื่องฟ้องนี่ไว้จริงๆ เลยนะ"
                "พี่บีอะ ทำผิดยังไม่ยอมรับอีกนะ"
                "ทำไมหละก้อย พี่ผิดหรอที่เป็นห่วง"
                "แล้วทำไมพี่บีไม่พูดกับน้องด้วยเหตุผลหละค่ะ ที่เรื่องก้อยพี่สนก้อยไม่ให้ใช้อารมณ์กับกุ้ง แต่พอตัวเองกลับทำไม่ได้"
                "อืม แต่พี่ก็ว่าพี่ไม่ได้ว่าอะไรแรงนะ"
                "ไม่จริงหรอกค่ะ ถ้าพี่บีว่าไม่แรงน้องเค้าไม่โกรธหรอก แล้วพี่บีมีเรื่องอะไรหรือเปล่าอยู่ๆ ก็มาห้ามน้องไม่ให้ออกไปไหน"
                "เออ เปล่าไม่มีอะไร"
                "พี่บีเดี๋ยวนี้ โกหกไม่เก่งเลยนะค่ะ คนก่อนยังกระล่อนกว่านี้เยอะ"
                "เปล่านะ พี่ไม่มีอะไรจริงๆ"
                "ก็ตามใจค่ะ แต่ถ้าพี่บีไม่พูดความจริง น้องไม่หายงอน สงสัยได้นอนเหงาจนวันศุกร์แน่ๆ"
                "ไม่เป็นไร พี่นอนคนเดียวรอรวบยอดกับก้อยก็ได้"
                "ว้าย"
                "ร้องทำไม"
                "งั้นวันหยุดนี้ก้อยไม่ไปหาดีกว่า พี่บีจะรวบยอดก้อยเหนื่อยแย่เลย"
                "แหม มีเหนื่อยด้วยหรอ เห็นสะกิดพี่ตลอด"
                "พี่บีอะ ไม่พูดด้วยแล้ว ว่าก้อย"
                "โอ๋ๆ ไม่ว่าแล้ว แต่พี่ชอบนะที่ก้อยสะกิด"
                "พอแล้วๆ ก้อยเป็นผู้หญิงนะ พูดแบบนี้ก้อยเสียหาย พี่บีแหละมาสะกิดก้อยก่อน"
                "อ้าว มาว่าพี่ซะแล้ว"
                "ก็จริงนี่ค่ะ"
                "จ้าจริงก็จริง"
                "ดีค่ะ จำด้วยนะค่ะว่าพี่บีสะกิดก้อยก่อนก้อยเลยสะกิดกลับ" ก้อยหัวเราะชอบใจ
                "อืม แล้วเรื่องกุ้งถึงไหนแล้ว"
                "ก็กำลังดูโรงแรมกับอาหารค่ะ ชุดก็ให้เค้าไปดูกับจูนแล้ว พ่อแม่ก็ช่วยกันหาฤกษ์ คงจะได้จัดกันเร็วๆ นี้แล้วหละค่ะ ไม่รู้จะพิมพ์การ์ดทันหรือเปล่า"
                "อืมพิมพ์คงไม่นานหรอกเดี๋ยวนี้ร้านใหญ่ๆ ก็มี แต่จะแจกทันหรือเปล่า"
                "คงไม่แจกคนเยอะหรอกค่ะ เอาแต่คนสนิทๆ"
                "อืมแต่ก็คงเป็นร้อยมั้ง"
                "ค่ะ แค่คนสนิทๆ ก็เยอะแล้วค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะก้อยถึงออฟฟิตแล้ว"
                "จ้า แล้ววันศุกร์พี่ไปรับนะ"
                "ค่ะ คืนนี้ถ้านอนเหงาโทรหาก้อยก็ได้นะค่ะ แต่อย่าทำอะไรตอนฟังเสียงก้อยนะค่ะ เสียดายของ" ก้อยทะลึงใส่ผม
                "บ้าหรอ เก็บไว้ให้ก้อยดีกว่าเผื่อจะติดได้น้องเหมือนกับกุ้ง คุณพ่อคุณแม่จะได้เลี้ยงหลานทีเดียวสองคน"
                "บ้าอะ ไม่เอาแล้ว บายค่ะคิดถึงนะค่ะ"
                "บายจ๊ะ คิดถึงมากเหมือนกันนะ"

                เลิกงานผมก็ตรงกลับบ้านเพราะเป็นห่วงแอนกับแนน แต่กลับไปถึงก็เจอแต่แอนที่รอรับผม ส่วนแนนก็ยังคงอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา แอนจัดข้าวและให้ผมไปอาบน้ำ

                "สั่งให้ที่ร้านมาส่งใช่ไหม" ผมไม่อยากให้แอนเดินออกไปซื้อ กลัวเธอจะมีอันตราย
                "ค่ะ แนนโทรสั่งค่ะ"
                "แล้วไอ้ตัวเล็กออกจากห้องบ้างไหมเนี่ย"
                "ก็ออกมาค่ะหลังจากพี่บีไปทำงาน และพอใกล้ๆ หกโมงก็กลับขึ้นไปอยู่ในห้องคงยังงอนพี่บี"
                "แล้วเค้ากินแล้วหรอ"
                "กินแล้วค่ะ กับพร้อมแอน"
                "อืม"
                "พี่บีไปอาบน้ำเถอะค่ะ แอนจัดข้าวรอนะ"
                "จ๊ะ"

                ผมเดินขึ้นไปชั้นสอง ผมแวะที่เคาะห้องเรียกแนน แต่แนนก็ไม่ยอมตอบและไม่ยอมเปิดประตูคุยกับผม

                "แนน เปิดประตูหน่อยซิ"
                "แนน เมื่อวานพี่ขอโทษนะที่พูดแรงไป แนนอย่าโกรธพี่เลยนะ"
                "เปิดประตูหน่อยซิแนน"

                แนนไม่ยอมตอบไม่ยอมมาเปิดประตูจนผมอ่อนใจเลยกลับไปห้องตัวเองแล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วผมก็ลงทานข้าวโดยมีแอนนั่งเป็นเพื่อน ผมรู้สึกอึดอัดที่ไม่สามารถบอกแอนว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ผมทนดูแอนกลับไปอยู่ในความทุกข์เหมือนเดิมไม่ได้

                "สงสัยไอ้ตัวเล็กคงงอนพี่เป็นอาทิตย์แน่ๆ เลย"
                แอนขำผม
                "ขำอะไร คือนี้ค้างห้องพี่หน่อยซิ พี่คิด"
                แอนยิ้มแต่ก็อิดอ๊อดเหมือนไม่อยากนอนห้องผม
                "ทำไมหละ กลัวไอ้ตัวเล็กหรอ"
                "เปล่าหรอกค่ะ แค่ไม่อยากให้แนนเค้าน้อยใจ ช่วงนี้เค้าน้อยใจพี่บีคนนึงแล้วไม่อยากให้เค้าน้อยใจแอนอีก"
                "ดีจัง พอมีใครมาอยู่ด้วยก็พวกแนนกับหมดเลยเนอะ มีสาวอยู่ในบ้านตั้งสองคน แต่พี่กลับต้องนอนคนเดียวทุกคืน"
                "พี่บีอย่าน้อยใจซิค่ะ แอน อืม แอนไปนอนด้วยก็ได้ แต่พอพี่หายคิดถึงแอนแล้ว แอนขอกลับไปห้องแนนนะ"
                "ใช่ซิ แนนผัวหลวง พี่มันผัวน้อย ต้องทำใจใครเค้าก็อยากให้พี่กอด"
                "ดูพูดเข้า ผัวน้อยผัวหลวงอะไรค่ะ ก็แอนสัญญาแล้วไงว่าจะให้พี่บีกอดให้หายคิดถึง แต่เรื่องให้อยู่จนเช้า เอาไว้หลังจากแนนเค้าหายงอนพี่บีก่อนนะค่ะ"

                ผมทำเป็นหน้ามุ้ยแล้วก็พยักหน้ารับ แอนเลยเลื่อนมานั่งเก้าข้างๆ ผมแล้วกอดผมเป็นการเอาใจ ทานข้าวเสร็จแอนก็ให้ผมขึ้นไปรอที่ห้อง เธอขอเก็บจานล้างก่อน ผมบอกว่าให้แนนล้างพรุ่งนี้ก็ได้แต่แอนก็ยืนยันที่จะทำ ผมเลยขึ้นมารอที่ห้อง

                ประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแอนเดินขึ้นบันไดมาแล้วมาหยุดที่หน้าห้องผม เสียงลูกบิดกับแกร๊กเบาๆ พร้อมกับบานที่ค่อยๆ เปิดออกแอนเดินเข้ามาแล้วปิดประตู เธอหันไปปิดไฟในห้องจนมืดสนิท จากนั้นเธอเลื่อนสายชุดนอนออกจากหัวไล่ทั้งสองข้างแล้วปล่อยให้มันหล่นลงไปกองที่พื้น

                จากนั้นแอนก็เอื้อมมือไปปลดตะขอบราที่ด้านหลัง พอมันหลุดออก แอนก็ค่อยถอดมันแล้วโยนลงไปที่พื้น เธอยิ้มก่อนจะจับที่ขอบกางเกงในตัวน้อย แอนย่อตัวลงพร้อมกับรูดมันออกจากเอวลงมาที่ต้นขา เธอยกขาขึ้นข้างนึงเพื่อปลดมันออกแล้วปล่อยให้มันหล่นไปกองอยู่ที่ข้อเท้า

                แอนค่อยเดินมาหาผมด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอดึงชายผ้าห่มขึ้นแล้วมุดเข้าด้านในทางปลายเท้าผม เธอพุ่งตรงมาจู่โจมที่หว่างขาผมทันที ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อลิ้นนุ่มของแอนมาสัมผัสที่ปลายอวัยะสำคัญ แอนเลียไปรอบหัวของมันก่อนจะอมเข้าปาก

                แต่นั้นของผมมันก็ตั้งธงสู้แล้วครับ ผมเปิดผ้าห่มแอบดูแอนก็รีบดึงปิด สงสัยเธออยากจะเล่นผีผ้าห่ม แอนทั้งดูดทั้งรูดจนผมแทบแย่ ผมต้องสอดมือไปใต้ผ้าห่มแล้วจับหัวเธอให้หยุดเธอถึงจะยอมหยุดให้ปากทำรักให้ผม จากนั้นแอนก็เลื่อนตัวขึ้นมาพร้อมกับดึงผ้าห่มคลุมหัวผมไว้

                แอนประกบปากจูบผมเธอเอื้อมมือไปจับแท่งผมพยายามเอาจ่อกับร่องสาวเธอ เราช่วยกันอยู่พักนึงของผมมันก็เจอทางเข้า ผมค่อยๆ ดันมันเข้าไปจนมิดด้าม จากนั้นผมกับแอนก็บดของรักกันช้าๆ ผมค่อยดันขึ้นสวนแรงกดเอวของแอน มือผมลูบไล้ขย้ำสะโพกของเธอไปด้วย

                ซักพักผมก็จับเอวแอนรั้งไว้ไม่ให้ขยับและเสยเอ็นสวนเร็วขึ้น แอนเสียวจนต้องผละปากจากผมเพื่อที่จะได้ปลดปล่อยเสียงเสียวออกมา ผมเด้งใส่แอนอยู่พักนึงผมก็พลิกตัวขึ้นคล่อมเธอ แอนบอกผมว่าอย่าให้ผ้าห่มเปิดผมเลยเล่นได้แต่ท่าที่ตัวผมกับแอนชิดกัน
         

chokolate

เสียดาย เนื้อเรื่องที่ขาดหายไป ตอนสำคัญ ด้วย ไม่รู้ว่า แอนโดนจับตัวไปได้ยังไง เลย