เพลิงแค้น 2 ท่าน กรกฎ

[sutud]

กรกฎตอนที่ 2.... ปานวาดกัดฟันแน่น เด็กสาวเสียววาบที่หว่างขาอย่างที่ไม่เคยพบพาน ไอ้มิ่งกรีดนิ้วแหวะแคมเนื้อสะอาดสดใสนั้นออกข้างหนึ่ง มันมองเห็นเนื้อในของปานวาดเป็นสีแดงสด มีน้ำใสไหลซึมออกมาพอเห็นรอยเปียก ไอ้มิ่งรูดนิ้วขึ้นสูงจนชนรอยผ่าด้านบน มันพบเม็ดละมุดสีแดงสวยที่เริ่มแข็งเป็นไต ปลายนิ้วบ่าวหนุ่มเขี่ยเม็ดนั้นเบาๆ ปานวาดเอามือสองข้างเกาะหัวเข่าของเธอเอง เกร็งตัวไม่ให้ก้นจ้ำเบ้าลงไปกับพื้นเรือน ตาของเด็กสาวหลับปี๋ ใบหน้าเหยเก หอบหายใจถี่ๆ.... มะ มะ มะ มิ่ง ได้ยาหรือยังเด็กสาวกัดฟันถามแต่ไม่ลืมตา อีกชั่วเคี้ยวหมากแหลกเองขอรับเสียงไอ้มิ่งตอบ ขณะที่นิ้วของมันรัวเร็ว สะบัดเม็ดละมุดของคุณหนู น้ำใสๆไหลซึมออกมา จนย้อยไหลลงผ่านฝีเย็บ ปานวาดสั่นไปทั้งตัว เด็กสาวพานพบสัมผัสที่ไม่รู้จักมาก่อน ไอ้มิ่งด้วยวัยที่รู้รสกามมาแล้ว มันสะบัดบี้โยนีของเด็กสาวอย่างบรรจง จนปานวาดทรงกายอยู่ไม่ไหว เด็กสาวก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น แต่ไอ้มิ่งยังคงเคล้นคลึงช่องลับของเธออยู่.... ครู่เดียวเด็กสาวก็สั่นระริก รูตูดขมิบถี่ๆ ส่งเสียงหายใจหอบแรง ไอ้มิ่งรู้ด้วยเสียงนั้นว่า คุณวาดไปวิมานแมนแล้ว ด้วยเพลงนิ้วของมัน มันจึงควักน้ำออกจากรูเนื้อตีบนั้นจนชุ่มนิ้ว นี่ไงขอรับคุณวาด ยาที่บ่าวขอปานวาดซึ่งยังหอบหายใจแรง กระถดตัวออกห่างไอ้มิ่ง ด้วยเกรงขาเธอจะไปกระทบบาดแผล ก้มลงมองปลายนิ้วที่ชุ่มด้วยน้ำใสๆ ไอ้มิ่งเห็นคุณวาดมอง มันจึงเอานิ้วนั้นเข้าปากอมแล้วดูด บ่าวได้ยาแก้เจ็บจากคุณวาดแล้ว อาการจะดีขึ้นขอรับ แต่ต้องเมตตามาให้ยาบ่าวบ่อยๆ บ่าวจึงจะหายปานวาดซึ่งรู้สึกติดใจ กับการควักยาของไอ้มิ่งมาก จึงรับปากแล้วรีบกลับขึ้นเรือน ด้วยกลัวมารดาจะเรียกหา.... ราตรีนั้นปานวาดนอนกระสับกระส่าย ด้วยนึกถึงการให้ยารักษาไอ้มิ่งบ่าวหนุ่ม จนเคลิ้มหลับไปเมื่อใกล้รุ่งสาง เด็กสาวใจวาบหวิว เมื่อนึกถึงรสชาติความสุขในเพลานั้น สายวันถัดมา ชีวิตในเรือนของคุณพระพิฆาติทรชน ก็ดำเนินไปตามปกติ เด็กสาวย่องลงจากเรือน ไปยังเรือนบ่าวของไอ้มิ่ง ที่ปลูกอยู่ท้ายเขตบ้าน ไอ้มิ่งยังคงนอนคว่ำหลับตาอยู่เช่นเคย ปานวาดลงนั่นยองๆตรงใบหน้าไอ้มิ่ง พลางเรียกเบาๆ มิ่ง มิ่งจ๊ะ ฉันมาให้ยามิ่งแล้วไอ้มิ่งซึ่งเคลิ้มหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้น หว่างขาและชายกระเบนของคุณวาดอยู่ตรงหน้ามัน แต่วันนี้มันปิดมิดชิดเรียบร้อย เป็นพระคุณกับไอ้มิ่งขอรับคุณวาด ไอ้มิ่งขอหยิบยาเลยนะขอรับพูดจบไอ้มิ่งยื่นมือไปดึงชายกระเบน ที่พาดอยู่หว่างขาปานวาด พยายามแกะให้เผยอ ปานวาดพอจะรู้แล้วว่า ไอ้มิ่งต้องการหยิบยาจากที่ใด จึงเอื้อมมือไปปลดชายกระเบนด้านหลังของเธอออก ดึงผ้านั้นย้อนมาด้านหน้า ชายผ้านุ่งด้านล่าง ก็หล่นแผละลงกองเรี่ยพื้น ชายผ้านุ่งด้านหน้าก็อยู่ในมือของเด็กสาวพร้อมหางกระเบน ทำให้หว่างขาที่นั่งยองๆอยู่นั้นปราศจากสิ่งใดปกปิด ไอ้มิ่งจึงมองเห็นหม้อยาวิเศษของมันอย่างเต็มตาอีกครั้ง.... คุณวาดขอรับ ไอ้มิ่งของกินยาจากหม้อยาเลยได้หรือไม่ไอ้มิ่งบ่าวผู้คั่งแค้นจากโทษานุโทษ ที่มันได้รับโดยไม่มีความผิดถาม ปานวาดซึ่งใจสั่น จากความคำนึงถึงรสชาติ ยามไอ้มิ่งหยิบยาจึงตอบ ได้จ๊ะมิ่ง มิ่งจะทำอย่างไรฉันก็ไม่ขัดได้ยินดังนั้นไอ้มิ่งก็ลิงโลดใจ มันขยับลุกขึ้น แล้วต้องครางจากความเจ็บปวดบาดแผลที่หลัง มิ่ง มิ่งลุกขึ้นทำไมจ๊ะ แผลยังไม่หายเลยไอ้มิ่งกัดฟันตอบ ไม่เป็นไรขอรับคุณวาด ไอ้มิ่งต้องทนเพื่อรับยาจากคุณวาด ได้ยาแล้วไอ้มิ่งก็จะบรรเทาไอ้มิ่งขยับกายนอนหงาย สู้ทนปวดแผลที่หลัง พลางกล่าวว่า คุณวาดหากเมตตาบ่าว ช่วยขยับมานั่งคร่อมปากบ่าวไว้ทีเถิด บ่าวจะได้กินยาให้บรรเทาความทรมานปานวาดละล้าละลัง จะให้เธอไปนั่งคร่อมศรีษะของชาย อันเป็นข้อห้ามสำคัญของหญิง ที่มิอาจกร้ำกรายแตะต้องศรีษะบุรุษ ด้วยจะทำให้เสื่อมศิริมงคล ไฮ้ มิ่ง ฉันทำมิได้ดอก เขาถือกันมิใช่หรือไอ้มิ่งตอบปานวาดว่า มิเป็นไรขอรับ ยามให้ยารักษาชีวิต ไม่ถือดอกขอรับปานวาดได้ยินดังนั้น จึงค่อยๆลุกขึ้นก้าวคร่อมหัวไอ้มิ่งอย่างขลาดๆ เด็กสาวโหย่งตัวนั่งลง ไอ้มิ่งพูดก็ขึ้น ให้หม้อยาที่บ่าวหยิบเมื่อเพลาบ่ายวันวาน ตรงกับปากบ่าวเลยนะขอรับปานวาดใจเต้นรัว เธอรู้ว่าหม้อยาที่ไอ้มิ่งบอกหมายถึงตรงที่ใด เด็กสาวขยับจนหว่างขาขาวสะอาดของเธอตรงปากไอ้มิ่ง แต่ยังคงยงโย่ยงหยกมิกล้านั่งลง จนหม้อยานั้นชิดปากคนเจ็บ นั่งลงมาอีกนิดขอรับคุณวาดไอ้มิ่งร้องขอ ปานวาดจึงค่อยๆลดตัวลงนั่ง คล้ายยามหล่อนนั่งขับถ่ายของเสีย โคกเนื้ออวบอูมที่มีรอยผ่าปิดมิดชิด ก็เลื่อนลงแตะปากไอ้มิ่ง บ่าวชายก็เอามือจับเอวนายสาวของมันไว้ให้มั่น พลางเลบลิ้นออกมากรีดรอยผ่าสีแดงสดสวยนั้นทันที.... ปานวาดสะดุ้งสุดกาย เธอทำท่าจะลุกขึ้น แต่ด้วยแรงมือของไอ้มิ่ง ที่ยึดรั้งเอวไว้ทำให้เด็กสาวลุกขึ้นมิได้ ลิ้นสากคายของไอ้มิ่ง กรีดเลียสะบัดบาดไปทั่วบริเวณหม้อยาอย่างหนัก ปานวาดถึงกับทรุดลงนั่งทับปากของไอ้มิ่งเข้าเต็มแรง ริมฝีปากหยาบหนาของบ่าวหนุ่ม ก็ประกบเข้ากับรอยผ่าของหม้อยาแนบแน่น มันอ้าเผยอปาก แทงลิ้นฉกเข้าไปในร่องที่อัดชิดกับปากมันทันที.... ลิ้นไอ้มิ่งแทงเข้าแทรกเนื้อในของปานวาด เด็กสาวหลับตาปี๋เม้มปากแน่น ไอ้มิ่งกินยาคราวนี้สาหัสสากรรณ กว่าครั้งมันหยิบยาเมื่อวันวาน รูตูดของธิดาคุณพระพิฆาตทรชนขมิบถี่ เธอรู้สึกเสียวโหวงเหวงที่หว่างขาอย่างเหลือประมาณ อยากให้ไอ้มิ่งกินยาจากเธอไปนานๆ ข้างไอ้มิ่งนั้นก็อร่อยลิ้นเป็นที่สุดของชีวิต กลิ่นหีของคุณปานวาดหอมระรื่นชื่นใจ ราวกลิ่นดอกปาริชาดในสรวงสวรรค์ ถึงไอ้มิ่งจะไม่เคยขึ้นสวรรค์ด้วยมันยังมิตาย แต่มันคาดว่าจะหาสิ่งไรในโลก หอมยิ่งไปกว่านี้เป็นไม่มี รสหวานปนคาวที่มันลิ้มรส จากร่องหีของคุณปานวาด ทำให้ลำควยของมันลุกโชน ทั้งที่กายนั้นยังบาดเจ็บสาหัสจากฤทธิ์หวาย ไอ้มิ่งดูดยาวิเศษของมันอย่างไม่หยุดปาก.... ยามนั้นปานวาดแทบสิ้นสติ เสียวเหลือเกิน เด็กสาวคิดในใจ ด้วยคำสั่งสอนที่ผู้ใหญ่พร่ำบอกถึงบุญกุศล ที่หากทำแล้วจะได้รับผลตอบแทน เป็นความสุขความเจริญ ปานวาดจึงคิดว่ากุศลที่เธอช่วยไอ้มิ่ง ให้หายเจ็บแผล สนองตอบเธอด้วยความสุข อย่างที่ไม่เคยพบปะมาก่อนในชีวิต.... ไอ้มิ่งขยับหัว เพื่อให้ปากของมันดูดเม็ดละมุดของคุณปานวาดได้ถนัด เมื่อออกแรงดูดอีกครั้ง ปานวาดก็เสียวแทบขาดใจ เม็ดละมุดของเธอถูกแรงดูดจนเจ้าของสั่นสะท้าน ปานวาดนั้นขมิบหยาดน้ำออกมาจากรูหีไม่ขาดสาย แล้วเธอก็ต้องวาบหวิวไปทั้งร่าง เมื่ออุทกธารหลั่งพรั่งพรู เด็กสาวถึงที่สุดของกำหนัดกาม ใบหน้าขาวราวไข่ปอกบัดนี้แดงก่ำ เส้นเลือดปูดโปนที่ลำคอ ด้วยเธอเกร็งกระตุก ไอ้มิ่งซึ่งเป็นเบี้ยล่างอยู่ใต้หม้อยา ก็รู้ว่านายสาวของมันสุขสมไปแล้ว.... จบตอนที่ 2