🧡 XONLY 🧡

สองพี่น้อง ตอน หมอพร่าสวาท

1

มันเป็นเวลาดึกดื่นค่ำคืน ตี 3 กว่าๆแล้ว รถเบนซ์คันโตคลานเข้ามาใน คฤหาสน์หลังโตอย่างช้าๆ ชายสองคนที่นั่งอยู่หลังรถ ชื่อเมธีและนราวุธ ส่วนคนขับคือไอ้ดำ ทั้งสองพี่น้องเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ ร่ำรวยทั้งคู่ ทว่าสองพี่น้องเจ้าชู้นัก

เมธีใจเต้นระทึก เขาหายไปจากบ้านสี่วันแล้ว รู้ตัวว่าต้องโดนภรรยาโคตรดุของเขาเล่นงานแน่ หันไปดูน้องชายเห็นนอนหลับกรน ก็เอื้อมมือไปปลุก
"ตื่นโว้ยวุธ ถึงบ้านแล้ว"
นราวุธงัวเงียลืมตาขึ้น
"ถึงแล้วหรือพี่ธี ทำไมเร็วอย่างนี้ ไอ้ดำซิ่งอีกแล้วซิ"
เมธีกระซิบบอกน้องชาย
"อย่าเอะอะซิวุธ เมียเล่นงานเราแน่ ดันหายไปตั้งสี่วันแบบนี้"
นราวุธหน้าซีด
"เราค่อยๆย่องเข้าไปเหอะ ดึกอย่างนี้คงหลับกันแล้วละ"

สองพี่น้องฝืนยิ้ม ทำใจให้กล้าหาญ แล้วพากันเดินเข้าไปในคฤหาสน์

บนโซฟาในห้องนั่งเล่น จีรนันท์ กับ มยุรี สองสาวสวยนั่งร้องไห้จนนัยน์ตาบวมและช้ำ ด้วยความโกรธและน้อยใจ ที่สามีสุดแสบเล่นหายไปจากบ้านโดยไม่บอกกล่าวตั้งหลายวัน ทั้งสองคนคิดว่าผัวต้องไปมีเมียน้อยแน่นอนแล้ว

เมธีสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นเมียสุดที่รักยังไม่นอนอย่างที่คิด รีบหันมาดุน้อง
"พี่บอกแล้ว ว่าจะกลับจะกลับ แกก็ชวนค้างอยู่ได้"
"โอ๋ย อย่าใส่ร้ายผมซิพี่ธี แค่นี้ก็จะแย่อยู่แล้ว ผิดแล้วต้องยอมรับผิดซิครับ เมียเราใจดีน่า"
"จริงของแก" เมธีถอนใจ
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปหาเมียสุดสวย เมธีสบตากับจีรนันท์ พูดเสียงอ่อยๆ
"หวัดดีจ้ะนัน พี่เที่ยวเพลินไปหน่อย"
จีรนันท์น้ำตาคลอ รู้สึกว่าหมู่นี้สามีมักทำท่าเบื่อหน่ายหล่อน สาวสวยน้อยเนื้อต่ำใจคิดว่าเขาต้องมีเมียน้อยแน่นอน
"ไปไหนกันมาคะ"
เมธียิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเห็นเมียไม่ดุอย่างที่คิดไว้
"วุธเค้าชวนพี่ไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดน่ะ"
"ว้า" นราวุธโวยวาย "โทษกันอีกแล้ว"
"ก็จริงนี่หว่า"

มยุรีภรรยาของนราวุธพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
"ไปต่างจังหวัดอะไรคะ ไม่เอาเสื้อผ้าติดตัวไปเลย แปรงสีฟันอะไรก็ไม่มี"
"เพื่อนมันให้ยืมจ้ะ" นราวุธพูดหน้าตาเฉย
"โกหก ลิปสติกที่เสื้อน่ะเพื่อนแกล้งอีกล่ะซิ" มยุรีเอ็ดตะโร
นราวุธสะดุ้งเฮือก
"เอ้อ... เพื่อนพี่คงจะแกล้งจริงๆด้วย"
เมธีเห็นท่าไม่ดี จึงพูดเสียงนุ่มนวลกับภรรยาสุดที่รัก
"ไปนอนจู๋จี๋กันเถอะจ้ะ คิดถึงนันจะแย่แล้ว"
จีรนันท์ร้องไห้กระซิก
"อย่ามาพูดดีเลย พี่ธีเบื่อนันแล้วใช่ไม๊ หลังๆนี่ไม่สนใจเมียเลย"
"ใครบอกล่ะ พี่คิดถึงแต่นันคนเดียวตลอดเลยนะ ไปนอนจู๋จี๋กันนะที่รัก" แล้วก็หันไปบอกน้องชาย "ขึ้นห้องเถอะวุธ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาเมียไปเที่ยวซักวัน ว่าจะซื้อแหวนเพชรให้เมียซะหน่อย"

แล้วสองพี่น้องก็รีบลุกขึ้น เดินขึ้นบันไดไป จีรนันท์กับมยุรีปรึกษาหารือกันเบาๆ
"พี่ว่า สองคนนี่ต้องไปมีเมียน้อยแน่ๆ ไม่งั้นไม่หายหัวนานแบบนี้"
มยุรีขบกรามกรอด
"ฮึ่ม คอยดูนะ จับได้คาหนังคาเขา แม่เอาให้ตายเลย"
"เบาๆหน่อยน้องรี พี่ว่าถ้าเราดุกับผัวมากไป เค้าอาจจะยิ่งหนีไปหาเมียน้อยนะ"
"งั้นทำไงดีล่ะคะ"
"ก็ต้องปรับปรุงตัวซิ ทำสุภาพอ่อนหวาน อย่าข่มขู่เขาเหมือนก่อน เราก็สวยไม่เป็นรองใครเหมือนกัน หว่านเสน่ห์มากๆเข้าไว้ ผู้ชายน่ะชอบผู้หญิงเอาใจ"
"อือ แต่รีชอบข่มพี่วุธตลอด ให้มาอ่อนหวาน มันอดเขินไม่ได้ค่ะ"
จีรนันท์ยิ้ม
"ก็ต้องยอมอาย หรืออยากจะถูกผัวทิ้งล่ะน้องรี พอดีกว่า ขึ้นห้องได้แล้ว เดี๋ยวสว่างกันพอดี"

สองสาวพากันลุกขึ้น เดินขึ้นไปข้างบน มยุรีกลับเข้าไปในห้องนอน นราวุธเดินออกจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว พอเห็นมยุรีเดินเข้ามาในห้องก็เย็นวาบทั้งตัว แต่ผิดคาด มยุรียิ้มหวาน
"อาบน้ำแล้วหรือค่ะ"
"จ้ะ แหม น้ำหนาวจัง" ชายหนุ่มกลัวจนพูดไม่เป็นภาษา
มยุรียิ้ม
"ทานนมสักแก้วไหมคะ รีจะไปเอามาให้"
"ไม่..ไม่หรอกจ้ะ พี่อิ่มแล้ว"
มยุรีเดินมาหยิบ ชุดนอนยื่นให้สามีอย่างนอบน้อม
"ใส่ชุดนอนซิคะ"
นราวุธอ้าปากค้าง ตั้งแต่แต่งงานกันมามยุรีไม่เคยหยิบเสื้อผ้าให้เขาเลย เขารับเสื้อผ้ามา มยุรีช่วยสวมให้เขาด้วย นราวุธจูงมือภรรยามานั่งที่เตียง มือขวาประคองกอดเธอ มยุรียื่นปากให้เขาจูบโดยดี นราวุธจูบเธออย่างทะนุถนอม
"รีจ๋า"
"ขา"
นราวุธเชยคางเธอ มือลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มๆ
"โกรธพี่หรือเปล่า หายหน้าหายตาไปตั้งสี่วัน"
มยุรีสั่นศีรษะ
"ทีแรกก็โกรธค่ะ แต่คิดอีกที รีทำตัวไม่ดี พี่วุธถึงเบื่อหน่ายรี ถ้าหากรีทำดี พี่วุธคงไม่ทิ้งรีไปไหนใช่ไหมคะ"
นราวุธชักใจคอไม่ดี เมื่อเห็นน้ำตาของเมียรักไหลคลอทั้งสองข้าง เขายกมือลูบศีรษะเธอเบาๆ
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะเมียจ๋า พี่เป็นผู้ชาย ถ้าจะมีอะไรก็มีกับพวกกะหรี่ พี่ไม่มีเมียน้อยหรอกจ้ะ"
"อ้อ งั้นหรือคะ รีก็อาจเป็นกะหรี่ได้เหมือนกัน ถ้าหากถูกพี่วุธทิ้ง รีก็ต้องหาทางทำทุกอย่างเพื่อช่วยตัวเอง"
นราวุธก้มลงจูบภรรยารักของเขาอีกครั้ง
"ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย พี่ก็ทิ้งรีไม่ได้ อย่าน้อยใจเลยนะจ๊ะ ต่อไปพี่จะไม่หนีรีไปนอนที่ไหนอีกแล้ว"
มยุรียิ้มเศร้าๆ
"จริงหรือคะ"
"จ้ะ"
"ไม่อยากจะเชื่อเลย"
"โธ่ ให้ฟ้าผ่าตายก็ได้ รีเอาชนะความชั่วด้วยความดี ทำให้พี่นึกละอายใจตัวเอง มาให้พี่จูบดีกว่านะ ยอดรักของพี่" แล้วนราวุธก็ก้มลงจูบภรรยารักของเขา มือลูบคลำไปๆมาตามหน้าอก สะโพก นิ้วชี้เกี่ยวขอบชุดนอนร่นสูงจนถึงโคนขาอ่อน ชายหนุ่มจ้องมองด้วยสายตาวาววามเล่นเอามยุรีหน้าแดง
"มองอะไรคะพี่วุธ ทำยังกะไม่เคยเห็นอย่างงั้น"
"โธ่ ก็ผัวชอบของขาวๆ นี่"
มยุรีหัวเราะคิก นราวุธลูบไล้ไปตามสะโพกผาย รู้สึกถึงเนื้อแน่นๆที่อยู่ภายใต้ชุดนอนเรียบรื่นละมุนมือ แล้วเลื่อนมาคลึงอกอวบ เฟ้นฟอนอยู่กับอกปลั่งที่คัดแน่นอันงดงามของมยุรีอยู่นาน ก่อนจะปลดสายเสื้อนอนออกจากไหล่กลมๆเนียนๆให้หลุดต่ำลงไป พร้อมกับซุกไซ้ ดูดดมทั่วทั้งสองเต้าที่ขาวผ่อง.. นิ้วก็เริ่มซุกซน

"อูยยยส์ อย่าซี อย่าบี้ตรงนั้น มันเสียว รู้มั้ย ดูซิ ไม่ ไม่เอานะ"
ปากก็บอกไม่เอา ไม่เอา แต่กลับแยกหัวเข่า และยกสะโพกเบาๆให้เขารูดกางเกงชั้นในตัวจิ๋วจนหลุดหายไปจากปลายเท้า นราวุธแหวกขาขาวๆ ให้ชันเข่าแบะถ่าง... แหวกรอยแยกของมยุรีจนเห็นเนื้อในแดงร่า.... ตุ่มไตเต้นระริกเหมือนจะมีชีวิตชีวา

นราวุธคุกเข่าก้มหน้าเล่นกับหม้ออูมอันโอฬารของเมียสาว เขาลูบคลึงบนเนินโหนกเบาๆ  
"ซี๊ด อูยย อย่าไม่อา อย่า"
มยุรีส่งเสียงครวญคราง ชายหนุ่มซุกใบหน้าลงตรงเนินโหนกอันอูมปลั่ง ไซร้เล่นบนเส้นไหมนุ่มๆ แล้วใช้สองมือประคองช่วยแหวกให้ลิ้นซุกเลียลงไปฉก เลีย ลาก ถูไถจน มยุรีแอ่นสะโพก บิดกายเร่าๆ มือเท้าหงิกงอ ครางอี๋
 "อูยย พี่วุธ จะทรมานเมียไปถึงไหน อูยย เสียวใจจะขาดอยู่แล้ว"
มยุรีพร่ำเสียงโหย บิดกายส่ายสะโพกยกขึ้นรับสองมือจิกเข้าที่ผมของนราวุธแน่น ริมฝีปากสีชมพูเม้มเข้าหากันแน่นสนิท ดวงตาทั้งคู่หลับปี๋ ใบหน้าแดงก่ำ
"โอ๊ยย ไม่ไหวแล้ว พี่วุธ รีเสียวเหลือเกิน"

นราวุธก็เสียวจนท่อนเอ็นแข็งโด่ชูชันอยากจะมุดหีของมยุรีอยู่แล้ว ชายหนุ่มเอาหมอนมารองใต้สะโพกอย่างจงใจและเจตนา...

มยุรีแยกขาเปิดทางอ้ารับเต็มที่ นราวุธเอามือยกขาขาวอวบทั้งสองให้ถ่างออกอีก แล้วคุกเข่าโน้มปลายควยที่ผงกหัวหงึกหงักกดช้าๆ ตอกควยใหญ่เข้าใส่ร่องหีของมยุรี ลำควยแหวก ปากถ้ำที่ฉ่ำเยิ้มมันผลุบหุบไปตามท่อนเอ็นที่พยายามจะมุดให้สุดด้าม

"เบาๆก่อน พี่วุธ คับจังเลย อย่าเพิ่งน่ะ อูยยย"

หีของมยุรีบีบรัดเขาแน่นจริงๆจนนราวุธเกือบน้ำแตก ชายหนุ่มเลยคาไว้ครู่หนึ่งแล้วจึงเริ่มซอยกระเด้าช้าๆ แต่เสียงครางกระเส่าของมยุรี กระตุ้นให้เขาเกิดความมันส์ จึงโหมตะบี้ตะบัน ไม่หยุด มยุรีจิกปลายเล็บลงบนหลังของเขาจนปวดแสบไปหมด คราวนี้นราวุธดึงยาว สาวกดกระแทกไม่ยั้ง

"อูยยย ไม่ไหวแล้วผัวจ๋า อย่าทำอย่างนี้ อูววว อย่าเพิ่งบี้ เมียเสียว ค่อยๆก่อนคนดี เมียไม่หนี...ซี๊ด...อูยยย อย่าเพิ่งซี"

นราวุธยิ่งเร่งยิ่งมันส์ จึงโหมกระเด้าควยใส่รูหีมยุรีได้ยินเสียงเนื้อกระทบกับโคกหีของมยุรีดังลั่น ชายหนุ่มก้มลงฝังหน้าคลุกเคล้าบนสองเต้าขาวเต่งดุจบัวตูมของเมียรัก ทั้งจูบ ทั้งหอม ทั้งเลีย ทั้งดูด จนร่างขาวของมยุรีผวาบิดกายแอ่นอกขาวๆ ให้นราวุธดูดราวกับเด็กๆ ส่วนด้านล่างกลับยกสะโพกสูงเด้งรับอย่างแข็งขัน ทั้งสองแข่งกันร้องคราง เมื่อรู้สึกบางอย่างได้สัมผัสกับความหนึบแน่นและตอดรัดจนทนไม่ไหว

"แรงๆ..เร็วๆค่ะ โอยย รีเสียวเหลือเกิน ซี๊ดดด"

หยาดเหงื่อเป็นมันพราวเกาะอยู่บนร่างงามของมยุรี สาวสวยสะบัดหน้าเร่าอยู่ไปมา ชายหนุ่มก็ล่อสะบั้น ตอกกระหน่ำ ทั้งยาวทั้งสั้น ซ้ำๆจนมยุรีได้แต่ครวญครางโหยหา กระเด้งสะโพกรับโต้ตอบการอัดทะลวงของชายหนุ่มอย่างสุดมันส์

"โอวววว เร็วๆ อย่าหยุดนะ เมียจะออกแล้ว อูยยยย"
มยุรีร้องครางเสียงกระเส่า ยกสะโพกแอ่นกัดฟันกรอดๆ ร่างกระตุกยึกๆ พร้อมกับสะอื้นน้ำตาไหล
"อูย ผัวจ๋า เมียทนไม่ไหวแล้ว เสียว อูยยย"
"โอ๊ยยย รูหีเมียฟิตจัง.. ซี๊ดด.....เสียว..รอผัวด้วย..อูยยย ซี๊ดดดด"
มยุรีแอ่นร่างอวบขาวกระตุกเร่าๆ สองสามที  นราวุธก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว กระแทกจนเตียงสะเทือน
"โอ๊ยยย ย" นราวุธร้องเสียงดังฉีดน้ำกาม ขาวข้นกระฉูดเข้าไปในรูหีปะทะกับน้ำอุ่นของมยุรีเต็มแรง...แล้วก้มลงจูบปากรูปกระจับสีชมพูอย่างหลงไหลในรสสวาท.... เขากอดก่ายลูบไล้ร่างงาม เปลือยเปล่าอยู่พักใหญ่ แล้วก็ถอนตัวออกมา  

นราวุธเผลองีบไปวูบหนึ่งด้วยความเพลีย พองัวเงียขึ้นมา เห็นมยุรีนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ดึงลิ้นชักข้างขวาออกมา หยิบมีดโกน ชายหนุ่มตาเหลือกหายง่วงทันที คิดว่ามยุรีคงจะเล่นงานเขาด้วยมีดโกนแน่แล้ว แต่ความจริง มยุรีต้องการกันคิ้วตัวเองเท่านั้น
"โอ๊ย เมียเราจะเล่นมีดโกนเลยหรือนี่"
มยุรีง้างมีดโกนออก สะบัดคมมีดพรืด นราวุธรีบพรวดพราดลุกจากเตียง มยุรีหันมายิ้ม
"ทำไมไม่นอนคะ"
นราวุธฝืนหัวเราะ
"นอนไม่หลับจ้ะ เดี๋ยวพี่ลงไปทานน้ำหน่อยดีกว่า ชักคอแห้ง"
"รีไปเอาให้นะ"
"ไม่เป็นไรพี่ไปเอง"

นราวุธเปิดประตูออกไปก็เห็นเมธีพี่ชายยืนอยู่ข้างนอก
"อ้าว พี่ธียังไม่นอนเหรอ"
"เออ รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้"
"รู้สึกอะไร"
"ก็นันทำดีผิดปกติน่ะซิ หนีเที่ยวตั้งสี่คืนนอกจากจะไม่ด่าแล้ว ยังเอาใจผิดปกติ พี่นึกสังหรณ์ยังไงไม่รู้ หลับไม่ลงว่ะ"
นราวุธขมวดคิ้วพูดบ้าง
"เมียผมเหมือนกัน แถมเอามีดโกนออกมาตวัดเล่นด้วย.."
"มีดโกน! มยุรีจะใช้มีดโกนกับแกเลยหรือ ตายห่า ทำไงดีวะ ขืนเราหลับเพลินๆ จะโดนอะไรก็ไม่รู้"
"ไปขอนอนบ้านลุงก่อนดีกว่า พี่ธี ตอนเช้าค่อยกลับ"
"เออ เร็วเลย ชักง่วงแล้ว"
แล้วสองพี่น้องก็พากันเดินไปข้างล่าง หลังจากนั้นเสียงสตาร์ทเครื่องยนตร์ก็ดังลั่น

สองสาววิ่งออกมาดูเห็นรถยนต์คันหรูแล่นออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว มยุรีกับจีรนันท์ต่างโผเข้าหากันร้องไห้สะอึกสะอื้น
"พี่นัน ผัวเราคงหลงเมียน้อยงมงายแล้ว ฮือ ฮือ เราคงถูกผัวทิ้งแน่แล้วในคราวนี้"
สองสาวต่างทุกข์ระทมใจไปตามๆกัน หลังจากวันนั้นทั้งคู่ก็ไม่กล้าดุใส่ผัว ไม่ว่าทังคู่จะกลับดึกยังไง ก็ไม่กล้าปริปากให้ผัวขุ่นข้องหมองใจ