เรื่องสั้น ไข่-ไก่ อะไร ? เกิดก่อน..ตอน 2 ..แว่น...By…areja..

[areja]

                เรื่องสั้น ไข่-ไก่ อะไร ? เกิดก่อน..ตอน 2 ..แว่น...By...areja

......... เห็นคอมเม้นถูกใจ จาก แฟนคลับแล้วใจอ่อนจัดกัน งง อีก ซะตอน..ไหนๆ ก็มีคนเข้าชมเกิน 2000 หล่ะ..ตอนสุดท้ายคงต้องขอเก็บรอดู รีพลายตอบ ก่อนนร๊า ถึง 10 หรือ คนแวะชมเกิน 2000ค่อยมาอ่านตอนสุดท้ายปิดจ๊อบกันต่อนะจ๊ะ..   ( 3/11/2557) .....

.                              .6

............. .แสงแรกเมื่อเสียสาวยามเช้าส่อง.. เจี๊ยบ รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อ กลิ่นหอม ของ ข้าว ในหม้อสนามโชยพัดมาเบาๆ กับอากาศยามเช้าหมอกยังหนาอยู่มาก มองออกไปรอบๆ ใบไม้ตามต้นไม่รอบๆ เงาไทร มีแสงส่องผ่านกระทบน้ำค้างเป็นประกาย เจี๊ยบ ขยับผ้าที่ห่อพันกายอีกครั้ง และ มองเสื้อผ้าของตนที่ถูกพับกองไว้ข้างๆ..เธอ ลุกขึ้นสวมใส่อาภรณ์เสร็จ ก็ นั่งลงที่เดิมอีกครั้งทบทวนเรื่องราว และ รสสวาท เมื่อคืนที่ผ่านมา เด็กหนุ่ม หยิบหม้อกากาแฟ รินใส่ฝากระติก และ เดินเอามายื่นให้.. ..

...." ขอบใจจ๊ะ.."..เธอ รับไว้ และ ก้มหน้าลงมองพื้น....หากส่องกระจก เธอ จะเห็นความแดงระเรื่อบนใบหน้าเกลี้ยงใส ของ เธอ..
....." เดียว กินข้าวเสร็จ ผม จะพาพี่กลับไปพักทีบ้านพักเชิงเขา ของ แม่ผม และ หาทางพาพี่กลับบ้าน แต่ พี่มาตกน้ำที่นี้ได้อย่างไรกัน ผม แปลกใจมาก.."....เขา เดินกลับไปที่กองไฟ เพื่อ รินน้ำในหม้อข้าวทิ้ง และ ดงหม้อข้าว กับกองไฟ..

......... ..มื้อเช้าเสร็จอิ่ม ด้วยข้าวร้อนๆ ยำปลากระป๋อง และ ไข่ต้ม เด็กหนุ่ม เก็บของ และ เข้าช่วงพยุง หญิงสาว เตรียมเดินทาง..ด้วยบาดแผลที่เท้า เธอ คงอักเสบ เขา จึงต้องช่วย เธอ....เด็กหนุ่ม พา หญิงสาว เดินย้อนกลับมาทางเดิมระยะ ไม่ถึง 100 เมตร แต่ เมื่อคืนมันเหมือนไกลมาก ลมพัดต้นหญ้าป่าลู่นาบเป็นช่วงๆ ช่องๆ มองไปไกลๆ เหมือนคลื่นทะเลสีเขียวคราม นกเริ่มออกหาอาหาร เสียงไพรฟืนคืนชีวิตชีวาอีกครั้ง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน... เด็กหนุ่ม พา เธอ ขึ้นหลังบ้าง-เดินบ้างสลับ ตลอดการเดินเกือบ 2 ชั่วโมง เธอ กะระยะทางก็ไม่ไกลมากนัก แต่ เพราะเท้า เธอ เจ็บ จึงทำให้เดินออกจากป่าค่อนข้างช้า ตลอดทางที่เดินจะเลาะเรียดลำธารข้ามไปข้ามมาตลอด บางช่วง โขดหินเยอะ บ้างช่วง ก็ มีป่า บ้างครั้ง ก็ มีลิง มี ข่าง ป่าง โผล่ออกมาให้เห็นเป็นระยะ จนเห็นหลังคาบ้านหลังหนึ่งใกล้เข้ามาแว๊บแรก เธอ คุ้นกับหลังคานั้นมาก แต่ ต้องตกใจขึ้นไปอีกเมื่อ เธอ เข้าเขตตัวพื้นที่อาณาบริเวณบ้านในใจพำเสียงก้องเป็นคำถามขึ้น.. " อะไร อะไร อะไรกันนี้...!! !!! ! !! ! !..."... .

....." นี้ นี้ บ้าน เธอ หรือ เอ่อ..."...เธอ ถาม เด็กหนุ่ม เสียงติดในลำคอแหบๆ เธอ ยังอยู่บนหลัง เด็กหนุ่ม..
....." โต้ง โต้ง ครับผม ชื่อโต้งครับพี่..โทษที่ เมื่อคืนฉุกละหุกไปหน่อย เลย ไม่ได้บอกชื่อให้พี่รู้ อ๋อ บ้านแม่ผมครับ ท่านมาสร้างไว้ตั้งแต่ ผม ยังไม่เกิด และ ผม ก็อยู่บ้านนี้มาตลอด นอกจากโรงเรียนเปิด ถึงจะไปอยู่บ้านตาในเมืองนะครับ.."..
......" โต้ง !!! เธอ บอก เธอ ชื่อโต้ง หรือ ???.."..เธอ สะอึกน้ำลายตัวเองที่กลืนลงคอ ใจเต้นโครมครามขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งที่ตลอดทาง เธอ พยายามสะกดอารมณ์ เขินอายไม่ให้แสดงออกทางใบหน้ามากนัก และ ที่ยอมขึ้นหลัง ให้ เด็กหนุ่มแบกมา ก็ เพราะ  จะหลบแววตา ของ เด็กหนุ่ม แต่ เมื่อ เธอ ทราบชื่อเขา ความตื่นเต้นมันตั้งคำถาม เธอ ขึ้นมาทันที อะไร ใช่หรือ ไม่จริง .....
...." ครับพี่ ผม ชื่อโต้ง พี่หละชื่ออะไร.."..

.......... ..ไม่มีเสียงตอบ เธอ พยายามจะตอบกลับ แต่ ไม่รู้เหตุใดเสียง เธอ หายไปเสียเช่นนั้น..ภาพ และ ความเสียวยามราตรีที่ผ่านมาตลบกลับมาสร้างความว้าวุ้นใจ เธอ อีกครั้ง....เขา พา เธอ เข้าไปในบ้านบริเวณห้องรับแขก เธอ คิดว่าทำไมทุกสิ่งอย่างมันคุ้นเคยเหลือเกิน..ของบ้างอย่างบ้างชิ้นยังตั้งอยู่ในตำแหน่งที่ เธอ เคยเห็น ชั้นหนังสือ ระเบียงก่อนเข้ามาในบ้าน โซฟาหวายถักที่มีเบาะสำหรับนั่ง หลายๆสิ่งตั้งอยู่ในตำแหน่ง ที่ เธอ เคยเห็น..เด็กหนุ่ม ปล่อย เธอ นั่ง งง มองไปรอบๆ บ้านสีสันยังใหม่อยู่มาก มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นต้นไม่ที่ เธอ เคยเห็นยังไม่มี หรือ มีก็ เพียงต้นเล็กๆ.. ."..นี่มันบ้าน พ่อเธอ..!!!!!".. ..

....." น้ำคะ คุณหนู .."..
....." ขอบใจจ๊ะ ยายจันทร์.."...เธอ เอื้อมมือรับแก้วน้ำ และ เอ่ยขอบคุณ คนที่ยื่นน้ำส่งให้..
......." เอ๊ะ.."..
....." นี้เสื้อผ้าครับ เดียวผมพาพี่ไปห้องน้ำ จะได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาทำแผล ตกลงพี่ชื่ออะไรนะครับยังไม่ได้บอกผมเลย.."..เขา ทวนถาม เธอ อีกครั้ง..ขณะจะก้าวลง บันไดจากห้องยกพื้น..
......" เจี๊ยบ จ๊ะ พี่พี่ ชื่อเจี๊ยบ บ บ บ.."..เธอ ตอบแบบเสียงสะดุดๆ มองไปยังเด็กหนุ่ม ที่ก้าวลงมาจากบันไดได้ 3 ขั้นจากยกพื้นสูงราว 70 เชนติเมตร ซึ่งเป็นเหมือนชั้นสอง..ชั้นที่ยกนี้ จะเป็นส่วน ของห้องต่างๆ หลายห้อง..
...." คุณโต้ง น้าจันทร์ เตรียมมื้อกลางวันไว้แล้วนะคะ แหละนี่ น้าจันทร์ เอากระป๋องยามาให้ด้วยแล้วคะนี่.."..เธอ ยื่นส่งกระป๋องยาประจำบ้านให้ เด็กหนุ่ม ก่อนเดินหันหลังกลับไป..

.............เจี๊ยบ กวาดสายไปสำรวจไปทั่ว และ สะดุดภาพถ่ายที่ เธอ คุ้นตามันไม่เคยย้ายที่ ตั้งแต่ เธอ พบเห็น !!! รูปยายของเธอ กับ พ่อ ของเธอ วัย 15  เธอ สะบัดหน้ากลับไปมองเด็กหนุ่ม ภาพต่างๆ ในอัลบั้มรูปวิ่งซ้อนมาเต็ม ใช้แล้ว ทำไม เธอ จึงรู้สึกคุ้นชิน กับ เด็กหนุ่มคนนี้ ก็ นี้ พ่อ เธอนี้เอง.." พ่อ ".. ปาก เธอ เผยอจะพูดออกมา แต่ เสียง ก็ ไม่มีรอดออกมาอีก..เธอ วางแก้วน้ำ และ หยิบกองผ้า เดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างเหมอๆ มึนๆ แต่ ในสมอง เธอ สิ่งต่างๆ วิ่งเป็นเครื่องหมายคำถามมากมาย...โต้ง เฝ้ามอง ปฏิกิริยา หญิงสาว แล้วก็แปลกใจ จะอ้าปากบอกทาง ก็ เห็น เธอ หยิบผ้าเดินตรงไปทางไปห้องน้ำ เขา สงสัยว่า ยังไม่ทันบอกทำไม หญิงสาว จึงไปถูก. ..

..... ...1 ชั่วโมงผ่านไป... ....

......" มาม๊ะมา พี่เจี๊ยบ กินข้าวกลางวันครับ เดียวค่อยทำแผลต่อ ผม ให้น้าจันทร์ ยกเข้ามาให้เลย.."..เขา ตักข้าวใส่จานเมื่อ เห็น เธอ หย่อนกายลงตรงด้านตรงข้าม..
......" จ๊ะ..จ๊ะ จ๊ะ.."...เธอ ตอบกลับไปอย่างยังมึนๆ ถึงเหตุการณ์ ตอนนี้..เธอ มองไปที่ปฏิทินที่ข้างฝาใกล้ชั้นหนังสือ และ เห็น พ.ศ. แล้ว ต้องเอ่ยคำถาม แก่ เด็กหนุ่ม..
....." กินข้าวครับพี่.."... เขา ยื่นจานข้าวด้านหน้า หญิงสาว..
......"..วันนี้ วันที่เท่าไหร่จ๊ะ ตะโต้ง..."..เธอ มองจ้องที่ปฏิทินไม่ละตา ปากถามโดยไม่ได้หันไปมอง คนจะบอก..
......." 14 กันยายนครับ.."..
....." พ.ศ.หละ โต้ง.."..เธอ มองพบเดือนที่ระบุในปฏิทิน มอง  วันตามที่ เด็กหนุ่ม บอกใน ปฏิทินพอดี บวกลบ พ.ศ. ก็ตกใจซ้ำอีก เพราะ..เธอ มาอยู่ในเวลานี้ นี่มันเมื่อ 25 ปีก่อนได้อย่างไร และ เวลาที่ เธอ จากมาคือ..15 กันยายน พ.ศ. 2556 แต่ที่นี้ ปี พ.ศ. 2531 เดือนกันยายน วันนี้วันที่ 14  .....
......" กินข้าว ก่อนพี่ ตามสบายเลย แม่ผมไม่มาหรอกวันนี้ไม่ต้องห่วง ท่านไปค้างบ้านยายผมในเมือง ผม เลยออกไปเที่ยวป่า แต่ เอ๊ะ พีไปตกน้ำที่นั้นได้อย่างไร พีเจี๊ยบ พี่เจี๊ยบ เล่าให้ผมฟังหน่อยครับ.."..เขา ตักอาหาร ส่งใส่จานข้าว  หญิงสาว...
......" จ๊ะ จ๊ะ เอ่อ.."..เธอ หันมาองหน้า เด็กหนุ่ม ยิ้มตอบกลับ แต่ ไม่พูดตอบคำใดต่อ...

........ ...มื้ออาหารจบลงด้วยการซักถาม จาก เจี๊ยบ อยู่ฝ่ายเดียวทั้งเรื่องตา-ยาย ของโต้ง เรื่องต่างๆ ของโต้ง โดย เธอ ไม่ตอบเรื่องใดๆ ที่ เด็กหนุ่ม ถาม เธอ เลย...ขณะ เด็กหนุ่ม ทำแผลให้..เจี๊ยบ จ้องหน้า เด็กหนุ่ม ตลอด เธอ คิด...พ่อ เธอ วัย 18 นี้หล่อเหลา (เอาดี เอ้ยยยยยย !!..) เอาการ ใช่ย้อยนะ แต่ ทำไมรูปแม่ ของ เธอ จึงไม่มี ??  เธอ พยายามมองหา รูปแม่ของเธอ..แต่ เมื่อ เธอ คิดได้ ว่า นี้ พ่อ เธอ 18 นะอีก 3 ปี เธอ ถึงจะเกิด จึงเลิกสังเกตมองหา แต่ สายตาไปหยุดที่หนังสือเล่มหนึ่งที่ชั้นวาง.. .." ใช่ เล่มเดียวกันเลย..".. เธอ พูดเบาๆ และ เดินไปหยิบ เมื่ออ่านดูอีกครั้งเหนือหายังเหมือนเดิน เธอ พึ่งหยิบหนังสือเล่มนี้อ่าน เมื่อ ก่อน เธอ จะย้อนกลับมา ในตอนนั้น เธอ เห็นมันวางที่ ชั้น มาตั้งแต่เด็ก โดยไม่คิดจะหยิบอ่าน แต่วันที่ เธอ ย้อนกลับมา เหมือนมีสิ่งใดดลใจให้ เธอ ไป หยิบหนังสือนี้มาอ่าน ฆ่าเวลา วันนั้น เธอ อ่านไปเกือบครึ่งเรื่องเหลืออีกครึ่งหนึ่งเป็นกระดาษเปล่า เธอ อ่านเหลืออีก 4-5 หน้าจะจบส่วนที่เขียนค้างไว้ แต่ ก็ ต้องปิดหนังสือลงตอน เสียงแตรดัง และ เธอ ตกน้ำ...??..ตอนแรกคิดว่าเป็นนิยายแต่งจากใครหน่อ ?..แต่ เมื่อ เธอ หยิบมาอีกวันนี้ เธอ หยิบอ่าน แล้วต้องตกใจนั้นมันคือเหตุการณ์ในวัยเด็ก ของ พ่อ เธอ นั้นเอง.. ..

......" ไดอารี่ เรื่องแต่ง ของผมนะครับ เอาเหตุการณ์ ต่างๆ มาเขียนร้อยเรียงเล่นยามว่าง แต่ เอ๊ะ!! พี่เจี๊ยบ ทำหน้าเหมือนสงสัยอะไร เล่าให้ผมพังมั่ง..."....
......" อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ พี่เห็นมันสีปกหน้าสนใจดี เลยลองหยิบมาอ่านนะคะ. อ๋อ นี้เป็นเรื่องของเรา ทั้งหมดเลยหรือ โต๊ง ??..เธอ จะอนุญาตไหม ถ้าพี่จะขออ่านต่อหน่อยนะ "...เธอ พลิกหน้าหนังสืออ่านไปตั้งใจ จะเปิดไปยังหน้าสุดท้ายที่อ่านค้างไว้ ก็ ปรากฏว่ายังไม่มีตัวอักษรอยู่..หลายหน้าที่ เธอ อ่านหายไป..? ? ? ?????...
......" ครับ ว่าจะเขียนไปเรื่อยๆ จนโตนะครับจนกว่าจะเลิกหายใจ ฮ้า ฮ่า ฮาฮาฮา..."..เขา ตอบติดตลก..
......" จ๊ะ อย่าหยุดเขียนมันนะจ๊ะ โต้ง.."..เธอ บอก เด็กหนุ่ม ที่ เป็น พ่อ...เธอ ฝืนยิ้มน้ำตาไหลออกมา...
......" อ้าวๆ ร้องไห้ ทำไมพี่อยากกลับบ้านหรือ ??? พัก ก่อนอีกคืนครับ เดียวพรุ่งนี้ แม่ผมกลับมา จะพาไปส่งในเมือง และ พาหาทางกลับไปบ้านพี่ครับ.."..เขา หน้าสลดลง และ พยายามพูดให้ หญิงสาว เบากังวลลง...
....." จ๊ะ ๆ เอาอย่างนั้น ก็ได้.."..เธอ พลิกหน้า ไดอารี่ อ่านไปเรื่อยๆ ไปสิ้นสุด ที่วันที่ 12  กันยายน พ.ศ.2531 ใน แต่ละวันจะมีเรื่องราวสำคัญสั้นๆ ที่ร้อยเรียงเป็นนิยายและ จะมี วันที่เขียนย่อไว้ แต่ละวัน ตอนอ่านครั้งแรก เธอ คิดว่าเป็นหนังสือแต่งการเดินทางของใครนะ จะว่าเหมือน ไดอารี่ ทั่วไป ก็ ไม่เหมือน เพราะ เรื่องเล่านั้นช่างคลายเรื่องแต่งมากกว่า แต่ตอนนี้ เธอ รู้แล้วมันคือ ไดอารี่ พ่อ เธอ....

......... ..การสนทนา เป็นไปเรื่อยๆ เรื่องที่คุย มัก เป็นเหตุการณ์ ใน ไดอารี ทั้งสิ้น และ ทั้ง สอง ออกไปดู พระอาทิตย์ ตกดิน ณ. ริมลำธารน้ำ ที่ ศาลา !!!... มองเห็น ดวงตะวัน ค่อยๆ หายลาลับฟ้าหลังขุนเขาที่อยู่ห่างไกลออกไป.. ...
.....................//....................................//...................................//............................//..............

....." อย่า รังแก พี่อีกเลยนะ พีขอร้อง.."..เธอ นอนห่มพาด้วยชุดนอนหลวมๆ บนเตียงเวลายามนี้ เกือบเที่ยงคืน ตลอดวัน เธอ คุยกับ เขา มากมายสารพัดเรื่อง เธอ มีความสุข แต่ ไม่อยากให้ เหตุการณ์ ความสัมพันธ์ เช่น เมื่อ คืน เกิดซ้ำอีก เพราะ เด็กหนุ่ม คนนี้ คือ พ่อเธอ..
......" ขอ ผม นอนกอดเฉยๆ ได้ไหม เดียวพรุ่งนี้ พี่ ก็ จะไปแล้ว ยังไม่รู้ ผม จะมีโอกาสเจอพี่อีกเมื่อไร.."..เขา อ้อน หญิงสาว เพียง เพื่อ อยากใกล้ชิด เพราะ รู้สึกหลงรัก ผู้หญิงคนนี้ เหลือเกิน..
....." ได้ซิ แต่ วันหนึ่ง เรา จะได้พบกันอีกจ๊ะ โต้ง...วันหนึ่ง.."..เธอ ยิ้ม และ มองใบหน้าคมสันหล่อเหลา ของ เด็กหนุ่ม..
...." เจออีก.."..เขา ทวนคำก่อนค่อยๆ เอนกายลง นอนข้างๆ หญิงสาว สายตาจ้องมองใบหน้า หญิงสาว ไม่ละวาง...

.......... ..ทั้งสองนอนตะแคลงมองหน้ากัน จ้องตากันอยู่นาน และ มือ เด็กหนุ่ม ก็ยื่นไปจับที่ใต้คาง ลูบเบาๆ ก่อนเลื่อนหน้าเข้าชิด ใกล้ๆ ใกล้เข้าไปจนลมหายใจรดกัน.. ริมฝีปาก เจี๊ยบ เผยอรับรสริมฝีปาก โต้ง..มือประคองใบหน้านั้นลูบไล้..เวลาผ่านไปไม่นาน โต้ง ก็ ล้วงมือเข้าจู่โจมเต้าอิ่มอวบ เกาะกุมและ ขย้ำบี้เบาๆ ปลายนิ้วเขี่ยยอดถัน แล้ว กด บี้...เจี๊ยบ คว้านลิ้นที่บุกล้ำเข้ามาในกระพุงปาก เม้นริมฝีปากขบขอบข้างลิ้น..เสื้อผ้าทุกชิ้นถูกสลัดหลุดออกสิ้น..ความเปลือยเปล่า ถูกปลดปล่อยในอารมณ์ ของ กันและกัน ..โต้ง พลิกร่างสอดใส่ท่อนแท่ง.....เจี๊ยบ ถ่างขาอ้ารับ น้ำหล่อลื่น เธอ ไหลเป็นตาน้ำทะเล็ดไหล ง่ายแก่การบุกรุกล่วงล้ำ แม้ ความเจ็บแสบระบบ ยังมีอยู่..เมื่อ ต้องหัวทวนแท่งทิ่ม เธอ สะดุ้ง แต่ พอกัดฟันทนฝืนจนเงี่ยงบานผ่านพ้น ความตึง ก็ ผ่อนคลายลง..เขา แท่งเธอ กระเด้าเธอ ดันๆๆๆๆ ท่อนควย ใส่เธอ ครั้งแล้ว-ครั้งเล่า เธอ ลืมทุกสิ่งแม้ว่ารู้ อะไรเป็นอะไร.....โต้ง โยกเอวใส่อยู่พัก ก็ทนต่อไม่ไหว ทั้งแรงบีบกระชับ ทั้งความรัดรึงตอด ความตื่นเต้นก็ เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขา จบเกมส์ไว. ...

.                      .7

........ .....ตั๊บ ตับ แฉะ แฉะแฉะ แปะ แปะแปะ แจะแจะ แจะ แจะ แจะ แปะแฉะ บับบับบั๊บบั๊บ บ บ บบ บ อ้า อา าาาา โอวโอว์โอ ววว วว ว ว ว ว ว......

........... .ครั้งแรกเสร็จพร้อมกันไป...ทั้งคู่รัดกอดกันเหมือนงูผสมพันธ์ แต่ ด้วยวัย และ เพลิงอารมณ์ครั้งที่สอง ของ กามกิจจึงเริ่มขึ้น....เจี๊ยบ คว้าแกนกาย โต้ง ไว้ในมือกระตุกกระตุ้นสาวเบาๆ ท่อนเอ็นอ่อนเมื่อต้องมือไม่ถึง 20 วินาที ก็ ดีดตัวขยายพองตัวจนเต็มพิกัด มือเรียวน้อย ของ เจี๊ยบ กำรูดสุดความยาวขึ้น-ลง เธอ มองอยู่พักก่อนเลื่อนหน้าเข้าไป และ อ้าปากเผยอ ก่อนจะถึงปลายสุดของ ท่อน คะรวย กลิ่นคาวกาม ก็ โชยสะบัด กระทบโสตประสาทรับกลิ่น ความหอมคุ้งคาวช่างยั่วยุอารมณ์ เธอ เสียยิ่ง...เธอ พริ้มเปลือกตาปลายมองขึ้นไป ที่ เจ้าของ แท่งแข็ง....เขา ก็ มองมา ที่ เธอ.....เจี๊ยบ ค่อยๆ อ้าริมฝีปากน้อยๆเรียวเผยอ เมื่อปลายแตะริมฝีปาก เธอ ฉกเรียวลิ้นปาดป้ายสอดดุน ปากรูบนหัวเงี่ยง..เด็กหนุ่ม ผวาถอยให้ เธอ เห็น..เจี๊ยบ รุกต่ออีก  เธอ เลื่อนรูปาก เธอ ครอบรูดผ่าน เหนียงเงี่ยง ลิ้นวนส่วนปลาย ยังหัวดุนแซะรูเยี่ยว ของ เด็กหนุ่ม ต่อ..ยิ่ง เธอ ดุนดูด เด็กหนุ่ม ก็ดิ้นและดันๆๆ ส่งส่วนปลายเข้าไป ๆ ๆ จนชนคอยหอยเธอ..เธอ สำลัก แต่ ก็ เลียตวัดน้ำลายที่ทะลักเลอะดูดกลืนกลับลงคอไปหมดสิ้น...โต้ง ทนต่อไปไม่ไหว เขา จับ หญิงสาว นอนหงาย และ ตามเอา หัวควย ปาดป้ายปากรู หี สอง-สามครั้ง ก่อน กด ๆๆ ส่วนหัวมุดผ่านปากช่องทาง พอเข้าไปสุดลำ เขา ก็ เริ่มซอยๆ ๆๆๆๆๆ เสียงน้ำหล่อลื่น เสียง หญิงสาว ดังเหมือนแข่งกัน.. ตัวเขา ก็ร้องเพราะความเสียว ทั้งให้ เธอ นอนคว่ำโกงก้นท่าหมา โต้ง ก็ เหนี่ยวเอว หญิงสาว มาเย็ดๆๆๆๆๆๆๆ ท่อนควย เขา ร้อนแทบระเบิด น้ำเสียวไหลย้อยเลอะ หน้าหีและกกควย...โต้ง เกาะสะโพกดึงรั้งเย็ดๆๆๆๆ  เจี๊ยบ จากด้านหลัง เร็ว เร่ง ถี่ แรง....หญิงสาวสะบัดศีรษะ เพื่อหวังบันทอนความซ่านสยิว แต่ ความเสียวเกินจุดครั้งแล้ว-ครั้งเล่า.. เขา แตกกับ เธอ เธอ เสร็จกับ เขา สามครั้ง สี่ครั้ง และ นับไม่ถ้วนจวบจนต่างสลบไศลในอ้อมกอด ของกันและกัน ท่อนลำควยคาค้างร่อง ลืบหี บีบรัดตอดจนสิ้นเสียวน้ำเงี่ยนกามคาวคลุ้งไปทั้งห้อง กลิ่นหอมอบอวลจนฟ้ารุ้ง.. ....

 .                       8
.......................//...........................//.......................................//.............................//..............

........ .เช้านั้น เจี๊ยบ ตื่นขึ้นมาอาบน้ำและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดเดิม ของ เธอ..มองหา โต้ง ไม่พบ เธอ จึงเดินออกไปยังห้องรับแขก ไปที่ชั้นหนังสือ และหยิบ ไดอารี่ เล่มนั้นมาพร้อมปากกา..เธอ เขียนบางสิ่งไว้หน้าสุดท้ายของ ไดอารี่ และ นำกลับไปว่างกลับคืนที่เดิม เธอ เดินออกไปหน้าระเบียงบ้าน กลิ่นดินยามเช้าโชยหอมจางๆ ลมเอื้อยโชยเหมือน นำพา เธอ เดินไปยังศาลาท่าน้ำ เธอ เดินไปมองไปรอบทิศ เห็น ยายจันทร์ หรือ น้าจันทร์ ของ โต้ง เดินไปที่ระเบียงและเข้าไปในตัวบ้าน เธอ มองตัวเรือนบ้านอีกครั้ง เหมือนจวนเวลาแล้ว ที่ เธอ ต้องกลับไปยัง เวลาที่ เธอ จากมา การมาครั้งนี้ สร้างความเปลี่ยนแปลใดๆ บ้างหน่อเมื่อ เธอ กลับไป เธอ ยิ้มน้ำตาซึมอีกครั้ง เดินไปยังปลายศาลาที่ ยื่นไปในธารน้ำ เธอ คิดถ้า เธอ..ดำลงไปในน้ำแล้วๆ สายธารนี้ไม่นำพา เธอ กลับไปอะไรจะเกิดขึ้น..???..เธอ หลับตาก่อนหงายหลังทิ้งตัวลงไปในธารน้ำตก วินาทีนั้น โต้ง วิ่งมาถึง และเอื้อมมือมาคว้า ข้อมือเธอ แต่ สัมผัสนั้นแค่เพียงปลายนิ้ว....ร่าง เธอ ลอยหลุดล่วงตามแรงโน้มถ่วง เธอ เห็น โต้ง ผวาตามมาติดๆ.....

.......                       ......" ตูมมมมมมมมมมมมมมม.."............

............. .โต้ง เอื้อมคว้าตัว หญิงสาว ไม่ได้ พยายามกลั้นหายใจดำควานหาอยู่จนลมเกือบหมดปอดสุดจะกลั้นต่อไป จึง ทะยานตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ พอจะคว้าพื้นศาลาท่าน้ำ เพื่อ หวังพยุงร่างหยุดพักหายใจ กับ พบกับ ความว่างเปล่า โต้ง ลืมตามอง เขา ตกใจเมื่อ มองหาศาลาท่าน้ำไม่มี มองไปรอบๆ บ้างสิ่งรอบบริเวณต่างจากเดิมไปบ้าง แต่ ก็ มีเคล้าโครงภูมิทัศน์รอบบริเวณเท่าที่ สายตามองเห็น ก็ ไม่ได้ทำให้พิจารณาสังเกตอะไรตอนนี้...เขา มุดน้ำดำลงไปอีกครั้งหวังควานหา ร่าง เจี๊ยบ..เขา ดำผุดดำว่ายอยู่ ร่วม 10 นาที ก็มี เด็กสาววัยเดียวกับ เขา มายืนมองบนฝั่ง.. .

....." เธอ ๆ  เธอ เป็นใครนะ มาว่ายน้ำเล่นอะไรที่นี่.."..
....." ฉัน กำลังตามหา เพื่อนของ ฉัน ที่ตกมาในน้ำเมื่อกี้นี้อยู่.."..เขา ตะโกนบอกก่อน ดำแหวกดำมุดลงไปใต้ผิวน้ำอีก...
......" ขึ้นมาเถอะ จะค่ำแล้ว รถคนงานจะกลับแล้วนะ เห็น เขา ตะโกนเรียกกันแล้ว.."..เธอ บอก เด็กหนุ่ม วัยเดียวกับเธอ เพราะ คิดว่า เขา คงจะเป็นลูกหลานคนงานที่มาทำส่วนต่อเติมรอบบ้าน และ คงเล่นน้ำอยู่กับเพื่อนดั่งที่บอก เธอ พยายามมองหาเพื่อนของ เด็กหนุ่ม แต่ ก็ พบว่ามีเพียง เด็กหนุ่ม อยู่คนเดียวเท่านั้นนี่..
......" อะไรนี้ พึ่ง..."..เขา จะบอกตอบ เด็กสาว วัยเดียวกันกลับ ว่า นี้ยังไม่ 9 โมงเช้าเลย แต่ เมื่อมองไปรอบบริเวณ เขา จึงพึ่งสังเกตว่า ตะวันกำลังตกฟากละฟ้าลงทิศตะวันตก..ความแปลกใจ วูบเข้ามา..
....." หรือ เธอ เป็นลูกคนงานที่พักที่นี่.."..เธอ คิดในใจไปพร้อมๆ ยิงคำถาม ว่า อาจเป็นลูกคนงานบางส่วนที่จะพักอยู่ที่นี่ ไม่กลับไปเหมือนอีกกลุ่มที่มาจัดทำเรื่องต้นไม้ และ ส่วน ตบแต่งภายนอก...
......" เปล่าๆ .."...เขา ว่ายน้ำพาตัวขึ้นฝั่ง และ มองกลับไปในธารน้ำ ใจคิด เธอ คงกลับไปจากที่ เธอ มาอย่างที่ เธอ บอกว่ามาจากอีกที่ เขา นึกถึงคำ เจี๊ยบ ที่บอก.. ." แล้ววันหนึ่ง เรา จะเจอกันอีก..". ...เขา ก้มหน้ายอมรับ ก่อนหันไปมองที่ เด็กสาว ที่ยืนตรงหน้า และมองไปยังตัวบ้าน...
....." เธอ ไม่กลับไปกับคนงานหรือ นั้นรถออกแล้วนะ.."..เธอ บอก เด็กหนุ่ม พร้อมชี้มือไปยังรถที่เคลื่อนตัวออกไป..
....." เอ๊ะ อะไรกันนี่!!!.."..เขา ตกตะลึงกับตัวบ้านที่แม้ สร้างเสร็จแล้ว แต่ ขนาดมันยังเล็กกว่า บ้าน ของเขา !!! และ มองสีสันที่ทาใหม่เอี่ยมเหมือนพึ่งเนรมิตเสร็จ!!! เขา เดินตรงไป เกือบจะเป็นวิ่ง และ ไปหยุดยืนมองห่างตัวบ้านไม่ถึง 50 เมตร...
......" มี อะไรหรือ เอ่อ เธอ.."..เธอ วิ่งตาม เด็กหนุ่มมา และสงสัยในท่าทาง ของ เด็กหนุ่ม จะเรียกชื่อ ก็ยังไม่รู้จัก..
....." ใคร นะ จันทร์ เพื่อน จันทร์ เหรอ.."..เธอ เอ่ยถามเสียงใสหวาน..
....." คือๆ อะ ะ คะ คุณจิ๊ก.."..เธอ ตอบ เด็กสาววัยเดียวกันที่ เดินออกมาหน้าระเบียงบ้าน เพราะ นึกหาคำตอบไม่ทัน..
...." คุณจิ๊ก จันทร์ อะไรๆ อะไรกันอีกหละนี่.."..เขา ตะลึงมองหน้าระหว่าง เด็กสาวทั้งสองคนสลับกันไปมาในใจก้องถามว่า มันเป็นไปได้อย่างไร อย่างไม่อยากเชื่อสายตา....
...." จันทร์ คุณแม่ คุณพ่อ ไม่แวะเข้ามานะจ๊ะวันนี่ เดียว จันทร์ มานอนเป็นเพื่อนจิ๊ก นะคะ.."..
...." คะ คุณจิ๊ก.."..เธอ ตอบพร้อม มองหน้า เด็กหนุ่ม ก่อนมอง หญิงสาว ที่เรียกว่า คุณจิ๊ก เดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน....
....."  มันอะไรกัน.."..เขา ยืน งง จะก้าวเท้าไปทางไหนก็ไม่ถูกในใจสับสัน..
....." เธอ ไปพักเรือนคนงานได้แล้วนะ กลางคืนก็ อย่าออกมาเดินเพ่นพ่าน คุณจิ๊ก เธอ ไม่ชอบ ฉัน ไปก่อน.."..เธอ บอก แก่ เด็กหนุ่ม ก่อนเดินเข้าตัวบ้านไปตาม คุณจิ๊ก ไป..

........... ..โต้ง ยืนหันมองหันซ้าย-หันขวาไป-มาอยู่อีกพัก ก็ เดินไปนั่งที่โต๊ะม้านั่งข้างตัวบ้าน ตัวคำถามวิ่งเข้ามาเต็มหัวนึกอะไรไม่ออก เกือบครึ่งชั่วโมง ความมืดก็คลุมพื้นที่ทั่วบริเวณ แสงไฟจากตัวบ้าน และ เสาร์ไฟรอบๆ บ้านถูกเปิดสว่างพราว..เขา ยังสงสัยและพยายามจะแสวงหาคำตอบทั้งหมดทั้งมวล จึงเดินไปยังตัวบ้านตั้งใจจะเข้าไปถาม เด็กสาว ที่พบให้รู้ความจริงต่างๆ ก็ บังเอิญเจอหญิงวัยกลางคนเดินยกถาดสำรับอาหารเข้ามา....

.... " อ้าว เธอ เป็นใครหล่ะ ต้องการอะไรหรือ.."..เธอ ถาม เด็กหนุ่มที่มายืนหยุดอยู่ตรงหน้า..
....." คือ ผม ตกรถออกไป พร้อมคนงานไม่ทัน อยากได้อาหารสักมื้อนะครับ..
....." หือ คนงาน อ้าว แล้วทำไมไม่ไปรวม กับคนงานด้านหลังหละ พ่อหนุ่ม.."..เธอ ถามกลับแต่ ก็ยิ้มๆ อย่างมีไมตรี..
....." ผม ไม่ค่อยรู้จักใครนะครับ.."..เขา ตอบไปแบบนึกอะไรได้ ก็ แถไปก่อน..
.... " งั้นรอ ฉัน ก่อนเดี๋ยว ฉัน เอาอาหารไปให้ คุณจิ๊ก ก่อน อ้าว จันทร์ ๆ มานี่หน่อย.."..เธอ เห็นลูกสาวเดินมาพอดี จึงเรียก ลูกสาวเข้ามาหา..
...." อะไรหรือแม่.."..เธอ มองมาที่แม่ และ หัน ไปทาง เด็กหนุ่ม...
....." เองทำไมไม่หา ข้าวให้พ่อหนุ่มคนนี้หน่อย มันตกรถคนงานนะ คงจะหิว แล้วดูเสื้อผ้าพ่อเองให้มันผลัดเปลี่ยนด้วย ดูเสื้อผ้ามันจะเปียกๆนะ..เดี๋ยวแม่ เอาอาหาร ไปให้ คุณจิ๊ก ก่อน เธอ คงรอนานแล้ว.."..เธอ พูดสั่งเสร็จ ก็ เดินถือถาดอาหารเข้าตัวบ้านไป..
....." เธอ มา ตามมา.."..เธอ เดินนำอ้อมไปทางด้านข้างตัวบ้าน ซึ่งเป็นเรือนคนรับใช้ และ ห้องของบริวาร ที่ทำงานภายในบ้านนั้นเอง ห้องครัวจะอยู่ที่นั้น เธอ ชี้มือไปยังบริเวณเรือนครัว...

.......... .. จันทร์ จัดหาอาหารมาให้ โต้ง และ เดินไปเอาเสื้อผ้าพ่อของเธอ ในเรือนพัก ออกมาให้....โต้ง กินอาหาร และ นึกหาคำถามที่จะมาถาม เด็กสาว..จันทร์ เดินกลับมา พร้อม กางเกงขาก๊วย เสื้อกล้าม ยื่นวางตรงโต๊ะ ที่ โต้ง กำลังกินข้าวจวนเสร็จ...

...." เธอ ชื่ออะไรนะ แล้วจะนอนไหนหละคืนนี้.."..เธอ นั่งลงพร้อมดันขันน้ำบนโต๊ะส่งไปให้ เด็กหนุ่ม เมื่อเห็น เขา กินอาหารเสร็จพอดี..
...." โต้ง เรา ชื่อโต้ง เธอหละ.."..เขา แกล้งถามชื่อ ทั้งที่รู้จากการเสวนาเมื่อเย็น ระหว่าง เธอ กับ คุณจิ๊ก !!..
...." จันทร์ เรา ชื่อ จันทร์ อ้าวกินเสร็จแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปหาที่พักรวมกับพวกคนงานนะ เดี๋ยว คุณจิ๊ก ออกมาเจอจะว่าเอา เธอ ไม่ชอบให้ใครมาเดินเผ่นพ่านตอนกลางคืน เข้าใจไหม ?.."..เธอ ย้ำอีกครั้งน้ำเสียงจริงจัง..
....." โอเคร.."..เขา รับคำ..
....." ว้าย.."..เธอ ร้องเสียงหลง เพราะ อยู่ๆ ไฟฟ้า รอบตัวบ้าน ก็ ดับพรึบลงพร้อมกันทั้งหมด ความมืดปกคลุมทั่ว ไม่มีแสงใดเหลือส่องแสง..

........... .เวลานั้น พ่อ จันทร์ เดินออกมาแล้วบอกเดียวจะไปดูเครื่องปั้นไฟที่โรงเก็บของ และสั่งให้ จันทร์ ไปอยู่เป็นเพื่อน คุณจิ๊ก จันทร์ ไม่ได้พูดอะไร แต่ ดึง โต้ง ให้ เดินตามไปด้วย.. พอเข้าไปตัวบ้าน ก็ พบ แม่ เธอ จุดตะเกียงเจ้าพายุ และ เชิงเทียน ให้แสงสว่างไปทั้งห้องนั่งเล่นแล้ว..แม่ เธอ ให้ เธอ อยู่เป็นเพื่อน คุณจิ๊ก ก่อนเดินยกสำรับอาหารกลับออกไป...จันทร์ ให้ โต้งนั่งที่โต๊ะ ก่อน เดินเข้าไปนั่งข้าง คุณจิ๊ก ที่ ทำหน้าเหมือนจะถามอะไร..พอดี พ่อ เธอ เดินเข้ามาในบ้าน และ บอกว่า สายพานเครื่องปั้นไฟขาดหมดเลยคืนนี้คงต้องอาศัยไฟจากตะเกียงไปก่อน และ พ่อจันทร์ ก็ เดินออกไป..จันทร์ เล่าคราวๆ เกี่ยวกับ เด็กหนุ่ม ที่นั่งอยู่ ว่าชื่อ โต้ง เป็นคนงานที่ตกรถคนงานพวกกลับเข้าเมือง เธอ เลยหาอาหารให้กิน และ กำลังจะให้ไปพักรวมกันคนงาน..แต่ คุณจิ๊ก บอก ให้ โต้ง อยู่เป็นเพื่อนก่อน เพราะ เธอ กลัวความมืด( ด้วยเนื้อที่ หน้า ที่เหลือน้อยนะคะ แว่น เลยตัดคำสนทนา เป็น อธิบายเยอะหน่อยโน๊ะ..) ...คุณจิ๊ก มองหน้า เด็กหนุ่ม และรูปร่างหน้าตาแล้ว ก็ ดูเป็นมิตร จึงไม่คิดหวั่นกลัวอะไร..ทั้งหมดนั่งนิ่งมองหน้ากันไป-มาทามกลางแสง ตะเกียงเจ้าพายุที่ส่องสว่าง แล้วฟ้า ก็ เหมือนเป็นใจ หรือ คือ อาเพสสร้าง ก็หาไม่ ลมฝนสาดส่งลงมาอย่างไม่มีที่ท่าตั้งเค้ามาก่อน จันทร์ กับ โต้ง ต้องรีบช่วยกันไปปิดหน้าต่างประตู แล้วกลับมานั่งจ้องหน้ากันต่อ.. โต้ง ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรคุย เพราะยัง งง  ว่านี้คือฝัน หรือ เรื่องจริง..ฝนตกนานจนลืมเวลา เพราะ ทั้งหมดเริ่มแลกเปลี่ยนกันเล่าเรื่องสยองขวัญ เล่าไปไม่นาน คนเล่าอย่าง จันทร์ เอง ก็ โดนเบียดจาก คุณจิ๊ก..จน เธอ ทนกลัวต่อไปไม่ไหวจึง ชวน จันทร์ เข้าไปนอนในห้อง และ บอกอนุญาต ให้ โต้ง นอนในห้องรับแขกนั้น...สองสาว แยกตัวออกไป พร้อม ตะเกียงเจ้าพายุ..โต้ง เดินไปนอนที่โซฟายาวตัวหนึ่ง สายตามองมุมต่างๆ ในห้องนั้น เขา พึ่งพิจารณา ถ้าจริงดั่งคิด คนหนึ่งคือ จันทร์ อีก คนก็คือ แม่ ของเขา แน่!!...เขา พยายามจะข่มตานอน และตั้งใจ เช้าเมื่อไร จะต้องหาทางกลับไปยังที่ๆ เขา มา..แต่ เวลานี้สำหรับ เขา ตอนจากมาคงยังไม่เกินบ่าย 2 แน่ๆ จึงจึงไม่อาจข่มตาลง ในสมองนึกอะไรต่างๆ นานา ร่วมถึงเรื่อง เจี๊ยบ ด้วย...เกือบชั่วโมงที่ เขา นั่งมองเปลวเชิงเทียนในห้องนั้น จน รู้สึกปวดเบา จึง เดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ติดกับ ห้องพัก แม่ ของเขา ทำธุระเสร็จกำลังจะออก พลันหูก็ได้ยินเสียงคนซีดซาด เสียงเหมือนคนกินของเผ็ดดังมาจากห้องนอนของ แม่.!!. .." เสียงอะไร "...เขา ตรงเข้าหาผนังระแนงฝากั้น เสียงที่รอดมาดังชัดขึ้น เขา แนบหูฟังแล้ว ตกใจ อะไรกันนี่ น้าจันทร์กับแม่.. .

.                        .9

...." อรูย ย ย ย จันทร์ เบาหน่อย จิ๊ก เสียวจะแย่แล้วนะ.."..
...." เบา ได้อย่างไร ก็ คุณจิ๊ก เล่นแหย่นิ้วเข้าไปในของ จันทร์ มิดนิ้วเลยนี่คะ นี่แนะซูด ด ด ดดด.."..เธอ ดิ้นแดะสะโพก สู้นิ้วเรียวของ คุณจิ๊ก และ เธอ ก็ ห่อลิ้นแหย่รูร่องที่ปากช่องทางเสียว ของ คุณจิ๊ก.. เธอ ประกบปากอยู่แนบสนิท ออกแรงดูดแรงๆ ซูดซดน้ำเสียวลากยาวลงลำคอ...
....." อ้า อา าา า า.ฮืม หืม มมม.."..เธอ บิดเกร็งเมื่อเรียวลิ้นบุกร่องรูของเธอ นิ้วเรียวของเธอ ปาดแบะแคมให้ร่องเปิดกว้าง แก่นแตดที่ถูกรั้งแคมเด้งโดดตึงเด่นขึ้นมา เธอ ขบดูดเม็ดแตด มือด้านหนึ่งขึงแบะแคม อีกมือหนึ่ง นิ้วสองนิ้วไขว้ซอย ควงควาน...

.......... ..เกมส์รักเพศเดียวกัน สลับรุกเร้าหมุนเปลี่ยนท่วงท่าอีกหลายท่าหลายมุม ทั้งหมดอยู่ในสายตา ของ โต้ง ที่แนบสายตามองรอดรูหัวตะปูที่ถอนจนเป็นรูกว้างมองเห็นภายในชัดทั่วมุมห้อง.. อารมณ์รัก ของ ทั้งสองฝ่ายแลกรส กันจนชนิดต่างป่นเปรอสุดฤทธิ์สุดเดช.. โต้ง เผลอคลึงท่อนดุ้นตัวเองใจคิด แม่ และ จันทร์ วัยนี้ช่างสวยร้อนแรงเสียงจริง และ นี่คือ อีกสิ่งที่ เขา พึ่งรู้..กามกิจของสองสาวจบลง เหงื่อไคล้ท่วมตัวทั้งคู่ ทั้งสองต่างตะครองกอดกัน ต่างกอดก่ายกันไป-มาไม่หยุดนิ่ง..แต่วินาทีนั้น โต้ง ยังไม่เสร็จ เขา ร่วมเกมส์วงนอกนี้ด้วย มือ...เขา เหนี่ยวนำด้ามดุ้นลึงค์สาวรั่วเร่ง เมื่อตอน เห็นทั้งสองสาวเสร็จสม เขา จำละสายตาออกมาเหนี่ยวต่อเร่งๆๆๆๆ กระตุกท่อนลำต่อ จนหัวสั่นหัวคลอน เอวเด้งๆๆๆ กระเด้าลมเปล่า จน จวนเจียนๆ. .".แอ๊ดดดดดดดดด..".. .บานพับประตูร้องเตือน.แต่ ช้าไป!!!! บานประตูถูกผลักออกกว้าง. ." อุ๊ย!!!!!..ว้ายยย..". ..เสียงสองสาว ไม่รู้ใครใช้คำไหน แต่ สายตาจ้องมาที่ กลางลำตัว โต้ง..โต้ง ที่ มือกำด้ามแท่งแอ่นเด้งตัวมาด้านหน้าอย่างไม่ลืมตา เพราะ กำลังมโนภาพต่อ มาจิตหลุดใช้หูตอนเสียงบานประตูถูกผลักนั้นแหละ.. น้ำเงี่ยน โต้ง แตกออกพอดีความแรงของความเสียวขับกระสุนกามพุ่งเป็นสายยาวส่งไปด้านหน้า แต่ เป้าหมายไม่ได้ตั้งใจนั้น คือ ใบหน้าใสสด ของสองสาว ที่ก้าวเดินสุ่มหกสุ่มเจ็ดเข้ามา เสียงหวีดใส่ทำให้ โต้ง ลืมตามองใจหล่นวูบนึก เมื่อสาย.. ." ลืมปิดประตู."..! .!!...เวลาเหมือนหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น...เกือบ 1 นาที...ลิ้มน้ำคาวเป็นวุ้นค่อยๆ ไหลย้อยจากข้างแก้ม ของ คุณจิ๊ก..มีบางส่วนกระเซ็นไปติดริมีปาก ของ จันทร์..จันทร์ ลืมตัวตวัดลิ่มน้ำนั้นเข้าปากปลายลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง..ทุกคนในที่เกิดเหตุหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ก่อน โต้ง จะนึกขึ้นได้ตวัดเจ้าท่อนเจ้าปัญหาม้วนกดลงเอามือกุมไว้แต่ ก็ ไม่อาจปิดบังซ่อนเร้นความยาวใหญ่ได้ สองสาว จ้องสายตามองตามไม่พูดอะไร จันทร์ คว้ามือ โต้ง เดินตามเข้าไปในห้องทั้งๆ ที่ ช่วงล่างยังเปลือยเปล่า เพราะ กางเกงขาก๊วยไปกองที่พื้น คุณจิ๊ก ยัง งง แต่ ก็เดินตามกลับไปในห้องนอน..จันทร์ พา โต้ง มายืนกลางห้องก่อน โต้ง จะทำอย่างไรต่อ จันทร์ ก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น มือปัดมือ โต้ง ออก และ จับแกนแท่งดุ้นพลิกขึ้น-ลงไป-มา เหมือนตรวจสอบค้นหาอะไร..น้ำกามข้นๆ ยังค้างร่องรอยที่ปลายทวน และลำท่อน จันทร์ รูดเบาๆ ก่อนชะโงกหน้าเข้าหา และ อมส่วนหัวเงี่ยงไว้ในปากหมดสิ้น คุณจิ๊ก ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ปิดปากตกใจแต่สายตาก็ไม่ได้ว่างละจากโฟกัส ชิวหาพิฆาตว่อง..เรียวลิ้น จันทร์ ตวัดพรมเลียไล้ เมื่อ เธอ ถอนปากละถอยออกมาน้ำลายย้อยมุมปาก เยิ้ม..แล้ว จันทร์ ก็ ซอกซอนแซะเรียวลิ้นเลียตลบกลับ มือถอกรูดลำลึงค์ข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งโอบตอนพวงกระโปกคู่โต คลึง ตอนโกยลูบ..จันทร์ เหลือบปลายหางตามามอง คุณจิ๊ก ที่ยืนตัวแข็ง จันทร์ ผงกศีรษะเป็นเชิงเรียก คุณจิ๊ก ให้เข้ามาร่วม..คุณจิ๊ก ลังเลอยู่อึดใจ ก็ รวบรวมความกล้าก้าวเท้าเข้าไปร่วมวง คุณจิ๊ก ประครองศีรษะ โต้ง ประกบปากกับ เธอ...บทรักวัยรุ่นอยากลองดำเนินไปพักใหญ่ๆ ทุกคนก็ย้ายกันมานอนท

[kaithai]

เนื้อเรื่องขาดหาย

[Tiger3745]

สรุปตาางคนต่างก็หลงมิติย้อนกันไปมาอ่านสนุกดีครับ