ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ริจะรักต้องกล้าเจ็บ 1 : doraeme

เริ่มโดย casgig, ตุลาคม 29, 2014, 12:45:01 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

casgig

ริจะรักต้องกล้าเจ็บ 1

ดิฉันยอมรับว่าชีวิตของลูกผู้หญิงจะไมมีช่วงตอนไหนเจ็บปวดเท่ากับตอนถูกคนรักดูถูกแล้วไล่ลงจากเตียงแยกทางเดินเป็นที่สุด แต่เพราะความสบประมาทของเขานี่แหละค่ะที่ทำให้ดิฉันได้พบกับความสุขสมที่ตัวเองไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่ในโลกนี้ และทำใหคนที่เอ่ยปากไล่ดิฉันลงจากเตียงต้องมางอนง้อขอคืนดีทุกวี่วัน

พี่วี เป็นผู้ชายที่ดิฉันรักตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมัธยม เขาเป็นชายในดวงใจคนเดียวจนกระทั่งความฝันได้กลายเป็นความจริง เราแต่งงานกันด้วยการเห็นชอบของครอบครัวทั้งสองอย่าง เนื่องมีฐานะและความรู้ดีพอๆกันทั้งคู่ เหนือสิ่งอื่นใดคือเรารักกัน วันแต่งงานเป็นวันที่ดิฉันมีความสุขมากที่สุดในชีวต และวันแต่งงานนี่แหละทำให้ดิฉันพบกับความเจ็บปวดจนน้ำตาร่วงเหมือนกัน

ดิฉันยังไม่เคยผ่านหรือมีประสบการณ์อื่นใดเลยนอกเหนือจากการนอนหนีบหมอนข้างตัวเกร็งจนกระทั่งพบกับความสุขสบายใจ นับตั้งแต่วัยแตกเนื้อสาว ร่างกายและจิตใจของดิฉันไม่มีชายใดมาแผ้วพานเลย จนกระทั่งถึงวันที่เข้าห้องหอนอนเตียงเดียวกันกับพี่วี

คนที่ดิฉันรักคว้าดิฉันเข้าไปในอ้อมกอดทันทีที่ประตูห้องปิด
"เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ ต่อไปนี้บุ๋มจะหวงเนื้อหวงตัวกับพี่อีกไม่ได้ มาให้พี่จูบก่อน อยากจูบมานานเหลือเกินบุ๋มจ๋า"

พี่วีฝังจมูกลงที่แก้มทั้งสองข้างแล้วบดปากลงมาประกบปากดิฉัน ทันทีที่ลิ้นของเขาแทรกเข้ามาในปาก ดิฉันรู้สึกเหมือนไฟฟ้าช็อต แขนขาไร้เรี่ยวแรง

นี่หรือที่เขาเรียกกันว่าจูบ มันมีอานุภาพมากขนาดนี้เชียวหรือ ดิฉันคำนึงในใจก่อนจะพบว่าความรู้สึกต่างๆของตัวเองนั้นได้ล่องลอยหายไปทีละน้อย จนกระทั่งเหลืออยู่เพียงอย่างเดียวคือความรู้สึกของธรรมชาติที่เรียกร้องให้ปล่อยตัวเองไปกับการกระทำของคนที่กำลังจะชื่อว่าเป็นสามีเต็มขั้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ตั้งแต่คบกันมาจากมัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย ดิฉันไม่เคยปล่อยตัวให้พี่วีมากไปกว่ายอมให้เขาจูงมือข้ามถนน หรือจับมือเดินเคียงคู่กันในศูนย์การค้า เขาอ้อนวอนดิฉันสารพัดเพื่อที่จูบหรือกอดสักนิด แต่ดิฉันแข็งขืนไม่ยินยอมทุกกรณีจนเขาเคยพูดเป็นเชิงอาฆาตว่าดิฉันจะทนการตื๊อของเขาไปได้สักแค่ไหน

พี่วีคงจะผิดหวังไม่น้อยทีเดียวเพราะดิฉันไม่เคยผ่อนปรนอะไร แม้ว่าจะถูกเขางอนและทำท่าว่าจะไม่ร่วมหอด้วย หากดิฉันไม่ยอมให้เขามัดจำ

ที่สุดก็มาถึงวันแต่งงาน ซึ่งดิฉันยอมรับว่าไม่มีเหตุผลอันควรที่จะขัดขืนเขา เพราะตัวเองก็เรียกร้องและรอวันนี้มานานเช่นกัน

ชุดราตรีแขนสั้นสีชมพูที่พี่วีต้องการให้ดิฉันแต่ง ถูกปลดออกไปด้วยมือของเขาเอง
"ดับไฟก่อนเถอะค่ะ บุ๋มอาย"
"อายอะไรกัน เราอยู่กันสองคน" เขาดื้อรั้นนัก แต่ดิฉันดื้อกว่า
"บุ๋มอายค่ะพี่วี ปิดไฟก่อนนะคะ" ดิฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

พี่วียอมลุกจากเตียงไปปิดไฟดวงใหญ่ แต่เปิดประตูห้องน้ำและเปิดไฟข้างในไว้ให้แสงสว่างออกมาจนถึงในห้อง ไม่มืดมิดพอที่จะทำให้ดิฉันข่มความอายได้หมดสิ้น และดิฉันก็ไม่สามารถต่อล้อต่อเถียงเขาได้อีกด้วย ปากนั้นถูกปิดจนแทบหายใจไม่ออกเป็นเวลานาน เมื่อปากเป็น มือของเขาก็เริ่มดึงโน่นปลดนี่.. นอกเหนือจากยกทรงกับกางเกงในตัวบางๆ แล้วเขาก็ไม่ยอมให้มีอะไรเหลือติดตัวดิฉันอีก

พี่วีไม่ยอมปล่อยดิฉันพ้นจากอ้อมกอด เขาใช้มือเพียงข้างเดียวถอดเสื้อกางเกงตัวเองออกจนเหลือแต่เจเพรสตัวสุดท้าย เขาพลิกตัวดิฉันกลับมาให้เผชิญหน้าอย่างเดิม เพราะปากของเขาลงไปทาบอยู่บนอกที่อวบอิ่ม

ดิฉันเกิดความรู้สึกเสียววาบหวิวจนแทบขาดใจ ปากของพี่วีนี่แหละเป็นต้นเหตุ เขาใช้ลิ้นเลียรอบๆบริเวณเนินอกก่อน ตอนนั้นดิฉันขนลุกชูชัน แล้วเขาก็เม้าริมฝีปากที่หัวนม  คราวนี่แหละที่ดิฉันแทบขาดใจ

แต่ก็ช่างแปลกนักทั้งที่รู้สึกว่าแทบขาดใจเพราะถูกทำเช่นนั้น แต่ตัวเองกลับแอ่นอกเข้าหาท้าทายให้เข้าแน้นเม้มปากขบขยี้รุนแรงขึ้น...

ดิฉันบอกไม่ถูกว่าเกิดความรู้สึกอะไรกันแน่ พอใจ ไม่พอใจ เจ็บปวด เสียวซ่าน วาบหวิว หรืออับอาย แต่ไม่ว่าจะเกิดความรู้สึกใดในตอนนั้นพี่วีก็หาหยุดยั้งการกระทำไม่...

johnywalker

เปิดตัวมาก็แต่งงานเลย ไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนด้วย เป็นผู้หญิงที่ใจแข็งมาก