ตัวละครและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้นคุยกันก่อนอ่าน สวัสดีนะครับเหล่ารีดเดอร์ขาหื่นทั้งหลาย ผมเห็นคอมเม้นอยากให้มี Superhero แบบไทยๆ จำพวก ลูกผู้ชายพันธุุ์ดี ประมาณนี้ ใช่มั้ยครับ คือไม่มีนะ 5555 แต่....ผมจะประสานความเป็นไทยเข้ากับฮีโร่สไตล์ต่างประเทศอย่างไร ก็ติดตามในตอนต่อๆไปนะครับ มีแน่นอน
ความเดิมตอนที่แล้วปันและเพื่อนๆได้ไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ ซึ่งภายหลังโดนโจมตีโดยเหล่าวายร้าย ก่อนที่กลุ่ม Protector จะมาช่วยพวกปัน ปันเสียสละตนเองปกป้องหน่อย เพื่อนสนิทที่เค้าแอบรัก จนต้องโดนระเบิดจากเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์
................................
ปัน : ................. โอ่ยยยยยย โอ้ยยยยยยย เสียงอะไรดังไปหมด โอ้ยยยยยยยย
ตอนนี้ในหัวปันมีเสียงพันล้านเสียงดังก้องกังวาลปนเปกัน ฟังไม่ได้ศัพท์ จนหัวเค้าแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ
ปัน : โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
แล้วเค้าก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าตอนนี้เค้านอนอยู่ในโรงพยาบาล ตามตัวมีสายระโยงระยางพันเต็มไปหมด ตามร่างกายของเค้าเค้ารู้สึกถึงบางสิ่งที่ไหลเวียนอยู่ทุกอณูรอบๆกายแต่เค้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร
??? : ใจเย็นๆนะคะคุณ เดี๋ยวดิชั้นไปตามคุณหมอก่อนนะคะ
ปันหันไปหาต้นตอของเสียง
เป็นโครงกระดูก!!! โครงกระดูกกำลังพูดกับเค้าแล้วโครงกระดูกตนนั้นก็เดินออกจากห้องไป
ปัน (ความคิด):เชี่ยยยยย นี่กูตายแล้วใช่ไหมเนี่ย กูอยู่นรกขุมไหนวะเนี่ยมีโรงบาลด้วย มีหมอด้วย
สักพักก็มีคนเดินเข้ามา แต่คนที่เดินกลับเข้ามาไม่ใช่โครงกระดูกแต่เป็นคนที่ไม่มีผิวหนังปันสามารถเห็นกล้ามเนื้อทุกมัดในร่าง ดวงตาที่ปูดโปน
ปัน : .........
มนุษย์กล้ามเนื้อ : ฟื้นแล้วสินะครับ เป็นยังไงมั่งครับ เดี๋ยวขอหมอตรวจหน่อยนะ
ปัน : หมอ?
มนุษย์กล้ามเนื้อที่บอกว่าตนเป็นหมอยิ้มให้ปันหนึ่งที ก่อนที่จะใช้ Stethoscope ตรวจฟังเสียงหัวใจของเขา หมอคนนั้นดูอุปกรณ์ช่วยชีวิตต่างๆที่พันอยู่รอบตัวปัน
หมอ : หมอว่าคุณออกจากICUได้แล้วครับ เดี๋ยวคุณพยาบาลจะพาไปห้องพักฟื้นนะครับ
หมอหันหลังกำลังจะเดินออกไป
ปัน : แล้ว......เอ่ออหมอครับตอนนี้ผมอยู่ไหนครับ
หมอ : โรงพยาบาลXXXไงครับ คุณได้รับอุบัติเหตุจากการโจมตีของพวกวายร้าย นี่คุณหลับไปสามวันเลย ขอตัวก่อนนะครับ
แล้วมนุษย์กล้ามเนื้อก็เดินออกจากห้องไป สักพักก็มีมนุษย์กล้ามเนื้อสามคนเดินเข้ามา ดูจากลักษณะกล้ามเนื้อแล้วปันคาดคะเนว่าเป็นหญิงทั้งสามคน ดูจากตรงทรวงอกที่เต็มไปด้วยก้อนไขมันที่กลมโต แต่เอาจริงๆอวัยวะที่ผู้ชายทุกคนพิศมัยใฝ่ฝันแต่สำหรับปันตอนนี้เหมือนเป็นฝันร้าย ปันค่อยๆทิ้งตัวลงบนเก้าอี้รถเข็นก่อนที่หนึ่งในสามคนนั้นจะเข็นพาปันไปยังห้องพักฟื้น
เมื่อถึงห้องปันทิ้งตัวเอนกายลงบนเตียงอย่างสบายใจ หลังมนุษย์กล้ามเนื้อทั้งสามพามาส่งถึงห้อง ปันหลับตาลงหมายจะงีบสักตื่น เผื่อสิ่งที่เค้าเจออยู่ในตอนนี้จะเป็นเพียงแค่ความฝัน
กริ๊ก
เสียงประตูห้องเปิดออก มีใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง
??? : โรงบาลโทรไปบอกว่า แกฟื้นแล้วชั้นเลยรีบมา
ปัน : อ่อไอ้พลอยเองขอบจะจา......เห้ยยยยไมแกอยู่สภาพนี้
ปันอุทาน เพราะเมื่อเค้าลืมตาขึ้นมาสิ่งที่เค้าเห็นอยู่ตรงหน้าคือ พลอยเพื่อนของเค้า ไม่ใช่โครงกระดูก ไม่ใช่มนุษย์กล้ามเนื้อ แต่ว่าเธอเปลือยเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าปิดบังร่างกายสักชิ้น
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
พลอยพลอย : สภาพไหนอ่ะ ก็ปกติดีนี่
ปัน : เอ่อ แกไปหาไรใส่ก่อนดีไหม
พลอย : ไมอ่า ต้องใส่เสื้อกาวฆ่าเชื้อเข้ามาด้วยหรอ
ปัน : เปล่าชั้นไม่ได้...เออๆเอาที่แกสบายใจละกัน
ปันพยุงตัวขึ้นนั่ง ในขณะที่พลอยนั่งลงที่ข้างเตียงของเค้า ปันค่อยๆพิจารณาเรือนร่างของเพื่อนสนิทตน ผิวของพลอยเนียนขาวละเอียด โดยเฉพาะหน้าอกคู่นั้นที่ซ่อนรูป ปันแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง กะคร่าวๆก็ประมาณคัพซีเห็นจะได้ ปลายปทุมถันสีชมพูอ่อน หน้าท้องแบนราบ เอวคอดกิ่ว ตรงน้องสาวมีขนหมอยเล็กละเอียด ขึ้นปกคลุมเพียงเล็กน้อย ปันได้แต่กลืนน้ำลาย เพราะตอนนี้แก่นกายของเค้าได้ตอบสนองขึ้น โชคยังดีที่ปันห่มผ้าปิดคลุมไว้ ไม่ให้เพื่อนสาวสังเกตเห็น
พลอย : แกเป็นไงมั่ง
ปัน : ก็ดี รู้สึกแปลกๆนิดหน่อย
พลอย : แปลกยังไง..
กริ๊ก มีคนเข้ามา เป็นพี่มิลค์ นุก และน้องมายทุกคนล้วนเปลือยเปล่า!!!
ปัน : เห้ยยย.....ทำไม
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มายมายด์ : ตกใจไรคะพี่ปัน
ปัน : เอ่อไม่มีไรเอ่อ...(เหนียวคอเลยกู)
นุก : เป็นไงมั่งแก ตายยากจริงนะ โดนรังสีคอสมิกไปจังๆยังรอดอีกนะ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
นุกมิลค์ : พวกเราเอากระเช้าผลไม้มาฝากน่ะ
มายด์ : เจ็บมากไหมคะพี่ปัน
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มิลค์มายเดินมาจับมือปันฝั่งตรงข้ามพลอย คำถามมากมายยิงมาใส่ปัน แต่ตอนนี้สติปันไม่อยู่กับตัวเลย มองซ้ายก็นม มองขวาก็นม ตรงหน้าก็นม ทั้งขาวเนียน น่าขยี้ ของพี่มิลค์ใหญ่คัพD สมแล้วที่ปันแอบมองมาตั้งแต่เด็ก ในขณะที่ของมายนี่ก็คัพB เริ่มโตแตกเนื้อสาวแตกต่างจากที่เคยเห็นตอนเด็ก ส่วนของยัยแว่นนุกซ่อนรูปมากเห็นติ๋มๆ แต่นี่คัพซีอย่างต่ำ ส่วนของน้องสาวของพี่มิลค์นี่ผ่านการแว็กมาเรียบเนียนราวหีเด็ก ของน้องมายมีขึ้นแพลมๆบางๆ ส่วนของนุกนี่ป่าดงดิบอะเมซอนชัดๆ ตอนนี้ปันปวดควยที่แข็งจนแทบระเบิด
ปัน (ความคิด):ใจเย็นๆนะลูกพ่อ โอยยยนี่ลูกช้างทำบุญหรือกรรมอันใดไว้ เลยต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้
พลอย : ปัน..........ปัน
ปัน : ว่าไงแก
สติปันกลับเข้าร่างเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรัก
พลอย : แกคุยกะเพื่อนวัยเด็กแกไปละกัน ชั้นกลับก่อนละดีใจที่เห็นแกไม่เป็นไร บาย
ปัน : ขอบใจมากแก บาย
พลอยโบกมือลาก่อนจะเดินออกจากห้องไป
นุก : คนนี้หรอทีแกแอบชอบ
ปัน : เอ้ยยย ไม่ใช่เว้ย มันมีแฟนแล้ว
มาย : พี่ปันยังเจ็บตรงไหนไหมคะ
มายพูดพลางกุมมือของเค้า ปันอดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง สองเต้าคู่งามนั้น นี่พวกเธอไม่เขินอายกันบ้างเลยหรอเนี่ย
นุก : รู้อยู่แล้วแหละว่าแกตายยาก
มิลค์ : ไม่เอาน่านุก ไม่พูดเรื่องไม่ดี ตงตายอะไร
ปัน : แน่นอนถ้าชั้นตายไปคงมีคนนอนร้องไห้ตาบวมสามวันสามคืน
ปันพูดพร้อมหลิ่วตาให้นุก นุกก็ค้อนควับกลับเข้าให้
ปัน : แล้วนี่เหตุการณ์เป็นไงมั่ง
นุก : มีคนตายไปสิบเจ็ดคนพวกผู้ร้ายหนีไปได้ เห็นทางการกำลังตามจับอยู่ แต่เพื่อนคณะนายไม่มีใครเป็นอะไร คนที่ชื่อบาบี้ฟกช้ำเล็กน้อยอ่ะ แต่ตึกก็เสียหายไปเยอะเลย คงต้องปิดบริการหลายเดือน เห็นมีของหายอ่ะพวกของเก่า เห็นบอกว่าคันธนูไรเนี่ยแหละ
มายด์ : อาจจะโดนบึ้มไปตอนสู้กันก็ได้นะคะ
ปัน : แล้วดร.ชาญวิทย์อ่ะ
มิลค์ : ปลอดภัยดีจ้ะ
ปัน : อ่อก็ดีแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับที่อุตส่ามาเยี่ยม พ่อแม่ผมเค้ารู้ยังครับ
มิลค์ : เมื่อกี้พี่โทรบอกให้แล้วจ้ะ แล้วคุณแม่พี่ก็ฝากมาเยี่ยมเหมือนกันนะ
ปัน : ฝากคำขอบคุณไปให้คุณน้าด้วยนะครับ
นุก : แล้วคืนนี้ใครจะอยู่เฝ้าแกอ่ะ ให้ชั้นอยู่เป็นเพื่อนป่าว
มาย : มายอยู่เป็นเพื่อนเองคร่า
มิลค์ : ไม่ต้องเลยมาย แก่แดดเกินไปละนะเราน่ะ
ปัน : ไม่เป็นไรหรอกนุก ฝากแกดูบ้านชั้นหน่อยละกัน ล็อคดีๆอย่าให้โจรขึ้นบ้านก็พอ ชั้นนอนคนเดียวได้
กริ๊ก มีคนมาอีกแล้ววว
เป็นหน่อย!!!!!
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
หน่อย เปลือยเปล่ามาอีกคน หญิงสาวที่ปันหมายปอง หน้าอกที่เต่งตึงขาวเนียน หัวนมสีชมพูอ่อน หน้าท้องแบนราบ เธอเจาะสะดืออีกด้วย ตรงน้องสาวก็มีขนเพชรที่ถูกตัดตกแต่งอย่างเรียบร้อยปกปิดรูสวาทไว้ ตอนนี้ใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นส่ำ ส่วนควยก็แข็งโป๊ก กระดิก ดิ๊กๆ ราวต้องการไออุ่นจากรูสวาท
ปัน (ความคิด):ใครก็ได้ฆ่าผมที
หน่อย : ...... (กระซิก กระซิก)
น้ำตาเธอไหลลงอาบแก้ม
มิลค์ นุก มาย มองหน้ากัน
มิลค์ : นี่ก็เริ่มดึกแล้วพวกพี่กลับก่อนนะ มีไรโทรมาละกันนะหายไวๆนะปัน
มาย : ไปละคะพี่ปัน
ก่อนไป นุกโน้มตัวมากระซิบข้างๆหูปัน โอ้วววว ความขาว และฟาร์มโคนม ระดับ FullHD สี่มิติ กลิ่นหอมจางๆนี่มัน....
นุก : คนนี้ใช่ป้ะหึหึ
นุกยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนบอกลาปัน แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งปันและหน่อยไว้ในห้อง
ปัน : ว่าไงแก ร้องไห้ไม ยังไม่ตายว้อยยย
หน่อย : ไมแกถึงทำแบบนี้
ไม่มีคำตอบจากปากชายหนุ่ม มีแต่เสียงสะอึกสะอื้นของฝ่ายหญิง
..................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน