Dark World ตอนที่ 5 วิวัฒนาการของผู้ถูกกลืนกิน

[katalun]

คุยกันก่อนครับ
           - สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ
       - ขอบคุณบ้าน Xonly อย่างสูงที่ให้พื้นที่ในการลงงานเขียนครับ 
           - ขอบคุณผู้อ่านทุกคนครับ ยิ่งขอบคุณมากสำหรับเม้นให้กำลังใจ และขอบคุณมากๆสำหรับผู้ใหคำแนะนำ
          จะนำมาปรับปรุงในตอนต่อๆไปครับ
           - นั่งอ่านงานย้อนหลังของตัวเอง เห็นด้วยครับที่ว่ายืดเยื้อไปหน่อย จะพยายามเขียนให้กระชับกว่านี้ครับ ในลำดับตอนต่อๆไป
           - ว่าจะจบช่วงในตอนนี้แต่ดันเขียนไปเยอะมากเลยขออนุญาติซอยเป็น 2 ตอนครับ ตอนที่5 กับตอนที่6จะต่อเนื่องกันนะครับ 


   
           

           Dark World


           บันทึกบทเรียนพื้นฐานแห่งผู้ปกครองโลก

           "พฤกษาแห่งชีวิต" ต้นไม้ใหญ่ที่เป็นเหมือนหลังคาของโลกเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณของทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ พื้นภิภพที่เป็นหนึ่งเดียวกัน สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอาศัยอย่างสงบสุข แม้จะต่างสายพันธุ์ ต่างสถานที่ แม้จะคุยกันคนละภาษาเสียง แต่ทุกคนสิ่อสารถึงกันและกัน สามารถเข้าใจกันแม้จะคุยกันต่างภาษา เป็นเพราะ"พฤกษาแห่งชีวิต" ที่เป็นเหมือนดั่งผู้แปลภาษาพูดให้เป็นภาษาแห่งจิต ทำให้ทุกๆเผ่าพันธ์อยู่รวมกันอย่างสงบสุขมาช้านาน แต่ด้วยความละโมบของแต่ละเผ่าทำให้เผาผลาญกันเองจนดับสูญไปจนหมด มีเพียงเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านั้น ที่ยังคงอยู่ได้อย่างผาสุขในปัจุบัน


           Dark World ตอนที่ 5 วิวัฒนาการของผู้ถูกกลืนกิน

           ท่ามกลางการจู่โจมอันหนักหน่วงของฝูงตุ๊กตาหุ่นเชิด กับกองกำลังของทหารผู้กล้าที่ทำได้แต่ตั้งรับการโจมตีโดยไม่สามารถทำอะไรได้ถนัดมากนัก เหล่าทหารหาญกำลังจะเพลี่ยงพล้ำเสียทีราชินีแม่มด

           "ท่านเอโมส!!! ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่ ถึงขั้นนี้แล้วข้าไม่คิดว่าเราจะมีหนทางที่จะชนะนังมารนั่นได้เลย"เสียงนายทหารผู้กล้าหนุ่มที่อายุน้อยที่สุดกล่าวอย่างร้อนรนกับเอโมส ในขณะที่ทหารผู้กล้าทั้งหมด20นาย รวมตัวกันจัดกลุ่มเป็นวงกลม แต่ละคนยกโล่ห์ขนาดใหญ่ขึ้นมาประกบกันและกัน กลายเป็นป้อมปราการหลังเต่าขนาดย่อมๆโดยมีเอโมสอยู่ตรงใจกลาง คอยใช้พลังของ"โล่ห์อีจิส"เชื่อมรอยต่อระหว่างช่องว่างของโล่ห์แต่ละอัน ป้องกันการโจมตีจากทุกทิศทางของทหารหุ่นเชิดที่โหมกระหน่ำฟันอย่างไม่หยุดยั้ง

       "ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้ากลัวตายเหรอไอ้หนุ่ม ช่างไม่มีความภาคภูมิแห่งนักรบเอาซะเลย"นายทหารอวุโสกล่าวเย้ยหยันทหารหนุ่มน้อยที่เอยวาจาแสดงความขี้ขลาดออกมา
       "ไม่ใช้นะท่าน มาถึงตรงนี้แล้วคำว่าตายไม่สามารถทำให้ข้าหวั่นไหวได้หรอก เพียงแต่ข้าไม่อยากตายอย่างไร้ค่า หรือกลายเป็นทาสที่หน้าสมเพศของนางมารนั่นต่างหาก ท่านดูสิ!!! แม้แต่ท่านหลินที่เก่งกาจยังต้องอยู่ในสภาพไร้ยางอายเยี่ยงนั้น แล้วไอ้นายกองจอมอวดดีก็กลายสภาพเป็นตัวบ้าอะไรไปแล้วก็ไม่รู้"ทหารหนุ่มกล่าวตอบถึงสิ่งที่อยู่ในใจ ทำให้ชายแก่ได้รับรู้ถึงความกล้าหาญและความเสียดายในจิตใจของเด็กหนุ่ม ที่จะต้องพ่ายแพ้ในศึกนี้โดยที่ไม่สามารถทำอะไรนางมารร้ายได้เลย แถมยังอาจจะต้องกลายไปเป็นเครื่องมือของศัตรูย้อนกลับไปทำร้ายพวกเดียวกันด้วยซ้ำ

       ชายแก่ใช้ประสบการณ์ครุ่นคิดหาทางออกจากสถานการณ์ยากลำบากนี้ ไม่นานก็ไตร่ตรองแล้วว่าชีวิตพวกเค้าไม่สำคัญเท่าผู้เป็นนาย ต่อให้เสียพวกเค้าไปซักเท่าไหร่ แต่ถ้าผู้ที่ถือ 10 ศาตราวุธยังอยู่ ท้ายที่สุดแล้วเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ยังพอมีความหวังที่จะพลิกสถานการณ์ได้เสมอ

       "ถูกของเจ้าหนุ่มนั่นขอรับท่านเอโมส สถานณ์การตอนนี้เราเสียเปรียบในทุกๆทาง มีแต่รอเวลาแพ้เท่านั้น จุดอ่อนของพวกเราทางนั่นก็คงรู้จนแจ้งใจแล้ว อย่างน้อยๆขอพียงแค่ท่านยังอยู่แค่นั้น ท่านก็คงจะทำให้ความตั้งใจและความหวังของพวกข้าเป็นจริงได้ มีเพียงแต่ท่านเท่านั้น" ชายแก่กล่าวอย่างเด็ดเดียวกับเอโมส
      
       "ตะ...แต่ว่า" เอโมสกล่าวอึกอักไม่อยากสูญเสียใครแม้แต่คนเดียว แต่ในใจเค้าก็มองไม่เห็นทางออกจากสถานการณ์นี้เลย

       "ท่านลืมแล้วเหรอ ที่กองกำลังของเราไม่มีใครรู้จักใครมันก็เพราะเวลาแบบนี้ไม่ใช้หรือไง ยังไงพวกข้ามันก็คนไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ไร้ญาติขาดมิตร ไร้บ้านที่จะกลับไปอยู่แล้ว" นายทหารคนนึงกล่าวเสริม

       "ข้าเห็นด้วยกับพวกเค้านะครับ ท่านเอโมส มีเพียงแต่ท่านเท่านั้น หากท่านรอดไปได้ สัญญานะว่าอย่าให้ใครต้องมาเป็นพวกสูญสิ้นทุกอย่างเหมือนพวกเราอีกเลย"ทหารอีกคนกล่าวเสริม

       "สงสารก็แต่ท่านแล้วล่ะ ต้องลุยตัวคนเดียวอีกแล้ว ส่วนพวกข้าขอล่วงหน้าไปสำราญก่อนแล้วกันฮ่าฮ่าฮ่า นังมารนั่นก็สวยซะขนาดนั้นซะด้วยฮ่าฮ่าฮ่า" ทหารอีกคนกล่าวติดตลก ก่อนทุกๆคนจะหัวเราะพร้อมอย่างไม่ยี่หระอะไรอีกต่อไป
      
       ท่ามกลางการกระหน่ำฟันของทหารหุ่นเชิด การโจมตีเริ่มรุนแรงหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพวกเค้าทำได้แต่เพียงป้องกันเท่านั้น พลังของโล่ห์อีจิสก็ถูกลดทอนไปเรื่อยๆ และทหารผู้กล้าทั้งหมดก็เริ่มที่จะรู้ตัวกันแล้วว่านางมารร้ายกำลังจะเผด็จศึกพวกเค้าในไม่ช้า พวกเค้าหันมามองหน้าสบตากันก่อนที่จะพยักหน้าให้กันเบาๆ เป็นสัญญาณว่าพวกเค้ายอมรับในโชคชะตาข้างหน้าที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว

       ชายแก่ผู้อวุโสที่สุดในกลุ่มทหารมองเห็นถึงความเด็ดเดี่ยวในตัวพวกเค้าก็หันมาบอกขุนพลของพวกเค้าและกล่าวคำอำลาพร้อมกับทวงถามสัญญากับเอโมสผู้เป็นแม่ทัพอีกครั้ง "สัญญานะขอรับท่านเอโมส ว่าท่านจะทำให้มันได้ พวกข้าคงต้องฝากความหวังไว้ที่ท่านแล้ว"
       "ขะ...ข้าสัญญา...ขอบใจพวกเจ้ามากที่ร่วมสู้กันมาถึงตอนนี้ ถ้าข้าโชคดีคงได้ไปเจอพวกเจ้าในไม่ช้าถ้าโชคร้ายคงต้องทนทุกข์ไปอีกนานที่ปล่อยให้ครอบครัวสุดท้ายต้องจากไป"เอโมสกล่าวลำลาก่อนที่จะดึงพลังป้องกันทั้งหมดกลับมาสู่ตัวเองทำให้โล่ห์อีจิสทรงพลังเหมือนเดิมอีกครั้ง

       เป็นเวลาเดียวกับที่ราชินีแม่มดใช้เคล็ดวิชาทหารหุ่นเชิดจนบรรลุถึงจุดสุดยอดแห่งโลกีย์ ความเสียวซ่านเกร็งกระตุกทั่วร่างกายไปจนถึงวิญญาณของนางมารร้าย แปรเปลี่ยนเป็นพลังงานสีดำออกจากช่องโพรงสวาทที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยน วิ่งไปตามเส้นสายกลุ่มควันสีดำสู่ปลายที่ครอบหัวซากทหารแต่ละตัว บังเกิดเป็นพลังมหาศาลเข้าฟาดฟันกลุ่มทหารผู้กล้าอย่างรุนแรงเสียงดังสนั่นดั่งฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย

_________________________________________________________________________

       เมื่อฝุ่นควันจากแรงระเบิดที่เกิดจากการปะทะกันจางลงก็ปรากฎภาพของกลุ่มของผู้กล้ากระเด็นกระดอนล้มระเนระนาดไปคนละทิศคนละทาง โล่ห์ใหญ่แข็งแกร่งประจำกายของบางคนแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ละคนตอนนี้เริ่มมีบาดแผลถลอกเล็กน้อยตามเนื้อตัว  นอนมึนงงกับแรงปะทะที่เกิดขึ้น เหลือเพียงเอโมส เท่านั้นที่ยังคงยืนได้อยู่และไร้บาดแผลอันใด

       ราชินีมองผลงานของตัวเองอย่างสะใจในอารมณ์ "ฟูววววว คิกคิกคิก นึกว่าเราจะต้องเสียน้ำมากกว่านี้ซะอีก พวกเจ้านี้ไม่มีน้ำอดน้ำทนเอาซะเลยนะค่ะ" ราชินีหัวเราะคิกคักกับชัยชนะที่ได้รับ

       เมื่อเริ่มมีบาดแผลบนเนื้อตัวนั่นหมายความว่าผลของการปกป้องด้วยโล่ห์อีจิสเริ่มสลายไป และเมื่อไม่มีอานุภาพการปกป้องคุ้มครองจากโล่ห์วิเศษ ก็ส่งผลให้มนต์สะกดต่างๆเริ่มเล่นงานพวกเค้าทีละคนๆ

       "พล๊อก!!!........แหมะ...แหมะ...แหมะ" ราชินีแม่มดยันตัวลุกขึ้นถอนโพรงสวาทจากท่อนลึงค์ลำโต กลีบอวบอิ่มสะบัดขยับไปมาราวกับมีชีวิตสักพักก็กลับมาปิดสนิท น้ำรักขาวขุ่นที่ผสมปนเปรวมไปกับน้ำเหมือกเหนียวจากร่องหลืบไหลย้อยมาตามง่ามขา น้ำเหมือกเหนียวที่หลั่งออกมาจากตัวนางมารร้ายส่งกลิ่นคาวคลุ้งปะปนกับเหงื่อไหลไคลย้อยของนาง เมื่อน้ำรักจากตัวราชินีโดนอากาศสักพัก ก็บังเกิดเป็นควันจางๆที่มีความหอมอย่างแปลกประหลาด ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง เหล่าชายฉกรรจ์ทั้งหลายได้สูดดมกลิ่นแปลกประหลาดนี้เข้าไปก็เริ่มรู้สึกเคลิบเคลิ้มหลงใหล มันเป็นกลิ่นที่ไม่เคยพานพบประสบจากที่ใดๆ สูดแล้วเหมือนกับว่าร่างกายจะล่องลอยสู่ฟากฟ้า หากกลิ่นนี้จะมีชื่อเรียก พวกเค้าคงจะเรียกมันว่า"กลิ่นของกามรมณ์"

       นางมารร้ายเดินบิดตัวก้าวขาเรียวงามเยื้องกายนวยนาดลงมาจากเตียงบัลลังค์ลง ไปหาร่างขาวนวลเนียนของหลิน ปล่อยให้อสูรร้ายที่เป็นคู่เสพสังวาสเมื่อสักครู่ นอนแผ่หลาตาเหลือก ตัวค้างแข็งเพราะไม่อาจทานทนต่อพลังแห่งราคะที่มากล้นเหลือคณานับของราชินีแม่มดที่กระหน่ำความเสียวอย่างไม่มียั้งมือเข้าใส่ จนวิญญาณแหลกสลายอย่างสมบูรณ์ไม่เหลือความเป็นคนอีกต่อไป เหลือเพียงกลุ่มก้อนความแห่งความกระหายอยู่ในร่างกายที่สเหมือนกับสัตว์ป่าดุร้าย

หลิน Tencommander ผู้ถูกกลืนกินวิญญาณ

       ระหว่างที่ราชินีเดินนวดนายกรีดกราย นางก็ได้ปลดกลุ่มควันประหลาดที่ครอบหัวเพื่อควบคุมซากทหารของเคิกร์ออก  ร่างเหล่านั้นทรุดหวบลงกองกับพื้นทันที กลุ่มควันสีดำประหลาดที่มองไม่เห็นด้วยดวงตาธรรมดาๆ ถูกดูดกลับไปที่โยนีของนางมารจนหมดสิ้น ถึงตอนนี้เป็นสัญญาณบ่งบอกว่านางได้หยุดใช้วิชาทหารหุ่นเชิดแล้ว

       ราชินีแม่มดเดินกรีดกรายเข้ามาทางด้านหลังของ"หลิน" ยอดขุนพลรบของเหล่ามนุษย์โลกที่บัดนี้ได้ยอมสิโรราบกับความมืด ตกอยู่ในห้วงแห่งราคะที่ไม่อาจถอนตัวจนโดนกลืนกินและชำระล้างดวงวิญญาณ กลายเป็นทาสสวาทผู้ซื่อสัตย์ขององค์ราชินีแม่มด ร่างกายของหลินเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปสายตาที่ดูอ่อนหวานกลายเป็นสายตาที่ดูคม ดุร้ายและให้อารมณ์หวาบหวิวกับผู้พบเห็นมากกว่าเดิม

หลินเริ่มเปลี่ยนเข้าสู่ด้านมืด

       หลินในขณะนี้นางยืนหันหน้าไปทางประตูคอยเฝ้าระวังพิรุธ และป้องกันเหตุร้ายที่จะเกิดจากแผนการใดๆก็ตามที่จะส่งผลให้ราชินีแม่มดโดนจู่โจมจนเป็นอันตราย
       นางมารร้ายกรีดนิ้วไปตามแผ่นหลังของหลินที่มีเพียงเสื้อคลุมบางๆเท่านั้นที่กั้นสัมผัสระหว่างนิ้วเรียวงามกับเนื้อขาวเนียนไร้ริ้วรอย  นางมารร้ายถอดเสื้อคลุมบางใสของหลินออกลงไปกองกับพื้นอย่างช้าๆ เมื่ออาภรณ์ชิ้นน้อยถูกปลดออกจากตัวหลิน  นางมารร้ายก็เริ่มเดินเข้ามาชิดประกบเข้าจากทางด้านหลัง  เนินเนื้อสวรรค์สามเหลี่ยมโหนกนูนของนางมารร้ายบี้เบียดบั้นท้ายงอนงามของหลิน ขนเพชรรำไรเสียดสีถูบั้นท้ายไปมาเบาๆ  หน้าอกขนาดใหญ่อัดเข้าไปอย่างหนักหน่วงทางแผ่นหลังนวลเนียน บดไปกับหลังของหลินยับยู่ยี่   มือทั้ง 2 สอดผ่านใต้วงแขนของหลินไปกุมเต้านมขาวอวบขนาดพอเหมาะของเธอ เค้นคลึงสลับกับบีบบี้ที่หัวนมสีชมพูอ่อน ปากก็ไซร์ไปตามซอกคอสูดดมกลิ่นกายความสาวอันหอมหวล เมื่อไซร์ไปถึงใบหูก็แลบลิ้นฉกแพล่บชอนไชเข้าไปในรูหูสร้างความสยิวให้หลินเป็นอย่างมาก

       "อุ้ย...ระ..ราชินี...อืมมม...ดะ เดียวก่อนคะ พวกเรากำลังอยู่ระหว่างการต่อสู้นะค่ะ อืมมม"

       "หึหึ หลินน้อย เจ้านี้ยังคงจริงจังไม่เปลี่ยนเลยนะคะ เราอยากให้สมุนของเราเก่งกาจเหมือนเจ้าทุกคนจังเลยค่ะ ฮิฮิฮิฮิฮิ"

       "อูววว นะ..นะ...น่าดีใจจัง ขอบพระทัย...พะ...เพคะ ทะ...ท่านกล่าวชื่นชมเราด้วย น่าดีใจยิ่ง ซะ ซะซี๊ดด ตะ แต่ท่านอย่าได้ปะ ประมาทTencommander ดะ ดะเด็ดขาด อึ้ยยยย!!!!!"

       "อืม...หลินน้อย...เราไม่ได้ประมาทอันใด แต่ดูรอบๆห้องตอนนี้สิจะมีผู้ใดในห้องนี้กล้าปองร้ายร่างกายอันงดงามของเรา  และอีกไม่นานพวกมันก็จะต้องกลายเป็นอาหารอันโอชะของเราแล้ว"

       "อูยยยย อะ อิ๊...อิ๊....อาห์!! แต่ว่า...ยะ...ยังเหลือ เอโมส อะ...อะอีกคน ที่เรายังทำอะไร ไม่ได้ นะค่ะ อาาาาาา!!!"

       "หึหึ...เราจงใจยั้งมือไว้เพราะโทสะของเราเองนั่นแหละ ความดีงามของเค้าทำให้เราหงุดหงิดไม่สบอารมณ์เป็นยิ่งนัก เราอยากให้มันลิ้มรสความสิ้นหวัง และยอมหมอบคลานเข้ามาเลียหีของเรา ยอมเป็นทาสของเราแต่โดยดี  แต่ถ้าหากเจ้ากังวลใจนัก เราก็ขอให้เจ้าใช้เวทมนต์เผาผลาญห้องนี้อีกสักครั้ง แล้วก็ระวังอย่าให้เหยื่อของเราตายซะก่อนล่ะ อิอิอิอิอิอิ"

       "คะ...ค่ะ หลิน น่ะ...น้อม ระ...รับ..บะ..บัญชา อูยยยยยยยยยย "

       ระหว่างที่ราชินีกล่าวสนทนากับหลิน ร่างกายสุดงดงามของนางมารร้ายก็ขยับพริ้วไหวเล้าโลมหลิน สองมือก็บีบเค้นคลึงเต้านมขาวอวบอัด บ้างก็เอานิ้วหมุนวนรอบฐานสีชมพูก่อนที่จะเอานิ้วจีบเข้ากับยอดปทุมถันที่ชูชันแข็งเป็นปุ่มขึ้นมา แล้วเริ่มขยี้อย่างมันส์มือ ปากก็ไซร์ซอกคอสูดดมกลิ่นกายวอกซ้ายทีซอกขวาที ก่อนที่จะอดหมั่นเขี้ยวไม่ไหวหงับลงไปที่ต้นคอแล้วดูดอย่างแรงจนคอแดงเป็นจ้ำๆ เมื่อดูดหนำใจแล้วก็เริ่มส่งลิ้นโลมเลียไปที่ด้านข้างของใบหน้าลากยาวไปจนถึงติ่งหู แล้วห่อลิ้นฉกเข้าไปในรูหูอย่างรวดเร็ว หลินทำหน้าเหยเกรับความสยิวที่แล่นเข้ามา ยังไม่หนำใจนางมารร้ายยังใช้หน้าอกคู่ยักษ์บดบี้เบียดลูบไล้นวดเบาๆไปกับแผ่นหลังนวลเนียนของหลิน  สะโพกก็ส่ายไปมาเอาขนเพชรราบเรียบบนเนิ่นเนื้อสามเหลี่ยมโหนกนูนขยี้ไปที่บั้นท้ายงอน  เน้นถูวนไปมา ส่งผ่านความรู้สึกอ่อนนุ่มบางๆไปยังก้นขาวอวบอิ่ม หลินสะดุ้งตัวเป็นระยะๆจากความเสียวที่นางบรรเลงให้

       จากนั้นนางมารร้ายก็เอาขาเรียวงามข้างขวาแทรกผ่านหว่างขาของหลินแล้วกวาดขาของหลินให้แยกออกจากกันช้าๆ จนกลายเป็นว่าหลินต้องยืนถ่างขาออกมากขึ้น เผยให้เห็นกลีบเนิ่นเนื้อสงวนสีชมพูสดทั้งสองข้าง  ตอนนี้หลินยืนเขย่งไม่ค่อยถนัดนัก แต่ยังทรงตัวได้ด้วยการเอนไปกึ่งยืนกึ่งนั่งบนต้นขาขวาของราชินี  ก่อนที่บทสนทนาจะจบลงด้วยคำสั่งของราชินี ให้หลินใช้มนต์ไฟเผาผลาญพวกผู้กล้าซ้ำไปอีก เพื่อให้อานุภาพของโล่อีจิส ลดทอนลงไปอีกจนไม่สามารถป้องกันใดๆได้

หลินในท่าร่ายเวทมนต์

      
       "ทะ ทะ เทวีสุริยา .........อ๊ะ อ๊ะ อูยย ท่านอย่าพึ่ง...ว้ายยยย  " หลินร่ายเวทมนต์ไฟที่ทำงานเป็นบริเวณกว้างภายในห้อง และต้องใช้สมาธิในการความคุมพลังของมันไม่ให้ร้อนแรงจนไปทำลายเหยื่อของผู้เป็นนาย แต่เมื่อกำลังร่ายจบราชินีก็เขย่งจิกปลายเท้าดันต้นขาไปกระทบกับโคกเนื้อของหลินจนความเสียวแล่นไปทั่วร่าง หลินสะดุ้งเสียวจนเผลอควบคุมพลังไม่อยู่ เผาผลาญห้องทางด้านหน้าอย่างหนักหน่วงเต็มกำลัง

       "บรึ้มมมมมม" เสียงระเบิดดังกึกก้องพร้อมเปลวไฟลุกพรึ่บขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงเผาผลาญห้องท้องพระโรงทางส่วนหน้า อะไรที่ติดไฟได้ก็ถูกไฟเผาจดมอดไหม้  เหล่าซากทหารหุ่นเชิดก็ไหม้เกรียมเป็นตอตะโก้เช่นดียวกัน
 
       "ไอส์ชิลด!!!!" เอโมส รีบใช้พลังของโล่อีจิส คุ้มครองเหล่าทหารทั้ง20คนของเค้าอีกครั้ง หากแต่โล่ห์ธรรมดาไม่อาจจะป้องกันเปลวเพลิงของ "เทวีสุริยา" ได้ จำเป็นต้องเรียกใช้พลังของโล่น้ำแข็งพันปีจากโล่อีจิส จึงจะพอบรรเทาความร้อนแรงของเปลวเพลิงไปได้บ้าง ทำให้ทหารผู้กล้าทั้ง 20 นาย บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ก็กินพลังของผู้ใช้โล่ห์ไปได้มากโขอยู่

       "โอ้ยย ท่านหญิงอย่าพึ่งสิคะ อูยยย หลิน ขะ...ขอแช่แข็งเจ้าเอโมสก่อน "พันธนาวารีพสุธา" อ๊อยยย!!! อีกแล้วววววว ซี๊ดดดดดดด" หลินร่ายเวทย์คุมขังไปที่ เอโมส โดยอาศัยจังหวะที่เค้าอ่อนแรงจากการใช้พลังของเค้าคุ้มครองลูกน้องจนหมด ทำให้ เอโมสติดอยู่ในคุกน้ำแข็งอย่างง่ายดายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ แต่เอโมส ต้องการให้เป็นอย่างนี้อยู่แล้วเพื่อฟื้นคืนพลังของโล่ห์ไว้ เพื่อรอจังหวะเวลา

       "อิอิอิ หลินน้อย ข้าบัญชาให้เจ้าเผาพวกมันเบาๆ นี้เจ้าถึงกับโจมตีเต็มพลังเลยรึ ดูสิเจ้าเผาของเล่นเราเป็นตอตะโกไปหมดแล้ว แถมยังทำให้ห้องของเราพังไปตั้งครึ่ง เริ่มไม่น่ารักแล้วนะคะ" ราชินีแม่มดกล่าวตำหนิติเตียนหลินอย่างขำๆ ทั้งๆที่เป็นแผนการเล่นสนุกของตัวเอง แถมยังเริ่มเขย่งปลายเท้าถูต้นขาขาวเบียดบี้กับเนิ่นเนื้อสวรรค์ของหลิน  จนต้นขาของนางมารเริ่มเปียกปอนไปด้วยน้ำที่ไหลมาจากโพรงของหลิน

       "อูยยยยยยยยย ทะท่านระ ราชนี  ละ หลินผิดไปแล้ว โอยยยย ยะ ยะยกโทษให้กับความไร้สามารถของหลินด้วย ซะ ซี๊ดดดดด" หลินร้องขอความเมตตา หาได้มีการประท้วงถึงเหตุผลของความผิดพลาดที่เกิดขึ้น บัดนี้หลินตกเป็นทาสสวาทผู้ซื่อสัตย์ของราชินี ถ้าเจ้าชีวิตอย่างราชินีว่าผิดมันก็คือผิดอย่างไม่ต้องสงสัย

       "อิอิอิ หลินน้อยเด็กไม่ดี เจ้าทำของเล่นเราพังไปตั้งเยอะ เราโมโหมากเลยนะ เพราะฉะนั้นเจ้าต้องโดนลงโทษ คนทำผิดก็ต้องโดนลงโทษถูกไหมจ้ะ"

       "ฟูวว ฟูวว แฮ่ก อะ อูยยย ค.คะ.ค่ะราชินี ละหลินเป็นเด็กไม่ดี หลิน.ตะ..ต้องโดนลงโทษ โอยยยยย"  หลินกระเส่าตอบรับคำของราชินี

       หลินโดนราชินีมารจู่โจมเล้าโล้มหนักหน่วงขึ้นจนทนแทบไม่ไหว  เธอย่อตัวขยับบิดสะโพกกดลงเล็กน้อยจนเข่าขวานางมารร่ายมาสัมผัสกับรอยแยกของกลีบกุหลาบ แล้วเริ่มออกแรงกดส่ายเอวบดบี้เนิ่นเนื้อไปมา เธอปล่อยมือละวางจากท่าทางที่เตรียมใช้เวทมนต์ แล้วเอาสองมือมากุมที่เนิ่นหีของเธอเอง มือซ้ายใช้สองนิ้วแหวกกลีบกุกลาบออกเผยติ่งเนื้อกระสันต์และใช้มือขวาบี้เม็ดแตดอย่างมันส์มือ สร้างความสุขเสียวให้กับตัวของเธอเอง
      
        "อา.....ร่างกายเรามันร้อนรุ่มดังไฟแผดเผา ทำไมมันช่างรู้สึกดีอะไรอย่างนี้" หลินคิดในใจ

       "คิกคิกคิก เป็นเด็กไม่ดีแล้วยังจะทำตัวร่านตัณหาอีกนะคะ"

       "ซะ ซะ ซี้ดดดดด อ๋อยยย ค่ะ หลิน ระ ร่านน... มะ มาก อะ เสียววววว มากเลยย ช่วยหลินที ได้โปรดเถิด ระ ราชินีของหลิน " หลินกล่าวตอบพร้อมๆกับส่งเสียงคราง  เธอยังเกี่ยวติ่งแตดอย่างมันในอารมณ์พร้อมๆกับบดเอวของเธอลงกับหน้าขาขาวสวยของราชินี

       หลินเริ่มจะรู้สึกว่าโพรงสวาทของเธอเริ่มมีน้ำแห่งความเสียวไหลทะลักออกมามากมาย  น้ำที่เกิดจากความเสียวซ่านและความเพลิดเพลิน จากรสชาติแห่งสัมผัสของราชินีที่ทำให้เธอหลุ่มหลงในรสกามา  เธอเองแปลกใจอยู่บ้างว่าทำไมไม่รู้สึกเขินอายที่ทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น  หรือความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่อสถานการณ์อะไรเลย เธอรู้แต่ว่าสิ่งที่ทำตอนนี้มันรู้สึกดี เธออยากจะทำมันต่อและเธอต้องการมากกว่านี้  เธออยากได้อะไรก็ได้ที่จะมาแยงรูหี เพื่อดับความกระหายร้อนรุ่มคันยุบยิบ  จนเธอเองก็ไม่อยากที่จะเชื่อว่าร่างกายของเธอจะมีปฏิกิริยาตอบสนองรุนแรงถึงเพียงนี้

       ความจริงแล้วก็ไม่น่าแปลกใจอะไรนัก ผู้ที่โดนราชินีกลืนกินวิญญาณจะถูกแบ่งวิญญาณเป็นสองส่วน ส่วนแรกจะนำไปเสริมสร้างเพิ่มพูนพลังให้กับนางและเอาไว้ควบคุมวิญญาณที่จะกลับไปยังเจ้าของ อีกส่วนจะถูกนำไปชำระล้างด้วยความมืด เสริมสร้างความชั่วร้าย  ไร้เมตตา ตัณหา กามรมณ์ ลงไปเพิ่มเติม
วิญญาณและร่างกายเป็นสิ่งสะท้อนของกันและกัน เมื่อวิญญาณบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความชั่วร้ายถึงระดับนึง ร่างกายก็จะเริ่มแปลเปลี่ยนสภาพไป  และเฉกเช่นเดียวกัน เมื่อตัณหากามรมณ์ภายในวิญญาณถูกเพิ่มพูนขึ้น ร่างกายก็จะตอบสนองแปรเปลี่ยนทำให้ไวต่อสัมผัสอย่างว่าที่เกิดขึ้นมากกว่าธรรมดาหลายเท่า
ตัวของหลินที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆ เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงร่างกายอีกครั้งโดยเส้นขนเพชรดำสนิทของเธอเริ่มยาวขึ้นๆและทักทอสานเป็นเสื้อผ้าอาภรณ์รัดรูปแบบที่เธอเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน มันรัดตัวเธอเข้ารูปอย่างสวยประหลาด แต่มันทำให้เธอดูกระชับและงดงามยั่วยวนยิ่งขึ้นไปอีกขั้น

       นางมารร้ายจับหน้าหลินให้หันมาด้านข้างพร้อมเอี่ยวตัวไประดมจูบเข้าที่ปากหลินลิ้นพันกันนัวเนีย สองมือที่เอื้อมสอดผ่านใต้รักแร้มากุ่มหน้าอกก็ยังทำหน้าที่บีบขย้ำหน้าอกของหลินอย่างต่อเนื่อง หน้าขาก็ยกกระทุ้งดันหีไปเรื่อยจนขาของนางมารร้ายเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยนของหลิน  หลินเสียวมากจนในหัวเริ่มว่างเปล่าทำอะไรไม่ถูก ได้แต่คล้อยตาม แล้วแต่ว่าราชินีจะชี้นำเธอไปรับความเสียวจากจุดไหน

       "จุ้บ จุ้บ อืมม แพล่บ จ๊วบบบ .. ฟูววว ฟูววว แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" หลินหอบหายใจลึกหลังจากการจูบกับราชินีอย่างดูดดื่มเป็นเวลานาน ก่อนที่ราชนีจะออกแรงล้อคแขนแล้วกดตัวหลินให้บดไปกับหน้าขาของนาง ขยี้หีของหลินถูไปมา

       "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอ้วววววว ราชนี โอ้ววว สะ เสียวดีเหลือเกิน อย่างนั้นแหละ อูยยยย  จะถึงแล้ว จะถึงแล้ว " หลินหวีดร้องลั่นสะบัดหัวไปมาผมดำยาวสลวยสยายออก เป็นสัญญาณรับรู้จุดสุดยอดที่กำลังใกล้เข้ามา แต่สวรรค์กลับมาล่มตรงหน้าหลิน เมื่อนางมารร้ายหยุดการกระทำทั้งหมด ปล่อยแขนที่ล็อคตัวเธอ และออกแรงใช้หน้าอกอวบใหญ่ผลักเธอจากด้านหลัง ทำให้หลินล้มลงไปอยู่ในท่าคลานสี่ขาทางด้านหน้า

       "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก อ้า องค์ราชินี ทะ ทำไมกัน!! ได้โปรด หลินทรมานเหลือเกิน" หลินหันหน้าไปหานางมารร้ายพร้อมกล่าวละล่ำละลักเรียกร้องหาจุดสุดยอดที่ไปไม่ถึง ซึ่งสำหรับเธอตอนนี้การไปไม่ถึงสรวงสวรรค์มันช่างสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งกว่าการทรมานด้วยเครื่องทรมานชนิดใดๆ

       "หลินน้อย นี้คือบทลงโทษเล็กๆสำหรับเจ้า อิอิอิ แต่ว่าเราก็ไม่เผิกเฉยต่อความดีความชอบของเจ้าหรอกนะ  เจ้าทำได้ดีและเราจะมาหารางวัลให้เจ้ากัน ระหว่างที่รอของรางวัลเจ้าจงทรมานกับบทลงโทษของเจ้าซะ" นางมารร้ายแจ้งเหตุผลแห่งที่ทำให้หลินต้องทรมานเพราะอารมณ์ค้างก่อนจะกล่าวต่อไปว่า

       "แต่ก่อนสิ่งอื่นใดเจ้าทำขาเราเลอะน้ำอะไรก็ไม่รู้   หืมม...เจ้ารู้ใช้ไหมว่าต้องทำยังไง" นางมารร้ายกล่าวกับหลินพร้อมยิ้มแพรวพรายไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม พ้อยเรียวขางามขาวนวลข้างขวาที่เลอะน้ำแห่งความกระหายอยากจากโพรงสวาทของหลิน

       "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ฟูวว ตะ...ตามพระประสงค์ขะ...ของ...องค์ราชินีค่ะ" หลินตาปรือรับคำจากราชินี

       โดยไม่ต้องบอกอะไรให้มากความ หลินรู้ดีว่าต้องทำอย่างไร จึงเริ่มหันตัวคลานสี่ขาเข้าไปหานางมารร้าย บั้นท้ายงามในท่าคลานสี่ขานั่นยักย้ายไปมา เวลาคลานไปข้างหน้ามันช่างอวดกลีบพูเครื่องเคราขนร่ำไรเด่นงามของหลินอย่างเต็มตาต่อหน้าทหารผู้กล้า หลินบรรจงใช้ลิ้นงามสีดอกบัวค่อยๆโลมเลียคราบน้ำสวาทของตัวเองที่เปรอะเปื้อนเยิ้มไหลบนเรียวขาขาวของนางมารร้าย กลืนกินมันกลับคืนสู้ร่างกายอย่างเนิบนาบ ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนสายตาผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง
 
       "แพล่บ ซู้ดด แพล่บ แพล่บ อืม...." น้ำของหลินเมื่อผสมกับเหงื่อของราชีนีมันกลับหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือน5  อย่างน่าอัศจรรย์ ทว่าผลร้ายของมันช่างน่ากลัว เพราะเมื่อหลิ่นกลืนกินน้ำนั่นเข้าทำให้ ร่างกายที่ร้อนรุ่มเป็นทุนเดินอยู่แล้วแทบจะหลอมละลายไปกับไฟสวาท หัวนมตั้งแข็งจนชูชันสั่นระริก น้ำจากร่องเยิ้มล้นออกมาหยดติ้งๆลงพื้นเป็นดอกๆ  ยิ่งเกิดความกระสันต์ซ่านหนักขึ้นไปอีก แต่เธอทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรอ...รอ...รอ...ของรางวัลของเธอ

       ภาพของสองสาวงามหยดย้อย ร่างกายเปลือยเปล่าอวดผิวพรรณรูปร่างโฉมงามสะคราญตา ยืนเล้าโลมคลอเลียกันและกัน ท้าทายสายตาของชายหนุ่มฉกรรจ์ที่ได้ชื่อว่าเป็นหน่วยผู้กล้าตายทั้ง 20คน มันช่างเป็นฉากรัญจวนใจจนทำให้สติสัมปชัญญะของพวกเค้าเริ่มเตลิดเปิดเปิงไปสู่หลุมดำแห่งตัณหา

       "อูยย  กลิ่นหอมรัญจวนนี้มันอะไรกัน อยู่ไกลขนาดนี้ ยังหอมสดชื่นเหลือขนาด"

       "อาห์ ทำไมพวกนางช่างดูงดงามอะไรเยี่ยงนี้ งามจริงๆ"

       "เสียงครวญครางนั่นช่างไพเราะ เหมือนเสียงจากสรวงวรรค์"

       เหล่าทหารผู้กล้าเริ่มตกในมนต์สะกดรำพึงรำพันถึงเหตุการร์ตรงหน้า แม้ว่าจะพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลุ่มหลงในมนต์สะกด แต่กลิ่นของราคะกามก็ยังถูกสูดดมเข้าร่างกาย เสียงครวญครางอันหวานใสก็ยังวิ่งเข้าใบหู เรือนร่างที่งดงามสมส่วนของราชินีแห่ง Darkzone ก้ช่างติดตาตรึงใจ ไหนจะท่าทางการเล้าโล้มยั่วเย้าสตรีที่งดงามไม่แพ้กันอีกคน เป้นการยากที่จะต่อต้าน     

       กลิ่น  - ของราชินีที่มีความคาวปนความหอมอย่างแปลกระหลาด ใครได้สูดดมจะรู้สึก ร่างกายถูกกระตุ้น ตัวเบาล่องลอย ไวต่อสัมผัสยิ่งขึ้น  รู้สึกมีความสุข  ใครได้สูดดมก็จะง่ายดายต่อการทำให้ลุ่มหลง

       รูป – เพียงได้ยลรูปโฉมความงดงามสะคราญตาของราชินี ส่วนเว้าโค้งที่ได้รูปผิวขาวนาวลเนียน หน้าอกอวบใหญ่กลมกลึงบวกกับปทุมถันสีชมพูอ่อน เพียงแค่นี้ก็ยากที่จะละสายตาไปจากนางแล้ว  แต่นางมาร้ายยังรู้การวิธีเคลื่อนไหวร่างกาย ให้มีกิริยาจริตจะก้านดูหวาบหวามยั่วยวน ใครได้มองจะต้องเหมือนถูกมนต์สะกด

       เสียง – แองเจิ้ลวอยส์ น้ำเสียงหวานใสปานเทพธิดาตัวน้อยๆ เมื่อได้สดับรับฟังจะต้องเคลิบเคลิ้ม เหมือนตกอยู่ในภวังค์สั่งให้ทำอะไรก็ทำไม่ ขัดขืน

       ยังมี "รส" และ "สัมผัส" ที่ยังไม่มีผู้ใดกลับมาบอกเล่าประสบการณ์ให้รับรู้ได้ เพราะถ้าได้ย่างกรายเข้าไปในดินแดนลี้ลับแห่งไฟปราถนานั่นแล้ว ก็เป็นการยากที่จะเดินถอยหลังกลับมาเยี่ยงคนปกติอีกครั้ง

       เอโมส ที่ยังได้รับพลังป้องกันจากโล่ห์วิเศษของเค้ายังทานทนพลังมนต์สะกดของนางได้ แต่ทหารผู้กล้าทั้ง 20คน เริ่มถอดชุดเกราะออกทีละชิ้นๆ จนเผยร่างกายเปลือยเปล่า อวดแก่นความเป็นชายที่แข็งตัวยาวใหญ่จนปูดโปนไปด้วยเส้นเลือด  เดินเข้าไปหาหญิงงามทั้งคู่อย่างหื่นกระหาย ใคร่กาม อยากจะเข้าไปหาทีระบายความกำหนัดนี้เป็นอย่างยิ่ง หากแต่มีกำแพงบางใสคล้ายกระจกมากั้นกลางไว้ทำให้ไปไม่ถึงตัวทั้งคู่

       "โอ้ย!!! ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยย!!! พวกเจ้าออกมาให้ข้าเย็ดเดียวนี้ อ้ากกกกกก!!!" ทหารนายหนึ่งสุดจะทานทนระเบิดความกักขฬะ มือทุบกำแพงแก้วที่ปิดกันระหว่างพวกเค้ากับนางงามทั้งสอง อย่างหิวกระหาย มือก็รูดชักท่อนลำของตัวเองเพื่อบรรเทาความอยากแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก ไม่ต่างกับคนอื่นๆที่เริ่มไม่เป็นผู้เป็นคน

       "อุ๊ย...แหม...เราเองก็อยากจะสังวาสกับพวกเจ้าจะแย่อยู่แล้ว  แต่พวกเรามีกันแค่สองคนจะรับมือพวกเจ้าที่มากันตั้ง 20คน ยังไงไหวละคะ อิอิอิอิอิ " นางมารร้ายยิ้มพรายต่อภาพกองทหารที่พ่ายแพ้เสน่ห์ของนาง เริ่มดำเนินการแผนร้ายต่อทันที

       "เราเองก็พยายามหารางวัลให้กับลูกสมุนคนเก่งของเราอยู่ ตอนนี้นางคงทรมาณมากๆ  เอายังงี้ เรามีอะไรจะบอกพวกเจ้า กำแพงแก้วนี้จะมีผู้ผ่านเข้ามาได้เพียง 2คนเท่านั้น  หลินจะเป็นรางวัลให้กับพวกเจ้าและพวกเจ้า2คนก็จะเป็นรางวัลให้กับหลินน้อยของเรา อย่างนี้ยุติธรรมดีไหม  อิอิอิอิอิ เจ้าลองไปคุยกันด้วยสันติวิธีนะคะ ว่าใครจะเป็นคนเข้ามา"

       นางมารร้ายบอกกติกา กับชายฉกรรจ์หื่นกระหายใคร่กามอย่างสุดที่จะทานทนทั้ง 20คน ราวกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่จะตกลงกันได้ด้วยดี ว่าจะให้ใครเข้าไปหาเสพสมระบายตัณหากับของรางวัลสุดงดงาม

       "ข้าอวุโสสุด พวกเจ้าต้องฟังข้า ข้าจะเป็นคนเข้าไปเอง" ผู้กล้าอวุโสที่สุดในกลุ่มกล่าววางอำนาจขึ้นมา

       "พล่ามอะไร ไอ้แก่ ชราอย่างเจ้าได้ไปก็เสียงของ"  เสียงตวาดกลับจากทหารนายหนึ่งแผดขึ้นมา

       "ข้าเหมาะที่สุด เพราะข้าเก่งที่สุดในหมู่พวกเจ้า" ทหารทีเก่งที่สุดแจ้งถึงสิทธ์ที่เค้าควรจะได้

       "เอาอะไรมาวัด ข้ารับไม่ได้หรอก " มีทหารร้องประท้วงขึ้นมา

       "ใจเย็นๆทุกคน ตั้งสติกันได้แล้ว นี้มันเป็นแผนการของนาง ดีแล้วที่เราเข้าไม่ถึงตัวนางเมื่อกี้ รีบจับอาวุธกลับไปช่วยท่าน เอโมส เถอะ" ยังพอมีทหารมากฝีมือจิตแก่กล้าหลงเหลืออยู่บ้าง

       " อร๊างงงงงงง หลินน้อย อูววววววว เจ้าเลียได้ดีจริง ข้าเสียวจะขาดใจ" ราชินีวี้ดร้องเมื่อหลินไล่เลียตามท่อนขามาจนถึงโพรงสวาท

       "พอก่อนหลินน้อย ข้าอนุญาติให้เจ้าเรียกร้องของรางวัลของเจ้าได้แล้ว อิอิอิอิอิอิ"

       "แพล่บ แพล่บ จ๊วบบบ อืมมม ขอบพระทัยเพคะราชินี"หลินกล่าวขอบคุณราชินี แล้วละปากจากโยนีของนางมาร้ายหันกลับมามองกลุ่มทหารที่ถูกเสียงร้องของนางมารดึงความสนใจให้มาจับจ้องหลินตาเป็นมัน

       หลินหันมาในขณะที่ยังคลานสี่ขา คล้ายกับกวางตัวน้อยๆที่เหลียวหันมามองข้างหลังส่งสายตาเย้ายวลไปหากลุ่มชายหนุ่มเบื้องหลัง โปรยรอยยิ้มหวานหยด  แล้วยกมือข้างนึงขึ้นมาเอานิ้วชี้และนิ้วนางแตะริมฝีปากลูบไล้จากมุมปากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งไปมา ก่อนที่จะเผยอปากแล่บลิ้นออกมาเลียนิ้วเรียวงามของตัวเองจากโคนนิ้วจนถึงปลายนิ้ว น้ำลายยืดยาวเป็นสาย แล้วจัดการแหย่นิ้วทั้งสองเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น อมดูดนิ้วมือตัวเองดึงเข้าดึงออกคล้ายกับว่าได้ดูดแก่นกายของใครสักคน เมื่อดูดอมชักเข้าชักออกจนพอใจแล้วจึงเอานิ้วมือที่เปียกปอนไปด้วยน้ำลาย ออกไปจากโพรงปากแล้วสอดแขนเรียวงามผ่านทรวงอกไปที่หว่างขาใช้สองนิ้วที่เปียกชื้นแหวกกลีบกุหลาบใหญ่ของตัวเธอเผยให้เห็นช่องรักที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมากลีบเล็กกลีน้อยขมิบตัวสั่นระริก แสดงออกถึงความหื่นกระหายเสี้ยนอยากเป็นอย่างมาก  หลินส่ายก้นไปมาพร้อมๆกับเหลียวหลังมามองหวานตาปรือ

หลินแห่งความมืด

       "อูยยย รีบๆมาสิคะ หลินรอจนเยิ้มไปหมดแล้ว ใครก็ได้ เอาควยมาแหย่รูหีเราที โอย หรือจะอีกรูก็ได้หลินไม่ว่า" หลินกล่าวยั่วแบบ ไม่หลงเหลือความรู้สึกอับอาย ไม่เหลือเค้าโครงของหลินคนเดิมที่อยู่ในประเพณีมาโดยตลอด เหลือแต่หลินที่ร้อนร่านเสี้ยนอยากกระสันต์โดยไม่สนใจสิ่งใด

       ทหารผู้กล้าตะลึงภาพการยั่วยวนโชว์ติ่งแตดของหลิน ถึงกับสิ้นสติอยากครอบครองตัวนาง จนหมดสิ้นความรู้สึกใดๆ จับดาบขึ้นมาตะลุยกันเองอย่างสับสนอลหม่านไม่หลงเหลือคำว่าพี่น้อง พวกพ้อง เพื่อนฝูง มีแต่ศัตรูตรงหน้าที่จะมาแย่งชิงสตรีงดงามเบื้องหน้า ซึ่งไม่มีใครยอมใคร เพราะตัณหาราคะบดบังจิตใจอยู่อย่างเต็มเปี่ยม

       เอโมสที่แกล้งติดอยู่ในน้ำแข็ง ทนรอต่อไปไม่ไหว รีบระเบิดพลังออกมาจากคุกน้ำแข็ง จะเข้าไปห้ามปรามและใช้พลังของโล่ห์ที่ฟื้นขึ้นมาได้เพียงน้อยนิดเข้าช่วยเหลือทุกๆคน อาจจะผิดกับที่ตกลงกันไว้ แต่เค้าไม่อาจทนดูกลุ่มทหารของเค้าฆ่าฟันกันเองได้

       "หึหึ เจ้านี้ไม่แนบเนียนเลยนะ เอโมส ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้ายังมีแผนซ่อนไว้อีก น่าผิดหวังที่เจ้าทำได้เพียงแค่นี้ ข้าควรกินเจ้าซะตอนนี้เลย แต่ว่าทำไมข้ารู้สึกไม่สบอารมณ์กับเจ้าเสียเหลือเกิน  ข้าอยากจะให้เจ้าสิ้นหวังถึงขีดสุดจนยอมมาเป็นทาสข้าอย่างน่าสมเพศที่สุด ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไปเลยอสูรกายดาร์คเคิกร์" ราชินีรู้สึกประหลาดใจกับความฉุนเฉียวที่ตัวนางเองรู้สึกกับเอโมส นางเลือกใช้วิธีการอ้อมค้อมที่สุด แต่จะทรมาณเค้าได้มากที่สุดมาใช้งาน แทนที่จะเข้าไปจับปล้ำขืนใจซะให้รู้แล้วรู้รอด 

       เอโมส จะเข้าไปช่วยกลุ่มทหารของเค้า แต่ดาร์เคิกร์ที่ตอนนี้กลับกลายเป็นอสูรกายตัวใหญ่คล้ายสิงโต กระโดดรวดเดียวจากเตียงบัลลังค์เข้าขัดขวางเส้นทางที่จะไปช่วยเพื่อนๆของ เอโมส

       "อย่าได้มาขวางข้าาาาาาาาาา!!!" เอโมสตะโกนกร้าวด้วยโทสะอย่างเต็มเปี่ยม พร้อมกับกระโจนใส่อสูรกาย ที่ร่างใหญ่กว่าคนปกติถึง2เท่า ที่กำลังยืนขวางทางของเค้า เสียงของดาบใหญ่กระทบกับเขี๊ยวเล็บของอสูรกายเสียงดังสนั่นบาดแก้วหู สัตว์ประหลาดร่างยักษ์เข้าโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยสัญชาติญาณของสัตว์ร้าย เป็นการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงผิดกับมนุษย์โดยทั่วไปเป็นอย่างมาก หากเป็นคนปกติอย่าว่าแต่จะคิดสู้เลยการจะหนีเอาตัวรอดจากมันคงเป็นไปได้ยาก แต่ชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยโทสะกลับวิ่งเข้าใส่อย่างไม่ยั้งคิด

       อสูรกายเคิกร์เหวี่ยงมือกระแทกเข้าไปที่ตัวของเอโมสที่วิ่งเข้ามาประสานงานกันอย่างจัง แรงกระแทกทำให้เอโมสทำดาบใหญ่หลุดจากมือ อสูรกายไม่รอช้าคว้าไปที่ขาของเอโมสเหวี่ยงฟาดกระแทกพื้นไปมาหลายครั้ง ก่อนจะจับขาของเอโมสแล้วยกขึ้นมาในลักษณะห้อยหัวเพื่อดูผลงาน
เอโมสได้โอกาส กระชากมีดขนาดเล็กที่ซ่อนอยู่ที่ช่องลับด้านหลังของโล่ห์อีจิสออกมา แล้วแทงใส่เข้าที่ดวงตาของอสูรกายยักษ์เต็มเต็ม มันร้องโหยหวนเหวี่ยงตัวของอัศวินหนุ่มกระเด็นออกไป เมื่อเท้าแตะพื้นเค้าก็เร่งออกตัววิ่งไปหยิบดาบใหญ่อันคมกริบและวิ่งเข้าใส่อสูรกายยักษ์ทันที

       "โฮกกกกกก!!!!!!!ก๊าสสสสส!!!!!!!"  อสูรร้ายคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะเอามือจับด้ามของมีดเล่มเล็กที่ปักเข้าไปในดวงตาของมัน แล้วกระชากออกมาอย่างรวดเร็ว เลือดสีเขียวพุ่งกระฉูด มันร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด หันรีหัวขวางไปหาคนที่ทำให้มันต้องทรมาน พร้อมวิ่งคำรามเข้าใส่อย่างรุนแรง"โฮกกกกกกก"

       "เปรี้ยง" เสียงปะทะกันอีกครั้งของยอดขุนพลและอสูรกายยักษ์ การต่อสู้ครั้งนี้เอโมสเป็นฝ่ายมีฝีมือมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด อสูรกายที่บ้าคลั่งไม่มีทางเทียบได้กับTencommander มันคนละชั้นกันอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ปัญหาคือเรื่องของเวลา เป็นเพราะเค้าต้องแข่งกับเวลาเพื่อจะเข้าไปห้ามปรามการต่อสู้กันเองของเหล่าบรรดาลูกน้อง

       ยิ่งรีบก็ยิ่งช้ายิ่งเร่งก็ยิ่งเสียเวลา เมื่อขาดสมาธิในการต่อสู้เบื้องหน้า การต่อสู้ที่น่าจะชนะได้อย่างง่ายดายกลับกลายเป็นว่าเค้าต้องโดนโจมตีสูญเสียพลังของโล่ห์ปล่าวๆไปหลายครั้ง อสูรกายก็ใช้ว่าจะปราบได้โดยง่ายมันช่างทนทานตายยากตายเย็นอะไรขนาดนี้ ราชินีก็รู้สถานการณ์ดีจึงส่งสมุนออกมาเพื่อทวงเวลาและมันก็ได้ผลเป็นที่น่าพอใจ และสังเวียนอีกทางหนึ่งในการตะลุมบอนของทหารผู้กล้า ก็ใกล้ที่จะได้รู้ผลแพ้ชนะกันแล้ว

       "อูยยยย...ทุกท่าน..รีบๆหน่อยสิคะ.หลิน....ยะ....อยากได้ หลินอยากได้...ไอ้นั่นจังเลยค่ะ อย่าโอ๋เอ๋อีกเลยอูวววว แฉะมากแล้ว มาเร็วๆสิคะ...อืม หลินจะรอไม่ไหวล่ะนะ ซี้ดดดดดด "หลินกล่าวเชิญชวนพร้อมขยับหัวเข่าถ่างสองขาออกเล็กน้อย เธอส่งเสียงหวานกระตุ้นเร่งเร้าให้ทุกคนสู้กันหนักขึ้น เพื่อนางจะได้ท่อนงามพวกนั้นมาดับความกระหายไวๆ

       "อยากโดนเย็ดจังเลย......เร็วๆสิคะ...ใครก็ได้ช่วยหลินที" หลินโอดครวญร้องขอความช่วยเหลืออย่างไร้ยางอาย เธอในตอนนี้ไม่ใช้ตัวเธอคนเดิมอีกแล้ว เป็นหลินในด้านดำมืดที่อารมณ์เก็บกดอยู่ในส่วนลึกได้ถูกปลดปล่อยโซ่ตรวนจากพันธนาการแห่งด้านสว่าง กลายเป็นหญิงสาวที่เพียงความร้อนร่านสวาทมากไปด้วยความต้องการโดยไม่สนสิ่งใด เธอลงมือยั่วยวนพวกทหารทั้งๆที่รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ใครจะสนกันล่ะ เธอต้องการ ต้องการมันมาก มากจนไม่รับรู้ไม่สนอะไรอีกแล้ว และเป็นโดยธรรมชาติอย่างหนึ่งในโลกใบนี้เมื่อมีแสงสว่างมากเท่าใดด้านมืดก็จะยิ่งดำเข้มข้นขึ้นมากเท่านั้น ไม่ต่างอะไรกับจิตใจที่สูงส่งในด้านสว่างของเธอเมื่อกลับกลายแปรเปลี่ยนเป็นความมืดก็เป็นความมืดมิดที่ลึกสุดจะหยั่ง

_________________________________________________________________________

      ระหว่างการต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายของเอโมสและอสูรกาย เหล่าทหารผู้กล้าที่ตกอยู่ในมนต์เสน่ห์ของนางมาร ก็ฟาดฟันกันเองจนรู้ผลแพ้ชนะในที่สุด ผู้โชคดีทั้งสองคนรีบเดินทะยานด้วยสภาพโซซัดโซเซไปหาของรางวัลชิ้นงามของตัวเอง ทั้งสองคนก้าวเท้าผ่านกำแพงแก้วที่กั้นขวางเข้าไปได้ แม้ร่างกายจะบอบช้ำมาก จากการแก่งแย่งชิงตำแหน่งผู้ชนะ แต่ท่อนแก่นกายกลับยังแข็งโด่เด่มีน้ำซึมอยู่ที่ปลายหัวผงกหัวหงึกๆชี้ไปไปทางของรางวัล

      หลินตาลุกวาวด้วยความดีใจเมื่อเห็นของรางวัลชิ้นงามมะเหลื่อมทั้งสองชิ้นของตัวเอง สองดุ้นยักษ์ตั้งตระหง่านเดินตรงเข้ามาหาหลิน เธอเองอยากได้มันใจจะขาดจนทนรอแทบไม่ไหว รีบส่ายสะโพกโชว์แคมเล็กแคมน้อยยั่วยวนร้องเรียกเชิญทั้งคู่เข้ามาหาไหวๆ
ด้วยความที่ตัณหาราคะในวิญญาณของหลินเพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของหลินเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปทีละเล็กทีละน้อย ขนาดหน้าอกหน้าใจเริ่มที่จะฟูฟ่องเด้งใหญ่ขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ริ้วรอยบนผิวพรรณที่เคยมีก็เริ่มแปรเปลี่ยนจางหายไปจนหลือแต่ผิวขาวเนียนยิ่งขึ้น กลีบเล็กกลีบน้อยดูสดใสเปล่งปลั่ง ความงดงามเพิ่มพูนจนใกล้เคียงกับราชินีแม่มด

      ราชินีแม่มดยิ้มร้ายอย่างพอใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในร่างกายของหลิน วัฒถุดิบชั้นดีอย่างTencommander มันช่างยอดเยี่ยมทั้งพลังร่างกายและจิตใจ ร่างกายของหลินเริ่มวิวัฒนาการเปลี่ยนแปลงไปตามที่ต้องการ อีกไม่นานหลินก็จะกลายเป็นยอดอสูรร้ายแห่งฉิมพลีที่จะคอยไล่ล่าสวาท ไม่ว่าหญิงสาวหรือชายหนุ่มจะตกเป็นทาสสวาทของเธอโดยง่ายดายเพียงสบตา

      ความกระสันต์ถึงขีดสุดไม่ต้องมีท่วงท่าลีลาเพื่อการเล้าโลมใดๆอีก ทหารคนแรกที่เข้ามาถึงทรุดตัวลงยืนด้วยหัวเข่าเขยิบเข้าประกบทางด้านหลังของหลินในท่าทางเหมือนกับสุนัขกำลังจะสืบพันธุ์ มือจับที่ลำลึงค์แข็งจัดราวกับจะระเบิดจรดจ่อเข้าไปที่รูสวาทเตรียมตัวเสียบเข้าไป หลินเหลียวหลังหันมามองดวงตาหวานฉ่ำ มือข้างนึงยังคงยันตัวเองไว้ อีกข้างเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากล่างออกแรงกดแผ่วเบาดูน่ารักน่าชัง

      ทหารคนแรกกำลังจะออกแรงเสียบดุ้นเข้าไป หลินพร้อมอยู่แล้วแต่เหมือนฉุกใจคิดอะไรขึ้นได้ซักอย่าง สบัดสะโพกโยกรูสวาทหลบดุ้นเขื่อน ทำให้ทหารหนุ่มขุ่นเคืองจัดมองประท้วงไปยังใบหน้าสวยหวานของหลินด้วยความสงสัยว่าจะพิธีรีตองอะไรอีก

      "จุ๊ จุ๊ จุ๊ คนเก่งของหลิน รางวัลของท่านไม่ใช้รูนั้น ของท่านต้องรูนี้"หลินบอกพลางกดสะโพกลงต่ำเอาช่องรูสวาทหลบไป เอานิ้วชี้ที่เปื้อนน้ำลายเหนียวลื่นชนิดพิเศษที่ออกมาจากร่างของเธอหมุนวนตรงรูทวารจนดูลื่นไหล แล้วกดนิ้วลงไปเบาๆหนึ่งข้อนิ้ว ทหารหนุ่มตาโตไม่รอช้าปัดมือหลินออกจรดจ่อรูทวารมือจับที่เอวไม่ให้หลินบิดพริ้วอะไรได้อีก ออกแรงส่งกระบองกดเข้าไปอย่างรวดเร็ว หลินหน้าเชิดมือที่ยันพื้นไว้ถึงกับทรุดท่อนแขนลงไปกับพื้นรับแรงกดอันหนักหน่วง

      "โอ้วววว...อ๊าวซซ ดีจริงๆเลยค่ะ ซี้ด...โอ้ย...เสียววว "หลินกล่าวอย่างพอใจกับของรางวัลชิ้นแรกที่เธอได้รับ
นายทหารผู้ได้รูทวารของหลินเป็นของรางวัลถึงเมื่อแทงท่อนงามเข้าไปในรูได้ถึงกับตัวงอเป็นกุ้งไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เพราะความเสียวสุดขีดจนจุกถึงท้องน้อย รูทวารของหลินขมิบตอดรัดลำลึงค์ของเค้าเอาไว้ เค้าพึ่งได้รับรู้รสชาติอันแสนหอมหวานของการเสพสังวาสกับชนเผ่าแม่มด ที่มีกายเนื้อเพื่อปรุงแต่งกามกิจให้น่าหลงใหล เค้าพยายามที่จะดึงท่อนลึงค์ออกมาด้วยความยากลำบาก แล้วกดลงเข้าไปรับความเสียสุดปลายลึงค์อีกครั้ง

      หลินเหลียวหลังมามองทหารอีกคนที่เดินเข้ามาใกล้ถึงเธอ นางยิ้มพรายใช้มือขวาซัดฝ่ามือไปกับพื้นออกแรงผลักร่างกายของตัวเองพลิกกลับมานอนหงาย โดยที่ทหารคู่ขาหนุ่มได้แต่เคลื่อนไหวไปตามที่หลินต้องการเนื่องจากเรี่ยวแรงและพลังกายกำลังถูกหลินสูบไปอย่างรวดเร็วผ่านทางแก่นกายที่ถูกดูดติดหนึบอยู่กับรูล่างของหลิน

      เมื่อหลินพลิกตัวกลับมาได้แล้ว ทำให้ตอนนี้เธออยู่ในสภาพนอนหงายมองเพดานโดยมีท่อนรักของทหารหนุ่มคู่ขาเสียบอยู่ที่รูทวารแน่นหนึบ ขาสองขาเธอถ่างออกกว้างคร่อมให้ขาทั้งคู่ของทหารหนุ่มอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอ ร่องรักอีกรูโผล่อวดความงดงามของกลีบกุหลาบน้ำรักสะท้อนแสงไฟระยิบ อีกรูก็มีท่อนยาวใหญ่ถูกเสียบคาไว้อย่างนั่น

      หลินในสภาพนอนหงายพงกหัวขึ้นมามองผ่านร่องอกของเธอไปยังของรางวัลอีกชิ้นที่กำลังเดินโซซัดโซเซตรงเข้ามาหาเธอ ด้วยนัยตาหวานหยดย้อยเชื้อเชิญให้รีบเข้ามาไวๆ ลิ้นที่งดงามแล่บออกมาเลียริมฝีปากสีแดงสด แสดงความกระหายอยากที่มีต่อของรางวัลของนาง

      "ฮาห์ ซี้ด...เข้ามาเลยสิคะ ยังเหลืออีกที่สำหรับผู้ชนะ...อาาา"

      ทหารอีกคนหน้ามืดวิ่งเข้าไปนั่งคุกเข่าขาชิดกัน เข้าประกบทางด้านบนกับหลิน แล้วจับหัวถอกบานสีแดงสดจ่อเข้าไปยังถ้ำสวรรค์ของนาง เค้าเริ่มออกแรงกดเข้าไปที่ปากโพรงของนาง พอท่อนลึงค์สัมผัสกับโยนี น้ำหล่อลื่นจำนวนมากก็ไหลบ่าทวนขึ้นมาชโลมทั้งท่อนลำราวกับว่าน้ำเหล่านั้นมีชีวิต ท่อนลำที่มันละเหลื่อมไปด้วยน้ำหล่อลื่นเริ่มชำแรกแหวกกลีบกุหลาบเข้าไป ความสุขเสียวส่งผ่านจากโพรงสวาทไปสู่ผู้เป็นเจ้าของท่อนลำ "อู้วววว...มันช่างหน้าอัศจรรย์...อะ...อะไรเยี่ยงนี้ ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน ซี๊ดดด อูยยยเสียวโว้ย!!!"

      ส่วนหลินก็สมใจอยากกับความสุขเสียวที่ได้รับ หากเป็นร่างกายของเผ่ามนุษย์ปกติแม้ว่าโดนดุ้นธรรมดาของมนุษย์เข้าไปถึงสองอันก็ต้องมีความเจ็บปวดผสมผสานกับความเสียวซาบซ่านบ้างไม่มากก็น้อย แต่ถ้าโดนดุ้นยาวใหญ่ที่โดนมนต์สะกดต่างๆของราชินีเข้าไปทั้งรูบนและรูล่างพร้อมกัน คงจะมีแต่ความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสก่อนจะถึงรสเสียวก็เท่านั้น แต่ร่างกายของเธอตอนนี้แม้จะโดนพร้อมๆกันก็มีแต่จะสร้างความสุขสมเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เธอเริ่มหลงใหลได้ปลื้มในร่างกายตัวเองที่กำลังแปรเปลี่ยนไปเป็นพรรคพวกของเผ่าพันธุ์แม่มดอย่างช้าๆ

      หลินผ่อนคลายการขมิบทั้งสองรูออกปลดปล่อยท่อนลำที่นางดูดติดไว้กับตัวของนางออกให้เป็นอิสระ ทำให้ทหารผู้กล้าทั้งสองขยับเขยื้อนท่อนลำได้อีกครั้ง
เมื่อเป็นอิสระจากการโดนดูดพลังผ่านท่อนลำลึงค์ หนทางที่ถูกต้องควรจะถอนตัวแล้วรีบออกห่างไปซะให้ไกล แต่อย่างว่าไม่เคยมีใครห้ามดวงอาทิตย์เฉิดฉายแสงอรุณทางทิศตะวันออกได้ฉันใด ก็เป็นการอยากที่จะหยุดอารมณ์กำหนัดที่พลุ่งพล่านในการเสพสังวาสของชายหญิงได้ฉันนั้น

      เฉกเช่นนี้เองเมื่อทหารทั้งสองเป็นอิสระจากการถูกดูดติดหนึบจากทั้งรูทวารและโพรงสวรรค์ จึงจัดบรรเลงกระหน่ำกระเด้าบั้นท้ายอัดกระเด้าเข้าไปรับความเสียวซ่านภายในตัวของจอมเวทสาวสวยที่พวกเค้ารอมานาน หลินนอนอ่าขาให้พวกเค้าเชยชมทั้งรูบนและรูล่างของเธอมีท่อนยาวใหญ่ผลัดกันสวนเข้าสวนออกอย่างเป็นจังหวะโดยมีหลินเป็นคนขมิบทั้งสองรูคอยควบคุบจังหวะการเข้าออกอย่างชำนาญในร่างกายใหม่ของนาง ทำให้ทั้งดุ้นสองทางทำงานเข้าออกอย่างสอดคล้องกัน

      "ซี้ด...อาร์ อูวท่านผู้กล้า ช่าง..ขะ...แข็งแกร่ง....สมกับเป็นยอดทหาร ซี้ดสสส...อูยสสส"หลินครางพร้อมกับกล่าวชื่นชมทั้งสองอย่างมีจริตจะก้าน
สองหนุ่มได้ยินเสียงชื่นชมจากหญิงสาวงามที่กำลังร่วมเสพสุขด้วยก็จิตใจฮึกเหิมเหมือนมีพลังเพิ่มมากขึ้นตะบี้ตะบันส่งท่อนลำสลับกันเข้าๆออกๆอย่างหนักหน่วง โดยไม่รู้ตัวสักนิดว่าพลังที่ได้มานั่นเกิดจากรอยสักรูปงูเห่าที่ได้เลื้อยแฝงกายมาอยู่กับร่างของพวกเค้าทั้งสองพร้อมที่จะช่วงชิงวิญญานแล้ว

      "ซ๊วบ...เสี๊ยบ...ซ๊วบ...เสี๊ยบ...ซ๊วบ...เสี๊ยบ...ซ๊วบ...เสี๊ยบ...ซ๊วบ...เสี๊ยบ..."เสียงลำลึงค์สลับกันทิ่มแทงเข้าๆออกๆทั้งรูบนและรูล่างของจอมเวทย์สาวแสนสวยที่กลายเป็นลูกสมุนที่เจนจัดในกามรมณ์ไม่แพ้กับผู้เป็นเจ้านายของเธอ

      "อูยยยยย...ดีเหลือเกิน...ซะ...ซี๊ดดสสสส...ข้าเสร็จแล้ววว...ถึงแล้ว...ซี๊ดดดส....อะ..อ๊อกกกกกกกก"

      "อ้ากกกกกก......เสียววว...ว้อยยยยย...ออกแล้ววว...ซี๊ดดด..อะ..อะ...อั๊กกกกกก"

      "อ๊าววววววว...ส่งมา ส่งมาอีก ส่งเข้ามาในตัวหลินให้หมดเลยคร๊าาาาา....โอ้ววววว....ซี๊ดดดด..."

      หลินถึงจุดสุดยอดน้ำแตกกระจายพร้อมกับสองทหารหนุ่มที่ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเป็นสายธารเต็มร่องบนและรูล่าง ไม่เพียงแต่น้ำรักเท่านั้นที่กระฉูดใส่เข้าไปในตัวหลิน แต่เป็นจิตวิญญาณของทั้งคู่ที่หลุดลอยเข้าไปในตัวหลินเช่นเดียวกันกับเหยื่อทุกๆคน ทั้งคู่ถูกดูดวิญญาณผ่านแก่นกายที่เสียบติดอยู่กับตัวหลิน ร่างกายดิ้นกระตุกพราดๆ ด้วยแรงแห่งความเสียวซ่าน พวกเค้ากำลังจะกลายเป็นของเล่นอีกหนึ่งชิ้นของราชินีไม่ต่างจากนายกองเคิกร์ผู้อวดดีจนเรื่องบานปลายมาถึงขั้นนี้

      "พลั่ก บ๊วบบบ" หลินพลักร่างไร้วิญญาณของสองทหารหนุ่มออก แล้วยันตัวลุกขึ้นยืนเอานิ้วกลางของมือด้านขวาลงไปปาดน้ำรักที่เอ่อล้นไหลย้อยออกมาจากถ้ำรักของเธอ ก่อนที่จะเอาน้ำรักบางส่วนที่ติดปลายนิ้วส่งเข้าปากดูดเลียอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมชะม้ายชายตามองมาทางเอโมสที่กำลังต่อสู้กับอสูรกายยักษ์

      "ม่ายยยยยยยยยย!!!"เอโมสตะโกนสุดเสียงรับรู้ถึงการสูญเสียเพื่อนพ้องไปอีกสองคนก่อนที่จะบันดาลโทสะเข้าโจมตีอสูรร้ายเบื้องหน้าอย่างมุทะลุ

_________________________________________________________________________

จบตอนที่ 5

[naitoom]

โดยส่วนตัว ผมเกลียดแมงมุมอยู่แล้ว ตอนนี้มีแมงมุมสีม่วงตัวเขื่องขนาดประมาณฝ่ามือตั้ง 5 ตัวแน่
ช็อกตายพอดี