ตัวละครและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้นหลังจากเหตุการณ์ระเบิดห้างสรรพสินค้า วันรุ่งขึ้นเมื่อพลอยพบปัน เธอก็โผกอดเค้าด้วยความยินดีเกินหน้าเกินตากว่าเพื่อนสนิททั่วไป เหล่า Protector ได้ประสานงานกับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจทำการตรวจสอบที่เกิดเหตุและกำลังดำเนินการตามล่าจับตัว Virgin Bomber ในขณะที่ปันนั้นได้รับความไว้วางใจจากทีมให้ทำหน้าที่ตามล่าตัว The Crow มารับโทษ
หนึ่งเดือนผ่านไป ปันทำหน้าที่ซุปเปอร์ฮีโร่คอยช่วยเหลือประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครอย่างแข็งขัน ความสามารถในการได้ยินของเค้าตอนนี้กินพื้นที่ครอบคลุมทั่วทั้งเขตกทม. ทำให้ไม่ว่าใครต้องการความช่วยเหลือ เพียงแค่ร้องเรียก เค้าก็จะสามารถไปช่วยได้ทันที และแน่นอนมันเป็นสิ่งที่เหนื่อยมาก เมื่อต้องใช้ชีวิตการเป็นนักศึกษาทันตแพทย์สลับกับการเป็นยอดมนุษย์ช่วยเหลือผู้คน แต่ปันก็ภูมิใจที่เค้าได้ช่วยเหลือผู้คนในเมืองนี้ และในช่วงหนึ่งเดือนนี้ ปันก็ได้ฝึกฝนการใช้พลัง จนความสามารถในการควบคุมนั้นก้าวกระโดดรุดหน้าขึ้นมากเลยทีเดียว
ในวันนี้เป็นวันประกวดการร้องเพลง ซึ่งปันก็ทำหน้าที่พิธีกรคู่กับแนท ซึ่งทั้งสองทำหน้าที่ได้อย่างเข้าขาลงตัว ก่อนที่เค้าจะลงจากเวทีเพื่อให้ผู้เข้าประกวดทำการแสดง แต่กลับพบพลอยยืนอยู่ที่ข้างเวทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
พลอยพลอย : ปัน คือตอนนี้ พวกเรายังติดต่อวงของรุ่นเราไม่ได้ แกช่วยร้องเพลงถ่วงเวลาก่อนได้ป้ะ
ปัน : เห้ยยยยย ไม่ได้เตรียมไรมาเลยนะ
พลอย : นะ นะ ตอนนี้ทั้งรุ่นเราไม่รู้จะทำไงแล้ว
ปัน : โอ่ย เออๆ
พลอย : ขอบใจมากนะ
ปันเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างอย่างตื่นเต้น พร้อมกับกีตาร์ตัวหนึ่งในมือ ทางทีมงานได้จัดเตรียมเก้าอี้และไมค์ไว้ที่กลางเวที ปันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวนั้น และกระชับกีตาร์ให้มั่น แสงไฟทุกดวงสาดส่องมาที่เค้า ทุกคนในโถงเงียบสนิท ตาปันกวาดไปมองโดยรอบ แล้วก็ต้องแทบหยุดหายใจ หน่อยนั่งอยู่แถวที่สามเมื่อนับจากด้านหลัง เธอกำลังยิ้ม ยิ้มที่สดใส ยิ้มที่ส่งมาทางเค้า
ปัน : สวัสดีครับ เอ่อ เพลงที่ผมจะร้องต่อไปนี้ ผมอยากจะมอบให้กับคนๆหนึ่ง ซึ่งเค้าก็อยู่ในห้องนี้ด้วย แต่ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้ของผมจะสื่อไปถึงเค้ามั้ย? ยังไงก็ ใครร้องได้ช่วยร้องด้วยนะครับ
แล้วปันก็เริ่มบรรเลงเพลง intro ด้วยคอร์ด Dsus2 / A / Bm7
ปัน (ร้องเพลง) : อาจยังไม่เห็นว่ารัก...มากมาย อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้
อาจยังไม่เห็น...สายตาแห่งความหวังดี แต่เธอก็คงเข้าใจมันสักวัน
อาจมีใครๆที่เค้าดีกว่า อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน
แต่จะมีใครให้เธอ...หมดใจอย่างชั้น และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว
อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ จะอยู่เพื่อเธอตลอดไป
จะเอาความรักที่มีเก็บไว้ เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา
อาจจะมีเวลาที่เธอ....ต้องการ
อีกนานแค่ไหน....รักนี้ก็ยังอยู่ อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น
ด้วยใจที่พร้อมให้เธอ จากคนอย่างชั้น
กับวันเวลาที่ยาวนาน คงจะพอให้รอเธอ
และคงจะทำให้เธอได้รู้.....
เพลงจบลงพร้อมกับเสียงปรบมือกราวใหญ่ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆแห่กันมามอบดอกกุหลาบแทนกำลังใจให้ปัน ปันวางกีตาร์ลงข้างเก้าอี้ แล้วมารับดอกกุหลาบจากเหล่าแฟนเพลง และคนที่มาให้คนสุดท้ายคือ......หน่อย
หน่อย : เอ้านี่
ปัน : มาช้านะแก
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
หน่อย หน่อยยิ้มให้เค้าพร้อมยื่นดอกกุหลาบแดงสองดอกให้เค้า ปันรับมันมาอย่างยินดีชื่นมื่น ก่อนที่ปันจะโค้งขอบคุณผู้ฟังอีกครั้งและลงจากเวทีไป โดยวงดนตรีที่จะลงประกวดได้มาถึงพอดีและขึ้นทำการแสดงต่อจากปัน
สักพักก็มีโทรศัพท์โทรมาหาปัน ปันคว้ามือถือของตนขึ้นมาดู เป็นมายที่โทรมาหาเค้า
ปัน : ฮัลโหล ว่าไงมาย
มาย : พี่ปันว่างมั้ยคะ มาหามายที่ห้องเลคเชอร์ปี 1 หน่อยสิ
ปัน : อ่อ ได้ๆ มีไรเปล่าเนี่ย
มาย : มาแล้วเดี๋ยวจะบอกค่ะ อิอิ
ปันที่ยังสงสัยไม่หายก็เดินออกจากห้องประชุมมุ่งหน้าไปยังห้องบรรยายของนักศึกษาปีหนึ่ง ปันค่อยๆเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปในห้อง เค้าไม่ได้กลับมาที่ห้องนี้นานมากแล้วตั้งแต่จบปีหนึ่งไป ภายในห้องยังดูเหมือนเดิม หลังห้องเต็มไปด้วยตู้ล็อกเกอร์เก็บของต่างๆ กระจกหน้าต่างถูกเช็ดสะอาดเอี่ยมอากาศข้างนอกนั้นมืดครึ้ม มีแสงอาทิตย์เพียงเล็กน้อยสาดส่องเข้ามา โต๊ะเรียน เก้าอี้ถูกจัดให้ชิดกับกำแพงทั้งสองด้าน ตรงกลางห้องมีกล่องลังขนาดใหญ่สามใบวางเรียงอยู่กล่องแต่ละกล่องนั้นใหญ่มาก ใหญเพียงพอสำหรับให้คนตัวเล็กๆลงไปนั่งได้สบาย จากซ้ายไปขวาประกอบด้วยสีแดง สีเขียว สีน้ำเงิน โดยมีโต๊ะหนึ่งตัววางอยู่หน้ากล่อง
ปันมองซ้ายหันขวา ก็ไม่เห็นวี่แววของมาย ปันจึงตัดสินใจโทรหามาย แต่เธอกลับปิดมือถือ ไม่สามารถติดต่อได้ ปันเดินมาที่โต๊ะหน้ากล่องกลางห้อง บนโต๊ะมีซองจดหมายสีชมพูใบหนึ่งวางอยู่ ปันหยิบขึ้นมาแกะดู ข้างในมีการ์ดใบหนึ่ง ด้านหลังการ์ดมีข้อความบางอย่างเขียนอยู่
ข้อความในการ์ด : สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่ปัน มายมีของขวัญพิเศษจะให้ ลองทายดูสิคะว่าอยู่ที่ไหน อิอิ
เพราะการงานต่างๆยุ่งวุ่นวาย จนเค้าลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเค้า เค้ารู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อยที่ยังมีคนจำวันเกิดของเค้าได้ ปันยืนมองกล่องสามใบ เพียงแค่เค้าใช้ตา x-ray เค้าก็จะรู้ได้ทันทีว่ากล่องแต่ละใบมีสิ่งใดอยู่ในนั้นบ้าง แต่ถ้าทำอย่างนั้นก็หมดสนุกกันพอดี ปันจึงเลือกที่จะไม่ใช่พลัง
ปันพยายามคิดเดาใจหญิงสาว เท่าที่เค้าจำได้มายชอบสีเขียว กับสีชมพู ปันจึงเลือกที่จะเปิดกล่องใบกลางก่อน ใจปันเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น ของขวัญของมายคือสิ่งใดนั้น เค้าเดาไม่ออกเลยจริงๆ ปีที่ผ่านๆมา เธอมักจะให้เค้าแค่การ์ดหนึ่งใบเท่านั้น
ปันค่อยๆเปิดกล่องสีเขียวใบกลางช้าๆ ข้างในกล่องกลับมีชุดนักศึกษาผู้หญิงชุดหนึ่งวางพับไว้อย่างดี ปันค่อยๆยกชุดนั้นขึ้นมาดูอย่างสงสัย หรือนี่คือของขวัญของมาย? ข้างๆชุดนักศึกษามีการ์ดใบหนึ่งวางอยู่ ปันหยิบขึ้นมาพลิกอ่านดู
ข้อความในการ์ด : ผิดค่ะ ลองใหม่อีกครั้งนะคะ คนเก่ง ;p
แสดงเนื้อหา ขอบคุณสำหรับการแสดงความคิดเห็นภายในโพสต์นี้
ปันอดอมยิ้มในความขี้เล่นของสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ ปันตัดสินใจเลือกกล่องสีน้ำเงินเป็นลำดับถัดไป ปันค่อยๆเปิดกล่องออก ในกล่องกลับว่างเปล่า มีเพียงการ์ดใบหนึ่งวางอยู่
ข้อความในการ์ด : ผิดอีกแล้วค่ะ โอกาสสุดท้ายแล้วนะคะที่รัก จุ๊บ
ปันยืนมองกล่องสีแดงใบสุดท้ายอยู่สักพัก เป็นเรื่องน่าสนใจมากที่มายสามารถคาดเดาลำดับการเลือกของเค้าได้อย่างแม่นยำ ปันยิ้มกริ่มพร้อมกับเปิดกล่องใบสุดท้ายออก ข้างในกล่องกลับมียกทรงและกางเกงในสีชมพูอ่อนตัวจิ๋ว ปันยกขึ้นมาดู หรือนี่คือของขวัญสำหรับเค้าจริงๆ
??? : คริ คริ
ปันได้ยินเสียงหัวเราะแว่วมาจากหลังห้อง แล้วเค้าก็สังเกตเห็นว่า ตู้ล็อคเกอร์ตู้ใหญ่สุดนั้น ประตูเปิดแง้มไว้ ในขณะที่ตู้อื่นนั้นปิดสนิท ปันค่อยๆเดินไปเปิดตู้ล็อคเกอร์นั้นออก....
แล้วเค้าก็พบของขวัญในตู้ล็อคเกอร์นั้น มายอยู่ในชุดวันเกิด บนหัวผูกโบว์สีชมพูไว้ หน้าอกที่เต่งตึงชูชัน ช่วงขาที่ขาวเนียน เอวที่คอดกิ่ว หีที่ยังคงปิดสนิทมีขนหมอยปกคลุมเพียงเล็กน้อยเหงื่อที่ค่อยๆไหลซึมตามเรือนร่างด้วยความร้อนที่ต้องแอบอยู่ในตู้ล็อคเกอร์เก็บของยิ่งทำให้มายดูเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มายมาย : แต่นแต๊น เจอสักทีนะคะพี่ปัน
ปัน : แสบจริงๆนะเราน่ะ แล้วไหนของขวัญล่ะ
มาย : พี่ปันกำลังมองอยู่นี่ไงคะ
ปัน : โหยยยย พี่จะเอาไปทำไรเนี่ย
มาย : พี่ปันอ่า
เธอทุบที่อกเค้าเบาๆ ปันรวบเอวเธอเข้ามาแนบกายเค้า เรือนร่างของเธอช่างอ่อนนุ่ม หน้าอกหน้าใจแม้จะไม่ใหญ่เท่าใดนัก แต่ก็สร้างอารมณ์ให้กับปันเป็นอย่างมาก เธอค่อยๆถูคลึงหน้าอกกับร่างเค้า พร้อมกับครางในลำคอเบาๆ
ปัน : เอาไปทำเมียได้มั้ย
มาย : ก็เป็นอยู่นี่ไงคะ อูยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดด พะ พี่ปัน
ร่างของมายถึงกับสั่นกระตุก เมื่อปันอาศัยจังหวะที่เธอกำลังเผลอกรีดกรายนิ้วชี้ผ่านร่องรักเข้าไปสัมผัสความสาวของเธอ เค้ารู้สึกได้ถึงร่องรักที่กำลังตอดนิ้วเค้าเป็นจังหวะ พร้อมกับขับน้ำใสๆหนืดๆชโลมนิ้วมือ
มาย : พี่ปัน อย่าแกล้งมายสิ
ปัน : เป็นของขวัญของพี่ไม่ใช่หรอ ต้องตามใจพี่สิ วันนี้จะเย็ดให้หีบานเลย
มาย : เอาเลยค่ะพี่ปัน หีมาย ตัวมาย ใจมายเป็นของพี่ปันคนเดียว วันนี้พี่ปันจะเย็ดมายเท่าไรก็ได้ เย็ดจนหีมายบานเลยค่ะ
ปัน : จัดให้.....
แกร๊ก ประตูห้องเปิดออก ปันกับมายรีบโผเข้าไปซ่อนในตู้ล็อคเกอร์อย่างรวดเร็ว
วูบบบบ ปันใช้ตา x-ray มองไปยังเบื้องนอก คนที่เข้าห้องมาเป็นน้องรหัสปี 3 ของเค้าเอง....น้องต่าย เธออยู่ในชุดนักศึกษา แต่เธอเข้าห้องมาพร้อมกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งเค้าคนนั้นสวมชุดนักศึกษาเหมือนกัน แต่อยู่ต่างคณะ
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ต่าย แม้ว่าปันกับต่ายนั้นจะอยู่ชั้นปีติดกัน แต่กลับไม่สนิทสนมกันเท่าใดนัก สำหรับปันต่ายเป็นคนเงียบๆเรียบร้อยตั้งใจเรียน แต่ไม่ค่อยสุงสิงกับรุ่นพี่เท่าใด หลายครั้งที่มีการเลี้ยงอาหารรุ่นน้อง ต่ายกลับไม่เคยไปด้วยกันสักครั้ง แม้แต่น้องรหัสปีถัดๆไปเอง ต่ายก็ไม่ได้ดูแลให้ความสนิทสนมเลย กลับเป็นปันที่ต้องคอยดูแลเอาใจใส่ช่วยเหลือน้องสายรหัสรุ่นถัดๆไป
ต่ายเดินดูกล่องสามใบอย่างสงสัย เธอเดินสำรวจรอบๆห้อง ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่หน้าล็อคเกอร์ที่ปันกับมายซ่อนตัวอยู่ ปันแทบจะหยุดหายใจ อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอพบเค้ากับมายในสภาพนี้ แต่แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็สวมกอดจากทางด้านหลังน้องต่าย พร้อมทั้งใช้มือเคล้นคลึงหน้าอกของเธอ
นักศึกษาชาย : ทำกันเถอะ ผมรอไม่ไหวแล้ว
ต่าย : ใจเย็นสิ ตามที่ตกลงกันไว้ ไม่สด ไม่ก้น และก็จ่ายก่อนนะ
ปันใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่พลังหูซุปเปอร์ของเค้าผิดเพี้ยนไปหรือเปล่า หรือว่าเค้ากำลังเข้าใจเธอผิด ปันเห็นนักศึกษาชายคนนั้นควักกระเป๋าตังค์ แล้วยื่นแบงค์พันสามใบให้น้องรหัสเค้า
มาย : มีอะไรหรือเปล่าคะพี่ปัน ข้างนอกเค้าทำไรกันหรอ
ปัน : ไม่รู้สิ พี่จะไปรู้ได้ไง เราปิดประตูมิดอย่างนี้มองไม่เห็นหรอก
มาย : ก็เห็นพี่ปันทำเหมือนว่ามองเห็นข้างนอกนี่
แล้วมายก็จับใบหน้าเค้า ประกบริมฝีปากกับเธอ ลิ้นของเธอพัวพันกับลิ้นของเค้าแล้วชอนไชไปตามทุกซอกทุกมุมในปากของปัน ราวกับกำลังทำการสำรวจยังไงยังงั้น ในขณะที่มือของเธอก็คลำหาอาวุธลับของปัน เธอรูดซิบกางเกงของเค้าลง แล้วล้วงควักลำลึงค์ที่แข็งเป็นลำของเค้าออกมา นิ้วเรียวไล้ผ่านไปตามหัวหยัก สร้างความสยิวเสียวซ่านให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก
ปันได้แต่ครางฮือในลำคอด้วยความเสียว มือน้อยๆของมายค่อยๆกระทอกควยของปันเบาๆ เธอบดคลึงหน้าอกน้อยๆกับแผงอกของชายหนุ่มเพื่อสร้างอารมณ์เสียวให้ตนเองไปด้วย ส่วนปันก็ไม่ยอมน้อยหน้า มือข้างหนึ่งก็คลึงหน้าอกและหัวนมของมายเบาๆ ส่วนอีกมือหนึ่งก็สอดใส่นิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปในร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มของมาย
ในช่องรักของเธอนั้นทั้งอุ่นทั้งหนึบหนับและตอดรัดเค้าเป็นจังหวะ ปันค่อยๆสาวนิ้วทั้งสองเข้าๆออกๆช้าๆไปพร้อมๆกับจังหวะกระทอกควยของมาย มายอดจะสูดปากด้วยความเสียวไม่ได้ เธอถอนริมฝีปากออกจากปากปัน แล้วก้มลงซุกไซ้ไปตามลำคอของปัน
ปันแหงนหน้ารับความเสียวที่มายปรนเปรอให้เค้า แต่สมาธิของเค้ากลับไม่ได้จดจ่ออยู่กับหญิงสาวตรงหน้า แต่ไปอยู่กับน้องรหัสที่อยู่ห่างจากเค้าไปไม่กี่เซนติเมตร
ปันใช้ตา x-ray มองออกไป สิ่งที่เค้าเห็นคือ น้องรหัสที่ดูแสนจะเรียบร้อยของเค้านั้น นั่งลงใบหน้าพอดีเป้าของนักศึกษาชายคนนั้น แล้วค่อยๆรูดซิบกางเกงนักศึกษาชายคนนั้นลง แล้วควักควยของเค้าออกมาอย่างช่ำชอง ก่อนที่เธอจะใช้ลิ้นของเธอเลียวนรอบๆหัวควยของชายหนุ่มคนนั้น ลิ้นของเธอค่อยไล้ผ่านหัวหยักของเค้าไปตามลำควย เธอไล้ไปจนถึงโคนควย ก่อนที่จะเปลี่ยนไปใช้ลิ้นกับพวกกระโปกไข่สองลูกของนักศึกษาคนนั้น เธอไม่ได้เลียอย่างเดียวแต่ยังดูดดุนพวงกระโปกอย่างชำนาญ แล้วก็ก็ค่อยๆดูดกลับมาจากโคนควยจนถึงปลายหัวควย ก่อนที่จะอ้าปากรับควยของนักศึกษาคนนั้นเข้าไปแล้วโม้กดูดเป็นจังหวะช้าๆ มือของเธอก็คลึงพวงกระโปกไปด้วย นักศึกษาคนนั้นได้แต่แหงนหน้าสูดปากด้วยความเสียว
ปันแทบจะไม่เชื่อสายตาของตนเอง ลีลาของน้องต่ายน้องรหัสแสนเรียบร้อยของเค้าจะเจนจัดชำนาญขนาดนี้ ยิ่งแอบดูยิ่งทำให้เค้ามีอารมณ์เงี่ยนง่านมากขึ้นคูณทวี ปันบดขยี้หัวนมของมาย และซอยนิ้วเข้าออกร่องรักของมายถี่รัว จนร่องรักของเธอขับน้ำเมือกออกมาราวกับเขื่อนแตก มายเกาะกุมลำควยเข้าแน่น เนื้อตัวสั่น สูดปากด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ
มาย : อูยยยยยยย พะ พี่ปะ ปันนนนนน มายเสียววววววววว ไม่ไหวแล้วววว น้ำจะแตกแล้วววววว โอ้ววววววววววววววววววววว
มายตัวสั่นกระตุกรูหีตอดนิ้วของปันอย่างรุนแรง น้ำรักไหลเยิ้มนองเต็มง่ามนิ้ว เธอแหงนหน้าเผลอร้องครางเสียงดังอย่างลืมตัว ปันใช้มือที่บี้หัวนมมายปิดปากเธอก่อน และรีบหันไปมองทางฝั่งน้องรหัสของตน ต่ายดูเหมือนจะได้ยินเสียงบางอย่าง เธอชะงักหยุดดูดควยของนักศึกษาหนุ่มคนนั้น แล้วหันมามองทางปันอย่างสงสัย
นักศึกษาหนุ่มคนนั้นดึงตัวต่ายขึ้นแล้วก็เริ่มไซ้คอของเธอ ต่ายยังคงจ้องมองมาทางปันอย่างไม่ละสายตา ในขณะที่ปันก็มองทางต่ายไม่ละสายตาเช่นกัน ต่ายกระทอกควยนักศึกษาหนุ่มไปสักพักก็ผละออกจากเค้า แล้วเดินไปที่กระเป๋าของตน เธอหยิบถุงยางขึ้นมาหนึ่งชิ้น แล้วจัดการสวมให้กับคู่ขาของเธอ ก่อนที่ต่ายจะเดินไปนั่งแหกขากว้างบนโต๊ะเรียน ในขณะที่ทางปันเองนั้น มายก็จับดุ้นของปันไปจ่อกับรูรักที่มีกลีบชมพูสองพูปิดอยู่ แต่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำแห่งความใคร่ ปลายทู่ของปันปาดไปมาที่ปากทางเข้าของมาย แต่สายตาของเค้ายังคงจับจ้องน้องรหัสอยู่อย่างตื่นเต้น
นักศึกษาหนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปประกบต่าย แล้วเลิกกระโปรงพีชของเธอขึ้น เผยให้เห็นกางเกงในลูกไม้สีดำ ก่อนที่เค้าจะจัดการดึงร่นออกไป ต่ายเองก็ช่วยนักศึกษาชายคนนั้นถอดกางเกงขายาวกับกางเกงในออก เมื่อพ้นจากพันธนาการใดๆ นักศึกษาชายคนนั้นก็ประกบเอวเข้ากับร่างของต่าย ปลายหัวควยจ่อที่รูหีของเธอ เค้าปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกอย่างหื่นกระหาย ก่อนที่จะกระชากบราสีดำของเธอทิ้ง เผยให้เห็นเต้าอวบซ่อนรูปของต่าย ปลายถันสีน้ำตาลคล้ำเล็กน้อย และปลายหัวนมด้านซ้ายเจาะฝังมุกไว้ด้วยสองเม็ด
นักศึกษาหนุ่มคนนั้นก้มลงไปลิ้มชิมรสยอดปทุมถันของนักศึกษาสาว อีกมือหนึ่งก็คลึงเต้านมอีกข้างไปด้วย ปันหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เวลานี้เค้าควรออกไปห้ามไม่ใช่หรือ แต่ตอนนี้เค้ากำลังเพลิดเพลินมีอารมณ์เงี่ยนดูน้องรหัสตัวเองกำลังถูกเย็ด
ต่าย : อูยยยยยย อื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ซี๊ดดดดดดดดดดดดด
มาย : อ๊างงงงงงงงงงงงงง อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทั้งสองแทบจะร้องโดยพร้อมเพรียงกัน เมื่อถูกควยอันเขื่องชำแรกความสาวเข้าไปในโพรงหี ปันค่อยๆดันเอวส่งควยลำอวบผ่านร่องรักของมายเข้าไป ในขณะที่ฝั่งต่ายนั้นก็ตัวกระตุกเมื่อโดนลำควยของนักศึกษาหนุ่มคนนั้นเย็ดกระเด้าเข้าไปในรูหี
นักศึกษาคนนั้นหลังจากส่งควยอัดเข้าไปในรูหีต่ายจนมิดด้าม ก็ตั้งหน้าตั้งตากระเด้าเย็ดกระหน่ำรูหีของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย สองมือของเค้าจับเอวต่ายแล้วดันสวนกระแทกลำควยดัง
ปั้บ ปั้บ ปั้บ นักศึกษาชาย : อูยยยยยยย กี่ที กี่ที ก็เสียวไม่เคยเปลี่ยนเลยนะต่าย หีต่ายตอดควยเราแทบขาด
ต่าย : อ๊างงงง อ๊างงงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง ซี๊ดดดดดด ถ้าชอบก็มาเย็ดหีเราอีกนะ เราชอบโดนเย็ด อูยยยยยยยยยยยยย
ต่ายร้องครางระงม เสียงร้องดังไปตามจังหวะจะโคนของนักศึกษาชายคนนั้น แต่ปันแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่า น้องรหัสของตนจะร้อนร่านขนาดนี้ แต่ยิ่งดูปันก็ยิ่งเงี่ยน จนเผลอลืมตัวอัดกระแทกลำควยเข้าไปในหีมายพรวดจนมิดด้าม ปลายหัวควยกระแทกกับมดลูกของมายอย่างจัง
มาย : โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ปัน มาย.....จะ เจ็บบบบบ โอ้ววว อ๊างงงงงงง อ๊างงงงงงงงงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงง
มายครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน เสียงของมายดังระงมแข่งกับต่ายที่อยู่ด้านนอก ปันยกตัวมายขึ้น สองขามายโอบรัดรอบเอวเค้า มือทั้งสองข้างประคองเอวมายไว้แล้วก็กระเด้าซอยลำควยใส่หญิงสาวอย่างหนักหน่วง โดยปันจินตนาการว่าตอนนี้เค้ากำลังเสพสมร่วมรักกับน้องรหัสแสนสวยที่อยู่ด้านนอก
นักศึกษาหนุ่มคนนั้นถอนลำควยออกจากหีต่าย ก่อนที่ต่ายจะพลิกตัวไปอยู่ในท่าด๊อกกี้อย่างรู้งาน นักศึกษาคนนั้นก็รีบเข้าไปประกบด้านหลังเธอแล้วเอาหัวบานจ่อร่องสาวแล้วเสียบพรวดไปในทีเดียว
ต่าย : โอ้ววววววววววววววววววววววววววววววว ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เย็ดแรงๆเลย อูยยยยยยยยยยย อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เธอร้องครางกระเส่า ระหว่างที่นักศึกษาคนนั้นก็โหมกระเด้าหีเธอนั้นต่ายก็โยกเอวรับจนก้นเธอกระแทกหน้าขาคู่ขาของเธอดัง พับ พับ พับ เค้าจับสะโพกต่ายดึงรั้งเข้าหาตัวพร้อมกับกระแทกเอ็นสวน ต่ายสะบัดหน้าร้องครางไปมาจนผมยาวสลวยสยายออก
ต่าย : อูยยยยยย อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แรงอีก เย็ดแรงๆอีก โอ้ววววววววววว ซี๊ดดดดดดดด
นักศึกษาหนุ่มเร่งเครื่องกระแทกกระทั้นจนต่ายครางแทบไม่เป็นภาษา ในขณะที่ปันก็อัดสวนลำควยกระเด้าเข้ารูหีมายอย่างลืมตัวเช่นกัน ร่างของเธอเด้งขึ้นลงตามแรงอัดในท่าลิงอุ้มแตง ใบหน้าเธอแดงก่ำ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง
มาย : อ๊างงงงงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงง พะพี่ ปะ ปันนนน ข้างนอกเค้ากะ กำ อโอ้ยยยยยยยยยยย เย็ดกัน อ๊างงงงงงงงงง ใช่มั้ยยคะ อูยยยยยยย
ปัน : ชู่วววว เงียบๆสิ เดี๋ยวข้างนอกก็ได้ยินหรอก
ปันอัดลำควยกระแทกหีมายแข่งกับนักศึกษาหนุ่มด้านนอก เสียงครางของมายดังระงม รูสวาทตอดรัดลำควยปันมากยิ่งขึ้น ความตื่นเต้นในการแอบเย็ดกันทำให้ทั้งสองเสียวซ่านมากกว่าเดิม ยังดีที่เสียงของต่ายนั้นดังช่วยกลบเสียงครางของมาย
ปันเร่งจังหวะขึ้นจนมายต้องแอ่นเอวร่อนคลึงตามอย่างรู้ใจ ปันยื่นหน้าไปจูบปากมาย ซึ่งมายเองก็ประกบปากจูบตอบ เสียงครางฮือในลำคอของทั้งสองดังเบาๆ ไปตามจังหวะรักของปัน มายเด้งเอวสวนเอ็นของปันเสียงดังตับตับ ตับ
มาย : โอ้วววววววววววววววววววววว ซี๊ดดดดดดดดดดดดด เย็ดมายแรงๆเลยค่ะ เย็ดให้หีมายบานเลยค่ะ อ๊างงงงงงงงง อ๊างงงงงงงงงง อ๊างงงงงงงงง
นักศึกษาหนุ่มคนนั้นยกขาต่ายขึ้นจากพื้นจนอยู่ในท่า planking ร่างส่วนบนของเธอนอนแนบไปกับโต๊ะเรียน ก่อนที่เค้าจะจับขาเธอถ่างออกอ้าซ่า เพื่อที่จะได้ดันเอ็นเข้า ออกร่องสาวเธอได้ถนัดขึ้นพอจัดท่าได้ที่ นักศึกษาหนุ่มก็อัดลำควยเร่งกระแทกเอ็นใส่ช่องรักของต่ายต่ออย่างเมามันส์
ต่าย : อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง สุดยอดไปเลย ซี๊ดดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยยยยยย
เค้าเอื้อมมือไป ขย้ำหน้าอกต่ายอย่างรุนแรง เธอบิดตัวไปมาช้าๆ เค้าไล้ปลายนิ้วไปสัมผัสที่ยอดหัวนมของเธอแล้วบี้เล่น เสียงซี๊ดซ๊าดดของเธอดังลั่นโดยไม่กลัวเลยว่าจะมีใครมาพบ
มาย : อ๊างงงงงงงงงงงงงง พะ พี่ปะ ปัน แรงไปแล้วนะคะ อูยยยยยยยย อ๊างงงงงงงง อ๊างงงงงงงง อ๊างงงงงงง มายเสียวหีไปหมดแล้วค่ะ
ปันก้มลงดูดดุมที่หัวนมของมายสลับไปมา เธอเกาะรั้งดันหัวของปันเข้ากับหน้าอกของเธอ เธอหอบหายใจแรง พยายามกลั้นเสียงแห่งความสุขไม่ให้เล็ดลอดออกไป ในขณะที่เอวปันก็สาวอัดลำควยไม่หยุด หีของมายตอดรัดแน่นราวกับต้องการน้ำควยมาประทังความกระหายของร่องรักนั้น
มายจิกหลังปันส่งสัญญาณว่าเธอใกล้จะถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดอยู่รำไร ปันเองก็กระแทกเอวเร็วขึ้นตามใจเธอ ดัง ตับ ตับ ตับ มายจิกหลังปันแรงขึ้น ตัวเธอสั่นเทิ้มเกร็งไปทั้งตัว ปันเองก็เสียวที่ปลายหัวบานจนจะอั้นไม่อยู่แล้วมายเองก็เด้งเอวสู้ควยปันด้วยอยากให้ชายหนุ่มเสร็จไปพร้อมๆกับเธอ
มาย : ไม่ไหวแล้วค่ะ พี่ปัน มายจะถึงแล้ว โอ้วววววววววววววววววววว ซี๊ดดดดดดดดดดด อุ๊บ อื้มมมมมมมมม
ต่าย : โอ้วววววววววววว อย่าหยุดนะ อย่าหยุด อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อ๊างงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง น้ำหีแตกแล้วววววววววววววววววววววววววววว
ทั้งสองสาวแทบจะประสานเสียงกันลั่นห้อง แต่ปันประกบปากมายไว้เพื่อไม่ให้เธอร้องลั่นจนภายนอกได้ยิน ปันกับนักศึกษาหนุ่มคนนั้นโหมกระเด้าใส่คู่ขาของตนอย่างสุดแรง มายกับต่ายเองก็เด้งเอวรับการกระแทกใส่กันจนสุดตัว ก่อนที่ปันจะทนกลั้นความเสียวต่อไปไม่ไหว มายเองก็เกร็งเอวแอ่นบดกับโคนเอ็นหีตอดรัดลำควยแน่น ระหว่างที่เธอกำลังเสร็จสมนั้นปันก็ฉีดอัดน้ำกามใส่ มายกอดปันแน่นทั้งแขนทั้งขา ตัวสั่นกระตุก ปันเองก็เกร็งเอวอัดท่อนเอ็นเข้าร่องสาวเธอเพื่อปลดปล่อยน้ำกามจนหมดแม็ก ส่วนนักศึกษาหนุ่มคนนั้นก็ถอนลำควยออกมาจากรูหีของต่ายดังบล็อค ก่อนที่จะรูดถุงยางทิ้งแล้วระเบิดน้ำกามลงบนแผ่นหลังของสาวสวย
ต่ายนอนฟุบกับโต๊ะหายใจหอบเหนื่อย ในขณะที่นักศึกษาคนนั้นไม่ได้สนใจเธอมากนัก เค้าสวมใส่กางเกง แล้วออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ส่วนมายนั้นก็หลับตาพริ้มอย่างสุขสมในอ้อมอกของปัน เหงื่อปันชโลมร่างจนเสื้อผ้าเปียกโชกไปหมด ปันยังคงมองดูต่ายน้องรหัส เธอเองก็หันหน้ามาทางปันเช่นกัน ไม่รู้ว่าปันตาฝาดไปเองหรือเปล่าที่เห็นน้ำตาของต่ายค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม เธอลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าของตนแล้วออกไปจากห้อง
ปันคาดว่าต่ายน่าจะไปทำความสะอาดคราบรักในห้องน้ำเป็นแน่ ปันตั้งใจจะถามเรื่องนี้ให้รู้เรื่อง แต่แล้วก็ต้องหยุดความคิดไว้ ถ้าเค้าไปพูดตอนนี้ เธอจะต้องสงสัยเป็นแน่ว่าเค้ารู้ได้อย่างไร อีกอย่างนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ เค้าไม่ควรเข้าไปยุ่มย่าม
มาย : วันนี้น้ำพี่ปันฉีดแรงมากเลยค่ะ สะเทือนมดลูกมายเลย
ปัน : แล้วชอบมั้ยล่ะ?
มาย : ไม่ชอบแล้วจะมารออยู่อย่างนี้หรอคะ อิอิ สุขสันต์วันเกิดนะคะ
เธอหอมแก้มของปันหนึ่งฟอดใหญ่ ทั้งสองค่อยๆออกมาจากล็อคเกอร์แล้วจัดแจงแต่งตัวอย่างรีบเร่ง ปันเกือบลืมไปเลยว่าเค้าต้องกลับไปทำหน้าที่พิธีกรต่อ ซึ่งมายก็ยังอยากจะใช้เวลากับเค้าต่อ แต่ปันก็จำใจต้องกลับไปทำหน้าให้เรียบร้อย
.................................................................
หลังจากเสร็จงานประกวดแล้ว น่าแปลกที่เพื่อนในกลุ่มของปันหายหัวไปหมด เหลือเพียงแค่หน่อยที่ทำท่าเหมือนยืนรอใครบางคนอยู่หน้าคณะ
ปัน : อ้าว หน่อย ทำไรอยู่คนเดียว แล้วคนอื่นล่ะ?
หน่อย : รอแกน่ะแหละ เอ้านี่ สุขสันต์วันเกิดนะ
แล้วเธอก็ยื่นสิ่งของบางอย่างให้ปัน ลูกอมจุ๊ป้าจุ๊บสีดำหนึ่งชิ้น
ปัน : โหย วันเกิดทั้งที ให้แค่นี้เนี่ยนะ ไม่ลงทุนเลย
หน่อย : จะเอามั้ย ไม่เอาจะได้กินเอง
ปัน : เห้ยๆ เอาก็ได้ ขอบใจนะแก
แม้จะเป็นเพียงลูกอมเล็กๆชิ้นหนึ่ง แต่สำหรับปันมันมีค่ามากกว่าทองเสียอีก เค้าจะไม่มีทางกินลูกอมเม็ดนี้แน่นอน เค้าจะเก็บรักษามันไว้อย่างดี
หน่อย : อื้อ เมื่อกี้แกร้องเพลงไรอ่ะ เพราะดีนะ
ปัน : .............เพื่อเธอตลอดไป
หน่อย : แล้วตกลงแกร้องให้ใครเนี่ย บาร์บี้หรอ?
ปัน : คือ.......
หน่อย : ช่างมันเถอะ ไปหาไรกินที่ตลาดนัดกันมั้ย หิวละ
ปัน : เอาดิ หิวเหมือนกัน
ปันตอบโดยไม่ต้องใช้ความคิดเลย คงไม่มีโอกาสมากนักที่เค้าจะมีโอกาสได้อยู่กับหน่อยสองต่อสอง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นปันแอบขอบใจเพื่อนๆที่รู้เห็นเป็นใจปล่อยเค้ากับหน่อยไว้สองคน
ตลาดนัดวันนี้ยังคราคร่ำไปด้วยผู้คนเหมือนวันก่อนๆ แม้ฝนฟ้าทำท่าจะเทลงมาก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนนั้นดูบางตาลงไปเลย ร้านขายอาหารคาวหวานเรียงหลายให้เลือกซื้อเต็มไปหมด ปันกับหน่อยรีบเร่งฝีเท้าเดินไปยังตลาดนัดทั้งสองเดินเลือกซื้ออาหาร ปันซื้อเฉาก๊วยนมสดให้เธอ ด้วยรู้ว่าเป็นของโปรดของเธอปันแทบอยากจะหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้ แม้ว่าเค้าจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมาหลายคน แต่ในใจเค้านั้น เค้ายังมั่นใจว่าเค้ารักหน่อยหมดหัวใจ ปันแทบจะไม่ได้เลือกซื้ออาหารเลย สายตาเค้าจับจ้องอยู่แต่เพื่อนสาวที่ข้างกาย รอยยิ้มของเธอช่างสดใสเกินกว่าที่เค้าจะสรรหาคำมาบรรยายได้
ฝนเริ่มโปรยปรายลงมา หน่อยคว้าร่มในกระเป๋าแล้วกางออก โดยปันอาสาถือร่มให้เธอ แต่สิ่งที่ทำให้ปันแทบจะหยุดหายใจนั้น ก็คือ หน่อยวางมือของเธอ กุมมือของเค้าที่ถือร่ม แล้วเดินอิงแอบไปด้วยกัน ใจปันอยากให้ฝนถล่มลงมาไม่มีวันหยุด หัวใจเค้าเต้นไม่เป็นส่ำ เค้าอยากจะบอกความในใจของเค้ากับเธอเหลือเกิน แต่อีกใจก็กลัวว่า จะทำให้ความเป็นเพื่อนนั้นต้องจบลง หากหน่อยไม่ได้คิดตรงกันกับเค้า
เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงฟ้าร้องดังก้อง หน่อยสะดุ้งสุดตัว ร่างกายที่เนียนนุ่มเบียดเสียดกับชายหนุ่มหน้าอกที่นุ่มละมุนละไมเบียดอัดกับแขนของเค้า ปันพยายามข่มใจไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน
ตูมมมมมมมมมมมมม วัตถุบางอย่างแหวกสายฝนพุ่งตกลงมาจากฟ้า กระแทกพื้นเบื้องหน้าปันและหน่อยอย่างรุนแรงจนถนนพังยุบเป็นหลุมลงไป ปันกอดหน่อยไว้แน่น ความอบอุ่นของเรือนร่างเพื่อนสาวทำให้ปันตื่นตัวซู่ซ่า ในขณะที่ใบหน้าของหน่อยก็แนบเข้ากับแผงอกของชายหนุ่ม
ปันค่อยๆคลายวงกอดออก แล้วเดินมาชะโงกหน้าดูหลุมที่เกิดจากวัตถุบางอย่างที่ตกลงมา ใจกลางหลุมมีสตรีคนหนึ่งนอนเปลือยเปล่าหมดสติอยู่ ทั้งร่างเธอเต็มไปด้วยแผลฟกช้ำ ใบหน้าที่เคยสวยงามบวมปูด ที่ปาก จมูก ดวงตา และรูหูมีเลือดไหลออกมา เธอคนนี้กลับเป็น นางมณีเมขลา
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มณีเมขลา
ปันเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า ท่ามกลางสายฝนที่กำลังเทกระหน่ำลงมา บนฟ้ามีเมฆดำครึ้มไปหมด รามสูรกวัดแกว่งขวานคู่ใจ เคียงข้างเค้าก็มีมนุษย์ร่างสีดำม่วง คอสโม!! นอกจากนั้นยังมี Flamethrower ที่ติดเครื่องเจ็ทที่หลัง บินวนรอบๆรามสูร
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
รามสูรแสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
Flamethrowerแสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
Cosmoปัน : หน่อย แกรีบหนีไป
หน่อย : แล้วแกล่ะ
ปัน : เดี๋ยวชั้นจะไปช่วยผู้หญิงคนนั้น แกรีบไปก่อนเลย เดี๋ยวชั้นตามไป
หน่อย : อื้อ ระวังตัวด้วยนะ
แล้วหน่อยก็รีบออกวิ่งไป ส่วนปันก็รีบวิ่งลงมาในหลุมเพื่อดูอาการของเมขลา ก่อนอื่นเค้าต้องรีบพาเมขลาไปหลบในที่ปลอดภัยก่อน เพราะตรงนี้เป็นพื้นที่โล่ง โอกาสโดนโจมตีมีสูงมาก ปันรีบอุ้มช้อนร่างที่เปลือยเปล่าของเมขลา แล้ววิ่งไปหลบหลังตึกแห่งหนึ่ง
ตูมมมมมมตูมมมมมม
ตูมมมมมม สามวายร้ายอาละวาดอย่างหนัก รามสูรใช้ขวานเรียกฟ้าผ่า คอสโมปล่อยคลื่นรังสีคอสมิก ส่วน Flamethrower ก็ใช้เครื่องพ่นไฟ ทำลายล้างตึกรามบ้านช่องจนพินาศ ผู้คนวิ่งหนีตายกันอลหม่าน ปันวางร่างเมขลาลงเมื่อพ้นจากระยะการโจมตีของเหล่าวายร้าย ร่างกายเธอยังอุ่นๆอยู่ แต่มีแผลฟกช้ำไปทั่วเรือนร่าง
ปัน : เมขลา เมขลา
เธอค่อยๆเผยอเปลือกตาที่บวมเต่งขึ้น หางตาข้างหนึ่งของเธอฉีกขาดเป็นริ้ว เลือดไหลซึมออกมา เธอเห็นหน้าเค้าแล้ว เธอพยายามยิ้มให้เค้า
เมขลา : เป็นคุณ.....
ปัน : ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวผมพาคุณไปหาหมอ คุณจะต้องไม่เป็นอะไร
เธอยิ้มให้เค้าอย่างอ่อนโยน มือของเธอยกขึ้นมาลูบคลำใบหน้าเค้าอย่างนุ่มนวล
เมขลา : ขอโทษนะคะ
ปัน : ขอโทษอะไร?
เมขลา : วันนี้เป็นวันเกิดคุณ แต่ชั้น.....ไม่มีอะไรจะมอบให้....
ปัน : ไม่เป็นไรเลยเมขลา ไม่สำคัญเลย ขอแค่คุณอยู่กับผม คุณ คือ ของขวัญของผม
เมขลา : สุขสันต์วันเกิดค่ะ.....
หลังเอ่ยจบ มือที่ลูบคลำใบหน้าของปันก็ตกลง ดวงตาปิดสนิท ร่างกายเธอแน่นิ่งไม่ไหวติง ปันรู้ดีว่ามันหมายความว่ายังไง เค้าพยายามคิดถึงสิ่งที่อาจารย์สอน การกู้ชีพ หรือที่รู้จักกันว่า CPR ปันไม่รู้ว่าวิธีนี้จะใช้กับเทวดานางฟ้าได้หรือไม่ แต่ตอนนี้เค้าไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
เค้าเริ่มคลำที่ลำคอขาวผ่องของเธอ เพื่อหาชีพจรตรงคอ หรือ Carotid Pulse ซึ่งจะต้องคลำผ่านตามขอบหน้าของกล้ามเนื้อ Sternocleidomastoid ........ไม่มีชีพจร เค้าเอียงหูไปใกล้กับจมูกส่วนสายตามองไปที่ท้องเพื่อสังเกตว่ามีการหายใจหรือไม่ ไม่มีเสียงลมหายใจเข้าออกไม่มีการกระเพื่อมขึ้นลงของหน้าท้อง......ไม่หายใจ ปันวางมือขวาไว้ที่กึ่งกลางระหว่างราวนมทั้งสองของเมขลา แล้วประสานมือซ้ายกับมือขวา เค้าคุกเข่าหลังตรง แขนทั้งสองข้างตึง ก่อนที่จะออกแรงปั๊มเป็นจังหวะ ทุกจังหวะมือต้องกดลงไปไม่ต่ำกว่า 2 นิ้ว แล้วต้องปล่อยให้หน้าอกที่กดลงไปเด้งกลับขึ้นมาสุด แล้วจึงทำการกดต่อไป ที่ต้องทำเช่นนี้เพราะเพื่อให้เลือดไหลเข้าหัวใจให้เต็ม ก่อนที่เราจะช่วยปั๋มเลือดออกไป
ปัน : 1 และ 2 และ3 และ4 และ5 และ6 และ7 และ8 และ9 และ10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
ปันปล่อยมือออกแล้วโน้มตัวลงไปประกบริ่มฝีปากของเมขลา แล้วพ่นลมหายใจเข้าไปสองครั้ง แล้วจึงกลับมาปั๋มหัวใจของเธอต่อ ปันทำอย่างนี้ทั้งหมดห้าชุดตามหลักที่เค้าเรียนมา เมื่อครบห้าชุด ปันก็ทำการคลำชีพจรใหม่อีกครั้ง........ไม่มีชีพจร
ปัน : ไม่นะ.........
ตูมมมมมมม ตูมมมมมมม วายร้ายทั้งสามยังคงอาละวาดอย่างสนุกสนานโดยไม่มีใครจะมาหยุดพวกมันได้ ปันกดปุ่มที่หัวเข็มขัดแล้วชุดเสื้อกาวก็ถูกดูดเข้าไป ในขณะที่ชุดยอดมนุษย์ของเค้าก็โผล่มาใส่แทน ปันแตะที่เข็มกลัดตัว P ที่หน้าอกซ้าย
ปัน : เวคเตอร์ถึงทีม เกิดเหตุฉุกเฉิน วายร้ายสามคน ขอกำลังเสริม ด่วน!!
ปันหันมามองเมขลา เค้ายังจำถึงรสสัมผัสของเธอได้ ความอ่อนโยนของเธอ เค้าลูบผมเธอเบาๆ แล้วไล้ไปที่ใบหน้าที่เคยสวยงามของเธอ เค้ายังมีเรื่องอีกมากมายที่อยากคุยกับเธอ แต่เค้าคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ปันก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธอหนึ่งที
ปัน : รอผมตรงนี้หน่อยนะเมขลา เดี๋ยวผมกลับมา...............................
พวกมันต้องตาย!!!!! เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน