หนูธิชากับอาจารย์จอมซึน8

[pheeraphan4438]

ท่ามกลางท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งแสงอาทิตย์ในเขตรั้วของบ้านหลังโตแห่งหนึ่ง แสงจากหลอดไฟในบ้านตามจุดต่างๆเริ่มส่องสาดแสงเพื่อมอบความสว่างไสวไม่ให้ดูมืดมิดจนเกินไป แสงสว่างนั้นดูเข้ากับตัวบ้านหลังนี้อย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับว่ามันถูกจัดระบบตำแหน่งมาแล้วเป็นอย่างดี

ถ้าเป็นสายตาของบุคคลธรรมดาทั่วไปแล้วละก็อาจจะนึกว่า ที่แห่งนี้คือวิมานแห่งสวงสวรรค์ แต่สำหรับสายตาคู่นี้กลับไม่ได้สนใจในความงดงามอลังการงานสร้างของบ้านหลังนี้เลยแม้แต่น้อย หญิงสาวเจ้าของสายตากำลังตกตะลึงอยู่กับภาพเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันว่ามันจะมาเกิดขึ้นในที่แห่งนี้เสียมากกว่า ภาพเหตุการณ์ที่ว่ากำลังแล่นเข้าสู่สายตา ซึ่งอยู่ห่างเธอไม่ถึงเจ็ดก้าวขาเสียด้วยซ้ำ

"ธะ.. ธิชา"
เสียงหวานใสของหญิงสาวเจ้าของสายตาดังขึ้นมาอย่างแผ่วเบา เหมือนกับว่ากำลังเผลอตัวโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

"อ๊ะ อ๊าา... พ-พี่ริสา!!"

"ฮะ เฮ้ยย!!"
แต่กลับเป็นสองหนุ่มสาวต่างหากที่ต้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อหันหน้าไปพบกับเจ้าของเสียงนั่น
เพียงแต่ชายหนุ่มนั้นเหมือนจะตกใจมากกว่าหญิงสาว เค้าขยับร่างที่กำลังแนบชิดและถอนเอาเจ้าสิ่งนั้นออกจากตัวหญิงสาวอย่างร้อนรน ก่อนที่จะมีน้ำเมือกสีขาวข้นทะลักออกมาจากตรงปลายพุ่งขึ้นมาติดบนใบหน้าของเจ้าของสายตา โดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าชายหนุ่มนั้นตั้งใจหรือปล่าว

"ว้ายย!! อะไรเนี่ยย เลอะไปหมดแล้ว"
เจ้าของสายตาสะดุ้งตัวกรี๊ดร้องด้วยความตกใจ เมื่อมีเมือกปะหลาด พุ่งมาเลอะบนใบหน้า มันรู้สึกเปียกๆชื้นๆแต่กลับแฝงไปด้วยความร้อนซะอย่างงั้น แถมยังมีกลิ่นคาวๆโชยออกมาด้วยเป็นของแถม เจ้าของสายตาพยามใช้มือเรียวสวยนั้นเช็ดเอาสิ่งที่เธอไม่เคยจะรู้จักออกจากใบหน้า แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเธอพยามเช็ดเท่าไหร่ มันกลับยิ่งเลอะมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

" คุณทำอะไรกับหน้าของชั้นเนี่ย!?"

"ขอโทษครับ ผะ... ผม เอ่ออ"
ชายหนุ่มพูดขอโทษด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ดูเหมือนว่าเค้าจะไม่ได้ตั้งใจทำให้ใบหน้าของเจ้าของสายตาเลอะไปด้วยคราบความเหนียวเหนอะ สังเกตุได้จากสีหน้าของเค้าตอนนี้ที่กำลังซีดเผือกไปด้วยความกลัว เมื่อถูกจับได้ว่าลอบทำเรื่องที่ไม่ควรทำกับลูกสาวเจ้าของบ้านในสถานที่แห่งนี้

"พี่ริสา มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงคะ"
หญิงสาวเบื้องหน้าเรียกชื่อของเจ้าของสายตาพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่กำลังตกใจ

ส่วนริสาที่ว่านั้นก็คือลูกสาวคนโตของเจ้าของบ้านหลังนี้ เธอมีศักดิ์เป็นพี่สาวของหญิงสาวในชุดนักศึกษาเบื้องหน้าที่กำลังเปลือยท่อนล่าง กระโปรงนั้นถูกเลิกขึ้นไปกองไว้ที่ขอบเอว จนเผยให้เห็นถึงสะโพกแน่นพร้อมกับเพรียวขาที่เรียวสวยและเรียบเนียน หญิงสาวที่ว่าก็คือธิชานั่นเอง

"เธอนั่นแหละยัยธิชา มาทำอะไรตรงนี้ แถมยังทำเรื่องแบบนั้นกับผู้ชายคนนี้อีก"
ริสากล่าวด้วยน้ำเสียงดุน้องสาวเล็กน้อย ก่อนที่จะส่งสายตาสวยหวานจิกกัดไปที่ชายหนุ่มเบื้องหน้า

"เค้าชื่อพีค่ะพี่ริสา เป็นอาจารย์สอนธิชาอยู่ที่มหาลัย แล้วอีกอย่าง พี่ริสาช่วยเลิกมองเค้าแบนั้นสักที"

"หึ ที่มหาลัยสอนวิชาเรื่องอย่างว่าด้วยงั้นหรอธิชา พี่ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ทั้งๆที่พี่เองก็จบจากที่นั่นมา แล้วพี่จะมองใครแบบไหนมันก็เรื่องของพี่"

คำถามพร้อมคำตอบกึ่งประชดของริสาส่งตรงไปยังธิชาน้องสาวตัวดี ที่ตอนนี้กำลังจัดแจงเครื่องแต่งกายจนเสร็จเรียบร้อย แต่ดูเหมือนว่าธิชาจะไม่ได้สนใจกับคำพูดของริสาเลยแม้แต่น้อย เธอหันหน้าไปพูดคุยกับชายหนุ่มแบบหน้าตาเฉยเหมือนกับว่าริสานั้นไร้ตัวตนและไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้

มีเพียงชายหนุ่มเท่านั้นที่กลับรู้สึกว่าคำพูดของริสากำลังทิ่มแทงตัวเค้าแบบสุดๆ ราวกับว่าริสาไม่ได้คิดที่จะพูดกับธิชาน้องสาว แต่เธอกำลังจงใจที่จะส่งคำพูดกึ่งประชดนี้มาให้ชายหนุ่มตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

"เอ่อ...คือว่า"

"ชั้นไม่ได้พูดกับคุณค่ะ ชั้นพูดกับธิชา น้องสาวของชั้นต่างหาก ขอความกรุณาช่วยอยู่เงียบๆด้วยนะคะ"

"...!!!..."

ในขณะที่ชายหนุ่มต้องการจะพูดอะไรสักอย่างจากน้ำเสียงอึกๆอักๆนั่น แต่ทว่าปากของเค้ากลับต้องสะดุดหยุดนิ่ง เมื่อริสาพูดแทรกเข้ามาด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรจนเค้าทำตัวไม่ถูก ทั่วร่างตอนนี้กำลังแข็งทื่อไปหมด แม้กระทั่งท่อนเอ็นเบื้องล่างของของเค้าก็ออกอาการแข็งตัวไปด้วย ความรู้สึกแบบนี้สำหรับชายหนุ่มมันคืออะไรกันนะ

และหากจะว่าไปแล้วริสาคนนี้ก็หน้าตาดีไม่ใช่น้อย เหล่าบรรดาผู้หญิงที่อาจารย์พีเคยเห็นมาทั้งชีวิต ไม่เคยมีใครที่จะสวยสดงดงามราวกับเทพธิดาบนสวรรค์เหมือนกับธิชาลูกศิษสาวของเค้าอีกแล้ว ทว่าเมื่ออาจารย์พีได้พบกับริสา เค้ากลับต้องสร้างข้อยกเว้นขึ้นมาในทันใด

ความงดงามของริสานั้นเรียกได้ว่า เทียบเท่ากับธิชากันเลยทีเดียว เรือนร่างที่ได้รับการดูแลมาอย่างดีกับใบหน้าที่สวยหวานหยดย้อยของสองพี่น้องต่างไม่มีใครยอมใคร แม้แต่อาจารย์พีที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการแอบมองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าสาวงามทั้งสองคนนี้ ใครสวยกว่ากัน

และเมื่อลมพัดมาเบาๆเป็นระยะ ชุดนอนเดรสสายเดี่ยวตัวบางที่แนบลู่อยู่กับเรือนร่างของริสาอยู่แล้วนั้นก็ปลิวไสวไปตามแรงลมทำให้อาจารย์พีมองเห็นความเด่นชัดในความงามของริสามากยิ่งขึ้น
ในเวลานี้บุรุษเพศอย่างเค้าไม่อาจจะละสายตาไปจากริสาได้เลย แม้จะมีธิชาคนน้องที่งดงามไม่แพ้กันยืนอยู่ใกล้ๆ แต่เพราะความแปลกใหม่ทำให้อาจารย์พีเผลอนอกใจลูกศิษสาวของตัวเองไปเสียแล้ว

"ขอบคุณที่มาส่งนะคะอาจารย์ เรื่องพี่ริสาน่ะ เดียวธิชาจัดการเอง อาจารย์อย่ากังวลไปเลยนะคะ"
ธิชากล่าวพร้อมกับจุ๊บแก้มของอาจารย์พีไปทีนึง เธอรู้ดีว่าร่างกายที่กำลังแข็งทื่อของอาจารย์หนุ่ม ไม่ได้ยินเสียงจากเธอเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าของเค้ากำลังเหม่อลอย แต่สายตากลับจ้องเขม็งไปยังพี่สาวของเธอแบบไม่กระพริบตา ฟันธงได้เลยว่าตอนนี้เค้าได้ตกอยู่ภายใต้เสน่ห์ของริสาเป็นที่เรียบร้อย

และหากว่าธิชาจะช่วยให้อาจารย์หลุดพ้นจากมนต์สะกดนี้ได้แล้วละก็ เธอจำเป็นจะต้องใช้เรือนร่างของตัวเองเข้าแลกเท่านั้น แต่ถึงจะทำอย่างนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสำเร็จหรือไม่ เพราะตัวริสาเองก็มีความงดงามที่ไม่แพ้เธอเหมือนกัน
ความสับสนเริ่มบังเกิดขึ้นมาในหัวของธิชา ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิด ที่วางแผนพาอาจารย์มาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้ กอบกับธิชาเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าจะบังเอิญมาเจอกับริสาในที่ตรงนี้

โดยปกติแล้วช่วงเวลาหนึ่งทุ่มขึ้นไปริสานั้นจะหมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน หรือแม้แต่คนอื่นๆในบ้านก็จะมีกิจวัตรที่จะต้องทำตามจุดต่างๆของบ้านอยู่แล้วในช่วงเวลานี้ ธิชานั้นรู้ดี แต่ทว่าวันนี้ริสากลับ...

"คุณลืมเก็บเจ้าสิ่งนี้นะคะคุณพี"

"บ บ้าเอ้ย...ขอโทษด้วยนะครับ คุณริสา"
อาจารย์หนุ่มต้องสะดุ้งตื่นจากอาการ เมื่อริสาทักด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พออาจารย์หนุ่มรู้สึกตัว ใบหน้าก็ปรับเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เพราะเค้าดันลืมเก็บอาวุธประจำกายที่เพิ่งใช้งานไปเมื่อกี้สะได้ แถมตอนนี้มันยังคงบวมเป่งอยู่เหมือนเดิม ทั้งๆที่เพิ่งผ่านการใช้งานมาอย่างหนัก

ที่เป็นอย่างนี้นั่นก็เพราะว่าหญิงสาวทั้งสองคนนั่นแหละที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้มันตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่อาจารย์จะต้องมาคิด ตอนนี้เค้าต้องรีบจัดแจงเครื่องแต่งกายของตัวเองให้เสร็จเสียก่อน แต่ทว่า...

"!!?"

"อืมม มันแข็งดีนะคะ แถมยังอุ่นๆดีด้วย"

"จะทำอะไรครับ คุณริสา?"

สายตาของริสามองมาที่อาจารย์หนุ่มราวกับต้องการจะเชือดในตอนแรก แต่ทว่าตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนมาเป็นสายตาที่ฉ่ำเยิ้มแทน แถมตอนนี้มือนิ่มของริสาก็กำลังจับเอาดุ้นควยของอาจารย์รูดเล่นอย่างมันมือ สร้างความงุนงงปนกับความเสียวกระสันต์ให้กับอาจารย์เป็นอย่างมาก เค้าไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงถึงจะสามารถเดาใจสาวสวยคนนี้ได้ออก เธอต้องการอะไรจากเค้ากันแน่
สำหรับริสาแล้ว ท่อนควยของจริงดุ้นนี้คือดุ้นที่สามในชีวิตที่เธอได้มองเห็น และคือดุ้นที่สองที่เธอเคยสัมผัส มันทั้งใหญ่และอุ่นแถมยังกระตุกงึกๆเหมือนกับว่ามันคือสิ่งมีชีวิต ริสาใช้มือของเธอรูดถอกท่อนควยเบื้องหน้าไปมาราวกับของเล่น ดวงตาที่ลุกวาวคู่นั้นของริสาจ้องมองการกระทำของตัวเอง เหมือนกับว่าเธอกำลังสนุกอยู่กับของเล่นชิ้นนี้

"อย่ามายุ่งกับอาจารย์ของธิชานะ"
ธิชาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาขวางการกระทำของพี่สาวตัวเอง เธอจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งผู้ชายคนแรกและเป็นคนเดียวที่เธอรักไปเป็นอันขาด อารมณ์ประดุจนางมารร้ายในตอนนี้ มันช่างขัดกับใบหน้าที่งดงามดั่งนางฟ้าผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตาอย่างเธอซะเหลือเกิน

..................................................

15ปีก่อน
ภายในห้องโถงอันโอ่อ่าของบ้าน บนฝ้าเพดานถูกประดับด้วยโคมระย้าดูตระหง่านตา ส่วนด้านล่างมีเหล่าเครื่องเรือนเฟอนิเจอร์สุดหรูหราราคาแพงถูกจัดอยู่อย่างเป็นระเบียบ และตรงพื้นกระเบื้องของห้องนั้นก็เงาวับไร้ซึ่งฝุ่นจับจากการเช็ดถูมาอย่างดี

"เอ้านี่ธิชา ของขวัญสำหรับวันเกิดของลูก"
เด็กหญิงธิชาวัยสี่ขวบยื่นมือไปรับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่จากชายหนุ่มด้วยแววตาที่เปล่งประกาย เด็กหญิงมองชายหนุ่มคนนี้เป็นเหมือนกับเทวดาที่ลงมาโปรด ส่วนผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆกายเค้าก็งดงามอย่างไร้ที่ติ รอยยิ้มจากใบหน้าของเธอสร้างความประทับใจให้กับเด็กหญิงเป็นอย่างยิ่ง

"อ๊ะ คุณพ่อ คุณแม่ ขอบคุณค่า ฮิฮิ"
เด็กหญิงธิชารับตุ๊กตาหมีเข้ามาสวมกอดด้วยความดีใจ

"น้องหมีจ๋า มาอยู่ด้วยกานน๊า พี่ธิชาจะเลี้ยงดูน้องหมีอย่างดีเลย ฮิฮิ"
เด็กหญิงธิชาพูดกับตุ๊กตาหมีด้วยอารมณ์แห่งความสุข เธอคิดไปเองว่าตุ๊กตาหมีตัวนี้นั้นมีชีวิต และให้คำมั่นสัญญากับมันว่าจะได้รับการดูแลอย่างดีที่สุดจากเธอ

"ฮิฮิ ลูกสาวเราน่ารักจังเลยนะคะคุณ"
สาวสวยพูดกับสามี พร้อมกับรอยยิ้ม เธอมองมาที่ลูกสาวคนสุดท้องด้วยสายตาที่ชื่นชมและเอ็นดู

"อื้มม ก็เป็นลูกของเรานี่ อีกหน่อยถ้าพวกเค้าโตขึ้น ก็คงจะสวยเหมือนกับคุณนั่นแหละ ทั้งธิชาแล้วก็ริสา จริงมั้ยที่รัก"

"อุ้ย!? อย่าค่ะคุณ ลูกเราอยู่ตรงนี้นะ แล้วก็..."
สาวสวยร้องห้ามจากการกระทำของสามีตัวเอง ตอนนี้เค้ากำลังสวมกอดเธอจากด้านข้างพร้อมซุกใบหน้านั่นเข้ามาสูดดมกลิ่นจากแก้มนวล ส่วนมือข้างหนึ่งนั้นเอื้อมขึ้นมาเกาะกุมเต้านมเต่งตึงภายใต้ชุดเดรสแสนสวยสีชมพู

ถ้าหากว่าตอนนี้ทั้งสาวสวยและสามีอยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสองแล้วละก็ เธอคงจะปล่อยให้เค้ากระทำการแบบนี้ได้ตามใจชอบไปแล้ว เพียงแต่ว่าตอนนี้ ยังมีลูกสาวของเธอนั่งกอดตุ๊กตาหมีอยู่ใกล้ๆ แถมยังมีคนขับรถที่ช่วยเดินถือของเข้ามายืนอยู่ข้างหลังอีกคนหนึ่ง

สายตาของสาวสวยซึ่งเป็นคุณนายของเจ้าของบ้าน เหลือบไปแอบมองคนขับรถที่ยืนถือข้าวของพะรุงพะรัง เค้ากำลังยืนมองมาที่เธอและสามีด้วยสายตาที่หื่นกระหายคล้ายกับอยากจะเข้ามาร่วมวงด้วย สังเกตุได้จากเป้ากางเกงของคนขับรถตอนนี้ที่ตุงออกมาจนเห็นเป็นลำอย่างชัดเจน

"ปล่อยชั้นได้แล้วค่ะคุณ"
สาวสวยบิดตัวไปมาเพื่อให้ตัวเองหลุดจากการกอดรัดของสามี เธอไม่ต้องการให้ใครมาเห็นตัวเองในสภาพนี้ทั้งนั้น โดยเฉพาะสายตาที่หิวโหยในกามรมนั่นของคนขับรถ

"ขอโทษครับที่รัก คุณสวยจริงๆ สวยจนผมทนไม่ไหวเลยละ"

"ถึงอย่างนั้นคุณก็ไม่ควรทำอะไรแบบนี้ เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนนะคะ ไม่อายลุงดวงเค้าบ้างหรอ"

"โถ่ คิดมากไปรึปล่าวครับที่รัก ลุงดวงทำงานกับผมมานาน แกไม่คิดอะไรหรอก ผมรู้จักแกดี เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลไปหรอกที่รัก... จริงไหมครับลุงดวง"

ชายหนุ่มเจ้าของบ้านพูดปลอบใจภรรยาสาว ก่อนที่เค้าจะหันหน้ามาหาชายคนขับรถ โดยที่ไม่ได้สังเกตุเห็นเลยว่าลูกน้องของตัวเองกำลังอยู่ในสภาวะที่ไม่ปกติ

"นะ...แน่นอนครับนาย กระผมไม่คิดอะไรหรอกครับ"
ลุงดวงตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทว่าความรู้สึกนึกคิดของเค้ากลับตรงกันข้ามจากคำพูดของตัวเองโดยสิ้นเชิง นายสาวเบื้องหน้านั้นงดงามเกินไป งดงามจนเค้าอยากจะเข้าไปยื้อแย่งเธอมาจากผู้ชายเบื้องหน้าคนนี้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของของเธอ

"ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ ทำแบบนี้ชั้นก็ไม่ชอบอยู่ดี ปล่อยนะ ไม่งั้นชั้นได้โกรธคุณจริงๆแน่"

"โอเค โอเค ผมขอโทษแล้วกัน ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อย่าโกรธผมเลยนะครับที่รัก"
ชายหนุ่มจำเป็นต้องหยุดการกระทำของตัวเองเอาไว้ก่อน เมื่อภรรยาคนสวยเริ่มไม่เล่นด้วย และท่าหากว่าชายหนุ่มโดนเธอโกรธเข้าจริงๆแล้วละก็ เค้าจะต้องอดเชยชมความงดงามของเรือนร่างนั่นในวันนี้อย่างแน่นอน และเมื่อร่างของนางฟ้าตัวน้อยอีกคนหนึ่งของบ้านกำลังวิ่งเข้ามา เค้าจึงละตัวออกจากภรรยาสาวทันที

"อย่ามายุ่งกับน้องหมีของธิชานะ"

"พี่ขอจับนิดเดียวเอง"

"ไม่นะพี่ริสา แงๆๆ"
เด็กหญิงธิชาวัยสี่ขวบกำลังปกป้องตุ๊กตาหมีจากการยื้อแย่งของเด็กหญิงริสาวัยสิบขวบซึ่งเป็นพี่สาวอย่างสุดกำลัง แต่ทว่าเด็กหญิงวัยสี่ขวบไม่อาจที่จะต้านแรงของพี่สาวตัวเองได้เลย ใบหน้าของเธอเริ่มบูดบึ้ง ทั้งน้ำตาและน้ำมูกไหลพรูออกมาพร้อมกับเสียงร้องไห้ จนแทบจะทำให้ผู้เป็นพ่อแม่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นใจสลาย

"ริสา อย่าแกล้งน้องแบบนั้นซิลูก คืนตุ๊กตาให้น้องเค้าไปเดียวนี้"
สาวสวยผู้เป็นแม่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดุเล็กน้อย เมื่อลูกสาวคนโตได้ตุ๊กตาหมีไปไว้ในครอบครอง

"ไม่เอาค่ะคุณแม่ ริสาอยากได้น้องหมีตัวนี้"

"แต่นั้นเป็นของขวัญวันเกิดของน้องนะลูก เดียวแม่ซื้อตัวใหม่ให้ก็ได้ นะริสานะ"
สาวสวยเปลี่ยนจากน้ำเสียงที่ดุมาเป็นออดอ้อน ใจหนึ่งเธออยากจะดุลูกสาวคนนี้ในฐานะที่เป็นแม่ แต่อีกใจกลับพ่ายแพ้ต่อสายตาคู่นั้นอย่างหักห้ามไม่ได้ สาวสวยไม่มีความสามารถที่จะเอาชนะต่อความน่ารักของลูกสาวคนโตคนนี้เลยได้จริงๆ

"ไม่ค่ะ ฮิฮิ แบร่"
เด็กหญิงริสาปฏิเสธพร้อมกับแลบลิ้นใส่แม่ตัวเอง ร่างของสาวน้อยรีบวิ่งออกจากจุดนั้นในทันที เพราะถ้าขืนเธอยังยืนอยู่ตรงนั้นมีหวังโดนคุณพ่อดุแหงๆที่ทำกิริยาต้องห้ามแบบนั้นใส่แม่ของตัวเอง

"ฮ่ะฮ่ะ ซนจริงๆลูกสาวคนนี้"
ชายหนุ่มเจ้าของบ้านหัวเราะร่าในความซนของลูกสาวคนโต แม้เค้าจะไม่เคยสอนให้เธอเป็นแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่เคยโกรธริสาเลยแม้สักครั้ง

"โอ๊ยย!! คุณหยิกแขนผมทำไมเนี่ยย ที่รัก?"

"ก็เพราะคุณเพราะชอบให้ท้ายยัยริสานั่นแหละค่ะ ถึงได้เป็นแบบนั้น สำหรับคุณโดนแค่นี้ยังน้อยไป ว๊ายย!? อย่านะ"

"คุณเองก็ตามใจริสาเหมือนกันกับผมไม่ใช่หรอ แบบนี้คุณก็ต้องโดนผมลงโทษเหมือนกันนะที่รัก"

หลังจากที่โดนดุจากภรรยา ชายหนุ่มจึงโผร่างตัวเองเข้าสวมกอดพร้อมกับหอมแก้มเธอไปฟอดนึงเพื่อเป็นการเอาคืน เค้าทำโดยไม่สนเลยว่าในห้องโถงนี้ยังมีลูกสาวคนเล็กกับคนขับรถยืนอยู่ด้วยใกล้ๆ และถ้าหากว่าไม่มีเสียงร้องไห้ฟูมฟายของธิชาแล้วละก็ ชายหนุ่มอาจจะทำกับภรรยาถึงขั้นจับเธอเปลื้องผ้าแล้วเสพสมในที่ตรงนี้เสียเลยก็ว่าได้

แม้ว่าภรรยาสาวจะอายุเลขสามย่างเข้าเลขสี่ แต่ทว่าความงดงามของเธอนั้นกลับยังไม่ได้หดหายไปเลยตามกาลเวลา ผลจากการดูแลตนเองอย่างดีทำให้ผิวหนังของเธอนั้นยังคงอ่อนเยาว์และเต่งตึงเชกเช่นสาววัยยี่สิบต้นๆ บ่อยครั้งมักจะมีชายหนุ่มมาขายขนมจีบให้โดยที่ไม่รู้ว่าความจริงแล้วเธอนั้นมีลูกสอง

"ฮือๆ พี่ริสาเอาน้องหมีไปแล้ว ฮือๆ"

"โอ๋ เดียวพ่อให้ลุงดวงไปเอาคืนมาให้นะธิชา เพราะงั้นหยุดร้องไห้ได้แล้วนะครับ"
ชายหนุ่มละตัวออกจากภรรยาสาวก่อนที่เค้าจะเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวคนเล็กมาไว้ในอ้อมกอด โดยมีภรรยาเดินตามมาเพื่อเช็ดน้ำหูน้ำตาให้ลูกด้วยความถนุถนอม

"เอ่อ...ลุงดวง ช่วยไปเอาตุ๊กตาหมีจากริสามาให้ผมทีซิครับ"

"ครับเจ้านาย"
คนขับรถน้อมรับคำสั่งของนายจ้าง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าได้รับคำสั่งเช่นนี้ บ่อยครั้งที่คุณหนูริสาจอมป่วนชอบมายื้อแย่งสิ่งของจากคุณหนูธิชาจอมขี้แย และน้อยครั้งมากที่คนขับรถจะเอาของคืนมาได้สำเร็จ เค้าไม่แน่ใจเหมือนกันว่า จะนำตุ๊กตาหมีมาคืนให้กับคุณหนูคนเล็กในครั้งนี้ได้สำเร็จหรือปล่าว

....................................................

"ทำไมละธิชา พี่แค่จับนิดเดียวเอง หรือว่าจะให้พี่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องคุณพ่อ ถ้าเกิดพี่ไปฟ้องจริงๆแล้วละก็... รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณพี"

สายตาที่ถือไพ่เหนือกว่าของริสามองไปยังธิชาเพื่อบอกให้รู้ว่าริสาเองก็มีสิทธิในตัวผู้ชายคนนี้เหมือนกัน เธอไม่ได้กลัวเกรงต่ออารมณ์มุ่งร้ายที่กำลังก่อตัวขึ้นของน้องสาวเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ริสานั้นไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับธิชาเลยแม้แต่เรื่องเดียว ยกเว้นเสียแต่ว่าธิชานั้นมีความงดงามอันน่าหลงไหลในระดับเดียวกับเธอ

"อย่านะคะ พี่ริสา"

"ฮิฮิ ถ้างั้นก็ยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆนะธิชา พี่ขอสนุกกับเจ้านี่สักแปบ"

มือเรียวสวยของริสาเริ่มกำท่อนควยแล้วรูดถอกเบาๆอย่างนิ่มนวล ซึ่งแตกต่างจากมือเรียวสวยของธิชาที่กำลังกำหมัดแน่นนั้นอย่างสิ้นเชิง

ความรู้สึกโกรธของธิชาได้เข้าทับโถมความเคารพรักที่มีต่อพี่สาวของเธอจนหมดสิ้น ริสาชอบมาแกล้งให้ธิชาหัวเสียบ่อยครั้งก็จริง แต่ไม่เคยสักครั้งที่เธอจะโกรธพี่สาวของตัวเองถึงเพียงนี้ ครั้งนี้ริสาเล่นแรงเกินไปจริงๆ และเธอจะไม่ยอมให้อภัยแน่ ถ้าเกิดท่อนควยที่จับจองต้องเข้าไปชอนไชอยู่ในตัวของพี่สาว

"เธอเองก็มีนายโปรดปรานอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"

"ไม่ใช่นะคะ พี่โปรดปรานเค้าไม่ใช่..."

"ไม่ใช่อะไร อีกไม่นานก็จะถึงงานหมั้นของพวกเธอสองคนแล้วนะ เพราะงั้นพี่ขอคุณพีแล้วกัน ฮิฮิ"
ริสาพูดแทรกธิชาที่ยังพูดไม่ทันจบ ก่อนที่เธอจะก้มลงมามองมือของตัวเองที่กำลังรูดถอกท่อนควย ตอนนี้มันกำลังบวมเป่งอย่างเต็มที่ เหมือนกับว่าใกล้จะถึงเวลาที่จะระเบิดตัว

"โอวว คุณริสา ผมใกล้เสร็จแล้วครับ รูดแรงๆไปเลยครับ คุณริสา อูยย"
อาจารย์หนุ่มแหงนหน้าเริดขึ้นด้วยความเสียวกระสันต์ เค้าไม่ได้สนใจเลยว่าหญิงสาวกำลังพูดคุยอะไรกันอยู่ ตอนนี้เค้าใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว และในใจก็ได้แต่หวังเพียงว่าริสาจะช่วยให้เค้าไปถึงจุดที่ตั้งเป้าเอาไว้

"อะ อาจารย์"
ธิชาอ้าปากกว้างเมื่อได้ยินคำพูดของผู้ชายที่เธอรัก ร่างงามในชุดนักศึกษาของเธอตัดสินใจเดินกลับเข้าบ้านทั้งน้ำตาอย่างเงียบๆด้วยความโกรธในตัวพี่สาว และความน้อยอกน้อยใจในตัวอาจารย์ที่ตอนนี้ได้หลงไหลในสิ่งที่ริสาปรนเปรอให้จนหัวปักหัวปำไปเสียแล้ว

มีเพียงริสาเท่านั้นที่เห็นธิชาเดินร้องไห้กลับเข้าไปในบ้าน ในตอนแรกริสาคิดว่าจะชักว่าวให้อาจารย์เพื่อเป็นการยั่วต่อมโมโหของธิชาเล่นเท่านั้น และตอนนี้ริสาก็ได้รับชัยชนะไปแล้ว แต่ทว่าเธอกลับหยุดรูดท่อนควย นั่นไม่ได้ สิ่งที่เธอทำ มันกำลังก่ออารมณ์แปลกปะหลาดชนิดหนึ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

"อาา คุณริสา ใกล้แล้ว น้ำผมใกล้จะแตกแล้ว อู้วว"

อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า เค้ามองท่อนแขนของริสาที่กำลังรูดถอกท่อนควยของตัวเองจนสายเดียวหลุดรูดลงมาข้างหนึ่งจนเผยให้เห็นฐานที่ขาวอวบของทรวงอกด้วยความเสียวกระสันต์ การกระทำของนางฟ้าริสาคนนี้มันช่างเชี่ยวชาญและหนักหน่วง สำหรับอาจารย์แล้วเธอเหนือกว่าธิชา นางฟ้าคนแรกที่เค้าเคยสัมผัสอย่างชัดเจน

"อูยย ขอโทษนะครับคุณริสา ผมทนไม่ไหวแล้ว"

"ว๊ายย!! อย่านะคุณพี ปล่อยริสานะ"

"ซี๊ดดส ขอโทษจริงครับคุณริสาสวยจริงๆ "

ความต้องการที่จะกลืนกินร่างงามของริสาของอาจารย์ บดบังสติของเค้าจนหมดสิ้น เค้าจับร่างเธอเข้ามาโอบกอดจากด้านข้างพร้อมกระตุกตัวกระเด้าสะโพกด้านข้างของสาวสวยจนเจ้าของร่างเกือบจะล้มลงไปนอนกับพื้น และก็เป็นเค้าเองที่คอยประคองเธอไปด้วยเพื่อไม่ให้เสียการทรงตัว

"โอ้ยย!! ริสาเจ็บ ปล่อยนะ"
ร่างงามในชุดนอนที่กำลังเด้งสะท้อนไปมาจากการกระเด้าภายนอกจนกระตุกเฮือกพร้อมกับร้องครวญครางไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกมือหยาบหนาควักล้วงเอาเต้านมข้างที่สายเดียวหลุดรูดออกมาขยำอย่างรุนแรงและง่ายดายเนื่องจากไม่มียกทรงขวางกั้น

ทว่าลึกๆในใจแล้วสาวสวยกลับไม่ได้รังเกียจการกระทำเช่นนี้ของชายหนุ่มเลย ร่างของเธอเริ่มโอนอ่อนปล่อยไปตามสิ่งที่เค้ามอบให้โดยที่ไม่ได้ขัดขืน เพียงแต่คำพูดที่ออกจากปากเหมือนจะตรงกันข้ามกับความต้องการของร่างกาย

"ซี๊ดดสส อ้าาห์ "

บั้นเอวที่ซอยกระเด้ายิกๆราวกับตัวผู้ติดสัดเริ่มหยุดนิ่งเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง มีเพียงแค่เสียงลมหายใจฟืดฟาดในบรรยากาศอันเงียบสงบ ริสารู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นแต่แฝงไปด้วยความร้อนของชุดนอนบางเบาตรงสะโพก และเมื่อเธอก้มลงไปมองกลับพบว่าดุ้นเอ็นที่ใหญ่ยาวและแข็งในตอนแรกกำลังอยู่ในสภาพปวกเปียกสิ้นฤทธิ์หลังจากโดนรีดน้ำกามออกมา แต่เพียงไม่นานนัก มันก็กลับฟื้นตัวคืนมา

แม้ว่าเวลาจะผ่านมาแล้วหนึ่งนาทีหลังจากที่ชายหนุ่มเสร็จกิจ แต่กลับไม่มีท่าทีว่า สาวสวยจะหลุดพ้นจากอ้อมกอดที่รัดแน่นนี้ไปได้ มือที่บีบเต้านมข้างนึงก็ยังคงเกาะกุมอยู่บนทรวงนั้นเช่นเดิม ใบหน้าของเค้าซุกไซร้ปล่อยลมหายใจเข้ามากระทบตรงที่ซอกคอของสาวสวยก่อนที่จะสูดมันกลับคล้ายกับกำลังจะสูดเอากลิ่นกายจากตัวเธอให้มากที่สุด

"ปล่อยค่ะ"
ริสาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับพยามขยับร่ายกายเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอด แต่หากว่าชายหนุ่มคนนี้จะตัดสินใจรุกต่อ เธอก็จะยินยอมพร้อมใจให้เค้าปลุกปล้ำโดยที่ไม่ยอมขัดขืน ในใจนั้นเธออยากจะให้เค้าทำกับเธอจนจะแย่ เพียงแต่ว่าไม่อยากพูดในสิ่งที่ต้องการก็เท่านั้นเอง

แต่ถึงอย่างนั้นริสาก็ยังคงเชื่อว่าอาจารย์หนุ่ม ต้องเลือกที่จะเสพสมกับเรือนร่างที่แสนงดงามนี้และลงมือเปลื้องผ้าเผด็จศึก เพื่อทำตามความต้องการของตัวเองอย่างแน่นอน

"ขอโทษครับคุณริสา ผมเผลอทำเรื่องแย่ๆลงไปซะได้"

"ไม่เป็นไรค่ะ ริสาไม่ได้โกรธคุณสักหน่อย"

"ถึงคุณริสาจะไม่โกรธ แต่ยังไงก็ให้ผมได้ชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไปด้วยเถอะครับ"

สาวสวยแทบไม่อยากจะเชื่อ กับคำพูดที่ออกมาจากปากของอาจารย์หนุ่ม เธอคาดไม่ถึงจริงๆว่าเค้าจะกล้ามาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าเธอในเวลาแบบนี้ ทั้งที่เมื่อกี้ผู้ชายคนนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความหื่นกระหายแท้ๆ แต่เค้ากลับทำตรงกันข้ามในสิ่งที่เธอคิดซะอย่างงั้น หรือว่าอาจารย์จะไม่อยากมีอะไรกับเธอจริงๆ

"แล้วคุณพีจะชดใช้ยังไงค่ะ?" ริสาถามอาจารย์พีแบบเรียบๆพร้อมกับมองเค้าด้วยสายตาที่เยือกเย็น

"เอ่อ" ความคิดในหัวของอาจารย์หนุ่มถึงกับค้างเติง เค้าไม่รู้จริงๆว่า ควรจะตอบคำถามนี้ยังไงดี นั่นซินะ แล้วเค้าจะชดใช้ให้เธอยังไง

"งั้นริสาขอตัวนะคะ" สาวสวยกล่าวพร้อมกับพยามดิ้นเพื่อเป็นสัญญาณให้กับชายหนุ่มว่าให้ปล่อยเธอออกไปจากอ้อมแขนนี้ได้แล้ว

"รั้งแขนชั้นไว้สิ ตาบ้า!!"
เสียงร่ำร้องของริสาดังขึ้นในใจ เธอสลัดตัวออกจากอ้อมแขนนั่นของชายหนุ่มโดยที่ไม่สบตาเค้าเลยแม้แต่น้อย คล้ายกับว่ากับ เธอไม่ได้ชอบกับการที่ชายหนุ่มมาปลุกปล้ำลวนลามเธอแบบนี้ ทั้งที่จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น และดูเหมือนว่าเค้าจะไม่รู้ ว่าความจริงแล้วเธอคิดยังไง

ร่างงามของริสาเดินก้าวเท้าออกมาด้วยความรู้สึกขัดใจ ทิ้งให้ชายหนุ่มที่มีสีหน้าสำนึกผิดยืนนิ่งอยู่เบื้องหลังอย่างไม่ใยดี ไม่มีทีท่าว่าเค้าจะวิ่งเข้ามาเพื่อหยุดรั้ง และถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ต่อไป สาวสวยอย่างเธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว

"โอ๊ยย!!" เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดดังขึ้นพร้อมกับการหกล้มของหญิงสาว

"คุณริสา!! เป็นยังไงบ้างครับ"
เมื่อร่างงามของสาวสวยนั้นล้มลงพร้อมกับเสียงร้อง อาจารย์หนุ่มจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยเธอในทันทีโดยสัญชาตญาณ มือหนาข้างหนึ่งของเค้าสอดเข้าโอบกอดเอวบางเพื่อพยุงร่างเจ็บให้ยืนขึ้น แต่ทว่าภาพของหญิงสาวที่อาจารย์เห็นในตอนนี้มันช่างบาดตาบาดใจเค้าเหลือเกิน

"สวย"
เสียงร่ำร้องในใจของชายหนุ่ม เค้าอดใจไม่ไหวจริงๆที่จะไม่ลอบมองตรงจุดต่างๆที่เย้ายวนบนเรือนร่างของหญิงสาวคนนี้ ร่างบางของเธออยู่ในสภาพคล้ายๆกับการนั่งพับเพียบ เพียงแต่ตั้งแต่ช่วงเอวเหนือสะโพกขึ้นไปบิดสวนเล็กน้อยเพื่อหันมามองตรงข้อเท้าเจ็บด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว ทว่าท่าทางแบบนี้ของหญิงสาวกลับงดงามและดูเย้ายวนชวนมองไปอีกแบบ

"ขาวเหลือเกิน"
เนื้อผ้าตัวบางบิดแน่นไปตามเรือนร่างของผู้สวมใส่ หากทว่าคราวนี้สายเดียวทั้งสองข้างนั้นกลับหลวมรูดลงอยู่ตรงช่วงไหล่เหมือนกัน สร้างความตราตรึงใจให้กับอาจารย์หนุ่มที่กำลังจะช่วยพยุงให้เธอยืนขึ้นเป็นอย่างยิ่ง

"ค-คุณริสา อ-เอ่อ ไหวไหมครับ?"
อาจารย์หนุ่มถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง แววตาที่มุ่งมั่นจ้องไปที่ดวงตาคู่นั้นของริสา ทว่าน้ำเสียงและใบหน้าของอาจารย์หนุ่มนั้นกลับแดงซ่านจนดูไม่ค่อยเข้ากันกับแววตาของตัวเองเอาเสียเลย

"ไหวค่ะ เพราะงั้นปล่อยริสาได้แล้ว"

"เอ่ออ...แน่ใจนะครับ?"

"แน่ใจซิคะ!!"

"เอ่ออคือว่า..."
"ปล่อยริสาได้รึยังคะ? คุณพี"
ริสาพูดพร้อมกับพยายามผลักไสร่างของอาจารย์หนุ่มที่กำลังสวมกอดเธออยู่ แต่ร่างกำยำนั้นกลับไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย แถมยังคงเกาะร่างบางของเธอแน่น แต่ถึงอย่างนั้นริสาก็ไม่ได้อยู่เฉย เธอพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของอาจารย์ พร้อมกับใบหน้าที่ร้องขอ เพื่อให้ปล่อยเธอไป

"ขอโทษนะครับคุณริสา แต่ผมคงต้านความต้องการของตัวเองไม่ไหวแล้ว เป็นเมียผมนะครับ"
อาจารย์หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย เค้ารวบรวมความกล้าทั้งหมด และได้ตัดสินใจที่จะทำอะไรสักอย่างกับร่างงามของนางฟ้าเบื้องหน้าคนนี้ แม้จะบอกไม่ได้ว่า สิ่งที่กำลังทำนี้คือสิ่งที่ถูกต้องหรือปล่าว แต่ถึงอย่างนั้น เค้าก็ยังเลือกที่จะทำ

"ว้ายย!! อย่าทำแบบนี้ คุณพีปล่อยริสาเดียวนี้นะ คนบ้า!!"
เสียงหวานใสที่ร้องห้ามเป็นแค่การแสดงละครของริสาเท่านั้น ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เธอวางเอาไว้ และในวันนี้ ผู้ชายของธิชาคนนั้นจะต้องถูกเธอคนนี้ยัดเยียดความเป็นเมียให้อย่างแน่นอน ริสายิ้มร่าในชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เป็นของรักของธิชา เธอจะแย่งชิงมันมาให้หมด

"...สวยเหลือเกินคุณริสา"
อาจารย์หนุ่มพูดพร้อมซุกไซร้ใบหน้าเพื่อดูดเอาความหอมหวานของซอกคอที่ขาวผ่องของสาวสวยจนก่อให้เกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ อีกทั้งเค้ายังพยายามออกแรงใช่ร่างตัวเองกดทับเพื่อให้ร่างบางนั้นอ่อนระทวยและยอมจำนนต่อความต้องการของเค้า

"คุณพี อย่าทำแบบนี้ ปล่อยริสานะ..."

"คุณริสาไม่ต้องการจริงๆหรอครับ? เห็นตอนแรกถอกควยผมจนน้ำแทบแตก"

"แต่ริสาไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้นะคะ ริสาแค่อยากแกล้งยัยธิชาเล่นเท่านั้นเอง ขอร้อง ปล่อยริสาไปนะคะ"

"ไม่ครับ ผมไม่สน"
อาจารย์หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหื่นขณะที่กำลังวุ่นอยู่กับการดูดไซร้ซอกคออย่างเมามันนั้น มือข้างหนึ่งของเค้าก็พยามถอดถลกชุดนอนเดรสตัวบางไปด้วยจนสายเดี่ยวหลุดออกจากบ่าทั้งสองข้างอย่างง่ายดาย เค้าทำโดยไม่ได้สังเกตุเลยว่าร่างงามนั้นไม่ได้ขัดขืนเค้าเลยแม้แต่น้อย

ความหอมหวานของสาวสวยคนนี้ ทำให้อาจารย์ยอมลบสิ่งที่ตัวเองมีออกจนหมดสิ้น เค้ารู้ตัวเองดีทุกอย่างว่ากำลังทำอะไร แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ไม่อาจที่จะหักห้ามความต้องการที่เอ่อล้นออกมาของตัวเองได้เลยเมื่ออยูต่อหน้าสาวสวยระดับนี้ ระดับที่เทียบเคียงกับนางฟ้าธิชาของเค้า

ริมฝีปากไล่ระดมจูบไปตามเรือนร่างของสาวงามอย่างกระสันต์ซ่านปานจะกลืนกิน อาจารย์หนุ่มช้อนขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นพร้อมกับลูบไล้ตรงขาอ่อนไปมาเบาๆจนผ้าบางไหลมากองรวมกันอยู่ที่หน้าท้องอันแบนราบ และพริบตานั้นเค้าก็โน้มตัวเองกลับเพื่อลิ้มรสความอวบอิ่มจากทรวงอกคู่นั้นทันที

"ซี๊ดดสส พอแล้ว คุณพีอย่าทำแบบนี้ ริสาจะไม่ไหวแล้ว อะอ๊าา"
สาวสวยต้องสะดุ้งตัวกรี๊ดร้อง เมื่อถูกชายหนุ่มอ้าปากงับเต้านมอย่างจัง เธอไม่รู้ว่าอาการของเธอในตอนนี้คือการเล่นละครหรือความรู้สึกที่ออกมาจริงๆกันแน่

จ๊วบบบบ

"อย่า... อย่าดูดแรงแบบนั้นนะ อ๊ายย"
ยิ่งอาจารย์หนุ่มดูด

[zethkhun]

กินน้องเเล้วก็กินพี่สาวต่อ น่าอิจฉาจัง

[ohodaya]

คนน้องน่ากินกว่า

[Tigertwo]

   เทครัวเลยจารย์พี