กานดาที่รัก 3-4 (ไม่ทราบผู้แต่ง)

ฟัก อยู่แม้น

กานดาที่รัก 3

ยงยุทธ รู้สึกไม่สบายคล้ายจะเป็นไข้ เป็นมาสองสามวันแล้ว ระยะนี้รู้สึกว่าเป็นบ่อย การใช้ชีวิตอยู่ในต่างจังหวัดของข้าราชการอย่างเขา เป็นเรื่องลำบาก ต้องอยู่ห่างครอบครัวทำให้ใช้ชีวิตเหมือนคนโสด แม้เขาจะเป็นถึงนายอำเภอแม่อาย แต่ก็เป็นอำเภอชายแดน ยามเหงาก็มักจะหาเศษหาเลยกับผู้หญิงอื่นบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนัก ส่วนการดื่มสุราเมรัยนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องปกติ
หลายวันมานี้ รู้สึกไม่สบายบ่อยๆ จนเป็นเหตุให้สมรรถนะทางเพศหย่อนไป เขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงมาเกือบนานแล้วรวมทั้งกานดาด้วย แถมยังแก้ข้อหาเรื่องที่กานดาสงสัยว่าเขาไปมีเมียน้อยยังไม่ได้ เมื่อวานเพิ่งไปหาหมอที่คลินิคประจำในตัวเมืองเชียงใหม่ให้ตรวจร่างกาย วันนี้หมอนัดให้ไปฟังผล เขานั่งรอที่หน้าเคาน์เตอร์ครู่ใหญ่ หมอก็เรี่ยกเข้าไปคุยในห้องสองต่อสอง
" ท่านนายอำเภอครับ...ท่านตั้งสติให้ดีก่อนนะครับ .." หมอหนุ่มเจ้าของคลินิกกล่าวก่อนแจ้งผล
" มีอะไรร้ายแรงหรือครับหมอ..." เขาหน้าเสียเกิดความวิตกกังวลขึ้นมาทันที
" ผมขอแสดงความเสียใจผลตรวจเลือดของท่านเป็นบวก..ครับท่าน." ยงยุทธแทบช๊อคไม่เชื่อหูตัวเอง ยืนตาค้างใบหน้าซีด เพราะเขาก็ระวังเรื่องนี้อยู่ เวลานอนกับผู้หญิงก็มักจะสวมถุงยางกันอยู่เสมอ อาจมีน้อยครั้งตอนเมาขาดสติที่ไม่ได้ใช้
" เออ..เออ.....หมอแน่ใจแล้วหรือครับ.. " เขาเอ่ยถามหลังจากตั้งสติได้แล้ว
" ครับ....ผมตรวจซ้ำถึงสองครั้ง...แน่ใจว่าไม่ผิด.." หมอหนุ่มรายงาน
" นี่ผมติดเอดส์แล้วสิ...จะทำไงดีละครับ... " เขาเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
" ท่านครับ...อย่าเพิ่งตกใจ...เสียกำลังใจ....โรคนี้รักษาไม่หายก็จริงแต่ก็ ไม่ได้หมายความต้องตายทันที.....ท่านยังอยู่ได้อีกนานถ้ากินยาต่อต้านไว้ไม่ ให้มันลุกลามอย่างรวดเร็ว "
" ครับ....แล้วผมจะต้องทำไงต่อ....ช่วยแนะนำด้วย "
" ท่านต้องไปแพทย์ที่เขาดูแลเรื่องนี้อยู่...ถ้าปฏิบัติตัวถูกก็อยู่ได่อีกนาน.. "
" ครับ..ผมจะทำตามที่หมอแนะนำ..." เขาเดินออกมาจากคลินิกอย่างคนหมดหวังในชีวิต

ยงยุทธนั่งเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ แต่การกลับมาครั้งนี้ ความรู้สึกแตกต่างกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เหมือนคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
เขาไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับชีวิต และไม่มีความกล้าที่จะบอกให้กับลูกและกับกานดาทราบ
พอ ลงจากรถแท็กซี่ ไปยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่ เนื้อที่ประมาณ 100 ตารางวา ซึ่งก็คือบ้านของเขาที่นั้นเอง กดออดเรียกคนในบ้าน เด่นชัยลูกชายเดินออกมาเปิดประตูให้
วันนี้เขาอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน
" อ้าว..เด่นอยู่หรือลูก..แม่อยู่ไหม.." เขาถามลูกทันที่ที่เห็นหน้า
" ไม่อยู่ครับพ่อ...ไปดูแลร้านเสริมสวย..กว่าจะกลับก็คงเย็นๆ..แต่สั่งไว้ว่าถ้ามีอะไรให้โทรหา..."
" อ้อ..ไม่ต้องหรอก..ว่าแต่ลูกเถอะ..วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอ. "
"ว่าจะออกเหมือนกัน พอเห็นพ่อมาก็เลยเปลี่ยนใจ.อยู่คุยกับพ่อดีกว่า..นานแล้วที่ไม่ได้คุยกับพ่อ"
" เอ้อ...ดีแล้วลูก พ่อก็มีเรื่องคุยเหมือนกัน..ตั้งใจว่าจะหาเวลานั่งคุยกับลูกเป็นเรื่องเป็นราวสักที "
" พ่อ..มีเรื่องอะไรหรือครับ..? เขาย้อนถามบิดา
" ขอพ่อพักหายเหนื่อยสักก่อนนะ..เดี๋ยวจะลงมาคุยด้วย "
สอง พ่อลูกคุยกันขณะเดินเข้าบ้าน แล้วยงยุทธก็หิ้วกระเป๋าขึ้นบนห้องนอนชั้นบน ปล่อยลูกชายให้รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง เขาไม่กลับบ้านเกือบจะ 1 เดือน หลังจากมีปัญหากับกานดา วางกระเป๋าแล้วนั่งลงบนเตียงมองไปรอบๆห้องนอน ก้มมองพื้นห้องเหมือนหมดกำลังใจ ต้องสู้กับโรคร้ายตามลำพัง เขาตัดสินใจแล้วจะไม่ยอมให้กานดาทราบ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เห็นหนังสือพิมพ์เก่าวางอยู่ จึงหยิบขึ้นมาดู เห็นมีวงกลมล้อมกรอบหัวข่าวอยู่ข่าวหนึ่ง จึงเดินไปหาแว่นตาแล้วนั่งอ่านเนื้อข่าว ที่แท้ก็คือข่าวที่กานดากับเพลินตาเคยพูดถึงตอนไปพักตากอากาศนั่นเอง
เด่นชัย นั่ง ดูทีวีคอยประมาณครึ่งชั่วโมง จึงเห็นพ่อเดินลงบันไดมาในมือถือหนังสือพิมพ์รายวันเก่าๆฉบับหนึ่งติดมือมา ด้วย พ่อมองเขาอย่างพินิจพิจารณาจนเขารู้สึกแปลกใจหันมาถาม
" พ่อมีอะไรหรือเปล่า..มองเอกทำไม.."
" เปล่า...เปล่าไม่มีอะไรหรอก "เขาก้าวไปนั่งที่โซฟากลางห้องยื่นหนังสือพิมพ็ให้ลูกพร้อมกับชี้ให้อ่าน ข่าวที่ถูกวงไว้ด้วยปากกา
เด่นชัยมองตามหลังพ่ออย่างคนที่ยังไม่หายงง รับหนังสือพิมพ์ที่พ่อยื่นแล้วอ่านข่าว หยิบขึ้นมาอ่าน
" พ่อเอามาจากไหนครับ...." เขาบอกพ่อหลังอ่านจบ
" ก็ไม่มีอะไรสำคัญหรอก...พ่อเห็นว่ามันวางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของแม่ "
ความ จริงเขาเป็นคนรุ่นใหม่ เรื่องทำนองนี้ก็เคยเจอมาบ้าง ตามหน้าข่าวหนังสือพิมพ์ แต่ไม่ใส่ใจกับข่าวประเภทนี้ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าแม่สนใจเรื่องนี้ถึงกับเก็บหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวนี้ ไว้ "
" แม่คงอ่านแล้วลืมทิ้งไว้.....แต่....เอ....แม่สนใจกับข่าวนี้ด้วยเหรอ " เขาบอกพ่อ
" อืมม....คงเห็นเป็นเรื่อแปลก เท่าที่ทราบแม่เค้าแอนตี้เรื่องแบบนี้...เอ........เขาเก็บหนังสือพิมพ์ไว้ ทำไม.."
" เด่น.....พรุ่งนี้ลูกว่างไหม " ยงยุทธเปลี่ยนเรื่องหันมาถามลูก
" ว่างครับ...พักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า ไม่อยากไปไหนขอพักให้หายเหนือยก่อน..."
" พรุ่งนี้..เด่นพาแม่ไปตรวจร่างได้ไหม...ลูก."
" อ้าววว......แม่เป็นอะไรเหรอ.."เขาถามพ่อด้วยความแปลกใจ
" แม่ไม่เป็นอะไรหรอก...พ่อเป็นห่วงเห็นแม่ไม่คอ่ยไปตรวจร่างกาย...เด่นว่าดี รึป่าวล่ะ " เขาขอร้องลูก โดยกลบเกลื่อนเหตุผลที่แท้จริง เพราะหวั่นใจกลัวว่ากานดาจะติดเชื้อเอดส์ไปจากเขา ถึงแม้ว่าระยะหลังเขาไม่เคยยุ่งเกียวกับกานดามาหลายเดือนแล้ว
" ดีเหมือนกัน.....แม่น่าจะไปตรวจดูบ้าง.. ได้ครับเด่นจะพาไป " เขารับอาสา
" ดีแล้วลูก....พาไปตรวจให้ได้นะ..ที่สำคัญให้แม่ตรวจผลเลือดด้วย... " เขาสำทับบอกให้แน่ใจ
" ครับพ่อ..." เขารับอีกครั้งปากให้พ่อมั่นใจ
" พ่อจะออกไปธุระก่อนนะ...เย็นๆถึงจะกลับ บอกแม่ด้วย "
ยงยุทธบอกลูกก่อนเดินออกจากบ้านไปหาแท็กซี่ที่ถนนหน้าบ้าน เขาไม่กล้าบอกลูกตรงๆว่ากำลังไปหาทางตรวจรักษาโรคเอดส์
เด่นชัย มองไปที่หนังสือพิมที่พ่อวางไว้ แล้วหยิบมาอ่านอีกครั้งอย่างตั้งใจ พออ่านจบก็สงสัยไม่หาย..".เอ...ทำไมแม่สนใจเรื่องแบบนี้....เอ๊ะ...บ้าแล้ว เรา...คิดบ้าๆ.." ความคิดแว๊บขึ้นมาไปในทางที่ไม่ดีจนได้ ก่อนที่จะหันไปดูหนังในทีวีตรงหน้า
กานดากลับถึงบ้านตอนบ่าย เด่นชัยนั่งดูทีวีอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น
" ดูหนังอยู่คนเดียวเหรอลูก..ทานข้าวหรือยังล่ะ.."หล่อนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

กานดาเดินเข้าไปในครัวหลังบ้าน ครู่หนึ่งก็เดินถือแก้วน้ำเย็นออกมายื่นให้ลูกแก้วหนึ่ง อีกแก้วหนึ่งสำหรับตัวเอง
" ทานน้ำสิลูก...แม่ทนหิวน้ำตั้งนานแล้วข้างนอกอากาศร้อน...รถก็ติด.." หล่อนบอกลูก เขายื่นมือมารับแก้วน้ำยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม .ในขณะที่หล่อนก็คื่มเช่นกัน
" ที่ร้านแขกเยอะไม๊ครับ....แม่.." เขาถามแต่สายตาดูหนังในทีวีอยู่
" ไม่ค่อยจะมี...แขกเก่าๆของแม่ไม่รู้หายไปไหนกันหมด ..นี่ยัง.ค้างค่าเช่าเขาอยู่..แม่รู้สึกจะไม่สบายเหมือนจะเป็นไข้..." หล่อนรายงานให้ลูกทราบ
" เหรอ...พรุ่งนี้เด่นจะพาแม่ไปหาหมอนะ.." เขาบอกอย่างดีใจที่ไม่ต้องอธิบาอะไรยืดยาวเพื่อหว่านล้อมให้แม่ไปหาหมอ
" จ่ะ...ก็ดีเหมือนกัน...จะได้ขอยามาทานด้วย "
" เอ๊ะ...นั่นหนังสืพิมพ์ที่แม่เก็บไว้บนห้องนี่...มาอยู่นี่ได้ไง.." หล่อนถามลูกเมื่อหันไปเห็นหนังสือพิมพ์ของหล่อนวางอยู่ข้างล่าง
" อ๋อ...พ่อเอาลงมาอ่านแล้วลืมไปเก็บน่ะแม่..แต่ข่าวที่แม่วงไว้เด่นอ่านแล้ว ล่ะ...แม่สนใจข่าวนี้ด้วยเหรอ.." เขาถามหล่อนตามตรง
" ไม่มีอะไรหรอก..แม่เห็นว่ามันแปลกดีอ่านแล้วลืมทิ้งไว้ข้างบน "
" อืมม...เด่นว่าไม่เห็นมีอะไรแปลกเรื่องแบบนี้ที่ต่างประเทศมีบ่อย....แต่ บ้านเราไม่ค่อยมี หรือถ้ามีก็คงไม่มีใครกล้าเปิดเผยหรอก..ที่เห็นเป็นข่าวบ่อยๆก็มีแต่พ่อกับ ลูก " เขาอธิบายยืดยาว
" ไม่เอาล่ะ....แม่ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า.."
หล่อน เปลี่ยนเรื่องเหมือนจะกลบเกลื่อนอะไรไว้บางอย่าง ก่อนจะลุกเดินขึ้นไปชั้นบน เด่นชัยหันไปดูหนังต่อกว่าจะดูจบก็ใกล้เย็น เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้นเขาจึงลุกไปรับโทรศัพท์เป็นเสียงของพ่อโทรมาบอก ว่าวันนี้ไม่กลับบ้านพ่อไปเยี่ยมเพื่อน เพื่อนพ่อขอเลี้ยงเหล้ากะว่าจะนั่งกันยาวทั้งคืน

เด่นชัยพาแม่ไป หาหมอที่คลินิกประจำที่มีเครี่องแพทย์ที่ทันสมัย ให้หมอตรวจร่างกายของแม่โดยละเอียด และที่ไม่ลืมก็คือให้แม่เจาะเลือดตรวจตามที่พ่อสั่ง ซึ่งปรากฎว่าแม่เป็นปกติทุกอย่างที่รู้สึกไม่ค่อยสบายนั้นเป็นเพราะพักผ่อน น้อย เขาขับรถไปส่งแม่ที่ร้านแล้วก็กลับบ้าน

ยงยุทธกลับเข้าบ้าน ในตอนบ่าย ที่เขาหายไปทั้งคืนนั้น เพราะว่าหลังจากไปตรวจรักษาเอดส์แล้วเขาไม่มีกะใจจะกลับบ้าน จึงแวะไปหาเพื่อนและนอนค้างที่บ้านเพื่อน พอเข้าบ้านเห็นลูกอยู่บ้านคนเดียว เขาหันไปมองลูก มองอย่างพินิจพิจารณาจนเขารู้ตัวหันมาถาม
" พ่อมีอะไรหรือเปล่า..มองเด่นทำไม.." เขาเอ่ยขึ้น
" เด่นพาแม่ไปหาหมอรึยัง..."
" ไปมาแล้วครับ.พ่อ แม่เป็นปกติ ผลเลือดก็ปกติ " เขารายงานให้พ่อทราบ
" เอ้อ.....พ่อมีเรื่องอยากให้ลูกรู้ไว้ คือเมื่อสองเดือนก่อนพ่อรู้สึกไม่สบาย และไม่มีความรู้สึกทางเพศเลย จนแม่ของลูกรู้สึกได้ เลยพาลหงุดหงิดใส่พ่อ นี่แม่โกธรพ่อไม่พูดกันเป็นเดือนแล้ว พ่อไปอยู่เชียงใหม่ก็เลยให้หมอที่โน่นตรวจดู หมอบอกว่าพ่อติดเชื้อเอดส์ " เขาตัดสินใจบอกลูก มองดูลูกด้วยสายตาที่เจ็บปวด
" โธ่...พ่อ แล้วจะทำไงดีละนี่.." เขาตกใจและรู้สึกสงสารพ่อจับใจ..แต่ไม่รู้จะช่วยพ่อได้อย่างไร
" พ่อ...เป็นอย่างนี้แล้วจะกล้าบอกแม่ได้อย่างไร กลัวแม่จะทนไม่ไหวทิ้งพ่อไป " เขาบอกลูกด้วยท่าทางอิดโรย
" เด่น..เห็นใจพ่อ... แล้วจะทำอย่างไรดี เอกอยากช่วยพ่อ แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร "
" ไม่เป็นไร..พ่อทำใจได้...เป็นห่วงแต่แม่ต่อไปนี้จะทำอย่างไร พ่อคงยุ่งเกี่ยวกับแม่ไม่ได้อีกแล้ว.."
" ครับพ่อ.. ที่พ่อให้เด่นพาแม่ไปตรวจเลือดก็เพราะเรื่องนี้เอง เด่นเข้าใจแล้วพ่อ..."
" เด่นคงรู้นะว่าแม่จะเป็นอย่างไร คงโกธรเกลียดพ่อทั้งที่ไม่รู้ความจริงอย่างนี้ เรื่องนี้พ่อตัดสินใจแล้วว่าจะไม่บอกแม่ "
" ครับ...เด่นเข้าใจ..."
" พ่อรู้ว่าตอนนี้แม่กำลังเหงา...แต่ไม่รู้จะอย่าไร นานๆเข้าแม่คงทิ้งพ่อไปหาคนอื่น...พ่อจะทำอย่างไงได้ล่ะ....."
" โธ่...พ่อ เด่นไม่รู้จะช่วยอย่างไร ถ้าช่วยได้เด่นจะไม่รีรอเลย " เขาแสดงน้ำใจอาสาช่วย
" เรื่องพ่อคงไม่เป็นไร แต่เรื่องแม่ถ้าจะช่วยก็ช่วยได้...อยู่ที่ว่าจะกล้าทำหรือเปล่า.."
" โธ่...บอกมาเลย เด่นยินดีช่วย "
" ต่อนี้ไปเด่นต้องดูแลแม่แทนพ่อ "
" เรื่องนี้พ่อไม่ต้องเห่วง เด่นดูแลแม่ได้อยู่แล้ว "
" เด่นยังไม่เข้าใจความหมายของพ่อ....เด่นว่าแม่สวยไหม.." พ่อตั้งคำถามแปลกๆ
" พ่อถามทำไม..เด่นไม่เข้าใจ ความสวยของแม่มันเกี่ยวอะไรด้วยครับพ่อ..แม่เป็นคนสวยอยู่แล้ว อดีตนางงามมีหรือที่จะไม่สวย "
" อืมม...แล้วเด่นเอาแม่เป็นเมียแทนพ่อได้ไหม.." เขาโพล่งออกไป
เด่นชัยถึงกับสะอึก งงเป็นไก่ตาแตก จึงถามให้แน่ใจ
" หมายความว่าพ่อจะให้เด่น...เออ...เออ..เอาแม่ทำเมีย " เขาย้ำคำให้แน่ใจ
" ใช่...ลูก"
" โธ่..พ่อจะได้อย่างไรกัน เด่นเป็นลูกนะ..คงทำอย่างนั้นไม่ได้...พ่อหาวิธีอื่นเถอะ..."
" นึกแล้วเด่นคงไม่กล้า....แล้วกันไปเถอะ..ตามแต่บุญแต่กรรมแล้วกัน..อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด " เขาถอนหายใจลุกเดินขึ้นไปบนห้องนอน
เด่นชัย มองตามหลังพ่ออย่างคนที่ยังงงไม่หาย พลันนึกถึงหนังสือพิมพ์ที่พ่ออ่านวันก่อน แล้วเขาก็ทราบทันทีว่า พ่อคงได้ความคิดนี้มาจากหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น
ความจริงเขาเป็นคนรุ่นใหม่ เรื่องทำนองนี้ก็เคยเจอมาบ้าง ตามหน้าข่าวหนังสือพิมพ์หลายฉบับ แต่ไม่นึกว่าจะมาเจอเข้ากับตัวเอง กานดากลับเข้าบ้าน พบว่าเอกชัยนั่งที่ห้องนั่งเล่น
เขาหันไปมองแม่..วันนี้หล่อนอยู่ใน ชุดกระโปงหลวมๆยาวประมาณเข่าสีเนื้อเสื้อ แขนยาวสีฟ้า รวบผมไว้ด้านหลัง เขามองหล่อนอย่างพินิจ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยสนใจมองอย่างนี้ คงเป็นเพราะคำพูดของพ่อนั่นเอง ทำให้เขามองแม่ต่างจากที่เคยเป็น พลางคิดในใจ
" เออ..แม่นี่ดูแล้วสวยน่ารักดีเหมือนกัน ว่าไปแล้วดูดีกว่าศจีแฟนเขาเสียด้วยซ้ำ พูดถึงศจีแล้วเขาไม่ได้พบกับหล่อนมาสามอาทิตย์แล้ว ไม่รู้ตอนนี้ทำอะไรอยู่ เย็นๆคงหาเวลาไปหาหล่อนบ้าง"
" มองแม่ทำไม..มีอะไรเหรอ.." กานดาถามลูกด้วยความสงสัย
"เปล่า...เปล่า.. ไม่มีอะไรครับแม่. เออ.. ตอนนี้พ่อกลับมาแล้วอยู่ข้างบน รีบขึ้นไปหาสิคงรอแม่อยู่.." เขาตอบหล่อนแบบไม่ตรงคำถามนัก
พอดียงยุทธเดินออกจากห้องลงมา เขาหันไปทักภรรยา
" ดา..กลับมานานหรือยัง ?
กานดา ไม่ยอมมองสบตากับสามี เพราะยังไม่หายโกธรเรื่องตั้งเดือนที่แล้วที่ไม่ยอมร่วมหลับนอนกับหล่อน ยังสงสัยไม่หายว่าเขาไปมีเมียน้อยไว้ที่เชียงใหม่หรือเปล่า
ยงยุทธ หันไปมองลูก เหมือนจะบอกว่า
" เห็นฤทธิ์แม่หรือยัง ..ดูเอาก็แล้วกัน ว่าเป็นอย่างไร"
เด่นชัย มองพ่อด้วยความเห็นใจ แล้วถอนหายใจ รู้สึกสงสารพ่อที่ต้องมาเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไงดี เดินหลบไปในห้องด้านหลังให้พ่อกับแม่คุยกันตามลำพัง

ครอบครัวเดินทาง กานดาที่รัก 3

กานดาที่รัก 4

กานดากำลังมีปัญหาที่แก้ไม่ตก เดือดร้อนเรื่องเงิน กิจการร้านเสริมสวยเริ่มขาดทุน ต้องโอดีเงินแบงค์มาใช้หลายแสน ตอนนี้ทางธนาคารเร่งรัดหนี้ หล่อนหมุนเงินเข้าไม่ทันยังหาเงินเคลียร์แบงค์ไม่ได้ เงินขาดบัญชีตั้งสามแสนบาท กำลังวิ่งหาเงิน และพยายามวิ่งเต้นหาหยิบยืมจากเพื่อนๆหลายคนแต่ยังหาไม่ได้ และไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน จะหันไปพึ่งพาสามีก็ดูจะมืดมนลำพังตัวเขาเองก็แทบเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว ยิ่งรู้ว่าเป็นหนี้เขาอยู่ ยิ่งไปกันใหญ่สู้ไม่ให้รู้เสียเลยยังดีกว่า อีกอย่างหล่อนยังโกธรเขาอยู่ ยังคิดไม้ตกว่าจะหาเงินที่ไหนมาคืนเขา
ก็มี แต่ลูกชายเพียงคนเดียวที่ยังพอหวังพึ่งเขาได้ วันนี้ตั้งใจมาหาบุตรชายที่มาทำงานอยู่ที่บริษัทน้ำมันที่ศรีราชา เพื่อมาขอยืมเงินไปใช้หนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้หล่อนได้ขอยืมจากเขาไปแล้วครั้งหนึ่ง เป็นเงินจำนวนเงินถึง 100,000 บาท ยังไม่ได้ใช้คืน ครั้งนี้มาขอยืมเพิ่มอีกไม่รู้เขาจะมีให้หรือเปล่า
หล่อนเดินเล่นที่ชายหาด กำลังนั่งคอยลูกชายที่กำลังเลิกจากงานมารับ ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วมากดหมายเลขโทรหาลูก
" ฮัลโหล..เด่นใช่ไหมจ๊ะ..นี่แม่นะ..เลิกงานหรือยัง?..." หล่อนพูดสายเมื่อมีเสียงตอบรับกลับมา
" แม่มีธุระอะไรเหรอ..ถึงได้โทรมา ตอนนี้ใกล้จะเลิกงานแล้ว "เขาตอบหล่อนเมื่อรู้ว่าคนที่โทรมาคือแม่บังเกิดเกล้านั่นเอง
" ตอนนี้แม่อยู่ที่ชายหาดใกล้ๆบ้านพักของลูกนี่เอง เข้าบ้านไม่ได้ ไม่มีกุญแจ ช่วยมารับแม่ด้วยฝนใกล้จะตกแล้ว "
" อ้าว..แม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่..ทำไมไม่โทรมาบอกล่วงหน้าล่ะ.."
" โทษนะ..ที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า.. " หล่อนกล่าวคำขอโทษ
" ตอนนี้แม่รออยู่..เดี๋ยวออกมารับไปด้วย .." ว่าแล้วเขาก็วางหูโทรศัพท์
รถ โตโยสีแดงคันใหม่แล่นเข้ามาจอดที่ชายหาด เจ้าของรถเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาเอาเรื่อง เขาคือเด่นชัย เจนกิจ บุตรชายคนเดียวของกานดานั่นเอง เขาสอดสายมองไปที่ชายหาด เห็นกานดาแม่ของเขา กำลังยืนอยู่ที่ชายหาดเพียงคนเดียว หล่อนอยู่ในชุดกางเกงรัดรูปมองเห็นส่วนสัดได้อย่างชัดเจนนับว่าแม่เป็น ผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสะสวยทีเดียว ดูสวยไม่ส่ร่าง
พลันนึกถึงคำขอ ร้องของพ่อ เขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำตามที่พ่อหรือเปล่า..แต่ไม่รู้เป็นไงระยะหลังมา นี่มองแม่ทีไรมักจะเน้นดูตรงเรือนร่างที่ผิวพรรณที่ขาวผ่อง อวบอั๋น สวยงาม ทุกทีไป
เขาขับรถตรงไปจอดตรงหน้าหล่อน เปิดประตูเรียก แล้วยกมือไหว้สวัสดี
" หวัดดีครับแม่..."
กานดา หันไปมองที่รถเห็นลูกชายกำลังเรียก รู้สึกแปลกใจที่เห็นลูกขับรถคันใหม่หรูเสียด้วย
" ลูกไปเอารถใครเขามาขับเล่น...ยังใหม่อยู่เลย "
" ของเด่นเอง..เพิ่งเปลี่ยนใหม่อาทิตย์ที่แล้ว ยังไม่ได้บอกแม่ทราบเลย "
" เหรอ..ลูกเอาเงินที่ไหนมาซื้อ.." หล่อนถามด้วยความข้องใจ
" โธ่..แม่..ก็เด่นเก็บเงินเดือนสะสมไว้นะ.แถมปีนี้ได้โบนัทก้อนใหญ่อีกต่าง หาก อย่าลืมสิว่าเอกมีเงินเดือนเป็นแสนนะ..จะบอกให้ " เขาอวดอ้างสรรพคุณตัวเอง
กานดาถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าจุดประสงค์ที่มานี่เพื่อจะมารบกวน ลูกเรื่องเงินไม่รู้เขามีให้หรือเปล่าเพราะเพิ่งซื้อรถใหม่
" เด่นเก่งมาก..แม่ภูมิใจในตัวลูกจัง.." ว่าแล้วก็ก้าวขึ้นรถด้านข้างคนขับ เขาขับรถพาแม่ออกจากชายหาดแห่งนี้ไป

จาก ที่นี่ไปมีร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง เขาพาหล่อนมาทานอาหาร สั่งอาหารทะเลสดๆมาเต็มโต๊ะ บริการแม่อย่างเอาอกเอาใจ คอยตักคอยเสิร์ฟให้ด้วย กานดามองลูกอย่างอดทึ่งไม่ได้ พลางคิดในใจ
"นี่แค่หล่อนเป็นแม่...ถ้าเป็นสาวๆคงหลงรักเขาตาย ดูสิเขาช่างเอาอกเอาใจเก่งจัง แถมเลือกร้านที่มีบรรยากาศริมทะเลโรแมนติกจะตาย "
" แม่รู้ตัวเปล่า..ว่าตัวเองสวย " เขาเอ่ยชมต่อหน้า
" เด่น..นี่แม่นะ...อย่าปากหวานกับแม่เลย เอาไว้ใช้กับสาวๆสิ.. "
" ก็แม่สวยจริงๆนี่.ขอชมหน่อยเป็นไร." เขาหยอกเล่น
" อย่ามาชมกันเองเลย..เดี๋ยวแม่จะลอย " หล่อนบอกลูก ทั้งที่ในใจภูมิใจในความสวยของตัวเอง
ทั้งสองรับประทานอาหารด้วยกันจวนใกล้จะอิ่มแล้ว มีชายวัยกลางคนคงเป็นเพื่อนที่ทำงานของเด่นชัยเดินเข้ามาทัก
. " เอกนี่ไม่เบาเลยนะ..แอบพาสาวมากินข้าวด้วยกัน..สวยเสียด้วย "ว่าแล้วส่งยิ้มให้เดินผ่านหน้าไป เขาไป .
กานดาเงยหน้ามองตามพลางนึกขำในใจ อีตานี่ตาถั่ว..คงเข้าใจว่าหล่อนกับลูกเป็นแฟนกัน
" แม่. ขำเหรอ..ที่เขาหาว่าเราเป็นแฟนกัน เออ..แต่โทษเขาไม่ได้ ก็แม่ดูสาวดูสวยอย่างนี้ ใครเห็นก็คงเข้าใจผิด" เขาหันมาบอกอย่างขบขันแกมหยอก เหมือนรู้ว่าในใจหล่อนคิดอะไรอยู่
" ช่างเถอะ..ค่อยไปแก้ตัววันหลังแล้วกัน " หล่อนบอกลูกอย่างใจดี

รับ ประทานอาหารเสร็จแล้วจึงเขาขับรถพาหล่อนไปชมวิวที่ชายหาด ตอนนี้เขาตกลงใจแล้วว่าจะทำตามคำขอร้องของพ่อ..".เป็นไงเป็นกันต้องจีบแม่ ให้ได้ "
เขาจอดรถริมหาดใต้ต้นสน ดับไปรถเหลือแต่แสงจันทร์ ส่องสลัวๆ ตามชายหาด กานดาอยากดูความงามทะเลยามค่ำคืนที่เห็นแสงไฟระยิบระยับไกลออกไปสุดตา
" จอดรถทำไม...ลูก.." หล่อนหันไปถาม
" เด่นจะให้แม่ดูทะเลยามค่ำคืนว่าสวยแค่ไหน แม่คงไม่ได้มาบ่อย และมีโอกาสดีๆเช่นนี้ "
" ขอบใจจ๊ะ....ทำไมรู้ใจแม่ด้วยล่ะ..เก่งจัง "
เขานิ่งเงียบในความมืดสลัวจนหล่อนสังเกต
" เด่นมีอะไรเหรอลูก... " หล่อนถามด้วยความสงสัย
เขาเอื้อมมือมากุมมือของหล่อนไว้ในความมืด หล่อนมองเขาในความมืดแต่ไม่ได้ชักมือออก เพราะยังเข้าใจว่าเขาล้อเล่นในฐานะลูกชาย
" แม่..เด่นอยากมีแฟนสวยๆอย่างแม่จังเลย...แม่เป็นแฟนกับเอกได้ไหม?..." เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
" เด่นจ๊ะ...ลูกเมาหรือเปล่านี่แม่นะ ..เด่นกำลังจีบแม่ตัวเองอยู่นะ." หล่อนย้อนถามออกไปอย่างเห็นขัน
" จ้า...เด่นกำลังเมา...ก็เมาแม่ไง..." เขารุกต่อ
หล่อน เริ่มรูสึกตัวแล้วว่าลูกไม่ได้ล้อเล่น ดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขา ใจเต้นระรัว "นี่เขากำลังจีบหล่อนจริงๆ " พลันคิดถึงเรื่องราวที่เคยอ่านจากหน้าหนังสือพิมพ์ครั้งก่อน " โอ....เป็นไปได้ไงทีลูกคิดกับหล่อนแบบนั้น "
" ไม่เอาล่ะ...กลับบ้านดีกว่า..." หล่อนพยายามหนีออกจากเรื่องนี้โดยเร็ว
" แม่คงจำเรื่องที่เกิดขึ้นและเป็นข่าวหนังสือพิมพ์วันก่อนได้ไหม...ตอนนี้ เด่นกำลังทำอย่างนั้น " เขารุกคีบไม่ให้หล่อนตั้งตัว
" โธ่....ลูกหนอลูก..แม่จะทำไงดีถึงจะทำให้เด่นเข้าใจ อย่าลืมสิ..แม่คือแม่แท้ของลูกนะ เด่นกำลังทำผิดอย่างรร้ายแรง " หล่อนกำลังสั่งสอนให้เขาเห็นถึงความผิดชอบชั่วดี
" แม่อย่าห้ามเสียให้ยากเลย...รู้ไว้ด้วยว่า..เด่นรักแม่...."
เขา รุกหนักทำเพื่อพ่อ เอื้อมมือไปกุมมือของหล่อนอีกครั้งหนึ่ง หล่อนพยายามดึงหนี เขายกตัวข้ามคอนโซลด้านหน้าเข้าไปนั่งเบียดแนบชิดบนเบาะตัวเดียวกัน ดึงใบหน้าหล่อนเข้าหาแล้วประทับริมฝีปากบดขยี้บนริมฝีปากหล่อนอย่างรวดเร็ว จนหล่อนตั้งตัวไม่ทัน
หล่อนพยายามดิ้นหนีการจูบปาก โดยส่ายหน้าไป เขาจึงเปลี่ยนเป็นฝังใบหน้าไปที่ติ่งหูและซอกคอแทน มือก็ล้วงเข้าไปดันยกทรงแล้วสองเต้านมอวบใหญ่ก็อยู่ในกำมือของเขา บีบนวดพร้อมเขี่ยหัวนมทั้งสองข้างอย่างย่ามใจ
" อย่านะ...ไม่ได้นะ....เด่น....อี๊ยย.." .เสียงร้องของหล่อนเงียบหายไปเพราะปากถูกเขาประกบจูบอีกครั้งหนึ่ง มือที่บี้หัวนมเลื่อนลงมาปลดตะขอกางเกงของหล่อน รูดซิปลงล้วงเข้าไปใต้ขอบกางเกงในสัมผัสกับเนินนุ่มทื่มีขนดำปิดอยู่ เลยไปเกี่ยวตรงร่องกลาง ใช้นิ้วแยงรูเข้าไปก่อน หล่อนสะบัดหน้าหนีการจูบร้องอีก
" โอยย...อย่า...อย่า...อี้ยยย...." แล้วก็เงียบไปอีก ด้วยปากถูกประกบอีกครั้ง เป็นอย่างนี้หลายรอบ แล้วในที่สุดเสียงก็เงียบลง หล่อนหลับตาปี๋เพราะทนความเงี่ยนไม่ไหว หว่างขาโดนนิ้วแยงรูซอยยิกๆ จนน้ำเงี่ยนเอ่อออกมา ผู้หญิงอย่างกานดาเป็นประเภทไปแรงสูงอยู่แล้ว ยิ่งมาถูกเก็บกดเหินห่างร้างรามานาน ถึงแม้จะแอบช่วยตัวเองอยู่บ้าง แต่พอมาต้องมือชายหนุ่มอย่างเขา เข้าก็เหมือนขี้ผึ้งโดนไฟลน
เขาไม่รอช้า ต้องรีบเผด็จศึกโดยเร็ว ตอนที่หล่อนกำลังเงี่ยนอยู่นี้ ถลกร่นกางเกงนอก กางเกงในของหล่อนลงแค่หัวเข่า ปลดตะขอกางเกงตัวเองรูดซิบลงงัดเจ้าโลกขนาดใหญ่ออกทางด้านข้างกางเกงใน ตอนนี้มันแข็งโด่จนไม่รู้จะโด่อย่างไร
จับร่างหล่อนตะแคงขาไขว้ให้รูแพลม ออกมา จับหัวหอกจ่อตรงกลางรู แล้วค่อยๆดันเข้า หัวหอก ค่อยๆแทรกกลางรอยฝ่ามุดหัวเข้าไปในรู มันแยงเข้าไปแค่หัวบักก่อน เพราะท่านี้หว่างขาของหล่อนไม่สามารถอ้าออกในที่แคบๆได้ เขาไม่รอช้าดันแรงๆ ด้วยหอกหนุ่มมันแข็งตัวอย่างแรง มันทิ่มพรวดจนมิดด้าม
กานดาถึงกับเสียว วาบอย่างช่วยไม่ได้ โดนเข้าอย่างนี้หนีไม่พ้นแล้ว ต้องปล่อยเลยตามเลย สองมือของเขาบี้สองเต้าใหญ่ ท่อนล่างกระเด้าเสยงัดขึ้น เป็นจังหวะ บางครั้งจับใบหน้าหล่อนหันเข้าหาจูบบดริมฝีปาก ไปด้วย ในที่สุดหล่อนกระตุกร่างเกร็งแน่นสองมือขยุ้มเบาะ หลับตาปี๋ปล่อยน้ำรักออกมาท้วมท้น เขาเร่งกระเด้าอีกสี่ห้าครั้งก็ถึงจุดจบของตัวเองพ่นน้ำรักพุ่งเข้าไปใรรู เต็มเปา
เขาหยุดพักเหนื่อยสองสามนาที แล้วขยับร่างดึงหอกยักษ์ออกจากรู น้ำรักที่ถูกผสมผสานเป็นเนื้อเดียวกัน ไหลตามหัวหอกออกมารดลงที่เบาะจนเปรอะไปหมด ในความมืดเสียงหล่อนสะอื้นเบา หล่อนกำลังร้องไห้ เขาตกใจหลังจากหายหน้ามืด
" แม่ร้องไห้ทำไม...เด่นรักแม่นะ..." เขาปลอบประโลม
" นี่หรือรัก...ทำกับแม่ได้ลงคอ....ฮือ..ฮือ..." หล่อนร้องดังขึ้นจนเขาทำอะไรไม่ถูก
" โถ...อย่าร้องนะ...เด่นใจไม่ดีเลย... " เขาปลอบหล่อนเหมือนเด็กๆ
" ลูกนะลูก....รู้ไหมว่าทำอะไรลงไป ...แล้วแม่จะมองหน้าพ่อได้อย่างไร " หล่อนฟูมฟายด้วยความเสียใจ เขาจัดการกับเสื้อของตัวเองให้อยุ่ในสภาพเรียบร้อยเหมือนเดิมก่อนแล้วยกตัว ข้ามไปนั่งประจำที่คนขับเหมือนเดิม ปล่อยให้หล่อนฟูมฟายจนเงียบไปเอง เขาสตาร์ทรถวิ่งออกจากชายหาดแห่งนี้กลับบ้านพักที่ไม่ไกลจากที่นั่นเท่าไหร่ นัก
กานดาจัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเองจนเรียบร้อย เอนหลังพิงเบาะมองเหม่อไปข้างหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ทั้งสองไม่นิ่งเงียบกันมาตลอดทาง จนถึงบ้านพักของเขาตอนสองทุ่ม

ครอบครัวเดินทาง กานดาที่รัก 4

sachawat

โดนลูกปล้ำตามแผนการของพ่อ ตกลงเป็นไปตามเป้าหมาย

🧡 XONLY 🧡

ข่าว:

กานดาที่รัก 3-4 (ไม่ทราบผู้แต่ง)

ฟัก อยู่แม้น

sachawat