อาจารย์เรือง ตอนที่ 2 ฟ้า ชนะชัย เรื่องยาวจาก ไทยเพลย์บอย มินิ

[ฟัก อยู่แม้น]

[table=100%][tr][td=1,1,85%]
"โอ๊ย!! อาจารย์เร็วเถอะ ใจจะขาดอยู่แล้ว..." คุณนายกำลังจวน..จวนจะ....
กึก!!! อาจารย์เรืองหยุดโลกหยุดทุกอย่างทันที เล่นเอาคุณนายพรดิ้นรนคล้ายคนถ่ายไม่ออกติดอยูที่ปลายลำไส้ คุณนายสะบัดหน้า หายใจฟืดฟาดๆ
"หยุดทำไมล่ะอาจารย์? โธ่กำลังจะ..." คุณนายบ่นอย่างเสียดายในอารมณ์ที่กำลังจะถึงจุดสุขสม อาจารย์เรืองไม่ตอบกลับกดทับลงไปอย่างเก่า...
คราวนี้คุณนายขยับพลิกตัวขึ้นผลักตัวอาจารย์เรืองหงายผึ่งลง คุณนายขึ้นทับตัวอาจารย์ตรงหน้าขา ขึ้นยองๆจับดุ้นตอร์ปิโดมหากาฬตั้งให้ถูกทาง แล้วก็หย่อนก้นตัวเองลง ราหูอมจันทร์..อมตุ่ยวาบหายไปจนมองด้ามไม่เห็น เริ่มแล้ว..คุณนายเอาสองมือเกาะเหนี่ยวบ่าของอาจารย์แบบจ็อกกี้ควบม้า เริ่มต้นก็ค่อยเหยาะย่างเนิบนาบ แล้วค่อยเร่งสปีดควบเข้าสู่เส้นชัย ...ลุยถัดลุยโขยก ควบขี่กับม้าพยศที่กระดกยกก้นยกหาง คุณนายก็ควบขี่ขยับสุดฤทธิ์ ม้าอย่างอาจารย์เรืองก็เริ่มสุดกลั้น นอนตัวเกร็งแข็งจนคล้ายจะเป็นแท่งหิน..
ผับ..ๆ..ๆ..เสียงเหมือนคุณนายกำลังเอาฉาบใหญ่ตีหน้าท้องน้อยอาจารย์เรืองอย่างไม่ปรานี ที่สุดของที่สุด...เสียง ผับ ครั้งสุดท้ายที่คุณนายโยกสะโพกขึ้นสูงสุดจนเกือบจะหลุดจากท่อนหัวมหากาฬของอาจารย์เรือง แล้วหล่อนก็อัดกระแทกลงมาทั้งตัว... ทับกันอย่างแน่นิ่งในท่าหญิงนั่งชายนอน
คุณนายกับอาจารย์เรืองเดินเรียงกันลงมาตามบันไดชั้นบนอย่างเป็นปรกติ เจ้าสมรู้แต่หนูมลไม่รู้ พอลงมาถึงโถงชั้นล่างแล้วอาจารย์ก็กล่าวสั่งกับคุณนาย
"ลองตัดสินใจดูนะครับ ต้องด่วนแล้ว เดี๋ยวจะไม่มีเวลานะครับคุณนาย ก็ลองดูอีกวันสองวัน ถ้าหนูมลยังเป็นแบบเดิมอีกละก้อ รีบบอกไปเลย ตัดสินใจนะครับ"
แล้วอาจารย์เรืองก็ชำเลืองสายตาไปที่หนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา โชว์น่องอันขาวอวบนวลอย่างน่าเลีย... จากนั้นก็พาตัวเองออกมาจากบ้าน ขึ้นรถเบนซ์ของคุณนายโดยเจ้าสมตามติดมา
อีก ๒ วันต่อมา...
ที่สำนักของอาจารย์เรือง เสียงรถเสียงแตรที่คุ้นหูมาแต่ไกล อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างมีเลศนัย ในขณะที่เจ้าวุฒิเจ้าสมกำลังทำความสะอาดในห้อง เสียงรถจอดลงหน้าเรือนพร้อมดับเครื่องลง
"อาจารย์คะ...อาจารย์อยู่มั๊ยค่ะ?" เสียงคุณนายดังก่อนตัวจะมาถึง
เจ้าสมรีบออกไปรับหน้า และเชิญมาที่ห้องอย่างไม่รอช้า ก็จะอะไรเล่า..ในเมื่อมีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกคน ซึ่งทำให้คุณนายมาเที่ยวนี้สงบเสงี่ยมไม่ออกอาการถือวิสาสะเช่นทุกครั้งที่มา นั่นก็จะใครล่ะนอกจากหนูศยามลเท่านั้น เจ้าสมรีบมาแจ้งอาจารย์อย่างตื่นเต้นแทน
"อาจารย์...คุณนายพาลูกสาวมาแนะ"
"หือ" พร้อมกับอาจารย์เรืองยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีชัย ขยับเอาผ้าขาวพาดบ่า "เอ่อ..ไปเชิญให้เข้ามาได้เลยนะ"
เจ้าสมจึงรีบออกไปเชิญให้คุณนายกับหนูมลมาในห้องของอาจารย์เรือง
"สวัสดีค่ะอาจารย์" คุณนายจีบปากจีบคอพูดอย่างดัด ดัดฝืนในอารมณ์จากการที่เคยเป็นกันเอง เข้านอกออกในได้ตามใจ แต่วันนี้ต้องมายั้งก็เพราะหนูมลคนเดียว...
"อาจารย์คะ หนูมลปวดอย่างที่ว่าอีกแล้วค่ะ ก็เลยคิดและปรึกษากันว่าอาจารย์พอจะมีวิธีอะไรอย่างอื่น ที่ไม่ต้องใช้พิธีนั้น ได้มั๊ย?"
"โอ้ย!! มันก็มีวิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้อาถรรพ์คุณไสย์ได้ หรือเอาแบบนี้ก็ได้..."
อาจารย์พยักหน้าเรียกคุณนายให้ขยับเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงกระซิบ ทีแรกคุณนายก็สั่นหัว แต่พอสักครู่ก้พยักหน้าอย่างไม่มั่นใจนัก แล้วจึงถดถอยกลับมาบอกหนูมล
"หนูมลจ้ะ...งั้นใช้วิธีกินยาแก้แล้วก็เข้าไปในห้องคนเดียว พยายามอบตัวและทำให้เหงื่อออกมากๆนะจ้ะ ยิ่งออกมากเท่าไหร่ ก็จะแก้อาถรรพ์ได้มากเท่านั้น.. อ้อ!! ยังมี..เอ่อ ของที่อาจารย์จะให้ติดตัวไป เอาเข้าห้อง ทำพิธีด้วยตนเองนะจ้ะ วิธีเดี๋ยวอาจารย์มีใบบอกให้หนูทำตามขั้นตอน..."
หนูมลก็พยักหน้ารับคำอย่างไร้เดียงสา เจ้าสมเอาถ้วยยาผงละลายน้ำมาส่งให้ พร้อมน้ำเปล่ากลั้วคออีกแก้ว หนูมลรับมาก็ดื่มรวดเดียวหมด ท่ามกลางสายตาที่ส่อแววความหื่นกระหายอยากของอาจารย์เรือง... จากนั้นคุณนายก็จูงมือพาหนูมลเดินเข้าห้องข้าง ที่ครั้งหนึ่งคุณนายก็เคยใช้ห้องนี้มาแล้วเมื่อแรกมาที่นี่
ความจริงเหตุการณ์แบบนี้มันไม่น่าที่จะเกิดขึ้นมาได้เลยกับตนเอง จนกระทั่งยังพาเอาลูกสาวผู้บริสุทธิ์มาร่วมในปลักอุบาทว์ชั่วชาติที่สุด แต่คุณนายก็ทำแล้ว และทำอย่างเต็มใจ ทั้งๆที่ตัวเองก็คาดเดาเหตุการณ์ข้างหน้าได้เป็นอย่างดี อนิจา!! ความงมงายหลงผิด ขาดสติในการยั้งคิด มัวเมาร่านโลกีย์จากผู้ช่ำชอง และมีจิตวิทยาแสนกลร้อยเล่ห์อย่างอาจารย์เรือง....
ห้องพิธีนี้ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ครั้งนี้เพิ่มเครื่องทีวี วิดีโอ อาจารย์เรืองตามเข้ามาในห้องพร้อมถือถาดเครื่องพิธีชุดเดิมกับที่คุณนายเคยใช้นั่นเอง เพิ่มใบบอกขั้นตอนกำกับมาด้วย แล้วอาจารย์ก็วางถาดลงบนโต๊ะข้างม้านั่งยาว เดินไปที่เครื่องเล่นวิดีโอใส่ตลับเทป เปิดฉายขึ้นจอทีวีแล้วดุนคุณนายให้ออกจากห้องไปพร้อมกัน ทิ้งหนูมลให้อยู่ในห้องเพียงลำพัง...
หนูมลนั่งอยู่ที่โต๊ะในขณะที่จอทีวียังเป็นไตเติ้ลตัวหนังสือ หนูมลรู้แต่เพียงว่าต้องอยู่อบตัว พยายามให้เหงื่อออกมากๆเท่านั้น นอกนั้นคุณแม่ไม่เห็นสั่งอะไร หนูมลก็ยังคงนั่งพิงพนักโซฟาดูทีวีไป... "อุ้ย.." หนูมลเบิกตากว้าง อะไรกันนั่น...จอฉายภาพของสาวแหม่มเปลือยกายกำลังเดินเข้าห้องน้ำ... หนูมลหน้าตาเลิกลั่ก
"อุ๊ย.." หนูมลเริ่มเกิดอาการตึงหน้า ร้อนวูบวาบๆ แล้วรู้สึกตัวว่าผิดปกติขึ้นแถวหน้าท้อง ท้องน้อยเริ่มมีอาการยืด-หดๆตรงๆนั้น แถมบริเวณเนินเหน้ามันเต้นผิดปกติ ขมิบได้เองอัตโนมัติ อืบๆๆๆมันร้อนชาวูบวาบทั้งตัว... โอย..คอแห้งผาก หนูมลเอามือตัวเองลูบไล้เนื้อตัวไปมา... มันไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่!! ร้อน...ร้อนรุ่ม..ร้อนเหลือเกิน! หนูมลบิดตัวไปมาอย่างทุรนทุราย
ภาพบนจอทีวี แหม่มสาวกำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นตรงหว่างขา กับเอานิ้วแหย่ล้วงเข้าร่องรูไป หน้าตาเหยเกโอดโอย ปากร้องครางเสียงดัง ออยๆๆๆ... หนูมลก็เริ่มเอามือลูบไล้ตรงนั้นของตัวเองบ้างอย่างไม่รู้สึกตัว ลูบอยู่ตรงเป้ากางเกงยีนส์ที่รัดขาเบียดแอ่นจนขึ้นรูปเป็นเนินน้อยๆ
แน่นอน..ยาที่อาจารย์เรืองให้กินก่อนเข้าห้องมานั้น มันก็คือยาปลุกกำหนัดนี่เอง ด้วยฤทธิ์ของยาและวิดีโอ ทุกอย่างเข้าล็อค อาจารย์เรืองก็คงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่หลังผนังกระจกเงาทางเดียวเช่นเดิม จับจ้องมองหนูมลอย่างหื่นกระหาย ส่วนคุณนายพรไม่ต้องพูดถึงถูกเจ้าสมเจ้าวุฒิพางุดๆเข้าอีกห้อง จัดการเล่นมวยหมู่รุมกันอย่างโลดโผน
หนูมลถูกฤทธิ์ยาเริ่มค่อยๆรูดซิปกางเกงยีสน์ แกะกระดุมแบะขอบกางเกงออก เผยให้เห็นกางเกงในบางเบาสีขาวลายดอกฟ้าอ่อน หนูมลถดกางเกงยีนส์คับติ่วลงไปแค่เข่า แล้วเอามือล้วงเข้าไปในขอบกางเกงใน ขยุกขยิกตรงเนินั้น ตาก็จ้องดูจอทีวี ที่ภาพแหม่มสาวนั้นกำลังละเลงจิ้มนิ้วทะลวงล้วงควักเกี่ยวอุตลุด เสียงครางดังลั่น...
หนูมลเหลือบเห็นกระดาษคำสั่งของอาจารย์เรืองที่พับวางไว้แต่ทีแรก จึงหยิบมากางออกอ่าน ในนั้นก็บอกวิธีการต่างๆอย่างที่คุณนายผู้แม่เคยปฏิบัติมาก่อนนั่นเอง หนูมลอ่านแล้วก็วางแผ่นกระดาษลงในถาด แล้วคว้าเอาปลัดขิกที่อยู่ในถาดนั้นมาหมุนดูไปรอบๆ ดูเป็นดุ้นลำลึงค์มันวาววับที่ปลายหัวขิกทาสีแดงเลื่อมเป็นง่ามเงี่ยงบานเป็นดอกเห็ด ตัวลำท่อนยาวสีออกคล้ำๆ...
แล้วหนูมลได้ที่ก็เอาขาถีบกางเกงยีนส์ที่ค้างคาเข่าหลุดออกไปทางปลายเท้า มือขวายังถือปลัดขิกไว้ ส่วนมือซ้ายก็รูดกางเกงในตัวน้อยออกทันที ...อล่างฉ่าง!! อาจารย์เรืองตาแทบถลนเบิ่งตาชะโงกหน้าจนชิดติดกระจก ...เนินเนื้อนั้นแน่นนูนร่องมิดชิด ขนหญ้าปุยปุยเป็นเพียงสีเทาปนน้ำตาลทองอ่อนๆ ฟูฝอยเพียงกระจุกบนเนินหน่าวโหนกสวยงาม เนื้อตรงท้องน้อยกับต้นขา ร่องหนีบเนียนขาวผ่องบริสุทธิ์ ให้อารมณ์ชวนโลมเลีย อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขึ้นลง ลิ้นตวัดวาดตามริมฝีปากแห้งผากไปมาอย่างกระสันใคร่
ภาพหนูมลกำลังเอาปลัดขิกจ่อถูไถไปมาตามร่องแบบจิ้มจากบนเนินลากผ่านร่องบนลงล่าง พอผ่านมาถึงร่องกลางถูกจุดก็สะดุ้งตัวนิดๆ อ้าปากแล้วห่อจู๋หลับตาพริ้มอย่างน่ารักน่าใคร่... แข่งกับภาพในจอที่แหม่มก็กำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นอย่างสนุกอารมณ์
ยิ่งทำยิ่งรุนแรง หนักมือมากขึ้น ยาออกฤทธิ์เร่งเร้ายิ่งขึ้นทุกที หนูมลก็เริ่มที่จะนำเอาหัวปลัดขิกจ่อเข้าช่องทางเข้าถ้ำ แน่นอนความกำหนัดและความต้องการก็เยิ้มออกมาหล่อลื่นหล่อเลี้ยงปากถ้ำ... เปล่าเลย!!! ในชีวิตที่เพิ่งโตมาเป็นสาวรุ่น หนูมลยังไม่เคยรู้เรื่องของการช่วยตัวเองหรือสำเร็จความใคร่ใดๆ จะรู้ก็แต่ว่าเวลาเอาหมอนข้างมาหนีบที่หว่างขานอน เกร็งอัดเบียดแน่นๆ มันจะรู้สึกสนุกแปลกๆ สบายเบาตัวใจหวิวๆ ก็เท่านั้น... แต่มาวันนี้ มันเกินเลยเถิดมาก ปกติของรุ่นแรกสาวของหนูมล ก็ด้วยเพราะยาของอาจารย์เรืองอย่างช่วยไม่ได้
ถึงบริสุทธิ์ใสซื่ออย่างไร ต่อให้สาวใดที่มีความคิดความอ่านหรือจะจบการศึกษาสูงแค่ไหน ปริญญาชั้นไหน ก็คงไม่หนีอย่างหนูมลนี้ไปได้... ทั้งยากระตุ้น วิดีโอเอ็กซ์ และสถานการณ์อยู่ลำพังมันเป็นใจ หนูมลจึงปล่อยใจตาม เอานิ้วค่อยๆกางกลีบบัวบานแล้วเอาปลัดขิกกดมุดหัวลงไป โดยธรรมชาติของความต้องการของมนุษย์ที่ถึงจะไม่เคย เป็นครั้งแรกก็ทำได้โดยอัตโนมัติ...
หนูมลขยับมือ ขยับเจ้าปลัดขิกเข้าออกๆอย่างกล้าๆกลัวๆ... อูย!! มันยังไงก็ไม่รู้ งุ่นง่านพลุ่งพล่านในอารมณ์ นี่ขนาดเอามันเข้าตั้งลึกแล้ว อีกมือก็ตะปบขยุ้มสองเต้าตัวเองอย่างมันในจิตสำนึกของความต้องการ...โอย!!!
หนูมลบิดตัวไปมา มันร้อนผะผ่าว อารมณ์สยิวเสียวจนอยากได้ใครมาช่วย ช่วยดับความอยากความต้องการที... เหลือบมองที่จอทีวี ยัยแหม่มนั้นมีผู้ชายกำลังอัดดุ้นลำพอดี ผู้ชายกำลังปั้มอย่างรุนแรง... หนูมลต้องแอ่นตัวหลังลอยไม่ติดเบาะโซฟา สองมือรั้งตรงกระเปาะน้อยที่มีปลัดขิกเสียบคาอยู่
"หนูมลจ๋า..." เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆตัว
"อุ๊ยซ์!!!" หนูมลสะดุ้งสุดตัว ทิ้งตัวทิ้งก้นลงกับโซฟาทันใด หันมาตามเสียงนั้น... ภาพทีปรากฎหนูมลแทบกรีดร้องออกมา ก็จะอะไรได้ล่ะ..อาจารย์เรืองแก้ผ้ายืนอยู่ ปล่อยท่อนลำมหึมาตั้งลำส่ายหัวโด่ไปมาอย่างน่าสยองพองเกล้า แค่เพียงจะอ้าปากร้อง อาจารย์เรืองก็เอามือมาปิดปากหนูมล แล้วพอหนูมลยกสองมือหมายมาแกะมือของอาจารย์เรืองออก ส่วนล่างที่ขายังกางถ่างอยู่ก็ถูกอีกมือของอาจารย์ตะปบ ตะปบไม่ตะปบเปล่า...แถมเอานิ้วเกี่ยวตวัดปุ่มเสียวมหาเสียวเข้า
"โอยซซซ์" หนูมลถึงกับหดก้น หลังงอเป็นกุ้งทันที...อาจารย์เรืองได้ทีเมื่อเห็นหนูมลอยู่ในอาการแบบนี้ ปล่อยมือจากปิดปากลงมาละเลงเต้าเล็กๆที่เพิ่งตูมๆเต่งเต้า "อ๊อยซ์ซซซ" ทำไมถึงดีอย่างงี้ ตะกี้ที่ตัวทำเองมันไม่ดีอย่างนี้เลย..หนูมลคิดบอกตัวเองในความรู้สึกที่เบลอๆ สองมือที่คอยปัดป้องแกะมืออาจารย์เรืองออก กลายเป็นกดทับมืออาจารย์ไว้แน่น คอยตามมือของอาจารย์เรืองไปมา
อาจารย์เรืองยิ้มมุมปาก แน่นอนท่าที่ตนเองยืนตะปบอยู่นี้เป็นท่าที่มาทางด้านหลังของหนูมล เมื่อเขาเอื้อมเข้าทางด้านหลัง คร่อมตัวมาทางหลังหนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา ท่อนลำเขื่องของอาจารย์ก็ต้องพาดมาบนบ่าของหนูมล ตรงซอกคอหนูมล
ขณะที่ถูกอาจารย์เรืองขยำล้วงควักอยู่นั้น เธอก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกเช่นกันที่จู่ๆทำไมมีมือที่สามของอาจารย์เพิ่มมาอีกล่ะ มันมาเสียดสีไซ้ที่ต้นคอตน หนูมลยกมือขึ้นตวัดมาทางต้นคอ "อุ๊ย!!!" เมื่อมือเธอคว้ากำเอาท่อนลำเข้าเต็มๆ จึงเอียงหน้ามามองทั้งที่มือยังกุมไว้แน่น...
"ของของอาจารย์เอง..อูยซ์" หนูมลกุมกำไว้แน่น จ้องตาไม่กระพริบ นับแต่เกิดมาหนูมลยังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้และใกล้ๆจะจะอย่างงี้เลย... "อึ๋ยย์.." น่าเกลียดน่ากลัวอะไรอย่างนี้! หัวดำคล้ำบานเป็นเงี่ยงปลาหมอ แถมลำท่อนยังมีเส้นเลือดปูดๆโปนๆอย่างเห็นได้ชัดและเต้นกระดุบๆ
"จับกำไว้นะหนู อย่าปล่อยเชียว มือหนูอุ่นวาบดีจังเลย..." อาจารย์เรืองออกเสียงลอดไรฟันสั่ง พร้อมกระดกก้นปอด เองของตัวเองรูดถูกับกำมือแน่นของหนูมลไปมา
แน่นอน...ในขณะนั้นความกำหนัดกระสันใคร่ของหนูมลจากฤทธิ์ยาก็กระตุ้นออกมาจนสูงสุดแล้วเช่นกัน... สติสัมปชัญญะของตัวเองไม่มีอีกแล้ว ความร้อนร่านความต้องการจากตัวยาก็ทำให้หนูมลลืมตัวไปสิ้น มือที่กุมลำท่อนของอาจารย์เรืองก็รูดถอกเข้าออกอย่างสนุกมือตามอารมณ์เสียว ข้างนิ้วของอาจารย์ก็เกี่ยวกระตุกตรงซอกหว่างขาของตัวเองไปด้วย...
"เดี๋ยวจะทำให้หนูมลมีความสุขนะจ้ะ" อาจารย์เรืองรู้ดีว่าในขณะนี้หนูมลอยู่ในกำมือแล้ว พูดพลางเดินอ้อมมาด้านหน้า ทั้งๆที่หนูมลยังกำดุ้นมหากาฬของอาจารย์ไว้ราวกลัวว่าจะหลุดหาย "ปล่อยมันก่อนเถอะหนู.." หนูมลถึงยอมปล่อยด้วยขวยอาย
อาจารย์เรืองที่มายืนต่อหน้ากันแล้ว ก้มยองๆลงจับขาของหนูมลแบะถ่างออก ซึ่งหนูมลก็ว่าง่ายถ่างขาออกตามความต้องการของอาจารย์อย่างกว้าง อาจารย์เรืองก้มหน้าลงสูดกลิ่นแรกแย้มอันผุดผ่องบริสุทธิ์เต็มปอด "อาซ์" แล้วลิ้นก็ค่อยๆบรรจงลงโลมเลียตามเนินหญ้าอ่อน บดหญ้าให้ลู่ติดกับโหนกหน่าวเล่น แล้วค่อยๆไล่หลุบลงมาตามเหลือบอูมร่องกลีบ เตาะแตะผ่านเพียงผิวเผินตรงร่องช่องสวรรค์....
เพียงเท่านี้ หนูมลก็ขยับก้นส่ายถดหนีถอยอย่างสุดสยิว ขมิบก้นจนจะขึ้นไปอยู่บนหัว สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนแน่น ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะดันหัวออกหรือดึงหัวเข้ามากขึ้น ก้นหนูมลไม่หยุดอยู่นิ่ง ขยับถดส่ายลึกเข้าไปมา อาจารย์เรืองเลยต้องเอาสองมือช้อนก้นหนูมลแล้วดึงแอ่นออกมานั่งตรงปลายขอบเบาะโซฟา ทำให้โหนกนูนแอ่นลอยเด่น...
อาจารย์เรืองก้มตัวลงอีกครั้ง เอาขาอ่อนของหนูมลทั้งสองข้างพาดบนบ่าแบกไว้ สองมือเหนี่ยวแก้มก้นของหนูมลขึ้นมา เท่านั้นพงหญ้าน้อยโหนกตึงก็ลอยเด่นอยู่ตรงปากจมูกอาจารย์เรืองไม่ถึงนิ้ว...
อาจารย์เรืองก็เริ่มใช้ลิ้นห่อเหมือนเป็นกรวยแหลมแลบยื่นออกมาจากปากคล้ายดุ้นกุนเชียง ก้มหน้าลงอีกนิดแล้วก็ผงกหน้าขึ้นลง ให้เจ้าปลายลิ้นเซาะเข้าไปตามร่องรูดขึ้นลง หนูมลถึงกับเอาสองมือเหนี่ยวพนักพิงหลังตั้งเป็นศอกคู่สะบัดหน้าไปมา ก้นกระดกขึ้นลงอัดกับหน้าอาจารย์เรืองยังกะฉิ่งฉับ... อาจารย์เรืองก็โหมลิ้นอัดดุนฉกตวัดลึกตื้นแผ่ลิ้นกว้างเต็มใบรูดบ้าง..เรียวแหลมบ้าง..ตามเชิง
อนิจจา! สาวแรกรุ่นผู้ยังไม่ประสา เพิ่งจะเริ่มบานแย้ม ก็ถูกบดขยี้อย่างเกินเรียน ระดับประถมเหมือนต้องมาเจอกับระดับมหา'ลัย พาสชั้นมากจนเกินเลย อารมณ์เหลิงกระเจิงก็ย่อมกว้างไกลกว่ากัน หยาดหยดแห่งความสาวบริสุทธิ์ถูกอาจารย์เรืองดูดเลียจนหมดสิ้น ถึงกับฟุบสลบอยู่บนนั้นนั่นเอง...
อาจารย์เรืองก็ได้แต่เพียงแลบลิ้นโลมเลียตวัดไปมา โดยเจ้าโลกใหญ่ยาวผงาดส่ายไปมาอย่างเสียดาย ที่มันไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าเยี่ยมชมคูหาถ้ำอันบริสุทธิ์แห่งนี้ อาจารย์เรืองเสียดายใจจะขาด คิดอยากจะจับขาของหนูมลถ่างออกแล้วเอาเจ้าโลกจ่อดันดู มันก็ได้แต่ชน จ่อลองดันก็ปรากฏว่ามันตื้อ ท่อนลำโก่งโง้งไม่เข้า... ในขณะที่หนูมลสลบไสลตาหลับพริ้มอย่างน่ารักไร้เดียงสา...
'อดใจไว้เถอะ..ยังไงหนูมลต้องเป็นของเราวันยังค่ำ' คิดได้ก็แค่เอาหัวที่จรดจ่อร่องเปลี่ยนเป็นเอาลำท่อนพาดตามร่อง ยกขาหนูมลขึ้นพาดบ่าอย่างเก่า แต่คราวนี้เอาขาหนีบชิดกัน เลยหนีบเอาท่อนลำของอาจารย์ไว้จรงต้นขาอ่อน ที่ลำท่อนของอาจารย์เรืองยังพาดตรงร่องเนินของหนูมล แล้วอาจารย์เรืองก็โยงโย่โยกถัดตรงนั้นแบบนั้น จนสำเร็จสมประสงค์ของตัวเอง หยาดหยดของอาจารย์ก็หกเลอะเต็มหน้าท้องหนูมล ที่ยังหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น...
อาจารย์เรืองก็ชำระเช็ดล้างทำความสะอาดให้หนูมลอย่างทะนุถนอม จนอยากจะกลืนกิน เด็กอะไรไม่รู้ น่ารักน่าฟัดจริงๆ เป็นตายยังไงต้องเอาทำเมียอยู่กินกันให้ได้ อาจารย์เรืองตัดสินใจแน่วแน่ทั้งที่อายุตัวเองกับหนูมลห่างกันหลายรอบ แต่งตัวสวมใส่เสื้อผ้าให้หนูมล แล้วจัดท่าทางการนอนพักให้เข้าที่เข้าทาง
แล้วอาจารย์เรืองก็ออกมานอกห้องเลี่ยงมาทางห้องกลางที่คุณนายพร เจ้าสมเจ้าวุฒิอยู่ ขยับกรอบรูปขึ้นมองเข้าไปในห้อง ก็เห็นตูดเจ้าสมปั้มอัดคุณนายให้ดูดแท่งไอติม อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างพอใจแล้วขยับกรอบรูปกลับลง
เวลาผ่านไปร่วม ๒ ชั่วโมง คุณนายและหนูมลก็พร้อมกันมาลาอาจารย์เรือง หนูมลก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาด้วย
"ลาล่ะคะอาจารย์ แล้วเมื่อไหร่ถึงต้องมาทำพิธีอีกละค่ะ?" คุณนายถาม
"อันนี้ก็ต้องแล้วแต่หนูมลนะ ว่างเมื่อไหร่ก็มาทำได้เลย แต่ต้องมาทำให้ครบภายใน ๑ เดือน... อ้อ..แล้วเป็นยังไงล่ะหนู รู้สึกดีขึ้นสบายขึ้นไหมล่ะ?" อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์เอ่ยถามหยั่งเชิงหนูมล
"ค่ะ.." หนูมลตอบเบาๆ พร้อมกับก้มหน้าลงอีก
"งั้นก็เลยลาล่ะคะ หากหนูมลพร้อมเมื่อไหร่ก็จะรีบมาทันทีค่ะ.." หนึ่งแม่โง่กับหนึ่งลูกผู้ไร้เดียงสาก็ลาอาจารย์เรืองกลับไป
"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้นทันทีที่เสียงรถของคุณนายแล่นจากไป "หวานมันหยดติ๋งเลยสิครับ"
"แน่นอน! นี่แหละในชีวิตที่กูปรารถนา ขอมีเมียเด็กและเด็กแบบนี้โว้ย!" อาจารย์เรืองพูดด้วยท่าทางเอจริง จนเจ้าสมเจ้าวุฒิที่มีความคิดตั้งใจที่จะมาขอส่วนแบ่งจากอาจารย์ ต้องมีอันสะดุดจุกคอ
"ก็ดีครับอาจารย์" เจ้าวุฒิพูดเสริมแก้ขวย เหลือบมองหน้าเจ้าสมวูบหนึ่ง แล้วสองลูกศิษย์ก็ถอยออกจากห้องมา
"เฮ้ย..ไอ้สม กุเลยไม่รู้ว่าใครล่อใครหลอกใครกันแน่แล้วโว้ย!"
"ไอ้ห่า..พูดเสียงดังไปเถอะ เดี๋ยวอาจารย์ได้ยินล่ะมึง ไปๆ..ไปกินข้าวกันดีกว่า"

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

สองวันผ่านไป... "แปร๊น ๆ" เสียงรถบีบแตรแล้วดับเครื่องจอดอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง หนึ่งหญิงใกล้กลางคนก้าวลงมาก่อน ตามด้วยดรุณีแรกรุ่นก้าวตามลงมา ก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณนายพรกับหนูมล
เมื่อก้าวเข้ามาในห้องที่อาจารย์เรืองนั่งอยู่ เขาก็จับจ้องอยู่ที่ตัวหนูมลที่เหนือเข่า เสื้อยืดรัดรูปนุ่งทับกระโปรงสีแดงเลือดนก รวบผมเป็นหางม้าผูกโบว์สีแดง น่ารักจริงๆ ส่วนคุณนายพรแค่เหลือบตามองแว่บหนึ่ง ให้แต่งตัวมายังไงก้หมูตอน ๓ ชั้นอยู่ดีนั่นแหละ..เป็นงั้นไป
"แหมอาจารย์...หนูมลเมื่อวานคะยั้นคะยอให้พามาทำพิธี จะบ้าหรือไงก็ไม่รู้ บทจะมาล่ะก้อจะมาให้ได้ทุรนทุราย ทั้งขอร้องทั้งบังคับให้รับปากว่าจะมาวันนี้ โอ้ย..ไม่งั้นได้ทุบขว้างข้าวของแน่" คุณนายบ่นออกมาอย่างอิดหนาระอาใจ
"นี่แหละ ยามันเริ่มซึมเข้าตัวแล้ว ตอนนี้คงกำลังต่อสู้กันอยู่นะ ไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าหนูมลหร็อก ที่ต้องการมาทำพิธีเพื่อว่าจะได้เพิ่มกำลังต่อสู้ ได้ทำพิธีอีกไม่กี่ครั้ง พอไล่คุณไสย์ของที่อยู่ในตัวออกก็หายล่ะ" แล้วอาจารย์ก็หันไปทางหนูมล
"อ้อ...นี่หนูมล สองสามวันนี้ยังมีอาการปวดเจ็บ หรืออะไรรู้สึกผิดปกติอีกมั๊ย?"
หนูมลไม่ตอบ ได้แต่สั่นหน้าอย่างเดียว
"เอ้า!! ถ้าหนูมลพร้อมที่จะทำพิธีก็เตรียมตัวนะ ...เอา! เจ้าสมจัดการด้วย อ้อ..คุณนายก็ห่างยาถอนพิษมานานแล้วนะ จิบเพิ่มสักหน่อยก็ดี อย่าไปไว้วางใจนักล่ะ"
"ค่ะ" คุณนายรับคำ
เจ้าสมเอายาใส่ถ้วยออกมาสองถ้วย สูตรเด็ดของมันเอง...ทิงเจอร์ขาวผสมน้ำผึ้ง คุณนายพรกับหนูมลรับมาดื่มพร้อมกัน แล้วหนูมลก็รับถาดอันเดิมอย่างเดิมเดินตามอาจารย์เรืองเข้าไปทางห้องข้าง...
แน่นอนว่าในสองวันจากวันก่อนนั้น จากฤทธิ์ที่อาจารย์ทำให้มันบอกไม่ถูก คิดขึ้นมาทีไร มันเสียวตรงหัวหน่าวทุกที มันเสียวสยิวสนุกสุขอย่างบอกไม่ถูก อยากจริงๆ ดีกว่าหนีบอัดหมอนข้างเป็นล้านๆเท่า จากวันนั้นสมองหนูมลไม่คิดอะไรเลยนอกจากรูปหน้าอาจารย์เรืองมาแลบลิ้นลอยอยู่ตรงหน้า สองคืนที่นอนอยู่ในห้องตัวเอง ต้องนอนหงายอ้าขาเข่าตั้งชัน กระดกก้นตัวเองขึ้นลงบ่อยๆ คล้ายๆมีหน้าอาจารย์เรืองมาลอยอยู่แถวๆง่ามขาประจำ ก็รสแรกอันชุ่มฉ่ำรสขยำอันชุ่มจิตในชีวิตก็เพิ่งจะเป็นครั้งแรก เป็ยธรรมดาอยู่เองที่หนูมลต้องหลงใหล ติดใจฝังจิตเมามัวกับมันอย่างช่วยไม่ได้ ...มันจึงแน่อยู่แล้วที่จะต้องเร่งไล่คุณแม่ให้พามาหาอาจารย์เรือง
เชื่อเถอะ!!! สาวรุ่นคนไหนก็คนนั้น ไม่ว่าผู้ดียันไพร่ หรือคนมีการศึกษาปานไหน ก็ต้องตกอยู่ในห้วงล้ำเหวลึกแบบนี้... เมื่อเกิดได้ครั้งแรก ครั้งต่อมาก็จะตามมาเอง อย่างหนูมลนี่เป็นต้น
หนูมลเดินตามอาจารย์เรืองเข้าห้องเดิมอย่างมีสติมั่นกว่าคราวก่อน ก็ใช่สิ..ครั้งนี้หนูมลรู้ว่าจะเกิดอะไร ก็ในเมื่อหนูมลอยากให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ ม้านั่งโซฟาตัวเดิมที่หนูมลนั่ง อาจารย์เรืองก็เดินไปเปิดวิดีโดกับทีวีอย่างเดิม แต่เป็นเรื่องใหม่ แล้วเขาก็เดินไปใส่กลอนประตูก่อนย้อนกลับมานั่งตรงพนักแขนของโซฟาข้างตัวหนูมล ในขณะที่หนูมลกำลังจ้องมองภาพบนจอทีวี ที่ปรากฏภาพคู่ของฝรั่ง ๒ ชาย ๑ หญิงกำลังพันตู ชาย ๑ ก้มลงโลมเลียของหล่อน ในขณะที่อีกชาย ๑ กำลังยืนเอาดุ้นอันนั้นเข้าใส่ปากของแหม่มสาวนั้น แล้วหล่อนก็อ้าปากงับเอาอมเข้าไปไว้เต็มปาก อมรูดดุนดูดดูเอร็ดอร่อยปานนั้นทีเดียว...
"อูยย์ซ์" มือของอาจารย์เริ่มล้วงลูบลงตรงหน้าอกแล้ว หนูมลรู้แต่ก็เฉยไม่ป้องปัด ..ก็จะปัดทำไมล่ะมันส์ดีออก อยากจะให้ล้วงลึกเข้าไปในกระโปรงซะเลยด้วยซ้ำไป... อยากแล้วล่ะซิ ตรงนั้นมันเริ่มกระตุกตอดตุ๊บๆ แน่นอนใจก็อยาก ยาก็เร่งออกฤทธิ์ มันร้อนรุ่ม..ร้อนจังเลย...
ขณะที่สองมือของอาจารย์เรืองก็ตะปบล้วงควักเต็มที่ มันไปยังไงก็ไม่รู้...มือหนูมลเอื้อมไปลูบจับตรงเป้าของอาจารย์ทั้งๆที่สายตาก็ยังจ้องอยู่กับจอทีวี ที่ตอนนี้ชายฝรั่งในจอที่อยู่ข้างล่างมาก่อน กลับขึ้นคร่อม ภาพจับให้เห็นของผู้ชายกับของผู้หญิงใกล้ๆเต็มจอ หนูมลจ้องอย่างลืมกระพริบตา
ก็ใช่อีกเช่นกัน...ที่หนูมลยังไม่เคยรู้เคยเห็นว่ามันสวมสอดเข้ากันยังไง? แล้วเจ้าของผู้ชายที่ใหญ่ยาวอย่างนั้นจะเข้าไปได้แบบไหนกัน? ขนาดหนูมลถูกอาจารย์เรืองถอดเสื้อยืดออกแล้วยังไม่ใส่ใจเลย ขณะที่อาจารย์เรืองกำลังแกะตะขอยกทรงอยู่ ภาพบนจอก็เป็นตอนที่กำลังเอาท่อนลำหัวจ่อเข้าตรงนั้น ตรงนั้นที่แหม่มผู้หญิงเอาสองมือเอานิ้วช่วยแบะกลีบเนื้อแบะอ้าออก 'อึ๊ยซ์...น่าเกลียดจัง!' แล้วท่อนดุ้นของผู้ชายก็ค่อยๆดิ่งสอดเข้าไป 'อุ้ย...เข้าได้นี่!'
หนูมลกำลังคิด ในขณะเดียวกับที่ยกทรงของตัวก็หลุดจากร่าง แต่เธอก็ยังไม่สนใจอยู่ดี ตายังมองดูที่จอ เมื่อเห็นภาพ... สวมสอดเข้ามิดหมดทั้งลำเลย ของผู้หญิงอิ่มอูมบวมจนปลิ้นล้นออกมารอบๆลำ 'อูยซ์..เสียวแทนจังเลย!'
แน่นอน! เด็กสาวอายุเพียงสิบกว่าขวบ กำลังแรกรุ่น ต้องแอ่นตัวแอ่นก้นขึ้นลงอย่างลืมตัว และก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อ ๒ ตุ่มไตบนยอดอก ตุ่มเต้าซ้ายถูกปากอาจารย์เรืองอมดูดลิ้นดุนเล่นไปมาจนหัวติ่งขนลุกซู่เป็นเม็ดแข็งตูมขึ้นมา 'อูยซ์..เสียวจังเลย' หนูมลแอ่นอกส่ายไปมาตามลิ้นอาจารย์ตวัด...
อีกมือของอาจารย์ก็ล้วงเข้าหว่างขาหนูมล เจ๊าะแจะอยู่แถวเนินโดยมีผ้าบางๆของกางเกงในกั้นอยู่ มือที่สากหนาหยาบให้อารมณ์สยิวแสยงดีเหลือเกิน แล้วผ้าบางกางเกงในก็ต้องหลุดติดมืออาจารย์เรืองออกมาจนได้ ก็ด้วยหนูมลคอยส่ายก้นช่วยให้มันหลุดง่ายขึ้น ...เข้ามาแล้ว!! นิ้วมืออาจารย์เรืองเริ่มเสียบใส่ แหวกเข้ามาอีกครั้ง โดยหนูมลก็ดัดจริตหนีบขาตัวเองให้ชิด ทั้งที่ใจอยากถ่างอ้าออกให้สุดหล้าด้วยซ้ำไป นิ้วชี้อาจารย์ขยับกระเสือกกระสนชอนไชเข้ามาก่อน พอมาถึงตรงโคน..หนูมลก็ถ่างขาอ้าอย่างอัตโนมัติ ..."อูยซ์" สากกระด้างดีพิลึก นิ้วก็ค่อยๆชอนไชเข้าร่องที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำอยากอย่างเต็มที่ นิ้วค่อยๆเข้าค่อยเข้าค่อยลึกเข้า ไม่เข้าเปล่าแถมยังงัดเกี่ยวอีก
"โอ้ยซ์...อาจารย์...."
เล่ห์อย่างอาจารย์เรืองมันชั้นเซียน ลุยพักเดียวทั้งนิ้วทั้งลิ้น หนูมลก็อ่อนระทวย ยอมให้อาจารย์เรืองแสวงหาความสุขบนร่างเธออย่างเต็มใจ แม้ว่าร่างกายยังไม่พร้อมรับ แต่สภาพจิตใจต้องการเต็มที่ อาจารย์เรืองก็สุดฝืนเมื่อการร่วมจริงก็สอดใส่ไม่เข้า ขนาดมันผิดกันเกิน อาจารย์เรืองก็ไม่อยากฝืนใจ เพราะไงๆอดใจต้องได้วันยังค่ำ ทำให้ติดใจไปก่อนดีกว่า...
"โอ้ย..อาจารย์" หนูมลแอ่นตัวขึ้นจนหลังไม่ติดพื้นเบาะโซฟา สองมือโน้มคออาจารย์ลงต่ำ อย่างลืมตัว...
ได้การ! อาจารย์เรืองเริ่มแกะกระดุมเสื้อออกแล้วเหวี่ยงทิ้ง สลัดกางเกงออก เท่านั้นลำทวนของอาจารย์เรืองก็พุ่งลำตระหง่านผงาดผงกหัวโอนเอียงไปมาอย่างกับงูจงอางแผ่แม่เบี้ย... หนูมลพอมองเห็น สองตาเหลือกโพลง... 'อะไรกันนี่!!! มันทำไมน่าเกลียดน่ากลัว แล้วมัน..มัน...โอย์' หนูมลหลับตาลงปี๋แต่ความรู้สึกในตอนนี้มันบอกไม่ถูก กลัวมากกว่ากล้า
นิ้วของอาจารย์เรืองก็ยังแหย่คาอยู่ ยังเกี่ยวยังควักล้วง อารมณ์กระเจิงของหนูมลเมื่อตอนเห็นดุ้นลำของอาจารย์เรืองก็เริ่มกลับมาอีก เมื่ออาจารย์ค่อยๆไล้ลิ้นลงต่ำมาถึงหลุมสะดือ และลงมา... จนอาจารย์เรืองต้องย่อตัวคุกเข่าอยู่ตรงหน้าตักหว่างขาของหนูมล สองมืออาจารย์เรืองก็จับขยับขาอ่อนค่อยๆถ่างอ้าออก ก็ด้วยความเต็มใจของหนูมลเช่นกัน... พอได้ที่ อาจารย์เรืองก็ก้มลงใช้ลิ้นโลมไล้ลูบขึ้นลงไปมาอย่างแผ่วเบาเพียงภายนอก หนูมลกลับแบะถ่างขาอ้าออกรับอีกเต็มที่ คล้ายกับว่ายังไม่โดนตรงจุดไม่ถูกที่ไม่ถึงใจอะไรในทำนองนั้น และแน่นอนสิงห์เก่าเจ้าเล่ห์อย่างอ้ายเรืองไม่รอช้า สองมือสี่นิ้วช่วยกันกางกลีบกุหลาบแรกแย้ม ค่อยๆเผยอเหลือบสีแดงอมชมพูค่อยบานออกมา...
แผล็บ ๆ !!! อาจารย์เรืองซุกหน้าลงลิ้นแบบงวงช้างเกี่ยวขึ้นลงไปตามร่องเหลือบ ส่วนหนูมลนั้นไม่ต้องพูดถึงแล้ว สองมือจิกขยุ้มหัวผมอาจารย์เรืองจนแน่นมือ ทั้งก้นทั้งตัวกระทั่งหน้าส่ายสะบัดไปมาอย่างสุดเหวี่ยง สองเท้าก็ตบลงพื้นสลับกัน
"โอย..อาจารย์..หนูมลใจจะขาดอยู่แล้ว...อาจารย์ขา..."
เสียงหนูมลร้องครางออกมาอย่างลืมตัว ก้ยิ่งทำให้อาจารย์เรืองโยกหน้าเกี่ยวลิ้นเป็นการใหญ่ แล้วที่สุดตัวเขาเองก็รู้ว่าหนูมลไปถึงจุดสุดยอดแล้ว จากการแอ่นตัวหงายโก่งสุดตัว แล้วค่อยๆทรุดทิ้งตัวฮวบลงกับเบาะโซฟา หลับตานอนหอบหายใจแรง จนหน้าอกสองตุ่มเต้ากระเปาะน้อยๆกระเพื่อมๆขึ้นลงอย่างน่าดูชม...
อาจารย์เรืองลุกยืนขึ้นแล้วค่อยๆย่อตัวลงนิดนึง กะพอให้เจ้าหัวตอร์ปิโดบกแอ่นก้นอีกนิด ยืนเอาหัวดอไปชนถุไถกับร่องน้ำที่ฉ่ำเยิ้ม ซึ่งในขณะนั้นหนูมลยังถ่างกางขาอ้าหลับตาพริ้มอย่างสุขสมอารมณ์ สองมือกุมเต้าอกไว้แน่น
"อุ้ย!" หนูมลลืมตาสะดุ้งขึ้น มองตรงจุดที่อาจารย์เรืองเอาอะไรมาชนถูไถอยู่นั้น อ้าย!..อ้ายนั่นเอง "ไม่!!..ไม่เอานะ...หนูกลัว" หนูมลร้องเบาๆพร้อมขยับก้นถอยหนี แต่ขาไม่มีปัญญาหนีบเข้า เพราะตัวอาจารย์เรืองยืนขวางอยู่ในหว่างขา
"ไม่เป็นไรหรอกจะหนูมล อาจารย์จะทำให้หนูมีความสุข ยิ่งกว่าที่หนูได้รับจากลิ้นอีกร้อยเท่า เชื่ออาจารย์เถอะ"
"ไม่ค่ะ...ไม่!! ของอาจารย์ใหญ่แบบนั้น เข้าไม่ได้หร็อก หนูกลัว..เจ็บ ไม่เอาค่ะ" หนูมลยืนกรานไม่อย่างเดียว
อาจารย์เรืองเอาสองมือวางไล้ลูบบนต้นขาอ่อนของหนูมล ตอบเบาๆพลางปลอบว่า
"หนูไม่ต้องกลัวว่าจะเจ็บหรอก อาจารย์จะทำค่อยๆ จะทำให้หนูสนุก..สนุกแบบที่เห็นในจอนั่นไง!"
หนูมลมองไปที่จอทีวีตามที่อาจารย์เรืองชี้ นั่นไง!! พอดีเจ้าชายฝรั่งกำลังกำของมันจ่อจะดันเข้ารูสวรรค์อยู่พอดี ภาพก็ถ่ายซูมซะใหญ่เต็มจอ... 'อ๋อย..!!! มันใหญ่อย่างนั้นแล้วยัยแหม่มคนนั้นตัวนิดเดียวจะไหวหรือ?' หนูมลพลางชำเลืองตามองของอาจารย์เรืองอีกแว่บ เพื่อจะเปรียบเทียบกับในจอทีวี ขณะที่ดูวิดีโออยู่อาจารยืเรืองก็ยังคงเอาดุ้นมาจ่อถูไถอยู่อย่างนั้น...
"อุ้ย..." หนูมลสะดุ้งเมื่อมีอะไรมาถูกจุดยุทธศาสตร์ '...เอาอีกแล้ว' หนูมลเริ่มคิด มีอีกแล้วหลังจากถูกอาจารย์เรืองเอาหัวตอร์ปิโดบกพาดผ่านขึ้นลงตรงร่องนั้น มันเต้นตุบๆ ขมิบเองโดยไม่รู้ตัวแล้วก็ขมิบถี่ขึ้น... "อูยซ์.." เสียวตามอันนั้นขึ้นลงอีก ขยับก้นแอ่นตาม หน้าหยีปากเหยเกซี๊ดปาก ขาก็เริ่มทิ้งออกจากการเกร็ง ปล่อยแบะออกตามสบาย...
ได้การ!!! อาจารย์เรืองก็เอาสองมือจับแบะขาออกอีกทีละน้อย แล้วในที่สุดอาจารย์เรืองก็สามารถอุ้มเอาหน้าขาของหนูมลทั้งสองข้าง ช้อนขึ้นมาติดเอว เลยทำให้ก้นหนูมลลอยขึ้น ส่งให้ตรงเนินและหน้าท้องน้อยลอยเด่นแอ่นสูงขึ้น จนหนูมลต้องเอาสองมือหงายไปทางข้างหลังเกาะโหนพนักพิงหลังเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเลื่อนตกจากโซฟา
อาจารย์เรืองค่อ

[Iwant]

ครับ

[teerapong2534m]

สุดยอดจริงๆอาการเรืองเล่นสั้นมนต์เกิมเลย

[suriyamahajit]

หนูมลจะรอดรึเปล่านะ

[chang227]

โดนอาจารย์เรืองจนได้หนูมล