ได้เมียสวยเพราะ DOTA2 ตอน 8 - เพราะชีวิตคือชีวิต

[uuuu84]

 ขอตอบความเห็นนี้นะครับจากคุณ olemantu

ท่าน uuuu  นี่ข้อมูลต้องแน่นแน่ ๆ 5555 ขนาดไม่แน่ใจขนาด ยังอุตส่าห์ไลน์ไปหาข้อเท็จจริง
ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า น้องคนที่เล่ามาให้ฟังน่ะ เล่าสนุกไหม  แตาท่านผู้เขียน น่ะเล่าได้สนุกแน่นอนครับ
ขอบคุณมาก ๆ


55 ครับ  ก็ส่งไปถามมันเรื่อยๆนะครับ จุดที่ผมต้องการข้อมูล แต่มันตอบกลับมาละเอียดมากกว่าที่ผมอยากรู้ด้วยนะ แถมบางทีว่าที่เจ้าสาวมาตอบแทนมันด้วย ตอนที่มันไม่อยู่








    ไฟดับครับ หม้อแปลงระเบิดอะไรสักอย่าง โรงงานก็วุ่นวายพอสมควร แถมมีสินค้าที่เพิ่งเอามาลงต้องไปช่วยกันขนไม่ให้น้ำท่วม ทำงานกันท่ามกลางสายฝนปรอยๆโปรยปรายละครับ ดูท่าจะตกข้ามวันข้ามคืน พวกที่เพิ่งกลับมาจากงานศพก็ต้องมาช่วยกันยกใหญ่ ผมก็แบกของไปอารมณ์ดีไปละครับ เรี่ยวแรงเหลือเฟือ รออีกเดี๋ยวขนของเสร็จจะลากพี่แก้วไปโรงแรมจัดให้สาสมใจ

    กว่าจะเรียบร้อยก็น่าจะเกือบชั่วโมงครับ ผมก็เหงื่อท่วมแต่ก็ได้น้ำฝนล้างไปในตัว ไฟฟ้าก็ยังไม่มา แต่ไฟฉุกเฉินในโรงงานก็พอมีบ้าง พอมองเห็น ผมก็ปวดฉี่ด้วย ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ก็กวาดๆตามองหาพี่แก้วด้วย ไม่รู้ไปช่วยอยู่แถวไหน

    พอออกจากห้องน้ำ ก็กะจะเดินเข้าไปหาในตัวอาคาร แต่เห็นพี่ภาวิ่งเข้ามาหาพอดี ก็กะจะถามนั่นละครับว่าเห็นพี่แก้วไหม แต่พอพี่ภาเข้ามาใกล้ๆเห็นพี่ภาหน้าแตกตื่นตกใจอะไรไม่รู้ ผมก็ยังไม่คิดอะไร ในหัวก็คิดแต่เรื่องจะพาพี่แก้วไปม่านรูดนะละครับ

[post]

    " พี่เห็นพี่แก้ว..." ผมถามไม่ทันจบ พี่ภาก็จับแขนผมละดึงให้ผมเดินตามพร้อมกับพูดบอก
    " นุ ตามพี่มา ๆ " น้ำเสียงดูร้อนรนแปลกๆ ผมเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี เหมือนมันมีลางสังหรณ์อะไรแปลกๆ
    แต่ก็เดินตามพี่ภาไปแต่โดยดี พี่ภาเห็นผมเดินตามก็ปล่อยมือผมแต่ก็ดูแปลกๆ พี่ภาพาผมเดินมาทางอาคารพักของพวกหัวหน้าทางด้านข้างโรงงาน ผมใจคอไม่ดี เพราะห้องพักนี่มันรวมถึงห้องพักวิศวกรของคุณอาร์มด้วย

    เหมือนโลกมันหยุดหมุน เหมือนผมโดนสาป เท้าผมหยุดกึกแบบไม่รู้ตัว หูอื้อตาพร่า เหมือนมันวิ้งๆในหัว เหมือนสติหายไปแล้วจากร่าง จนพี่ภาเดินกลับมาเขย่าๆตัวผม ผมยังเหมือนร่างกายมันเปลี้ยๆไม่มีแรงอะไรเลย เหมือนได้ยินเสียงพี่ภาแว่วๆ

    " นุใจเย็นๆ นุใจเย็นๆ "
    " พี่จะพาผมไปไหน ๆ ..." ไม่รู้ผมถามคำถามนี้ออกไปกี่เที่ยว ทั้งๆในหัวมีเรื่องน่าสะพรึงกลัวปกคลุมอยู่ ผมไม่กล้าเดินต่อไป ได้แต่เวียนถามเอาคำตอบจากพี่ภา พี่ภาลูบแขนผมไป-มา ปากก็พูดแต่ว่า..
    " นุใจเย็นๆ นุใจเย็นๆนะ..."

     เหมือนผมได้สติวาบขึ้นมา ถ้ารีบไปตอนนี้อาจจะยังทัน รีบคว้ามือพี่ภาแล้วก้าวยาวๆออกไป

    " ไปพี่ไป เดี๋ยวไม่ทันๆ " ผมพูดไปทั้งๆที่ยังไม่รู้อะไรแน่ชัด ทันไม่ทันอะไรก็ไม่รู้ แต่พี่ภารั้งแขนผมเอาไว้ก่อนจะพูดเสียงแหบๆ
    " ไม่ทันแล้วนุ...ป่านนี้คงน้ำสองแล้ว "
    " พี่..." ผมฟังแล้วหมดเรี่ยวหมดแรง  ผมไม่รู้อะไรแล้ว ทำไม? อะไรกัน ? ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผมทรุดนั่งลงกับพื้นได้ยังไง พี่ภาคอยลูบหลังปลอบผมอยู่เงียบๆ

     ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว แต่ผมก็เริ่มรู้สึกตัวขึ้น พี่ภาเห็นก็ถามคำถามปวดใจออกมา

    " นุจะเข้าไปมั้ย หรือให้พี่พากลับห้องดีกว่ามั้ย " ผมนั่งอึ้งอยู่อีก ผมควรเข้าไปดูมั้ยๆ กลับเป็นพี่ภาที่พูดเสียงดังขึ้นมา
    " อะไรกันผู้ชายอกสามศอก แค่นี้ก็ร้องไห้ ตัวโตเสียเปล่า มาๆ ไปดูให้เห็นกับตา แค่ผู้หญิงคนเดียว หาเอาใหม่ได้เยอะแยะ มาๆ ลุกๆ " ผมไม่รู้เลยว่า ผมร้องไห้เหรอ
     ผมไม่เคยร้องไห้เลยนะ ตั้งแต่โตๆมา ไม่เคยสักครั้ง นี่ผมร้องไห้เหรอเนี่ย ทำไมผมไม่รู้ตัว

    แค่พี่ภาลากผมเข้าไปในตัวอาหาร ก็ได้ยินเสียงแว่วมาแล้ว มันบาดจิตบาดใจจริงๆ ในอกนี่เจ็บแน่นเหมือนจะหายใจไม่ออก เดินมาอีกไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียง มีคนกำลังเอากัน ไม่ผิดแน่ เสียงผู้หญิงครางแว่วๆมา ทำเอาผมสะท้าน เสียงพี่แก้วของผมใช่มั้ยนั่น พยายามฟังให้ไม่ใช่ แต่ก็...โลกนี้ทำไมเป็นแบบนี้..

    ผมกับพี่ภามาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้องพักคุณอาร์ม ประตูไม่ใช่ประตูที่มิดชิดอะไร ตรงขอบประตูด้านล่างมีช่องว่างตั้งเกือบคืบ เสียงเตียงลั่น เอี๊ยด อ๊าดด.ด เอี๊ยดด.ด..ด อ๊าดด ดๆๆ..ๆ..ๆ.เสียงร้องครางของผู้หญิงที่กำลังโดนเอา เหมือนเสียงของพี่แก้วจริงๆ  ถึงนานๆจะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางสักที แต่ผมก็ฟังออกว่าเป็นเสียงพี่แก้ว แต่ผมยังไม่เห็นกับตาๆ

ผมยังมีหวังๆ อาจจะไม่ใช่พี่แก้ว พี่ภามองหน้าผมแล้วเหมือนเข้าใจ แกเดินเข้าไปทำท่าจะเคาะประตูห้อง

     ....

    แต่เสียงหนึ่งทำให้ทุกอย่างหยุดลง...

    " มีคนมา ? " เสียงพี่แก้ว
กิจกรรมในห้องเหมือนเงียบสงบไปทันที นอกห้องก็เงียบเช่นกัน ผมกับพี่ภาก็ไม่ได้ขยับตัว

    " ยามเดินมาตรวจมั้ง " เสียงคุณอาร์ม


[/post]

    อีกไม่กี่อึดใจ เสียงเตียงเอี๊ยดอ๊าดก็ดังขึ้นมาอีก ....
[post]

      ขอตัดจบสำหรับตอนนี้แค่นี้นะครับ ให้มันหดหูู่อยู่แค่ในนี้ไป ใครอ่านแค่ตอนนี้จะนึกว่าเป็นดราม่าเอามั้ย
เรื่องราวเป็นแบบนี้เพราะอะไร? ใครผิด? หรือมีใครผิดมั้ย? ผมขอรับฟังเงียบๆนะครับ ตอนต่อไปก็กำลังจัดการอยู่ครับ อีกไม่นาน


[/post]









    

[step335]

สะเทือนใจแบบพลิกโผจริงๆ สงสัยค้างเลยยอมอีกคนง่ายๆ