The witch ตอนที่ 7 แผนการร้าย....

[jingjang]

                   The witch ตอนที่ 7 แผนการร้าย....

          ห้องทำงาน ของประธานาธิบดี
     " ท่านประธานาธิบดี ท่านจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ อยู่ๆท่านตัดสินใจแต่งตั้งท่านนายพล  ยูลิสซิส เอส. แกรนท์ ขึ้นมาโดยไม่ปรึกษาพวกเราได้อย่างไรกัน ท่านประธานาธิบดี " 1 ในขณะที่ปรึกษา รวมทั้งท่านรองประธานาธิบดี พากันทัดทานการตัดสินใจแต่งตั้งนายพลครั้งนี้
     " ผมได้ตัดสินใจ และให้เลขา ร่างคำสั่งแต่งตั้งเรียบร้อยแล้ว ที่ผมเรียกพวกคุณมาในวันนี้ ไม่ได้มาขอความเห็นแต่ เป็นการแจ้งให้ทราบก่อนการเปิดประชุมรัฐสภาแค่นั้น " ประธานาธิบดีพูดเสียงดังฟังชัด จนคนหลายคนไม่กล้าจะโต้แย้ง แต่รองประธานาธิบดียังจะทัดทานอยู่อีก แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกไป

     " ถ้ามีอะไรผิดพลาดผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง "  ประธานาธิบดีย้ำอีกครั้ง จนไม่มีใครกล้าทัดทาน

     " เอาละ ผมหมดธุระกับพวกคุณแล้ว  ผมยังมีงานอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการ " ประธานาธิบดี พูดพลางผายมือเชิญเหล่าที่ปรึกษาออกนอกห้อง

     " หวังว่าแผนการของเราจะเป็นไปตามที่วางแผนไว้และไม่มีอะไรผิดพลาดนะจอห์น "  ประธานาธิบดีพูดกับชายที่ยืนอยู่มุมห้อง และค่อยๆก้าวเดินมาหน้าโต๊ะทำงานของประธานาธิบดี
     " ครับ.. ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ เราได้ทำการติดต่อนายพลโรเบิร์ต เรียบร้อย และทางนั้นได้คอนเฟิร์มทุกอย่างมาแล้ว แผนการทุกอย่าง เพื่อความอยู่รอดของมนุษย์ชาติครับ พณ.ท่าน เราจะให้ผิดพลาดไม่ได้อย่างแน่นอน " จอห์นรับคำประธานาธิบดี
     " ผมก็หวังเช่นนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำแม้มันจะเสี่ยง แต่ลงว่าทำเพื่อมนุษยชาติ แม้แต่ชีวิตผมก็เสียสละให้ได้ แค่ตำแหน่งกระเด็นไป ผมไม่สนใจหรอก " ประธานาธิบดีหันมาจับมือกับจอห์น
.............
....
.........
          4 กรกฎาคม คศ. 1863 สมรภูมิ วิคสเบิร์ก ในมิสซิสซิปปี ในกระโจมของกองทัพฝั่งทางใต้

     " ท่านนายพลโรเบิร์ต ผลงานของคุณไม่ค่อยจะดีเท่าไรเลยนะ ช่วงหลังๆๆมานี่ทางเราทำการรบแพ้ตลอด  จนผมเริ่มคิดแล้วนะว่ากำลังใช้คนผิดซะแล้ว " เสียงแหบ พร่าจากชายหน้าตาซูบซีด ผิวขาวผอม สไตล์ขุนนางเก่า กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ต่อนายพลผู้นี้ยืนตัวสั่น อยู่หน้าแผนที่ขนาดใหญ่ ของรัฐมิสซิสซิปปี
     " นายท่าน..  ผมต้องขออภัยอย่างที่สุดครับ แต่คราวนี้เราจะไม่พลาดแน่ เพราะสายข่าวของผมที่เชื่อถือได้ ที่แฝงตัวอยู่ในฝ่ายเหนือ ได้รายงานว่า ทัพของพวกทางเหนือมันมาตั้งค่าย ยุทโธปกรณ์ ที่แถวนี้  ( นายพลชี้ไปที่แผนที่ )  มันเป็นพื้นที่ราบลุ่ม เต็มไปด้วยหนองน้ำล้อมรอบ พวกมันคงคิดว่าตั้งอยู่ในชัยภูมิเข้าออกได้ทางเดียว จะได้รับศึกได้ง่าย ซึ่งมันก็เป็นความคิดที่ดีของมนุษย์ แต่ถ้าได้เหล่าทหารทั้งหมดของนายท่าน บุกเข้าหาทุกทิศ เพราะหนองน้ำย่อมไม่เป็นอุปสรรคต่อทหารผีดิบ ค่ายนี้ก็จะเป็นเครื่องสังเวยชั้นเยี่ยมแก่เหล่าลูกสมุนของนายท่านนะครับ.. ส่วนมนุษย์ที่หนีออกมาทางเดียวนั้น พวกของข้าพเจ้า ก็จะดักรอยิงด้วยปืนใหญ่ ที่นี่พวกมันก็จะไม่เหลือซาก แล้วเราก็สามารถยึด อาวุธของมันได้อีก  แผนการอย่างนี้นายท่านมีความคิดเห็นเช่นไร ครับ "  นายพล กล่าวอย่างเกรงกลัวนายทหารหน้าซีดผู้นี้

     " ดี ดี  นับว่าแต่งตั้งเจ้าเป็นนายพล ก็ยังไม่ใช่ความคิดที่ผิดพลาดซะทีเดียว แต่ถ้าครั้งนี้พวกเจ้ายังพลาด เจ้าจะเปลี่ยนจากนายพลผู้ยิ่งใหญ่เป็นอาหารค่ำของเราแทน 55555 " ชายหน้าซีด กล่าวพลางดื่มเครื่องดื่มจากแก้วไวน์ทรงสูง ซึ่งของเหลวในนั้นเป็นสีแดงข้น ..โดยถืออยู่ในอุ้งมืออันซูบซีด ที่มีแหวนสีทอง รูปตรากะโหลกที่คาบดวงตาไว้ ................
.......
...
        ค่ายทหารฝ่ายเหนือ ตั้งอยู่กลางหนองน้ำ ซึ่งมีทางเข้าออกทางเดียว บรรยากาศวังเวง  หมอกลงจัดมากในค่ำคืนนี้ซึ้งผิดวิสัยปลายฤดูร้อนเช่นนี้  รอบค่ายเต็มไปด้วยเงาดำที่เคลื่อนไหวรวดเร็วไปมา เป็นจำนวนมาก ผิดกับในค่ายที่มีเพียงแค่ตะเกียงจุดอยู่ไม่กี่ดวง และทหารที่เคลื่อนไหวบนกำแพงไม้ที่เดินไปเดินมาไม่กี่สิบคน

     " ทำไมคืนนี้ มันหนาวจังวะ.. หมอกก็ลงจัด มองไม่เห็นเลย " นายทหารฝ่ายเหนือบนกำแพง พยายามส่องตะเกียงออกไปนอกกำแพง เพื่อดูทิวทัศน์ บอกแก่เพื่อนในกลุ่มที่เดินตรวจตราด้วยกัน
     " ช่างเถอะ ดีแค่ไหนแล้ว ที่นักโทษประหารอย่างพวกเรา จะได้อาวุธและยืนเฝ้ายามโดยไม่ต้องไปรบ แค่ 2 อาทิตย์นะเว้ย อาหารก็มีพร้อม แถมทางเข้าออกก็มีทางเดียว..  ถ้าเฝ้าครบ เราก็รอด ได้นิรโทษกรรมเลยนะเว้ย 555 ที่นี้ข้าจะได้กลับไปคิดบัญชีไอ้พวกที่ ฟ้องข้าซะที กะอีแค่ปล้นฆ่า แค่นี้ ......" เสียงจากเพื่อนที่มาด้วยกันเงียบลง
     " อ้าว เป็นอะไร ไม่พูดต่อให้จบ " ชายหนุ่มที่เดินนำหน้าหันหลังกลับมามองก็เจอเพื่อนที่กำลังถูกเงาสีดำ กำลังกัดคอเลือดสาดดดอยู่  
    " ว๊ากกกก!!!"  ชายหนุ่มตะโกนร้องอย่างหวาดกลัวก่อนที่  กร็อบ!!  ผีดิบอีกตน กระโดดขึ้นมาหักคอก่อนจะก้มลงดูดเลือดจากชายคนนี้...

     พร้อมกับเหล่าผีดิบ ในชุดทหารฝ่ายใต้ กระโดดข้ามกำแพงเข้ามาจำนวนมาก เริ่มสังหารคนในค่าย ซึ่งขณะนี้ในค่ายเต็มไปด้วยเสียงร้อง และเสียงปืน 
................
......
.... 
           ในค่ายของฝั่งทางใต้ ห่างออกมา 1 กม.

     " ฟังจากเสียงกรี้ดร้อง คืนนี้พวกของข้าคงอิ่มหน่ำสำราญกันแน่... เจ้าทำได้ดีมาก ท่านนายพล.. " ชายผิวซีดยกแก้วไวน์  แสดงท่าทีชมเชยนายพลโรเบิร์ต
     " ถ้าอย่างนั้น นายท่านเชิญพักผ่อนตามสบายนะครับ ผมจะออกไปคุมการรบ เผื่อไอ้พวกฝ่ายเหนือมันสามารถ หนีคนของนายท่านออกมา ผมจะได้เก็บมันเสียให้หมด " นายพลกล่าวพลางเดินถอยออกมาจาก กระโจม
     " ดี.. ดี  555ที่นี้ มนุษย์ทั้งหมด ก็จะตกเป็นทาสแก่พวกเรา " ชายผอมซีด ยิ้มอย่างฝันหวานถึงอนาคตที่ได้ปกครองเหล่ามนุษย์

     " แค๊กๆๆ  ...เกิดอะไรขึ้น  แค๊กๆๆ  ในเลือด.. มีน้ำมนต์.. " ความรู้สึกแสบร้อนจากในลำคอ ขึ้นมาจนกระอักเลือดออกมา

     " ท่านนายพล แค๊ก.... อ๊ากกกก์ " ความทรมานอย่างสุดแสนสาหัส ของผีดิบพร้อมทั้งพยายามเรียกนายพลเข้ามา แต่คนที่เข้ามากับไม่ใช่นายพลโรเบิร์ต  
     " เป็นอย่างไรบ้าง.. เลือดผสมน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ จากโบสถ์ เซนต์แมรี่ รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง ไอ้ผีดิบชั่ว.." จอห์นกล่าวพลางกางมืออกปรากฏดาบแสงสีขาวเงินวาววับค่อยๆโผล่ออกมาจากวงแหวนเวทย์ที่ฝ่ามือ

     " ไปลงนรกซะ " จอห์นฟันดาบลงไปทันที เคร๊งงง! เสียงโลหะกระทบกัน
[post]
                            
[/post]
     " สกาเล็ต......" คนที่เข้ามาใช้ดาบรับดาบของจอห์นไว้คือสกาเล็ต ในสภาพที่ ไร้ชีวิตจิตใจ
     " ดีมากก เจ้าตุ๊กตาแสนหวานของข้า ช่วยถ่วงเวลาให้ข้าหนีซะ " สิ้นคำสั่งจากนายพลผีดิบ สกาเล็ตก็ถือดาบเข้าฟันจอห์นอย่างเอาเป็นเอาตาย เปิดโอกาสให้ผีดิบหนีไปได้ สกาเล็ต ยังถือดาบขวางจอห์นไว้
     " เป็นไปได้ยังไง... ทำไมเจ้าอยู่ที่นี้แล้ว เจ้าเป็นอะไร " ชายหนุ่มพูดพลางขยับเข้าหา
     แต่หญิงสาวตอบกลับโดยการแทงดาบเข้าใส่ชายหนุ่ม แคร๊งงง   แคร๊ง..   แคร๊ง  ชายหนุ่มปัดป้องแต่ไม่กล้าลงมือจริงจังได้แค่ปัดแล้วพยายามหาโอกาสรวบตัวหญิงสาวลงไปกองกับพื้น  

     " สกาเล็ต นี่ผมจอห์น คุณเป็นอะไร จำผมได้หรือเปล่า" ชายหนุ่มพยายามเรียกสติหญิงสาว แต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับหรือเข้าใจในสิ่งที่จอห์นพูดหญิงสาวพยายามดิ้นรน เพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม

    " สกาเล็ตผมขอโทษนะ " ชายหนุ่มกล่าวก่อนที่จะใช้มืออีกข้างทุบเข้าใส่ท้ายทอยหญิงสาวให้สลบ
.........
............
......
     " คุณปล่อยมันหนีไปได้ยังไง " นายพลโรเบิร์ตตำหนิจอห์นที่ปล่อยผีดิบตัวหัวหน้าหนีไปได้

     " ถึงแม้ผมจะยิงปืนใหญ่เข้าใส่ทำลายพวกลูกสมุนผีดิบของนายพลผีดิบชั่วนั้น จนสลายไปหมดแล้วแต่ ตัวหัวหน้าหนีไปได้ มันจะต้องกลับมาเอาคืนแน่ " นายพลโรเบิร์ต กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
     " แผนจะต้องดำเนินต่อไป.. ส่วนเรื่องเจ้าหัวหน้าตัวนั้น ผมจะเป็นคนจัดการต่อเอง สิ่งที่ต้องดำเนินแผนขั้นต่อไปคุณจะทำการยอมแพ้ เพื่อให้สงครามจบลงโดยเร็วที่สุด ตอนนี้ผมได้นัดวันเจรจากับทางนายพล แกรนท์ ไว้แล้ว " จอห์นกล่าวกับนายพล
     " ผมทำตามที่ผมรับปากไว้แน่ไม่ต้องห่วง แต่ผมหวังว่าไอ้เจ้านั้นจะไม่กลับมาป่วนอีกในเร็ววันนี้นะ " นายพลกล่าว
     " กินน้ำมนต์เข้าไปซะขนาดนั้น.. มันไม่สามารถฟื้นตัวได้เร็วหรอก ถ้าเป็นผีดิบปลายแถวโดนน้ำมนต์  ขนาดนั้น ป่านนี้สลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว... ระดับนั้นคิดว่ามันยังไม่สามารถฟื้นตัวได้เร็วนักหรอก เรื่องนี้คุณก็ทำตามแผนไป ส่วนผมมีธุระที่ต้องไปจัดการก่อน " ชายหนุ่มพูดกับนายพล ก่อนจะเดินออกจากกระโจม  เพื่อไปหาสกาเล็ตที่ถูกมัดไว้อยู่ อีกกระโจม
............
     " สกาเล็ต "  ชายหนุ่มพยายามเรียกเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกตัว แต่หญิงสาวได้แต่มองไปข้างหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย ไม่มีการตอบสนองอะไรทั้งสิ้น

     ขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดว่าจะทำสิ่งใดต่อไปดี ชายหนุ่มวัยรุ่นอีก 1 คน เข้ามาพร้อม ชายแก่ อีก 1 คน

     " จอห์น.. ผมตามศาสตราจารย์มาแล้ว " เจสซี่ ชายหนุ่มวัยรุ่นเดินพลางนำชายผู้ที่ถูกเรียกว่าศาสตาจารย์เข้ามา

     " พอคุณแจ้งข่าวไป พ่อรีบให้ผมตามศาสตราจารย์มาเพื่อพบคุณทันที เขาอาจจะรู้สาเหตุ " เจสซี่ บอกแก่จอห์น
     " ขอบคุณมากนะเจสซี่ ฝากไปบอกขอบคุณท่านนายพล ให้ผมด้วยนะ " จอห์นกล่าว
     " เราคือเมสัน นะ จอห์น.. มีอะไรเราต้องช่วยกัน " เจสซี่กล่าวต่อจอห์น
     " อืมม  ไหนขอผมดูหน่อย " ชายแก่กล่าวพลางเดินเข้าหา และใช้เครื่องมือลักษณะ แปลก ตรวจดูหญิงสาว

     " ชัดเลย..  ชัดเลย  คลื่นไฟฟ้าแปลกๆๆถูกส่งออกมาจากสร้อยคอของหญิงสาวคนนี้"  ชายแก่พูดหลังจากใช้เครื่องมือแปลกๆวัด ค่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในร่างของหญิงสาวไปราวๆ 10 นาที

     ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นรีบกระชากสร้อยออกจากคอของหญิงสาวทันที  พอสร้อยคอหลุดหญิงสาวก็สลบทันที ส่วนสร้อยคอก็สลายกลายเป็นเถ้าถ่านทันที
 
     " ขอบคุณมากนะ ศาสตร์จารย์  เอ๋อ ...." จอห์น
     " อ๋อ ผม ไมเคิล ฟาราเดย์  เรียกผมว่าไมเคิลเฉยๆๆก็ได้ ผมเป็นเมสัน ในอังกฤษครับ พอดีผมมาทำวิจัยที่อเมริกา แล้วท่านนายพล แกรนท์ ได้ติดต่อไปขอความช่วยเหลือ..ผมจึงได้รีบเดินทางมาพร้อมกับลูกชายของท่าน  ยินดีที่ได้พบคุณนะคุณจอห์น " ชายชรารีบคว้าจับมือชายหนุ่ม  

     จอห์นกล่าวขอบคุณ แก่ชายชรา และเด็กหนุ่ม ก่อนกล่าวลา และส่งขึ้นรถม้ากลับไป ชายหนุ่มรีบเข้าไปหาหญิงสาว  ที่พึ่งฟื้นสติ

     " จอห์น ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...จำได้ว่าหลังแยกกับคุณ.. ชั้น.. ก็ตามมาประสานงานกับท่านนายพลโรเบิร์ต ตามหน้าที่..  แล้วฉันก็เจอ กะท่านนายพล พอฉันแจ้งข่าวที่ได้ส่งมาจากทางคุณในวอชิงตันเสร็จ.. ฉันแยกกับนายพล ระหว่างนั้น ..... ฉันจำไม่ได้ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน " สกาเล็ต กล่าวต่อจอห์น
     " ไม่มีอะไรแล้วคนดี  คุณปลอดภัยแล้ว.. คุณอยู่กับผมแล้วนะ " ชายหนุ่มปลอบหญิงสาวพลางมองเข้าไปในนัยย์ตาของหญิงสาว
[post]
                                      
...
..........
......
      " ผมคิดถึงคุณจัง " ชายหนุ่มพูดพลางจุมพิต ลงไปบนหน้าผากของหญิงสาว ก่อนจะไล่ลงมายังริมฝีปากอันมีเสน่ห์  

     ทั้ง 2 จูบกันอย่างดูดดื่ม มือของจอห์นค่อยๆขยับไปปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาว ส่วนมือของหญิงสาว ก็ค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของชายหนุ่ม มืออันนิ่มนวลค่อยๆไล่ไปยังแผงอกอันกำยำของชายหนุ่ม

     " อ๊าาาา......" เสียงร้องของหญิงสาวดังออกมาเนื่องจากมืออันสากของชายหนุ่มขย้ำไปที่หน้าอกของหญิงสาวเบาๆ หญิงสาวค่อยๆ บรรจงถอดกางเกงของชายหนุ่มออก พร้อมทั้ง เลื่อนปากขยับลงมา เลียที่ปลายหัวของท่อนเอ็นชายหนุ่ม
     " อู้ยย... " ชายหนุ่มรู้สึกถึงความสยิว หญิงสาวเลียไปเลียมาก่อนจะอมหัวเข้าไปพร้อมกับ ขบเบาๆพร้อมทั้งกำมือรอบท่อนเอ็นและถอกเบาๆๆ  

     " ซี้ดดด..ด.."  หญิงสาวมองไปยังดวงตาของชายหนุ่ม ก่อนจะดูดไปด้วย ชักไปด้วยในอัตราที่เร็วขึ้น บ๊วบบบ....บ๊วบบ...บ๊วบบ  

     " อ๊าาา.....อ๊า......อ้าา..า...." ชายหนุ่มไม่ยอมเสียเปรียบคนเดียวลุกขึ้นพลิกตัวหญิงสาวพร้อมทั้งกระชากกางเกงของหญิงสาวออก ก่อนจะดูดไปยังเม็ดเสียวของหญิงสาวทันที
     " โอ้ววว..ว ...." หญิงสาวร้องออกมาพลาง จิกไปที่หัวของชายหนุ่ม

     " กรี้ดดด.... โอ้ววววว ซซ.ซ..ซ..."  แพร็บบบบ ..แพร็บบ หญิงสาวพยายามเอื้อมมือไปคว้า ท่อนเอ็นของชายหนุ่มก่อนชักขึ้นชักลง  
     " กรออดด.ด..ด..." ชายหนุ่มกัดฟันด้วยความเสียว ทั้งคู่ไม่มีใครยอมใคร ชายหนุ่มเห็นร่องสวาทของหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำใส จึงขยับขึ้นมายกขาของหญิงสาวขึ้นพาดไหล่ก่อนจะค่อยๆส่งท่อนเอ็นเสียบเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวช้าๆ สวบบบ...  
     " อู้ยย.ย..อุ้ยย..เบาๆค่ะ " หญิงสาว บอกชายหนุ่มเพราะความคับแน่นของร่องสวาท
     " ครับ ผมจะเบาๆๆ นะ " ชายหนุ่มพูดพลางขยับมือมาบี้ที่หัวนมของหญิงสาว พร้อมกับ ซอยเบาๆที่ร่องสวาท
     " อ๊าาา....อ๊า...อ๊าาาา " หญิงสาวเริ่มครางด้วยความเสียว  ตับบ.ตับบ..ตับ... ชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะหลังจากที่สังเกตว่าหญิงสาว เริ่มคลายความเจ็บ และเล็บที่จิกไปบนแผ่นหลังของชายหนุ่ม
     ตับบ. ตับ. ตับบบ....ตับบบ ร่องสวาทที่บีบรัดชายหนุ่ม กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน  สังเกตจากใบหน้าอันเหย๋เกของชายหนุ่มที่ทุกครั้งกระแทกลงไปก็พบกับความเสียวที่สุดแสนจะบรรยายาย การตอดรัด ที่แทบจะดูดน้ำชายหนุ่มให้หมดตัว

     " อ๊าาาา..า .อ๊อ.อ ออ ...อ๊อออ..ซ..ซ ซี๊ดดด...ด.ซ.ซ...ซ อู้ยย..ย..จะ. จอห์นนน..น..น......เร่งอีกจอห์น  เร่งอีก  อ๊าาา...อ๊าาา " ชายหนุ่ม เร่งกระแทก เร็วขึ้น ตับ ตับ ตับ ตับ  หญิงสาวเกร็งสุดตัวพร้อมทั้งกอดชายหนุ่มไว้แน่น  

     " กรี้ดด.ดด.ด......ด โอววว.วว.ว.ว....ส์ ซ.ซ...." หญิงสาวกรีดออกมาอย่างสุดเสียงเพราะเสร็จแล้ว พร้อมกับที่ร่องสวาทของหญิงสาว ขมิบรัดท่อนเอ็นของชายหนุ่มอย่างรุนแรง  
     " ตาผมบ้างละ " ชายหนุ่มพูดพลางยกตัวหญิงสาวขึ้น หันหลังขณะที่ท่อนเอ็นยังเสียบคาอยู่ในรูเพราะแรงดูดและตอดรัดอย่างมหาศาล เลยไม่ทำให้ท่อนเอ็นหลุดออกมา  

     ชายหนุ่มนำมือทั้ง 2 เข้าประคองที่เต้าของหญิงสาว พลางค่อยๆๆบีบและใช้นิ้วชี้เขี่ยไปที่หัวนมอย่างช้าๆ  ก่อนกระซิบไปที่ข้างหูของหญิงสาว

     " ผะ ผะ...ซี๊ดด..ผมรักคุณนะ สกาเล็ต.. " ชายหนุ่มกระซิบรัก ก่อนที่จะเริ่มขยับเอว เร็วขึ้น  ตับ ตับ ตับ  เสียงหน้าขาของชายหนุ่มกระแทกเข้ากับก้นของหญิงสาว  ตับ ตับ ตับ ตับ  
     " อ๊าาา.าา......อ๊าาา....กรี้ด..ด.ดดด.ดด.ด...ด. อะ ..อ..โอว..โอ๊ะ โอวว.ว..อู้วว.." หญิงสาวเริ่มครางไม่ได้ศัพท์ พร้อมทั้งจับมือของจอห์นที่กำลังเล่นอยู่กับนมของตัวเอง เกร็งไปทั้งตัวพร้อมทั้งสะบัดหัวไปมาด้วยความเสียวจนผมที่รวบไว้สยายไป-มา
                                                        
     " อ๊าาาา.....อ๊า ... จะ..จ.จะเสร็จแล้ว จะเสร็จแล้วววว.ว..ว...อ๊างงงง.ง.. โอ๊ววว.วว.ว..ว..."  หญิงสาว ครางกระเส่า
    " รอผมก่อน..ระ .. รอผมก่อน.....สกาเล็ต อึบ..อึบบ.บ..โอ๊ค.คค.คคค..ซ.ซ.." ชายหนุ่มกระแทกอีก 3-4 ที ก่อนจะอัดเข้าไปสุดลำ พร้อมทั้งฉีดน้ำอุ่นๆๆ เข้าเต็มมดลูกของหญิงสาว
    " อ๊าาา..อาาา.าา.า..า..าา..าาา..าาาา..ซี๊ดส์..ซ..ซ..."  เสียงครางของหญิงสาวที่เสร็จ พร้อมชายหนุ่ม  [/post]
......
...
..
     " จอห์น ผมไม่รู้จะขอบคุณ คุณยังไงดี ที่ทำให้สงครามกลางเมืองนี้สงบลงได้ " ประธานาธิบดี ลินคอล์น กล่าวกับชายหนุ่มจอห์น
     " ไม่หรอกครับ ที่ทุกอย่างสำเร็จไปได้ด้วยดี เพราะทุกฝ่ายที่ร่วมมือและประสานงานกันมากกว่า โลกจะสงบสุขขึ้นถ้าโลกนี้ ปราศจากสงคราม ไม่มีความชั่วร้ายอะไรที่ได้ผลประโยชน์จากความสงบสุข " จอห์นกล่าวกับประธานาธิบดี
     " คุณจะทำอะไรต่อไปละ จอห์น.. มาช่วยงานผมต่อเถอะ คุณและองค์กรของคุณ มีความจำเป็นมากในการพัฒนา เศรษฐกิจ หลังช่วงสงครามมากนะ " ประธานาธิบดี
     " ได้เลยครับ ท่านประธานาธิบดี ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง " จอห์น
     " โอเค รายละเอียด เดี๋ยวเราค่อยกลับมาคุยกัน ตอนนี้ได้เวลาผมต้องไปดูละครละ" ประธานาธิบดี ดูเวลาในนาฬิกาพกที่เอว
.....
...........
.....
     " จอห์น.. จอห์น แย่แล้ว.. สายข่าวรายงานมาว่าพบร่องรอยผีดิบที่ท่าเรือ  ซึ่งเป็นเรือที่มาจากมิสซิสซิปปี  ผมว่ามันกลับมาแล้ว " ชายหนุ่มจากองค์กรเมสัน รีบเข้ามารายงานจอห์นในห้องทำงานหลังแยกกับประธานาธิบดี
     " แย่แล้ว ท่านประธานาธิบดีไปดูละครที่ไหน " จอห์นรีบถามชายหนุ่ม
     " โรงละครฟอร์ด ครับ คุณจอห์น " ชายหนุ่มรีบตอบ พร้อมทั้งเห็นร่างของชายหนุ่มพุ่งออกไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
......
..
..................
     " ไม่ทันแล้ว.. ข้าเปลี่ยนให้มันเป็นพวกของข้าแล้ว อีกไม่นาน มันก็จะเป็นแวมไพร์อย่างพวกเรา5555 " ชายผิวซีด ถือปืนเล็งมาที่จอห์นในทางเดินโรงละคร ด้านหลังโซนวีไอพี
     " แก..." ก่อนที่นายพลผีดิบตนนั้นจะได้ยิงปืน ดาบแสงสีขาวก็พุ่งเข้าสู่หัวใจพร้อมทั้งร่างของจอห์นที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งเศษซากขี้เถ้า ของผีดิบตนนั้นปลิ้วว่อนอยู่เบื้องหลัง พร้อมกับแหวนสีทองกลิ้งตกไปอยู่ที่พื้น
     " 55 จอห์น ผมไม่นึกว่าจะเจอคุณเร็วอย่างนี้นะ  แฮกกก " ประธานาธิบดีกุมมือที่หน้าอก พร้อมทั้งเส้นเลือดที่คอ ปูดขึ้นเป็นสีเขียวอย่างน่ากลัว
     " ผมจะไม่ยอมกลายเป็นตัวประหลาดอย่างมันแน่ แฮก ...จอห์น ผมคงต้องทิ้งภาระหน้าที่ให้คุณสานต่อแทนซะละ แฮกกก "
     " คุณไม่ต้องพูดอะไร ผมจะหาทางช่วยคุณเอง " จอห์นบอกแก่ประธานาธิบดี
     " ไม่...ไม่มีประโยช์น หรอกจอห์น ผมรู้... ผมไม่อยากเป็นผีดิบ ที่ประทังชีวิตด้วยเลือดและเนื้อของมนุษย์ แค๊ก ...จอห์น สานต่อความฝันของผมนะ ประเทศแห่งเสรีภาพ ที่ทุกคน มีสิทธิเท่าเทียมกัน "  ประธานาธิบดี พูดเป็นประโยคสุดท้าย ก่อนนำปืนพกที่ตัวเองเก็บไว้ออกมายิงเข้าหัวใจตัวเอง  ปังง........

     " กรี้ดดดด!!!.!..!  ท่านประธานาธิบดี ถูกลอบสังหาร   ช่วยด้วยๆๆ " เสียงหญิงสาวจากด้านล่างมองขึ้นมาตามเสียงปืน  ....
........
...
............
     " จอห์น ... จอห์น " เสียงเรียกจากชายชรา ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ของจอห์น
     " ว่าไงเจมส์ " จอห์นกล่าวตอบชายชราผู้เป็นคณะกรรมการบริหาร บริษัทสุดหรูแห่งนี้
     " ผมว่าเรื่องนี้คุณต้องพักไว้ก่อนละ ผมคงต้องให้คุณทำงานในบริษัทบ้างละ เพราะบ่ายนี้จะมีคณะนักศึกษาจากมหาวิทยาลัย มาเยี่ยมชมสถานที่  และคุณจะต้องเป็นคนที่ออกไปต้อนรับ " เจมส์กล่าวกับจอห์น
     " อ้าว ปกติ ดร.คิม เป็นคนประสานงานไม่ใช่เหรอ..  ทำไม เที่ยวนี้ถึงเป็นผมได้ " จอห์นกล่าวกับเจมส์
     " อ๋อ ..พอดี คุณคิมเขามีธุระด่วน ที่ต้องไปจัดการ ซึ่งเป็นเรื่องภายในตระกูลเขา...เขาเลย ไปเกาหลีตั้งแต่เช้าแล้ว " เจมส์พูด
     " หวยเลยลงที่ผมซะงั้น.. คนอื่น ในบริษัท ยังมีอีกตั้งเยอะแยะ " จอห์นพยายามปฎิเสธ
     " เอาน่า คิดซะว่า พักเรื่องหนักๆ ๆ มาพักผ่อนกับอนาคตของชาติซะหน่อยเป็นไร " เจมส์พยายามคะยั่นคะยอ
     " คุณวางแผนอะไรไว้หรือเปล่า เจมส์ " จอห์น พยายามอ่านสีหน้าจากอดีตสายลับจากอังกฤษ คนนี้อย่างเต็มที่

     " เปล่า... ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น  ผมก็แค่คิดว่า ชีวิต นอกจากปราบปรามเหล่าร้าย สู้กับสิ่งชั่วร้ายที่มองไม่เห็น ปกป้องเหล่าโบราณสถาน รวมถึงอารยธรรมเก่าแก่แล้ว ก็ต้องมีพักผ่อนจิตใจกันบ้างแค่นั้น เอาละผมขี้เกียจคุยกะคุณละ รายละเอียดเลขาผมเอาไปวางไว้บนโต๊ะทำงานคุณละ คุณไปอ่านเองแล้วกัน  งานผมยุ่งมาก ไหนจะต้องปิดปาก จัดการสถานที่เรื่องเมือคืน อีก "

          ชายแก่พูดจบรีบเดินออกจากห้องประชุมไป ก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยที่หน้าประตู ทิ้งให้ชายหนุ่มทำหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่คนเดียว
......
...... ..
.............  .......
........  ........... .............
ปล. ผลงานชิ้นนี้อุทิศให้แก่ HDD ของผม แงแงแง

. ... jingjang เอนเตอร์เทนเมนท์ ใครจะติดตามตอนเดิม ตามวาล์ปไปได้ เริ่มจากบนลงล่างนะ..

The witch  บทนำ http://xonly69.com/read-xonly-tid-154019-fpage-4.html
The witch ตอนที่ 1 อดีต http://xonly69.com/read-xonly-tid-154061-fpage-3.html
The witch ตอนที่ 1 .1 http://xonly69.com/read-xonly-tid-154095-fpage-3.html
The witch ตอนที่ 1 .2 จบตอนที่ 1 http://xonly69.com/read-xonly-tid-154134-fpage-3.html
The witch ตอนที่ 2 วิญญาณ http://xonly69.com/read-xonly-tid-154371-fpage-2.html
The witch ตอนที่ 3 สงคราม http://xonly69.com/read-xonly-tid-154809.html
The witch ตอนที่ 4 ปัจจุบัน http://xonly69.com/read-xonly-tid-154873.html
The witch ตอนที่ 5 หมวดวิภา http://xonly69.com/read-xonly-tid-154971-fpage-3.html
The witch ตอนที่ 6 อมตะ http://xonly69.com/read-xonly-tid-155111-fpage-2.html

[xonly-776]

โอ้วววว ผมเพิ่งรู้ว่า ลินคอร์น ตายเพราะสาเหตุนี้ ความลับสะเทือนโลกถูกเปิดเผยแล้ว ของจริงนะนี่ จะมีใครเชื่อสนิทใจแบบผมมั่ง คงจะมีแต่สกาเล็ต นี่แหละ ที่เชื่อว่า อัศวินจอร์น ยาวแปดนิ้วกว่า จุกเลยล่ะอีหนู555

[ppherbalife]

สั่นไปนิดนึงแต่ยังคงความสนุกไว้ยุ่