บทประพันธ์ในเงามืด บทที่ 5 การเยียวยาอันอ่อนโยน + บทที่ 5.1 แผนที่ไม่อาจล่วงรู้ by Lustlow Zuse

[mimza12348]

          รถคันนั้นผมเห็นเมื่อตอนกลางวันนี่หว่า? รถของแพทตี้ ผมค่อย ๆ ชะลอรถลง ไฟหน้ารถสาดไปที่รั้วเห็นแพทตี้ยืนอยู่ ผมจอดรถ แล้วเดินตรงไปหาเธอที่ประตูรั้วผมสังเกตุเห็นกล่องเล็ก ๆ ในมือเธอ ผมรู้สึกประหลาดใจ เธออยู่ในชุดสบาย ๆ เสื้อยืด กางเกงยีนขาสั้น
                               
     ว่าแต่ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้เนี่ย?

" อ่า....คุณแพทตี้? " ผมเอ่ยปากถาม เธอค่อย ๆ หันมาหาผม
" ชั้นเข้าไปได้รึเปล่า? " เธอกล่าวยิ้ม ๆ ผมไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฎิเสธนี่
" แน่นอน...ได้ครับ " ผมหยิบกุญแจไขประตูรั้วแล้วเลื่อนเปิด แล้วผมก็เดินนำเข้าไป

     ในหัวคิดวนเวียนถึงเหตุผลที่เธอมา ผมเดินนำเธอมาที่ห้องรับแขก แล้วเชื้อเชิญให้เธอนั่งลง ก่อนที่จะเดินไปในห้องครัวเพื่อเอาน้ำดื่มมาให้เธอผมวางแก้วตรงหน้าเธอ เธอยื่นกล่องเล็ก ๆ ในมือนั่นให้ผม

" นี่ของนาย " เธอยิ้มกว้าง ผมแกะริบบิ้นออกและคอย ๆ เปิดฝาออก โอ...มันเป็นกรอบรูปและภาพที่เธอขอถ่ายกับผมเมื่อตอนกลางวัน
" โอ...สวยมากครับ ผมจะเอาไปติดให้ห้องทำงานผม " ผมยิ้ม ยิ้มอย่างจริงใจ ผมชอบมันนะ กรอบรูปก็ดูเขากับเฟอนิเจอร์ที่นั่นที่สุด มันมีผนังว่าง ๆ ให้ติดแน่นอน

     ผมเดินไปที่หองทำงานที่อยู่ถัดไปเล็กน้อย แพทตี้เดินตามมาเธอสังเกตเห็นรูปถ่ายของผมกับคนในวงการ ที่ติดเรียงรายทั้งดานนอก และด้านในห้องทำงานนี้

" ว้าว...นายจะต้องเป็นแฟนคลับดาราแนเลย...รูปเยอะขนาดนี้ " เธอยิ้มแล้วสอดสายสายตาไปรอบ ๆ
" อา..ครับ พวกเคาเป็นแรงบรรดาลใจให้กับงานของผม ไม่วาจะเป็นนักรอง ดาราหรือผู้กำกับ พวกเคามีคาแร็คเตอร์ของตัวเอง ดังนั้นที่ผมสำเร็จทุกวันนี้ ต้องขอบคุณพวกเค๊า " ผมพูดหน้าตานอบน้อม พลางพยายามเล็งที่ติดรูปใบใหม่อยู่
" อย่าพูดแบบนั้น...นี่เป็นความฝันของนาย และนายก็ทำสำเร็จ " เธอพูดขณะหันหลังให้ผมเพื่อมองไปที่ผนังอีกด้าน
" ขอบคุณครับ " ผมกล่าวอย่างแผ่วเบาจากนั้นเราเดินออกจากห้องทำงานผมและกลับมาที่ห้องนั่งเล่น

     ผมเปิดทีวีไปพลางคุยกับแพทตี้ไปพลาง ตอนนั้น TV ก็มีขาวบันเทิงเกี่ยวกับเธอพอดี เป็นการโต้ข่าวรักร้าวของเธอกับ แดน วรเวช แฟนหนุ่ม ผมมองแล้วอมยิ้ม ขณะจะหันไปกล่าวอะไรกับเธอ ผมดันเห็นน้ำตาไหลจากดวงตาของเธอ

" แพทตี้....เป็นอะไรครับ? " ผมทำหน้าเหว๋อ บรรยายไม่ออก
" เปล่า...." เธอก้มหน้า เธอคงไม่อยากบอก แต่แล้ว

" มันก็แค่....มันเกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ก่อน " แล้วอยู่ ๆ เธอก็สะอื้นขึ้นมา ผมทำอะไรไม่ถูก
" เกิดอะไรขึ้น?...คุณบอกเรื่องนี้กับผมได้นะ ผมจะเก็บไว ผมเป็นผู้ฟังที่ดี? " อา...ผมเรียบเรียงคำได้งงสุด ๆ เอาเถอะเธอคงเขาใจที่ผมพูดละนะ
" นายแน่ใจนะ? " เธอถาม แต่ยังคงสะอื้นอยุ่
" ใช่...ผมสาบานเลย " ผมพยายามแสดงความจริงใจ เธอน่าจะอัดอั้น ผมอยากให้เธอได้ระบายออกมาเพื่อความสบายใจเท่านั้น
" โอเค...สิ่งที่ชั้นจะบอกนาย เป็นความลับ ไม่มีเพื่อนคนไหนรูเรื่องนี้ สิ่งนี้จะทำให้นายช็อคและอาจจะไม่อยากพูดกับชั้นอีก " เธอเงยหน้ามาสบตาผม ตาเธอแดงซ่าน ผมคิดวาผมน่าจะคิดผิดที่จะฟังเรื่องนี้ละนะ รู้สึกเสียใจที่พูดแบบนั้นจัง แต่ก็พูดไปแล้วนิ
" ครับ....บอกผมได้เลย " ผมย้ำเสียงหนักแน่น

     ขณะที่ผมรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่พูดตะกี้เธอก้มหน้า น้ำตาใสดุจแก้ว หยดลงบนตักของเธอ เธอดูเศร้าหมองซึ่งมันขัดกับที่เธอยิ้มกว้างอย่างน่ารักตลอดทั้งวันในวันนี้

" เขา...พวกมัน....มันขายชั้น....พวกมันข่มขืนชั้น " เธอเริ่มสะอื้นอีกครั้ง
" อะไรนะ?..." ผมถามเพราะไม่เชื่อหู ไม่ใช่ไม่ได้ยิน
 
" มันเป็นไปไม่ได้.....ผมหมายถึง คุณสองคนรักกันและ และและเพิ่งโดนข่าวเลิกกัน.. แล้ว.. แล้ว..." ผมช็อคจริงด้วย เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว
" พวกมันทำทั้งหมด...ย่ำยีอาชีพของชั้น ย่ำยีศักดิ์ศรีของชั้น " เธอร้องไห้หนักขึ้น
" แต่แบบนั้น....คุณควรแจ้งตำรวจ.. หรือ ..หรือ.. หรือบอกผู้บริหาร.. หรือพ่อแม่ ทำไม่คุณเก็บเรื่องแบบนี้ไว้กับตัวเอง? " ผมพยายามหาทางออก
" นั่นเพราะพวกมันถ่ายคลิปไว มันขู่จะปล่อยภาพนั้นถ้าชั้นบอกคนอื่น ชั้นจะสูญเสียอาชีพของชั้น " เธอร้องไห้เสียใจ โกรธแค้น เศร้าสร้อย หลากอารมณ์ในน้ำเสียงนั้น
" บ้าชิบ!! " ผมสบถออกมา

" ไอ้เหี้ยเอย...ผมหวังว่าผมจะช่วยอะไรได้ " ผมโกรธอย่างลืมตัว
 
" เออ...ขอโทษที่พูดไม่สุภาพนะครับ " ผมว่ากว่าจะจบเรื่องนี้ ผมคงจะต้องขอโทษอีกเยอะแหง ๆ
" ไม่เป็นไร...แต่ว่า " เธอเริ่มร้องแผ่วลงแล้ว

" ชั้นสามารถยืมไหล่ของคุณได้รึเปลา? ชั้นต้องการใครสักคน " น้ำตาเธอไหลเป็นสาย สบตาผมอย่างอ่อนล้า
" แน่นอน " ผมตอบอย่างอ่อนโยน
" ในฐานะเพื่อนหรืออะไรก็ตาม...ผมจะอยู่ที่นี่ เพื่อคุณ " ผมขยับไปหาเธอ แพทตี้ก็ขยับเขาหาผมโน้มบนไหล่ของผมและเธอเริ่มร้องไห้ และร้องไห้อย่างหนัก

     ผมรู้สึกว่าหน้าอกของผมเปียกไปด้วยน้ำตาของเธอ เธอร้องครู่ใหญ่ เธอหยุดแต่เธอไม่เงยหน้าขึ้น แต่มีคำถามออกมาจากปากเธอ

" คุณเคยโดนใครทำร้ายให้เจ็บช้ำมาก่อนรึเปล่า? " เธอถามออกมาเสียงยังสั่นเครืออยู่
" ครับ...ครั้งเดียว " ผมตอบแล้วยิ้มแหง ๆ นึกถึงเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมา เรื่องที่ผมลืมไปนานแล้ว

" ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ตอนผมงานของผมเริ่มเข้าตา...ถึงจะมันจะเจ็บมาก ผมก็โหมทำงานหนักเพื่อให้ลืมมัน จนถึงตอนนี้ ผมไม่รู้สึกเจ็บอะไรอีก ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเธอคนนั้น...จนกระทั่ง...คุณทำให้ผมนึกถึงเธอ " ผมพูดเสียงราบเรียบ แต่เต็มไปดวยอารมณ์
" จริงเหรอ? " เธอถาม เสียงเธอดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อกี้เล็กน้อยเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม และเธอยื่นหน้ามาหาผม

     ริมฝีปากเราสัมผัสกัน ภาพวันวานอันเคยหอมหวานกับแฟนเก่าผมเวียนเขามาในหัวเป็นฉาก ๆ ขณะที่ผมจูบกับแพทตี้ ผมและเธอจูบกันอย่างดูดดื่ม ไม่นานภาพในหัวผมก็ขาวโพลน มีเพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มีเพียงแพทตี้เทานั้น ผมจูบเธออย่างอ่อนโยน แต่ไม่ทันได้ตั้งตัว มือของเธอก็ดันลวงเข้าไปในกางเกงของผม

" แพทตี้...คุณทำอะไร? " ผมละจากปากของเธอ แล้วถามเธอเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม ดวงตาอันกลมใส ใบหน้าน่ารัก เธอตอบผมอย่างแผ่วเบา
" ชั้นเคยถูกข่มขืนหลายครั้ง..จนชั้นรู่สึกจะต่อต้านเซ็กส์ ชั้นคิดว่าถ้าชั้นมีเซ็กส์กับใครซักคนที่ชั้นชอบ มันคงจะดีขึ้น "
" แต่....." ผมจะเอ่ยปาก แต่เธอพูดขัดออกมา
" ได้โปรดเถอะ...อย่างน้อยก็ชวยให้ชั้นพ้นจากความเจ็บปวดในใจของชั้น " เธอน้ำตาคลอ เธอขยับตัวออกจากผมแล้วถอดเสื้อยืดสีขาวตัวนั้นออก

     ผมมองเธอในชุดชั้นในลูกไม่สีแดง เธอดูเซ็กซี่และหน้าอกที่กระชับเขารูปของเธอก็ดูโดดเดน หัวใจของผมเริ่มเต้นแรง ตื่นเต้น ผมรู้สึกหื่นกระหายที่จะฟัดเธอ แต่ผมรู้ว่าผมไม่ควรทำรายเธอ เธอคว้ามือผมไปวางบนหน้าอกของเธอและสอดมือผมเขาไปข้างใน ผมคิดว่าควรปล่อยให้มันเป็นไป ผมคลำและเค้นหน้าอกของเธอด้วยมือของผม เธอครวญครางอย่างพึงใจ

เป้าของผมตุงเด่ขึ้น เธอขึ้นคร่อมแล้วถูไถจากด้านนอกกางเกง เธอผละออกจากผม แล้วลงไปนั่งคุกเขาที่พื้นหว่างขาผม เธอปลดเข็มขัดและกางเกงผมออก ควยของผมเด้งขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอเอามือเล็ก ๆ ของเธอกำรอบฐานแล้วรูดมัน ผมก้มตัวลงไปเอื้อมไปปลดกางเกงยีนขาสั้นของเธอ เธอขยับเพื่อให้ผมทำได้ถนัดมือขึ้น ในขณะที่ใช้สองมือรูดควยผมขึ้นลงอย่างแผ่วเบา

เมื่อถอดกางเกงยีนออก กางเกงในลูกไม่สีแดงเขากับชุดชั้นในของเธอก็เผยให้เห็นตรงเป้ามันเปียกโชก แพทตี้ผลักอกผมให้เอนไปกับพนักพิง แล้วใช้ปากอมหัวหยักของผม และเริ่มดูดควยผม รวมถึงใช้มือเล่นกับไขของผมด้วย ผมรู้สึกมีความสุขมาก มันพลุ้งพล่านจากภายใน อา...ผมจะเสร็จ ผมเกร็งท้องยังไม่ทันจะได้ออกปาก

     ผมกลั้นไม่อยู่ มันกระฉูดเขาไปในปากของแพทตี้ เธอกลับกลืนมันลงไปทั้งหมด โดยไม่ล้นออกมาซักนิด

" แพทตี้..คุณ....คุณกลืนมันเข้าไป...ทำไมคุณ? " ผม งงงวย กับสิ่งที่เห็น
" ตอนชั้นถูกข่มขืน.. ชั้นถูกบังคับ.. ชั้นรู้ว่ามันควรจะทำอย่างไร...ดังนั้น..." เธอมองตาผม แล้วตอบ
" อา...ผมรู้ " ผมตัดบท
" พี่คะ...แพทอยากให้พี่เย็ดแพทตอนนี้....ได้โปรด " เธอจับมือผมแล้วยืนขึ้น ผมลุกขึ้นแล้วอุ้มแพทตี้ แล้วพาเธอไปยังห้องนอนของผม

 
     ผมวางเธอลงบนเตียง แล้วรูดกางเกงในสีแดงที่ฉ่ำเยิ้มของเธอออกค่อย ๆ แยกขาของเธอออก ผมเห็นหีของเธอชุ่มช่ำ ผมแทรกหน้าลงไปหว่างขาของเธอ แล้วตวัดลิ้นลงไปที่ติ่งสยิวของเธอ แพทตี้ครางอย่างมีความสุขและใช้มือสองขางคลึงเต้าของเธอเองผมค่อย ๆ เลียย้ายขึ้นไปผ่านทองอันราบเรียบของเธอไปถึงเนินอก

เธอปลดตะขอชุดชั้นในด้านหน้าออก เต้านมและหัวนมเธอเด้งออก มันสั่นไหว ผมเลียและดูดหัวนมของเธอด้านหนึ่งและใช่มือเค้นคลึงเต้าของเธออีกด้านหนึ่ง เธอครางเสียงดังและเธอใช้ขาของเธอเกี่ยวเอวผมเพื่อดึงเข้าไปในตำแหน่งที่พร้อม ดุ้นของผมจอหน้าหีของเธอ

" แพทตี้...พี่จะใส่ละนะ " ผมยิ้มอ่อนโยนให้เธอ
" พี่คะ...ใส่มันเขามาเลย " เธอพยักหน้าตอบ พร้อมยิ้มอ่อนหวาน

     ผมเสียบควยเขาไปในตัวของแพทตี้อย่างช้า ๆ และค่อย ๆ กระทุ้งเธอ เธอครางหนักหลายครั้ง โพลงหีเธอบีบรัดดุ้นเอ็นผมที่ใส่เขาไป เธอดันสะโพกสวนแรงกระแทกของผม เสียงเนื้อของเรากระทบกันเสียงสนั่น ในห้องเต็มไปด้วยเสียงครางของเราสองคน ผมยืดตัวขึ้นและยกขาของเธอมาพาดบนไหล่ผม

ผมกดตัวลงไปจนหัวเขาของเธอจรดกับหน้าอกเธอผมยืดคอลงไปจูบกับเธอ แล้วขยับเอวกระทุ้งหีของเธอ ผมรูสึกถึงของเหลวของแพทตี้ที่ทะลักออกมาสวนกับดุ้นที่ยัดเขาไปควยผมเหมือนคานงัด แพทตี้เริ่มครวญครางไม่เป็นภาษาคน

" เร็วอีก....เร็วอีกคะ พี่คะ " เธอคล้องมือกับคอผม แล้วขยับเอวอัดกับดุ้นผมผมเร่งจังหวะตามที่เธอบอก หีของเธอตอดกระตุก ผมไม่สามารถทนได้อีกตอไปแล้ว มันจะเสร็จ
" แพทตี้...พี่ไม่ไหวแล้ว " ผมครางออกมา
" อย่าแตกในนะ...แตกบนเต้าของแพท " เธอร้องขอออกมาเสียงกระเส่าผมชักควยออกจากโพลงหีของเธอ แล้วขยับไปคล่อมหน้าอกเธอ
" ชักให้เสร็จสิ " ผมออกปากแพทตี้ใช้สองมือคว้าลำควยของผมและรูดมัน จนผมเสร็จ

     ผมรู้สึกดีอย่างที่สุดผมกระฉูดน้ำเงี่ยนลงบนเต้านมของแพทตี้ เธอรูดน้ำให้ไหลออกจากลำควยหยดบนอกของเธอแล้วใช้สองมือลูบเต้าที่เปรอะเต็มไปด้วยน้ำนั่น

" นี่เยี่ยมมากเลยนะ...นาย..ขอบคุณสำหรับการรักษาแผลของชั้นและทำให้ชั้นรู้สึกเป็นอิสระ " เธออยู่ใต้หว่างขาผม และส่งยิ้มให้ผม
" อา...คุณก็ทำให้ผมมีความสุขมากเลยนะรู้รึเปล่า? " ผมบอกกับเธอ แพทตี้ยิ้มกว้าง
" ทิชชู่อยู่ไหน? " เธอถามผม
" อยู่บนโต๊ะนั่นไง " ผมตอบเธอแพทตี้เช็ดทำความสะอาดน้ำเงี่ยนผมบนตัวเธอ และทิ้งมันลงถังขยะ

     เธอเดินออกจากห้องนอนไปที่ห้องนั่งเล่นและสวมใส่เสื้อผ้าของเธอ เธอคว้าบ็อกเซอร์ของผมไว้ในมือ ผมก็หยิบชุดชั้นในและกางเกงในเธอในมือเธอยิ้มให้ผม

" เราแลกกัน..ชั้นจะเอาของนายไป " เธอยิ้มกว้างให้ผม

     เธอกลับมาเป็นแพทตี้ที่สดใสอีกครั้งและเธอก็จากไป ทิ้งผมไว้ในบ้านของผมให้ตายเถอะ..ผมทำอะไรเนี่ย..ผมเป็นนักเขียนและควรจะตั้งใจทำงานแต่ตอนนี้..ผมเย็ดกับผู้หญิงดาราสาวที่ผมชอบ และพวกเธอเป็นแรงบรรดาลใจในการทำงานของผม

ยังไงดี...ยังไงก็ตาม ผมว่าผมไม่ควรจะขัดใจพวกเธอ มันคงดีกวาที่ผมจะเล่นไปบทที่พวกเธออยากให้เล่น ผมหยิบกล่องที่อยู่ในลิ้นชักใต้เตียงของผม ก่อนที่จะเปิดมันออก...ในนั้นมีบราของน้องเก้า ผมเอาชุดชั้นในสีแดงพับใส่มันลงไปหลังจากผมทำความสะอาดแล้ว นี่มันของขวัญล้ำค่าชัด ๆคืนนี้คงนอนดึกแน่ ๆ ที่นอนชุ่มขนาดนี้


โปรดติดตามตอนต่อไป..........


                 บทที่ 5.1 แผนที่ไม่อาจล่วงรู้

          หลังจากออกจากบ้านของนักเขียนหนุ่ม แพทตี้ อังศุมาลิน ขับรถไปยังคอนโดแห่งหนึ่ง คอนโดแห่งนี้เป็นที่เดียวกับที่เก้า มาเมื่อสอง-สามวันก่อน แน่นอนว่า เธอกดลิฟท์ไปยังชั้น 7 พร้อมกับถือกุญแจที่มีไม้สลักอันเล็ก ๆ ห้อยอยู่มันสลักเลขห้อง และเลขนั้นคือ 707 ประตูถูกเปิดออก ภายในมีหญิงสาวสองคนนั่งรออยู่บนโซฟายาว
                
" พี่แพท....เป็นไงบ้างคะ? " สาวสวยตากลมโตหนึ่งในสองคนนั้นกล่าวถ้ามออกมา
" เค้าอ่อนโยนมาก...ดีกว่าแฟนงี่เง่าของพี่ตั้งเยอะ " แพทตี้ปิดประตูลงกลอนแล้วเดินเขามานั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง
" จริงเหรอ?...แบบนี้ไม่ดีเลย...สงสัยว่าจินตนาการของชั้นจะแห้วซะแล้ว? " สาวตาคมอีกคนทำหน้าผิดหวัง
" ใหม่...เฟิร์นจะไปก่อน...และใหม่ก็ต้องไปวางแผนและเตรียมตัวอีกนี่นา...  ใช่ไหม..? " สาวตากลมโตคือ ใบเฟิร์น พิมพ์ชนกดาราสาวหน้าหวาน จากช่องยอดนิยมช่องหนึ่ง ส่วนสาวตาคมนั่นคือ ใหม่ ดาวิกา เพื่อนซี้สาวใบเฟิร์นนั่นเอง

     ทั้งสองสาวมองหน้ากันแล้วมองกลับไปที่หน้าของแพทตี้ ก่อนที่จะยิ้มให้ ดูเหมือนพวกเธอจะวางแผนอะไรบางอย่าง และแน่นอน แผนของพวกเธอจะต้องตื่นเต้นแน่ ๆ.....


          ติดตามตอนเก่าๆได้ที่นี่ครับ........

ตอนที่ 1http://xonly69.com/read-xonly-tid-154974-fpage-2.html
บทเสริม ตอนที่ 1.1http://xonly69.com/read-xonly-tid-154995-fpage-2.html
ตอนที่ 2+ บทเสริม ตอนที่ 2.1http://xonly69.com/read-xonly-tid-155087.html
ตอนที่ 3http://xonly69.com/read-xonly-tid-155245.html
ตอนที่ 4http://xonly69.com/read-xonly-tid-155388.html  [/b]