🧡 XONLY 🧡

ครั้นพอมาเจอนายนนท์กับเมย์เดินออกมาจากออฟฟิสที่ทำงานด้วยท่าทางสนิทสนมกันนั้น ใจผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อ
ทั้งสองคนเดินมาขึ้นรถของเมย์ แล้วขับออกไปนั้น ผมจึงค่อยๆขับรถตามไปห่างๆ พร้อมโทรไปที่เบอร์ของเมย์

"ดีค่ะพี่โอ...มีอะไรหรือเปล่าคะ..." เสียเมย์สดใสไพเราะท่าทางน้ำเสียงดุมีความสุขดังลอดมาตามลำโพง

"อ่อ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ..แค่พี่โทรมาบอกว่าวันนี้พี่พาน้องมายไปตรวจสุขภาพน่ะครับ...ขากลับผ่านร้านเป็ดพะโล้เจ้าโปรด
ของเมย์ พี่เลยซื้อติดมือมาด้วย..เลยอยากรู้ว่าเมย์จะกลับมาทานข้าวเย็นกับพี่มั๊ย.." นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมพูดปดกับเมย์
เรื่องเป็ดพะโล้

"คงไม่ได้หรอกค่ะพี่โอ..ช่วงนี้ใกล้ปลายเดือนแล้ว..งานเมย์เร่งน่ะคะ..คืนนี้คงกลับดึกอีกแระ....นี่ยังอยู่ที่ทำงานเลยค่ะ..ฝาก
จุ๊บยัยหนูด้วยนะคะ..บายค่ะพี่..."

เมย์พูดรัวเร็ว แล้วรีบวางสาย ผมวางโทรศัพท์ลงอย่างอ่อนแรงสับสนงุนงงว่าทำมเมย์จึงต้องโกหกผม การขับรถออกไปโดย
มีนายนนท์ที่สนิทสนมนั่งคู่ไปด้วยนั้น หาใช่เรื่องที่เสียหายจนต้องมาโกหกหลอกลวงกัน นอกเสียจากว่าจุดมุ่งหมายที่เมย์
กับนายนนท์จะไปนั้น มันบอกไม่ได้จึงต้องโกหกผม

ผมจึงเร่งความเร็วของรถขับตามไปอย่างไม่ให้คลาดสายตา เพียงสักครุ่เดียวรถของเมย์ก็เลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆ แล้วขับ
ตรงต่อไปผมขับตามดุห่างๆ เพราะในซอยเล็กๆนั้นค่อนข้างเงียบสงบไร้ยวดยานพาหนะ แต่สายตาของผมก็แลเห็นได้ตลอด
ว่า พอเข้าซอยไปได้ไม่ถึง500เมตร รถของเมย์ก็เลี้ยวเข้าไปในสถานที่หนึ่ง

ผมจึงขับตามไปดู เห็นป้ายสลักชื่อสถานที่ที่เมย์ขับรถเข้าไปอย่างชัดเจนว่า..รื่นรมณ์รีสอร์ต.. แม้ผมจะห่างเหินการเที่ยวเตร่
ไปนานพอสมควรตั้งแต่แต่งงานกับเมย์ แต่ผมก็พอดูพอรุ้ว่ารีสอร์ตกลางกรุงแห่งนี้คือสถานที่ใด คนที่เข้าไปใช้บริการนั้น
เข้าไปทำกิจกรรมใดในนั้น เมื่อผมเห็นชัดเจนรู้แจ้งแก่ใจดีแล้ว ผมจึงขับรถผ่านเลยไปก่อนจะหักหัวรถเลี้ยวกลับออกมา แล้ว
ขับรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่โหวงเหวง ด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย พอขับรถถึงบ้านจอดรถดับเครื่องยนต์แล้ว ผมก็สอดมือไปอุ้ม
น้องมายมาแนบอก รอยยิ้มเล็กๆของเธอที่มองหน้าผม ดวงตากลมดำเล็กๆนั้น บัดนี้ผมรุ้แล้วน้องมายหน้าตาเหมือนใคร...
ใช่เลย..ยิ้มแบบนี้ มันเป้นยิ้มของนายนนท์เด็กรุ่นน้องที่ผมรักเหมือนน้องชายนั่นเอง


แล้วคืนนั้นเมย์ก็กลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน ใบหน้าดูอิดโรย แต่แววตากลับสุกใสเต้มไปด้วยความสุข เมย์ทักทายผมเบา
ตามปรกติ ส่วนผมก็เก็บงำเรื่องราวที่รับรู้เอาไว้กับตัวเอง ทำตัวเหมือนปรกติไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะกับน้องมายที่
ได้รับความรักความห่วงใยความสงสารจากผมไปแบบเต็มหัวใจ แม้เธอจะไม่ใช่ลูกผม แต่ผมก็รักเธออย่างสนิทใจ พร้อมกับ
ให้คำมั่นสัญญากับตนเองว่า ผมจะไม่มีวันแพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรับรุ้ ดูไปแล้วผมคงเหมือนลาตัวหนึ่ง แต่ไม่ใช่ลาโง่ ผม
เป็นลาที่แบกบรรทุกน้ำหนักไว้เต็มหลังจนแอ่นแปร้ รอวันที่แบกต่อไปไม่ไหว

แล้ววันนั้นก็มาถึงเมื่อน้องมายป่วยจนต้องเข้าโรงพยบาลอีกครั้ง ผมพยามยามโทรหาเมย์เพื่อบอกให้เธอรับรู้ แต่โทรอย่างไร
กี่ครั้งกี่หน สายก็ไม่เคยว่าง เหมือนเมย์ปิดโทรศัพท์ไม่ต้องการติดต่อกับใคร จนกระทั่ง4ทุ่มผมกลับมาจากโรงพยาบาล แต่
น้องมายจำเป็นต้องแอตมิด เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน พบเมย์อยุ่ที่บ้านแล้วแต่ภายในห้องรับแขกกลับมีแก้วเครื่องดื่มพร้อมอาหาร
การกินวางค้างอยู่ แสดงว่างานเลี้ยงในบ้านผมเพิ่งเลิกลาไปก่อนหน้าที่ผมจะกลับมาถึงเพียงสักครุ่ สิ่งที่ผมพบเห็นเปรียบ
เสมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ถูกวางใส่หลัง แม้เป้นเพียงเส้นฟางบางเบา แต่ผมก็ไม่สามารถแบกรับน้ำหนักได้อีกต่อไป

"เมย์..ทำไมเธอถึงทำแบบนี้.."

ผมตรงเข้าไปจับไหล่สองข้างของเมย์เขย่าแรงๆด้วยความโกรธ ส่วนเมย์นั้นคงดื่มไปหลายแก้ว เธอจึงโอนเอนไปมาส่งยิ้ม
ตาปรือๆเศร้าๆมาให้ผม พร้อมพูดอ้อแอ้ๆถามว่าผมกับน้องมายไปไหนกันมา แล้วเล่าเรื่องว่าวันนี้นายนนท์มาลา เพื่อไปศึกษา
ดูงานที่ต่างประเทศ เลยดื่มกันนิดหน่อย ผมได้ยินชื่อนายนนท์ สติผมก็ควบคุมไม่อยู่เสียแล้ว

"อ่อดื่มเหล้าเลี้ยงอำลากับชู้รัก รึ ถามจริงๆว่าใจเมย์ทำด้วยอะไร เธอเคยรักน้องมายบ้างมั๊ย น้องมายเป็นลูกของเธอนะ..ไม่
ใช่ลูกของพี่เลย แต่พี่ยังรักเธอมากเสียกว่าคนที่เป็นแม่อีก.." ผมเผลอพูดออกไปด้วยความโกรธ ความลับที่ตนเองต้องการ
เก็บงำแล้วปล่อยให้ตายไปกับตัวผม โดนผมพูดออกมาจนหมด เมย์ได้ยินถึงกับชะงักหน้าซีดเผือด ก่อนจะค่อยๆร้องไห้น้ำตา
ไหลออกมาอาบสองแก้มช้าๆ

ผมไม่รุ้เลยตอนนั้นว่าเธอร้องไห้เพราะความหวาดกลัวที่ผมรุ้ความจริง หรือร้องไห้เสียใจกันแน่ที่ชู้รักจะจากไปต่างประเทศ
หลายเดือน ผมโกรธสุดเหวี่ยงจึงผลักเธอกระเด็นหล่นโครมลงบนโซฟา แล้วหุนหันขึ้นไปเก็บข้าวของตั้งใจเอาไว้เลยว่าคง
อยู่ร่วมชายคากับผู้หญิงใจร้ายคนนี้ไม่ได้แล้ว

"พี่โอ..เมย์ขอโทษ..เมย์ผิดไปแล้ว..ฮือๆๆๆ..ฟังเมย์พูดก่อนได้มั๊ยคะ.." เมย์เดินมาหาพร้อมทรุดตัวกอดหลังผมแน่น

"เมย์ผิดไปแล้ว..เมย์รักพี่นะคะ..พี่ฟังเมย์พูดก่อน แล้วหลังจากนั้นถ้าพี่ยังต้องการทิ้งเมย์อีก เมย์ก็ยอมรับค่ะ."

เมย์พูดไปสะอึกสะอื้นไป แม้ผมจะโกรธเธอในขณะนั้น แต่ผมก็ไม่เคยเกลียดเมย์เลยเป็นความสัตย์จริง เพราะเธอคือผุ้หญิง
คนแรกและคนเดียวที่ผมรัก แม้เมย์จะนอกใจผมก้ตาม เมื่อเมย์เห็นว่าผมยอมหยุด แม้ไม่ได้พุดว่าจะยอมฟัง เธอก็เริ่มเล่าเรื่อง
ที่เกิดขึ้นให้ฟังช้าๆ

"ช่วงที่พี่โอไปต่างประเทศน่ะค่ะ..พี่ไปหลายเดือน จนเมย์เหงา ก็มีนนท์นี่แหละคอยเป็นเพื่อนคุย จนวันหนึ่งที่บริษัทมีงาน
เลี้ยง เมย์กับนนท์ต่างก็เมาแล้วพากันกลับมาที่บ้าน เมย์เมาจนเผลอหลับไปตรงโซฟา เลยโดนนนท์ล่วงเกิน..แม้เมย์จะไม่
เต็มใจ..แต่เมย์ก็เสียตัวให้นนท์ไปแล้ว..พี่โอเมย์ขอโทษ..ที่เมย์หลงความสุขที่นนท์ทำให้..เขาทำให้เมย์ได้รับความสุข..เอ่อ.
..มากกว่าพี่โอทำค่ะ..แต่เมย์ก็ตั้งใจไว้แล้วว่า เมื่อพี่กลับมาเมย์จะหยุด เพราะเมย์ไม่ได้รักนนท์ เมย์แค่หลงกับความสุขที่เขา
ทำเท่านั้น..แล้วเมย์ก็เลิกติดต่อกับนนท์ไม่เคยให้เขาทำอีกเลย..จนเมย์รุ้ตัวว่าท้องน้องมาย..เอ้อ...พี่เข้าใจถูกแล้วค่ะ..นนท์
เป็นพ่อน้องมาย.."

"เมย์ไม่กล้าบอกพี่ ยิ่งเห็นพี่มีความสุขที่กำลังมีลูก เมย์ยิ่งไม่กล้าพุด ให้พี่ผิดหวังเสียใจ อีกทั้งเมย์ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเลิกติด
ต่อกับนนท์ แต่พี่คงจำได้ว่า พอพี่รุ้ว่าเมย์ท้อง พี่ไม่เคยสนใจเมย์เลย สนใจเพียงลุกในท้องของเมย์ เมย์ยังต้องการความสุข
จากพี่อยู่นะคะ..แต่พี่ก็ไม่เคยให้ จนเมย์อึดอัด เครียด เหงาและต้องการความรักความสุขเหมือนเดิม เมย์เลยให้นนท์ช่วยทำ
ให้..จนเมย์ยอมรับว่าหลงไหลเขา..แต่ไม่ได้รักนะคะ เมย์รักพี่คนเดียว..พี่รักลูกเมย์มากแค่ไหนใจเมย์ก็ยิ่งเป็นทุกข์ เมย์กลัว
พี่รุ้ความจริงแล้วเสียใจ ..แต่ตอนนี้พี่รุ้แล้ว..พี่จะทิ้งเมย์ไปก็ได้นะคะ..เมย์ยอมรับผิด..ทุกอย่าง.."

เมย์พูดจบก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม ใจผมที่ลุ่มร้อนเหมือนโดนไฟแผดเผาเมื่อสักครู่ ค่อยเย็นลง คิดตามคำพูดของเมย์ทุก
อย่าง ก็รุ้ว่าตัวผมเองนั้นก้มีส่วนผิด มีส่วนผลักดันให้เมย์ไปทำเรื่องบัดสี อย่างที่บอกไปว่าเมย์เป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียว
ที่ผมรัก เมื่อเธอก้าวพลาดพลั้งผิดไปแล้ว เมื่อเธอสารภาพความผิดออกมาเช่นนี้ ผมจึงตัดสินใจยอมให้อภัยกับเธออีกครั้ง

"ถ้าเมย์รักพี่อย่างที่พูด เมย์เลิกติดต่อกับนายนนท์ได้มั๊ย..ลาออกจากงานแล้วมาเลี้ยงดูน้องมายที่บ้าน..ทำได้มั๊ย" ผมถาม
เสียงเข้มๆออกไป แล้วตั้งใจรอฟังคำตอบจากเมย์ แล้วเมย์ก้ตอบออกมาได้อย่างรวดเร็วว่าเธอจะทำตามที่ผมพูดทุกอย่าง ขอ
เพียงให้ผมกลับมารักเธอได้เหมือนเดิมแค่นั้นก็พอ แล้วเมย์ก็ทำได้ตามคำพูด รุ่งขึ้นเธอไปลาออกจากงานอย่างกระทันหัน
จากนั้นชีวิตคู่ของผมกับเมย์ก็กลับมามีความสุขกันอีกครั้งโดยไม่มีนายนนท์มาเป็นบุคคลที่สาม
.......................
เวลาแห่งความสุขมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วจนตอนนี้น้องมายอายุได้สามขวบแล้ว ผมลืมตานอนนิ่งอยู่ในความมืด มาเป็น
เวลานับชั่วโมงคิดทบทวนเรื่องราวซ้ำไปซ้ำมา มีเรื่องให้ต้องขบคิดมากมายเหลือเกิน  ข้างกายผมมีเมย์ภรรยาแสนรักที่นอน
หลับสนิทไปเนื่องจากความอ่อนเพลียจากการเลี้ยงดูลูกน้อยแก้วตาดวงใจของเราทั้ง2คน ผมลุกขึ้นมานั่งพิงพนักหัวเตียง
อย่างเบาๆ ระวังไม่ให้ไปรบกวนการหลับของเมย์ มองไปที่เตียงเด็กข้างๆอีกสองเตียงที่วางคู่กัน แล้วผมก็ยิ้มออกมาเมื่อนึก
ถึงความน่ารักช่างพูด ช่างคุย แสนซน ของลูกสาววัย 3 ขวบ

น้องมาย หัวใจของผมกระตุกนิดนึงเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าเธอเป็นลูกสาวของชายหนุ่มรุ่นน้องที่ผมเคยรักและไว้ใจ ผู้เป็นต้น
เหตุให้ชีวิตสมรสของผมประสบกับมรสุมลูกใหญ่จนเกือบจะอับปางลง นายนนท์ แต่นั่นก็มิได้ทำให้ความรู้สึกรักน้องมายลด
น้อยลงไปแต่อย่างไร เธอยังคงเป็นลูกผม ลูกที่ผมแสนรักเมื่อแรกพบหน้าอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย ถัดไปอีกเตียงก็เป็น น้อง
ไมค์ ลูกชายวัยหนึ่งขวบ หัดพูด หัดเดินตัวป่วนประจำบ้าน ผลิตผลจากความรักความเข้าใจของผมกับเมย์ ตัวป่วนประจำบ้าน
ที่ทำให้ทุกคนวุ่นวายแต่ก็เปี่ยมสุข........


[post]เป็นเวลาสองปีมาแล้วหลังผ่านพ้นมรสุมลูกใหญ่ในชีวิต เมย์พยายามทำทุกอย่างเพื่อไถ่ถอนความผิดที่เธอกระทำกับผมให้
รู้สึกลดน้อยลง ถึงผมจะไม่ได้คิดและยินยอมให้อภัยเธอทุกประการโดยไม่มีเงื่อนไขเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ผมรัก ก่อน
หน้านี้เธอเคยบ่ายเบี่ยงทุกครั้งที่ผมขอให้มีลูกอีกคนเพื่อมาเป็นเพื่อนเล่นกับน้องมาย เธอตัดสินใจงดยาคุมกำเนิดโดยไม่
บอกผม หลังจากนั้นสองเดือนเธอเอาผลการตรวจครรภ์มาให้ผมดู ทำให้ผมตื่นเต้นดีใจ แทบจะประกาศไปสามบ้านแปดบ้าน
เห่อกับลูกไม่แพ้ตอนที่ท้องน้องมาย เธอลาออกจากงานเพื่อมาเป็นแม่บ้านเต็มตัวเพื่อเลี้ยงดูน้องมายเต็มที่ชดเชยช่วงเวลา
ที่หายไป กับประคบประหงมน้องไมค์ในครรภ์ของเธอ ซึ่งก็ไม่ได้แพ้ท้องอะไรมากมาย กลับทำให้ยิ่งสวยอิ่มเอิบมีน้ำมีนวล
เพิ่มมากขึ้นไปอีก กับอีกเหตุผลประการหนึ่งซึ่งผมรับรู้อยู่ลึกๆในใจก็คือ เธอต้องการตัดขาดการติดต่อกับนายนนท์ไม่อยาก
ให้ผมต้องระแวงเคลือบแคลงใจเธออีก รวมทั้งยังให้น้องไมค์ได้ดื่มนมจากเต้าของเธอ ทั้งที่เธอเคยปฏิเสธไม่ยอมให้น้อง
มายได้ดื่มเพราะกลัวจะเสียทรง ผมเชื่อได้อย่างสนิทใจเต็มที่ว่า เธอทำทุกอย่างเพื่อผม ฟังดูก็เหมือนกับชีวิตของผมกำลัง
เปี่ยมสุข ภรรยาก็ดี ลูกก็น่ารัก บริษัทที่เปิดไว้ก็เจริญก้าวหน้า ดูเหมือนไม่มีอะไรจะมาเป็นปัญหาให้ต้องขบคิด แต่ทว่ามัน
ไม่ใช่อย่างนั้น.........

หลังจากเมย์คลอดน้องไมค์และพักฟื้นมา3เดือนจนเข้าที่ เราร่วมรักกันด้วยความดูดดื่มและเร่าร้อน หลังจากที่ก่อนหน้านี้ได้
แต่ผลัดกันช่วยปลดเปลื้องกันด้วยมือและปากเท่านั้น ชีวิตเซ็กซ์เราก็ดูเหมือนปกติทุกอย่างหลัง แต่จากนั้นบางครั้งบาง
อารมณ์ ผมกลับสังเกตุเห็นว่าเมย์ต้องแสร้งแสดงอาการถึงจุดสุขสมออกมาเพื่อเอาใจผม หลายครั้งหลายหนที่เธออารมณ์
ค้างแล้วเผลอตัวแสดงอาการหงุดหงิดออกมาเวลาลูกๆกวน ถึงแม้เธอจะพยายามเก็บอาการแล้วก็ตาม คงเพราะไม่อยากให้
ผมไม่สบายใจ หรือเธออาจหวลคิดถึงบทรักของนายนนท์ที่เธอเคยลุ่มหลงจนยอมละทิ้งลูกผัวไป เมื่อคิดถึงอย่างนี้ใจผม
กลับรู้สึกแปลกๆ เมื่อคิดถึงสองเต้าคู่งามกับช่องทางรักแสนวิเศษของเมีย ที่ถูกนายนนท์มาแอบตีท้ายครัว ใช้ของที่เป็น
กรรมสิทธิ์ของผมคนเดียวและเมย์ก็ลุ่มหลงไปกับมันด้วย

บางครั้งเมื่อผมคิดถึงเรื่องนี้ยามร่วมรักกับเมย์ ผมกลับเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกคึกคักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจูงมือ
เมย์ขึ้นสวรรค์หลายๆครั้งจนเธอแปลกประหลาดใจจนต้องถามว่าผมไปคึกมาจากไหน ซึ่งผมก็ได้แต่อมยิ้มไม่ได้บอกเธอไป
นี่ใจผมเป็นอะไรไปแล้วนี่ ผมคิดทบทวนไปมาถึงผลได้ผลเสียจนตัดสินใจได้แล้วผมจึงหลับลงไปไม่นานหลังจากล้มตัว
ลงไปใหม่

-----------------------------
คืนรุ่งขึ้นเรานอนเคียงคู่ข้างกัน ผมกุมมือเมย์หลวม ๆ ไว้หลังจากร่วมรักกันเสร็จไปรอบแรก ผมตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว ที่จะ
ยับยั้งมรสุมลูกใหม่ที่อาจจะเกิดขึ้นอีกครั้งถ้าผมแก้ไขไม่ทันกาล

"ที่รัก" ผมเอ่ยขึ้นเบาๆ เมย์ก็ตอบรับเบาๆมาเช่นกัน

"พี่มีอะไรบางอย่างอยากจะถามเมย์ และอยากจะให้เมย์ตอบพี่มาตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจพี่ กลัวว่าพี่จะเสียใจ พี่อยากรู้ความจริง
ในใจเมย์จะได้แก้ไขก่อนทุกอย่างจะสายไป" ผมพยายามเรียบเรียงคำพูด ทั้งๆที่ใจกำลังเริ่มสั่นกับผลที่จะตามมา เมย์ย้อน
ถามกลับมาว่ามีเรื่องอะไร ดุน้ำเสียงของเธอแฝงแววกังวลไว้เล็กๆ

"พี่สังเกตุมาหลายเดือนแล้วว่าพักหลังๆนี่ดูเหมือนมีอะไรอยู่ในใจเมย์ บางครั้งเมย์แสดงอาการหงุดหงิดออกมาอย่างที่ไม่รู้ตัว .
อย่างวันนี้เมย์ก็ดุน้องมายใหญ่โต ทั้งที่เป็นเพียงเรื่องแค่เล็กน้อย เมย์มีอะไรจะบอกพี่มั๊ย" เมย์เงียบไม่ตอบ แต่ตั้งใจฟังสิ่งที่
ผมพูดออกมา

"บอกมาเถอะ พี่ไม่ว่าอะไร เรื่องอะไรพี่ก็รับได้ ปัญหาใหญ่กว่านี้พี่ยังเคยผ่านมาแล้ว" ผมพยายามสร้างความมั่นใจให้กับเมย์
แต่เธอก็ยังนิ่งเงียบ แต่ผมรู้ว่าภายในใจของเมย์กำลังคิดตาม

"เอาเถอะ ถ้าเมย์ไม่พูด งั้นพี่ถามเองแล้วกัน เมย์ตอบมาตามตรงแล้วกัน" เธอพยักหน้าตกลง

"เมย์....ยังคิดถึงนายนนท์อยู่ใช่มั๊ย" เมือเมย์ได้ยินผมพูด เธอมีสีหน้าดูตกใจ

"ไม่ใช่นะคะพี่โอ เมย์ไม่เคยคิดอย่างนั้น พี่โออย่าเข้าใจผิด" เสียงเธอละล่ำละลักปฏิเสธออกมาอย่างรวดเร็ว

"เมย์อย่ามาตอบเพื่อให้พี่สบายใจ พี่บอกแล้วว่าพี่สังเกตุเมย์มาหลายเดือนแล้ว พี่มั่นใจถึงถามเมย์เพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง เพื่อ
พี่จะได้ไม่ตัดสินใจทำอะไรผิดๆ ทำร้ายจิตใจเมย์" ผมยืนยันเสียงหนักแน่น จนเธอนิ่งอีกครั้ง

"เมย์ยังคิดถึงนายนนท์กับบทรักที่เคยลุ่มหลงใช่มั๊ยตอบพี่มาตามตรง พี่เข้าใจของที่เคยได้กินได้เสพจนติดใจเป็นปีๆ อยู่ๆ
จะให้มาตัดทิ้งเลยแบบไม่มีเยื่อใยมันคงไม่ใช่" เมื่อเมย์ได้ยินอย่างนี้ สองตาของเธอเริ่มรื้นด้วยน้ำตา

"ตอบพี่มาตามตรงเถอะ พี่ไม่ว่าอะไร"[/post]

พี่โอช่างเป็นพ่อพระจริง ๆ

อ่านแล้วเศร้า ๆ ยังไงไม่รู้ จะให้คนอื่นมาเอาเมียเรา ทั้ง ๆ ที่ดุ้นเราก็มีอยู่ บอกตรง เป็นผม ทำใจไม่ได้

พระเอกมาก จิตใจพี่ทำด้วยอะไร

พ่อพระ หาได้ยาก

สามีที่แสนดี พระเอกมาก

สรุปคือ อยากให้กลับไปหารุ่นน้อง?