🧡 XONLY 🧡

ขออภัย ไม่ทราบผู้ประพันธ์ ใครทราบรบกวนแจ้งด้วยนะครับ จะได้แก้ไข
เป็นซีรี่ย์เก่าเก็บที่ชอบมาก เลยอยากแบ่งปันครับ น่าจะมาจากสมัยเล่นบอร์ดพระเจ้าครับ
.. ผิดกฎประการณ์ใด รบกวนแจ้งด้วยนะครับ ..


ตอนที่ 8 - เกาะสวาทหาดสวรรค์

ปิดเทอมหน้าร้อน
หน้าร้อนต้องไปทะเล
ชายหาดส่วนตัว บ้านพักส่วนตัว ที่ดินส่วนตัว ดีว่ายังไม่ถึงขนาดเกาะส่วนตัว
ครอบครับของสุรัตนาวี............ไปพักผ่อนที่นั่น
อยู่ได้สองสามวัน คุณพ่อคุณแม่ขอตัวกลับก่อน มีธุระด่วนที่กรุงเทพฯ
ทิ้งสุรัตนาวีให้อยู่กับคนรับใช้ไม่กี่คน
....................................

ชายหาดส่วนตัว สุรัตนาวีเดินเล่น
อยู่ดีๆมีแผงขายหมู
"โลละ 55 พี่ โลละ 55 หมูถูกๆ หมูถูกๆ จ้า โลละ 55"
ชายร่างเตี้ย สวมหัวแป๊ะยิ้ม ตะโกนขายของ
ไม่มีคนซื้อ
จะมีคนมาซื้อได้ยังไง ที่นี่เป็นหาดส่วนตัว
"นี่อะไรเนี่ย รู้ไหมที่นี่มัน...........ว้าย"
ไอ้ทอนโปะยาเข้าให้ ไอ้อาร์มเข้ามาช่วยยกขา
ไอ้การ์ตูนรีบเก็บแผงหมูอย่างรวดเร็ว
.......................................

แถวๆป่าละเมาะ มีเสื่อปู
"โอเค กล้องพร้อม เชือกพร้อม ลูกสวนพร้อม"
ร่างเปลือยของคุณหนูวัย 14 ย่าง 15 ถูกมัดแบบญี่ปุ่น
ไอ้เตี้ยหมาตื่นค่อยๆทาเจลที่ปลายลูกสวน
"มึงถ่ายดีๆ ไอ้อาร์ม เข้ามาถ่ายใกล้ๆเลย............เอาแบบเห็นรูตูดจะๆ เลยนะเว้ย ดูดิเฮ้ยไม่มีขนเลยซักเส้น"
ลูกสวนค่อยๆเสียบเข้าไป บีบลูกสวนให้น้ำยาพุ่งเข้าไป
"อุ๊...........อึ้........." เสียงครางลอดผ้าปิดปาก ใบหน้าเหยเก
"เอามาอีกสองลูก.........เร็วๆว้อย"
น้ายาพุ่งเข้าไปในทวารหนักอีกสองระลอก หน้าใสๆเริ่มเหยเกเพราะมันปวด...........
"เฮ้ย แม่งทำหน้าปวดขี้ว่ะ ไอ้ทอน ไปเอากระโถนมาดิ๊"
กระป๋องคุกกี้เปล่าถูกยกมาจ่อก้น ไอ้การ์ตูนจับสุรัตนาวีนั่งยองๆ
"ฮึ้อ อือออออออออออออออออ"
ของเหลวสีน้ำตาลปนเหลืองพรั่งพรูจากทวารหนักของคุณหนู
น้ำตาเธอนองหน้า ป๊าขา แม่ขา ช่วยวีด้วย.....................
"ไอ้อาร์ม ถ่ายไว้ ถ่ายไว้ ชอตเด็ดๆว้อย ชอต.......อ๊ะ"
ปึ้ก ปั๊ก ตุ้บ
เสียงปิ่นโตเคาะหัวพวกมันสามคน
ชายร่างสูง กล้ามแกร่ง หัวโกนจนโล้นเลี่ยน
แววตาสีเหล็กจ้องพวกมันอย่างเยือกเย็น ทว่าแฝงด้วยรังสีอำมหิต
พวกมันวิ่งหนีโดยไม่คิดสู้.............

ชายผู้นั้นเดินเข้าไปหาสุรัตนาวีที่นั่งยองๆทับกระป๋องคุกกี้ ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ผมชื่อคมกริด คุณปลอดภัยแล้ว"
น้ำเสียงของเขาทุ้มนุ่มลึกยิ่ง
.......................................

กระท่อมกลางป่า
คุณหนูนั่งกินข้าวอย่างหิวโหย ชายหนุ่มนั่งนิ่ง นิ่งราวรูปสำริด ไม่ไหวติงแม้ขนคิ้วสักเส้น
สุรัตนาวีดื่มน้ำในขัน
"ขอบคุณมากค่ะ หนูไม่รู้จะขอบคุณ....เอ่อ........พี่คมกริด...."
"ผมไม่ใช่พี่คุณ"
"โทษค่ะ...เอ่อ....คุณคมกริด.."
"ที่นี่อยู่ในป่าลึก นี่คุณคงมาจากกรุงเทพฯใช่มั้ย มาเที่ยวละสิ อีก2-3 วันผมจะนั่งเรือจากเกาะเอาของไปขาย ค่อยแวะส่งคุณที่นั่น"
"ค่ะ........บ้านพักหนูอยู่.....อยู่หาด..........เอ่อ หาดแม่สะอี๋ค่ะ"
"ฮึ.....แถวนั้นพวกคนรวยจากกรุงเทพฯ มากว้านซื้อไว้เป็นที่ส่วนตัวพวกมัน....."
สุรัตนาวีรู้สึกไม่ดีเลย
"ถ้าคุณพาหนูไปส่ง หนูจะบอกป๊าหนูให้เงิน........."
"ผมไม่เคยช่วยเหลือใครเพื่อหวังเงิน!!!!!!!!"
"ข...ขอโทษค่ะ ฮืออๆๆๆๆ หนู ม.. ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกคุณ แค่อยากตอบแทนคุณที่ช่วยหนู"

สุรัตนาวีมองเขา จะว่าเขาเป็นชาวบ้านธรรมดาก็ไม่น่าใช่ เขาพูดจาดูมีการศึกษา หรือว่าที่เขามาอยู่ในที่แบบนี้เพื่อหลีกเร้นผู้คน เนื่องจากเรื่องน่าคับแค้นแต่หนหลัง........
เขายังหนุ่มแน่นแข็งแรง ดวงตาฉายแววแน่วแน่ในมรรคาวิถีตน
แต่ผู้ชายก็ต้องมีความอยากทุกคนไม่ใช่หรือ สุรัตนาวีคิด

"เอ่อ.........ถ้าคุณ.....จะไม่ยอมรับเงิน.........หนูไม่รู้จะตอบแทนยังไง......คุณอยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอคะ........"
สุรัตนาวีหน้าแดงซ่าน ตาเยิ้ม ยิ้มน้อยๆ
ความหนุ่มแน่นกำยำของเขาทำให้เธอเริ่มแฉะ
เขามองเธอ สีหน้าไม่เปลี่ยน แววตาสงบนิ่ง..........
...........................................

ตะเกียงดับแล้ว
มีแต่เสียงครวญครางของสุรัตนาวีในกระท่อม แทรกด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ผั่บ ผั่บ
เขาทำมาสองชั่วโมงแล้ว เปลี่ยนมาได้สิบเอ็ดท่า ความอุ่นร้อนพุ่งเข้ามาในตัวเธอแค่ครั้งเดียว
แต่เธอนั้น " เมฆฝนเนืองนอง " ไปถึง 3 รอบ
ทวนศึกของเขาช่างแกร่งกล้าเสียจริง สุรัตนาวีรักมันหมดหัวใจ
ตลอดสองชั่วโมง.................
ไม่มีลูกเล่นแพรวพราวเหมือนพี่เอ๋
ไม่มีถ้อยคำหวานหูเหมือนพี่อาร์ต
ไม่มีจูบรัญจวน หอมรูก้นเธอด้วยความรักใคร่ ไม่มีหยอกเย้าเอาใจ

มีแต่เพลงทวนที่กระหน่ำราวห่าฝน
ไม่มีเสียงร้องใดๆเลยจากปากเขา อย่าว่าแต่คำพูด
สองชั่วโมงแล้ว สีหน้าเขายังไม่เปลี่ยน เรี่ยวแรงเขาไม่มีทีท่าว่าจะหมด
"โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ที่รักจ๋า........เข้ามาแรงๆเลย ของวีจะ....จะพังแล้วค่ะ วี...โอ๊ย.........วีจะ.......จะถึง.....ล.แล้ว"

" เมฆฝนเนืองนอง " รอบที่สี่แล้ว
เขาชักทวน รีบขึ้นคร่อม เอาปลายทวนถูหน้าถูปากเธอ
สุรัตนาวีแลบลิ้นเลียวนรอบหัวทวนอย่างรู้งาน เขารีบเสือกหัวทวนเข้าปาก
สุรัตนาวีห่อเม้มริมฝีปาก เสียงลิ้นเลียวนท่อนทวนดังไปปาก กุ๊กกั๊ก กุ๊กกั๊ก
เขาค่อยๆกระดกเอวซอยปากสุรัตนาวี
ทวนยิ่งกระแทก ปากเธอยิ่งดูด ลิ้นเธอยิ่งวน
เขารีบชักทวนออกมาก่อน ขอพักยก แต่ลิ้นของสุรัตนาวีกลับตามไปเลียไล้จากปลายถึงโคน ไล่ลงมาถึงสองใบที่ห้อยอยู่ หนึ่งในสองลูกผลุบหายเข้าไปในปากสุรัตนาวี แก้มเธอตุ่ย.........สอบใบซ้ายขวาสลับกันอยู่ในปากของเธอ
เขารีบดึงมันออกมา น้ำลายเธอยึดติดออกมาเป็นสาย รีบเสือกทวนเข้าปากอีกรอบ
ซอยปากครานี้รุนแรงยิ่ง เขาจับหัวเธอไว้ไม่ให้ไปไหน เสียงอู้อี้ดังในคอของสุรัตนาวี
เร็วขึ้นอีก
"อู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอืออออออ" ไหวไม๊ สุรัตนาวี
เร็วอีก
"อุ อุ๊บบบบบบ อูๆ................" อดทนอีกนิด สุรัตนาวี
เร็วกว่านี้
"อู๊ออออออออออออออออออออออ" พยายามเข้า สุรัตนาวี
เร็วสุดๆ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ้ะ อ้าาาาาาาาาาา ฮื่อๆๆๆๆๆ" เสียงเขาร้อง
หัวทวนดันลึกสุดช่องปาก น้ำทวนกระฉอกใส่ สุรัตนาวีสำลักน้ำทวน เธอเบือนหน้าคายทวน น้ำทวนไหลย้อยจากมุมปาก
เขาขยี้น้ำทวนติดปลายหัวละเลงทั่วแก้ม กระเซ็นเลอะใบหน้าเธอ............
............................................

ตอนนี้พวกคนใช้คงโทรไปบอกป๊ากะแม่ที่กรุงเทพฯ ป๊ากะแม่คงเป็นห่วงแย่ สุรัตนาวีคิด
แต่ตอนนี้ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
สุรัตนาวีเลยตัดสินใจว่าจะอยู่ที่กระท่อมนี้ต่ออีกหนึ่งอาทิตย์!!!!!!!
.............................................