🧡 XONLY 🧡

[backcolor=#ffffff]






ตอนที่ 23 จุดจบและการเริ่มต้น [backcolor=#ffffff][/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]"แม่ครับ. . .แม่อยู่ที่ไหน. . .ผมคิดถึงบ้าน ฮือ ฮือ"[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]แม้ตลาดนัดจะคับคั่งไปด้วยผู้คนคณานับ แต่ในโลกของเต๋อ สิ่งที่เขาได้ยินได้เห็นมีเพียงความมืดและความเงียบงัน. . .จินตนภาพที่ตามหลอนหลอกในห้วงนึกคิดทำให้เขาตัดขาดจากเหตุผลในโลกแห่งความเป็นจริง ความบิดเบี้ยว ความสับสน ความคับแค้นก่อตัวเป็นก้อนหนักอึ้งเข้ายึดหน่วงสติสัมปชัญญะไม่ให้มีโอกาสต่อรองกับด้านมืดในจิตใจตน[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]"เพราะพวกคุณ. . .พวกคุณแท้ ๆ. . .คนใจร้าย"[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]สิ้นเสียงรำพึง เต๋อลุกขึ้นยืนตระหง่านและ. . . [/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]ปลดปล่อยก้อนอันหนักอึ้งในหัวสมองนั้นกระจายสู่ผู้คน เขาจะไม่แบกรับมันไว้คนเดียว ตรรกะของเต๋อในตอนนี้มีเพียงแค่. . . เขาเคยถูกกดทับให้ต่ำเท่าไหน. . . ทุกคนต้องต่ำยิ่งกว่าที่เขาเคยเป็น[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
[backcolor=#ffffff].[/backcolor]
ทางทิศใต้. . . . .
.
.
หนุ่มรุ่นราวนักศึกษาสองคนในชุดฟุตบอลเป็นที่ต้องตาต้องใจกะเทยมีนมผมยาวนางหนึ่งซึ่งแอบเดินตามหลังเงียบ ๆ สภาพเหงื่อโทรมกายพร้อมหิ้วรองเท้าสตั๊ดติดตัวบ่งบอกว่าทั้งสองเพิ่งเล่นกีฬากันมา และกำลังเดินเลือกดูของซื้อของขายตามประสาคนเดินตลาดนัดทั่วไป เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยปากว่าจะแวะดูกางเกงในตัวใหม่เสียหน่อย เพราะวันนี้ต้องค้างบ้านเพื่อนอีกผู้หนึ่งอย่างกะทันหันและไม่ได้เตรียมของใช้ส่วนตัวล่วงหน้า เรื่องนี้. . . ไม่อาจรอดพ้นหูของผู้ที่กำลังจับจ้อง
.
.
"แวะดูก่อนได้นะค้า กางเกงใน บอคเซอร์ เสื้อกล้าม เสื้อยืด วันนี้ลดพิเศษจ้า" เจ๊แม่ค้าชุดชั้นในสุภาพบุรุษโฆษณาเชิญชวนขันแข็ง แผงของเธอทำมาค้าคล่องเนื่องด้วยมีสินค้าให้เลือกหลากหลาย
.
.
"ฝากดูร้านแป๊ปนึงนะน้อง เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำหน่อย รีบไปรีบมา แป๊ปเดียวจริง ๆ" เธอไหว้วานร้านขายเครื่องประดับทำมือด้านข้างช่วยดูร้านให้อย่างเกรงอกเกรงใจ ก่อนผละออกจากที่นั่ง
.
.
"อูย ปวดจะแย่อยู่แล้ว" ขณะที่แม่ค้าแผงชุดชั้นก้าวเข้าห้องน้ำ. . .
.
.
เธอถูกใครบางคนฉุดเข้าห้องส้วม และทำร้ายศีรษะจนหมดสติ
.
.
.
"อ้าว. . .คนขายไม่อยู่" หนุ่มนักฟุตบอลผิวสีน้ำผึ้งเกาหลังหัวแกรก ๆ ส่วนเพื่อนหนุ่มร่างสูงใหญ่ช่วยเหลียวซ้ายและขวามองหาคนที่น่าจะให้คำตอบได้
.
.
"เดี๋ยวก็มา เจ๊แกไปเข้าห้องน้ำ รอก่อนนะคะ" หญิงสวมชุดแนวยิปซีขายเครื่องประดับร้านด้านข้างช่วยออกหน้าแทนให้ตามคำฝากฝัง อย่างไรก็ดีเธอคงไม่ก้าวก่ายถึงขนาดช่วยขายแทนให้ หลังจากพูดจบก็หันไปต้อนรับกลุ่มลูกค้าของร้านตัวเองที่กำลังเลือกชมสร้อยคอลูกปัด
.
.
.
"มึงไปดูร้านอื่นเหอะ ไม่ก็ไปดูเซเว่น มีเกงในขายเหมือนกัน" เพื่อนร่างสูงใหญ่กล่าว และหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งก็มีท่าทีเห็นด้วย โดยธรรมชาติผู้ชายก็ไม่ค่อยบรรจงเลือกปราการด่านสุดท้ายอยู่แล้ว มีอะไรก็ใส่ ยี่ห้อใดสีใดไม่เกี่ยง ขอให้นุ่งแล้วไม่เจ็บไข่เป็นอันใช้ได้
.
.
"เดี๋ยวค่ะ มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอ" กะเทยที่แอบเฝ้ามองสองหนุ่มมาตลอดเข้าสวมรอยเป็นเจ้าของแผงกางเกงใน หลังจากทุบหัวเจ้าของตัวจริงและจับขังไว้ในห้องส้วม เธอหอบเหนื่อยผิดปกติราวกับฆาตกรเพิ่งฆ่าคนมาหมาด ๆ สองหนุ่มนักฟุตบอลมองหน้ากันอย่างฉงน เกิดมาก็เพิ่งเคยพบเจอกะเทยสาวขายชุดชั้นในชาย แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งสองไม่ได้ถือเป็นสาระในเมื่อมีผู้ขายพร้อมให้บริการตรงหน้าแล้ว
.
.
"เลือกดูก่อนได้ค่ะ ไม่ซื้อไม่เป็นไร" กะเทยสาวแสร้งจัดหน้าร้านราวกับเป็นเจ้าของร้านตัวจริง พร้อมกันนี้เธอได้ลามเลียหนุ่มนักฟุตบอลทั้งสองผ่านความคิดอันอกุศล เธอวาดภาพในหัวฟุ้งซ่าน คิดว่าภายใต้เป้ากางเกงบอลเปียกเหงื่อเป้านูนแน่นจะเป็นอย่างไร หนุ่มนักฟุตบอลจะมีรสนิยมเลือกกางเกงในแบบไหน
.
.
"เอาตัวเดียวครับ" หนุ่มผิวสีน้ำผึ้งตัดสินใจได้ไม่ยาก เขาไม่พิจารณาคุณสมบัติสินค้าอย่างละเอียดละออ หยิบกางเกงในรอสโซ่ถูก ๆ สีดำส่งให้แม่ค้าคิดเงิน
.
.
กะเทยสาวรู้สึกร้อนผ่าวตามเนื้อตัว เธอรู้สึกว่าลูกค้าตรงหน้าช่างเปี่ยมไปด้วยแรงดึงดูดทางเพศ เสื้อฟุตบอลเปียกเหงื่อชุมหน้าอกเต่งตึง ๆ และแผ่นหลัง ไหนจะเป้ากางเกงบอลอันนูนโด่ง ต้นขาแกร่งแน่น
.
.
"ร้านหนูใจดีนะคะ ให้ลองดูก่อนได้. . .ค. . .คุณพี่จะ. . .ลองก่อนก็ได้นะคะ". . . เธอก้มหน้างุด ๆ วาดนิ้วขีดไปมาบนโต๊ะด้วยความเก้อเขิน
.
.
โชคเข้าข้างเธอ ข้อเสนอหลุดโลกนี้เป็นที่ยอมรับได้ในอาณาบริเวณที่ตกอยู่ภายใต้สนามพลังโทรจิตวิปริต เรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นได้เสมอภายใต้กฎนี้
.
.
"ล . . .ลองได้จริง ๆ หรือครับ" หนุ่มผิวสีน้ำผึ้งถามทวนอีกรอบ เขาเพิ่งเคยพบร้านขายชุดชั้นในที่ให้ลองสวมใส่ได้เป็นครั้งแรก
.
.
"โห รู้จักรับมุกด้วยนะมึง ทีกับกูไม่เห็นเล่นแบบนี้บ้างวะ" เพื่อนร่างสูงใหญ่แซวด้วยอารมณ์ขัน
.
.
แต่เหตุการณ์เบื้องหน้าหาใช่เรื่องตลกโปกฮา
.
.
เพื่อนของเขารูดกางเกงบอลพร้อมกางเกงในออกหน้าร้านสด ๆ
.
.
"เฮ้ย! มึงทำไร!?" แม้จะทักท้วงก็ปราศจากผล เพื่อนหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งจัดแจงแกะกล่องกางเกงในตัวใหม่เพื่อลองสวมดูว่าจะกระชับพอดีเอวและพวงกระโปกหรือไม่ เขาไม่สนใจสายตาผู้คนรอบข้างที่จ้องมองด้วยความเงี่ยนเมื่อเห็นเขาเปลี่ยนกางเกงในกลางตลาด หลายคนมีบุญตาได้เห็นพวงไข่แกว่งไกวไหวไปมาใต้กล้ามตูดอันแข็งแกร่งเมื่อมองจากด้านหลัง
.
.
"เฮ้ย ๆ ๆ !! ไอ้เหี้ยกูอายเค้า มึงเป็นอะไรวะ!!" เพื่อนร่างสูงใหญ่เข้าปรามเพื่อนหนุ่มที่กำลังลองกางเกงในตัวใหม่ ทว่าอีกฝ่ายกลับไร้การตอบรับ เขาถ่างขากางเกงในสีดำตัวใหม่กว้าง ๆ และย่อตัวลงเพื่อให้สะดวกต่อการสวมใส่ เมื่อปล่อยมือ ขอบยางกางเกงในที่ถูกดึงถ่างก็หดตัวเข้ากระชับเอวเสียงดังปั๊ปหนักแน่น เท่สมมาดลูกผู้ชายนักกีฬา
.
.
"ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นค่ะ เอาตัวเก่ามาแลกตัวใหม่ได้ฟรี คุณพี่ไม่สนเหรอคะ" กะเทยสาวหันไปพูดกับเพื่อนที่มาด้วยกัน หนุ่มร่างสูงใหญ่สับสน เขารู้สึกว่าคำเชิญชวนของแม่ค้ากะเทยดังก้องในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และไม่นานนัก พิษสงอำนาจโทรจิตก็ครอบงำอีกหนึ่งชีวิต
.
.
หนุ่มร่างสูงใหญ่ถอดกางเกงบอลพร้อมกางเกงในพร้อมเพื่อน ทั้งสองยื่นกางเกงในเปียกเหงื่อหลังลงสนามเตะฟุตบอลส่งให้แม่ค้ากำมะลอ เธอพิจารณากางเกงในใช้แล้วอุ่น ๆ จากตัวนักฟุตบอลอย่างพินิจพิเคราะห์ หนุ่มผิวสีน้ำผึ้งให้กางเกงในสีเขียวเข้มเก่า ๆ มีราขึ้นเป็นดวง ส่อให้เห็นความไร้อนามัยของเจ้าของ ส่วนหนุ่มร่างสูงใหญ่ส่งตัวสีขาวเปรอะเปื้อนคราบฉี่เป็นดวงเหลืองและส่งกลิ่นฉุน
.
.
กะเทยสาวแลบลิ้นยาวยืด ตวัดเลียคราบหมักหมมที่ฝังแน่นลึกลงตามส่วนกระเปาะเป้า ซอกขาหนีบ และง่ามตูด กลิ่นอายกางเกงในลูกผู้ชายเลือดนักกีฬามันช่างดิบสาบ สมบุกสมบัน เร้าอารมณ์จนเตลิดเปิดเปิง เธอพิสูจน์ทั้งกลิ่นและรสเรียกได้ว่าแทบจะทุกซอกมุมโดยไม่รังเกียจคราบไคลด่างเหลืองอันแสนสกปรกและกลิ่นฉุนเหงื่อรุนแรงจนเตะจมูก
.
.
"โอววว เงี่ยนเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว" กะเทยสาวสูดดมกางเกงในเน่า ๆ ของนักฟุตบอลทั้งสองอย่างหื่นกระหาย ขณะที่เกย์และผู้หญิงร่านทั้งหลายที่เดินผ่านไปมาจ้องมองอย่างสนอกสนใจกึ่งอิจฉาที่กะเทยนางนี้ได้เพลิดเพลินกับรสสุคนธ์อันชวนถวิลหาจากแก่นกายผู้ชายแท้วัยแรกรุ่น
.
.
"หนูตัดสินใจแล้ว! หนูจะยกกางเกงในให้พี่สองคนฟรีคนละโหลเลยค่ะ แต่ช่วยหนูทำมาหากินได้ไหมคะ" เธอยื่นข้อเสนอใหม่ "ช่วยเป็นหุ่นโชว์ร้านหนูนะคะ"
.
.
พูดจบ กะเทยสาวจอมตัณหาก็กระชากหุ่นพลาสติกครึ่งท่อนสำหรับเป็นแบบโชว์กางเกงในขว้างทิ้ง และจัดแจงถอดเสื้อผ้าหนุ่มนักฟุตบอลทั้งสอง ให้ยืนนุ่งกางเกงในตัวเดียวโชว์หน้าร้านประหนึ่งนายแบบขนาบทั้งด้านซ้ายและขวา สองหนุ่มรู้สึกประหม่าแต่ก็ภูมิใจลึก ๆ ที่ได้โอ้อวดเรือนร่างสมชายต่อหน้าธารกำนัล กล้ามอก กล้ามทอน กล้ามขา กล้ามก้น และเครื่องเพศพวงใหญ่ช่างแน่นฟิตไปเสียทุกส่วนสัด
.
.
"โทษนะครับ ช่วยลองตัวนี้หน่อยได้ไหมครับ" ชายผู้หนึ่งยื่นกางเกงในสีแดงแป๊ดส่งให้นายแบบหนุ่มจำเป็น นักฟุตบอลร่างสูงใหญ่รับไว้ด้วยความยินดี เขาถอดกางเกงในตัวที่สวมอยู่และรับไปนุ่งใหม่เพื่อช่วยให้ลูกค้าตัดสินใจซื้อได้ง่ายดายขึ้น
.
.
"รบกวนช่วยลองตัวนี้ด้วยครับ!"
"ลองบอคเซอร์นี่ให้ดูหน่อยครับ!"
"หมุนตัวให้ดูหน่อยนะครับ!"
.
.
"เอาเลยค่า! เชิญตามสบาย! อยากลองแบบไหนให้นายแบบของเรานุ่งให้ดูได้ ตอนนี้มีโปรฯ พิเศษ ถอดตัวที่คุณนุ่งอยู่เอามาแลกตัวใหม่ได้ฟรีเลยนะค้า!!!" กะเทยสาวได้คืบเอาศอก แผนสวมรอยยึดแผงชุดชั้นในของเธอไม่สร้างกำไรเป็นเม็ดเงินได้แม้แต่บาทเดียว แต่กลับได้กางเกงในใช้แล้วของลูกค้าท่านชายคืนมาเป็นสิบ ๆ ตัว มีหลากสีหลายสไตล์ เธอโกยกางเกงในที่ได้มาโปรยขึ้นกลางอากาศประดุจชิงโชคไปรษณีย์บัตรตามรายการโทรทัศน์อย่างสะใจ ปราการด่านสุดท้ายของท่านชายทุกชิ้นตกเป็นสมบัติส่วนตัวของเธอแล้ว
.
.
ขณะที่นายแบบนักฟุตบอลยังคงทำตามคำร้องขอจากลูกค้าที่ไหลเวียนอย่างไม่ขาดสาย ถอดกางเกงในเปลี่ยนเข้าออกเป็นว่าเล่น กลายเป็นแผงขายชุดชั้นในชายที่ครึกครื้นและชวนยั่วน้ำลายที่สุดเป็นประวัติการณ์ ได้รับความสนใจจากทั้งเหล่าผู้ชายด้วยกันที่อยากเล่นพิเรนทร์ เกย์ตุ๊ดกะเทยที่เหี้ยนกระหือรือร้องหาควย รวมถึงคุณผู้หญิงที่อยากสนุกกับการตีค่าผู้ชายเป็นวัตถุแห่งการจับจ้องและวัตถุทางเพศ หลังจากที่ผู้หญิงถูกสังคมตีตราแต่เพียงฝ่ายเดียว มีบางคนถึงขนาดแก้ผ้าถอดเอายกทรงและกางเกงในส่วนตัวให้สองหนุ่มลองใส่ ซึ่งแน่นอนว่าทั้งสองไม่ปฏิเสธที่จะทำตาม
.
.
.
หากมีคำถามว่าบรรยากาศครื้นเครงขนาดไหน ก็ถึงขนาดแม่ค้าร้านเครื่องประดับข้าง ๆ ยังทนไม่ไหว ยอมขาดทุนปิดร้านเลิกขายของแล้วนั่งสอดนิ้วเกี่ยวหีช่วยตัวเองรัวระริก




ทางทิศเหนือ. . .
.
.
.
หนุ่มวัยเบญจเพสคนหนึ่งยึดอาชีพที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน งานของเขาคือการอยู่เฉย ๆ แล้วรอรับเงิน
.
.
พูดไม่ผิดหรอก งานของเขาคือการหยุดนิ่งไม่ไหวติง เขาเป็นนักแสดงข้างถนนผู้เปี่ยมด้วยความฝันและอารมณ์ขัน
.
.
เขาทาสีเมทัลลิคเคลือบทั่วเสื้อชุดสูทและเรือนร่าง ไม่เว้นแม้แต่ใบหน้า เพื่อให้ดูเหมือนรูปหล่อโลหะ แล้วยืนบนแท่นหินที่เตรียมไว้ในท่วงท่าต่าง ๆ ที่จะเปลี่ยนทุกครึ่งชั่วโมงแล้วแช่แข็งไว้ดังนั้น หรืออาจเปลี่ยนได้เมื่อมีคนหย่อนเงินลงถาดด้านหน้า เขายินดีทำตามคำขอผู้มีจิตอุปการะทุกคน พร้อมกันนี้ยังติดป้ายเชิญชวนให้สัมผัสเนื้อตัวรูปปั้นมนุษย์เป็นการรับประกันความสามารถพิเศษว่าเขาสามารถดำรงตนเสมือนวัตถุไร้ชีวิตไม่ว่าใครจะยั่วยุให้เคลื่อนไหวอย่างไรก็ตาม
.
.
"พ่อฮะ ๆ คนหรือรูปปั้นฮะ" เด็กน้อยถามพ่อ
.
.
"คนสิลูก แต่เก่งมากเลยนะ ลองไปจับดูสิ" คุณพ่อกล่าว "อ้อ. . .เอาตังค์ให้พี่เขาด้วยนะ" เขายัดธนบัตรยี่สิบบาทใส่มือลูกชายด้วยสำนึกว่าไม่ควรเอาเปรียบคนทำมาหากิน
.
.
เด็กน้อยพยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อให้มือเอื้อมได้สูงที่สุด แต่ก็ได้แค่ระดับเอวของมนุษย์รูปปั้น เขาลองลูบคลำบริเวณเอว ชายนักแสดงนิ่งยะเยือกราวกับฟอลซิสแมมมอธใต้ธารน้ำแข็ง เหมือนเขาไม่มีแม้แต่วิญญาณ เขาไม่แม้แต่จะแอบเหลือบตามองลูกค้าตัวน้อย สมาธิและความเป็นมืออาชีพระดับนี้จัดว่าหาตัวจับยาก
.
.
แต่เด็กน้อยไม่ลดละความอยากรู้อยากเห็น เขาลองจี้เอวทดสอบปฏิกริยา
.
.
"ไอ้เด็กเหี้ยเอ้ย เล่นอะไรแผลง ๆ" หนุ่มนักแสดงนึกสบถในใจ การจงใจเล่นงานจุดลับเฉพาะอย่างการจี้เอวนั่นทำให้เขาต้องสิ้นเปลืองพลังงานไปกับการข่มกลั้นมากกว่าปกติ
.
.
"ไม่ขยับเลยฮะ. . ." เด็กน้อยหันไปพูดกับผู้เป็นพ่อ
.
.
"เล่นพอหอมปากหอมคอนะ อย่าไปแกล้งพี่เขาสิลูก"
.
.
"เออดี. . .ทำตามที่พ่อมึงบอกแหละ ให้เงินกูแล้วก็รีบไสหัวไปได้แล้วไอ้เด็กนรก!" นี่คือความในใจที่มนุษย์รูปปั้นมิอาจร้องป่าวได้
.
.
"ไม่สนุกเลย ไปดีกว่า. ." เด็กน้อยหันกลับไปหาพ่อทั้งที่ยังกำเงินในมือแน่น ผู้เป็นพ่อไม่สังเกตจึงเข้าใจว่าลูกได้หย่อนเงินสินน้ำใจตามมารยาทผู้ชมไปแล้ว ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินไปอีกทาง. . . เสียงหนึ่งก็แว่วขึ้นมา
.
.
"ไอ้ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน!!"
.
.
ชายผู้เป็นพ่อหันหลังกลับไป รูปปั้นมนุษย์ตีหน้าเรียบเฉย เขาถกแขนเสื้อเดินดุ่มตรงไปทันที
.
.
"เมื่อกี้คุณด่าลูกผมเหรอ?"
.
.
". . . . ." มนุษย์รูปปั้นไร้การตอบสนอง โชคเข้าข้างที่ระหว่างพ่อลูกคู่นี้สนใจเขาไม่มีแขกอื่นเลยจึงไม่มีพยานรู้เห็น
.
.
"ผมมั่นใจว่าเป็นคุณ หมายความว่ายังไง ก็ผมบอกให้ลูกหยุดซนแล้ว" คุณพ่อพูดต่อ
.
.
รูปปั้นมนุษย์เผยการเคลื่อนไหวให้พ่อลูกเห็นเป็นครั้งแรก เขาชี้นิ้วลงด้านล่างยังถาดสำหรับใส่เงิน เมื่อคุณพ่อเห็นก็ตีความได้อย่างไม่ยากเย็น
.
.
"ลูกให้เงินเค้าไปหรือยัง" เขาหันกลับไปถามลูก
.
.
"ไม่ได้ให้ครับ ก็มันไม่สนุก แล้วก็เค้าดูใจร้ายอ่า" เด็กน้อย
.
.
ฝ่ายพ่อยืนครุ่นคิดคำนึงอยู่ตรงหน้าชั่วครู่. . .ก็ควักกระเป๋าสตางค์ออกมาด้วยหวังว่าเรื่องจะได้จบสิ้นไป
.
.
แต่แล้ววิจารณญาณที่มีต่อประเด็นดังกล่าวก็ถูกแทรกแซงด้วยคลื่นบางอย่างที่ปะปนผ่านอากาศ
.
.
"อยากได้เงินใช่ไหม. . ." คุณพ่อพูด "เอานี่ไปเลย" เขาหย่อยเงินลงถาดห้าร้อยบาท
.
.
"ย้าฮู้!" มนุษย์รูปปั้นอุทานลิงโลดในใจเมื่อพบลูกค้ากระเป๋าหนัก ถ้ารู้ว่าให้ได้ขนาดนี้จะมิบังอาจปากพล่อยเลยแม้แต่คำเดียว
.
.
"คราวนี้ขอเล่นเต็มที่เลยนะ" คุณพ่อพูดพลางอ้อมไปด้านหลังรูปปั้นมนุษย์
.
.
เขาใช้สันมือรูดง่ามตูดหนุ่มนักแสดง
.
.
"!!?" หนุ่มนักแสดงตกใจ ทว่ายังรักษาความนิ่งเฉยไว้ได้
.
.
"กูให้เงินมึงแล้ว ฉะนั้นกูจะทำอะไรกับชีวิตมึงก็ได้" คุณพ่อประสานมือจรดเฉพาะนิ้วชี้ทั้งสองประกบตั้งขึ้นคล้ายนินจาญี่ปุ่นยามร่ายคาถาอาคม
.
.
เขาใช้นิ้วทิ่มพรวดสวนทวารรูปปั้นมนุษย์
.
.
"!!?" รูปปั้นมนุษย์ถึงกับสะดุ้ง มันทั้งเจ็บและทุเรศเป็นอย่างมาก ในที่นี้หมายถึงทุเรศทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ
.
.
"เป็นไงละ กระบวนท่าทิ่มดากพิฆาต! โทษฐานที่ด่าลูกกู!"
.
.
ขณะที่รูปปั้นมนุษยพะวงกับความเจ็บและกำลังคิดว่าจะเลิกทนเฉยแล้วลงมาต่อยกับลูกค้าอุบาทว์ อำนาจโทรจิตก็แผ่โยงมาถึงเขาจนได้
.
.
"ไม่. . .ไม่ เราต้องอดทน เราคือมืออาชีพ. . ." เขากล่าวให้กำลังใจตัวเอง
.
.
"กูจะคอยดูว่ามึงจะทนได้อีกกี่น้ำ!" คุณพ่ออารมณ์เดือดดึงขอบขากางเกงในที่เห็นเป็นรอยเบาบางเข้าร่องตูดรูปปั้นมนุษย์ ซึ่งเกิดความรู้สึกกระมิดกระเมี้ยนทันทีเมื่อเนื้อผ้าที่ควรจะโอบอุ้มทั่วแก้มก้นกลับกระจุกฝังคาร่องตูด ช่างอึดอัดยิ่งนัก
ยังไม่พอ เขาตะปบฝ่ามือเข้ากลางเป้ารูปปั้นมนุษย์ บีบนวดช้า ๆ รีดเร้นความหงี่ อวัยวะต่าง ๆ ทั่วร่างกายเราอาจควบคุมได้ดั่งใจ แต่ลำควยเท่านั้นที่มิอาจทนพับห่อไว้ได้หากถูกกระตุ้นรุกเร้า
.
.
". . . ." รูปปั้นมนุษย์ยังคงนิ่งไม่ไหวติง สิ่งเดียวที่ผิดปกติคือความตุงนูนบริเวณเป้า
.
.
"ยังทนได้อีกเรอะ งั้นกูจะทำยิ่งกว่านี้!" คุณพ่อตัดสินใจใช้ศักดิ์ศรีเข้าแลกชัยชนะ เขาขบปากงับเป้าอันตุงนูนดังกล่าว. . .
.
.
ลูกชายไม่อาจทนมองความอัปปรีย์ได้อีกต่อไป เด็กน้อยร้องไห้จ้าและวิ่งหนีเตลิดหายไปในฝูงชน ขณะนี้ผู้คนต่างยืนล้อมรูปปั้นมนุษย์ที่กำลังถูกทดสอบตบะอย่างลุ้นระทึก
.
.
"กูว่าเดี๋ยวแม่งทนไม่ไหวแน่"
.
"กูเชียร์รูปปั้นว่ะ แม่งแนว!"
.
"มาพนันกันเลยดีกว่ามั้ยล่ะ!"
.
ภายในเวลาไม่ถึงสามนาที บริเวณนี้ก็ดึงดูดจิตโสโครกของผู้คนเหมือนดอกบัวผุดซึ่งมีกลิ่นราวกับศพเน่าเหม็นแต่กลับมีอานุภาพเชื้อเชิญให้แมลงรายล้อมได้ยิ่งกว่าช่อกุหลาบหอมสะอาด มีทั้งคนพนันขันต่อกันว่ารูปปั้นมนุษย์จะทนกักเก็บอารมณ์เสียวไปได้ถึงเมื่อไหร่ รวมถึงฝ่ายที่โยนเงินลงถาดให้เป็นกำลังใจหรือให้ทานด้วยความเวทนาก็ไม่อาจทราบได้ กองเงินสูงพะเนินขึ้นเรื่อย ๆ อาจจะถึงครึ่งแสนแล้ว
.
.
"อืม ด๊วบ ๆ ๆ" คุณพ่อลูกหายเพิ่งเคยใช้ปากกับอวัยวะเพศชายเป็นครั้งแรก เขาปลดซิบงัดควยรูปปั้นมนุษย์มาดูดเม้มเลียอย่างเคอะเขินตามประสามือใหม่ ทั้งหัวควย รูเยี่ยว พวงกะโปก ไม่อาจหนีพ้นไรลิ้นที่ซอกซองย้อนแยงทั่วทิศ
.
.
". . . ." ฝ่ายรูปปั้นมนุษย์ไม่ยอมเสียเชิงง่าย ๆ กลัดกลั้นเสียงครางและความเสียวซ่านได้อย่างน่าอัศจรรย์พันลึก จนคุณพ่อตัดสินใจใช้ไม้ตายก้นหีบ เขาลากเก้าอี้ร้านขายของแถวนั้นมาต่อหลังแท่นที่รูปปั้นมนุษย์ใช้ยืนให้อยู่ในระดับความสูงที่ไล่เลี่ยกัน
.
.
คุณพ่อถลกกางเกงทั้งของตัวเองและมนุษย์รูปปั้นลงกองกับพื้น. . . และยัดควยเข้าไปสด ๆ
.
.
"วี๊ดดดดดดวิ้ววววว! เย็ดกันแล้ว!!" แก๊งค์ผู้ชมสาวกลุ่มหนึ่งป่าวผิวปากตื่นเต้น พ่อค้าแม่ขายรอบ ๆ ถึงกับทิ้งร้านมาดูผู้ชายเย็ดกันกลางตลาดนัด บางคนนั่งกับพื้นรับชมพร้อมขนมขบเคี้ยวและน้ำอัดลมอย่างกับงานฉายหนังขายยาตามบ้านนอก บ้างก็ยืนเชียร์โห่ฮาลุ้นตัวโก่งวินาทีต่อวินาทีราวกับมวยตับจาก ทั้งโทรศัพท์มือถือและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคส์เพื่อความบันเทิงต่าง ๆ ถูกงัดมาใช้บันทึกภาพเหี้ย ๆ ที่จะตราตรึงใจผู้ชมไปอีกนาน
.
.
"โอ้ว ๆ ๆ คิดถึงหีเมียจริง ๆ ตอนนี้ท้องอยู่เย็ดลำบาก มาเย็ดตูดมึงแทนก็แก้เงี่ยนใช้ได้!!!" คุณพ่อผู้อยู่ในอารมณ์ระเริงกามลืมโลกพูดพลางกระแทกบั้นเด้า ป้าบ ๆ ๆ ๆ ระดมใส่ตูดรูปปั้นมนุษย์ในท่ายืนประกบหลัง ฝ่ายรูปปั้นมนุษย์นั้นไม่อาจทัดทานแรงเย็ดสะท้านทรวง ในที่สุดต้องไหวเอนไปตามจังหวะที่คุณพ่อยังหนุ่มบรรจงคัดสรรบทสวาทให้ทุกท่วงท่า สีเงินเมทัลลิคที่เคลือบทั่วตัวฝ่ายรับทำให้ผู้ชมบางคนนึกถึงเซ็กส์หลุดโลกแฟนตาซี ทำนองว่าล่อกับมนุษย์ต่างดาวหรืออะไรเทือกนั้น
.
.
"อา. . . .ผัวจ๋า! กระแทกแรง ๆ !" รูปปั้นมนุษย์หลุดปากครางลืมตัวจนได้ ในที่สุดต้องปราชัยให้แก่อำนาจแห่งกามา
.
.
ฝ่ายผู้ชมที่พนันขันต่อไว้ล่วงหน้าโห่ร้องเซ็งแซ่ มีทั้งผู้ได้และเสียพนัน อย่างไรก็ตาม คนเกือบทั้งหมดก็เลือกที่จะดูการเย็ดสดระหว่างชายด้วยกันต่อไป งานนี้ไม่มีเสรีสุดขั้วไม่การขีดกั้นพรมแดนระหว่างเพศ แม้แต่ชายจริงหญิงแท้หลายคนยังขอชมเป็นกรณีศึกษาเพราะใช่ว่าจะหาดูกันได้ง่าย ๆ
.
"พี่ ๆ อยากดูท่าหมาของผู้ชายทำกันอ่ะ!!!" เสียงหนึ่งโพล่งขึ้น
.
.
"ได้เลยไอ้น้อง!" คุณพ่อหนุ่มจับรูปปั้นมนุษย์หมอบโค้งและแหกขาออกกระแทกพั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ อย่างไม่รอช้าราวกับดีเจใจดีเปิดเพลงให้ตามคำขอ เขาจับคู่เย็ดให้หมุนตัวหันหลังเข้าหาผู้ชมเพื่อให้เห็นผู้ชายเย็ดกันจะ ๆ เต็มสองตา พวงไข่ทั้งฝ่ายรุกและรับห้อยแกว่งไกวไปมา มีคนใจกล้าถึงขนาดเข้าไปถ่ายคลิปห่างจากพวงควยที่ผลุบเข้าออกในรูตูดห่างจากหน้าเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น
.
.
.
มาถึงขณะนี้ ไม่มีใครยับยั้งใจได้แล้ว
.
.
.
ผู้คนบางส่วนเริ่มจับคู่กันเอง ทั้งชายกับหญิง หญิงกับหญิง และชายกับชาย ผลัดกันงัดเครื่องเพศส่วนตัวออกมาเล้าโลมกันอย่างไม่ยี่หระสายตาใคร บางก็ชักว่าวเดี่ยวเกี่ยวเบ็ดตามแต่สะดวก จะมีใครว่าเหี้ยในเมื่อทุกคนที่นี่ก็เหี้ยไม่ต่างกัน
.
.
.
"โอ๊ะ ๆ ๆ. . . .โอ้!!!!!!!" คุณพ่อหนุ่มผู้นำกายบริหารไม่อาจอัดอั้นได้อีกต่อไป เขากระแทกทิ้งท้ายพร้อมเกร็งตัวปล่อยน้ำอสุจิที่อัดอั้นจากการไม่ได้เย็ดเมียที่กำลังท้องเข้าเต็มรูตูดคู่ขา กระสุนน้ำเชื้อลูกแล้วลูกเล่าพุ่งอัดเข้าลำไส้ใหญ่ด้วยแรงฉีดเต็มลูกสูบ หากงัดออกมาปล่อยภายนอกคาดว่าจะกระเด็นไกลถึง 4 เมตรเลยทีเดียว
.
.
"อา. . .มีความสุขจังเลย. . .นี่หรือคือการอัดถั่วดำ. . ." คุณพ่อเหนื่อยหอบ ถอนลำควยออกจากรูตูด ธารน้ำเชื้อที่ฉีดเข้าไปก่อนหน้านี้หลั่งไหลหยดย้อยเป็นทาง มนุษย์รูปปั้นคู่ขานอนยอมรับสภาพแต่โดยดี ยอมให้ประชาชีมองเห็นปากรูทวารตัวเองขมิบเบ่งน้ำเชื้อออกมาทีละระลอก ๆ
.
.
คุณพ่อหนุ่มนุ่งกางเกงเข้าตัวแล้วลาจากทันทีไม่ปรานีปราศรัย ปล่อยให้ผู้คนเล้าโลม อมควย เลียหี ชักว่าวกันต่อไปตามอัธยาศัย ส่วนมนุษย์รูปปั้นเมื่อเสร็จกิจแล้ว สิ่งแรกที่นึกถึงคือถาดใส่เงินค่าชมการแสดง
.
.
"โอ้โหหหหห!!" เขาเบิกตากว้าง หากประเมินด้วยสายตาคร่าว ๆ เงินในถาดน่าจะสูงเกือบหนึ่งแสนบาท หลายคนยินดีจ่ายแบงค์พันเป็นค่าชม Fucking Show ดิบสดเหี้ยได้ใจกลางตลาดนัด
.
.
"รวยแล้ว!!! วันนี้กูรวยแล้ว!!! ฮะ ๆ ๆ ๆ !!" เขากอบเงินขึ้นมาสูดดม พาลคิดว่าจะเอาเงินจำนวนนี้ไปใช้ตักตวงความสุขใส่ตัวอย่างไรบ้าง
.
.
ภาพในฝันมลายหายไปเหมือนฝันกลางวัน. . . เมื่อเงินเกือบทั้งหมดโดยเฉพาะธนบัตรปลิวว่อนราวลมกรรโชกโถมพัด
.
.
"อ๊ากกกกกก เงิน!!! เงินกู เงินกู!!!!!!" มนุษย์รูปปั้นตะโกนร้องเรียกธนบัตรจำนวนมากที่กระจายว่อนสู่เบื้องฟ้า
.
.
.
กลุ่มชนที่กำลังเล้าโลมกันอยู่ร้องลั่นเมื่อตัวถูกพัดปลิวว่อนไปคนละทิศทาง บ้างก็ไถครูดไปกับพื้นถลอกปอกเปิก บ้างก็กระแทกชนแผงขายของล้มระเนระนาด
.
.
"ถ้าแกยังไม่โผล่หัวออกมา!! ฉันจะขยี้ทุกอย่างที่ขวางให้หมด!!" ธนิกยืนจังก้าขบฟันกรอด ไม่ทราบว่าผิดที่เต๋อหรือความกว้างของตลาดนัดกันแน่ที่ทำให้เขาหัวเสีย เดินวนสองสามรอบก็ไม่พบต้นตอปัญหาเสียที มีแต่คนบ้ากามประสาทแดกโผล่มาก่อกวนเป็นระยะ ๆ คราวนี้ยิ่งไปกันใหญ่ จับคู่สังวาสกันกลางตลาดนัดเหมือนแผนกเพาะพันธุ์ในฟาร์มสัตว์ จุดเดือดที่ธนิกระงับไว้ตลอดมาจึงถึงคราวปริ่มปะทุ
.
.
.
ธนิกใช้พลังไซโคไคเนซิสปัดเป่าคนเกะกะให้พ้นจากทัศนวิสัย ผู้คนกระเด็นกระดอนออกด้านข้างซ้ายและขวาราวกับน้ำในมหาสมุทรที่ถูกแยกจากกันด้วยอำนาจไม้เท้าโมเสส ทุกคนต้องเปิดทางให้เขาไม่ว่าโดยเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ไม่มีการไว้หน้าใครทิ้งสิ้นในยามนี้เพราะเต๋ออยู่ในระยะอันตรายแล้ว หากบ้าจนกู่ไม่กลับธนิกอาจจำเป็นต้องกำจัดทิ้ง
.
.
.
อย่างไรก็ตาม ธนิกยังไม่ทราบว่า ณ วินาทีนี้ วิกฤตเทเลพาธิคดิสออร์เดอร์ไปถึงขั้นบานปลายแล้วทั่วทุกมุมตลาดนัด บัดนี้ข่ายแหสนามพลังโทรจิตกินเนื้อที่เป็นบริเวณกว้าง แปดในสิบคนถูกอำนาจโทรจิตครอบงำและกระทำการอุกอาจ ฉุดคร่าข่มขืน แสดงการร่วมเพศอย่างโจ๋งครึ่ม แม่ค้าร้านผักสดเอาบวบแยงหีเรียกลูกค้า ลูกจ้างร้านขายเนื้อจับตุ๊ดอ้วน ๆ ขึงพืดเย็ดบนเขียง ร้านรองเท้ามือสองแจกรองเท้ากีฬาให้ลูกค้าเอาควยสอดรองเท้าช่วยตัวเอง คนที่ยังได้สติแล้วหนีเล็ดลอดไปได้เพียงหยิบมือ และคนที่รอดส่วนใหญ่คือคนที่ตัดสินใจออกจากตลาดนัดในช่วงที่ยังไม่ชุลมุนมากนัก พวกที่เหลืออยู่ขณะนี้ยากที่จะรอดพ้นการครอบงำจากอำนาจโทรจิต เรียกได้ว่าตลาดนัดแห่งนี้กลายเป็นเขตอาคมแห่งความวิปริตผิดครรลอง แม้กระทั่งบุคคลภายนอกที่มาใหม่ก็เสี่ยงถูกกลืนกินสติรู้ผิดชอบเพียงก้าวขาเข้ามาครึ่งก้าวเท่านั้น
.
.
จากแรกที่มีเป้าหมายหลักคือหยุดยั้งเหตุไม่สงบ แต่ตอนนี้สิ่งที่ดวงตาของธนิกต้องการเห็นคือตัวเต๋อเท่านั้น มันเหมือนหยามหน้ากันที่เขาไม่มีปัญญาจัดการกะอีแค่คนเอ๋อ ๆ ไม่เต็มบาทเพียงคนเดียว
.
.
.
ความมุ่งมั่นสัมฤทธิ์ผล เขาเคลียร์พื้นที่เดินหน้าต่อไปเรื่อยจนกระทั่งพบเต๋อบริเวณลานน้ำพุ เขายืนก้มหน้าบ่นพึมพำคนเดียวเหมือนกำลังคุยกับนิ้วเท้าตัวเอง ธนิกรักษาระยะห่างจากเป้าหมายไว้ที่สิบห้าเมตร
.
.
และนี่เป็นการพบกันครั้งที่สองระหว่างผู้มีพลังเหนือความคิดและผู้มีพลังเหนือสสาร
.
.
.
"แม่ครับ. . .คนพวกนี้มันแกล้งผม. . .มันทำร้ายผม. . ."
.
.
ธนิกจ้องราวเหล็กตั้งร้านให้ลอยขึ้นมา สั่งให้ทะยานหาเป้าหมายหวังผลหมดสติ
.
.
แต่มีตาลุงจากไหนไม่รู้กระโจนเข้ามาขวางเป็นแพะรับบาปแทนให้ ราวเหล็กฟาดตาลุงล้มกลิ้ง
.
.
"อ้อ ระยะสามแล้วสินะ สั่งตามเจตนาได้ส่วนหนึ่ง" เขายิ้มให้กับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
.
.
.
คราวนี้โต๊ะขายของลอยขึ้นพร้อมเก้าอี้ พ่วงด้วยกระถางต้นไม้ ท่อนเหล็ก ขวดแก้ว เตาถ่าน มันหมุนคว้างกลางอากาศ ก่อนจะหันไปยังเต๋อแล้วหยุดนิ่งเสมือนล็อคเป้าหมายนำวิถี
.
.
"ถ้าคราวนี้ยังไม่ยอมสลบจะโดนของหนักกว่านี้ ตายขึ้นมาก็โทษตัวเองแล้วกัน" ธนิกแจ้งให้ทราบก่อนสั่งให้วัตถุทั้งหมดพุ่งหาเป้าหมายพร้อมกัน
.
.
"เคร้ง! โครม! เพล้ง! ตึง!"
.
.
.
.
.
.
วัตถุทุกชิ้นเดินทางเพียงครึ่งทาง. . . ก็หล่นร่วงกระทบพื้นราวกับวิญญาณที่สิงอยู่ถูกขับไล่อย่างเฉียบพลัน
.
.
ธนิกรู้สึกสั่นสะท้านทั่วร่างราวกับมีเสียงเคาะระฆังวัดดังสนั่นหัว
.
.
เมื่อใช้มือปาดหลังศีรษะจึงพบว่าถูกตีด้วยของแข็ง คราบเลือดติดมือเป็นหลักฐานที่ทำให้เชื่อเช่นนั้น
.
.
"แก. . .แก. . ." ธนิกทรุดเข่าลง
.
.
ชายฉกรรจ์พร้อมไม้หน้าสามยืนคุมเชิงไว้ และไม่ได้มีแต่ชายผู้นี้เท่านั้น ยังมีอีกเจ็ดคนที่ค่อย ๆ เผยตัวจากมุมที่อำพรางกายพร้อมอาวุธในมือ คนกลุ่มนี้ถูกเต๋อบงการด้วยคำสั่งฝังหัวพื้น ๆ "อย่าให้ใครรังแกผมได้"
.
.
การถูกโจมตีเข้าที่ศีรษะอย่างรุนแรงทำให้ธนิกไม่อาจใช้อำนาจจิตได้ดั่งใจ เมื่อกายมีความเชื่อมโยงกับจิต กายปวดร้าวย่อมส่งผลกับคุณภาพจิต และมีผลกระทบต่ออำนาจพลังจิตเป็นลำดับท้ายสุด ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน เขาในตอนนี้ทำได้เพียงยกวัตถุให้ลอยจากพื้น ยังไม่มีพลังพอที่จะควบคุมให้พุ่งโจมตีได้
.
.
เต๋อเดินย่างสามขุมเข้าหาธนิก พร้อมกันนั้นได้สั่งให้ชายฉกรรจ์ช้อนตัวธนิกขึ้นมาและล็อคแขนขาไว้
.
.
"ทำไมต้องรังแกกันด้วย ผมกับแม่ไปทำอะไรให้. . ."


[table=100%][tr][td=1,1,100%]เสียงไซเรนรถตำรวจดังปลุกเร้าให้ตื่นตัว ทางตำรวจได้รับแจ้งว่าในตลาดนัดมีการกระทำอนาจารอย่างอุกอาจสะเทือนขวัญ แต่นั่นก็ไม่ได้ไวกว่าเหยี่ยวข่าวจอมจุ้นเลย
.
.
.
อ้นและช่างภาพภาคสนามกำลังยืนเจรจากับมีนซึ่งแอบนั่งแท็กซี่สะกดรอยตามธนิกมาทีหลังโดยไม่ให้รู้ตัว ด้วยความเป็นห่วงสถานการณ์อันตรายหลังจากได้อ่านข้อมูลอาการโรคโทรจิตแปรปรวน กระนั้นเธอก็ไม่กล้ามากพอที่จะเข้าไปเสี่ยงเสียพรหมจรรย์ในดงผีทะเลเช่นนั้น จึงได้แต่หวังว่าธนิกจะคลี่คลายทุกอย่างลงได้และรอฟังข่าวอยู่ด้านนอก อาจจะด้วยโลกกลม เธอจึงวนเวียนเจอกับอ้นเพื่อนนักข่าวชายอีกครั้ง ขณะนี้บรรยากาศรอบนอกตลาดนัดร้างผู้คนเพราะย้ายกันไปสุดเหวี่ยงกันบริเวณข้างใน
.
.
.
มีนกางทั้งแขนทั้งขาป้องไม่ให้อ้นเดินลงเนินเข้าสู่เขตตลาดนัด ขณะที่ช่างภาพได้แต่งงก ๆ เงิ่น ๆ รอให้ทั้งสองตกลงว่าจะเอาอย่างไรกันแน่
"แกเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด แกไม่เข้าใจหรอกว่ามันคืออะไร!!!"
.
.
"เอ๊า! ก็เพราะไม่เข้าใจไงถึงต้องไปทำข่าว!? พูดอะไรบ้า ๆ !?" อ้นเกาหัวแกรก
.
.
"ฉันขอร้องล่ะอ้น! มันเกี่ยวกับอนาคตแกเลยนะ! ไม่อยากให้แกโดนไปด้วย! เธอด้วยนะ!" เธอหันไปบอกกับช่างภาพเพื่อหาแนวร่วม แต่เขาก็ไม่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการสื่ออยู่ดี ไม่มีใครวิ่งเต้นไปกับคำพูดลอยลมของมีนสักคน
.
.
"นี่ไง ตำรวจมาแล้ว เดี๋ยวเดินตามหลังเขาไป ไม่มีอะไรหรอกน่า" อ้นเพยิดหน้าให้มีนดูตำรวจสองนายที่กำลังจะเข้าไปตรวจลาดเลาพื้นที่
.
.
"ยังไงก็ไม่ได้ คิดเหรอว่าตำรวจจะทำอะไรได้!!" มีนยืนกราน
.
.
"โอ้โหเหะ! กฎหมายก็เอาไม่อยู่เรอะ แบบนี้ยิ่งน่าลากไส้ออกมา!" คำพูดเมื่อครู่กลับเติมเชื้อไฟให้อ้นยิ่งกระหายใคร่รู้
.
.
"ฟังกันบ้างเซ่!!!!!! ฮือออออออ!!!" เธอบีบกลั้นน้ำตาไม่ไว้และระเบิดออกมา ฝ่ายชายทั้งตกใจและรู้สึกผิดนิด ๆ
.
.
"ฉันมีแกเป็นเพื่อนคนเดียวนะอ้น ฉันรับไม่ได้ถ้าแกเป็นอะไรไปอีกคน" มีนเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตา. . .
.
.
". . . .มันร้ายแรงขนาดนั้นเชียวเหรอ" อ้นลดท่าทีรุดหน้าลงและหันมารับฝังมีนบ้าง
.
.
"เชื่อฉันเถอะ อย่าทำข่าวนี้เลย อย่ายุ่งกับข่าวนี้. . .ฮืออออ" อ้นตั้งใจจะหาทิชชู่ซับน้ำตาผู้หญิง. . .แต่อนิจจาเมื่อล้วงกระเป๋าพบแต่บุหรี่และไฟแช็ค เพื่อนช่างภาพส่ายหน้าอย่างระอา
.
.
"เอางี้ ครั้งนี้ฉันจะฟังแกก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน. . .แกต้องเล่าเรื่องที่แกรู้ให้ฉันฟัง. . .อย่าหาว่างั้นงี้เลยนะ ฉันจะได้เข้าใจเหตุผลไงว่าทำไมฉันถึงต้องระวังตัว. . ." อ้นปรุงน้ำเสียงแสดงถึงความจริงจัง
.
.
"ถ้าเดาไม่ผิด. . .คงเกี่ยวกับไอ้จิมโจนส์จูเนียร์ที่แกเคยฉายภาพเข้าหัว. . .อุ๊บ!" เขางับปากตัวเองไว้แค่นั้น เพิ่งนึกได้ว่