เกมร้ายพ่ายสวาท ภาค 2 ตอนที่ 5 : daona

[nken]

เกมร้ายพ่ายสวาท ภาค 2
...daona
ตอนที่ 5

ธัญญเรศออกมาเดินช๊อปปิ้งในแผนกเสื้อผ้า เธอใช้เวลาตรงนี้เป็นชั่วโมงเพื่อซื้อเสื้อผ้าสวยๆที่เธอชอบ เธอเลือกได้หลายชุดเลยทีเดียว แล้วเธอก็ไปที่แผนกชุดชั้นใน พอเห็นชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้แสนสวยที่อยู่บนตัวหุ่นโชว์ หญิงสาวก็ชะงัก ดวงตาคู่สวยของธัญญเรศเปียกชื้นด้วยน้ำตาขึ้นมาทันที สามีของเธอชอบชุดชั้นในแบบนี้ เขาบอกว่าสีดำของมันทำให้ผิวเธอขาวผ่องขึ้น ผ้าซีทรูลายลูกไม้ทำให้มองเห็นผิวเนื้อรำไรยิ่งทำให้เขามีอารมณ์ ธัญญเรศคิดถึงสามีของเธอมาก เธอยังคงสวมชุดชั้นในแบบนี้เป็นประจำ เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ชื่นชมเธอแล้ว

ธัญญเรศอดไม่ได้ที่จะต้องซื้อชุดชั้นในตัวนี้ แล้วเธอก็ตัดสินใจที่จะกลับบ้าน ความหดหู่ในการคิดถึงสามีที่จากไปทำให้เธอหมดอารมณ์ที่จะช็อปปิ้ง ธัญญเรศเดินขึ้นบันไดเลื่อนเพื่อไปยังชั้นที่เธอจอดรถไว้...

------------------------------------

เจนนี่ถอนหายใจออกมาแรงๆ เธอกำลังตื่นเต้นและเครียดมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องไปอ้อนวอนคนอื่น ที่ผ่านมามีแต่ผู้ชายเอาใจเธอ ไม่เคยคิดเลยว่าในวันนี้เธอต้องทำในสิ่งตรงกันข้าม เธอต้องไปอ้อนวอนผู้ชายไม่ให้เขาเอาผิดเธอ! เจนนี่นึกหาคำพูดที่จะคุยกับเสี่ยเช็ง  แค่คิดถึงการต้องไปสารภาพยอมรับว่าตัวเองเป็นคนโกงก็ทำให้เธอรู้สึกอับอายจนแทบจะเลิกการกระทำที่น่าอับอายนี้

...แต่เธอเลิกไม่ได้ แม้จะอายแค่ไหนก็ต้องทำ

"ตื่นเต้นหรือครับคุณเจน"  ราเชนเอ่ยขึ้น เขาทำหน้าที่ขับรถ เจนนี่นั่งอยู่ข้างๆเขานั่นเอง
"ใช่ซิ แกนะแก ราเชน เพราะแกทำให้ฉันต้องกลายเป็นแบบนี้" เจนนี่อดจะระบายใส่ลูกน้องไม่ได้
ราเชนหัวเราะเบาๆ เขาสังเกตุเห็นว่า วันนี้เจ้านายของเขาสวยมาก เธอแต่งชุดเดรสสีขาว แต่งหน้าบางๆอวดผิวสวยใส น่ารักราวกับเจ้าหญิง เขานึกอิจฉาเสี่ยเช็งจนแทบไม่อยากพาเจนนี่ไปหา อาการตื่นเต้นของเจนนี่ทำให้เขานึกสงสารขึ้นมาเล็กน้อย
"คุณเจนอย่าตื่นเต้นไปเลยครับ วันนี้คุณเจนสวยมาก ไม่มีผู้ชายคนไหนทนเสน่ห์คุณเจนได้หรอก ถ้าคุณเจนพูดหวานๆ อ้อนๆซักหน่อย เสี่ยเช็งเสร็จคุณเจนแน่"
"ขอให้จริงเถอะ" เจนนี่พูดเบาๆ คำปลอบโยนของ ราเชนทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
"สูบบุหรี่ก่อนมั้ยครับคุณเจน สมองจะได้ปลอดโปร่ง" ราเชนล้วงซองบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อ
"ก็ดี" เจนนี่หยิบบุหรี่ออกจากซองแล้วจุดสูบ

ราเชนมองหญิงสาวแล้วแอบยิ้มอยู่ในใจ บุหรี่คราวนี้พิเศษกว่าทุกครั้ง

...เพราะมันผสมยาปลุกเซ็กส์อย่างแรงเข้าไปด้วย!

------------------------------------

ธัญญเรศถือถุงพะรุงพะรังเดินอยู่บนชั้นจอดรถ เธอเห็นรถของเธอที่จอดไว้แล้ว เธอเดินตรงเข้าไปหาแล้วกดรีโมทเพื่อเปิดประตูรถ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่ามีคนมาล็อคคอเธอจากด้านหลัง ท่อนแขนอันแข็งแรงของมันกดมาบนลำคอจนเธอหายใจแทบไม่ออก

"อย่าดิ้น อย่าแหกปาก" มันตะคอกที่ข้างหูเธอ

...ธัญญเรศตกใจสุดขีด แต่เธอไม่กล้าขัดขืน รู้สึกถึงอะไรที่จ่ออยู่ตรงสีข้าง เธอคิดว่ามันคือปืน

"ทำตัวดีๆ ถ้าไม่อยากตาย" มันพูดสั้นๆแต่น้ำเสียงเอาจริง ผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาดึงกุญแจรีโมทไปจากมือเธอแเล้วเข้าไปในั่งยังที่คนขับ ส่วนคนที่ล็อคคอเธอเปิดประตูด้านหลัง แล้วดึงเธอเข้าไปนั่งในรถ ปืนที่จ่อเธอไว้ตลอดทำให้เธอไม่กล้าขัดขืน มันดึงเธอขึ้นไปนั่งบนตักมันแล้วปิดประตู

"รู้มั้ยว่าแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร" ไอ้คนกอดเธอพูด "เค้าเรียกว่า อุ้ม จ้ะ ที่รัก"

ธัญญเรศใจหายวาบ "แกต้องการอะไร" เสียงของเธอสั่นระริก

มันไม่ตอบ แต่จูบที่ซอกคอเธอ  "อูววว สาวผู้ดีนี่ตัวหอมจริงๆ ไม่ผิดหวังเลย" มันกระซิบ หอมซอกคอดังฟืดฟาด ธัญญเรศรู้สึกขยะแขยงแต่ไม่กล้าขัดขืนมัน ปล่อยให้มันกอดเธอไว้ มันสูดดมความหอมบนลำคอที่ขาวผ่องอีกสองสามฟอด ตัวเธอสั่นไปหมด เหตุการณ์มันเกิดอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งสติไม่ถูก

"จำผมได้มั้ยคนสวย" เสียงกระซิบที่คุ้นหูทำให้เธอหันไปมองมัน

....ธัญญเรศตกใจจนฉี่แทบราดเมื่อพบว่าคนที่กอดเธออยู่ก็คือคนขี่มอเตอร์ไซค์ที่ทะเลาะกับเธอเมื่อวันก่อน

....มันแสยะยิ้มที่น่าเกลียดให้เธอ

"คนสวยของผม... ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าจะต้องจับนมของคุณให้ได้ ตอนนี้ผมมาทำตามสัญญา" เม่นพูดแล้วมือหยาบหนาขยำลงไปบนทรวงอกอวบกลมของธัญญเรศทในทันที! "อื้อฮือ นมแม่งใหญ่จริงๆโว๊ย ไอ้ป๊อก เต็มไม้เต็มมือดีจริงๆ โอยย แค่จับนมแค่นี้ ควยกูก็แข็งแล้วว่ะ" เม่นพูด

คนขับรถชื่อไอ้ป๊อกมองดูเม่นกำลังขยำนมของธัญญเรศผ่านกระจกหลัง ต้องกลืนน้ำลายเอื๋อก
"แม่ง อีนี่ เอ็กซ์ชิบหายเลยว่ะ อย่าบีบหนักโว๊ย เหลือให้กูบ้าง" มันพูดอย่างหื่นกระหาย "คราวนี้จะไปที่ไหนดีวะ"

"ไปม่านรูดซิวะ พาอีนี่ไปเย็ดก่อน" มันพูดเสียงหื่น

ธัญญเรศได้ยินแทบจะเป็นลม

"อยู่นิ่งๆคนสวย" ไอ้เม่นพูดมือที่ตะปบนมเธออยู่ขยำแรงๆอย่างมันส์มือ
"พวก...พวกแกจะ..ทำอะไรฉัน" ธัญญเรศพูดสียงสั่น

เม่นรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นโครมครามด้วยความหวาดกลัวของเธอ
"หัวใจคุณเต้นแรงจัง ขนาดขยำนมอยู่อย่างนี้ยังรู้สึกได้ว่า มันเต้น ตุบ..ตุบ...กลัวผมเหรอ"
"แกอยากได้เงินใช่มั้ย"
"อยากได้ซิ" มันหอมแก้มเธอ "แต่อยากได้อย่างอื่นด้วย คุณมีสิ่งที่ผมอยากได้อยู่เยอะเลย... อูยยย นมคุณนี่ทั้งใหญ่ทั้งแข็ง แน่นดีจริงๆ บีบแล้วรู้สึกดีมากๆ"

ธัญญเรศตัวสั่น แต่ไม่กล้าปิดป้อง ขัดขืน ปล่อยให้มันขยำนมเธออย่างสบายมือ

"ไม่ต้องกลัวคนสวย ผมจะพาไปเที่ยวม่านรูด ..ไปหาความสุขกัน ผมจะทำให้คุณน้ำแตก...แตกทั้งคืน" มันกระซิบที่ใบหูขาวใส ขบเบาๆ
"อย่า.."ธัญญเรศเอ่ยเสียงแหบแห้ง เธอรู้สึกว่าท่อนเนื้อของมันจะแข็งมาก ขนาดมันใส่กางเกงยีนส์เธอยังรู้สึกถึงความแข็งที่เสียดสีอยู่กับร่องตูดของเธอ  หญิงสาวหน้าแดงด้วยความอาย เธอรู้ว่าการได้เสียดสีร่องตูดของเธอทำให้ท่อนเอ็นมันแข็งขึ้นเรื่อยๆ ธัญญเรศยิ่งสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
"บอกแล้วว่าจะพาไปหาความสุข ไม่ได้พาไปหาความทุกข์ จะกลัวทำไม สวยๆแบบนี้ไม่ทำให้เจ็บหรอก อูยยยย นุ่มไปทั้งตัวเลย ไอ้ป๊อกออกรถเลยโว๊ย กูเงี่ยน"
"ได้เลยเพื่อนรัก กูเห็นหุ่นมันแล้วก็เงี่ยนเหมือนกัน" ไอ้ป๊อกรับคำเสียงสั่น รีบสตาร์ทรถแล้วขับออกไปทันที
"อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ถ้าแกปล่อยฉัน ฉันจะจ่ายเงินให้ แกต้องการเท่าไหร่เราตกลงกันได้นะ" ธัญญเรศรู้ว่ามันมีปืนจึงไม่กล้าขัดขืน ได้แต่พยายามพูดต่อรองมัน
"ผมน่ะอยากได้เงินอยู่แล้ว" เม่นหอมที่แก้มของธัญญเรศ มือบีบคลึงสัมผัสความอวบหยุ่นของเต้าอวบเธออย่างสนุกมือ "แต่ต้องไปหาความสุขกันก่อน ขอผมกับเพื่อนเย็ดคุณนายให้หายเงี่ยน แล้วเราค่อยมาคุยกันว่าจะเอาไงกันต่อไป"
"บัตรจอดรถเอาไว้ไหน คุณนาย" ไอ้ป๊อกร้องถามมาจากหน้ารถขณะที่วนรถลงมาเรื่อยๆ
ธัญญเรศทำท่าอึกอักเหมือนไม่อยากจะบอก
"ต้องให้ตบก่อนถึงจะบอกใช่มั้ย" เม่นพูดเสียงกระชาก ขยำนมเธออย่างแรงเป็นการลงโทษ
"อยู่ในกระเป๋าถือน่ะ" เธอตัดสินใจบอกมัน
ไอ้ป๊อกโยนกระเป๋ามาให้เธอ
"เอาออกมา" เม่นพูด
ธัญญเรศเปิดแล้วหยิบบัตรจอดรถส่งให้
"เอาให้ไอ้ป๊อกนั่น" เม่นพูด มือข้างหนึ่งถือปืนจ่อที่สีข้างเธอ อีกมือยังลูบคลำไปตามเรือนร่างของเธอ เขาเป็นคนรอบคอบไม่อยากปล่อยมือเพราะกลัวหญิงสาวจะดิ้นขัดขืน จึงให้เธอเป็นคนส่งบัตรให้ไอ้ป๊อกเอง ธัญญเรศหาโอกาสให้ตัวเองไม่ได้เลย เธอจำต้องส่งบัตรให้ไอ้ป๊อก
"เฮ้ย มึงเอาอีนั่นลงได้แล้ว เดี๋ยวยามเห็น" ไอ้ป๊อกร้องบอกเพราะวนลงมาจนจะถึงที่คืนบัตรแล้ว
"อย่าตุกติกนะคนสวย" มันปล่อยธัญญเรศลงจากตักอย่างเสียดาย จากนั้นมันก็หยิบกระเป๋าสะพายของธัญญเรศมาบังปืนที่จ่อไปยังเธอ

รถเริ่มแล่นเข้าไปต่อคิวที่จะเข้าไปคืนบัตร

บรรยากาศในรถเงียบสงบแต่เต็มไปด้วยความตึงเครียด

เม่นมองหน้าเหยื่อสาวตาแทบไม่กระพริบ...

ธัญญเรศกำลังคิด..

ถ้าเธอร้องโวยวายตอนที่ไอ้ป๊อกคืนบัตรจอดรถ พวกมันจะกล้าฆ่าเธอรึเปล่า

พวกมันจะกล้าฆ่าเธอจริงๆรึ?

เหงื่อผุดพราวออกมาบนใบหน้านวลเนียนของเธอ

โอกาสสุดท้าย

ถ้าเธอจะขัดขืนเธอจะต้องขัดขืนตอนนี้!

รถแล่นเข้าไปเรื่อยๆ อีกสองคันจะถึงแล้ว

หัวใจของเธอเต้นถี่เร็ว

ที่สาธารณะแบบนี้มันไม่กล้าฆ่าเธอหรอก...

มันไม่กล้าฆ่าเธอหรอก...

มันไม่กล้าฆ่าเธอหรอก...

ธัญญเรศตัดสินใจที่จะเสี่ยง

"ผมยิงคุณแน่" เม่นพูดราวกับได้ยินเสียงในใจเธอ "ถ้าผมไม่กล้าผมไม่ตามคุณมาถึงนี่แน่ ถ้าคุณมีปัญหา ผมยิง คุณตาย ส่วนผมอย่างเลวร้ายที่สุดก็ติดคุกไม่กี่ปี"

ธัญญเรศรู้สึกว่าเสียงของมันเอาจริง...

...หรือว่าแค่ขู่

เธอไม่มั่นใจแล้วหละ...

เหลืออีกคันเดียว เธอต้องตัดสินใจแล้ว!

ไอ้ป๊อกมองกระจกหลังจ้องหน้าเธอเขม็ง..

เม่นทำหน้าเรียบเฉยไม่พูดอะไรอีก

รถแล่นเข้าไปที่ซุ้ม ไอ้ป๊อคยื่นบัตรจอดรถให้พนักงาน เธอรับบัตรจอดรถไปและพยักหน้า

คานที่กั้นรถยกขึ้น...

ธัญญเรศไม่กล้าโวยวาย... เธอไม่อยากตาย... เธอไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยง....

ไอ้พวกนี้มันโง่ มันอาจจะคิดอะไรแบบที่คนดีๆไม่กล้าคิด ยังไงเธอก็ต้องเอาตัวรอดไปก่อน

รถเลี้ยวออกไปที่ถนนใหญ่ ปะปนกับรถจำนวนมากที่แล่นไปมา เสียงหัวเราะดังกันลั่นรถ สองเดนทรชนรู้ทันทีว่าเหยื่อสาวรายนี้เสร็จพวกมันแน่แล้ว

"ทำดีมากคนสวย เดี๋ยวผมจะตบรางวัลให้อย่างถึงใจ ฮ่าฮ่าฮ่า..." เม่นหัวเราะอย่างเหิมเกริม ดึงธัญญเรศขึ้นมานั่งบนตักมันอีกครั้ง มือปัดป่ายไปตามเนื้อตัวก่อนจะเข้าไปกุมอยู่บนทรวงอกอวบใหญ่ บีบคลึงสัมผัสความอวบหยุ่นอย่างหฤหรรษ์

--------------------------------------