ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

With No Remorse Copy Chapter 21  Cr  psycho2544

เริ่มโดย zaaaar65, พฤศจิกายน 25, 2015, 11:53:18 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

zaaaar65


"ตามที่สายข่าวแจ้งมา งูใหญ่เริ่มกว้านมือปืนขึ้นมาจากภาคกลางเพื่อเข้ามาทดแทนคนเก่าที่โดนกวาดล้างไปเมื่อคราวก่อน มีอดีตจ่าตำรวจเป็นหัวหน้า ขณะนี้รวบรวมได้ประมาณหกถึงสิบคนรวมกลุ่มอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ รอยต่อเชียงใหม่เชียงรายตัวงูใหญ่มีจ่าตำรวจคนนี้อยู่ใกล้ชิดตัวตลอดเวลามังกรตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวแต่คาดว่าหลังจากที่เราทลายแหล่งเก็บของมันไปเมื่อวานซืนนี้แล้วจะต้องมีการรวบรวมของลงไปเพิ่มเติมแน่นอน เส้นทางคาดว่าจะมาทางเดิมค่ะท่านความต้องการของหน่วยเหนือคืออยากให้ทางนี้ขัดขวางเส้นทางลำเลียงต่อไป ส่วนการจัดการงูใหญ่นั้นแล้วแต่ท่านสำหรับมังกรเรากำลังรวบรวมหลักฐาน แต่เท่าที่ผ่านมาการหาหลักฐานเชื่อมโยงกับมังกรยากมาก แม้กระทั่งที่เราเข้าทลายแหล่งเก็บของมันไปนั่นก็ไม่มีหลักฐานเชื่อมโยงกับมังกรค่ะ ดิฉันขอสรุปเพิ่มเติมแค่นี้ค่ะขอบพระคุณค่ะท่าน" เจ้าหน้าที่ปปส.สาวกล่าวจบแล้วนั่งลงจับตามองการุณย์ที่นั่ง ครุ่นคิดอยู่ที่หัวโต๊ะ

"ขอบคุณ คุณ อ่า.."

"วันเพ็ญค่ะ"

"คุณวันเพ็ญขออภัยที่ยังจำชื่อไม่ได้นะครับ" การุณย์พูดพร้อมกับยิ้มให้อย่างจริงใจ

"วุฒิ ว่าไง" "ช่วงนี้เงียบอยู่ครับ ตั้งแต่ที่เราทลายโรงผลิตกับเซฟเฮ้าส์ไปแล้วนั่นแต่ตามที่เด็กผมออกไปดูมานั่น มีสิ่งบอกเหตุว่ามีการสะสมยาเสพติดอีกจำนวนมากตามแนวชายแดน ที่น่าสนใจคือคราวนี้มันแบ่งย่อยออกเป็นสองส่วนครับ ส่วนแรกอยู่ตอนเหนือตามเส้นทางเดิม" วรวุฒิลุกขึ้นยกไม้ชี้ไล่ไปตามแนวสันเขาบนแผนที่ที่ติดไว้บนผนังบ้าน

"ส่วนที่สองลงมาอยู่บริเวณนี้ซึ่งอาจจะถ่ายเทเข้ามาทางแม่สอด หรืออาจจะเป็นปาย ก็เป็นได้ ตอนนี้คนของผมฝังตัวจับตาดูอยู่แล้วครับ ถ้ามีความเคลื่อนไหวก็จะทราบได้ทันที"

"สรุปว่าตอนนี้มันนิ่งอยู่เราก็พอจะหายใจหายคอกันได้บ้าง" การุณย์สรุป"เอาว่าตอนนี้ส่งคนออกไปดูเส้นทาง ไว้ก่อนถ้ามีความเคลื่อนไหวแล้วรายงานด่วนเลย ทุกคนเตรียมพร้อมตลอดเวลา ผมตกลงกับ ปปส.ไว้แล้วว่า ช่วงนี้จะไม่ยอมให้ยาผ่านเราไปได้สำหรับเสี่ยกิมเล้งนั่นตอนนี้คงจัดการยากหน่อย หรือไงชาติชาย"

"ถ้าไฟเขียวก็จัดการได้เลยครับ" ชาติชายตอบเรียบ ๆ ทำเอาวันเพ็ญหันมามอง

"เท่าที่คุยกันนี่เสี่ยกิมเล้งมีจ่าชดนั่น ติดตามอยู่คนเดียว พวกลูกน้องยังไม่ขึ้นมาให้เอิกเกริกยากหน่อยก็ตรงที่ตอนนี้มันเก็บตัวเงียบ แต่ไม่เป็นปัญหา ครับ จัดการได้"

"ทางปปส. อยากได้หลักฐานเชื่อมโยงไปที่มังกรนั่นด้วย ไม่งั้นก็สวย" การุณย์พูดเหมือนรำพึง

"ถ้าจะจัดการทั้งสองก็ได้ครับ" ชาติชายบอก "ผมกับนายรัณย์สองคนได้เลยครับ"

"คือทาง ผอ ออ ปปส.ต้องการจับมังกรให้ได้เพื่อจะได้ดำเนินการตามกฎหมายค่ะ"

"ฮึ" เสียงล่มดังออกมาจากจมูกของศรัณย์

"มีอะไรหรือคะ" ใบหน้ากลม ๆ ของวันเพ็ญหันขวับ ศรัณย์ยักไหล่

"มีอะไรก็พูดมาได้ค่ะ"

"เอาน่าไม่มีอะไร เอาเป็นว่า ตอนนี้เอาอย่างที่ว่า ผมต้องการข่าวเพิ่มเติม เพื่อวางแผนต่อใครได้อะไรมาก็ส่งให้วุฒิ รวบรวมส่งมาให้ผม" การุณย์มองสองหนุ่มสาวที่ทำท่าจะไม่กินเส้นกัน

"คุณวันเพ็ญพักที่ไหนครับ"

"หนูบุ๊คโรงแรมไว้แล้วค่ะขอแค่รถไปส่งเท่านั้นก็พอ ค่ะท่าน"

"งั้นตกลงเดี๋ยววุฒิจัดการหน่อยแล้วกัน จันทร์หน้าประชุมกันอีกครั้ง" การุณย์ลุกขึ้นรับความเคารพจากคนที่รวมตัวอยู่ในห้องก่อนเดินออกจากห้องไป วันเพ็ญลุกขึ้นรวบเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะแต่สายตาจับอยู่ที่ศรัณย์ที่นั่งเงียบ ๆ ฟังชาติชายที่เอนตัวมากระซิบสั่งความแล้วลุกขึ้น

"คุณวันเพ็ญ ผมให้ลูกน้องเตรียมรถไว้แล้วนะครับจอดรอหน้าบ้านนี่แหละ จะไปไหนก็บอกจ่าเอกชัยคนขับได้เลย ไม่ต้องเกรงใจนะครับ" วรวุฒิบอกเรียบ ๆ แล้วเดินออกไปพร้อมกับชาติชายศรุณย์ลุกขึ้นยืนแล้วหันตัวเตรียมจะ ตามชาติชายไป

"เมื่อกี้มีอะไรหรือคะ" เสียงใสๆ ที่ดังขึ้นลอย ๆ ทำศรัณย์หยุด

"ไม่มีอะไรหรอกครับเรื่องส่วนตัวนิด ๆ หน่อย ๆ"

"ดิฉันไปทำอะไรคุณหรือคะ"

"เปล่าหรอกครับ" ศรัณย์ย่นจมูก

"ไม่มีอะไรหรอกครับบ้านเมืองมีกฎหมาย สบายใจเถอะครับ" ศรัณย์พูดจบแล้วเดินยิ้มออกไปจากห้องปล่อยให้วันเพ็ญยืนมอง

.................วันเพ็ญยืนมองผ่านหน้าต่างของโรงแรมออกไปยังทัศนียภาพข้างนอกการที่ห้องพักของเธออยู่ถึงชั้นสิบสองนี่ก็ ทำให้เธอสามารถมองเมืองเชียงใหม่ได้เกือบทั้งเมืองเบื้องล่างลิบ ๆ นั่น บนถนนสายที่ไขว้ไปมา รถสี่ล้อสีแดงสัญลักษณ์ประจำเมืองวิ่งขวักไขว่ บนรถมีชาวบ้านทั้งชายหญิงทั้งผู้ใหญ่และเด็กนักเรียน เธอมองพลางถอนหายใจคนเรานี่ไม่ได้รู้เลยว่าเงาอุบาทว์ของยาเสพติดนั้นมันแผ่ครอบคลุมเมืองไปมากมายเพียงใดเมื่อสองวันก่อนที่เธอ กับเพื่อน ๆ เข้าทลายแหล่งซุกซ่อนยาเสพติดนั้นจำนวนยานับเป็นแสนเม็ดที่จับค้นมาได้นั่น ถ้าเล็ดรอดออกไปจะมอมเมาประชานชนและวัยรุ่นไทยไปอีกเท่าใดมือยกโทรศัพท์แนบหูฟังเสียงจากอีกฝั่งหนึ่ง

"ไม่มีอะไรมั๊งยายเพ็ญ แกก็หาเรื่องเขาไปหรือเปล่า"

"เปล่านี่นุช ชั้นก็พูดไปตามปกติแหละ ความจริงก็หมั่นไส้แต่แรกแล้วนะ หมอนั่นน่ะทำนั่งกอดอกเงียบ ๆ"

"แล้วจะให้เขาทำอะไรวะ" ก็นั่งเงียบ ๆ ไปซี ท่าทางคงจะเป้นพวกลิ่วล้อแหละไม่รู้จะให้เข้ามาประชุมทำไม"

"ไม่หรอกมั๊ง พ่อบอกว่าพวกที่จะเข้าประชุมโดยเฉพาะทีมผู้การการุณย์นี่ มือท๊อป ๆ ทั้งนั้นแหละ"

"ไม่รู้ว่ะ ชั้นว่าหน้าอ่อน ๆแหละ ไม่น่าเท่าไหร่"

"หล่อละซี" เสียงเพื่อนทำเสียงล้อเลียน

"ก้อ โอเคว่ะ หน้าตาน่ากินดี ฮ่าฮ่า"

"แกเหรอจะกล้าอย่ามาพูดเลย นี่เดี๋ยวแกจะทำอะไรวะ ฝากซื้อขนมมาด้วยนะ"

"เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะไปซื้อให้โว้ยแค่นี้นะนุช" พอปลายสายกดวางหูวันเพ็ญก็วางโทรศัพท์ลง สองมือปลดปล่อย ร่างกายออกจากความรัดรึงของเสื้อผ้าเสื้อเชิ้ตแขนสั้นปลิวลงไปตกบนที่นอนตามเสื้อชั้นนอก ก่อนที่กางเกงขายาวจะปลิวลงไปทับ ชิ้นต่อมาคือเสื้อในสีนวลกับกางเกงในตัวจิ๋ววันพ็ญยืนมองกระจกเงาที่ส่องภาพสาวผมสั้นยืน ร่างเปล่าเปลือยจ้องตอบออกมาเรือนร่างอวบอัดไปด้วยกล้ามเนื้อ เต้าอวบตั้งเป็นกระเปาะประดับป้านเนื้อสีดำจุกนมตั้งชันเป็นก้อนด้วยลมเย็น ๆ จากเครื่องปรับอากาศ เอวคอดกิ่วลงไปยังสะโพกผายหน้าขาเกลี้ยงเกลาไร้ เส้นขนปกปิดกลีบเนินที่นูนขึ้นแผ่กว้างเธอลูบไล้เนื้อตัวที่ปราศจากเสื้อผ้า

"น่าอิจฉายายนุชจังเนอะวันเพ็ญตัวเธอยังไม่มีใครมาเจาะมาไชซะที เอ้อ อาบน้ำ ไปกินข้าวดีกว่านะ ชักจะฟุ้งซ่าน" เธอพูดกับตัวเองก่อนเดินเข้าห้องน้ำก้าวลงอ่างอาบน้ำแล้วเปิดก๊อกให้น้ำสาดสายลงมารดร่างกายท้องก็อิ่มเรียบร้อยด้วยอาหารพื้นเมืองในละแวกโรงแรมนั่นของฝากก็เรียบร้อยหิ้วมาสำหรับทุก ๆ คน มันจะได้ไม่ต้องมากระแนะกระแหนว่าเราไปเที่ยวมา วันเพ็ญหิ้วถุงใส่ของสองถุงใหญ่ ๆเดินกลับโรงแรม ตอนที่ผ่านห้องโถง ของโรงแรมนั่น เธอกวาดสายตาไปมามองเห็นเหมือนมีคนหน้าคุ้นๆ แต่พอมองกวาดไปอีกครั้งก็กลับไม่เจอใคร ที่พอจะเรียกได้ว่าคุ้นวันเพ็ญยักไหล่กับสายตาตัวเองแล้วกดลิฟท์ตอนที่บานประตูกำลังจะปิดนั่นเองที่มีมือแทรก เข้ามาจับไว้จนมันเปิดออกอีกครั้งวันเพ็ญเงยหน้าขึ้นมอง

"อ้าว ไชยา มาไง" วันเพ็ญร้องทักเพื่อนชายที่ผลุบตัวเข้ามาในลิฟท์ชายหนุ่มอีกสองคนตามเข้ามาติด ๆ

"นั่งเครื่องมา" คนที่วันเพ็ญทักตอบสั้น ๆ

"มีอะไรละ" วันเพ็ญยังยิ้มเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั่นคือเจ้าหน้าที่คนหนึ่งในสำนักงานปปส. เธอเคยพบเขามาก็ หลายครั้ง แต่ไชยานี่ทำงานเอกสารไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ปราบปรามเหมือนเธอ

"มาธุระ วันเพ็ญล่ะ"

"มีงานน่ะ ผอ ออ ให้มาแล้วนี่เธอจะกลับเมื่อไรล่ะ เรากลับพรุ่งนี้" ประตูลิฟท์เปิดออกวันเพ็ญขยับตัวก้าวออก

"พักห้องไหนล่ะไชยา"

"ชั้นนี้แหละ" คำตอบยังคงสั้น ๆ พร้อมกับก้าวเดินตามออกมา ผู้ชายสองคนนั่นตามมาด้วย

"ตกลงเธอกลับเมื่อไรล่ะเผื่อกลับพร้อมกันจะได้คุยกันไง" วันเพ็ญวางถุงลงหน้าประตูห้องล้วงมือลงไปหยิบ กุญแจห้องขึ้นมาถือ

"นั่นเพื่อนเธอเหรอ"

"เราก็มาคุยกับเธอนี่แหละ" วันเพ็ญหันมามองหน้าเพื่อน มือที่จับลูกบิดประตูห้องหยุดชะงักเมื่อสายตามองเห็นปากลำกล้องปืนกลวง ๆ ชี้ตรงมาที่ใบหน้าหนึ่งในผู้ชายสองคนเอื้อมมือมาเปิดประตูพร้อมกับที่ไชยาผลักเธอเซหลุน ๆ เข้าห้องมือที่แข็งแรงจับต้นแขนเธอ แน่น วันเพ็ญหยุดค้างเซไปตามแรงดันเพราะปากกระบอกปืน

"อะไรเนี่ย" เธอร้องถามเมื่อบานประตูปิดลง

"เธอขึ้นมาประชุมกับพวกผู้การการุณย์ล่ะซี" มือที่กำท่อนแขนลากเธอไปที่เก้าอี้แล้วผลักให้ลงนั่งลูกสมุนของมัน ปราดไปมองซ้ายขวาที่หน้าต่างก่อนจะรูดม่านปิดแล้วยืนอยู่ตรงนั้นอีกคนเปิดประตูห้องน้ำยื่นหน้าเข้าไปมอง แล้วออกมายืนคุมประตูห้อง

"ไม่ใช่เรื่องแผนกเธอนี่ไชยา" สองตาของวันเพ็ญกวาดไปมาปืนพกอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าแต่มันก็อยู่ในตู้ไกลจน เกินกว่าจะทำอะไรในห้องก็ไม่มีอะไรพอที่จะใช้งานได้ อย่าว่าแต่พวกมันมีกันถึงสามคน

"ก็ไม่ใช่เรื่องของแผนก แต่มันเป็นเรื่องของชั้นเอง" ไชยาถอยออกไปแต่ยังคุมให้ปลายกระบอกปืนชี้มายังเธออยู่

"หมายความว่าไง" "หมายความว่าพวกมันเตรียมทำอะไรต่อ แล้วพวกมันมีใครบ้าง"

"เธอจะรู้ไปทำไม"

ไชยาเดินเข้ามาหาเธอช้า ๆยิ้มยียวนพร้อมกับกระดกปลายลำกล้องปืน พอมันมายืนประจันหน้าเธอมันก็หันไปมองไอ้คนที่ยืนอยู่ที่หน้าต่าง "เฮ้ยมันถามว่ากูจะรู้ไปทำไม" มันจบคำพูดกับหมอนั่นด้วยเสียงหัวเราะหันหน้ามามองเธอ

"เธอคายมาดีกว่านะ วันเพ็ญ อย่าให้เสียเวลาชั้น"

"เธออยู่ฝ่ายธุรการไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นี่"

ไชยาทำปากยื่น ทำคอตกทิ้งปืนห้อยลงข้างตัว เผี๊ยะ..มืออีกข้างตวัดวูบขึ้นมาหลังมือกระทบแก้มวันเพ็ญจนดังลั่น

"อุ๊บ.." วันเพ็ญอุทานก่อนจะหน้าสะบัดไปตามแรงมือร่างหมุนตกลงจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ แก้มข้างนั้นร้อนฉ่าด้วย ความเจ็บปวดเธอหันหน้าขึ้นมองไชยาที่เอาปืนกวัก ๆ แล้วชี้ให้เธอลุกขึ้นนั่งเก้าอี้ตัวเดิม

"ทีนี้ เกี่ยวได้ยัง วันเพ็ญ"

"ผอออ รู้ละ เธอติดคุกแน่" วันเพ็ญเข่นเขี้ยวไชยาหัวเราะลั่นห้อง ยืดตัวหงายหน้าขึ้นหัวเราะกับเพดานก่อนจะก้มลงมาสบสายตา "ผอ ออ รู้เหรอ วันเพ็ญ ทำไมเธอโง่วะ ไอ้ ผอ ออ โง่ ๆนั่นจะมารู้อะไร" ไชยาลดไกปืนแล้วโยนให้ไอ้คนที่คุมหน้าประตู วันเพ็ญมองตามอย่างเสียดายโอกาส นี่ถ้าเธอไวกว่านี้นะเธอคงตะปบปืนกระบอกนั้นมาได้ เผี๊ยะ.. แก้มข้างเดิมโดนฝ่ามือมันอีกครั้งวันเพ็ญหล่นลงมากองที่พื้น หัวเริ่มจะหมุนด้วยความมึนงง ปากเธอลิ้มรสเค็ม ๆ เฝื่อนๆ ของเลือดสด ๆ แล้วศีรษะเธอก็เจ็บตึงเมื่อไชยาขยุ้มผมเธอเต็มกำยกขึ้นจนหน้าเธอแหงนหงาย"มันเตรียมการอะไรบ้าง ไอ้การุณย์นั่น ถ้ามึงบอกกูดี ๆกูจะให้มึงตายสบาย ๆ" ไชยายื่นหน้าเข้ามาจนแทบชิดวันเพ็ญพยายามเบือนหนีแต่ก็ติดที่มันขยุ้มผมเธอดึงอยู่ ถึงเธอจะพยายามแกะออกก็ตามเผี๊ยะ..

"ว่าไง นังวันเพ็ญ ไอ้การุณย์มันเตรียมอะไรบ้างแล้วมันมีกันกี่คน" มันจิกผมเธอยกขึ้นจนเจ็บตึงไปทั้งหัว

"ทำไมฉันต้องบอกแกยังไงก็ตายอยู่ดี" วันเพ็ญข่มกรามตอบ

"ไม่อยากตายสบาย ๆ เหรอวะอีนี่" ไชยายกมือข้างที่ขยุ้มผมวันเพ็ญยกขึ้นจนเธอต้องขยับตัวลุกตามมือด้วยความเจ็บพอเธอยืดตัวขึ้นมันก็ยัดกำปั้นเข้าเต็มท้อง ตุ๊บ..

"อุ๊บ.." ร่างบางอวบนั่นงอเข้าไปตามแรงกำปั้นมันปล่อยมือให้เธอทรุดลงคู้เข้ากับพื้นห้องก่อนจะก้มลงจิกผมเธอ ยกขึ้นมาจนหน้าหงาย

"ฤทธิ์เยอะเหรอ อีนี่" มันตุ๊ยท้องเธอตัวกำปั้นอีกครั้งแล้วผลักร่างเธอหงายลงไปกองกับพื้น


"อ๊อก.." วันเพ็ญจนจนรู้สึกว่าอาหารที่กินไปมันเอ่อล้นขึ้นมาถึงคอหอยอ้าปากหอบกลืนอากาศ เหงื่อผุดขึ้นพราว ใบหน้า ท้องไส้ปั่นป่วนไปด้วยความจุกเสียดแล้วผมเธอก็โดนจิกยกขึ้นเธอตะเกียกตะกายลุกด้วยความเจ็บหนังหัวมันเหวี่ยงเธอไม่ปรานีปราศรัยจนร่างบางนั่นหมุนไปปะทะขอบเตียงจนล้มลงไปนอนวันเพ็ญรีบลุกขึ้นนั่งทั้งที่ ยังเจ็บร้าวไปทั้งท้องทั้งชายโครงเธอพยายามหอบหายใจแรง ๆ สะกดความเจ็บปวดมองไปทั่วห้องพร้อมกับคิด หาทางออกทั้ง ๆที่เธอก็รู้ดีว่าสิ้นหวังที่จะแหวกลงล้อมของผู้ชายทั้งสามคน

"ทีนี้มึงจะคายออกมาได้หรือยังวันเพ็ญ" เสียงไชยาดึงสายตาเธอกลับมาจ้องมันอย่างแข็งกร้าว

"กู ไม่ บอก" วันเพ็ญเค้นเสียงทีละคำไชยาปราดเข้ามาพร้อมกับมือที่เงื้อง่า แต่ร่างบาง ๆนั้นพร้อมกว่าที่มันจะคิดเพราะร่างนั้นดีดผึงขึ้นมาจากที่นอน พุ่งเข้าใส่มันรองเท้าผ้าใบเบอร์หกพุ่งเขาเต็มหน้าอกมันจนเสียดยอกขึ้นมาพร้อมกับที่มันผงะหงายไม่เป็นท่าวันเพ็ญโจนตามพร้อมกับยกเข่าอัดเข้าเต็มอกไชยาจนมันกระแทกหลังเข้ากับฝาห้องจุกเสียดจนรูดตัวลงกองกับพื้นชายสองคนที่ยืนคุมเชิงขยับตัวพุ่งเข้ามาพร้อมกับที่วันเพ็ญโจนเข้าใส่คนที่พุ่งตัวมาจากประตูเธอโถมเข้าไปทั้งตัว มือขวายกขึ้นทัดหูตั้งศอกเป็นดั้งอัดเข้ากลางยอดอกถึงมันจะตัวใหญ่กว่าวันเพ็ญขนาดบังกันมิด แต่ปลายศอก แหลม ๆก็ทำเอามันสะอึกด้วยความเจ็บปวด เท้าเล็กเตะกวาดขามันจนเสียหลักเซไปติดผนังห้องแคบ ๆ จุดหมาย ต่อไปของเธอคือประตูห้องวันเพ็ญพุ่งตัวไปจนมือเธอจับลูกบิดประตูได้แล้วตอนที่ผมเธอโดนดึงกระชากกลับไปร่างเธอหงายหลังผลึ่งกลับ เข้าไปในห้องมือที่กำผมเธอไม่ได้ปล่อยเมื่อกำปั้นยัดตูมเข้ามาเต็มซอกคอสติแทบจะปลิวเมื่อโดนกำปั้นเข้าไป เกือบเต็มคางวันเพ็ญพยายามแกะมือที่ขยุ้มผมจนหนังหัวแทบหลุดนั่นออก ตุ๊บ..

"โอ๊ะ.." กำปั้นลุ่น ๆที่ต่อยเข้ามาตรงบั้นเอวทำเอาความเสียดพุ่งจนหายใจไม่ออกร่างอวบบางทรุดลงไปกองกับพื้น ในทันทีเธอบิดตัวด้วยความจุกเสียดขณะที่หนังหัวถูกดึงยกเหวี่ยงเต็มแรงจนเธอกระเด็นไปบนเตียงแล้วกลิ้งอย่างหมดท่าไปตกลงอีกด้านหนึ่ง วันเพ็ญนอนแบบอยู่ตรงซอกเตียงตอนที่เท้าข้างหนึ่งวางลงตรงหน้าเธอวันเพ็ญ แข็งใจรวบเท้าข้างนั้น ตุ๊บ..

"อุ๊บ.." ท้องจุกแน่นเมื่อเท้าอีกข้างจิกปลายเข้ามาเต็มท้องมือเธอปล่อยอย่างหมดแรง เส้นผมถูกจิกดึงอย่างแรงยก เธอขึ้นพาดหลังกับที่นอน กริ๊ก เสียงขึ้นนกปืนก่อนที่ปากลำกล้องกลวงโบ๋จะจิ้มเข้ามาตรงสันจมูกจนเจ็บแปลบเนื้อเหล็กเย็น ๆ แนบอยู่กับสันจมูก เธอแน่น ไชยานั่งลงจ้องตาเธอเม้มปากมือข้างหนึ่งจิกผมเธอดึงกดลงกับที่นอนจนหน้าหงาย อีกมือกำปืนยกขึ้นจ่อ ตรงหน้าเธอ "เก่งนักนะมึง อีเพ็ญ" ไชยาเข่นเขี้ยวหันไปมองลูกน้อง "ขึงพืด" ไอ้สองคนโดดเข้ามาจับแขนเธอยกขึ้นพาดเตียงดึงรั้งจนเธอดิ้นไม่ออกความจุกเสียดยังแล่นพล่านไปทั้ง

ตัว "เดี๋ยวพอกูเย็ดมึงแล้วอย่าลืมดิ้นด้วยนะมึง กูชอบ" ไชยาสำรากคำพูดออกมาลดนกปืนแล้ววางปืนลงบนโต๊ะด้านหลัง ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมีดพับขึ้นมาง้างเอาใบมีดกางออกมันขยุ้มเสื้อเธอดึงจนชายเสื้อลุ่ยออกมาจากขอบกางเกงแล้วใช้มีดปาดตัดชายเสื้อจนแบะออกจากกันจากนั้นมันตัดเสื้อยกทรงเธอจนขาดหลุดปล่อยเต้าอวบออกมาดีดดิ้นมันกดมือขยำขยี้อย่างเมามัน

"นมแน่นฉิบหายนี่แฟนมึงไม่เย็ดบ่อย ๆ ซีท่า" มันจับปลายหัวนมบีบเต็มแรง

"โอ๊ย..เจ็บ" วัญเพ็ญร้องพยายามบิดตัวหลบไชยาล้วงมือลงกำขอบกางเกงเธอจนมีช่องให้มันสอดใบมีดลงไปแล้วยกคมขึ้นตัดผ้ากางเกงจนขาดหลุดออกจากกันมันตะลุยตัดกางเกงจนหลุดลุ่ยเปิดแหวกออก จากนั้นมันก็ดึงกางเกงในตัวจิ๋วขึ้นไม่ถึงอึดใจร่างเธอก็เปลือยอวดโคก เนินเนื้ออยู่ในสายหาของชายหื่นทั้งสาม

"แหม โคกหีมึงนี่เกลี้ยงดีจังอีเพ็ญ"

"โอ๊ย..[font