ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 1 ความลับ

เริ่มโดย pekopon66, ธันวาคม 02, 2015, 02:00:24 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

pekopon66



พูดคุยกับผู้เขียน   

    นี้ถือว่าเป็นโพสแรก และเรื่องเขียนเรื่องแรกของผมในเว็บนี้เลยนะครับ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวกันด้วยนะครับ ถ้าผิดพลาดประการใด หรือไม่ถูกใจใคร ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย ถ้าอ่านเสร็จกันแล้วอย่าลืมคอมเม้นชี้แนะและเป็นกำลังใจให้กับผู้เขียนด้วยนะครับ จะได้มีผลงานออกมาให้อ่านกันเรื่อยๆ

ป.ล แก้ไขเรื่องภาพแล้วนะครับ เมื่อกี้ใหญ่ไปจนทำให้เห็นตัวหนังสือไม่ครบ ใครที่อ่านไม่รู้เรื่อง วานกลับมาอ่านใหม่ด้วยนะครับ T^T ขอบคุณครับ

เรื่องย่อ


    เรื่องราวเกี่ยวกับ "ดรีม" สาวนักศึกษาผิวขาว ทรงโต ที่เข้ามาเรียนในตัวเมืองชื่อดังพร้อมกับคนรักของเธอ "เอก" ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขโดยมอบคำสัญญาให้กับพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายว่า "จะไม่ท้องก่อนเรียนจบ" ดั่งสวรรค์กลั่นแกล้ง สาวน้อยต้องเผชิญกับโชคชะตาที่เลวร้าย ต่ำทราม และลามก อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจะฝ่าฟันและประคับประคองชีวิตคู่รักของเธอได้อย่างตลอดรอดฝั่งรึไม่ คำสัญญาที่มีให้กับพ่อแม่จะทำตามได้รึเปล่า โปรดติดตามใน โชคชะตา กามารณ์


----------------------------------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 1 - ความลับ



ณ ซอยแห่งหนึ่ง ในเขตรังสิตซอยที่พลุกพล่านไปด้วยเหล่านักศึกษาและผู้ประกอบอาชีพต่างๆไม่ว่าจะเป็นแม่ค้าขายกับข้าว วินมอเตอร์ไซด์ ร้านซักอบรีด ร้านเกม ถ้าเรียก 7/11ว่าร้านสะดวกซื้อ ซอยนี้ก็น่าจะชื่อว่า ซอยสะดวกอยู่ ปกติเวลา 5 โมงเย็นเช่นนี้ผู้คนจะเดินกันขวักไขว่ เสียงดังโหวกเหวกโวยวาย แต่วันนี้กลับไม่ใช่เช่นนั้นซอยนี้เงียบอย่างกับโดนร่ายเวทมนต์ เหล่าหนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่ต่างหยุดทำกิจกรรมพากันตาค้าง มองใครบางคนแทบคอบิด


เธอคนนี้ชื่อว่าดรีม สาวสวย หน้าเรียวเล็ก ตานิด จมูกหน่อย ปากกระจับเล็กๆสีชมพูชวนฝัน ผมสีน้ำตาลตัดกับผิวสีขาวสว่าง ตัวเล็ก สูงแค่150กว่าๆ แต่บางอย่างไม่ได้เล็กตามตัวเลย ด้วยความที่คุณแม่ใจดีให้มาถึง 36Cหลายๆคนคงบอกว่า 36 เป็นตัวเลขที่ไม่เยอะแต่ด้วยความที่เธอเป็นคนตัวเล็กและลำตัวบาง ทำให้ตัวเลขส่วนใหญ่ใน 36 คือหน้าอกของเธอล้วนๆนั่นเอง ถ้านึกกันไม่ออกต้องดูหน้าอกของดารา AV ญี่ปุ่นนาม AimiYoshikawa เธอสองคนนี้มีหน้าอกที่คล้ายคลึงกัน ดรีม เป็นสาวเรียบร้อย นิสัยดีแต่ป้ำๆเป๋อๆ หรือสมัยนี้ที่เรียกว่า โก๊ะ นั่นเอง เธอเรียนเก่งพอประมาณเป็นลูกสาวคนเดียวและคนโตของพ่อแม่ เป็นดั่งความฝัน และความหวังของคนในครอบครัวคุณพ่อจึงตั้งชื่อให้เธอว่า "ดรีม"


ดรีมเป็นนักศึกษาปี 1 เทอม 2 อยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งแถวรังสิตด้วยความที่บ้านของเธออยู่ตจวเธอจึงมาเช่าหอพักอยู่ในซอยสะดวกอยู่แห่งนี้กับคู่หมั้นของเธอที่ชื่อว่า "เอก"เธอกับเอกคบกันมาตั้งแต่ ม.4 เป็นรักแรกของกันและกัน รักกันมายาวนานแถมโชคดีของเด็กทั้งคู่ที่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายเป็นคนรู้จักกันทำให้เรื่องอะไรก็ง่ายไปหมด ทั้งคู่จึงได้หมั้นหมายและให้มาเช่าหออยู่ร่วมกันโดยทางผู้ปกครองขอทั้งสองคนอย่างเดียวคือ อย่าทำดรีมท้องก่อนเรียนจบ


ทั้งคู่จึงอยู่ร่วมกันฉันสามีภรรยาได้เสียกันเป็นเรื่องปกติ เอกจะเป็นสุภาพบุรุษสวมถุงยางเสมอเพื่อรักษาคำมั่นสัญญานอกจากเรื่องถุงยางแล้ว เอกยังเป็นสุภาพบุรุษกับทุกคนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนชายหรือหญิง เขาเป็นคนมีจิตใจงามชอบช่วยเหลือผู้อื่น ถึงแม้เอกจะเป็นคนตัวเล็กเท่าๆดรีม แต่เขามีใจใหญ่อย่างเหลือล้นเลยทีเดียวนี่คือหนึ่งในหลายเหตุผลที่ทำให้ดรีมหลงรักเอกอย่างหมดใจถึงแม้หน้าตาของเอกจะเปรียบเสมือนหมาวัดเมื่อเดินข้างๆดอกฟ้าอย่างดรีมก็ตาม


"มองอะไรกันนักหนานะ"


ดรีมเริ่มกระวนกระวายใจที่หนุ่มๆเกือบทั้งซอยหันมามองเธอคนเดียวอีกใจก็นึกโทษเอกที่ติดไปเตะบอลเล่นกับเพื่อนจนไม่ได้กลับบ้านพร้อมเธอเช่นทุกวันทำให้เธอต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้หนุ่มๆยังคงมองเธอไม่ตกต่างพิจารณาสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า วันนี้สาวดรีมใส่ชุดนักศึกษาไซส์Sตามขนาดตัวเธอ แต่หน้าอกที่ใหญ่เกินกว่าตัวนั้นมันทำให้เสื้อของเธอปริจนรู้สึกว่าอีกไม่นานกระดุมซักเม็ดต้องกระเด็นหลุดออกมาเป็นแน่แท้ถึงแม้เธอจะใส่เสื้อซับในแต่รอยของชุดชั้นในลายลูกไม้สุดโปรดของเธอก็ยังผุดออกมาเป็นริ้วๆทำให้คนหนุ่มๆจ้องกันตาเป็นมัน ส่วนกะโปรงของเธอเป็นทรง Aไม่ได้สั้นจนเกินไปเลยเหนือเข่าขึ้นมานิดหน่อย


เธอเริ่มทนไม่ไหวที่หนุ่มเกือบทั้งซอยรุมมองเธอดรีมจึงก้มหน้าก้มตาเดินจ้ำเท้า มือนึงถือกระเป๋าอีกมือยกมาปิดอกเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น ใจก็ภาวนาให้ถึงหอพักเร็วๆแต่มันไม่ง่ายเลย เพราะหอพักห่างจากที่เธออยู่เกือบ 300 เมตรด้วยขาเรียวๆเล็กๆ เธอก้าวเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเสียที


"น้องคนสวยให้พี่ไปส่งไหมจ้ะ"


เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นข้างตัวดรีมหันหน้าไปมองก็พบวินมอเตอร์ไซด์คนหนึ่งขับมอเตอร์ไซด์มาชะลอข้างๆเธอแน่นอนเธอไม่รู้จักเขา หน้าตาเป็นยังไงก็มองไม่ค่อยเห็น รู้แต่ว่าผิวสีดำแดง ตัวของเธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยใช้บริการวินมอเตอร์ไซด์ซอยนี้รึเปล่า ในขณะที่เธอคิด เจ้าวินมอไซด์ก็ใช้สายตาสแกนไปทั้งตัวของเธอไล่ตั้งแต่หน้า มาหยุดที่หน้าอกและไล่ต่อไปถึงขาอย่างช้าๆแล้วย้อนขึ้นมามองที่หน้าอก มันใกล้เพียงแค่เอื้อมมืออยากจะยื่นไปจับแล้วขยี้ให้สาแก่ใจ เจ้าวินคิด


"ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ"


ดรีมพูดเสียงเบาๆขัดขึ้นมาพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณไปรอบนึงทั้งๆที่ไม่รู้จะยกไหว้ไปทำไม แต่เธอทำตัวไม่ถูก ทำท่ารุกรี้รุกรนแล้วหันหน้าเดินต่อพร้อมเอามือปิดหน้าอกอีกครั้งแต่เจ้าวินมอไซด์ตัวดียังไม่ลดความพยายามขับมาต่อพร้อมเอาปลายนิ้วแตะแขนอันนุ่มนิ่มของดรีม จนทำให้เธอสะดุ้ง


"เอาหน่า พี่ส่งให้ฟรีไม่คิดตัง มาๆ กว่าจะถึงปวดขาแย่พอดี"


คราวนี้ดรีมไม่พูดด้วยเธอก้มหน้าส่ายหัว เธอพยายามเหล่หาคนช่วย แต่ทำไมกันไม่มีใครคิดจะมาช่วยเธอบ้างเลยพอเห็นว่าเธอมีเรื่องกับวินมอไซด์ หนุ่มๆที่มองอยู่ก็ต่างเบือนหน้าหนีวินมอไซด์ได้ที เห็นดรีมก้มหน้าอยู่ ก็เอียงมอไซด์ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ดรีมเหล่มาเห็นสะดุ้งเธอเงยหน้าขึ้น หน้าของทั้งคู่แทบชนกัน แต่ดรีมดีดตัวเองถอยหลังออกมาได้ทันเจ้าวินมอไซด์ยิ้มเยาะชอบใจใหญ่ ส่วนดรีมเริ่มมีอาการกลัวๆแล้วเธอตัวสั่นไม่กล้ามองหน้าวินมอไซด์ แถมไม่กล้าเดินต่ออีก นี่คงเป็นข้อเสียของสาวน้อยที่ชื่อว่าดรีมเพราะเวลาเธอกลัวแล้วสติจะไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่เจ้าวินเห็นสาวดรีมเริ่มมีทีท่ากลัวก็ชักหมดสนุก


"เอาไว้คราวหน้า เรียกพี่ได้เสมอนะ พี่ส่งให้เราฟรีพิเศษเลย"


ก่อนจากมันถือวิสาสะเอามือมันลูบต้นแขนของดรีมอีกที ดรีมสัมผัสได้ถึงมือที่หยาบแข็งกระด้างมันแข็งเสียจนจะบาดผิวอันนุ่มละมุลของเธอเป็นริ้วรอยไม่ทันที่ดรีมจะหันมาตอบโต้รึเรียกขอความช่วยเหลือ เจ้าวินตัวดีก็ขับมอไซด์ออกไปแล้วดรีมมองซ้ายขวาอย่างวิตก เราจะเรียกใครมาช่วยดี ไม่มีใครเลยที่เรารู้จัก ไม่สิ มีคนนึงเสมอที่จะช่วยเธอเธอควักมือถือออกมาจากกระเป๋าแล้วกดเบอร์ที่โทรล่าสุดหน้าจอมือถือแสดงชื่อขึ้นมาว่า "เอก"


"ตู๊ดดด....ตู๊ดดดด....เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"


ดรีมกดอีกสองสามครั้งแต่เอกก็ยังไม่รับสายดรีมถอนหายใจ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า เอกคงเล่นบอลอยู่ เธอจึงทำใจเดินต่อไปจนถึงหอพักในที่สุดห้องของเธออยู่ชั้น 4 และเป็นชั้นบนสุดของหอพักนี้เลยเธอยังคงเดินก้มหน้าก้มตาคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเวลานึกถึงตอนโดนสัมผัสทีไรเธอก็ขนลุกทุกครั้งมันรู้สึกถึงความสยองและความรู้สึกแปร้บๆที่ทำให้เธอหัวใจจะวายในเวลาเดียวกันมันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เดินไปคิดไปในที่สุดก็ถึงชั้น 4เธอเดินก้มหน้าไปถึงหน้าห้องแล้วไขประตู


ไขไม่ออกสาวดรีมเริ่มงง เธอลองไขดูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ออก อารมณ์หงุดหงิดเริ่มมาเธอยิ่งไขแรงขึ้นพร้อมกระชากประตูดัง กึ้ง กึ้ง จนในที่สุดประตูก็เปิดออก


"ขอโทษครับ คุณมาหา..."


มีหนุ่มนักศึกษากล้ามใหญ่ตัวใหญ่สูงประมาณ180 หน้าตี๋หล่อผิวสีเหลืองอ่อนๆ โผล่ออกมาจากห้องตอนแรกหนุ่มคนนี้มองตรงๆไม่เห็นใครก็นึกว่าเจอผีเข้าให้แล้วแต่พอตั้งสติแล้วก้มลงมาก็พบนางฟ้าตัวน้อย น่ารักจิ้มลิ้มยืนอึ้งๆอยู่หน้าห้อง สายตาทั้งสองประสานกัน ต่างฝ่ายก็ต่างหน้าแดง


"เอ่อ..."


"นายมาอยู่ห้องของเราได้ไง" ดรีมพูดแก้เขินบวกกับสงสัย ขัดขึ้นมา


"เอ่อ รู้สึกว่าเธอจะเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า อันนี้ห้องผมนะ"


"ห้องฉันสิ ก็นี้ดูที่..."


ในขณะที่เถียงชี้โบ้ยชี้เบ้เธอก็เพิ่งสังเกตเบอร์ห้องที่ติดอยู่ตรงประตูข้างๆหนุ่มร่างใหญ่ มันเขียนว่า 403แต่ห้องของเธอนั่นคือห้อง 404 ข้างๆกัน หนุ่มร่างใหญ่จับพิรุจได้หันไปมองตามที่ดรีมมองก็พบป้ายหน้าห้องแล้วหันกลับมามองหน้าสาวสวยดรีมหน้าแดงอีกครั้ง หนุ่มร่างใหญ่เริ่มประติดประต่อเรื่องทั้งหมดได้ก็ยิ้มดรีมอายแทบมุดแผ่นดินหนี เธอค่อยๆหันข้างแล้วเดินไปที่ห้องตัวเองอย่างเงียบๆ


"เดี๋ยวสิเธออะ" หนุ่มหล่อเรียกทักดรีมสะดุ้งแล้วหันมามองหน้าพร้อมยิ้มแหะๆ


"ผมชื่อ หยวน ครับ คุณละ"


หนุ่มหยวนยืนยิ้มให้ ดรีมทำหน้าตาไม่ถูกปกติเธอจะไม่เขินอายใครเพราะเธอมีแฟนแล้ว แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ มันช่างถูกสเป็คเธอไปทุกอย่างจนอดที่จะรู้สึกเขินไม่ได้


"ดรีมค่ะ"


"คราวหน้าอย่ามาไขห้องนี้อีก เพราะคราวหน้าจะถือว่าดรีมมาหาหยวนนะ"


หยวนหยอดเสร็จก็ยิ้มให้ดรีมยิ้มหวานให้หยวนตอบไปหนึ่งที ก่อนทำท่าชี้นิ้วไปที่ห้องเพื่อขออนุญาตเข้าห้องหนุ่มหยวนยิ้มแล้วพยักหน้า ดรีมไขกุญแจเข้าห้องได้อย่างไม่ติดขัดก่อนที่เธอจะเข้าห้องเธอหันมามองหยวนอีกครั้ง เขายังคงยืนยิ้มให้เธออยู่พร้อมกับโบกมือลา เธอยิ้มตอบก่อนจะเข้าห้องไป พอปิดประตูได้ดรีมก็ถอนหายใจวันนี้เป็นวันอะไรกันนะ เธอปรับตัวไม่ถูกเลยทีเดียว เจอทั้งคนที่น่ารังเกียจและคนที่น่ารัก...ไม่สิ ดรีมสะบัดหัวเพื่อปัดความคิดทิ้งไป


เธอก้มมองนิ้วนางข้างซ้ายซึ่งมีแหวนหมั้นติดนิ้วอยู่เพื่อดึงสติให้คิดถึงแต่เอกเพียงเท่านั้น พอเธอตั้งสติได้ก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออและถอดเข็มขัดคาดเอวเพราะเธอรู้สึกอึดอัดมาทั้งวันแล้ว ดรีมหันไปเปิดโทรทัศน์หยิบน้ำในตู้เย็นเล็กๆที่มุมห้องมาบิดกิน ด้วยข้อมือที่เล็กเกือบจะเท่าข้อไผ่ทำให้เธอเปิดขวดน้ำยากเสียเหลือเกิน แต่ในที่สุดก็เปิดได้ดรีมดื่มน้ำไปได้ไม่กี่อึก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หน้าจอแสดงชื่อ "เอก"ดรีมยิ้มแล้วรีบรับโทรศัพท์


"ฮัลโหล เตง อยู่ไหนแล้ว" ดรีมรีบทักทายพร้อมตั้งคำถาม


"เค้าอยู่หนามบอล โทษทีเตะบอลอยู่เลยไม่ได้รับโทรศัพท์"


"อื้อ ไม่เป็นไร แล้วจะกลับเมื่อไหร่"


"ยังไม่รู้เลย ดึกๆมั่ง เตงไม่ต้องรอนะ กินข้าวก่อนได้เลย"


"อื้อ เตงเค้ามีอะไรจะเล่าให้ฟัง" เสียงดรีมอ่อยลงแล้วนึกทบทวนเรื่องราวทั้งหมดเพื่อจะเล่าให้แฟนหนุ่มฟัง


"ครับพี่ เสร็จแล้วพี่ เตงๆ เค้าไปก่อนนะ เดี๋ยวกลับไปฟัง แค่นี้ก่อนนะบาย จุ้บๆ"


ไม่ทันได้เล่าอะไรเอกก็วางสายไปเสียแล้ว ดรีมมองโทรศัพท์แล้วก็ถอนหายใจตั้งแต่คบกับเพื่อนกลุ่มใหม่ เอกก็เริ่มติดเพื่อนมากขึ้น แต่ดรีมทำใจยังไงก็แฟนความสุขของเขาคือความสุขของเรา หลังจากทำใจเสร็จเธอก็หันไปเปิดพัดลมเปิดคอมพิวเตอร์ เซิจหาซีรี่ย์เกาหลีสุดโปรดดูฆ่าเวลาพร้อมกับเตรียมมื้อเย็นให้ตัวเอง นั่นก็คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 1 กระป๋องหลังจากเกิดเหตุการณ์แบบนั้น ใครจะบ้าออกไปหาอะไรกินละ ดรีมนั่งดูซีรี่ย์อย่างสบายใจพอหิวก็คว้าบะหมี่มาเทน้ำร้อนแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย



เวลาผ่านไปดรีมแหงนหน้ามองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้องตอนนี้เวลาทุ่มกว่าๆแล้ว ดรีมนึกถึงเอกอีกครั้งแต่มือถือยังคงเงียบสนิทสงสัยเขายังเล่นบอลไม่เสร็จ ดรีมลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เก็บเสื้อผ้ามุมห้อง เธอหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้น และกกน อีกหนึ่งตัวออกมาวางไว้ที่เตียงนอนแล้วเธอก็ถอดเสื้อนักศึกษาที่คลุมตัวเธอแบบไม่ติดกระดุมอยู่ออกแล้วเธอก็ค่อยๆถอดกระโปรงทรง A ออก เผยให้เห็นกางเกงในสีชมพูอ่อนลายจุดผสมลูกไม้แบบน่ารักๆสีชมพูยิ่งเกื้อหนุนให้ต้นขาของเธอดูขาวและมีชีวิตชีวายิ่งขึ้นดรีมค่อยๆถอดเสื้อซับในออกเกิดอาการติดขัดบ้างช่วงที่เสื้อกำลังเลื่อนขึ้นผ่านหน้าอก แต่พอหลุดพ้นไปได้มันก็หลุดออกจากตัวเธอทันที หน้าอกที่ประคองด้วยบราลูกไม้ตะขอหน้าสีชมพูอ่อนลายจุดกระเพื่อมเล็กน้อยถ้าหนุ่มคนใดมาเห็นเธอทำอย่างงี้ คงอดใจไว้ไม่อยู่


ดรีมโยนเสื้อและกะโปรงกองรวมๆกันไว้ แล้วสายตาเธอก็บังเอิญก้มต่ำลงไปมองเห็นเนินอกของตัวเองสาวน้อยนึกซนเดินมาที่โต๊ะแต่งหน้าของเธอที่มีกระจกบานใหญ่ประกอบอยู่ดรีมยืนพินิจพิจารณาหุ่นของตัวเอง


'เป็นนางแบบได้เลยนะเราเนี้ย'


ดรีมคิดในใจพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับพนักเก้าอี้แบบมือชิดกัน ยืดแขนตรงทำให้หน้าอกทั้งสองข้างยิ่งเบียดเข้ามาหากัน ยิ่งดูใหญ่ทะลักมากขึ้นไปอีกดรีมกัดริมฝีปากแล้วใช้สายตาจิกตัวเองในกระจกภาพที่สะท้อนออกมาช่างเย้ายวนเสียเหลือเกินดรีมยืนตรงอีกครั้งแล้วใช้แขนข้างนึงกอดใต้อกตัวเองและอีกแขนตั้งชันขึ้นแล้วเผยอปาก ทำท่าเหมือนนางแบบสมัยนี้ ก็ดูเก๋ไปอีกแบบ เธอทำอยู่อีกหลายท่าต้องบอกเลยว่าในใจของดรีมนั้นเธออยากจะลองเป็นนางแบบสมัครเล่นดูซักครั้งนึงในชีวิตแต่ติดที่เธอไม่กล้า และไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหน


ในขณะที่เธอเล่นเป็นนางแบบชุดชั้นในอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเธอยิ้มออกมาทันทีแล้ววิ่งอกกระเพื่อมไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้หน้าคอมพิวเตอร์ใจหวังว่าเป็นเอก แฟนสุดที่รักโทรมา แต่ไม่ใช่เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักเธอลังเลเล็กน้อยแล้วจึงรับโทรศัพท์


"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"


"ขอสายนายเอกภพหน่อยครับ"


เอกภพคือชื่อจริงของเอก เสียงจากปลายสายเป็นเสียงของชายวัยกลางคนจะว่าคุ้นก็ไม่ใช่ จะว่าไม่เคยได้ยินก็ไม่เชิงดรีมจำไม่ได้ว่าใครกันที่คุยอยู่กับเธอตอนนี้


"เอกไม่อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่านี่ใครพูดคะ"


"ผม ณัฐวุฒิ เป็นอาจารย์สอนคณิตให้กับนายเอกภพหน่ะครับ"


"อ้อ อาจารย์นี่เอง"


"ไม่ทราบว่านั่นใครครับ"


"หนูชื่อ พิชยา เป็นแฟนของเอกภพหนะค่ะ" พิชยา ชื่อจริงของดรีม


"อ้อ จำได้แล้วๆ หนูดรีมใช่ไหม"


อาจารย์ณัฐวุฒิเป็นครูสอนแคลให้กับคณะของเอก เธอเคยเจอกับอาจารย์คนนี้บ้างเป็นบางครั้งเป็นอาจารย์ที่รูปร่างไม่สูงนัก ผิวคล้ำเพราะมาจากภาคใต้ หัวล้านแบบทุ่งหมาลงมีพุงเล็กน้อย พูดจาติดสำเนียงทองแดงนิดๆเวลาเจอกันเธอกับอาจารย์ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอย่างจริงจังแต่เธอรับรู้ได้ถึงสายตาที่รุกรานของอาจารย์ท่านนี้เสมอยังดีที่วาจาของอาจารย์ท่านนี้ยังสุภาพ ไม่พูดจาเกินเลย ทำให้เธอยังคงนับถือเขาอยู่ และที่เขารู้จักชื่อเล่นของเธอนั่นไม่แปลกเพราะหนุ่มๆเกือบทั้งมหาลัยล้วนแต่อยากจะรู้จักนางฟ้าตัวน้อยตนนี้อยู่แล้ว


"ฮัลโหลๆ หนูดรีมได้ยินที่พูดไหม"


"ได้ยินค่ะ อาจารย์อาจารย์รู้เบอร์ของดรีมได้ยังไงคะ"สติเธอกลับมาอีกครั้งหลังจากนึกประมวลข้อมูลทั้งหมดในสมอง


"อ้อ อาจารย์ไม่รู้หรอกว่าเป็นเบอร์ของใคร เจ้าเอกภพมันให้มาหน่ะเอาไว้เวลาติดต่อมันไม่ได้"


"อ๋อค่ะ"


"ได้คุยกับหนูดรีมก็ดีล่ะ วันนี้พอจะมีเวลาว่างซักแปปไหมพอดีอยากจะคุยเรื่องของเจ้าเอกภพมันซะหน่อย"


"คุยเรื่องของเอก... เอกทำไมหรอคะอาจารย์"


"จะพูดไงดีละ เอางี้เรามาเจอกันซักแปปได้ไหมอาจารย์มีอะไรอยากให้เราดูหน่อย" ดรีมเริ่มคิด พร้อมหันไปมองนาฬิกา ใจนึงก็ไม่กล้าออกไปข้างนอกอีกใจก็อยากรู้ว่ามันคืออะไร


"มันคืออะไรหรอคะ อาจารย์" ดรีมตัดสินใจลองยิงคำถามออกไป


"มันก็เอกสารบางอย่างหน่ะ"


"เอกสารอะไรหรอคะ?"


"ก็กระดาษสอบนั่นละ ยังไงเราช่วยติดต่อเอกให้หน่อยได้ไหมรึไม่เราก็มาดูแทนเจ้าเอกที"


"มันมีปัญหาอะไรหรอคะ อาจารย์" ดรีมเริ่มกังวลแทนเอก


"มีสิ มีมากด้วย"


"เดี๋ยวหนูลองโทรหาเอกแปปนะคะ"


"ได้สิ รีบโทรกลับมานะ อย่าให้ดึกมากละ"


หลังจากอาจารย์ตบปากรับคำวางสายไปดรีมก็รีบโทรหาเอก แต่โทรเท่าไหร่ เอกก็ไม่รับ จนดรีมต้องโทรกลับไปหาอาจารย์ตกลงว่าจะเป็นคนไปคุยกับอาจารย์แทนเอกเองแต่ด้วยความที่เธอกลัวตาวินมอไซด์มากกว่าอาจารย์ณัฐวุฒิ เธอจึงนัดอาจารย์ด้านล่างของหอพัก อาจารย์ตกลงพร้อมบอกว่ารีบลงมานะ พอดีอาจารย์อยู่แถวนี้พอดีเดี๋ยวรีบเข้าไป ดรีมรับทราบพอวางสายเสร็จเธอก็รีบหยิบชุดนักศึกษาที่กองอยู่มาใส่อีกครั้งพอเธอใส่เสร็จเรียบร้อยก็รีบปิดไฟ ล็อคห้องและเดินลงไปพบอาจารย์โดยที่เธอลืมใส่เสื้อซับใน


ดรีมลงมารอไม่ถึง2 นาที รถเก๋งญี่ปุ่นคันนึงก็ขับมาจอดหน้าหอพัก กระจกด้านคนนั่งข้างๆคนขับเลื่อนลงซึ่งก็คือฝั่งเดียวกับที่ดรีมยืนอยู่ อาจารย์ณัฐวุฒิโบกมือเรียกจากในรถดรีมจึงวิ่งเข้าไปในขณะนั้นสายตาของอาจารย์ก็ไม่พลาดที่จะเห็นอะไรบางอย่างกระเพื่อมแถมมาพร้อมกับสีชมพูลูกไม้ลายจุดลางๆ ถึงอายุจะ40กว่าแล้วแต่อาจารย์ณัฐวุฒิก็ยังตาดีอยู่


"สวัสดีค่ะ อาจารย์" ดรีมยกมือไหว้ อาจารย์ยกมือไหว้ตอบ


"ขึ้นมาบนรถก่อนสิ มาๆ"


ด้วยความที่ดรีมร้อนใจจึงรีบขึ้นรถไปโดยไม่ทันคิดอะไร พอดรีมขึ้นรถปิดประตูอาจารย์ณัฐวุฒิก็ขับรถออกตัวแบบช้าๆ ดรีมสงสัยว่าจะออกรถทำไมไม่ทันถามอาจารย์ก็เหมือนรู้ใจ


"เดี๋ยวยามมันไล่ ขอไปจอดในที่จอดรถหน่อยละกัน แถวนี้มีที่จอดรถไหม"ดรีมส่ายหัว


"อะๆ ไม่เป็นไร จอดแถวนี้ก็แล้วกัน"


อาจารย์เลือกจอดหน้าตึกที่กำลังขึ้นโครงสร้างคาดว่าอนาคตคงเป็นคอนโดอีกแห่ง เพื่อรองรับเด็กนักศึกษาที่มากขึ้นทุกวันอาจารย์ณัฐวุฒิเอื้อมมือไปเปิดไฟที่เพดานรถแล้วบอกให้ดรีมเปิดลิ้นชักด้านหน้าแล้วหยิบเอกสารออกมาอ่านจะได้รู้ว่าเอกสารนี้สำคัญยังไง ดรีมหยิบเอกสารออกมามันก็คือกระดาษสอบทั่วไปลงชื่อ นายเอกภพ(นามสกุลขอไม่เปิดเผย)แต่ที่แตกต่างกว่ากระดาษสอบทั่วไปก็คือคำตอบในนั้นถึงแม้เธอจะไม่ใช่คนเรียนเก่งอันดับหนึ่ง แต่ก็รู้ว่าคำตอบในกระดาษมันเป็นคำตอบแบบมั่วๆ ขาดวิธีทำ สักแต่จะเขียนให้มันจบอาจารย์เห็นสีหน้าที่เริ่มเครียดของดรีมก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบ


"นี้คือข้อสอบซ่อม ที่อาจารย์ให้เจ้าเอกมันทำเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเพราะอาจารย์ไม่อยากให้มันติด F ตั้งแต่ปี 1 เทอม 1 แล้วดูมันทำ จะให้อาจารย์ทำไงบอกทีซิ"
ดรีมหันหน้ามองอาจารย์ณัฐวุฒิทีหันมามองข้อสอบที มองสลับไปมาอย่างช้าๆ เธอไม่รู้จะทำยังไง


"แล้วพรุ่งนี้ อาจารย์ต้องส่งคะแนนแล้วด้วยเนี้ย"อาจารย์พูดกดดันสาวดรีมเพิ่มเข้าไปอีก


"พอจะมีทางแก้รึเปล่าคะ อาจารย์" ดรีมตอบด้วยน้ำเสียงแหยๆเธอรู้สึกเครียดและโมโหเอกจริงๆว่าทำไมถึงทำเช่นนี้อาจารย์มองหน้าดรีมแล้วค่อยๆยื่นมือข้างซ้ายมาแตะต้นขาอันขาวนวลของดรีมเบาๆสองครั้ง แล้ววางลงบนขาเธอซะอย่างงั้น


"ไม่ต้องคิดมากนะ หนูดรีม มันก็ยังพอมีวิธีแก้อยู่"


ดรีมเริ่มคิดมาก ไม่ใช่เพราะเอกแต่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้านี้ละอาจารย์ยังไม่เอามือออกไปจากขา เธอก็ไม่กล้าปัดมือของอาจารย์ดรีมทำเนียนพยายามไม่มองไปที่ขาของตัวเอง ยังจ้องหน้าอาจารย์อยู่แบบเกร็งๆ


"วิธีแรก ไปเรียกให้เจ้าเอกมาสอบอีกครั้งซะตอนนี้และต้องทำให้ผ่านด้วยนะ อาจารย์ถือว่ายอมมันสุดๆแล้ว"


เป็นไปไม่ได้!เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เธอจะเรียกเอกมาตอนนี้ โทรไปเอกยังไม่รับเลยถ้าเอกว่างแล้วต้องโทรมาแน่ ถึงจะมาได้แต่เอกจะสอบผ่านรึเปล่านี้ยิ่งเดาได้ไม่ยากจากสิ่งที่เห็นเลย ไม่ได้แล้วต้องหาวิธีช่วยเอก นั่นคือสิ่งที่ดรีมคิด


"แล้วพอ...จะมี..วิธีอื่นไหมคะ" เธอแทบไม่กล้าพูดคำนี้ออกมา อาจารย์ยังคงจ้องหน้าเธอไม่พูดอะไรเช่นเดียวกับมือที่ยังอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน


"มันก็มีแต่อาจารย์ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีต่ออาจารย์และตัวของเอกภพซะเท่าไหร่"อาจารย์ณัฐวุฒิได้ทีเล่นตัว


"อาจารย์ช่วยบอกหนูหน่อยได้ไหมคะ"


ดรีมพอจะเดาคำตอบไว้ในใจแล้วแต่เธอก็ภาวนาด้วยหัวใจตุ้มๆต๋อมๆว่าขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยอาจารย์เหล่มองไปที่หน้าอกของดรีม ที่มีเพียงผ้าขาวบางๆกั้นอยู่ไฟรถสีเหลืองทำให้เขามองเห็นชุดชั้นในของดรีมได้ชัดเจนขึ้นมือของเขาเริ่มลูบขึ้นลูบลงช้าๆสั้นๆ ดรีมสะดุ้งเล็กน้อยแต่เก็บอาการตอนนี้หัวใจของสาวน้อยเริ่มเต้นแรงขึ้น สมองของเธอเริ่มมึนตึ้บไม่รู้จะจัดการกับเรื่องราวทั้งหมดนี้ยังไงดี จะลงจากรถก็กลัวเอกติด F ตั้งแต่ปี1ถ้าอยู่ต่อ อะไรจะเกิดขึ้นละ


อาจารย์ณัฐวุฒิเห็นสาวสวยไม่ขัดขืนก็ค่อยๆเลื่อนมือตัวเองขึ้นเพื่อไปสู่จุดยุทธศาสตร์ พอเลื่อนมาถึงขอบกะโปรงทรงAที่เลิกขึ้นมานิดหน่อยจากการนั่ง อาจารย์ณัฐวุฒิค่อยๆใช้นิ้วนางมุดกะโปรงเข้าไปจังหวะนั้นดรีมรีบเอามือมาตะปบมือของอาจารย์ไว้ เธอไม่ดึงมือของเขาออกแต่เลื่อนลงมาที่เดิมเหมือนกับครั้งแรกที่อาจารย์จับ เธอไม่กล้าเอามือเขาออกแต่เธอก็ไม่อยากโดนรุกล้ำอธิปไตยเช่นกันดรีมยังคงจับมืออาจารย์ณัฐวุฒิอยู่อย่างนั้น แล้วส่งสายตาเว้าวอน


"โอเค เข้าใจละ งั้นเอางี้ หนูดรีมช่วยอาจารย์นิดนึงได้ไหม"


"ช่วยอะไรหรอคะ" เสียงของดรีมแผ่วเบาลงอย่างเห็นได้ชัด


"หนูก็รู้ ว่านอกจากใบหน้าผิวผันที่สวยงามของหนูแล้วหนูยังมีอย่างอื่นที่พิเศษเหนือกว่าชาวบ้านเขา"อาจารย์ณัฐวุฒิพูดพลางจ้องไปที่หน้าอกของดรีม ด้านของดรีมก็รู้ตัวเช่นกันเธอเริ่มรู้สึกกลัวแต่ก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก หัวใจมันเต้นแรงเสียเหลือเกินแรงจนได้ยินเสียงหัวใจก้องอยู่ในหู


"ถือว่าทำบุญให้อาจารย์นะ ขอดูซักครั้งจะไม่ลืมบุญคุณเลย"


อาจารย์พูดพลางใช้นิ้วโป้งมือข้างที่จับต้นขาและโดนดรีมจับอยู่นั้นคลึงต้นขาของดรีมช้าๆ ดรีมคิดทบทวนอยู่พักนึงแล้วเธอก็ตัดสินใจ พยักหน้าเธอปล่อยมือของอาจารย์แล้วทำท่าจะแกะกระดุม แต่อาจารย์ณัฐวุฒิเอื้อมมือมาจับข้อมือของดรีมเธอหันไปมองอย่างงงๆ อาจารย์ส่ายหัว


"ขึ้นมานั่งบนนี้สิแล้วค่อยถอด"


อาจารย์ปรับเบาะที่นั่งให้ถอยหลังเล็กน้อยเอนพนักพิงแล้วตบที่ต้นขาของตัวเอง ดรีมคิดอยู่ซักพักว่าอาจารย์ต้องการอะไรแต่ในที่สุดก็เข้าใจ เธอกลั้นใจทำตาม ดรีมค่อยๆพลิกตัวข้ามผ่านจากที่นั่งข้างคนขับผ่านกระปุกเกียร์ แล้วขึ้นไปนั่งค่อมอาจารย์ณัฐวุฒิที่กึ่งนั่งกึ่งเอนตัวนอนอยู่ตอนที่อ้าขาค่อมตัวของอาจารย์นั้น กะโปรงของดรีมก็เลิกขึ้นมาอีกพอเธอหย่อนก้นลงไปปุ๊บ จุดยุทธศาสตร์ของดรีมก็ปะทะกับเป้าของอาจารย์ณัฐวุฒิเต็มๆอาวุธของอาจารย์แข็งตัวปูดนูนขึ้นมาจนแทบจะทะลุกางเกงดรีมน้อยที่มีเพียงกกนตัวน้อยกั้นอยู่ได้สัมผัสกับอาวุธโหนกนูนพร้อมรบเข้าก็ทำให้ดรีมใหญ่สะดุ้ง เธอพยายามไม่ออกอาการให้อาจารย์ณัฐวุฒิเห็นแต่มันก็อดไม่ได้ ความเสียวซ่านชั่ววูบก็ทำให้เธอกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวแต่คนที่รู้คือ อาจารย์ณัฐวุฒิ


ดรีมจัดท่าทางเล็กน้อยถ้าใครผ่านมาเห็นคงนึกว่าเธอทำท่า Women On Top อยู่พอดรีมทรงตัวได้ ดรีมก็มองซ้ายมองขวาว่ามีใครไหม พอไม่มีก็ค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ดทีละเม็ด โดยที่อาจารย์ณัฐวุฒิเอนตัวมองอย่างตื่นเต้น อาจารย์วางมือทั้งสองข้างไว้บนต้นขาของดรีมทั้งสองข้างและลูบขึ้นลงช้าๆในที่สุดดรีมก็ปลดกระดุมออกหมดแต่เธอยังไม่กล้าเปิดเสื้อเอามือรวบเสื้อปิดไว้ตรงช่วงหน้าอก เผยให้เห็นหน้าท้องอันขาวผ่องเท่านั้น


"ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร"


อาจารย์ณัฐวุฒิพูดพลางเอามือของตัวเองทั้งสองข้างกุมมือของดรีมที่รวบเสื้ออยู่แล้วดึงออกอย่างช้าๆดรีมไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด จึงปล่อยมือออกจากเสื้อ วางลงข้างตัวอาจารย์ณัฐวุฒิก็ตื่นเต้นไม่ใช่น้อยค่อยๆเอื้อมมือไปจับเสื้อของดรีมแล้วค่อยๆเผยอออกอย่างช้าๆความรู้สึกลุ้นไม่ต่างกับการเล่นไพ่ป๊อกเด้งแล้วแง้มดูไพ่ใบที่สองเลยแต่ตอนนี้คงรู้สึกตื่นเต้นกว่าเป็นไหนๆ


ในที่สุดอาจารย์ณัฐวุฒิก็เห็นสมบัติขาวผ่องสองลูกเต็มตาถึงแม้จะมีบราลูกไม้ตะขอหน้าสีชมพูลายจุดอยู่ แต่ความงดงามนี้เกินจะบรรยายอาจารย์ณัฐวุฒิกลืนน้ำลายหนึ่งที ดรีมก็เขินอายหันหน้าหนี


"ใหญ่จริงๆแม่เจ้าเว้ย"


คำพูดของอาจารย์ณัฐวุฒิทำให้ดรีมขนลุกตอนนี้ดรีมหายใจแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาจารย์ณัฐวุฒิก็สังเกตเห็นเช่นกันเพราะหน้าท้องของดรีมผุดเข้าออก หน้าอกของเธอก็สั่นเล็กน้อยเป็นจังหวะหายใจตัวของดรีมเริ่มร้อนขึ้น เธอไม่คิดเลยว่าชีวิตจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่เพื่อคนที่เธอรักเธอต้องทำได้ ดรีมท่องในใจ


อาจารย์เลื่อนมือจากต้นขาสองข้างมาจับที่เอวของดรีมโดยสอดผ่านเสื้อนักศึกษาที่ยังคลุมตัวเธออยู่ มันช่างนุ่มนิ่มเสียเหลือเกินเขาพยายามลูบไล้เอวของดรีมช้าๆเพราะกลัวเธอจะตื่นอาจารย์ณัฐวุฒิรับรู้ได้ถึงความร้อนจากตัวของเธอ มันยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นและเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ออกมาจากเป้าของดรีมแต่ไม่แน่ชัดนัก


"ขออาจารย์ดูของเราหน่อยนะ"


ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าอาจารย์ณัฐวุฒิสื่อว่าอะไร ดรีมไม่ตอบอะไรอาจารย์ณัฐวุฒิจึงปล่อยมือจากเอวแล้วเอื้อมไปจับตะขอชุดชั้นในที่อยู่กลางอกของดรีมดรีมสะดุ้งอีกครั้งเพราะหลังมือของอาจารย์โดนหน้าอกของเธอนอกจากพ่อของเธอที่โดนอย่างไม่ตั้งใจแล้วอาจารย์ณัฐวุฒิถือว่าเป็นชายคนที่สองที่โดนหน้าอกของเธอเลยก็ว่าได้ต่อจากเอกอาจารย์ณัฐวุฒิปลดตะขอได้อย่างไม่ยากนัก แล้วเขาก็ค่อยๆดึงโครงบราแยกออกจากกัน


สิ่งที่อยู่ตรงหน้าอาจารย์ณัฐวุฒิตอนนี้คือเต้าอันใหญ่ ขนาด 36C ขาวผ่องทั้งสองข้างพร้อมกับปทุมถันชูชันสีชมพูขนาดพอดีคำอาจารย์แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองมันสวยเกินจะบรรยายแถมมันยั่วยวนมือและปากของเขาเสียเหลือเกินด้านของดรีมเธอตื่นเต้นเสียจนเริ่มหายใจทางปากแล้วเธอกัดริมฝีปากหนึ่งครั้งแล้วพูดออกมา


"พอรึยังคะ อาจารย์"


น้ำเสียงของดรีมที่แผ่วเบาและออกมาจากลำคอนิดๆเหมือนยั่วยุเสียมากกว่าห้าม


"ขอ..ขอจับนิดนึงนะ"


อาจารย์ณัฐวุฒิตื่นเต้นเสียจนพูดออกมาไม่เป็นคำพอพูดจบอาจารย์ไม่รอคำตอบจากสาวดรีม เขาเอื้อมมือขึ้นไปประคองเต้าสองข้างของดรีมทั้งสองข้างแล้วค่อยๆบีบหน้าอกของดรีมค่อยๆเสียทรงตามแรงบีบของอาจารย์ณัฐวุฒิ สัมผัสที่อาจารย์ได้รับมันช่างนุ่มและเด้งสู้มือเสียจริงพอบีบเข้าไปก็ยุบพอคลายมือหน้าอกก็คลายตัวสู้มือกลับมาบีบเท่าไหร่ก็ไม่เต็มเต้าเสียทีถึงแม้มืออาจารย์จะใหญ่แต่บีบเท่าไหร่ก็ไม่หมดเสียทีล้นมือออกมาตลอดด้านดรีมก็สัมผัสได้ถึงความสากเล็กๆจากมือของอาจารย์ณัฐวุฒิ ทำให้เธอเสียวแปร๊บไปทั้งตัวหรือเธอจะชอบความหยาบกร้านของผู้ชายกันแน่นะ


"อื๋อออ..อื้มมมมม"


ดรีมยืดหลังตรงหลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากพยายามไม่ให้เสียงแห่งความเสียวซ่านหลุดออกไปแต่ดูท่าจะไม่ทันแล้ว อาจารย์ณัฐวุฒิได้ทีก็เค้นหนักขึ้นพร้อมใช้นิ้วโป้งเขี่ยหัวนมของครีม


"อื้มมม จารรรย์ อื้มมม"


ครีมร้องออกมาตัวเธอเริ่มบิดไปมาเพราะความเสียว เธอเอามือสองข้างมาจับฝ่ามือของอาจารย์ณัฐวุฒิไว้อาจารย์ตกใจเล็กน้อยแต่พอสังเกตดีๆเธอไม่ได้จับเพื่อห้าม แต่เธอบีบมืออาจารย์เหมือนส่งสัญญาณให้บีบหนักขึ้นอาจารย์ณัฐวุฒิได้ทีลองของในขณะที่มือกำลังบีบนวดหน้าอกสาวดรีมอย่างเมามันส์อยู่นั้น เขาก็ค่อยๆโยกเอวแทงสวนขึ้นไปใส่ดรีมที่นั่งคร่อมอยู่ตอนนี้สติของดรีมเริ่มเตลิดไปแล้ว เธอแอ่นเอวรับ เอาดรีมน้อยที่มีกกนคลุมอยู่ครูดเบาๆกับเป้ากางเกงสแล็คของอาจารย์มันทั้งสาก ทั้งเสียว ยิ่งถูยิ่งมันส์ ดรีมเอนตัวมาข้างหน้าเล็กน้อยเอาแขนทั้งสองข้างยันไว้ที่พนักพิงข้างๆหัวของอาจารย์ณัฐวุฒิปล่อยให้อาจารย์นวดอย่างสนุกมือแล้วตัวเองก็เริ่มส่ายเอวเบาๆตามจังหวะอีกครั้ง


เธอกัดริมฝีปากลมร้อนและเสียงซี้ดเบาๆหลุดออกมาจากปากของดรีมเป็นระยะ ดรีมใจดีสู้เสือจ้องไปที่ตาของอาจารย์ณัฐวุฒิเธอพยายามอ้อนวอนกึ่งยั่วยวนให้อาจารย์ณัฐวุฒิหลงใหลแล้วช่วยเหลือเอกแต่เหมือนคราวนี้อาจารย์จะตามเกมไม่ทัน เธอทั้งเสียวและทั้งละอายใจในขณะเดียวกันแต่ทำไงได้เธอต้องทำ! สาวน้อยเริ่มเป็นฝ่ายรุกบ้างดรีมค่อยๆเอนตัวไปด้านหน้าประกบกับตัวของอาจารย์ที่กึ่งนั่งกึ่งเอนเธอเอียงคอแล้วมุดหน้าเข้าไปตรงซอกคอของอาจารย์ณัฐวุฒิ เธอใช้ปากกะเปราะน้อยๆค่อยๆงับต้นคออาจารย์เบาๆไล่ขึ้นไปช้าๆ ไปตรงกราม ใต้ใบหู แล้วเธอก็งับใบหูเบาๆอาจารย์ณัฐวุฒิอารมณ์เตลิดไปหมดแล้วตอนนี้ดรีมพ่นลมร้อนเบาๆใส่กกหูของอาจารย์พร้อมพูดอะไรบางอย่างออกไป


"อาจารย์ อย่าลืมช่วยหนูนะคะ"


ดรีมถอนหัวออกมาท่าเดิมก่อนหน้านี้จ้องตาอ้อนวอนอาจารย์อีกครั้ง อาจารย์ณัฐวุฒิกลืนน้ำลายหนึ่งอึกแล้วพยักหน้าเล็กๆแล้วอาจารย์ก็คว้าคอดรีมลงมาประกบปากอย่างรวดเร็ว!!!ดรีมไม่ทันระวังตัวเธอตกใจแต่ไม่สามารถดึงหัวกลับออกมาได้เพราะอาจารย์ณัฐวุฒิคว้าคอเธอยู่พร้อมกับจู่โจมด้วยปากอย่างรวดเร็วอาจารย์งับปากบนทีปากล่างที บิดซ้ายบิดขวาอย่างเมามันส์ ดรีมเริ่มอารมณ์ขึ้นเธอโต้กลับ เมื่ออาจารย์งับปากบนเธองับปากล่าง อาจารย์ไล่ลงมางับปากล่างเธองัดขึ้นไปงับปากบนสงครามเริ่มระอุ ต่างฝ่ายต่างแลกลมหายใจและน้ำลายกันอย่างกับคู่รักที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปี
อาจารย์ณัฐวุฒิคลายมือที่ล็อคต้นคอเปลี่ยนเป็นลูบไล้แผ่นหลังแทนอีกมือก็ยังคงบีบหน้าอกอยู่ถึงแม้จะไม่ถนัดนัก ในจังหวะกำลังจูบกันเพลินๆนั้นอาจารย์ก็รุกคืบด้วยการใช้ลิ้นตวัดเข้าไปในปากของดรีม มีหรือสาวน้อยจะไม่สู้เธอตวัดลิ้นรับทันที ลิ้นของทั้งสองพันกันไปมาพร้อมกับน้ำลายที่แลกกันจนไม่รู้ว่าน้ำลายในปากของตนตอนนี้ใช่ของตัวเองหรือเปล่าสาวน้อยรอจังหวะพอลิ้นของอาจารย์เข้ามารอบนี้เธอจับได้ทันเธอดูดลิ้นอาจารย์ณัฐวุฒิดังจ๊วบมีหรือผู้เป็นอาจารย์น้อยหน้าเขาก็ดูดลิ้นสาวน้อยคืนเช่นกัน


ทั้งคู่ต่อสู้กันด้วยปากและลิ้นไปแป๊ปนึงมือขวาของอาจารย์ก็เริ่มซน เลิกขยี้หน้าอกอันใหญ่โตของสาวดรีมไล่ลงไปทีละนิดทีละนิดจนถึงกกน สาวดรีมรู้ตัวแต่ไม่ได้ขัดขืน เธอยังเพลิดเพลินกับการแลกน้ำลายนิ้วชี้และนิ้วกลางของอาจารย์ค่อยๆไล่ไต่กกน.ลงมาจนถึงปากป่องยุทธศาสตร์ของดรีมอาจารย์ณัฐวุฒิก็พบว่าตอนนี้กกน.ของสาวดรีมเปียกชื้นเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมาจากตัวของเธออาจารย์ยิ่งได้ใจใช้สองนิ้วถูร่องจากภายนอก ดรีมถอนปากออกมาจากการจูบแล้วกัดฟันร้อง


"ซี้ด..จารย์"

สาวดรีมครางด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่แผ่วเบาอาจารย์ณัฐวุฒิได้ทีก็ยิ่งถู พร้อมทั้งงอนิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วเขี่ยเป็นจังหวะดรีมบิดตัวไปมานิดๆ มือทั้งสองข้างเธอจิกหน้าอกของอาจารย์ด้วยความเสียวซ่าน ถึงจะถูจากภายนอกแต่นิ้วของอาจารย์ณัฐวุฒิเริ่มเปียกแล้วตอนนี้เสียงซี๊ดซ๊าดยังดังออกมาจากปากของดรีมเป็นระยะ อาจารย์ณัฐวุฒิยิ่งได้ใจค่อยๆเอานิ้วชี้เกี่ยวกกน สาวดรีมให้ยืดลงมาเล็กน้อยแล้วมุดแทรกเข้าไปถูร่องของจริงด้านในดรีมถึงกับสะดุ้งเธอใช้มือข้างนึงกำข้อมืออาจารย์ห้ามไว้แต่เธอไร้เรี่ยวแรงเสียเหลือเกินตอนนี้อีกอย่างอาจารย์ใช้เพียงแค่นิ้วเท่านั้นที่จู่โจมเธอไม่ใช่ข้อมือ
อาจารย์ขยับนิ้วกรีดตามร่องช้าๆขนรำไรเอียงคล้อยตามการเคลื่อนไหวของนิ้วน้ำหล่อลื่นของดรีมไหลออกมามากล้นเสียเหลือเกิน มันง่ายต่อการที่อาจารย์ณัฐวุฒิจะใช้นิ้วชี้งอขึ้นแล้วค่อยๆดันเข้าไปจนมิดสองข้อนิ้วอาจารย์ดึงนิ้วถอนออกมาแบบไม่สุดแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ดรีมเสียวซ่านจนทนไม่ไหวเธอปล่อยมือจากข้อมือของอาจารย์ปล่อยให้เขาทำอย่างอิสระแล้วมาเกาะแผ่นอกของอาจารย์ณัฐวุฒิแทน แล้วเธอก็จู่โจมเปิดสงครามจูบใส่อาจารย์อีกครั้งส่วนอาจารย์ปากจูบอยู่แต่มือสองข้างยังทำงาน มือซ้ายขยำก้นงอนๆของสาวดรีมอีกข้างยังแทงเข้าออก ดูเหมือนไม่หนำใจอาจารย์ณัฐวุฒิค่อยๆสอดนิ้วกลางเป็นกำลังเสริมร่วมเข้าไปรบกับนิ้วชี้ในโพลงของดรีมแล้วเริ่มเร่งจังหวะขึ้น


"อื้มม ซี๊ดด อื้อ จ๊วบ อ่า อื้มมม จ๊วบ อื้ม,,"


เสียงของดรีมและอาจารย์ณัฐวุฒินัวกันไปหมดในช่วงเวลาที่เธอขบปากของอาจารย์เธอก็พ่นเสียงซี๊ดออกมาอาจารย์ยื่นลิ้นสู้เธอก็ดูดดังจ๊วบ ปล่อยปากออกมาทำเสียงอ่า แล้ววนกลับไปจูบปากอีกครั้งพร้อมครางอื้มมในลำคอเสียงดังแบบนี้อยู่ซักระยะ อาจารย์ณัฐวุฒิก็ทนไม่ไหวดึงมือออกแล้วเริ่มถอดกางเกงทั้งๆที่ ดรีมนั่งคร่อมอยู่ เธอก็รู้ตัวถอดปากออกจากการจูบแล้วโก้งตูดขึ้นเล็กน้อยให้อาจารย์ถอดกางเกงได้อย่างสบายพอถอดกางเกงสแล็คไปกองตรงหัวเข่า อาจารย์ณัฐวุฒิก็รีบถอดกางเกงในสีขาวตามลงไปเผยให้เห็นไอ้เคืองลำอวบโตดรีมโก้งโค้งมองเห็นไม่ชัดรู้แต่ว่ามันชี้โด่ขึ้นมาหาเธอ ถึงความยาวจะตามมาตรฐานชายไทยประมาณ6นิ้วกว่าๆ แต่ความหนาของมันสิ ใหญ่พอควรเลย มันกลมและอูมออกข้าง


"อาจารย์ขอนะ"


อาจารย์ณัฐวุฒิพูดเบาๆดรีมไม่ตอบอะไร ตอนนี้เธอไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วลืมถึงคำสอนพ่อแม่เรื่องถุงยางหรือลืมแม้กระทั่งแฟนของเธอตอนนี้เธอต้องการแค่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นเธอค่อยๆแหวกกกน.ออกด้านข้างแล้วนั่งจ่อมลงไปอย่างถูกจุด ตอนนี้ปากกระบอกปืนของอาจารย์ณัฐวุฒิสัมผัสและจ่ออยู่หน้าปากถ้ำของสาวดรีมเธอพยายามกดมันลงไปดื้อๆ แต่มันเข้าไม่ได้ด้วยขนาดที่ต่างกันหรือไม่ก็ไม่ตรงรูดรีมจึงใช้มืออีกข้างนึงที่ว่างอยู่แหกกรีบของเธอออกอาจารย์ณัฐวุฒินั่งจ้องสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างระทึกเขาและสาวน้อยสุดสวยกำลังจะผสมพันธุ์กันแล้ว


สาวน้อยแหกกรีบงามของเธอออกแล้วหย่อนตัวลงไปตรงดุ้นอวบของอาจารย์ณัฐวุฒิที่ชี้โด่รอเธออยู่อาจารย์กลัวไม่ชัวใช้มือข้างนึงมาประคองลำกล้องยึดตั้งแน่นเอาไว้ ไม่พลาดเป้าแน่นอนดรีมหย่อนตัวจนสัมผัสได้ว่าหัวของอาจารย์ตรงกับช่องที่ต้องการแล้วเธอก็ปล่อยมือออกแล้วเลื่อนไปจับไหล่ของอาจารย์แทนส่วนอีกมือยังคงง้างกกนอยู่ ดรีมกัดฟันแล้วใช้แรงที่มีอยู่ค่อยๆเกร็งและกดตัวเองนั่งลงไป


ได้ผล!หัวดุ้นของอาจารย์ณัฐวุฒิค่อยๆมุดเข้าไปในรูสวาทของเธอ เธอทั้งเสียวทั้งเจ็บแต่ใจแข็งกัดฟันสู้ต่อเธอทิ้งน้ำหนักลงไปเพิ่มอีก หัวบานๆของอาจารย์ค่อยๆหายวับไป อาจารย์ณัฐวุฒิที่นั่งอยู่เริ่มรับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลออกมาจากดรีมน้อยช่วงที่ใหญ่ที่สุดของอาจารย์มันได้ผ่านปากประตูสวรรค์เข้าไปเบิกบานภายในแล้วแต่มันยังมีส่วนที่เหลืออยู่ ดรีมค่อยๆกดเอวต่ำลงคราวนี้ไม่ยากเย็นเหมือนตอนเข้าที่ปากประตู ทุกอย่างเป็นไปตามกลไกของมันจากหัวสู่ลำท่อน ค่อยๆมุดเข้าไปในตัวของสาวน้อยช้าๆ สาวดรีมก็ครางเบาๆดัง....







กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



สาวดรีมสะดุ้ง ถึงกับหยุดแล้วหันไปมองโทรศัพท์มือถือที่ตนเองถือมาด้วยตอนนี้มันวางอยู่เบาะที่นั่งข้างคนขับดรีมรีบถอนตัวออกจากลำดุ้นของอาจารย์ณัฐวุฒิแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เธอหยิบได้ก็กลับไปนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ ปล่อยให้อาจารย์ณัฐวุฒิทำหน้าเซ็ง
'อีกนิดเดียวแท้ๆ ครึ่งลำแล้วแท้ๆทำไมไม่กดให้สุด ไอ้โทรศัพท์บ้าเอ้ยโทรมาทำไมตอนนี้วะ'


อาจารย์คิดในใจสาวดรีมเปิดหน้าจอขึ้นมา ก็พบว่า เอก แฟนของเธอโทรมาสติของดรีมเริ่มกลับมาเธอหันไปมองอาจารย์ณัฐวุฒิแล้วหันกลับมามองมือถืออาจารย์ก็นั่งเซ็งอยู่ข้างๆ ดรีมหายใจเข้าออกหนึ่งครั้งตั้งสติกระแอมไอหนึ่งครั้งเรียกเสียงปกติตัวเองกลับมาแล้วรับโทรศัพท์วิธีนี้เธอใช้บ่อยๆเวลาพ่อแม่โทรมาตอนเธอมีอะไรกับเอกแต่ไม่น่าเชื่อที่ครั้งนี้เธอต้องมาใช้กับเอกแทน


"ฮัลโหลเตง กว่าจะโทรมานะ" สาวดรีมรีบชิงงอนก่อน


"โทษทีเค้ากำลังกลับแล้ว เตงกินไรยัง"


"อื้อ กินเรียบร้อยแล้ว" เธอเหลือบตามองอาจารย์ณัฐวุฒิหนึ่งครั้ง


"เตงไม่งอนเค้าน๊า เค้าขอโทษที่ไปเตะบอลกับเพื่อนนาน"


"อื้อ ไม่เป็นไรหรอก"


"ไม่เชื่อออ งอนแหงมๆ"


"ไม่ได้งอนจริงๆ"


"เค้ารู้หน่า จะมีใครรู้ใจที่รักได้เท่ากับเค้าอีก จริงไหม"


"แต่ยังไงก็ดีกันนะ วันนี้เค้าซื้อไอติมเจ้าโปรดของเตงไปให้ด้วย อย่าเพิ่งหลับก่อนละ" ประโยคนี้เธอถึงกับสะดุ้ง แล้วเริ่มจุกในอก


'จริงอยู่ที่เอกจะลืมเธอเวลาอยู่กับเพื่อนบ้างบางครั้งแต่พอนึกขึ้นได้เขาก็จะกลับมาง้อพร้อมของต่างๆเสมอ แต่เธอสิลืมเอกไปชั่วครู่ตอนที่กำลังจะมีอะไรกับคนอื่นเนี้ยนะ เลวจริงๆ'เป็นยังงี้เสมอที่สาวน้อยชอบนึกโทษตนเองก่อนโทษคนอื่น โดยเฉพาะเอกเวลามีปัญหาเธอจะนึกเสมอว่าเธอผิด ไม่ได้มองเลยว่าบางครั้งเองที่เอกเป็นคนทำผิดก่อน


"เรากลับมากินไอติมด้วยกันนะ" ดรีมพูดพร้อมสะอื้นอาจารย์ณัฐวุฒิมองอย่างเห็นใจ


"ไมเตงพูดแปลกๆ แน่นอนอยู่แล้ว เดี๋ยวเจอกันนะเค้าขอขับรถต่อแปปคิดถึงเลยโทรมา แหะๆ"


"อื้อ เจอกันจ้ะ"


ดรีมพูดจบ ก็กดวางสายอาจารย์ณัฐวุฒิดึงกางเกงในตัวเองขึ้นมาใส่พร้อมกับกางเกงขายาวสแล็คตอนนี้อวัยวะเพศของเขาเหี่ยวซะแล้ว สาวน้อยยังคงสะอื้นเหมือนจะเริ่มร้องไห้อาจารย์ณัฐวุฒิลูบหัวพร้อมปลอบประโลม
"ใส่เสื้อผ้าซะ หนูดรีม อาจารย์ขอโทษละกันนะ"


ดรีมร้องไห้แล้วเริ่มส่ายหัวตอนนี้อารมณ์พุ่งพล่านของเธอก็หายไปหมดแล้วเช่นกัน เธออยากจะบอกอาจารย์ว่าอาจารย์ไม่ผิดหรอกแต่เธอผิดเอง แต่เธอก็พูดออกมาเป็นคำไม่ได้


"ส่วนเรื่องของเจ้าเอก เดี๋ยวอาจารย์จะช่วยมันให้แต่ขอเตือนว่าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ แล้วขอให้มันตั้งใจเรียนด้วยจารย์ไม่อยากให้มันติด F และแน่นอนไม่อยากให้หนูดรีมไปทำอย่างงี้กับใครอีกอาจารย์ขอบคุณเรามากๆนะ"


ดรีมส่ายหัวอีกครั้งแล้วพนมมือกราบลงไปที่ตักของอาจารย์ณัฐวุฒิ อาจารย์ลูบหัวเธออย่างเอ็นดู


"ปะ ใส่เสื้อผ้าซะ เดี๋ยวอาจารย์ไปส่ง"


เธอพยักหน้าแล้วค่อยๆสวมเสื้อผ้าให้กลับไปเป็นปกติอาจารย์วนรถกลับมาส่งให้ที่หน้าหอพัก เธอกราบที่ตักอาจารย์อีกครั้งแล้วทั้งคู่ก็บอกลากัน ดรีมเดินคอตกซับน้ำตาขึ้นบันไดไป หนุ่มหยวนที่เผอิญเดินสวนลงมาทำท่าจะทักทายแต่พอเห็นน้ำตาที่คลอเบ้าเขาก็ไม่กล้าทัก สาวน้อยเดินไปถึงห้อง ไขกุญแจเปิดประตูเสร็จเธอรีบปิดประตูแล้วแก้ผ้าออกทั้งหมด เธอเดินเข้าไปเปิดฝักบัวแล้วแขวนไว้บนขอแขวนเธอปล่อยให้น้ำชำระล้างความชั่วให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมน้ำตา แต่ยิ่งอาบก็ยิ่งปวดใจเธอจำทุกอย่างที่เกิดในวันนี้ได้ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าตนเองเลวที่ปล่อยอารมณ์ให้ไปกับชายอื่นอย่างง่ายดาย



'ทำไมตอนนั้นถึงไม่รู้ตัวอะไรเลย รึว่าเพราะเรามันง่าย'


ยิ่งคิดยิ่งสะอื้นดังเธอปล่อยให้น้ำชะล้างบาปในตัวไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอได้แต่คิดวนไปวนมาและร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนเสียงเคาะประตูดังขึ้น


"เตงเค้ามาแล้วนะ"


เสียงเอกดังมาจากหน้าประตูดรีมปิดน้ำเอาผ้าขนหนูมาพันเกาะอกคลุมตัว ตัวเองแล้วเดินไปเปิดประตูให้เอกเอกเดินเข้ามาพร้อมถุงไอติม
"อ้าว อาบน้ำอยู่หรอ ไปอาบต่อเถอะ เดี๋ยวออกมากินไอติมกันนะ"


เอกพูดจบ ดรีมหลบตาพุ่งเข้าไปกอดเอกแบบไม่พูดจาอะไรเธอไม่กล้าพูด เพราะเธอกำลังกลั้นน้ำตาและกลัวมันจะไหลออกมาอีก เอกงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่แก้เขินด้วยการปล่อยถุงไอติมที่ถือไว้แล้วกอดดรีมตอบ ความอบอุ่นของเอกทำให้บาดแผลในจิตใจของดรีมสมานขึ้นถึงแม้จะเป็นรอยแผลเป็นก็ตาม ดรีมตั้งสัตย์มั่น สัญญาในใจระหว่างกอดกับเอกว่าเธอจะไม่ทำแบบนี้อีก เธอจะไม่ทำให้เอกเสียใจ และเธอจะเก็บเรื่องราวทั้งหมดในคืนนี้ไว้ในก้นบึ้งของจิตใจตลอดกาล......

.................................................................................................................
( แว่น เพิ่มเติมเนื้อหาที่ขาด -15/10/2560 )






review1972

#1
ยอดเยี่ยมมากกก โมโหตัวเองที่เสียเวลาพลาดอ่านเรื่องนี้ไปได้ไง ขออ่านให้เต็มที่เลยนะครับ ขอบคุณครับ



..✿...❤....💙 ..... 💗 ...... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ......❤.... 💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ......

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ.
อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx
ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry::
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .


กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น.
.


................................................*.:*'゚・.。.:*゚'゚・.。.:* *.:。*゚ '゚.。. :* (◠‿◠:)*..............................................



araiwaaa

ดรีมนี่ร้ายนะรุกเองเลย เอกจะรู้มั้ยเนี่ย

review1972

อูยส์..มันขาดหายไปอ่ะครับ ผู้แลช่วยเติมเต็มให้ทีครับ สุดๆจริงๆครับเรื่องนี้

review1972

ส่วนท้ายหายไปอ่ะครับ ช่วยตามให้หน่อยครับ เสียดายจริงๆ ขอบคุณมากครับ

bangkok36

หาเรื่ิองอย่างงี้ อ่านนานละครับ
ขอบคุณครับ

review1972

ขอบคุณแว่นอย่างที่สุดครับที่ช่วยเติมส่วนที่ขาดหายไป ดีใจมากครับ เป็นเรื่องโปรดของผมครับ อ่านหลายรอบแล้ว อ่านทีไรน้ำปริบทุกที555

lovewalkin

เพิ่งอ่านค้งแรกชอบมากเลยครับขออ่านต่อให้จบนะคับ

lovewalkin

แค่ตอนแรกก้ชวนติดตามแล้วครีบเนื้อเรื่องดีมาก

bullfight

ขอบคุณครับ ชอบแนวนี้มากครับแบบค่อยเป็นค่อยไป


mrtevada

เป็นเรื่องในดวงใจเรื่องหนึ่งเลย ชอบมาก