รถไฟฟ้า มาหานะเธอ ภาคพิเศษ (1) โดย คันนาวาโร

[Itim]

เรื่องยาวหน่อยนะ  ขำๆ อย่าเคืองกันนะสาวกพี่เคน

แม้แสงสีของเมืองหลวงจะเปล่งประกายจนบดบังความระยิบระยับของหมู่ดาว แต่ในเวลาที่ทั้งเหงาทั้งอ้างว้างอย่างนี้ แสงเพียงเสี้ยวที่ดาวดวงน้อยปล่อยความสว่างไสวออกมาฉาบบนท้องฟ้า ก็เพียงพอแล้วที่จะดึงดูดความสนใจของชายเหงาคนนี้ให้จับจ้องไปที่มัน
สายลมบนดาดฟ้าของตึกร้างโกโรโกโสพัดแรงจนผมยุ่งของเขาสยายขึ้นมาปิดใบหน้า เจื่อนยกมือข้างที่ว่างจากกระป๋องเบียร์ขึ้นมาปัดมันป้อยๆ ในเวลาอย่างนี้ เขาไม่อยากให้มีอะไรมาบดบังความงามที่อยู่เบื้องหน้า จริงอยู่ว่าท้องฟ้ากรุงเทพฯมันไม่ได้สวยงามนัก แต่การปีนขึ้นดาดฟ้ามาดูดาว มันก็น่าอภิรมย์กว่าการนั่งจับเจ่าอยู่ในห้องคับแคบมิใช่หรือ?
ดาวเหนือดวงนั้นยังคงส่องแสงสว่างไสวให้ได้เห็น ในอดีตเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เมื่อครั้งที่เขายังใช้ชีวิตอยู่กับความเรียบง่าย ก่อนจะเข้านอนเจื่อนจะออกมาเอนหลังพิงเสาดูดาวที่ชานบ้านเสมอ ชาวบ้านแถวนั้นต่างได้ยินเสียงแคนจากการเป่าของเขาจนชินหู
แต่วันหนึ่ง เสียงแคนนั้นก็หายไป ทั้งๆที่เขารักบ้านของเขา รักที่จะใช้ชีวิตเรียบง่ายในท้องทุ่ง แต่ในเมื่อพ่อวัยชราล้มป่วยนอนซมด้วยพิษมะเร็ง มันเป็นหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของลูกคนเดียวอย่างเขาที่จะต้องผละบ้านมา หาเงินไปรักษาผู้มีพระคุณ
กรุงเทพมหานครคือจุดหมายปลายทางของนักเสี่ยงโชคทุกคนในหมู่บ้านที่เจื่อน อยู่ หลายคนกลับไปพร้อมสร้อยทองเส้นโตและกองผ้าป่าสามัคคี แต่หลายคนก็มือเปล่า มิหนำซ้ำเงินทองที่ติดตัวไปเป็นทุนก็ไม่มีเหลือติดกระเป๋า
เจื่อนจัดอยู่ในฝ่ายที่โชคชะตาเข้าข้าง งานที่เขาหาได้ไม่ใช่งานหนักอะไรนัก การทำความสะอาดและอยู่เฝ้าบ้านให้เจ้านายไม่ใช่เรื่องที่เหลือบ่ากว่าแรงคน อย่างเขา ออกจะสบายเสียด้วยซ้ำ และเงินเดือนที่ได้รับก็ยังจัดว่าสูงอีกด้วย หักลบจากที่ส่งไปให้พ่อแล้ว เขายังพอมีกินมีใช้ได้สบายๆ
แต่ความสุขไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลย ชีวิตในมหานครมันทำให้เขารู้สึกอ้างว้างขึ้นทุกวัน ทุกครั้งที่ขึ้นรถเมล์เขาต้องเบียดเสียดกับผู้คนมากมาย แต่ไม่มีใครที่เขารู้จัก สามเดือนที่ผ่านมาเขาเจอผู้คนนับร้อยพัน แต่มีคนเอ่ยปากพูดกับเขาแทบนับหัวได้
เกิดมายี่สิบห้าปี เขาเพิ่งรู้ซึ้งถึงพิษร้ายของความเหงาก็คราวนี้
---------------------------------------------------------------------------------
เจ้านายของเจื่อนทำงานเป็นวิศวกรซ่อมบำรุงรถไฟฟ้า ด้วยเหตุผลที่ว่ารถไฟฟ้าจะหยุดวิ่งให้ได้ซ่อมก็ต่อเมื่อดึกดื่น เจ้านายของเขาเลยมีตารางการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกับคนอื่น ต้องแต่งตัวออกจากบ้านเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน พอพระอาทิตย์ขึ้นก็กลับมาหลับเป็นตาย
"พี่ลุงจะกินอะไรครับ เดี๋ยวผมไปซื้อมาเตรียมไว้ให้"
"เฮ้ยวันนี้ไม่ต้อง วันนี้พี่มีนัด"
คำตอบที่ได้ยินเป็นคำตอบที่ชินหูเขาเสียแล้ว น้อยครั้งที่พี่ลุงของเขาจะกินข้าวเย็นที่บ้าน
ส่วนใหญ่แล้วเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน เขาจะแต่งตัวหล่อแล้วก็หายไปกับสาวๆไม่ซ้ำหน้า
ลุงไม่ใช่คนที่หล่อเพียงอย่างเดียว หากแต่ยังมีเสน่ห์อีกด้วย คนหล่อบางคนหล่อแค่หน้าตา
แต่บุคลิกทำให้หมดเสน่ห์ ผิดกับลุงที่เป็นคนอ่อนโยน เป็นมิตร สุภาพกับทุกๆคน
ทั้งหน้าตา นิสัย การศึกษา หน้าที่การงาน ลุงเพียบพร้อมทุกอย่าง มีเพียงคนใกล้ตัวอย่างเจื่อนเท่านั้นที่รู้ถึงข้อเสียของเจ้านายคนนี้
ลุงเป็นคนเจ้าชู้อย่างร้ายกาจ!
เจื่อนเคยพยายามจะนับว่าเจ้านายมีผู้หญิงที่เขาได้รับการแนะนำให้รู้จักว่า เป็นแฟนทั้งสิ้นกี่คน แต่นับไปเท่าไหร่มันก็ไม่สิ้นสุดเพราะสักประเดี๋ยวก็จะมีคนใหม่เพิ่มขึ้นมา อีก นี่ยังไม่นับผู้หญิงที่เจ้านายแนะนำว่าเป็นเพื่อนที่มีอีกนับไม่ถ้วน
แต่เพื่อนเหล่านั้น สักพักก็หายเข้าไปในห้องนอนกับลุง แล้วเสียงครวญครางก็ดังออกมาให้เขาได้ยินทุกคราไป!
ต่างกับเขาเหลือเกิน ในเวลาที่เขาเหงาและอ้างว้างอย่างนี้ เขาต้องการผู้หญิงสักคนที่คอยรับฟังและให้กำลังใจ แต่ไม่มีแม้แต่เหงาของผู้หญิงคนที่ว่า
จนกระทั่งเมื่อวันที่จักรยานของเขายางรั่วนั่นแหละ เจื่อนจึงได้รู้ว่า เขาหาผู้หญิงคนนั้นเจอแล้ว
---------------------------------------------------------------------
"ปะยางหน่อยครับ"
"รอแป้บนะคะ ฟ้าไปเรียกม๊าลงมาปะยางเร็ว ฝากบอกด้วยว่าพี่ไปทำงานแล้วนะ"
เมื่อแรกที่เจื่อนเอ่ยปากออกไปนั้น สายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่ยางรถจักรยาน แต่ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง โลกของเขาก็เหมือนกับหยุดหมุนไปชั่วขณะ เสียงหวีดหวิวดังอื้ออยู่ในหู หัวใจเต้นแรงตึกตักเหมือนมีใครไปตีกลองเพลอยู่ในนั้น
เจื่อนไม่เคยประสบกับอาการที่เรียกว่ารักแรกพบ แต่ ณ เวลานี้ เขาคิดว่าเขากำลังเป็นอย่างนั้นอยู่ ผู้หญิงหน้าหมวยที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาไม่ได้สวยนัก แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด ความน่ารักสดใสของเธอ ทำให้เขาถึงกับเอี้ยวคอมองจนเธอเดินหายลับไปจากสายตา
หญิงสาวที่ยิ้มแล้วทำให้โลกสดใสไปทั้งใบคนนั้นทำให้เขาละเมอเพ้อพกเก็บเอาไป ฝันทุกวันคืน ทุกเช้าเขาต้องแกล้งเดินผ่านร้านซ่อมรถร้านนั้นเพียงเพื่อจะได้ชะเง้อคอมอง ว่าเธออยู่ในนั้นหรือเปล่า รถจักรยานคันนั้นต้องพลีล้อให้เขาเจาะเป็นสิบแผลแล้วเพื่อเป็นข้ออ้างให้เขา ได้ก้าวเท้าเข้าไปในร้านนั้น
แต่ยิ่งเขาพยายามเข้าไปใกล้ชิดกับเธอเท่าไหร่ หัวใจของเขามันก็ยิ่งห่อเหี่ยวลงทุกวัน ข้อมูลเกี่ยวกับเธอที่เขาหามาได้ทีละนิดๆ ทำให้เขาได้รู้ว่า เธอกับเขา มันก็ไม่ต่างอะไรกับดอกฟ้ากับหมาวัด
ผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักชื่อเหมยลี่ เป็นลูกสาวเจ้าของร้าน เรียนจบบัญชีจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแต่ทำงานเป็นเซลล์ขายแผงโซล่าร์เซลล์
เธอใช้โทรศัพท์แบล็คเบอร์รี่ ถือกระเป๋ากุชชี่ ขับวีออสไปทำงาน แล้วเขาล่ะ? ไอโมบายมือสองเครื่องละพันห้า ถุงก้อบแก้บและจักรยานเก่าๆ เป็นเครื่องยืนยันตอกย้ำว่าความรักของเขาคงจะสมหวังได้ยาก
ข้อมูลเกี่ยวกับเหมยลี่อย่างเดียวที่ทำให้เจื่อนยิ้มได้ก็คือ เธอยังไม่มีแฟน
------------------------------------------------
คืนนี้เจื่อนก็ปีนดาดฟ้าตึกร้างขึ้นมาดูดาวเหมือนเช่นทุกคืน แต่ที่ผิดแผกไปคือตึกร้างที่ว่านี้ไม่ใช่ตึกสีเทาหลังเก่าที่เขาเคยปีนขึ้น ไปทุกเมื่อเชื่อวัน คืนนี้นับจากพระอาทิตย์ลาลับฟ้าเป็นต้นมา ใบหน้าหมวยของเหมยลี่ก็ลอยวนเวียนขึ้นมาในความคิดเขาอยู่เรื่อย กินข้าวก็คิดถึง อาบน้ำก็คิดถึง ดูทีวีก็คิดถึง ที่สุดแล้วเขาจึงตัดสินใจปีนขึ้นมาดูดาวที่ตึกร้างตรงข้ามร้านซ่อมรถ อย่างน้อยๆได้เห็นหลังคาบ้านของคนที่เขาไหลหลง ความทุรนทุรายมันอาจจะบรรเทาลงไปได้บ้าง
ดาวเหนือดวงเก่ายังคงสว่างไสวอยู่ที่เดิม เจื่อนชื่นชมความงามของหมู่ดาวอยู่นานเนิ่น แต่แล้วก็มีบางสิ่งพรากความสนใจของเขาให้หันเห จากมุมที่เขายืนอยู่ พลันที่แสงไฟในห้องเล็กๆของร้านซ่อมรถสว่างวาบ ภาพในห้องนั้นก็ปรากฏต่อสายตาเขาทันที
เหมยลี่ที่เขารักเดินคลุมผ้าขนหนูพื้นน้อยเข้ามาในห้องน้ำ!
เจื่อนสะบัดหน้าหนีตามสัญชาติญาณ แม้เขาจะไม่ได้ตั้งใจขึ้นมาถ้ำมอง แต่หากคนในบ้านหลังนั้นรู้ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังจ้องมองเข้าไปในห้องน้ำ เขาก็คงต้องเจอกับเรื่องลำบากไม่ใช่น้อย
แต่ความมืดมิดที่รายล้อมตัวเขาทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของชายหนุ่มเอาชนะ เหตุผลทุกๆสิ่ง มืดอย่างนี้ไม่มีทางที่คนในบ้านนั้นจะมองเห็นเขาได้แน่ๆ แต่เขาที่อยู่ในที่มืดสามารถมองลงไปเห็นภาพหญิงสาวในที่สว่างได้ชัดเจน
หญิงสาวร่างบางที่มีผ้าขนหนูคลุมไหล่กำลังเอียงคอแปรงฟันอยู่หน้ากระจก เธอทำกิจวัตรประจำวันตามปกติโดยไม่ได้รับรู้ว่ากำลังมีชายหนุ่มคนหนึ่งจับ จ้องมองดูอย่างไม่กระพริบตา ทุกการเคลื่อนไหวของเหมยลี่ทำให้เจื่อนใจเต้นรัวเร็ว วันนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่า
การได้แอบมองคนที่ตัวเองรักในอิริยาบถธรรมชาติมันทำให้เขาตื่นเต้นได้เพียง นี้
แต่ความตื่นเต้นของเจื่อนมันยิ่งทวีมากขึ้นจนทำให้เขาแทบจะตัดสินใจเดินหนี เมื่อในที่สุดแล้วผ้าขนหนูที่คลุมไหล่สาวสวยอยู่ถูกเจ้าของมันปลดเปลื้องจาก เรือนร่าง เจื่อนไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าเขาจะมีโอกาสได้เห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของ ผู้หญิงสูงศักดิ์ที่ตนแอบรัก
ผู้หญิงที่ทุกวันเจื่อนได้เพียงแต่ฝันถึง ตอนนี้กลับเปลือยร่างงามให้เขาได้ยลอยู่ตรงหน้าแล้ว
ความคิดสองฝ่ายในหัวของเจื่อนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด สำนึกด้านดีส่งเสียงร้องประณามหยาดเหยียดไอ้โรคจิตที่กำลังยืนถ้ำมองผู้หญิง อาบน้ำ แต่สำนึกด้านชั่วไม่ฟังเสียงปล่อยหมัดเปรี้ยงออกไปแล้วตะโกนว่าชีวิตนี้มึง จะมีโอกาสได้ชื่นชมความงดงามของคนที่มึงคลั่งไคล้อย่างนี้มั้ย สุดท้ายแล้วเมื่อสำนึกด้านชั่วเป็นฝ่ายเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ล้มกลิ้งอยู่กับ พื้น เจื่อนจึงวกหน้ากลับมามองภาพเบื้องหน้าต่อไป
แม้ระยะห่างระหว่างดาดฟ้าตึกร้างกับห้องน้ำห้องนั้นจะไกลกันพอสมควร แต่ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเจื่อนก็ชัดเจนเพราะแสงจ้าของไฟในห้องน้ำที่ช่วยขับ เน้นร่างกลมกลึงของเหมยลี่ทำให้ความกำหนัดในใจของเจื่อนพุ่งพล่าน หน้าอกเต่งตึงที่เขาเคยเห็นมันแค่ยามมีเสื้อปกปิดนั้น บัดนี้เมื่อยามมันไร้ซึ่งพันธนาการ เจื่อนจึงได้รู้ว่าผู้หญิงหน้าหมวยคนนี้มีหน้าอกที่อวบอัดไม่แพ้ใคร หน้าอกของเหมยลี่ที่เจื่อนเคยคิดว่ามันคงไม่ใหญ่โตนัก
ตอนนี้เมื่อมันสะท้อนแสงไฟโชว์ความนวลขาวให้ได้เห็น เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิด
สายน้ำจากฝักบัวค่อยๆไหลรินราดรดเนียนเนื้อของหญิงสาว ผมยาวดำสยายลู่ลงตามสายน้ำแนบชิดกับเนื้อเนียน ความขาวของหญิงสาวตัดกันกับเส้นผมดำขลับเป็นภาพที่ชายใดได้เห็นก็คงไม่อาจละ สายตา หญิงสาวขยี้ยาสระผมลงบนหัวแล้วหลับตาพริ้ม สองมือของเธอกำลังทำความสะอาดเส้นผม เมื่อเธอยกสองมือขึ้นไว้บนศีรษะอย่างนี้ หน้าอกของเธอจึงต้องแอ่นขึ้นตามไปด้วย สองเต้าจึงเหมือนกับว่าแอ่นเอนขึ้นอวดความสวยให้เจื่อนได้เห็น
หัวนมสีอ่อนที่ประดับอยู่บนป้านนมนั้นทำให้เจื่อนถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื้อก
ภาพที่ได้เห็นตรงหน้าทำให้แก่นกายของชายหนุ่มค่อยๆมีปฏิกิริยาตอบสนองทีละ น้อย เมื่อทีแรกเจื่อนมัวแต่ตื่นเต้นจึงไม่ได้รู้ตัวว่าตอนนี้เจ้าน้องชายของเขา มันกำลังเกิดอารมณ์กำหนัดขึ้นมา เหมยลี่คนนี้เจื่อนรักด้วยความบริสุทธิ์ เขาไม่เคยคิดถึงเธอในทางอกุศลเลย เมื่อได้รับรู้ว่าเจ้าหนูของเขามันกลับคิดถึงเธอไปในทางอื่นเสียแล้ว เขาจึงรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าเมื่อเขาลากสายตาลงมาตามความเว้าโค้งของสะโพกและองค์เอว จนสายตามาหยุดอยู่ที่โหนกเนื้อกลางลำตัว เจื่อนก็ไม่อาจฝืนสัญชาติญาณเพศชายเอาไว้ได้ เจ้าน้องชายที่ผงาดแข็งเต็มพิกัดถูกเขาควักเอามาสัมผัสอากาศบริสุทธิ์เสีย แล้ว
ฟองขาวของยาสระผมไหลรินจากเส้นผมลงมาตามเนื้อกายหญิงสาว ผ่านลำคอขาวผ่องลงมาแล้วไหลโค้งลงจากหน้าอกเต่งตึง มันค่อยๆไหลรินต่อผ่านหน้าท้องเนียนขาวและสะดือสาวสวย จนในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทาง บรรดาฟองขาวทั้งหลายนั้นไหลลงมารวมกันที่พงขนดำขลับที่ตอนนี้ลู่ลงเป็นทาง พร้อมกับมีน้ำหยดติ๋ง
พงขนสีดำที่ปรากฏต่อสายตาของเจื่อนนั้นเป็นพงขนประปรายที่แต่งแต้มให้เนิน เนื้อของสาวสวยดูมีสีสัน แม้จะอยู่ในระยะไกลจนไม่อาจมองเห็นได้ว่าโหนกเนื้อของเธอนั้นน้อยใหญ่เพียง ใด แต่แค่ได้ยลความสวยงามของเครื่องเพศที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าชาตินี้เขาจะมี โอกาสได้เห็น แค่นี้เจื่อนก็ถึงกับควบคุมสติไม่อยู่จนต้องเร่งมือรูดกับเจ้าน้องชายอย่าง หยุดไม่ได้โดยไม่ได้นึกเลยว่าผู้หญิงคนที่เขากำลังใช้บำบัดความใคร่อยู่
ณ ขณะนี้ก็คือผู้หญิงคนเดียวกันกับที่เขาเทิดทูนบูชาเป็นนางฟ้าในใจ
เจื่อนจ้องมองเหมยลี่ลูบไล้สบู่กับเรือนร่างเธอจนฟองเต็มไปทั่วร่างขาว หญิงสาวทำความสะอาดเรือนร่างตัวเองทุกซอกมุม แต่เพราะไม่รู้ว่ามีชายคนหนึ่งแอบมองอยู่ เธอจึงลากมือทั่วเรือนร่างตัวเองอย่างสบายใจ เต้านมเต่งตึงนั้นถูกเจ้าของมันขัดถูทั่วทั้งใบ ทั้งช่วงล่างนั้น เธอก็ล้วงควักเข้าไปทำความสะอาดถึงซอกหลืบ เมื่อภาพที่ปรากฏต่อหน้าคือภาพหญิงสาวแสนสวยกำลังย่อตัวลงล้วงนิ้วเข้าไป ร่องหลืบเร้นลับ แล้วถูมือเข้าออกแรงจนหน้าอกขาวกระเพื่อมขึ้นลง เจื่อนเลยสุดจะกลั้นไหว น้ำรักของเขาพุ่งออกมาจากปลายท่อนลำไปกระทบกับผนังตึกเป็นรอยด่างดวง
เมื่อความกำหนัดถูกปลดปล่อยออกไป ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็กลับคืนมา ความรู้สึกผิดมันบังเกิดขึ้นมาในใจชายหนุ่ม นี่กูทำอะไรลงไปวะ กูชักว่าวกับผู้หญิงอาบน้ำเหรอ กูเป็นโรคจิตรึเปล่าวะเนี่ย ไอ้เหี้ยเอ้ยย
เขาเบือนหน้าหนีไม่ยอมมองลงไปดูภาพหญิงสาวที่ยังคงปฏิบัติธุระส่วนตัวอยู่ จนเมื่อเธอเสร็จกิจนั่นแหละ เขาจึงหันหน้ากลับไปมอง ภาพสุดท้ายที่ได้เห็นคือภาพใบหน้าสวยของเหมยลี่ที่ตอนนี้กลับมามีผ้าขนหนู คลุมกายเหมือนเดิมแล้ว
----------------------------------------------------------------------
"ปะยางหน่อยครับ"
คืนนั้นทั้งคืนเจื่อนไม่อาจข่มตาตัวเองให้หลับลงได้เลย ทุกคืนก่อนหน้านี้ก่อนจะนอนเขาจะคิดถึงเหมยลี่ของเขาทุกวัน ภาพในหัวจะเป็นภาพหญิงสาวในชุดสวยล่องลอยอยู่เต็มไปหมด แต่เมื่อคืนที่ผ่านมานั้น ชุดสวยเหล่านั้นกลับหายไป กลับกลายเป็นภาพร่างเปลือยที่มีน้ำเกาะพราวอยู่ทั่วร่างที่ล่องลอยอยู่ในหัว ของเขาแทน
คืนทั้งคืนเขาไม่อาจสลัดภาพนั้นออกจากหัวไปได้ รุ่งเช้าเจื่อนจึงหาเรื่องมาที่ร้านซ่อมรถอีกด้วยคิดเอาเองว่าถ้าได้เห็นเหมยลี่ในสภาพปกติแล้ว ภาพเปลือยของเธอนั้นจะได้หายไปจากหัวเสียที
"ได้ค่ะ รอแป้บนึงนะคะ"
แต่การณ์กลับตาลปัตร เมื่อหญิงสาวปรากฏตัวออกมาให้เขาได้เห็น กลับกลายเป็นว่าภาพเหมยลี่ในชุดสาวออฟฟิศกระโปรงสั้นที่คุ้นตา
กลับกลายเป็นภาพของเหมยลี่ที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยยืนอยู่ต่อหน้าเขา
เจื่อนขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อสายตาตัวเอง ภาพหลอนนั้นจึงหายไป หญิงสาวที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเขาอยู่ในชุดเดรสสั้นสีขาวกับรองเท้าส้นสูง
ยืนดูลูกน้องกำลังปะยางให้เขาอย่างขะมักขะเม้น
เจื่อนนึกแล้วก็กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ไม่รู้ว่าเขาจะติดภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหน เขาคงห้ามไม่ให้ใจเต้นได้ลำบากเมื่อเห็นหน้าเหมยลี่คราวใดแล้วเขายังคิดถึง แต่หน้าอกเต่งตึงกับพงขนดกดำไปเสียทุกครั้งอย่างนี้ คิดแล้วใจเขามันก็ล่องลอยไปไกล ภาพร่างเปลือยของหญิงสาวเมื่อคืนนี้มันมาซ้อนทับกับภาพตัวจริงของเธอที่ยืน อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง จนกระทั่งเมื่อมีมือเย็นวาบมาคว้าข้อมือนั่นแหละเขาจึงสะดุ้งเฮือกจากห้วงความคิด
"นายชอบฟ้าใช่มั้ย"
เขาสะดุ้งจนหน้าเจื่อนสมเชื่อ ก็อยู่ดีๆหญิงสาวในฝันที่ไม่เคยเอ่ยปากคุยกับเขาเลยกลับคว้าเอาข้อมือเขา แล้วถามคำถามที่ทำให้เขางุนงง ฟ้าอะไร ใครชื่อฟ้า
"จักรยานอะไรมันจะยางรั่วได้ทุกวี่ทุกวัน หาเรื่องมาจีบหญิงล่ะซี้"
เหมยลี่ยังคงยิ้มหน้าทะเล้นให้กับเจื่อน มือน้อยๆก็ยังกำรอบข้อมือกำยำไม่ยอมปล่อย
"นั่นเห็นมั้ยฟ้ามันอายหน้าแดงแล้ว ชอบก็รีบๆบอกเค้าไปเห้ออ ฟ้ามันยังไม่มีแฟน"
ตอนนี้เจื่อนจึงปะติดปะต่อเรื่องได้แล้วเมื่อเหลือบไปเห็นผู้หญิงที่กำลังปะ ยางรถให้เขาอยู่ก้มหน้างุดๆด้วยความเขิน นี่เหมยลี่เข้าใจผิดว่าที่เขาหาเรื่องมาปะยางบ่อยๆเพราะเขาแอบชอบผู้หญิง ชื่อฟ้าที่เป็นคนงานในร้านของเธอเหรอ?
"มะ ไม่ใช่นะครับ รถผมยางรั่วจริงๆ"
"อย่าปากแข็งไปหน่อยเลยน่า"
นับจากวันนั้นทุกครั้งที่เขาเดินผ่านหน้าร้านซ่อมรถ เสียงแซวก็จะลอยดังออกมาทุกครั้ง ทุกๆคนในละแวกนั้นเชียร์ให้เขากับฟ้าเป็นแฟนกันเพราะต่างยังโสดทั้งคู่ ตอนแรกเขาไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย ในใจมันมีเหมยลี่อยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่นานวันเข้าความเหงามันก็ทำร้ายเขาให้อ่อนแอลงเรื่อยๆ เขาไม่อาจทนใช้ชีวิตคนเดียวโดยไม่มีใครให้พูดคุยด้วยอีกต่อไปแล้ว เจื่อนจึงยอมรับความจริงว่าเหมยลี่คงเป็นได้แค่นางฟ้าในฝันของเขา แม้ฟ้าจะไม่ได้หน้าตาสะสวย แต่เธอก็เข้าใจเขาและเป็นเพื่อนคอยให้คำปรึกษาเวลาเขารู้สึกไม่สบายใจ สุดท้ายคนทั้งซอยจึงได้รับรู้โดยทั่วกันว่า ไอ้เจื่อนเด็กเฝ้าบ้านกับนังฟ้าเด็กร้านซ่อมรถคบหากันเป็นแฟน
--------------------------
"พี่เจื่อนชอบดูดาวเหรอ"
หญิงสาววัยต้นยี่สิบแหงนหน้าขึ้นถามชายคนรัก เจื่อนลูบหัวที่หนุนอยู่บนตักเขาอย่างนึกเอ็นดู สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ดาวเหนือดวงเดิม ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปนานเท่าไหร่ ดาวดวงนี้ก็ยังคงสวยงามเสมอสำหรับเขา
"แต่ตอนนี้พี่ชอบดูฟ้ามากกว่า"
เจื่อนหันมาจ้องลงไปในแววตาของฟ้า คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวอายม้วนตบมือแปะลงบนต้นแขนแฟนหนุ่ม นับจากตกลงคบหากันเป็นแฟน เจื่อนจะมาหาฟ้าทุกๆคืน ทั้งสองแอบมานั่งรับลมพลอดรักกันบนดาดฟ้าร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์โดยปกปิดไม่ให้ เจ้านายได้รับรู้
"พี่จะรักฟ้าคนเดียวตลอดไปมั้ย"
คำถามของแฟนสาวทำให้เจื่อนถึงกับชะงักกึก จริงอยู่ที่ว่าตอนนี้เขามอบความรักให้กับหญิงสาวผู้หนุนตักเขาอยู่ แต่ในหัวใจของเขายังไม่เคยลืมผู้หญิงในฝันของเขา ดวงตาเล็กหยีบนใบหน้าเนียนใสของเหมยลี่ยังคงลอยวนเวียนอยู่ในหัวเขาเสมอ
เขาจะกล้าตอบฟ้าได้อย่างไรว่าในใจเขายังเหลือพื้นที่แบ่งปันให้กับเจ้านาย ของเธอ เจื่อนเลยแก้ปัญหาด้วยการก้มหน้าลงประกบปากกับเจ้าหล่อน แม้จูบนี้จะไม่ใช่จูบแรกที่เจื่อนมอบให้ แต่ฟ้าก็ยังคงตื่นเต้นไม่แพ้กับเมื่อครั้งแรก พลันที่ปากประกบปาก ขนทั่วทั้งกายของฟ้าก็ลุกชูชัน
หัวใจมันสั่นหวิวจนเธอต้องส่งเรียวลิ้นเข้าไปแลกพัลวัน
สองมือของเจื่อนเปะปะไปตามเรือนร่างของหญิงสาวที่คล้องแขนเข้ากับคอของเขา แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่สองอกกระชับที่ห่อหุ้มอยู่ด้วยเสื้อยืดตัวน้อย สองมือที่เคล้นคลึงที่หน้าอกบวกกับลิ้นสากที่รัวอยู่ในปากของฟ้า ทำให้เธอถึงกับแอ่นอกเชิดด้วยความเสียวซ่าน
ไม่นานนักกางเกงของทั้งคู่ก็ถูกเจ้าของมันดึงลงไปกองกับพื้น ความสาวของฟ้าถูกเจื่อนพรากมันไปนานแล้วจึงไม่ใช่เรื่องยากนักสำหรับครั้ง ต่อๆมา เมื่อกางเกงในตัวน้อยถูกดึงออกโดยมือของฟ้าเอง เจื่อนก็จ่อแก่นกายของเขาที่ผงาดพร้อมอยู่แล้วลงบนปากร่องรูของหญิงสาวทันที
"เบาๆพี่เจื่อน โอ้ยยย"
หญิงสาวร้องลั่นจนเจื่อนต้องเอามือไปปิดปากเพราะเกรงเจ้าของบ้านจะได้ยิน แต่แล้วเมื่อสายตาของเขาเหลือบเห็นใบหน้าของแฟนสาว ภาพที่ปรากฏต่อหน้าเขาก็เป็นเหมือนกับทุกครั้ง ใบหน้าเปื้อนสิวของฟ้า ถูกแทนที่ด้วยหน้าขาวใสของเหมยลี่ ดวงตากลมโตของเธอ กลับกลายเป็นตาเล็กหยีตามแบบฉบับคนจีน
เจื่อนเองก็รู้สึกผิดต่อฟ้าเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่อาจห้ามความคิดตัวเองได้ ทุกทีที่มีอะไรกับฟ้า จินตนาการของเขามันจะกลายเป็นว่าผู้หญิงที่เขากำลังตักตวงความสุขจากเรือน ร่างจะกลายเป็นเหมยลี่เสมอ ไม่ใช่แค่ใบหน้าเท่านั้น แม้แต่หน้าอกอวบและพงขนของเหมยลี่ที่เขาเคยแอบเห็น
ก็ยังแทรกเข้ามาในจินตนาการของเขาตลอดเวลา
"พี่เจื่อน โอ้ยยยย เบาๆสิ"
เสียงที่เล็ดรอดออกมาจากลำคอนั้นก็เป็นเสียงเหมยลี่ไม่มีผิดเพี้ยน เมื่อได้ยินเสียง เขาก็ยิ่งเร่งเอวกระทั้นเข้าไปอย่างสุดแรง
สองขาเรียวของหญิงสาวกระหวัดขึ้นรัดรึงลำคอของเขา เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่น
ในจินตนาการของเขานั้น ใบหน้าสวยของเหมยลี่กำลังเหยเกด้วยความเสียงจากรสรักที่เขามอบให้ เขาก้มลงจูบหน้าผากเนียนเบาๆโดยที่ยังไม่ยอมหยุดกระแทกท่อนลำใส่ร่องรักของ เซลล์สาว หน้าอกอวบที่ยังห่อหุ้มอยู่ด้วยชุดสาวออฟฟิศนั้นก็ อ่อนยวบลงตามแรงบีบเค้นของเขา ยิ่งเมื่อหลืบเนื้อของเหมยลี่กระตุกรัดเอาแท่งลำตุบๆ เขาก็ถึงกับครางอือออกมาทางลำคอ
"พี่ไม่ไหวแล้ววว"
ในที่สุดน้ำรักของเจื่อนก็พุ่งวาบเข้าไปในท้องน้อยของหญิงสาว ชายหนุ่มแหงนหน้าเชิดจนกระทั่งหยาดน้ำหยดสุดท้ายไหลรินเข้าไปในร่องรักเขา จึงก้มหน้าลงมามองหญิงคนรัก ใบหน้าของเหมยลี่ค่อยๆหายไป กลายเป็นใบหน้าของฟ้าคนเดิมที่เขามาแทนที่
"เหนื่อยมั้ยฟ้า"
เจื่อนเอ่ยปากถามหญิงคนรักแล้วก็ได้รับการพยักหน้ามาแทนคำตอบ เขาดึงท่อนเอ็นออกจากร่องรักของหญิงสาว แต่แล้วเมื่อเขาแหงนหน้ามองไปยังเบื้องหน้า เขาก็ต้องใจหายวาบ
ภาพใบหน้าของเหมยลี่กลับคืนมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันไม่ได้ซ้อนทับอยู่ที่ใบหน้าของฟ้า แต่กลับเป็นภาพของหญิงสาวในชุดนอนที่ตาลุกโพลง ยืนตัวแข็งทื่อ
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

[mrt006]

โหย ตอนพรรณนาเหมยลี่อาบน้ำนะ ผมแทบจะชักว่าวตามไอ้เจื่อนเลย