🧡 XONLY 🧡

ขอบคุณสำหรับทุกรีพายครับ แม้ว่าจะยังคงมีพวกที่ไม่ทำตามกติกาก็ตาม แต่ก็ได้รับผลจากการไม่ยอมรับทราบกติกาไปแล้ว

ว่าเรื่องที่ผมเขียน อย่าตอบขอบคุณครับ เฉยๆ ตอบอะไรออก เขียนอะไรไม่ได้ อ่านไปเฉยๆเงียบๆได้เลยครับ

แต่ผลของมันคือรีพายจะน้อยจนไม่ครบ100 แล้วท่านก็ต้องรอกันนานกว่าจะได้อ่านอีก แล้วเรื่องนี้ พอครบ100 รีพาย

ผมก็เอาตอนที่ 2 มาลงให้อ่านทันทีทันควันไปเลย จริงมั๊ยครับ

suckzeed......http://xonly69.com/read-xonly-tid-159448.html

"แจงเอาสมุดพกมาให้พี่ดูหน่อยสิ จะได้รู้ว่าแจงอ่อนที่ตรงจุดไหน..."

เมื่อผมจำเป็นต้องรับหน้าที่สอนภาษาอังกฤษให้กับแจงเด็กแรดของโรงเรียน เพราะความต้องการเงิน ก็ต้องทำหน้าที่ให้คุ้มกับ
ค่าจ้างที่จะได้ พอแจงได้ฟังคำพูดของผม เธอก็เดินไปหยิบสมุดพกของเธอมาส่งให้ ผมเปิดดูผลการสอบวิชาภาษาอังกฤษ.
ในเทอมที่ผ่านมาแล้ว เห็นว่าเธอเรียนอ่อนทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นการใช้ภาษาหรือความเข้าใจในภาษา ผลสอบออกมาตกทั้ง
สองหมวด ผมถึงกับส่ายหัว แม้จะหนักใจ แต่ก็คิดว่าคงไม่เกินความสามารถผมแน่

"ถ้าแจงตั้งใจเรียน ทำตามที่พี่สอนได้ ไม่ขี้เกียจ พี่จะช่วยสอนจนแจงสอบได้...ตกลงมั๊ย"

ผมลองสอบถามดูความตั้งใจของเธอก่อน เมื่อแจงพยักหน้าตกลง อันดับแรกผมหยิบหนังสือเรียนของหลักสูตรตามชั้นม.1ที่
ธอเรียนอยู่ แล้วลองให้เธออ่านให้ฟัง แจงก็อ่านได้ แต่การออกสำเนียงยังผิดอยู่ ลิ้นยังแข็ง ผมจึงค่อยๆสอนการออกเสียงที
ละคำๆให้ถูกต้องกับเธอ ตลอดเวลาที่สอนนั้นก็ดูเธอใส่ใจตั้งใจเรียนดีไม่มีทีท่าหลุกหลิกซุกซน เหมือนตอนที่อยู่ในโรงเรียน
แม้แต่น้อย

ความจริงแล้วหน้าตารูปร่างของแจงก็จัดอยู่ในประเภทสาวสวยหุ่นดีได้ทีเดียวครับ เสียอย่างเดียวเองที่เธอไปอยุ่ในกลุ่มเด็กแรด
แต่ในยามนี้เวลาอยู่ที่บ้านกลับตรงกันข้าม เมื่อเธอไม่แสดงกิริยาแรดๆแบบที่อยู่ในโรงเรียนออกมา ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอ
สวยน่ารักครับ

"อ่ะคราวนี้พี่จะให้แจงเขียนคำศัพท์ตามที่พี่บอกนะ..."

แจงนั่งเขียนอยู่บนโต๊ะเรียนส่วนผมนั่งเก้าอี้อยู่ตรงข้ามกับเธอ ผมบอกคำศัพท์ไปทีละคำ เริ่มจากง่ายๆก่อน แล้วค่อยๆยากขึ้นจน
ครบ20คำ จากนั้นก็ขอดูคำศัพท์ที่เธอเขียนตามคำบอกของผม แต่เธอไม่ยอมให้ผมตรวจดูที่เธอเขียน เอากระดาษไปซ่อนไว้
ด้านหลังเสียแทน

"ส่งมาแจง...พี่จะได้ตรวจดูว่าแจงเขียนผิดถูกยังไงครับ..."

ผมพยายามพูดแบบสุภาพ แต่แจงก็ยังไม่ยอมส่งมา เมื่อไม่ยอมส่งผมเลยลุกขึ้นยืน ตั้งใจจะไปเอามาดูให้รู้เรื่องแต่แจงก็ไม่ยอมส่ง
ให้ เอากระดาษคำตอบที่เขียนอ้อมไปซ่อนด้านหลัง

"เขียนผิดก็ไม่เป็นไร...เอามานี่"

เมื่อแจงก็ไม่ยอมส่ง ผมเลยยื้อแย่งเอื้อมมือไปคว้า แจงก็พลิกตัวหนี ผมเอื้อมมืออ้อมไปคว้าอีกครั้ง แจงพลิกตัวกลับกลายเป็นเข้า
มาอยู่ในอ้อมกอดผมได้อย่างไรก็ไม่รู้ แต่ขณะนั้นผมไม่ได้ตั้งใจ คิดเพียงแค่ว่าอยากดูคำศัพท์ที่แจงเขียน หาได้สนใจร่างเพรียว
แต่อกอูมๆของแจงที่อยู่ในอ้อมกอด ตามองแต่เพียงกระดาษคำตอบที่อยู่ในมือเธอ จนร่างเพรียวสมส่วนของเธอเข้ามาอยู่ในอ้อม
กอดเต็มๆ โดยหันหลังมาให้ผม ดูเหมือนกลายเป็นว่าผมกำลังกอดเธอ ผมถึงได้รู้สึกตัว เพราะก้นงอนๆเล็กๆของเธอนั่นแหละที่
ส่ายเสียดสีอยู่ตรงกลางลำตัวของผม

"เอ่อ...พี่ขอโทษ..."

พอผมรู้สึกตัวก็รีบดึงแขนกลับ แล้วผงะถอยหลังออกไปครึ่งก้าว ความรุ้สึกว่าหน้าตนเองร้อนวูบด้วยความอาย พยายามถอยตัวห่าง
ออกมา แต่แจงกลับหมุนตัวหันมาเผชิญหน้า พร้อมก้าวขาตามเข้ามาจนประชิดติดตัวผม ผมถอยหลังจนก้นชนกับโต๊ะเรียน แจง
ก็ก้าวเข้ามาประชิดติดตัว ใบหน้าสวยๆน่ารักของเธอยิ้มละไม ในขณะที่หน้าผมร้อนวูบๆวาบๆ ด้วยความอายด้วยความประหม่า รู้สึก
ว่าร่างกายของผมกับแจงนั้นสัมผัสแนบกันอยู่หลายจุด ตั้งแต่ช่วงขาเรียวเปลือยของเธอสัมผัสลำขาแกร่งของผม จนถึงกลางลำตัวแนบกับร่างเพรียวสมส่วนของเธอจนถึงหน้าอก ผมเลยพยายามเอนตัวช่วงบนออกห่าง แต่กลับปรากฎว่าผมคิดผิดถนัด เพราะพอ
เอนตัวช่วงบนออกห่างลำตัวช่วงล่างของผมก็เลยแอ่นเข้าหา ทำให้ยิ่งแนบสนิทกับช่วงกลางลำตัวของเธอมากยิ่งขึ้น

"แจงถอยออกไปหน่อย..."

ผมต้องบอกให้เธอถอยห่างออก เพราะตัวของผมติดกับโต๊ะเรียนหนังสือ ไม่มีทางที่จะถอยออกไปได้อีกแล้ว แต่แทนที่แจงจะทำ
ตามที่ผมบอก เธอกลับจงใจแนบร่างช่างล่างเข้ามาอีกจนร่างเราสองคนแนบสนิทกัน

"แจงไม่ถอย...มีไรมั๊ยคะพี่ชาย..."

แจงลอยหน้าลอยตาพูด ใบหน้าสวยน่ารักยิ้มละไม แววตาของเธอผมไม่กล้ามองสบเพราะแว๊บแรกที่เห้นแววตาของแจงผมก็รุ้สึก
ครั้นเนื้อครั่นตัวเสียแล้ว

"แบบนี้ไม่ดีนะ...เดี๋ยวแม่แจงมาเห็น..."

เสียงของผมสั่นจนตัวเองรุ้สึก ผมพยายามพูดหวังให้เธอกลัว แต่กลับปรากฎว่านอกจากไม่กลัวแล้ว เธอกลับโน้มหน้าตัวเองเข้า
มาหา จนหน้าของเธออยู่ห่างจากผมไม่กี่นิ้ว ผมรู้สึกถึงแรงลมหายใจของเธอที่หายใจแรงๆจนอกเล็กๆกระเพื่อม ในขณะที่ผม
แขม่วท้องกลั้นหายใจอย่างสุดฤทธิ์

เมื่อแจงไม่ยอมถอยตัวออกไป ผมก็ตัดสินใจยกมือหมายจะดันร่างเพรียวของเธอให้ถอยห่าง ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง แจงก็เอน
ร่างช่วงบนออก แอ่นเนินสาวของเธอดันกึ่งกลางลำตัวของผมเต็มๆเน้นๆ มือสองข้างของผมที่หมายจะดันไหล่ของเธอออกก็เลย
พลาดตกลงมาสัมผัสกับอกกลมๆเล็กๆ ขนาดเท่าผลส้มเขียวหวานบางมดพอดิบพอดี

"อุ๊ย...พี่ขอโทษ..." ผมรีบชักมือกลับหน้าร้อนวูบด้วยความอาย ไม่มีเวลาพอที่จะรับรุ้ว่าอกเล็กๆของแจง แข็งหยุ่นมือขนาดไหน

"อุ๊ย...พี่ชาย...จับนมแจง...เดี๋ยวจะไปฟ้องแม่..."

ทั้งๆที่ผมไม่ได้มีเจตนาจะจับนมของแจงแม้สักนิด แต่แจงกลับฉวยจังหวะนั้นขู่ผม ด้วยใบหน้ายิ้มละไม แต่ผมกลัวจริงๆในช่วง
เวลานั้น รีบขอโทษแล้วอธิบายให้เธอฟังว่าผมไม่ได้มีเจตนาจริงๆ

"แจงล้อ..พี่ชาย...เล่น..."

เมื่อแจงเห็นทีท่าของผมว่าตกใจกลัวว่าเธอจะไปฟ้องแม่ของเธอจริงๆ แจงก็เฉลยให้ฟังพร้อมหัวเราะ หน้าทะเล้น รอยยิ้มละไม
ฉายเต็มดวงตาและใบหน้าสวยๆน่ารัก ๆ ของเธอ

"พี่ชาย...ตกใจอะไรคะ...ไม่เคยจับนมผู้หญิงหรอ..."

แจงลอยหน้าลอยตาถามย้ำ ตอนนั้นผมประหม่าอายไม่กล้าสบตากับเธอจริงๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกของชีวิตผมที่ได้ใกล้ชิดกับ
สาวจนถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้

"แจงบ้าไปแล้ว...ทำแบบนี้ไม่ดีเลยรู้มั๊ย..เรายังเรียนหนังสือกันอยู่..." ผมบ่นเบาๆรู้สึกกึ่งโมโหกึ่งอับอาย รู้สึกเหมือนตนเองเป็น
ลูกไล่ให้กับเธอยังไงไม่รู้

"นะๆๆ...อย่าโกรธแจงนะพี่ชาย..." แจงอ้อนสองมือจับแขนผมเขย่าแบบเด็กๆ พูดเสียงเบาๆจนเหมือนกระซิบ

"ไม่โกรธก็ได้..แต่ถอยออกไปหน่อย...พี่อึดอัด..."

ความที่กลัวว่าแจงจะไปฟ้องแม่เธอที่โดนผมจับหน้าอก ทำให้ผมลืมไปเสียสนิทว่าร่างของแจงยังแนบสนิทกับตัวของผม จน
รู้สึกถึงเนินสาวอูมๆของเธอที่เสียดสีกับเป้ากางเกงของผม

แจงหัวเราะคิกๆ พร้อมถอยขยับตัวออกห่างตามที่ผมบอก แล้วยื่นกระดาษที่เขียนคำศัพท์ส่งมาให้ตรงหน้าผม ผมมองดูแล้ว
ขมวดคิ้วมุ่น เพราะทั้งยี่สิบคำศัพท์ที่ผมบอกให้แจงเขียนนั้น กลับมีเพียงคำว่าLove เพียงคำเดียวทั้งๆที่ผมจำได้ว่า ไม่ได้บอก
ให้แจงเขียนแม้แต่น้อย

"อะไรนี่...ทำไมไม่เขียนตามที่พี่บอก มีแต่เลิฟๆๆๆๆ" ผมถามออกไปด้วยความรุ้สึกกึ่งโมโห โดยที่ไม่ทันนึกว่าคำที่เธอเขียนนั้นมัน
มีความหมายว่าอย่างไร

"ก็แจง ..love..พี่ชายนี่คะ......"

คำตอบของลูกศิษย์สาวถึงกับทำให้ผมชะงัก หน้ากลับมาร้อนวูบๆอีกครั้ง แล้วก็ใจหาย พร้อมเต้นโครมๆเมื่อแจงก้าวประชิดเข้า
มาติดตัวผมอีกครั้ง พร้อมยื่นสองแขนมาโอบกอดตัวผมแน่น เงยหน้าข้อนดวงตาหวานๆพยายามสบกับตาของผม เนินสาวของ
เธอที่แนบสนิทกับกึ่งกลางลำตัวของผมนั้น เบียดส่ายช้าๆ เบาๆ แต่ถึงจะเบาแค่ไหน ผมก็รุ้สึกขนลุกเกรียว ใจเต้นโครมคราม
ท่อนลำในกางเกงก็ดันมีความรุ้สึกจนมันพองแข็งขึ้นมาดุนดันกางเกงวอร์มผ้ายืดของผมออกมาเป็นก้อนแข็งๆ ดันดุนเนินสาว
อูมๆของแจงที่บดส่ายเบาๆ ช้าๆ

"แจง...อย่า...ทำ...แบบนี้..มัน"

ผมยังไม่ทันพูดจบคำ ปากเรียวบางเฉียบของแจงก็เงยขึ้นมาแนบปิดปากผมแน่น ผมพยายามเม้มปากสนิท แต่รู้สึกถึงปลายลิ้น
เรียวของแจงที่พยามยามแตะไล้ไปตามริมฝีปากของผม สองแขนแจงรัดร่างผมแนบสนิท อกอวบกลมเล็กเท่าผลส้มเขียวหวาน
ของเธอเบียดเสียสีกับอกกว้างแกร่งของผมจนขนลุกเกรียว

  เจอสาวรุกเข้าไปพระเอกเราจะทำไงดีเนี่ย

เด็กแรดๆมันเร้าใจจริงๆ ชอบเด็กหนุ่มจืดไว้ให้รสชาติมันกลมกล่อม

ดูจากสภาพอีกเดี๋ยวน่าจะไม่ได้ลุกแค่ขนแล้วล่ะ

thank you for the chapter...

มารูปแบบนี้ตั้งใจหลอกพี่ชายมาทำอะไรกันแน่ครับ เชยชมหรือทำให้อายกัน อยากรู้ๆๆๆ

เจอรุกไปไม่เป็น้ลยสิ

ืนั้นไงอารมณ์รักก็ตามมาครั้งแรกในวัยเรียนก็ประมาณนี้เหมือนกันอิอิิ ต้องรีบอ่านต่อล่ะ ขอบคุณครับ

อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้าง

โดนสาวรุกตายละพระเอกเรา

โชคดีแล้วพ่อหนุ่ม มีเด็กเปิดโอกาสขนาดนี้ ลุยเล้ยยย

คนไม่เคยเลยทำไรไม่ถูก