🧡 XONLY 🧡

"แหวะ!...เหมือน..เหมือนหนูตายเลยหรอ...." นาถามย้ำอีกครั้ง เพราะคิดว่าตนเองหูฝาดไป ยัยน้อยเลยพยักหน้ายืนยัน พร้อมทำหน้าคลื่นใส้ เมื่อนึกไปถึงกลิ่นน้ำกามของไอ้โรคจิตมัน

"เอ่อ..แกเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ให้ชั้นฟังได้แล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...." ครู่หนึ่งยัยน้อยก็วกกลับเข้าเรื่องที่หล่อนยังข้องใจ

"นี่แกจำอะไรไม่ได้เลยหรือว่าแกโดนอะไรมา...ยังไง" นาถามย้ำอีกครั้ง เพราะติดใจคำกล่าวของเพื่อนสาว ว่าที่เธอโดนไอ้โรคจิตเย็ดในโรงหนังนั้น เธอไม่รู้ตัวเลยหรืออย่างไร แล้วเมื่อยัยน้อยยืนยันคำตอบเดิมว่าเธอไม่รู้เรื่องเลย นาก็เชื่อเพื่อนไม่ติดใจสงสัยเลยแม้แต่นิด ทั้งๆที่มันขัดกับการกระทำร่วมมือเป็นอย่างดีของยัยน้อยก็ตาม จากนั้นนาก็เริมเล่ารายละเอียดตั้งแต่เริ่มต้น ให้ยัยน้อยฟังโดยตลอด มีขยักเว้นไว้เพียงที่ไอ้โรคจิตมันบังคับนาด้วยคำพูดให้ช่วยตัวเอง จนกระทั่งนาเป็นฝ่ายร้องขอให้มันเอานิ้วมือมาช่วยนาเท่านั้น ที่นาไม่ได้เล่าออกไป

"มันแปลกๆนะที่ทำไมชั้นถึงร่วมมือกับมันขนาดนั้น โดยไม่รุ้สึกตัว..." ยัยน้อยเป็นฝ่ายรำพึงออกมาเบาๆ หลังจากฟังเรื่องราวจบ

"ใช่..มันแปลกมาก..มันสามารถล่วงรู้จิตใจ แม้แต่ความคิดของชั้นได้ด้วย...ที่คิดจะช่วยเธอ...จนชั้นไม่สามารถช่วยอะไรแกได้ ทำได้เพียงจ้องมองดูแกโดนเย็ดและมีความสุขไปกับมัน...ชั้นขอโทษแกนะเพื่อน..." นารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้ ยัยน้อยก็ดี
ที่เข้าใจ และไม่กล่าวโทษนาเลยแม้แต่คำเดียว

"โชคดีแล้วละที่มันไม่ได้ทำอะไรแกด้วย...." ยัยน้อยเป็นฝ่ายปลอบนาบ้างด้วยความเข้าใจกัน

"แต่ก่อนไปมัน..เอ้อ...มันพูดขู่ชั้นด้วยนะ..." นาอ้อมแอ้มบอกเพื่อนเสียงอ่อยๆ พร้อมนึกหวาดกลัวไปตามคำขู่ของไอ้โรคจิต

"จริงหรอ..มันขู่แกว่ายังไง..." ยัยน้อยรีบถามด้วยเสียงตกใจ

"เอ้อ...มันบอกว่า..พรุ่งนี้มึงต้องมาให้กูเย็ดอีก จำคำกูไว้อีนา...." นาบอกเพือนเสียงเบาๆ เมื่อเสียงแหบหื่นต่ำลึกนั้น เหมือนมันกลับเข้ามาดังในโสตประสาทหูอีกครั้ง

"หา....มันพูดแบบนี้หรอ...มันโรคจิตแน่ๆ ใครบ้าจะกลับไปโรงหนังให้มันทำอีก..." ยัยน้อยออกความคิดเห็น ซึ่งมันก็ตรงกับความคิดของนา ว่าคงไม่มีใครบ้าพอที่จะกลับไปโรงหนังเพื่อเจอมัน และถูกมันเย็ดอีก

"เอ้อ..นา..ที่แกเล่ามาน่ะ..รู้สึกมั๊ยว่าดูมันแปลกๆ..เหมือนมันไม่ใช่ตน.." จู่ๆยัยน้อยก็พูดขึ้นมา จนนาสะดุ้ง ความคิดวาบไปถึง ผี..ทันทีด้วยความหวาดกลัว แต่เมื่อได้นึกคิดอีกที ผีบ้าอะไรจะมาเย็ดคนได้ และที่สำคัญยังทำน้ำควยแตกใส่หี ทิ้งหลักฐานไว้ได้แบบนี้

"บ้าหรอ..ผีเผอที่ไหน จะทำแบบนี้ได้..แต่เค้าว่ามันคงเป็นไอ้โรคจิต ที่พอมีวิชาสะกดจิตคนได้..มันถึงใช้จิตบังคับแกได้ขนาดนี้..."

"เออก็จริงนะ...มันทำเอาจนชั้นคิดว่าตนเองฝันไปว่าได้เย็ดอยู่กับพี่นพ...แต่ที่จริงแล้ว กำลังโดนมันเย็ดอยู่..จน..เอ้อ..." ยัยน้อยพูดเหมือนรำพึงออกมาแล้วพูดไม่จบประโยค ก็รีบเปลี่ยนเรื่องมาถาม

"แกว่าของมันใหญ่มากเลยหรือนา..มันถึงทำเอาจนชั้นยับเยินขนาดนี้...." ยัยน้อยเปลี่ยนเรื่องถามกระทันหัน นาก็เลยอ้ำอึ่งพูดไม่ออก แต่สายตาเหลือบไปมองเห็นกระป๋องน้ำยาเซ็ตผมที่เป็นครีมฟองขาวๆ ซึ่งมันมีขนาดความใหญ่และยาวพอๆ กับควยของไอ้โรคจิต จึงลุกขึ้นเดินไปหยิบให้ยัยน้อยดู

"ห๊า..!...ขนาดนี้เลยหรอ..มิน่าล่ะ...ชั้นถึงใช้นิ้วล้วงเข้าไปควักน้ำควยมันได้ถึงสามนิ้ว ยังไม่รุ้สึกเลยว่าคับ..." ยัยนารำพึงเบาๆทำตาเหลือกลอยๆ ไม่รู้หล่อนคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆความรุ้สึกเศร้าเสียใจจนสะอื้นร่ำไห้ของยัยน้อย หายไปตอนไหนนาก็ไม่รุ้เช่นกัน

จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น ยัยน้อยก็ไม่สามารถไปมหาวิทยาลัยได้ เพราะเธอจับไข้จนตัวร้อน นาเลยต้องพาเธอไปหาหมอ ที่เผอิญเป็นผู้หญิงด้วยกัน นาเลยกระซิบบอกสาเหตุที่ทำให้ยัยนาเป็นไข้ตัวร้อน เพียงแต่ไม่อธิบายกระจ่างกับหมอว่า ใครเป็นผู้กระทำ แล้วกระซิบบอกให้คุณหมอจัดการตกแต่งร่องสวาทให้ยัยน้อยไปเสียด้วยเลย จากนั้นก็กลับมาเข้าเรียน เพราะช่วงบ่ายมีควิสวิชาที่เรียนเสียด้วย

จนกระทั่งร่วมสี่โมงเย็นที่นาออกมาจากห้องสอบ รีบตรงไปที่รถเพื่อขับไปดูอาการของยัยน้อยด้วยความเป็นห่วง ทันที่ที่สตาร์ทเครื่องยนต์ เสียงแหบหื่นต่ำลึกก็ดังเข้ามาย้ำๆซ้ำๆที่โสตประสาทหูนา..มึงต้องมาให้กูเย็ดเดี๋ยวนี้ๆๆๆ...

มันยังคงดังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง และยิ่งนานก็ยิ่งดังขึ้นทุกที จนนาทำอะไรไม่ถูก คงติดเครื่องยนต์ค้างไว้แล้วนั่งซบหน้าลงที่พวงมาลัยรถ จนได้ยินเสียงเคาะกระจกดังก็อกๆถี่ๆ นาเลยรีบเงยหน้าขึ้น แล้วดีใจเหมือนพระมาโปรด เมื่อแลเห็นพี่เอก นักรักบี้ประจำมหาวิทยาลัย ที่เคยตามจีบนาตอนเพิ่งเข้าปีหนึ่งเป็นผู้เคาะกระจกรถเรียกนานั่นเอง

"เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่าน้องนา...." พี่เอกรีบถามด้วยความห่วงใย ทันที่ที่นาไขกระจกลดลง

"ปะ..เปล่าค่ะ..พี่เอกจะไปไหนหรือคะ..." นารีบปฏิเสธ แล้วสอบถาม

"จะกลับหอน่ะครับ.." พี่เอกขะโงกหน้าเข้ามาในรถแล้วตอบสั้นๆ

"เอ้อ..ให้นาไปส่งมั๊ยคะ..." เมื่อนารุ้จุดหมายของพี่เอกแล้ว ก็รีบเสนอตัวทันที เพราะเวลานั้นนารู้สึกไม่อยากอยู่ตามลำพัง เนื่องจากกระแสเสียงหื่นๆของไอ้โรคจิต มันยังคงดังก้องอยุ่ในโสตประสาทหูของนาอย่างต่อเนื่อง

"ก็ได้ครับ..ขอบใจนะ..." พี่เอกรีบตอบรับด้วยความดีใจระคนแปลกใจนิดๆ ที่จู่ๆนาชวนพี่เขาขึ้นรถและรับอาสาจะไปส่งยังหอพัก เพราะหลังจากที่นาเปิดเผยความรุ้สึกไปแล้วว่าไม่ได้คิดกับพี่เอกแบบแฟน พี่เอกกับนาก็เลยห่างๆกัน ทักทายกันบ้างเมื่อเจอหน้าจังๆเท่านั้น แต่คราวนี้ตัวนาเองกลับเป็นฝ่ายเสนอชวนให้พี่เอกติดรถขึ้นมาด้วย จึงยิ้มกริ่มแสดงความยินดีจนออกนอกหน้า เมื่อเปิดประตุ
รถนาขึ้นมานั่งเคียงข้าง



ปล. เนื้อเรื่องยังไม่จบตอนหรอกครับ แต่ผมเอามาลงให้อ่านเพียงสั้นๆ เพราะพวกคุณไม่ยอมรีพายบอกกันบ้างเลยว่าอยากอ่านต่อ
ชอบหรือไม่ชอบ แค่ไหน ผมรับรู้ได้แต่เพียงว่ารีพายมันน้อยมาก รวมถึงยอดคนที่เข้ามาวิวมาอ่าน เหมือนไม่สนใจเรื่องที่ผมเขียน และถ้าขืนเป็นแบบนี้ ผมคงต้องพิจารณาใหม่เสียแล้วว่า เรื่องที่คุณเรียกร้องกันให้ผมcomebackและเอาเรื่องมาลงให้อ่านอีกหรือไม่

ผมจะลองดูการตอบรับอีกสองสามวันครับ หวังว่าพวกคุณจะอ่านมาถึงบันทัดนี้ ถ้าไม่อ่าน ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้ และถ้าผลตอบรับดีขึ้น ส่วนที่เหลือในตอนที่3นี้ ผมจะเอามาลงให้อ่านกันเต็มๆ

  ผีห่านี่ก็หื่นเหลือเกินวุ้ย

อ่านไปๆ ไม่รู้ว่าจะเสียวหรือจะหลอนดี แต่น่าติดตามครับ

ทำไมผมพึ่งได้อ่านเรื่องนี้เนี่ยชอบแนวลึกลัยมากครับ

ลึกลับ​ดีจัง
น่าอ่านมากๆ

น่าติดตามค้นหา

ตกลงคือผีหรือ