🧡 XONLY 🧡

"แจง...อย่า...ทำ..."

ผมยังไม่ทันพูดจบคำ ปากเรียวบางเฉียบของแจงก็เงยขึ้นมาแนบปิดปากผมแน่น ผมพยายามเม้มปากสนิท แต่รู้สึกถึงปลายลิ้นเรียวของแจงที่พยามยามแตะไล้ไปตามริมฝีปากของผม สองแขนแจงรัดร่างผมแนบสนิท อกอวบกลมเล็กเท่าผลส้มเขียวหวานของเธอเบียดเสียสีกับอกกว้างแกร่งของผมจนขนลุกเกรียว

"แจงอย่า!...."

ผมร้องเสียงหลงเมื่อแจงถอนริมฝีปากออกไป พร้อมกับละมือข้างหนึ่งที่โอบกอดผมอยู่เอื้อมมาจับเป้ากางเกงของผมเต็มๆมือ...พอ
ฝ่ามือของแจงสัมผัสอวัยวะที่อยู่ตรงเป้ากางเหงของผมเท่านั้น เธออ้าปากห่อเป็นวงกลม ทำตาวาวๆ แล้วยิ้มล้อเลียนผม

"ไหนบอกว่าอย่าไงคะพี่ชาย....ทำไมตรงนั้นพี่ชายถึงแข็งอ่ะคะ...อิอิอิ"

แจงพูดยิ้มๆ ทำตาวาวๆ พร้อมเหลือบตาลงต่ำ จ้องมองอวัยวะเพศของผมที่พองตัวอยู่ในอุ้งมือเล็กๆของเธอ จนผมเห็นแผงขนตา
งอนยาวเป็นแผงของเธอชัดเจน

เสียงหายใจของแจงดังฟืดๆ จนอกอวบเล็กๆของเธอกระเพื่อม เน้นฝ่ามือจับน้องชายผมกำเน้นๆ แต่ไม่ถึงกับทำให้ผมเจ็บ ส่วน
ตัวผมยืนตกตะลึงค้าง เหมือนร่างกลายเป็นหุ่นขี้ผึ้ง คืออยุ่ในท่าใด ก็อยู่ในท่านั้น ไม่ขยัยถอยหนี ซึ่งมันก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่ดี
เพราะก้นของผมชนชิดกับขอบโต๊ะหนังสือตัวใหญ่แล้ว แต่เมื่อผมกลับมาย้อนนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นว่าทำไมผมถึงไม่เบี่ยงตัว
หลบไปด้านข้างก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเพราะความรุ้สึกที่ประดังกันเข้ามาจนผมเลือกไม่ถูกว่าควรจะจัดการอย่างไร ไอ้ความรุ้สึกแรก
ก็คือทั้งตกใจ กลัว กลัวว่าแม่ของแจงแกจะเข้ามาเห็น ซึ่งพูดไปใครจะเชื่อว่าลูกสาวตนเองเป็นฝ่ายกระทำกับผม หาใช่ผมเป็น
คนทำแม้แต่น้อย

ส่วนอีกความรุ้สึกหนึ่งคือความรุ้สึกแปลกๆ เสียวๆ แม้ผมจะเคยใช้มือจับน้องชายตนเองเล่นบ้างจนมันแข็ง แต่ผมก็ไม่เคยทำอะไร
มากไปกว่านั้น ด้วยถูกสอนมาว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี ครั้นพอมาโดนมือเล็กๆนุ่มนวลของแจงจับไว้แบบนี้ มันจึงทั้งเสียวทั้งสยิว อย่าง
ไม่เคยรุ้สึกขนาดนี้มาก่อนเลย

ขณะที่ผมกำลังยืนใจเต้นตึ๊กๆ ไม่รุ้ว่าแจงจะทำอย่างไรต่อกับผมนั้น ปรากฎว่าเธอหัวเราะคิกๆ จ้องหน้าผมเมื่อเห็นว่าหน้าผมแดง
ด้วยความอาย เหงื่อไหลซึมจนหยดแหมะๆลงพื้น เธอยิ่งหัวเราะ เสียงหัวเราะของเธอทุกวันนี้ผมยังจำได้ดีเลยว่า มันเป็นเสียง
หัวเราะที่บาดใจผมยิ่งนัก เพราะว่ามันผสมปนเประหว่างความขบขัน สมเพช และดูหมิ่น...

"พี่ชายก็...แจงแกล้งแค่นี้ทำตกใจไปได้...อิอิ"

แจงพูดไปหัวเราะขบขันไป แล้วก็แบมือปล่อยน้องชายของผมเป็นอิสระ ทำให้ผมถอนหายใจออกมาดังเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก ความรุ้สึกเสียวสยิวจนอึดอัดค่อยๆลดลง เมื่อแจงเดินกลับไปนั่งโต๊ะเรียนตามเดิม พร้อมหันมาแลบลิ้นหลอกใส่ผม

"วันนี้พอแล้วค่ะคุณครู..แบร่ๆๆๆๆ"

แจงพูดเสร้จก็พับเก็บหนังสือสมุดลงยัดใส่ลิ้นชักโต๊ะเรียน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนทำทีท่าจะเดินออกจากห้อง ผมจึงต้องเดินตามไปอย่างหงอยๆจ๋องๆ มองตามก้นกลมดิ๊กในกางเกงขาสั้นที่ส่ายยึกยักๆ เหมือนลูกตุ้มนาฬิกา จนออกมาที่ห้องรับแขก เห็นแม่ของแจงกับ
น้าสาวแจงกำลังดูละครทีวีกันอยู่พอดี

"อ่า.....เรียนเสร้จแล้วหรือคะลูกแจง..."

มารดาของแจงถามลอยๆ เมือ่เห็นแจงเดินนำผมออกมาจากห้องหนังสือ แจงตอบรับค่ะเบาๆ พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งข้างๆเมื่อของเธอ ด้วยทีท่าไม่ระมัดระวังตัวเลยสักนิด ผมเห็นชายขากางเกงขาสั้นบานๆของแจงถลกเลิกขึ้นไปสูง โดยเฉพาะตรงง่ามขาที่ถ่างออกจนแลเห็นชั้นในบางๆสีเดียวกับกางเกงแว๊บออกมาเต็มสองตา ผมเห็นแล้วรีบเบือนหน้าหนี ใจกลับมาเต้นตึ๊กๆๆอีกครั้ง จนไม่ได้ยินเสียงของมารดาแจงที่เรียกผม

"พี่ชาย...พี่...แม่เรียกค่ะ..."

แจงขยับขากางโชร์ง่ามขาอวบๆสวยๆ อีกครั้งเมื่อแลเห็นว่าผมกำลังมองจ้องอยู่ พร้อมช่วยแม่เธอส่งเสียงเรียกผม จนผมสะดุ้งรีบหันหน้ากลับไปทางต้นเสียง

"เอ่อ...เรียกผมหรือครับ....มะ...มีอะไรครับ..."

"อ่ะน้าให้ชายเป็นค่าขนมค่ะ..."

มารดาของแจงส่งเงินใบสีแดงๆใส่มือผม โดยที่ผมไม่ได้ใส่ใจนับว่ามันเป็นจำนวนเท่าใด ทั้งๆที่ผมควรจะถามแกให้รุ้เรื่องกันก่อน
แต่จากเหตุการณ์ในห้องหนังสือที่แจงทำกับผมนั้น ทำให้ผมรีบเร่งจนลืมเรื่องสำคัญนี้ไปเสียฉิบ ผมรับเงินมายัดใส่กระเป๋างเกงวอร์ม พร้อมกล่าวขอบคุณแกไปด้วยเสียงสุภาพๆ

"พรุ่งนี้มาสอนน้องอีกนะคะ..." มารดาแจงสั่งเสียพร้อมกับหันไปบอกแจงลุกขึ้นเดินมาส่งผมที่ประตุรั้วบ้าน

ช่วงที่ผมเดินไปจูงจักรยานที่วางพิงไว้ข้างบ้านนั้น แจงเดินตามหลังมา พอถึงช่วงมืดๆหน่อยที่แสงสว่างส่องมาไม่ถึง แจงก็กระโดดกอดหลังผมแน่น จนผมตกใจเผลอตัวร้องโอ๊ว...แจงก็หัวเราะคิกๆทำหน้าเป็น ยิ้มๆล้อๆ แล้วเบี่ยงตัวขยับมายืนประชิดเบื่องหน้าผม

"พี่ชาย...ไม่เคยโดนจุบหรอคะ..." แจงถามยิ้มๆ ทำหน้าล้อเลียน ผมคร้านที่จะต่อปากต่อคำ จึงพยักหน้าแล้วบอกอืมเสียงต่ำๆ

"ถ้างั้นแจงก็เป็นผู้หญิงคนแรกสิคะ...ที่ได้จูบพี่...ฮาๆๆๆ"

ผมก้มหน้างุดด้วยความอาย รีบจับแฮนจักรยานเตรียมตัวจะจูงออกมา แต่แจงกลับยืนคล่อมขาระหว่างล้อหน้าของมันซะแบบนั้น
ทำให้ผมไม่สามารถจะจุงจักรยานหนีเธอไปได้

"ตอบก่อนสิคะพี่ชาย..ว่าใช่มั๊ย.. รวมทั้งตรงนั้นของพี่ชายด้วย ที่คงไม่เคยโดนมือใครจับ ฮิอิฮิ..." แจงยังซักถามล้อหลอกผมให้อาย
ให้ใจเต้นได้อย่างไม่ยอมเลิกลา

"อืมมมใช่...แล้วห้ามไปพูดให้ใครฟังนะ ถ้าไม่เชื่อพี่จะไม่มาสอนอีก..."

ผมยอมรับเร็วๆอย่างตัดความรำคาญ เพื่อจะได้กลับบ้านเสียที เพราะรุ้ตัวว่ายิ่งอยู่นาน ผมก็ยิ่งเหมือนลูกไล่ของยัยเด็กม.1คนนี้
เต็มทน พร้อมกำชับขู่แจงไปว่าห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกใครๆ ด้วยเพราะผมรุ้ดีว่าพวกเธอมักชอบเอาเรื่องแบบนี้ไปคุยโม้โอ้อวดกัน
เสมอ จนคนอื่นที่ไม่รุ้เรื่องพลอยรุ้กันไปหมดเกือบทั้งโรงเรียน

"ค่า...ไม่บอกเจ้าค่ะ..ตะ..แต่ว่าพี่ชาย..ขอแจงจับตรงนั้นอีกครั้งได้ป่าว...อิอิ"

แจงพูดพร้อมชี้นิ้วมาที่เป้ากางเกงของผมพร้อมมองด้วยสายตาวาวๆ เมื่อเห็นว่ามันยังคงตุงโป่งออกมาด้วยความตื่นเต้น ไม่ยอม
สงบนิ่งเหมือนช่วงที่ขี่จักรยานมาเลย

"บ้าหรอแจง..เราเป็นผู้หญิงนะ..จู่ๆจะมาขอจับของผู้ชายได้ยังไง..เฮิ้ว...."

คนพูด พูดได้แบบไม่อายไม่กระดากปาก แต่ผมกลับอายเสียเอง รีบหนีบขาไขว้กัน แล้วขยับแฮนด์รถเบี่ยง จนล้อยางกระทบขาอ่อนขาวๆของแจงเบาๆ จนเธอต้องขยับขาออก ผมเลยจุงจักรยานออกมาได้ จากนั้นก็ขี่รถกลับบ้านด้วยความรุ้สึกปวดตึงตรงหว่างขา
เฮ้ออออออ....

รุ่งขึ้นเช้าผมก็ออกไปโรงเรียนตามเวลาปรกติของผมคือประมาญ7โมงเช้า ซึ่งยังไม่ค่อยร้อน และยังไม่ค่อยมีเพื่อนๆนักเรียนมากัน
มากนัก ผมมาถึงก็ขึ้นห้องไปนั่งรอพร้อมหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาอ่าน ไม่ได้สนใจผู้ใด จนช่วงใกล้ๆ8โมงเช้าจึงมีนักเรียนทยอยกันมามากขึ้น ๆ ภายในห้องปรกติจะเริ่มมีเสียงพูดกันอื้ออึง แต่เช้านี้กลับผิดสังเกตุตรงที่เหล่าบรรดาเพื่อนๆในห้องต่างจับกลุ่มกันคุย
ซุ๊บซิบๆเงียบๆ จนพอผมรุ้สึกว่ามันผิดสังเกตุจึงเงยหน้าจากหังสือขึ้นมอง ก็เห็นบรรดาเพื่อนๆของผมต่างหันมามองผมเหมือนได้
นัดกันไว้

"เฮ้ยไอ้ชาย..เช้านี้สดใสมั๊ยวะ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงไอ้โตเพื่อนในห้องคนหนึ่งถามขึ้นมาลอยๆ จนผมงงว่าจุ่ๆมันมาถามแบบนี้ทำไม

"อืมมมมม..ก็ดีนะ..ฝนไม่ตก แดดไม่ร้อน..."

ผมตอบเรียบๆ เพราะปรกติมักไม่ค่อยได้สนทนากับไอ้โตนี่มากนักด้วยมันอยู่ในกลุ่มเด็กเกเรียน เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน มีสาวๆ
ติดกันตรึม โดยเฉพาะสมาชิกกลุ่มแรดคนหนึ่งของยัยเด็กแจงตัวแสบก็เป็นแฟนของมันด้วย

"อืมมมมม..ก้น่าจะสดใสนะ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ได้ระบายออกซะมั่งไอ้หนอนหนังสือ..."

ไอ้โตพูดเหมือนมีปริศนา จากนั้นก็เดินกลับไปรวมกลุ่มซุบซิบกันต่อ จนได้ยินเสียงอ็อดเรียกเข้าแถวในตอนเช้านั่นแหละ ถึงได้
แตกตัวเดินกันไปเข้าแถวหน้าเสาธง


ปล. เรื่องนี้เริ่มลงโพสตั้งแต่วันที่2 จนกระทั่งถึงวันนี้4/02/59 ยังรีพายได้ไม่ครบ100 ทั้งๆที่ผมพร้อมจะลงให้อ่านตลอด แต่พวก
คุณไม่ช่วยกันรีพายเอง และผมขอบอกย้ำอีกครั้งนะครับ ถ้าเรื่องตกลงไปจากกระดานหน้าแรกเมื่อไหร่ ผมจะไม่เอาเรื่องมาลง
ให้พวกคุณอ่านอีก จะถือว่าพวกคุณไม่ได้อยากอ่านเรื่องที่ผมเขียนจริงๆจังเท่าใดนัก ทั้งๆที่ผมได้ถามไปก่อนแล้วว่า ผมขอ100รีพาย
มากไปมั๊ย พวกคุณตอบกันเองว่าไม่มากเลย และรีพายตอบมากว่าร้อย ในเวลาสั้นๆเพียงแค่วันสองวัน และผมเชื่อเลยว่า มีหลายคน
ที่ตอบในกระทู้นั้น พอเอาเข้าจริงๆ พวกคุณกลับไม่รีพายตอบในเรื่องที่ผมเขียน ผมขอย้ำอีกครั้งว่าผมไม่ได้บ้ารีพาย ต้องเท่านั้น
เท่านี้จึงจะพอใจ มีบางคนในเวบนี้ ที่เล่นอยู่ในเวบเดียวกับที่ผมลงเรื่อง จะทราบดีว่า ผมคัดเลือกวีไอพี ให้มีสิทธิ์อ่านงานของผม
เพียงไม่ถึงร้อยคน ไม่ถึง5%ของจำนวนสมาชิกในเวบ และผมก็พอใจกับคนจำนวนเล็กน้อยเท่านี้ เพราะพวกเขาพร้อมจะรีพายตอบ
กลับ ทั้งเสนอแนะ ทั้งติชม ด้วยความจริงใจในทุกกระทู้เสมอมา

ผมจะเขียนข้อความลักษณะนี้เป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าพวกคุณคงจะเข้าใจนะครับ อ้อ..พวกที่รีพายมาบอกให้ผมเห็นใจคนที่ติดตาม
อ่านอะไรแบบนั้นน่ะ พอเถอะครับ ถ้าผมไม่เห็นใจพวกคุณ ผมคงไม่กลับมา และอยากให้พวกคุณที่ผมเชื่อว่ามีมากกว่าร้อย ช่วย
เห็นใจผมบ้าง

  แหม่พ่อสมันน้อย

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ คอยดูว่าไอ้หนูจะโดนเผด็จศึกที่ไหน

โดนเด็กสอนมวยแน่เลยแบบนี้

สงสัยจะโดนน้องแจงสอนเพศศึกษาแน่ๆเลย ยะฮู้

นั่นไงครับว่าแล้วเชียวต้องออกมารูปแบบนี้แน่เลยครับ สงสารตาชายจริงๆครับ

เด็กสอนแล้ว

โดนจับเป้าขโมยจูบต่อไปจะโดนขโมยหัวใจด้วยรึเปล่าล่ะ อยากรุ้ต้องอ่านต่ออิอิ ขอบคุณครับสำหรับผลงานคุณถาพ

ขอบคุณ ชอบมากเนื้อและการเดินเรื่องดีทีเดียว

แบบนี้อย่าไปยอมน้องมัน

อย่าไปยอมต้องขอจับคืนมั่งแล้ว

รอดยากแน่นอน มาถึงขนาดนี้แล้ว ถอยไม่ได้แล้วหละ

ที่เล่นที่จริง ได้กันแน่

มีเมียหลายคนก็แบบนี้แหละถ้าดูแลไม่ทั่วถึง

พึ่งมาย้อนอ่านผลงานของไรท์ ชอบเรื่องราวค่ะ ฟิลนิยายดีมาก