โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 10 ความเจ็บปวด

[pekopon66]

พูดคุยกับนักเขียน

          ตอนหน้าก็จะเป็นตอนสุดท้ายแล้ว ใครมีคำถามหรือข้อสงสัยอะไรอยากถามพิมพ์ลงไว้ในคอมเม้นได้เลยนะครับ ผมจะตอบให้ ถ้าคำถามไหนน่าสนใจ ในตอนหน้าผมจะเอามาลงไว้ในช่วงถามตอบให้นะครับ ขอบคุณอีกครั้งที่อยู่ร่วมกันมาโดยตลอด ถ้าใครงงว่าชาติคือใคร แดนคือใคร ก็ย้อนกลับไปอ่านส่วนขยายในตอนอื่นๆนะครับ รายละเอียดอยู่ในนั้น

ส่วนขยายเนื้อเรื่อง

        ตอนนี้ไม่มีอะไรมากครับ ไม่มีฉากอย่างว่า แต่ก็เป็นฉากที่สำคัญระหว่างเอกกับดรีม ที่ผมอยากให้ทุกคนได้ทราบกัน ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ

ย้อนหลัง



โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 1 ความลับ - http://xonly69.com/read-xonly-tid-157502.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 2 ความสับสน - http://xonly69.com/read-xonly-tid-157657.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 3 ความรัก - http://xonly69.com/read-xonly-tid-157899.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 4 ความเชื่อ - http://xonly69.com/read-xonly-tid-158185.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 5 ความสงสัย - http://xonly69.com/read-xonly-tid-158412.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 6 ความจริง - http://xonly69.com/read-xonly-tid-158583.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 7 ความขัดแย้ง - http://xonly69.com/read-xonly-tid-158843.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 8 ความรู้สึก - http://xonly69.com/read-xonly-tid-158999.html

โชคชะตา กามารมณ์ ตอนที่ 9 ความต้องการ - http://xonly69.com/read-xonly-tid-159244.html

เรื่องย่อ


     เรื่องราวเกี่ยวกับ "ดรีม" สาวนักศึกษาผิวขาว ทรงโต ที่เข้ามาเรียนในตัวเมืองชื่อดังพร้อมกับคนรักของเธอ "เอก" ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขโดยมอบคำสัญญาให้กับพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายว่า "จะไม่ท้องก่อนเรียนจบ" ดั่งสวรรค์กลั่นแกล้ง สาวน้อยต้องเผชิญกับโชคชะตาที่เลวร้าย ต่ำทราม และลามก อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจะฝ่าฟันและประคับประคองชีวิตคู่รักของเธอได้อย่างตลอดรอดฝั่งรึไม่ คำสัญญาที่มีให้กับพ่อแม่จะทำตามได้รึเปล่า โปรดติดตามใน โชคชะตา กามารณ์

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 10 - ความเจ็บปวด

"นี่เธอพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม"

"ร...รู้ครับ อาจจะฟังดูบ้า แต่ผมหมายถึงอย่างงั้นจริงๆ"

"ผมถามอีกครั้ง แน่ใจนะที่เธอพูดมาหมายความว่าอย่างงั้นจริงๆ" อาจารย์ณัฐวุฒิ

"ค....ครับผม"

"โอเค"

    อาจารย์ณัฐวุฒิพยักหน้าเสร็จ เขาก็พุ่งมาชกลูกศิษย์ของตนเข้าอย่างจัง! เอกล้มทั้งยืน ปากแตกแบบไม่ต้องสืบ เอกหน้าชาสมองชาไปหมด

"เอก รู้เอาไว้นะ ในฐานะที่เราเป็นลูกผู้ชายและรักดรีมเหมือนกัน"

"คนอย่างนายมันทุเรศที่สุด นายเคยรักหรือหวงดรีมบ้างไหม"

"ผ..ผมรัก แต่มันคือความ..สุขของผม" เอกแทบพูดไม่ได้ ปวดกรามไปหมด

"แน่ใจนะว่ามันคือความสุขของนาย แล้วดรีมละ มันคือความสุขของดรีมด้วยรึเปล่า"

"นายได้คุยกับดรีมหรือยัง!" อาจารย์ณัฐวุฒิตะคอกสุดเสียง

"...ไม่ครับ"

"แล้วมีหน้ามาพูดอย่างงี้กับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง"

"เคยให้เกียรติแฟนของตัวเองบ้างรึเปล่า!" เอกเริ่มน้ำตาคลอ

"ไอ้เวรเอ้ย ถ้าเกิดคนที่นายชวน ไม่ใช่ฉัน แล้วเป็นคนอื่น ป่านนี้ดรีมจะเป็นยังไงก็ไม่รู้" อาจารย์ณัฐวุฒิโมโหจึงเตะซ้ำไปอีกที!!

"อาจารย์ พอเถอะค่ะ" เสียงดรีมดังขึ้นมา อาจารย์ณัฐวุฒิผงะถอยหลัง ด้านเอกผงะยิ่งกว่า ดรีมวิ่งมาห้ามอาจารย์ในชุดนักศึกษา

"ดรีม คือผม...." อาจารย์ณัฐวุฒิพยายามพูด แต่ดรีมพูดขัดขึ้นมา

"หนูเข้าใจค่ะ อาจารย์กลับไปก่อนนะ ขอหนูคุยกับเอกก่อน"

"ดรีม นี้เธอได้ยินทั้งหมดเลยหรอ"

"ค่ะ อาจารย์ บังเอิญหนะค่ะ"

"แน่ใจนะว่าเคลียร์กันได้"

"ค่ะ อาจารย์" ดรีมเหลือบมองเอกเล็กน้อย

"งั้นก็คุยกันดีๆนะ มีอะไรโทรหาผมได้"

"ขอบคุณค่ะ"

    ดรีมยกมือไหว้อาจารย์ณัฐวุฒิ แล้วหันกลับมาดูเอกที่นั่งอยู่ อาจารย์ณัฐวุฒิเดินขึ้นรถขับออกไป ดรีมค่อยๆประคองเอกลุกขึ้นมา แล้วพยุงแฟนหนุ่มของเธอขึ้นไปที่ห้องพักของทั้งคู่

"เตงยังไม่อาบน้ำหรอ"

         เอกเอ่ยปากถาม แต่ดรีมเงียบตลอดทาง เธอไม่แม้แต่หันมามองหน้าเอก พอมาถึงห้อง เอกก็นั่งลงบนเตียง ดรีมเข้ามาดูอาการ จู่ๆดรีมที่หน้านิ่งก็มีน้ำตาไหลลงมาเป็นทาง

"เตง เป็นอะไรรึเปล่า" เอกเริ่มใจคอไม่ดี

"ไม่ได้เป็นอะไร" ดรีมยังคงนิ่งอยู่ แต่น้ำตามันไหลออกมาเรื่อยๆ

"เตงร้องไห้นี้ เป็นอะไรบอกเค้าเถอะ"

"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไง"

"อย่ามาหลอกเค้าดิ คิดว่าเค้าไม่รู้หรอ"

"เคยสนใจกันด้วยหรอ"

"หมายความว่าไง ต้องสนสิ"

"แล้วที่ทำแบบนั้นมันเรียกว่าสนตรงไหน" ดรีมกลั้นอารมณ์ไม่อยู่ เธอเริ่มเบะออกมา

"ก็....เค้านึกว่า..เตงชอบแบบที่เค้าชอบ" ดรีมส่ายหัวทั้งน้ำตา

"ชอบหรอ คิดว่าสิ่งที่ผ่านมาเค้าชอบงั้นหรอ!"

"ที่เค้าทำมาทั้งหมดนี้ก็เพราะเตงทั้งนั้น เค้าไม่เคยชอบเลย!!"

"บอกเลยนะ เค้าไม่คิดเลยว่าเตงจะเป็นคนแบบนี้" ดรีมฟูมฟายร้องไห้

"เตง...."

เอกถึงกับพูดไม่ออกเลย ดรีมดึงแหวนหมั้นที่เอกให้ออกจากนิ้วนางข้างซ้ายแล้วปาลงพื้นอย่างแรง จนขอบแหวนเป็นรอย ดรีมลุกขึ้นหยิบกระเป๋าตังแล้วเดินออกจากห้อง เอกตั้งสติได้ต้องรีบวิ่งตามไปคว้ามือดรีมไว้

"เดี๋ยว เตงจะไปไหน"

"ปล่อยเค้า...."

"ไม่ ไม่เอาอะ"

"บอกให้ปล่อยไงเล่า!"

         ดรีมสะบัดมือแล้วเดินจากไป เอกพยายามตามตื้ออยู่หลายครั้ง สาวน้อยไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น แต่เอกยังไม่ยอมแพ้ จนดรีมทนไม่ไหวหันมาตบหน้าเอกหนึ่งที แล้วหันหลังเดินต่อ เอกคว้ามือไว้อีก ดรีมหันมาตบอีก เอกเซแล้วเข้าไปกอดขา ดรีมสะบัดขาอย่างแรงจนเอกหงาย สาวน้อยลงจากชั้นหายไป ปล่อยให้เอกนั่งน้ำตาซึมอยู่อย่างงั้น ไม่ใช่เอกไม่มีแรงลุกไปตาม แต่เขารู้ว่าเวลานี้ ดรีมไม่ฟังอะไรจากปากของเขาแน่นอน

        พอเดินลงมาข้างล่างดรีมก็ร้องไห้โฮ เธอไม่เคยรู้สึกผิดหวังกับใครแบบนี้มาก่อน แล้วยิ่งมาเป็นแฟนของตนยิ่งพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้อยู่อย่างนั้น ดรีมเดินโซเซไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย เธอไม่รู้ว่าตนเองจะต้องเดินไปอีกไกลแค่ไหน ขอแค่ไปให้ไกลเอกมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็พอ สาวน้อยเดินไปซักพักก็นึกถึงใครบางคน คนที่ไม่เคยคิดทำร้ายเธอเลย ดรีมหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาเขา

"ฮัลโหล พี่ชาติ" ดรีมสะอื้น

"ดรีม ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น เป็นไรป่าว"

"พี่ชาติ หนูทนไม่ไหวแล้ว"

    ดรีมร้องไห้ฟูมฟายเล่าเรื่องเอกให้ฟัง ชาติได้ยินก็ถึงกับอึ้ง เขารีบออกมาหาดรีมตามจุดที่สาวน้อยบอก โชคดีที่ชาติพักไม่ไกลจากจุดนั้น เขาจึงรีบวิ่งมาหา พอชาติมาถึงก็พบดรีมนั่งซึมอยู่ข้างถนน ชายหนุ่มจึงเข้าไปปลอบและพาดรีมมาที่ห้องพักตัวเอง หลังจากชาติหนีเอกกับดรีมมา เขาก็เช่าห้องพักรายวันอยู่ที่ซอยไม่ห่างจากเดิมนัก พอมาถึงดรีมก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง ชาติดึงดรีมมาซบที่อกตนแล้วลูบหัว

"ร้องออกมาให้พอนะดรีม เดี๋ยวร้องเสร็จเราไปคุยกับเอกกัน"

"ไอ้น้องคนนี้ต้องสอนซะหน่อย" ดรีมที่ซบอยู่ส่ายหัว

"หนูไม่อยากเจอเขา"

"เอาหน่าๆ งั้นอยู่นี่ก่อน อารมณ์ดีค่อยไปคุยกับมัน" ดรีมส่ายหัว แต่ชาติทำเป็นไม่สนใจ เขารู้ว่าดรีมอารมณ์มาเต็มไม่พร้อมเจอเอกแน่ๆ

"ดรีม คืนนี้นอนนี่ก่อนก็ได้ ไม่ต้องกลัวพี่ เดี๋ยวนอนพื้นเอง" ดรีมพยักหน้า ชาติหยิบหมอนบนเตียงมาใบหนึ่งแล้ววางลงบนพื้น

"พี่ชาติออกมาอยู่ทำไมคนเดียวคะ"

"พี่ไม่อยากมีปัญหากับเรากับเอกหน่ะ"

"แล้วทำไมไม่กลับบ้านหละ"

"เดี๋ยวพี่ค่อยบอกนะ เราพักผ่อนก่อนเถอะ"

ชาติยิ้มแล้วลูบหัว ดรีมยิ้มทั้งน้ำตา วันนี้เธอเหนื่อยมาก น้ำยังไม่ได้อาบเลยแต่ไม่สนแล้ว ดรีมหลับสนิทไป ชาติที่นอนอยู่บนพื้นยังนอนไม่หลับ เพราะพื้นแข็งมาก ชายหนุ่มลุกขึ้นมาแอบมองสาวสวยที่นอนหลับอยู่บนเตียง ชาติหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก็เห็นว่าเอกโทรมาหาหลายสายแต่ตนปิดเสียงเอาไว้ ตอนนี้สะดวกจึงโทรหาเอกกลับแล้วเดินออกมาคุยนอกห้อง

"เอ้ยเอก โทษทีพี่ไม่ได้รับสาย มีไรป่าว" ชาติตีเนียน

"ดรีมเขาหนีผมไป" เอกสะอื้น

"เฮ้ย พูดจริงหรอ แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน"

"ผมยื่มมอเตอร์ไซด์เพื่อนขับหาอยู่ แต่ยังไม่เจอเลย"

"ใจเย็นเอก อย่าขับรถเร็ว"

"ครับพี่ ถ้าพี่เจอดรีมบอกผมหน่อยนะ" ชาติสะอึกเลย

"เอาตรงๆนะเอก ดรีมอยู่กับพี่...."

"แต่ดรีมยังไม่อยากเจอแกหวะ"

"จริงหรอพี่ ดรีมไปหาพี่หรอ"

"ไม่เชิง พอดีดรีมโทรมาปรึกษาพี่เรื่องแก แล้วพี่อยู่แถวนั้นเลยไปรับ"

"งั้นพี่ก็...."

"อืม รู้หมดแล้ว ถ้าเคลียกับดรีมเสร็จแล้ว เราสองคนคงต้องเคลียกันต่อนะ"

"ครับพี่" เอกเงียบ

"แกกลับไปพักเหอะ ดรีมหลับไปแล้ว ไม่ต้องห่วงพี่ดูแลให้ พรุ่งนี้ถ้าดรีมมันอารมณ์ดีขึ้น จะให้แกมาคุยนะ" ชาติบอกที่อยู่เอกเรียบร้อย

"ขอบคุณพี่มากนะครับ"

"อืม ต่อไปห้ามทำอะไรแบบนี้อีกละ นึกถึงใจแฟนตัวเองบ้าง"

"ครับพี่ ขอโทษครับ"

"ไปขอโทษดรีมนู่น กลับห้องได้แล้วนะ"

"ครับพี่ ขอบคุณครับ"

    เอกรู้สึกโล่งอก อย่างน้อยตอนนี้ดรีมก็อยู่กับคนที่ไว้ใจได้ เขาจึงขับรถกลับไปคืนเพื่อนแล้วกลับที่พักของตน ส่วนชาติเดินกลับเข้าห้องมา ดรีมยังคงหลับสนิทอยู่ ชาติเข้ามานั่งขอบเตียงแล้วลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู แม้แสงไฟจะสลัวแต่ความสวยของดรีมยังคงเด่นชัด ชาติค่อยๆก้มหน้าลงไปจะหอมแก้มดรีม แต่เขาชะงักเหมือนคิดอะไรได้บางอย่าง ชาติยิ้มแล้วกลับมานอนที่เดิมข่มตาหลับไป ดรีมค่อยๆลืมตามาแอบยิ้มให้ ก่อนที่จะหลับต่อ

    ชาติตื่นขึ้นมาเพราะว่าปวดหลัง เขาไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้วเพราะทุกอย่างมืดไปหมด สายตาก็พล่ามัวเพราะเพิ่งตื่น ชาติเดินงัวเงียเข้าไปเปิดประตูห้องน้ำ สิ่งที่ชาติเห็นทำให้เขาตาสว่าง ดรีมคนสวยกำลังยืนหันหลังถูสบู่อยู่ แค่ผิวหลังที่ขาวเนียนและก้นอันกลมมน ชาติกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาอยากเข้าไปสัมผัสเสียเหลือเกิน แต่จริยธรรมมันค้ำคอ ดรีมที่อาบน้ำอยู่ยังไม่รู้ตัว ชาติค่อยๆปิดประตู แต่มือชายหนุ่มสั่นจึงทำให้เกิดเสียง ดรีมหันมามอง เธอก็พอเดาเหตุการณ์ทั้งหมดได้ เวลาผ่านไปไม่นานดรีมออกมาพร้อมชุดนักศึกษาชุดเดิมเหมือนเมื่อคืน ชาตินั่งรออยู่

"เมื่อกี้พี่ชาติใช่ไหมคะ"

"อ...อื้อ โทษทีนะ พี่ไม่รู้"

"ไม่เป็นไรค่ะ ประตูห้องน้ำมันล็อคไม่ได้"

"อื้อใช่ พี่ลืมบอก" ชาติไม่กล้ามองหน้า เพราะกลัวดรีมเข้าใจเรื่องทั้งหมดผิด

"หกโมงเช้าแล้ว พี่กินอะไรไหม เดี๋ยวออกไปซื้อให้"

"ไม่เป็นไร ขอบคุณ แล้วเราดีขึ้นยัง"

"ก็โอเคขึ้นค่ะ"

"งั้นพี่ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ"

"ค่ะพี่"

    ชาติเข้าห้องน้ำไป ดรีมนั่งอยู่บนเตียง ทุกอย่างเงียบสนิท ซักพักเสียงน้ำจากฝักบัวดังขึ้น ในหัวของดรีมก็คิดเรื่องทะลึ่งตึงตังขึ้นมา ใจเธอเต้นแรง เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่ได้สัมผัสปรมาณูยักษ์ของพี่ชาติ มันทั้งใหญ่และกำยำ ดรีมเหลือบหันไปมองที่ประตูห้องน้ำ หรือเธอจะแอบดูพี่ชาติดี สาวน้อยรีบตบแก้มตัวเองรัว พยายามให้เลิกคิดเรื่องทะลึ่ง แก้มของดรีมแดงไปหมด สงสัยเธอจะตบแรงเกินไป จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของดรีมดังขึ้น สาวน้อยหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็น พี ที่โทรมาหา

"โทรมาไมแต่เช้าเนี้ย"

"ก็กลัวลืมนัด"

"ไม่ลืมหรอกยะ"

"รีบมานะ คิดถึง มาเลยก็ได้นะ" พีหยอด

"หกโมงเช้าเนี้ยนะ ขยันอะไรขนาดนั้น"

"มานอนเล่นก่อนก็ได้"

"นอนคนเดียวเลยไป"
    ดรีมวางสายทิ้ง แล้วเธอก็ออกไปซื้อข้าวเช้ากลับมา พี่ชาติก็แต่งตัวเสร็จแล้ว ฝ่ายชายใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นปกติ แต่หุ่นและใบหน้าของเขาที่ดูดี ทำให้สาวน้อยใจสั่นไม่ใช่น้อย ทั้งคู่ทานอาหารกันจนเสร็จ ดรีมก็นึกอะไรขึ้นมาได้

"พี่ชาติคะ ตกลงทำไมพี่ถึงยังอยู่ที่นี้หรอ"

"เอ่อ..."

"พี่มีอะไรที่ยังไม่ได้บอกหนูกับเอกหรือเปล่า"

"คือ...."

"ไม่มีอะไร พี่อยากเที่ยวกรุงเทพต่อหน่ะ" ดรีมจ้องชาติเขม็ง

"คิดว่าหนูโง่ขนาดนั้นเชียว"

"ไม่ใช่อย่างงั้นดรีม แต่ว่า..."

เสียงโทรศัพท์ของดรีมดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นแดน น้องชายของดรีม

"ฮัลโหล พี่ดรีมตื่นยัง"

"ตื่นแล้ว เป็นไรป่าวแดน"

"คือพี่ ผมอยู่รังสิตแล้ว"

"เอ้ย มาตอนไหน แล้วมาทำไม"

"ก็เพิ่งถึงนี้ละ พรุ่งนี้เขามีคอนเสิร์ตวง J จัดแถวมหาลัยพี่ พี่ไม่รู้หรอ"

"หึ"

"โห่ ไม่แนวเลย แล้วนี้พี่อยู่ที่หอปะ เดี๋ยวไปหา"

"เปล่า"

"อ้าว อยู่ไหน ไปหาได้ปะ"

"อื้อ มาดิ" ดรีมบอกที่อยู่ไป

"แล้วไหงพี่ไปอยู่ที่นั้น"

"ทะเลาะกับเอกนิดหน่อยอะ เลยมาขอพี่ชาติอยู่"

"อ้าว พี่ชาติอยู่นี่เอง นึกว่าไปเมกาแล้วซะอีก"

"ห๊ะ" ดรีมเหลือบไปมองชาติที่นั่งอยู่ห่างๆ

"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ"

"ก็พี่ชาติจะไปทำงานที่เมกา พี่ไม่รู้หรอ"

"ไม่อะ แล้วนานไหม" ดรีมพยายามพูดไม่ให้ชาติเข้าใจ

"นาน....อะไรนาน อ่อ พี่ชาติไปทำงานนานไหมอะหรอ"

"อื้อ"

"ไปอยู่ที่นั้นเลยมั่ง เห็นแม่พูดงั้น"

"อ...อื้อ โอเค เดี๋ยวพี่ลงไปหา" สาวน้อยรู้สึกใจหายพิกล

    ดรีมกับพี่ชาติลงไปรอแดนข้างล่าง ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง แดน น้องชายของดรีมก็โผล่มาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ดรีมคุ้นหน้าพอสมควร หญิงสาวคนนั้นเห็นดรีมก็ยิ้มเช่นกัน เธอรูปร่างผอม สูงพอประมาณ หน้าสวยแบบมี Sex Appeal

"หวัดดีพี่ดรีม พี่ชาติ" แดนยกมือไหว้ หญิงสาวข้างแดนยกมือไหว้เช่นกัน

"พี่ดรีม นี่แฟนผม มายด์"

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่ดรีม" มายด์ยิ้ม แต่ดรีมไม่

"พี่ว่าเรารู้จักกันนะ ขอคุยด้วยซักแปปได้ไหม" แดนอึ้งเลย เช่นเดียวกับพี่ชาติที่ยืนนิ่ง มายด์ยังคงยิ้ม

"ได้ค่ะ พี่ดรีม" ดรีมกับมายด์เดินมาห่างจาก ชายทั้งสองแล้ว สีหน้าของดรีมก็เปลี่ยนทันที

"นี่คิดจะทำอะไรกับน้องชายฉัน"

"ก็คบเขาเป็นแฟนไงคะ"

"คนอย่างเธอเนี้ยนะ ชอบน้องฉัน ไม่ใช่ชอบผู้ชายมีตังแก่ๆเหมือนอาเป็ดหรอกหรอ"

"นี่พี่รู้เรื่องหนูกับอาเป็ดด้วยหรอ" มายด์ชะงักเล็กน้อย

"รู้สิ เห็นมากับตาเลยละ ควงกันไปทำอะไรในสวนผลไม้หลังบ้าน"

"โธ่ นั่นมันเรื่องในอดีตค่ะพี่ ตอนนี้หนูรักแดนแล้ว"

"รัก แน่ใจนะ?"

"แน่นอนค่ะ ไม่เชื่อพี่ก็คอยดู"

"ฉันจะจับตาดูเลยละ"

    ดรีมกับมายด์เดินกลับมา ทั้งสองปั้นหน้าระรื่น แต่แดนไม่เชื่อหรอก เขาอยากรู้ความจริง แต่ในใจก็รู้ว่าพี่สาวของเขาไม่มีทางบอกหรอก ดรีมโทรไปขอเลื่อนนัดพี เพราะน้องชายมาหา พีง่องแง่งอยู่ซักพักก็ต้องยอมแพ้ เพราะสาวดรีมไม่เล่นด้วย ทั้งสี่นั่งคุยเรื่องราวมากมาย จนวนกลับมาที่เรื่องเอก

"แล้วตกลงพี่ดรีมทะเลาะกับพี่เอกเรื่องอะไร ให้ผมช่วยไหม" แดนอาสา แต่พี่สาวของตนกับชาติแทบสำลักน้ำลาย

"เอ่อ....ไม่มีอะไร เดี๋ยวก็เคลียกันได้" ชาติออกตัวแทน

"หรือว่า พี่ชาติไปแย่งพี่ดรีมมา"

"จะบ้าเรอะ"

    ทั้งสี่คนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังเศร้าเสียใจอยู่ อีกด้านเอกกำลังนั่งซึมอยู่ในห้อง เขารู้ว่าดรีมปลอดภัยแล้ว แต่เขาไม่รู้เลยว่าดรีมจะให้อภัยเขารึเปล่า มันทำให้เขาเครียดจนนอนไม่หลับ เอกพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนับร้อยครั้งจนตอนนี้พระอาทิตย์กลับมาลอยอยู่บนฟ้า เอกรู้สึกอ่อนล้ามาก แต่เขายังหลับไม่ลง ในขณะที่เอกกำลังเพ้ออยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกเคาะ

"ดรีม" เอกยิ้มแล้ววิ่งไปเปิดประตู คนที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็น แป้ง ไม่ใช่ดรีม

"อ้าว แป้ง มีอะไรหรอ มาหาแต่เช้าเลย"

"เมื่อคืนเราได้ยินมาจากเมฆว่าเอกทะเลาะกับดรีม เราเป็นห่วงเลยมาหา"

"อื้อ ขอบคุณนะ เข้ามาก่อนไหม"

    เอกเปิดประตูให้แป้งเข้ามา แป้งเข้ามาวางอาหารที่ซื้อมาฝาก ส่วนเอกก็ปิดประตูแล้วเดินงัวเงียตามมา ช่วยจัดของ ทั้งสองทานข้าวเช้ากันบนพื้นข้างเตียงนอน แต่เอกทำหน้าตาเบื่ออาหาร กินข้าวแต่ละคำเหมือนกินทีละเม็ด จนแป้งเริ่มไม่สบายใจ

"เอก ไหวไหมเนี้ย"

"อื้อ ไหวดิ"

"เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยใช่มะ"

"ก็...ได้นอนนิดหน่อย" เอกหลบสายตา

"อย่าคิดมากจนทำร้ายตัวเองดิ แค่ผู้หญิงคนเดียวเอง" แป้งจงใจพูดยั่วโมโห

"มันไม่ใช่อย่างงั้นเว้ย" เอกอารมณ์ขึ้น

"ไม่ใช่อย่างงั้นแล้วมันยังไง"

"คนที่ผิดไม่ใช่ดรีมหรอก เราเองละ"

"ทำไมโทษตัวเองงั้นอะ ไม่เหมาะกับเอกเลยนะ" แป้งเขยิบมานั่งชิด

"เราเป็นคนผิดจริงๆ เราทำแต่สิ่งที่อยากจะทำ จนลืมนึกถึงความรู้สึกของดรีม"

"อะไรจะขนาดนั้น เป็นแฟนกันก็ต้องยอมทำตามสิ่งที่คนรักอยากให้ทำสิ"

"ถ้าสมมุติแกเป็นแฟนฉัน" เอกหันมามองหน้าแป้งแล้วพูด

"แล้วฉันอยากให้แกไปนอนกับผู้ชายคนอื่น แกจะทำไหมละ" แป้งอึ้งเลย

"เอก ไม่จริงใช่ไหม"

"เรื่องจริงที่สุดเลย ฉันเป็นคนโรคจิตแบบนั้นละ" แป้งเงียบ

"ขอร้องว่าอย่าไปบอกใครได้ไหม"

"อื้อ ได้สิ"

    หลังจากนั้นห้องก็เข้าสู่สภาวะเงียบสงัด ทั้งสองไม่พูดจากัน นั่งนิ่ง เอกหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารูดเข้ารูดออก เขาไม่กล้าที่จะโทรไปหาดรีม ไม่พร้อมที่จะเจอคำตอบที่ตนไม่อยากฟัง

"แล้วถ้าเราบอกว่า ตกลง เอกจะว่ายังไง"

"พูดว่าอะไรนะแป้ง" เอกสับสนกับสิ่งที่แป้งพูด

"ถ้าเกิดเรายอมทำตามที่เอกต้องการทุกอย่าง....เอกจะเป็นแฟนเราไหม"

"เอ้ย ใช่เวลาอำกันไหม ไม่ขำนะเว้ย" แป้งเอื้อมมือมาจับมือเอก

"เราพูดจริง"

    เอกหันหน้ามาก็พบกับแป้งกำลังจ้องหน้าอยู่ในระยะประชิด ความสวยของแป้งในสไตล์สาวเปรี้ยวทันสมัย ผมสั้น ตากลมโตมันกำลังร่ายมนต์ให้ใจของเอกสั่นไหว ชายหนุ่มพยายามตั้งสติ แต่ริมฝีปากขนาดเล็กและอวบอิ่มของแป้งค่อยๆเลื่อนเข้ามา เอกใช้กำลังเฮือกสุดท้ายหันหน้าหลบจากมนต์สะกดที่งดงาม แป้งถึงกับเซ็งเลย

"ถามจริง เราไม่สวยหรอ"

"ส..สวยสิ" เอกหลบตา

"เวลาคุยก็หันมามองหน้ากันสิ" แป้งขึ้นคร่อมตักเอก ชายหนุ่มสะดุ้งแต่ลุกไม่ทันแล้ว

"เราขาวไม่เท่าดรีมหรอ เอกถึงไม่ชอบ"

"เปล่าเลย ผิวแป้งก็สวยนะ"

"หรือว่าหน้าอกเราไม่ใหญ่พอ" แป้งจับมือของเอกขึ้นมาสัมผัสกับหน้าอกของตัวเอง

"ม...ไม่หรอก"

"เรายอมเอกทุกอย่างเลยนะ จะให้ทำอะไร ไปเอากับใคร จะเด็ก คนแก่ คนพิการ เค้าทำให้เอกได้หมดนะ" เสียงพูดของแป้งทำให้เอกน้อยชูชันขึ้นมา เขาจินตนาการถึงสิ่งที่แป้งพูดตามไปด้วย

"พะ...พ...พูดจริงหรอ"

"อื้อ เรารักเอกนะ รักมานานแล้วด้วย"

    เอกตกอยู่ในมนต์สะกดอีกครั้ง สาวที่อยู่ตรงหน้าเขาช่างมีสเน่ห์เย้ายวนเสียเหลือเกิน เธอดูร้อนแรงราวกับกองไฟ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ปากของทั้งสองบดขยี้กัน เอกสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุจากปากของแป้ง ลิ้นที่ดุนออกมามันช่างนุ่มและรวดเร็ว ราวกับมังกรสะบัดหาง แป้งเป็นฝ่ายจู่โจม เธอเริ่มใช้ริมฝีปากขนาดเล็กดูดขบซอกคอของเอก

"เดี๋ยวก่อนแป้ง" เอกดึงแป้งออกมา

"มีอะไรหรอ"

"แป้งพูดจริงหรอ ที่จะยอมเอกทุกอย่าง" เอกกลืนน้ำลายพร้อมนึกถึงอะไรบางอย่างอยู่ในหัว

    ดรีม ชาติ แดนและมายด์ ทั้งสี่มาเดินเล่นกันที่ห้างสรรพสินค้า ทุกคนต่างสนุกสนานในการช็อปปิ้ง เดินดูของ มีเพียงดรีมเท่านั้นที่ยืนคิดมากอยู่ เธอไม่ได้คิดถึงเอก เพราะเธอยังไม่ให้อภัย แต่เป็นเรื่องของชาติต่างหากที่เธอคิดถึง ดรีมรู้สึกใจหาย ทั้งที่ปรับความเข้าใจกันได้แล้วแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีก ดรีมอยากจะพูดอะไรซักอย่าง แต่เธอไม่รู้จะพูดอะไร

"อันแน่ พี่สะใภ้ของหนูก็ใช่เล่นนะ" มายด์พูดขึ้นมาจากด้านข้าง ดรีมสะดุ้งเลยทีเดียว

"พูดอะไรของเธอ"

"ก็ดูพี่สิ มองพี่ชาติอาลัยอาวรณ์ขนาดนั้น ตกลงคนไหนเป็นแฟนกันแน่คะ คนพี่หรือคนน้อง"

"นี่มายด์ จะหาเรื่องกันใช่ไหม" สองหนุ่มเดินอยู่ข้างหน้าจึงไม่รู้ว่าสองสาวจะตบกันแล้ว

"ไม่ได้อยากมีเรื่องกับพี่หรอกนะคะ แต่หนูแค่อยากมั่นใจว่าพี่จะไม่พูดเรื่องอาเป็ดให้แดนฟัง"

"แล้วหนูก็จะไม่พูดเรื่องที่พี่ยังชอบพี่ชาติอยู่ ให้พี่เอกฟัง"

"มายด์!!"

"จะทำอะไรก็รีบทำนะคะ พี่ชาติเขาจะไปแล้ว"

    มายด์ยิ้มแล้วเดินไปเกาะแขนแดน ปล่อยให้ดรีมยืนโมโหอยู่ด้านหลัง ชาติหันมายิ้มให้ดรีม สาวน้อยยิ้มเฝื่อนตอบกลับ แล้วทั้งสี่คนก็เข้าไปดูหนังในโรงภาพยนตร์ โดยมีชาติเป็นเจ้ามือ

    เอกและแป้งมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง เอกหันมามองหน้าแป้งอีกครั้งเพื่อถามความสมัครใจ แป้งยิ้มแล้วจับมือชายหนุ่ม เอกกำมือแป้งแล้วพากันเข้าไปในโรงแรม ลิฟท์พาทั้งสองขึ้นไปชั้น 7 เอกกับแป้งเดินมาถึงหน้าห้องๆหนึ่ง ชายหนุ่มเคาะประตู ไม่นานนักก็มีฝรั่งนิโกรร่างยักษ์เดินออกมา แป้งเงยหน้าอ้าปากหวอเลย

"โอ้เพื่อน ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วแบบนี้" นิโกรจับมือแล้วดึงเอกเข้ามากอดตบไหล่

"ผมก็เหมือนกันจอห์น" จอห์นหันไปมองแป้งที่มาด้วย

"โอ้ รู้สึกว่าคราวก่อนจะไม่ใช่คนนี้นะ"

"เธอชื่อว่า แป้ง"

"คุณดูร้อนแรงเสียเหลือเกิน ยินดีที่ได้รู้จักครับแป้ง" จอห์นพูดชื่อแป้งไม่ชัดนัก แต่แป้งพอจะเข้าใจภาษาอังกฤษบ้าง

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

    ทั้งสามเข้ามาในห้อง โดยแป้งขอตัวไปอาบน้ำก่อน ส่วนจอห์นก็แก้ผ้าเหลือแต่ผ้าขนหนู เตรียมอาบน้ำเป็นรายต่อไป ในขณะที่จอห์นแก้ผ้า เอกก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเขาเห็นมังกรทมิฬห้อยหัวอยู่ตรงระหว่างขาของจอห์น มันทั้งใหญ่และยาว สีดำขลับ เขาไม่อยากนึกสภาพเลยถ้าดรีมมาเจอจะเป็นยังไง เอกแข็งอีกครั้งเมื่อนึกถึงแฟนของตน แป้งเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว หุ่นอันผอมเพรียวราวกับนางแบบ ทำให้จอห์นถึงกับผิวปาก ชายร่างยักษ์เดินเข้ามาตีก้นหนึ่งทีก่อนจะผลัดเข้าไปอาบน้ำ แป้งเข้ามานั่งข้างเอกบนโซฟา

"จะทำจริงๆหรอแป้ง" เอกถามอีกครั้ง

"ปฏิเสธตอนนี้ยังทันนะ"

"ไม่อะ เราจะทำ เพื่อเอกเราทำได้"

"แล้วถ้าเราเกิดไม่รักแป้งขึ้นมาละ" เอกสับสน

"อย่างน้อยเราก็ได้คว้าโอกาสที่เอกมอบให้ไง" แป้งหอมแก้มเอกหนึ่งที เอกรู้สึกเจ็บปวดในใจ เขาไม่สามารถบอกแป้งได้ ใจของเขายังคิดถึงดรีมอยู่เสมอ

"ขอร้องละ แป้ง กลับไปเถอะ"

"ถ้าเราทำกับจอห์น เอกจะมีความสุขไหม" เอกเงียบเลย

"เราอยากให้เอกรู้นะ ว่าเวลาที่เอกอยู่กับเรา เอกจะมีแต่ความสุข"

    พูดจบจอห์นก็เดินออกมา แป้งยิ้มให้เอกหนึ่งทีก่อนจะลุกแล้วเดินไปหาจอห์น เอกนั่งตัวเกร็งลุ้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น จอห์นกอดเอวสาวสวย ส่วนแป้งก็เขย่งตัวโอบคอจอห์น แล้วหันมามองเอกด้วยสายตายั่วยวนหนึ่งครั้ง ก่อนจะหันกลับไปจูบกับจอห์น หนุ่มร่างยักษ์ใช้มือขนาดใหญ่ทั้งสองข้างบีบขยำก้นโด่งงอนของแป้ง ปากอันใหญ่โตของจอห์นกลืนกินริมฝีปากจนแทบมิด ด้านสาวสวยอารมณ์ก็เริ่มจะมาแล้ว ภายใต้อ้อมแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของจอห์นทำให้เธอรู้สึกเร้าร้อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

    ในขณะที่แลกลิ้นกันอยู่นั้น จอห์นก็ดึงผ้าขนหนูตัวน้อยของแป้งออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นร่างเปลือยที่ได้รูป ก้นนิด หน้าอกหน่อย จอห์นผลักแป้งลงไปนอนบนเตียงแบบเบาๆแล้วจับขาทั้งสองข้างแหวกออก พ่อนิโกรร่างยักษ์ไม่รอช้า ใช้ลิ้นขนาดใหญ่โลมเลียกลีบสวาทอย่างรุนแรงตามสไตล์ตะวันตก แค่เพียงลิ้นก็ทำให้แป้งเห็นสวรรค์รำไร เอกที่นั่งอยู่บนโซฟาถึงกับตัวงอ เขาไม่เคยเห็นภาพอะไรแบบนี้มาก่อน

    จอห์นใช้ปากงับกลีบของแป้งอย่างเมามัน พลางเลียดุนจุดยุทธศาสตร์ จนสาวสวยเริ่มทนไม่ไหว เอวของเธอเริ่มลอยขึ้นเหนือเตียง มือทั้งสองข้างกางออกจิกเตียงอย่างทรมาน สายตาเธอจ้องไปที่คนรักของเธอ

"อื้มมมม เอก"

"ปะ..เป็นไงมั่งแป้ง"

"ส...เสียวว ซี้ดดดด อู้ยยยย เอกมาอยู่ข้างๆเค้านะ"

"อ...อื้ม ได้สิ"

    เอกเดินตัวงอมานั่งข้างเตียง แป้งหลับตาเคลิ้มพร้อมร่อนเอวรับปาก จอห์นค่อยๆใช้นิ้วชี้ซึ่งมีขนาดใหญ่เกือบเท่าไอ้นั้นของเอกแยงเข้าไปในรูของแป้ง ในขณะที่ลิ้นก็ยังไม่หยุดเลีย

"ซี้ดดดด น...นิ้ว ใหญ่เหลือเกิน โอ้ยย" จอห์นเริ่มแยงนิ้วเข้าออก

"น..นิ้วใหญ่มากเลยหรอแป้ง"

"อื้มมมม ใหญ่ ซี้ดดดด โอ้ยยย" เสียงแป้งแผ่วบ้างดังบ้างไม่เป็นระดับ

"รูเล็กมากเลยนะ สาวน้อย" จอห์นพูดมาเป็นภาษาอังกฤษ

"ผมอยากจะอึ้บคุณแล้ว ให้ตายเถอะ" จอห์นแยงนิ้วเร็วขึ้น

"โอ้ยยย จอห์น เบา เบาหน่อยยย อื้มมมม" แป้งพูดภาษาไทย จอห์นคงจะไม่เข้าใจ

"โอ้ยยย เจ็บบบ เบาๆ เบาหน่อยยย" จอห์นได้ยินแป้งพูด ยิ่งเร่งนิ้ว แป้งแอ่นเอวจนสูง

"ไม่ไหววแล้วววว โอ้ยยยยย"

    จอห์นแยงนิ้วรัวสุดขีด ในที่สุดแป้งก็ถึงสวรรค์ชั้นดาวดึง เธอไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนเลย มันตื้นเต้น รุนแรงและแปลกใหม่ สาวสวยหันไปมองเอกที่นั่งอยู่ด้านข้าง หน้าของเอกดูทรมาน แต่เธอรู้ว่าเอกกำลังมีความสุข เอกลูบหน้าของแป้งอย่างนุ่มนวล ด้านจอห์นไม่ได้สนอะไรเลย เขาถอดผ้าขนหนูปลดปล่อยไอ้ทมิฬยักษ์ออกมาเป็นอิสระ แป้งเหลือบตามาเห็นก็ตาค้าง เอกเช่นกัน

"ขอโทษทีนะสาวน้อย แต่ผมทนไม่ไหวแล้ว"

    จอห์นหันไปหยิบถุงยางมาสวมใส่ แล้วหยิบน้ำยาหล่อลื่นมาทาช่องสวาทของแป้ง นิโกรยักษ์จับขาอันเรียวเล็กของสาวไทยถ่างออก แล้วนำเจ้าทมิฬยักษ์จ่อเป้าหมาย จอห์นค่อยๆดันหัว แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าเลย เขาจึงจับบั้นเอวของแป้งไว้แน่นแล้วตั้งใจดันอีกที เพียงแค่หัวมังกรยักษ์พยายามมุด แป้งก็เกร็งตัวสุดขีด เพราะเธอรู้ว่ารอบวงของเขาใหญ่กว่าช่องของเธอมาก

"เอก จับมือเค้าไว้หน่อย ขอร้อง"

"อื้ม" เอกจับมือแป้งที่นอนหงายอยู่ จอห์นพยายามดัน

"โอ้ยยยยยยยยย" เพียงแค่ส่วนเสี้ยวของหัวมุดเข้ามา แป้งก็ร้องลั่น

"เจ็บบบบบบบบบบ โอ้ยยยยยยยยยยย" มังกรทมิฬค่อยๆมุดเข้ามา

"อูยย พระเจ้า มันแน่นมากเลย" จอห์นพูดพลางดัน

"โอ้ยยยยยยยย เจ็บบบบบบบ พอแล้วววววว ไม่เอา ไม่เอา โอ้ยยยยยยย อย่าเข้ามา ไม่" แป้งกำมือเอกแน่น

"เจ็บบบบ เย***แม่เอ้ยยยย กูบอกว่าเจ็บบบบบบบบบ พออออออ กรี้ดดดดด" แป้งสบถออกมา น้ำตาเธอเริ่มไหล ตอนนี้ไอ้มืดของจอห์นเพิ่งเข้าไปแค่ครึ่งทางเอง จอห์นดันต่อ

"ไอ้เ....ยยย มดลูก พอแล้ววววววววววววว อุ"

แป้งเงียบไปครู่เพราะจุก จอห์นดันจนเกือบมิดด้ามแต่ตันซะแล้ว พอเห็นว่าตันแล้ว จอห์นจึงค่อยๆซอยอย่างช้าๆ หน้าของแป้งเบะเหมือนคนจะร้องไห้ มือของเธอจิกมือเอกแน่น พอได้จังหวะจอห์นเริ่มซอยแรงขึ้น

"เ****ยยย เจ็บบบ อื้มมมมม ส**ว์เอ้ย เย...แม่ เจ็บบบบ โอ้ยยย กูบอกว่าเจ็บไง" แป้งครางปนด่า

"คุณพูดอะไรผมไม่เข้าใจ"

"Mother F*cker!!!" แป้งด่าเข้าให้ จอห์นยิ้มอย่างสะใจแล้วก้มลงมาดูดปากกับแป้ง สาวแป้งที่มีอารมณ์ก็ดูดเลียกลับอย่างหื่นกระหาย ยิ่งทำจอห์นยิ่งซอยแรงขึ้น จนเตียงเริ่มโยก

"โอ้ยยยยยยยย เอากูให้ตายย โอ้ยยย ไอเ....ยยย พังงงง มดลูก ก...กู..กูพังงงงง" จอห์นโยกแรงสุดขีดจนแป้งหัวสั่น เอกที่นั่งกุมมืออยู่ เอกน้อยของเขาชี้โด่

"โอ้ยยยย ซี้ดดดด ไม่ไหวแล้วววว ถึงแล้ววว โอ้ยยยยยยยยยยย" แป้งเสร็จไปอีกรอบแต่จอห์นยังซอยไม่หยุด

"เห...ย เห..ย กูไม่ไห...ว พออออออออออ กรี้ดดดดด" แป้งสับสนไปหมดทั้งเจ็บทั้งเสียว เธอถึงจุดสุดยอดไปรอบแล้ว แต่เหมือนกับมันจะวนกลับมาถึงอีกครั้ง

"ม...ใม่ไหวแล้ว หนูข...อร้อง จะตายแล้ว พอเถอะนะ บอกให้พออออออออออออออออ โอ้ยยยยยยย ไอ้เห..ยยยยยยยย" ยิ่งพูดจอห์นยิ่งขย่มไม่ยั้ง มืออันใหญ่โตขยำนมแป้งจนแทบเละคามือ

"อ...เอกเค้าจะ....จะเสร็จอีกแล้วววววววววววว" แป้งเสร็จเป็นครั้งที่สาม

"โอ้ววว สุดยอดมาก"

    จอห์นหยุดซอยแล้วค่อยๆถอนไอ้มังกรยักษ์ออกจากตัวของแป้ง พอหลุดออกมาได้ แป้งก็ถอนหายใจตัวสั่นเทิ้ม เอกกลืนน้ำลายแล้วเอื้อมไปมองของลับของแป้ง ชายหนุ่มเห็นก็ตกตะลึง เพราะตอนนี้ช่องแคบของแป้งอ้าเป็นรูโบ๋แถมบวมแดง เอกตัวชาไปหมด ในสมองว่างเปล่า

"ผมยังไม่เสร็จเลยเอก ขอผมทำต่อนะ" จอห์นหันมามองเอกแล้วยิ้ม

    แดนกับมายด์ขอตัวแยกไปเที่ยว โดยนัดเจอกันในวันพรุ่งนี้เพื่อจะได้ไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน ส่วนดรีมกับชาติก็กลับมาที่ห้อง พอประตูปิดดรีมก็เริ่มถามทันที

"พี่ชาติจะไปอเมริกาจริงหรอ"

"ด..ดรีมรู้ได้ไง"

"แดนมันบอกหนะ แล้วทำไมพี่ไม่บอกดรีม"

"พี่ไม่กล้า พี่ไม่อยากบอกลาดรีมกับเอกเลย"

"เดี๋ยวพี่ก็กลับมาไม่ใช่หรอ"

"ไม่รู้สิ อาจจะปีหรือสิบปีพี่ก็ไม่รู้ เพราะมันคือโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ถ้าพี่กลับมา พี่ก็จะไปอเมริกาไม่ได้อีก"

"ดังนั้นคงต้องอยู่ให้นานที่สุดละนะ" ชาติยิ้ม ดรีมพุ่งเข้ามากอด

"พี่ไม่ไปไม่ได้หรอ อยู่กับพวกหนูนะ"

"อย่าขี้แยเลย เดี๋ยวนี้มีเฟชบุค สไกด์ เดี๋ยวเราก็คุยกันได้"

"แต่หนูคงคิดถึงพี่นะ"

"อื้อ พี่ก็คงคิดถึงเราเหมือนกัน"

"เอ้อ ดรีม"

"คะ พี่ชาติ"

"พี่ขออะไรอย่างได้ไหม"

"วันนี้...แค่วันนี้วันเดียว"

"พี่ขอเป็นแฟนดรีมได้ไหม"

โปรดติดตามตอนต่อไป

-------------------------------------------------

ส่วนขยายเนื้อเรื่อง - ในวันที่ฝนตก

[post]ในวันที่พายุเข้า จนทำให้ฝนตกหนักผิดฤดูกาล กลับมีเด็กน้อยคนหนึ่งมานั่งร้องไห้อยู่ในศาลาริมทาง อย่างไม่กลัวฟ้าฝน เธอคร่ำครวญถึงความไม่แน่นอนของใจคน วันหนึ่งเคยบอกว่ารักกัน อีกวันกลับควงผู้หญิงอื่

[pchavee]

ตอนนี้ เหมือนแต่ละฝ่ายก็มีสัมพันธ์กับคนอื่นอยู่ ก็คงต้องแยกกันอยู่แล้ว

[@sam za]

👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻👍🏻

[Townster Rizel]

เอกนี่แม่งโครตเห็นแก่ตัวเลยจริงๆ แต่ดรีมเองก็ดูจะมีความรู้สึกกับพี่ชาติแล้วสินะ

[Panuwat Sangmongkon]

หืม? น่าสนๆ

[thex851]

คนเขียนสร้างตัวละครที่ชื่อ 'เอก' ได้เลว ระยำดี ทำไมมัน(เอก)ถึงยังมีชีวิตอยู่ได้มาถึงตอนนี้ว่ะ 

[Besttd19]

แฟนไม่เอาไหน หาผัวใหม่เหอะ

[devilzoa]

แผ้งมึงพลาดแล้วอีดอก 555+