🧡 XONLY 🧡

ซุปหน่อย หญิงคนแรกของสมชาย

ตอนที่14

แม้ผมจะรุ้สึกขัดๆเขินๆ ตอนที่ก้าวเท้าเดินอ้อมาทางหน้ารถ กับสายตาของเหล่าบรรดาซุปรุ่นพี่ๆ ที่ต่างจ้องมองมาด้วยสายตาแปลกๆ มันดูเหมือนเยาะๆ หรือหมั่นไส้ก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่กับสายตาของเพื่อนๆเซลล์รุ่นเดียวกัน นั้นมีทั้งสายตาที่ชื่นชม และหมั่นไส้อิจฉาจากเพื่อนบางคน แต่ผมก็ไม่ได้มีเวลาพอที่จะใส่ใจนัก รีบเปิดประตูรถของผมแล้วก้าวขาขึ้นไปนั่งข้างคนขับท่ามกลางเสียงโห่ฮาไล่หลังจากเพื่อนๆ

"นั่งตัวเกร็งเชียวนะจ๊ะชาย..กลัวหรือคะ..."

พี่หน่อยขับรถเลี้ยวออกมาจากลานจอดรถของภัตตาคารหรูที่จัดงานเลี้ยงปีใหม่สู่ถนนที่มียวดยานไม่หนาตาได้สักครู่ก็ร้องถามผม เมื่อเห็นว่าผมนั่งเกร็งตัวลีบอยู่กับเบาะที่นั่ง

"เปล่าครับ.."

ผมอ้อมแอ้มตอบเสียงเบาๆ ตาจ้องเขม็งไปที่หน้ากระจก ไม่กล้าชำเลืองสายตามองมาที่คนขับ เพราะรุ้ว่าถ้ามองมาคงเห็นพี่หน่อยนั่งขับรถด้วยท่าทางที่ชวนหวาดเสียว เพราะกระโปรงสั้นๆที่พี่หน่อยใส่ประจำนั้น บัดนี้มันถลกขึ้นมาจนถึงโคนขาเรียวๆขาวๆคู่นั้น ที่ผมเคยแอบได้ยินเพื่อนๆนินทาว่าขาพี่หน่อยเรียวยาวขาวจริงๆ

"ไม่ต้องกลัวหรอกจ๊ะ..พี่ขับรถจนชำนาญแล้ว..เอ๊ะ!..หรือว่าชายกลัวพี่ ฮิอิฮิอิ..."

พี่หน่อยเอียงหน้ามาพูดยิ้มๆ ผมหันไปมองแว๊บเดียวก็รีบหันกลับมาตามเดิม เพราะสายตาของพี่หน่อยคืนนี้มันช่างหวานหยาดเยิ้มเสียเหลือเกิน เล่นเอาผมใจสั่น หายใจแทบไม่สดวก

"เปล่าครับ..ผมเอ้อ...ไม่กลัวพี่หรอกครับ..พี่หน่อยใจดีจะตาย อุตส่าห์ขับรถมาส่งผม..."

ผมตอบเบาๆพยายามบังคับสุ้มเสียงไม่ให้สั่น แต่มันไม่ใช่สั่นเพราะกลัวพี่หน่อยแน่ๆ แต่ก็ไม่รุ้เหตุผลว่าทำไมเสียงตัวเองจึงสั่น หรือเพราะใจตัวเองกันแน่ที่มันเริ่มสั่นประหม่า ด้วยความตื่นเต้น

"อืมมม..ชายจ๊ะ..ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วนี่ พี่หน่อยเคยดูแฟ้มสมัครงานของชาย แต่ก็ลืมไปแล้ว..."

พี่หน่อยเริ่มชวนคุย คงตั้งใจจะทำให้ผมหายประหม่า หายเกร็ง แล้วดูเหมือนมันจะได้ผล เมื่อผมรู้สึกว่าใจตนเองลดระดับการเต้นลงมาจนใกล้จะเหมือนปรกติแล้ว แต่ไอ้หน้าแดงๆ อายๆนี่สิ ทำยังไงมันถึงจะลดลงได้นะ

"ยี่สิบสองย่างยี่สิบสามแล้วครับ..." ผมตอบไปตามความจริง พร้อมสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ จนเกิดเสียงดังฟืด ทำให้พี่หน่อยหันหน้ามามองอีกครั้ง

"อึดอัดหรือจ๊ะ..." พี่หน่อยถามยิ้มๆ

"ปะ..เปล่าครับ..แค่รุ้สึกว่ามันไม่ชินเลยครับที่เอ้อ..มานั่งรถให้ผู้หญิงสาวๆขับแบบนี้..."

ผมตอบไปแล้ว ก็มีเสียงหัวเราะคิกๆๆจากปากเรียวบาง เคลือบลิปสิคสีแดงสดจากปากพี่หน่อยดังเหมือนถูกใจ พร้อมเอื้อมมือมาตีขาผมดังเปี๊ยะแบบล้อเล่น

"เรานี่ก็ปากหวานเป็นเหมือนกันนะจ๊ะ..พี่ไม่ใช่สาวๆแล้วละจ๊ะ...ชายรู้มั๊ยว่าพี่แก่กว่าชายตั้งรอบนึงแน่ะ..." พี่หน่อยพูดเสียงกลั้วหัวเราะ จนดวงตาโตๆขนตางอนๆของเธอยิบหยี

"จริงๆหรือครับ..ถ้างั้นพี่หน่อยก็สามสิบกว่าแล้วสิ..ผมดูยังไงพี่หน่อยก็ไม่น่าจะถึงนะครับ..."

ผมตอบไปตามความรู้สึกหลังจากที่หันหน้ามามองหน้าพี่หน่อยอีกครั้งอย่างพินิจ พี่หน่อยก็ละสายตาจากถนนเบื้องหน้าหันมาทำตาโตล้อผม จนผมรู้สึกตัวว่าเสียมารยาทที่ไปจ้องมองหน้าพี่หน่อยแบบนั้น

"ไม่เชื่อละสิ..งั้นเดียวไปถึงบ้านชาย..พี่หน่อยจะให้ดูบัตรประชาชน.."

คืนนั้นผมรู้สึกว่าพี่หน่อยจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะทุกประโยคที่พูดออกมาจากปากเรียวๆสีสดๆนั้น จะเจือปนกับเสียงหัวเราะคิกๆใสๆ ทำให้ความรู้สึกเกร็งประหม่าของผมลดลงไปอย่างรวดเร็วจนหายไปเป็นปลิดทิ้ง ที่พี่หน่อยให้ความกันเองขนาดนี้

"ที่อยู่ผมไม่ใช่บ้านหรอกครับพี่ มันเป็นแค่ห้องเช่าเล็กๆในแฟลต..."

ผมพยามยามอธิบายให้พี่หน่อยฟัง พร้อมกับบอกเส้นทางเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ไปจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางที่ผมอยู่ พอพี่หน่อยนำรถเข้าไปจอดที่ใต้ถุนแฟลตเสร็จเรียบร้อย ก็หันหน้ามาถามผมอีกครั้ง

"ชายจะไม่ชวนพี่ขึ้นไปดูห้องที่พักหรือคะ..." พี่หน่อยหันมาพูดยิ้มๆ ดวงตากลมโตขนตางอนๆจ้องหน้าผมเขม็ง เหมือนรอคำตอบ

"เอ้อ...มะ..มันเป็นห้องเล็กๆ ธรรมดาๆนะครับ..ผมเกรงว่าพี่หน่อยจะรังเกียจ..." ครั้งแรกผมตั้งใจที่จะปฎิเสธ แต่กลับเปลี่ยนใจ บอกสภาพของห้องที่ผมพักให้พี่หน่อยพิจารณาเองดีกว่าว่าเธออยากขึ้นไปมั๊ย

"ไปสิจ๊ะ..พี่อยากเห็นเหมือนกันว่าสภาพความเป็นอยุ่ของลูกน้องพี่เป้นยังไง.."

พี่หน่อยตัดสินใจพูด พร้อมดับเครื่องยนต์ ก่อนจะเปิดประตูด้านเธอก้าวขาลงจากรถ แม้มันจะไม่ได้ดูเชื่องช้าก้ตาม แต่จังหวะเบียงขาก้าวลงไปนั้นสายตาของผมที่ไม่ได้เจตนาเลย กลับมองเห็นกระโปรงพี่หน่อยที่มันแยกกว้างออกจากกัน จนแลลึกเข้าไปเห็นถึงชุดชั้นในสีขาวๆบางๆ มันบางมากจนผมแลเห็นกลุ่มขนสีดำขึ้นเป็นปื้นสีดำๆตัดกับสีขาวของกางเกงในอย่างชัดเจน แม้เพียงแว๊บเดียวผมก็รีบหันหน้ากลับ พร้อมใจที่กลับมาเต้นรัวๆเร็วๆอีกครั้ง คราวนี้หน้าขาวๆของผมกลับยิ่งแดงเห่อ จนรุ้สึกร้อนวาบๆได้อย่างไม่เข้าใจ

"ลงมาสิจ๊ะชาย..."

พี่หน่อยลงไปยืนเรียกผมอยู่ที่หน้ารถ ผมค่อยก้าวขาลงจากรถอย่างเชื่องช้า เพราะมัวแต่ปรับอุณหภูมิในร่างกายให้เป็นปรกติ ผมอายมากถ้าพี่หน่อยจะมองเห็นหน้าแดงๆอายๆของผม แล้วคิดได้ว่าผมแอบเห็นส่วนลี้ลับของสงวน ยามที่เธอก้าวขาลงจากรถ

โชคผมยังดีที่วันนั้นเวลามามันค่อนข้างดึกแล้ว น่าจะประมาณสี่ทุ่มกว่า ใต้ถุนแฟลตที่ผมพักอยู่ จึงต่างขึ้นนอนกันหมดแล้ว ผมจึงไม่เห็นสายตาสอดรู้สอดเห็นจากคนอื่นๆในบริเวณนั้น แต่ถึงอย่างไรผมก็ยังคงอายหน้าแดงอยู่ดี เมื่อพี่หน่อยแกคว้าแขนของผมควงพาออกเดินขึ้นบรรไดไปชั้นที่สองของแฟลตที่พัก โดยไม่ระวังเนื้อระวังตัว ว่าท่อนแขนของผมที่พี่หน่อยยึดจับไว้นั้น มันจะเสียดสีกับทรวงอกอวบใหญ่เวลาก้าวย่างเท่าใดเลย


มันก็เลยทำให้ผมเดินตัวเกร็งๆ หน้าแดงๆ ไปจนกระทั่งถึงห้องพัก พี่หน่อยจึงคลายมือที่จับแขนผมออก ปล่อยให้ผมไขกุญแจห้องเข้าไปได้โดยสดวก

"ชายอยู่คนเดียวหรือจ๊ะ.."

พี่หน่อยตามผมเข้ามาในห้อง พอผมปิดประตู เธอก็ถามทันที เมื่อทั่วทั้งห้องผมมีเพียงที่นอนเก่าๆ แต่ผ้าปูสอาดที่ผมเคยนอนมาตั้งแต่เล็กๆ วางอยู่กับพื้นห้อง แม้ว่าผมพอจะมีเงินที่จะซื้อของใหม่แล้วก้ตาม แต่ผมก็ติดที่นอนหลังนี้จนต้องหอบหิ้วมันมา นอกจากที่นอนแล้วในห้องยังมีตู้พลาสติคอีกหลัง พร้อมลังขนาดใหญ่คงน่าจะทำจากไม้เนื้อดี เพราะผมใช้มันใส่หนังสือต่างๆของผมมาตั้งแต่ยังเล็กๆ นับว่าเป็นมรดกชิ้นที่สองที่ผมเอามาจากบ้านเก่าที่เคยอยู่กับแม่

"ครับผมอยู่คนเดียว..." ผมตอบพี่หน่อยไปเบาๆตามความจริง

"แล้วญาติพี่น้อง..พ่อแม่ล่ะคะ..อยู่ต่างจังหวัดหรือ..."

พี่หน่อยยังคงซักถามเหมือนอยากรู้ แล้วค่อยๆหย่อนก้นอวบใหญ่กลมๆของเธอทรุดลงนั่งกับพื้นด้วยท่าพับเพียบ แต่กระโปรงฟิตๆสั้นๆของเธอ แม้จะนั่งหนีบขาอย่างไรก็ตาม ชายกระโปรงมันก็ยังร่นสูงขึ้นไปจนเกือบถึงโคนขา เล่นเอาหัวใจผมเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง เมื่อแลเห็นเนื้อผ้าสีขาวๆแว๊บๆเข้าตาอีกครั้ง

"พ่อแม่ผมเสียไปหมดแล้วครับ..ส่วนญาติพี่น้องผมก็ไม่มี..."

ผมตอบเสียงสั่นเครือ เมื่อพูดถึงแม่ ที่เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อต้นปี แล้วก็รุ้สึกสะเทือนใจคิดถึงท่านขึ้นมาทันที ถ้าแม่ผมยังไม่ตาย ท่านคงมีความสุขที่เห็นลูกชายคนเดียวของท่านมีหน้าที่การงานก้าวหน้าได้ขนาดนี้

"โธ่ชาย...."

พี่หน่อยคงรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของผมที่แปลปวนไปอย่างรวดเร็วเมื่อพูดถึงแม่ เธอจึงขยับเข้ามาใกล้ พร้อมพูดเสียงเบาๆ ก่อนจะดึงตัวผมเข้ามากอดแบบผู้ใหญ่ปลอบประโลมเด็กๆ แต่ผมไม่ใช่เด็กเล็กๆอีกต่อไปแล้ว และพี่หน่อยก็หาใช่ญาติ การที่แกดึงผมเข้ามากอด ให้ใบหน้าซุกอยู่ที่ซอกคอ พร้อมกลิ่นหอมๆของน้ำหอมอย่างดีที่โชยเข้าจมูก เล่นเอาผมอึกอักตัวแข็งเกร็ง ใจเต้นระรัวถี่เร็ว ใบหน้าก็ยังร้อนวาบๆ พร้อมความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก รู้เพียงแต่ว่าผมแอบสูดดมความหอมจากซอกคอพี่หน่อยไปหลายครั้ง

ตอนที่ 15

กลิ่นกายหอมๆของพี่หน่อย มันเป็นกลิ่นที่ผมไม่เคยได้สูดดมจากใครมาก่อนตลอดอายุ22ปีที่ผ่านมา มันทำให้ผมเกิดความรู้สึกเคลิบเคลิ้มเผลอตัว จนเผลอแนบสันจมูกลงไปชิดซอกคอของเธอ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆอีกสามสี่ครั้ง พร้อมระบายลมหายใจเสียงดังพรืดๆ จนพี่หน่อยน่าจะรู้สึกตัว

"ชายจ๋า..จะทำอะไรพี่คะ..."

[post]พี่หน่อยพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน ไม่มีทีท่าโกรธหรือรังเกียจ พร้อมขยับตัวเบี่ยงออก แล้วจับแก้มทั้งสองข้างของผมเงยขึ้นมาจากซอกคอขาวผ่องของเธอ แม้เธอจะพยามจ้องมองสบตากับผม แต่ผมก็เกิดความละอายใจเกินกว่าที่จะสู้สายตาหวานๆเยิ้มๆคู่นั้นได้ จึงก้มหน้าหลบซ่อนสายตาเอาไว้

"ผม..เอ้อ..ผมขอโทษครับพี่...."

ผมพูดเสียงตะกุกตะกักอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก หลุบสายตามองพื้น เพราะรู้สึกตัวเลยว่าใบหน้าผมกำลังร้อนเห่อแดงกล่ำ เพราะมันร้อนวูบวาบๆ เหมือนกำลังเดินตากแดดมาหลายกิโล

"ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกจ๊ะ...ชายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่จ๊ะ..พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษชายที่..เอ้อ..ดึงชายมากอด..." พี่หน่อยพยามยามพูดปลอบ ให้ดูเหมือนว่าการกระทำเมื่อสักครู่นี้ เธอเป็นฝ่ายผิดเอง

"ชายคงไม่เคยกอดจูบผู้หญิงใช่มั๊ยคะ...."

พี่หน่อยถามเสียงเบาๆหวานๆ มาตรงๆ พร้อมแตะมือลูบไหล่ลูบต้นแขนผมช้าๆ ผมอึกอัก ไม่ได้ตอบ ทำเพียงพยักหน้าบอกให้เธอรุ้ว่า ผมนั้นไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้หญิงคนใดมาก่อนหน้านี้เลย

"โถ...เด็กน้อย..ช่างน่าสงสารจัง...เมื่อกี้ที่ทำ ชายคงอยากจูบพี่ใช่มั๊ยคะ..บอกพี่มาตามตรง..."

พี่หน่อยพูดพร้อมเอื้อมมือทั้งสองกลับมาประคองแก้มผมให้เงยขึ้นสบตากับเธอ เมื่อผมค่อยๆเงยหน้าสบตากับเธอจริงๆ ก็ไม่ได้เห็นว่าพี่หน่อยจะโกรธในการกระทำของผมเลยแม้สักนิด สายตาคู่นั้นกลับแฝงแววหยาดเยิ้มเสียด้วยซ้ำไป

"เอ้อ..ผม...ผมขอโทษครับพี่..ผมเผลอตัวไปที่ทำแบบนั้น..."

ผมสารภาพความผิดไปตามตรง นึกในใจว่าถ้าพี่หน่อยจะทราบแล้วโกรธ จนลงโทษด้วยการตบหน้าสั่งสอนผมสักฉาดสองฉาด ผมก็พร้อมที่จะยอมรับ แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น พี่หน่อยกลับแย้มริมฝีปากสีสดเป็นรอยยิ้มอย่างพึงพอใจที่ได้ยินคำสารภาพจากปากผม

"ขอโทษอีกแล้ว...ชายจำที่พี่พูดเมื่อตอนขับรถมาส่งได้มั๊ยคะ.." พี่หน่อยถามยิ้มๆ เสียงหวานๆ จนทำให้ใจผมเต้นระรัว

"เอ้อ..พี่หน่อยพูดหลายเรื่องเลยนี่ครับ..." ผมตอบไปตามความจริง ตลอดเวลาที่พี่หน่อยขับรถมาส่งผมที่ห้อง เธอพูดหลายเรื่องมากจนผมจำได้ไม่หมด

"อื้อ...ชายนี่แหละ..ทำเป็นคนความจำสั้นไปได้...พี่บอกชายแล้วใช่มั๊ยจ๊ะ..ว่าพี่จะยอมเป็นแม่ย่านางประจำรถให้ชั่วคราว...จนกว่าชายจะขับรถเป็น..."

พี่หน่อยตวัดเสียงสูง พร้อมส่งสายตาค้อนผมทำหน้ากึ่งงอนกึ่งโกรธ จนผมตกใจเพราะในเวลานั้นบอกกันตามตรงว่า ผมไม่ทราบเลยว่านั่นมันคือจริตมารยาของผู้หญิง แล้วการเป็นแม่ย่านางให้นั้น มันมีความหมายว่าอย่างไรกันแน่

"เอ่อ..ครับ..ครับ..ผมจำได้แล้ว..."

ทีท่าลาลีคำพูดที่ดูมีเสน่ห์ยวนยั่วของพี่หน่อย ทำให้ใจผมเต้นแรง เวลาพูดออกมาจึงเหมือนคนพูดติดอ่าง แต่พี่เมื่อหน่อยได้ยินเธอกลับหัวเราะขำๆ มือเล็กๆที่ลูบไล้ต้นแขนผมแผ่วๆนั้น กลับบีบกำกระชับแน่นขึ้น

"ถ้าเช่นนั้น การที่ชายจะกอดพี่บ้าง จูบพี่บ้าง จึงไม่ใช่ความผิดที่ชายต้องมาขอโทษไงคะ..."

จากคำพูดนี้เองทำให้ ผมกระจ่างว่าแม่ย่านางในความหมายของพี่หน่อยนั้นก็เปรียบกับเธอบอกให้ผมทราบว่า เธอยินยอมเป็นแฟนให้ผมชั่วคราวจนกว่าผมจะขับรถเป็นนั่นเอง

"อยากกอดพี่..อยากจูบพี่..อีกมั๊ยคะ..."

พี่หน่อยถามความเห็นจากผม พร้อมขยับหน้าเข้ามาจนชิด จนผมได้ยินเสียงระบายลมหายใจอ่อนๆ พร้อมกับกลิ่นหอมๆ ที่ระเหยออกมาจากเรื่อนกายของเธอ แม้ผมยังไม่ทันพูดว่าอยากกอดอยากจูบ แต่พี่หน่อยก็แนบหน้าเข้ามาจนชิด สายตามหวานๆเยิ้มๆที่มองสบตาผมนั้น ทำให้ใจผมเต้นรัวๆแรงๆ แล้วตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อพี่หน่อยแนบริมฝีปากสีสดเข้ามาแนบกับปากของผม

"จูบพี่สิคะ...ชายจ๋า.."

พี่หน่อยเร่งรัด เมื่อผมยังคงนิ่งเฉยด้วยความแตกตื่นตกใจ ผมจึงตัดสินใจหลับตา กดริมฝีปากแนบลงไปแรงๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดดังฟืด จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากลมหายใจของพี่หน่อย แล้วก็รีบผงะหน้าออกมา ฟังดูเว่อร์ใช่มั๊ยครับ แต่นั่นคือความจริง ผมในวัยนั้นไม่รู้เลยว่าวิธีการจูบปากผู้หญิงนั้นมันต้องทำอย่างไร ผมเคยจูบแม่บ่อยๆด้วยวิธีนี้ กดปากกดจมูกลงไปที่แก้มจนบุ๋ม แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดดังฟอด พี่หน่อยหัวเราะคิๆจนตาหยี เมื่อเห็นว่าผมผงะหน้าห่างออกมาแล้ว

"ต้องจูบแบบนี้สิคะ..."

พี่หน่อยพูดจบ ใช้สองมือจับประคองข้างแก้มผมแน่น แล้วก้มหน้าลงมาหาอีกครั้ง จนปากเราทั้งสองสนิทแนบ ผมรู้สึกว่าพี่หน่อยกำลังกดริมฝีปากลงมาดันจนริมฝีปากผมเผยอ จนผมต้องกลั้นหายใจ แล้วปลายลิ้นเล็กๆของพี่หน่อยก็แลบออกมาแตะไล้ริมฝีปากด้านในของผมช้าๆ พอผมระบายลมหายใจออกมา ปลายลิ้นเรียวก็สอดเข้ามาในปากผมแล้วกวาดไล้ที่ไรฟัน แทบไม่น่าเชื่อว่าผมจะรุ้สึกเสียววูบวาบไปที่หัวใจเหมือนโดนไฟช็อต ก่อนที่ปลายลิ้นของผมจะโดนที่หน่อยดูดกระตุ้นเป็นจังหวะตุ๊บๆ พร้อมมือเล็กๆของพี่หน่อยที่เอื้อมมือลุบไล้ต้นคอผมเบาๆ ผมต้องผงะปากออก เมื่อลมหายใจของผมแทบจะหมดไปจากปอด

พี่หน่อยก้มหน้าตามลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้หาใช่ที่ปากผม พี่หน่อยจูบไล้เบาๆด้วยริมฝีปากบางสีสดๆของเธอมาตามข้างแก้ม สันจมูกโด่ง ๆและปลายคาง และก้มลงหาซอกคอ ผมต้องเงยหน้าจนหงายเมื่อริมฝีปากร้อนๆของพี่หน่อยและปลายลิ้น จูบไซ้ไปมาแถวซอกคอ จนผมขนลุก เผลอตัวเอื้อมมือไปกอดพี่หน่อยเอาไว้เต็มวงแขน ผมทำตามพี่หน่อย ค่อยๆลูบฝ่ามือไปตามแผ่นหลังเล็กๆของเธอ เพราะพี่หน่อยทำเช่นนั้นกับผม

เหมือนผมกำลังโดนพี่หน่อยสอนการจูบ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาแนบปากจูบปากผมอีกครั้ง พร้อมสอดปลายลิ้นเข้ามาในปากผม เธอกวาดปลายลิ้นไปตามส่วนต่างๆในปาก แล้วใช้ลิ้นแตะปลายลิ้นผมเหมือนเชิญชวนให้ผมสอดลิ้นเข้าไปทำแบบนั้นในปากเธอบ้าง แม้ผมจูบไม่เป็น แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ พี่หน่อยทำแบบนี้อีกครั้งผมก็สามารถทำตามได้ ปลายลิ้นผมสอดเข้าไปควานไล้ในปากพี่หน่อยได้แล้ว ก็ดูดปลายลิ้นพี่หน่อยตอบ พี่หน่อยก็ดูดลิ้นผมตอบเช่นกัน จนแทบขาดลมหายใจ เราทั้งสองก็ผงะหน้าคลายปากออกจากกัน

"ชายจูบเป็นแล้วนี่คะ..."

พี่หน่อยพูดยิ้มๆแววตาหวานๆเยิ้มๆดูซุกซนยั่วเย้า เธอพูดจบก็ซบหน้าลงมาที่อกของผม ทั้งปลายนิ้วไต่ไปมาบนแผงอกกว้าง ริมฝีปากและปลายลิ้นก็แตะชิมไปทั่วตามที่เรียวนิ้วสัมผัส ผมเสียววาบเหมือนถูกไฟช็อต จนรู้สึกอึดอัดที่อวัยวะส่วนล่างมันเริ่มคับแข็ง

"พี่...อ่าส์..." ผมร้องเสียงกระเส่า เพราะปลายลิ้นร้อนๆของพี่หน่อยควานหาหัวนมผมเจอ แล้วเธอก็เม้มปากขบมันเล่นเบา จนผมขนลุกซู่ มือไม้ป่ายเปะปะไปตามส่วนต่างๆของแผ่นหลังพี่หน่อย

"ชายจ๋า...พี่หน่อยสอนให้ชายมีความสุขนะคะ...." พี่หน่อยเงยหน้าออกมาจากแผงอกกว้างของผม แล้วกระซิบเสียงกระเส่า หน้าเธอแดงกล่ำไม่แพ้ผมเลย[/post]

ใจคอท่านจะไม่อธิบายหุ่นพีเค้าหน่อยเหรอครับ จะได้จินตนาการได้ถูก (ลืมละสิ)

มีอาจารย์เเล้ว พระเอกเราจะติดปีกเเล้วสินะ

รอมาตั้งนานในที่สุด โดนแล้ว...

วํ่าวว ในที่สูด ก็บะบะฌอบะกันแล้ว ชายกะหน่อย จู้ฮุกกรู๊

มินิเสกิร์ต ไมโครเสกิร์ต มันสั้นก็จริง แต่ไม่รัดรึง และชวนมองเท่ากนะโปรงสั้นสมัยนี้ ว่าไหม

ไม่ใช่แค่สอนขับรถอย่างเดียวนะครับขับแล้วต้องขับให้เป็นทุกอย่างเลย

ขึ้นครูซะจะได้เป็นงาน

พอถึงบทเลิฟซีน เร่าร้อนนุ่มลึกเลยทีเดียว

ชายโชคดีมากที่พี่หน่อยดูเอ็น เอ้ยเอ็นดู ยาวแน่ๆงานนี้

จะได้เปิดซิงแล้วชายเอ้ย

23 ปี ที่ผ่านมา วันเผด็จศึกก็มาถึงซักที ดีใจแทนพ่อคุณเอ้ย

อ่านเรื่องนี้อีกครั้งก็ยังสนุกเพลิดเพลินน่าติดตามเช่นเดียวกับที่อ่านครั้งแรกเลย...สนุกมาก ..อ่านแล้วชวนให้ติดตามเช่นเดิม...สุดยอดนิยายชิ้นหนื่งในหลายๆชิ้นที่ผลติดตามผลงานของคุณมาตลอด...ขอบคุณมากๆงครับ..

สงสัยพี่หน่อยจะชอบชายแล้วล่ะ

ได้ขึ้นครูหน่อยแน่ๆ