Dark world ตอนที่ 2 ผีเสื้อติดใย

[katalun]

   คุยกันครับ
   - ขอบคุณทุกคอมเมนท์ครับ แบบว่าเพิ่งเคยเป็นคนเขียน แล้วมีคนมาเมนท์แฮะ  มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจริงๆนะ
   - ขอบคุณ คุณareja มากครับ ที่ช่วยดูแลปรับปรุงตอนแรกให้ ทำให้ได้อารมรณ์และอรรถรสเพิ่มขึ้น จนผมยัง
      ทึ่งเลยครับ ขอบคุณมากๆครับ  ถูกผิด แก้ไขได้ตามความเหมาะสมเลยนะครับ
   - ยังต้องการคำชี้แนะอีกเยอะ ผิดถูกยังไงบอกได้นะครับ

Dark world
   
       บันทึก 10 ศาสตราวุธ
     " เมื่อความชั่วร้ายคลืบคลาน.....  เหล่าผู้นำ..... จัดหามวลสารวิเศษ..... รวบรวมสติปัญญา..... องค์ความรู้.....  บังเกิด..... 6อาวุธรบ 3อัญมณี 1คัมภีร์ .....พลังอำนาจเหลือคณานับ .....ทุกชิ้นมีจิตวิญญาณของตัวเอง ..... แต่สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ว่าจะนำมันไปใช้ในทางไหน.....ผู้ที่เหมาะสมเท่านั้นจึงคู่ควรกับอาวุธล้ำค่า.....ผู้ใช้ไม่เหมาะสมก็เหมือนกิ้งก่าได้ทอง
.....  ผู้ใช้จิตใจชั่วร้ายก็จะเดือดร้อนไปทั่วทุกแห่งหน ..... จงระวังอย่านำพาทั้ง 10 มาพบกัน "


    บันทึกการเดินทางชายนรินาม
     " ข้าเดินทางไปสุดขอบโลก เพื่อตามหาคนรัก กลับพบว่า แม้แผ่นดินทั้งหมดจะเชื่อมต่อเป็นผืนเดียวกัน แต่ไม่มีผู้ใดเชื่อมต่อหัวใจข้าได้ "

                                          ..........................................................................


ตอนที่ 2  ผีเสื้อติดใย



           


" แฮ่กๆ แฮ่กๆ แฮ่กๆ ทะ.. ท่านหลิน ท่านหลินแห่งดินแดนตะวันออก "  ทหารส่งสารวิ่งหอบหายใจ ตะโกนร้องเรียกผู้ที่
เค้ากำลังตามหาอยู่อย่างสุดชีวิต

     หลิน หญิงสาวงามสะพรั่งในชุดแต่งกายพริ้วไหวประจำชนเผ่าลูกหลานมังกร ผู้ถูกเลือกให้เป็น 1 ใน 10 Ten commander
ถึงแม้ว่านางจะถูกค่อนแคะว่าเป็นหญิงสาวร่างบอบบาง และไม่สามารถใช้ศราตราวุธใดๆได้ แต่นางกลับมีทักษะ
การเรียนรู้  ความจำในระดับสูงมาก สามารถเรียนรู้ศาสตร์แห่งเวทมนต์คาถาได้ทุกชนิด ทุกชนเผ่า

ซึ่งไม่มีผู้ใดสามารถทำได้สำเร็จมาก่อน และเพราะนางรู้จักเวทมนต์เกือบทุกชนิดบนโลกในขณะนี้ ทำให้หลินได้ถือครอง
รัดเกล้าเรเว่น ที่จะเพิ่มพูนพลังเวทมนต์ให้ผู้สวมใส่ได้อย่างมากมายมหาศาล

                   
                         หลิน 1 ใน 10 Tencommander ผู้ครองครอง รัดเกล้าเรเว่น


     ทหารส่งสารรีบวิ่งเข้าหาหลินอย่างรีบร้อน แต่ก็ต้องล้มหัวคะหม่ำเพราะโดนถีบจากด้านหลัง ฉับพลันก็มีกระบี่สอง
เล่มจอเข้าที่คอหอย ทำให้ทหารส่งสารตกใจจนแทบอยู่หายใจ 

" หยุดอยู่แค่นั้นแหละ! ถ้าเจ้าขยับอีกแม้ปลายเส้นผม หัวของเจ้าได้หลุดออกจากบ่าแน่!!! " หนึ่งในสองหญิงสาวกล่าวเสียงแข็ง
และพร้อมจะตวัดของมีคมในมือทันทีหากไม่ฟังคำสั่ง
" ช้าก่อน ผิงกัง ผิงอัน วางกระบี่ของพวกเจ้าลง..ชายผู้นี้เป็นพรรคพวกเดียวกับพวกเรา " หลินเอ่ยปากห้าม
" ค่ะ ท่านหลิน " สองสาวพี่น้องตระกูลผิงผู้ทำหน้าที่คุ้มกันให้กับหลิน น้อมรับคำสั่ง

                 
                                   สองพี่น้องตระกูลผิง ผิงอันผู้พี่ , ผิงกังผู้น้อง


" แค่กๆ ทะ.ท่านหลิน ข้าคือทหารส่งสารของกองกำลังย่อยเคิกร์ ทะ.ท่าน รีบไปช่วยท่านเคิกร์ด้วยครับ ตอนนี้ท่านเคิกร์
กำลังประมือกับราชินีแม่มด ข้าคาดว่าคงจะรับมือได้อีกไม่นานเท่าไหร่!!!!นัก " เมื่อกระบี่พ้นคอนายทหารส่งสาร ยังไม่มี
ใครได้ถามอะไรก็รีบละล่ำละลักแจ้งข่าวกับหลินอย่างลนลานทันที

     หลิน ผู้ที่ใช้เวทมนต์เก่งที่สุดใน Tencommander เธอมักจะเดินทางพร้อมกับผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่งเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น
เสมอ เหตุเนื่องมาจากตัวหลินเอง เป็นผู้ใช้เวทมนต์ที่แข็งแกร่งมากๆ เวทมนต์ของหลินสามารถล้มกองทัพนับร้อยนับพัน
ได้ด้วยตัวคนเดียว

ด้วยเวทมนต์ที่รุนแรงเหลือคณานับ ทำให้หลินไม่อยากให้ใครถูกลูกหลงจากเวทมนต์อันรุนแรงบาดเจ็บไปด้วย แต่ถึง
อย่างไรก็ตาม หลินเองก็ยังต้องการมีผู้คุมกันสองคน เพราะการร่ายเวทมนต์ที่รุนแรงมากๆ ในหลายๆบท จะมีช่องโหว่
ขณะร่ายเวทมนต์ ให้ศัตรูเข้ามาขัดจังหวะได้

     หลินจึงจำเป็นต้องมีผู้คุ้มกันระหว่างการร่ายเวทย์  2 คนพอดี ซึ่งไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป

" สัจจะนิรันดร์ " หลินร่ายเวทมนต์ตรวจสอบที่ทรงพลังออกมาใส่นายทหารส่งสาร มันจะช่วยตรวจสอบได้ว่า
คนๆนั้นมีสถานะร่างกายและจิตใจเป็นปกติหรือไม่

    เพราะหลินทราบดีว่า เหล่าแม่มดมีเวทมนต์และพิธีกรรมมากมายที่จะล่อหลอก สะกดใจคนให้หลุ่มหลงไปเป็นทาส
รับใช้แห่งความมืดผู้ซื่อสัตย์ ด้วยความไม่ประมาท หลินร่ายเวทย์ตรวจสอบไปที่คนส่งสารเพื่อตรวจสอบจิตใจ เพื่อดู
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง ตามนิสัยขี้ระแวง รอบคอบของตัวเอง

ซึ่งปรากฏว่าในหัวของคนส่งสาร มีเหตุการณ์ที่เหล่าทหารตกอยู่ในมนต์สะกด ถอดเสื้อเกราะ แย่งกันวิ่งเข้าใส่ราชินี
แม่มด ไม่นานเท่าไหร่นักทำนบกั้นน้ำก็หลั่งไหลแตกซ่าน ลงไปนอนกระตุกกองอยู่กับพื้นหมดสติกันหมด ยกเว้น
นายกองเคิกร์ที่ยังทนการยั่วยวนยืนหยัดสู้อยู่คนเดียว

และภาพก็ตัดมาที่นายกองเคิกร์เข้ามาปลุกนายทหารส่งสารให้ไปตามใครสักคนมาช่วย เมื่อสั่งการเสร็จแล้ว นายกอง
หนุ่มก็หันกลับไปต้านทานลูกไฟเวทมนต์จากราชินีที่ระดมยิงเข้าใส่มือเป็นระวิง

     ดูจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนกระทั่งทหารส่งสารวิ่งมาส่งข้อความแล้ว น่าจะเป็นเวลาไม่นานเท่าไหร่นัก 

" ในปราสาทแห่งนี้เราไม่สามารถใช้เวทมนต์สื่อสารแจ้งข่าวได้ดีนัก เพราะถูกอาณาเขตของแม่มดรบกวน ทำให้เราไม่
สามารถติดต่อไปยังผู้อื่นได้ทันท่วงที  อืม......" หลินวิเคราะห์สถานการณ์
" เข้าใจแล้ว เจ้ารีบนำทางพวกเราไปเร็วเข้า " หลินออกคำสั่งให้ทหารส่งสารรีบนำทางไป
" นายหญิง ข้าว่าควรหาทางแจ้งท่าน " เอโมส
" ให้นำกำลังมาสมทบก่อนดีไหมค่ะ " ผิงอันผู้พี่กล่าวเตือน
" ข้าเห็นด้วยกับท่านพี่ผิงอันนะเจ้าค่ะ ระดับราชินีของ Darkzone ข้าเกรงว่าลำพังพวกเรามิอาจจะต่อกรได้ แต่ถ้ามี
Tencommander อีกสักคน ข้าก็คงไม่ต้องกังวลสิ่งใด " ผิงกังผู้น้องกล่าวเสริม
" เราก็คิดเช่นเดียวกันกับพวกเจ้า เพียงแต่ว่า ชีวิตคนก็สำคัญยิ่งนัก ดูจากสถานการณ์ในหัวของชายผู้นี้ ถ้าเสียเวลากว่านี้
สักเพียงนิดเดียว คงไม่มีใครเอาชีวิตรอดจากในห้องนั้นได้ " หลินกล่าวแก่ผู้คุ้มกันทั้งสอง

" เราเองจะขาดเจ้าไปคนใดคนนึงเพื่อให้ไปตามคนก็ไม่ได้เพราะจะเป็นการประมาทศัตรูจนเกินไป ถ้าหากเราเข้าไป
ตอนนี้ ด้วยฝีมือของพวกเจ้าทั้งสอง กับนายกองหนุ่มหัวหน้าชายคนนี้ รวมกับเวทมนต์ของเรา..เราคิดว่ามีโอกาสชนะ
สูงมาก และถ้ายังมีพวกเจ้าอยู่ เราก็ยังมีเวทมนต์ที่ไม่มีใครต่อกรได้เป็นไพ่ตายหรือท้ายที่สุดแล้วหากว่าพวกเราเพลี่ยง
พล้ำไม่อาจจะเอาชนะนางได้ การที่มีพวกเจ้าอยู่ ทำให้เรามั่นใจได้ว่า เจ้าทั้งสองจะช่วยให้เราหนีรอดออกมาจากสถาน
การณ์เลวร้ายนั่นได้ " หลินวิเคราะห์ ประเมินเหตุการณ์อย่างไม่ประมาท และบอกกล่าวความคิดแก่สองพี่น้องตระกูลผิง
" แต่ท่าน....." ผิงอันกำลังจะเอ่ยปากอย่างไม่เห็นด้วย
" พอแล้วผิงอัน ถ้าเราปล่อยให้คนตายต่อหน้าต่อตาแม้รู้ว่ามีโอกาสช่วยเหลือได้ แต่ไม่รีบเข้าช่วยเหลือ เราจะต่าง
อะไรกับพวก Darkzone " หลินกล่าวยืนยันในจุดยืนของตัวเอง

     หลิน ผิงกัง ผิงอัน ทั้งสามคนเป็นมากกว่าเจ้านายลูกน้อง เสมือนเป็นสหายที่รักใคร่ เสมือนเป็นสามสาวพี่น้องที่
รู้ใจกันดี ผู้คุ้มกันทั้งสองสามารถสละชีวิตเพื่อให้หลินรอดพ้นจากอันตราย ซึ่งไม่เพียงแต่ความรับผิดชอบต่อหน้าที่
หรือ ความจงรักภักดีเท่านั้นที่จะทำได้ แต่เกิดจากความรัก ความกลมเกลียวกัน

การผ่านร้อนผ่านหนาวร่วมศึกร่วมชีวิต มาเป็นระยะเวลานานจนบังเกิดความผูกพันนี้ หลินเองก็ไม่ได้รู้สึกดีใจนักหาก
จะมีเหตุการณ์ให้ทั้งสองคนต้องสละชีวิตเพื่อให้ตัวเองรอด แต่นี้ก็เป็นสัตย์สาบานในใจทั้งสามคนแล้วว่าท้ายที่สุด
แม้เหตุการณ์จะเลวร้ายเพียงใด หลินจะต้องเป็นคนเหลือรอดเพื่อทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ให้สำเร็จ

ทั้งสามสบสายตากันไป-มา ในใจทั้งสามรู้ดีอยู่แล้วว่าการบุก The Darkzone ครั้งนี้อาจจะต้องแยกจากกันชั่วนิรัจน์
และเวลานั้นอาจจะมาถึงแล้ว

" นำทางเราไปได้แล้วเจ้าหนุ่ม  ผิงกัง,ผิงอัน ตามเรามา " ทั้งสามจึงวิ่งตามทหารส่งสารกลับไปยังห้องท้องพระโรงทันที 

    บรึ้มม.มม..ม!!!! เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วท้องพระโรง เคิกร์ยกโล่ห์ ขึ้นมาป้องกันลูกไฟที่พุ่งเข้ามาหา แม้ว่าจะ
ป้องกันไว้ได้ทัน แต่ก็ไม่อาจทนแรงระเบิดที่รุนแรงได้ ทำให้โล่ห์ กระเด็นหลุดจากมือ

" วาระสุดท้ายของเจ้าแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า.ฮ่า..ฮ่า.!!!!!!!!!!!!!! "  ราชินีแม่มดหัวเราะร่าพร้อมปล่อยลูกไฟพุ่งตรงเข้าซ้ำคู่ต่อสู้
ที่กำลังเสียท่า
" ปฐพีคุ้มกาย!!! " เสียงหลินร่ายเวทย์เสียงกังวานใส ฉับพลันก็มีกำแพงดินล้อมรอบตัวเคิกร์ที่กำลังเพลี่ยงพล้ำโดนโจมตีซ้ำ
โดยลูกไฟลูกใหญ่จากราชินีแม่มดทำให้แรงระเบิดเข้าไม่ถึงตัวเคิกร์
"ท่านเคิกร์ข้าพาคนมาช่วยท่านแล้วครับ"นายทหารส่งสารกล่าวพร้อมวิ่งเข้าไปประคองเคิกร์เดินกลับมาที่หน้าประตู   
" มาแล้วเหรอ ข้ารอเวลาจะได้เจอเจ้ามานานแล้วนะ หลิน คิดถึงเจ้าจังเลย ข้าจะได้ชำระแค้นในครั้งก่อนๆสักที ฮิฮิฮิฮิฮิ "
ราชินีกล่าวเสียงหวานออดอ้อน

     ตุ้บ!!!!!!! เสียงทหารส่งสารลงไปนอนกอง แก่นกายแข็งโด่น้ำทะลักหมดสติทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงหวานใสยั่วยวน
รัญจวนจิตใจจากราชินีแม่มด

" ปั้ดโธ่ !! ไอ้ผู้ชายมากราคะ นี้เจ้ารอดมาถึงที่นี้ได้ยังไงกันนะ " ผิงอันผู้พี่กล่าวอย่างหัวเสีย แต่ก็ครั่นครามถึงอำนาจ
ของราชินี

     หวั่นในใจตัวเองว่า ถ้าไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าที่ถักทอจากใยไหมเทพ และอาบเวทมนต์คุ้มภัยของหลิน ตัวเองจะยืนหยัด
อยู่ต่อหน้าราชินีได้นานเพียงใด หลินเองเคยประมือกับราชินีแม่มดมาก่อนหน้านี้หลายครั้งแม้จะรุมด้วย Tencommander
จำนวนถึงสามต่อหนึ่ง ก็ยังไม่สามารถจบชีวิตนางได้

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกๆครั้ง หลินได้ค้นพบเวทมนต์ที่ถูกลืมเลือนหนึ่งบท ซึ่งจะเป็นไพ่ตายที่หลินเตรียมตัวมากำจัดนาง
แต่เวทมนต์ชนิดนี้เสมือนเป็นดาบสองคมที่หากใช้ไม่ระวังก็จะย้อนกลับเข้ามาทำร้ายตัวเองอย่างร้ายกาจ

" เท้าท่องคลื่น!! ....อัคนีประทับกาย!!...สลายมนตรา!!..." หลินประกาศเวทย์เสริมความรวดเร็ว ,พลังจู่โจม ให้กับ
ผู้คุ้มกันทั้งสอง พร้อมกับสลายคำสาปเวทมนต์กับดักใดๆก็ตามในห้องนี้

     ที่ราชินีแม่มดผู้ร้ายกาจอาจจะร่ายทิ้งไว้ อย่างไม่ประมาทและหลินก็ไม่เสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับราชินี เพราะจากการ
ประมือหลายครั้งทำให้รู้ดีว่าทุกการพูดการกระทำของนางนั่น คือเวทมนต์ที่ไม่ต้องร่าย จะส่งผลทำให้คนที่จ้องมอง 
ฟังเสียง หรือได้กลิ่นของนาง ตกเป็นทาสหลงใหลโดยไม่รู้สึกตัว

" รับมือ นังมารร้าย " ผิงอัน และ ผิงกัง ชักกระบี่เข้าจู่โจมราชินีอย่างรวดเร็ว  ด้วยศาสตร์การร่ายรำอาวุธจากชนเผ่าทาง
เหนือที่ตกถอดกันมา ราชินีปัดป้องการโจมตีของทั้งสองด้วยกำแพงลม ทำให้การโจมตีของทั้งสองยังไร้ผล 

     แต่ทั้งสองยังคงบุกทะลวงต่อเนื่อง เพื่อเปิดโอกาสให้ หลินได้มีเวลาร่ายเวทย์ และช่วยเหลือฟื้นฟู เคิกร์ซะก่อน

" ธารารักษ์ " หลินร่ายเวทย์ รักษา ฉับพลันสายน้ำปรากฏขึ้นจากพื้นดินเค้าโอบอุ้มตัวของเคิกร์ไว้บาดแผลต่างๆค่อยๆ
ฟื้นฟูสภาพ

" ท่านชื่อเคิกร์สินะ ท่านคงรู้จักเราดี ตอนนี้ท่านฟื้นฟูร่างกายของท่านไปก่อน หากท่านเข็มแข็งดีแล้ว เราอาจจะได้ยืม
กำลังของท่านมาช่วยปราบ นังมารร้ายตนนี้ " หลินปล่อยให้เคิกร์ฟื้นฟูตัวเอง  แล้วหันหน้ามาร่ายเวทมนต์จู่โจมเป้าหมายเดียวอันส่งพลัง

" ศรอัคคี!! "  หลังจากใช้เวลาร่ายเวทสักพัก ก็ปรากฏลูกศรเปลวไฟก็พุ่งตรงเข้าใส่เป้าหมายทันที

     ผิงอัน และ ผิงกังหลบฉากออกจากตัวราชินี อย่างรู้ใจหลิน ลูกศรไฟพุ่งเฉียดลำตัวราชินีแม่มดไปอย่างหวุดหวิด แต่
ยังสร้างรอยแผลไว้ที่สีข้างของนางเล็กน้อย  สองสาวตระกูลผิงเข้าจูโจมต่อเนื่องทันทีไม่ปล่อยให้เสียเวลา และจะลบ
ฉากออกมาทุกครั้งที่ลูกศรไฟพุ่งออกมาจากหลิน

" หน่อยยยยย.. เจ้าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ!!!.." ราชินีแม่มดส่งเสียงคำรามกร้าว เมื่อได้แต่ตั้งรับ และเริ่มเพลี่ยงพล้ำ
" พวกเจ้าถอยออกมา " หลินตะโกนเรียกผู้คุ้มกัน 

" !!!!!อสุนีบาตโลกันต์!!!!! " ฉับพลันก็ปรากฎวงแหวนดาวหกแฉกอยู่บนหัวราชินี และมีลำแสงสายฟ้าฟาดลงมาที่ตัว
ราชินีอย่างรุนแรง เปรี้ยงงงงงงงงง!!!!!!!!! เกิดแรงระเบิดดังกึกก้อง เตียงบัลลังค์พังระเนระนาด
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...ด..ด " แม้ราชินีจะร่ายเวทย์คุ้มกันไว้ แต่เวทมนต์สายฟ้าที่หลินร่ายมานั่น
รุนแรงมาก จนลงไปทรุดอยู่กับพื้น  แม้จะไม่ถึงกับชีวิตแต่เวทมนต์ยังส่งผลให้ตัวชา ขยับได้ไม่ถนัดนัก

     สบโอกาสทอง!!! ผิงอัน,ผิงกัง กระโจนพุ่งเข้าทิ่มแทงกระบี่ใส่นางทันที แต่ราชินียังไม่หมดฤทธิ์  ยกมือคว้ากระบี่ของ
สองสาวที่ทิ่มแทงเข้ามา กำคมดมไว้แน่นเลือดอาบ

" แค่นี้คิดว่าจะทำอะไรข้าได้เหรอ เจ้าพวกสวะ!!! " ราชินีคำรามเสียงสะท้าน  กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งจากตัวราชินี
ผลักกระแทง ผิงอัน,ผิงกัง กระเด็นไปด้านหน้ากระอักเลือด 

     โดนเวทมนต์รุนแรงถึงขนาดนี้ราชินีก็คงยังแข็งแกร่งเอาชนะไม่ได้ง่ายๆ

" ผิงอัน ผิงกัง พวกเจ้าลุกไหวไหม อีกสักครู่เราจะใช้มนต์ไพ่ตายในขณะที่มันยังไม่ฟื้นตัว ไม่มีเวลาใดจะเหมาะไปกว่า
ตอนนี้อีกแล้ว "  หลินออกคำสั่งให้สองผู้คุ้มกันเตรียมตัว 

" ท่านเคิกร์ค่ะ เวทมนต์ฟื้นสภาพของข้ายังคงมีพลังหลงเหลืออยู่ อีกสักครู่ท่านช่วยไปแตะที่ตัวผิงอันและผิงกังเพื่อฟื้นฟู
พลังให้พวกเค้า เราจะเผด็จศึกกันแล้ว " หลินหันไปพูดกับเคิกร์ที่รักษาตัวอยู่ แล้วหันมาท่องคาถาที่จะใช้เป็นไพ่ตาย

     เวทมนต์บทนี้ ใช้เวลานานในการร่ายและผลของมันยังอันตรายต่อผู้ใช้ แต่องค์ประกอบของสถานการณ์ทุกอย่างตอน
นี้บรรลุแล้ว หลินมั่นใจว่าศึกครั้งนี้นางชนะแน่นอน หลินอยู่ในท่าเอาท่อนแขนด้านบนแนบข้างลำตัว ท่อนแขนด้านล่าง
ผายออก เท้าลอยสูงขึ้นเหนือจากพื้นเล็กน้อย มีแสงสีขาวจำนวนมากก่อตัวขึ้นมา 

" ดวงหทัยประสาน " หลินเอ่ยชื่อเวทมนต์ แสงสีขาวพุ่งเค้าใส่ราชินีแม่มดทันที 

     ราชินีแม่มดที่ยังตัวชาจากเวทสายฟ้า ไม่สามารถขยับหลบลำแสงสีขาวที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วได้ แต่นางก็มั่นใจ
ว่าไม่มีเวทบทใดจะมาทำอันตรายนางจนถึงตายได้ เพราะเวทคุ้มกันที่ร่ายปกป้องกันคุ้มกายนางอยู่ นั่นแข็งแกร่งมากที
เดียว แต่ราชินีคิดผิดเกี่ยวกับเวทมนต์นี้

" จะ.. จะ เจ้า!!! เวทย์นี้มัน " ราชินีแม่มดกล่าวอย่างตระหนกตกใจ !!

                   
                                   หลิน ขณะร่ายเวทย์ ดวงหทัยประสาน


" ดวงหทัยประสาน " เป็นเวทย์ที่ไม่ใช่การโจมตี ไม่มีอำนาจทำลายล้างรุนแรงอะไรเลย ไม่มีฤทธิ์แม้จะฆ่ามดซักตัว
เสริมพลังป้องกันอะไรหรือก็เปล่า แต่ผลของเวทมนต์นี้คือการหยุดการกระทำของกันและกัน ของผู้ใช้และผู้ถูกใช้ 

     ทั้งสองจะถูกตรึงหยุดนิ่งอย่างเสมอภาคไว้เป็นเวลานาน คาถาป้องกันการจู่โจม หรือความสามารถเสริมพลังใดๆ
จะถูกดึงลงเป็นกลาง นักเวทย์ชั้นสูงหลายคนขบขันคิดว่าเป็นเวทมนต์ขั้นสูงที่ไร้สาระสิ้นดี เพราะเป็นเวทย์ที่ใช้เวลา
รวมพลังและร่ายเป็นเวลานานเกินไป สถานการณ์ที่จะใช้นั่นหาได้ยากยิ่งเพราะเมื่อใช้ไป ผู้ใช้ก็ต้องหยุดตัวเองในช่วง
ระยะเวลาหนึ่งเหมือนกัน แต่หลินเห็นคาถาบทนี้ก็ทราบทันทีว่านี้จะเป็นไพ่ตายในการกำจัดศัตรู
ตอนนี้ราชินีแม่มดไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้ เวทมนต์คุ้มกันทั้งหลายก็ไม่ส่งผลอันใด เป็นเช่นมนุษย์ธรรมดา
ณ.ตอนนี้ขอแค่มีดสั้นสักเล่ม แม้แต่เด็ก 10 ขวบก็สามารถเอาชีวิตนางได้ ศึกครั้งนี้มันจบแล้ว 

ผิงอัน,ผิงกัง ลุกขึ้นยังไม่ถนัดนักเพราะยังบาดเจ็บจากการโจมตี แต่ยังมีเวลาเหลือเฟือมากพอที่จะฟื้นฟูร่างกายแล้ว
เข้าไปจบศึกนี้ เคิกร์วิ่งเข้าไปฟื้นฟูพลังตามคำสั่ง หลิน ทันที........................

     แต่ทว่าแทนที่เคิกร์จะแตะตัวฟื้นพลัง กลับปล่อยแมงมุมสีม่วงตัวเขื่องเกาะเข้าที่ต้นคอผิงอันและผิงกัง!!!!!!   

" นี้เจ้าทำอะไร.......อั่ก " ผิงอัน,ผิงกังอุทานขึ้นมาพร้อมกัน  ฉับพลันไม่ทันจะตกใจได้สักเท่าไหร่ แมงมุมสีม่วงก็
กัดปลดปล่อยพิษร้าย เข้าสู่ร่างกายผู้คุ้มกันทั้งสองอย่างรวดเร็ว 

     รอบต้นคอของสองพี่น้อง แสดงให้เห็นเส้นเลือดที่บัดนี้มีสีม่วงวิ่งกระจายเป็นวงเหมือนรากฝอยของต้นไม้  พิษ
กระจายไปทั้งตัวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากการบาดเจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทั้งสองทรุดกายลงไปนอนอ่อนระทวย หน้าแดง
ซ่าน ตาหวานเยิ้ม มีน้ำตาคลอออกมาเล็กน้อยคล้ายคนจะร้องไห้

ยอดปทุมถันตั้งแข็งชูชันสั่นระริก  โพรงสวรรค์คันยุบยิบๆ น้ำเอ่อล้นไหลลงง่ามขา  นอนส่ายบิดเอวไป-มา ด้วยความ
รู้สึกกำหนัดที่ก่อตัวขึ้นมามากมาย

     ทำให้นางทั้งสองมืออ่อนปล่อยกระบี่หลุดจากมือ ล้มตัวลงนอนหงาย ถ่างขาออกตัวสั่นระริก

" นั่นเจ้าทำอะไร!!!!!!! " หลินตกตะลึง แม้จะเห็นภาพคาตา แต่ก็อดทวงถามด้วยความสงสัยไม่ได้ พลางคิดลำดับเรื่อง
ราวเหตุการณ์ทั้งหมด ด้วยความเฉลียวฉลาดก็สามารถคาดเดาออกได้ว่า หลงพลาดท่าติดกับดักแม่มดร้ายเข้าซะแล้ว

     เคิกร์ ไม่สิตอนนี้ต้องเรียกเค้าว่า ดาร์คเคิกร์ มันหันหน้ามาทางราชินี โค้งคำนับและกล่าวว่า

" ราชินีของข้า..ข้าผู้น้อยขออนุญาต สัมผัสตัวท่าน เพื่อถวายการฟื้นฟูพลังให้กับท่าน " ดาร์คเคิกร์ กล่าวขออนุญาต
อย่างนอบน้อม
" ฮิฮิฮิฮิ..ฮิ ดีมากเด็กดีของข้า เจ้าทำให้ข้าพอใจยิ่งนัก อีกสักพักเจ้าจะได้มากกว่าแตะตัวอีกนะจ้ะ " ราชินีกล่าวอย่าง
พอใจ และพร้อมตบรางวัลให้สมุนหน้าใหม่ที่ทำผลงานได้ดีเกิดคาดหวัง

     ดาร์คเคิกร์ เดินเข้าไปแตะตัวราชินีฟื้นฟูพลังจากคาถาฟื้นฟูของหลินเอง ราชินีฟื้นฟูสภาพดีขึ้นรอยแผลจากการถูก
โจมตีลดลงอย่างรวดเร็ว ความชุ่มชื่นมีน้ำมีนวลกลับมาอีกครั้ง

" ฮิฮิฮิ ข้ายอมรับ.. ข้านึกไม่ถึงว่าเจ้าจะไล่ต้อนข้าได้ ถึงขนาดต้องใช้ทาสคนใหม่ของข้า " ราชินีกลับมากล่าวเสียง
หวานอีกครั้ง แม้ร่างกายจะขยับไม่ได้   

" มนต์บทนี้คงจะทำให้เจ้ากับข้า ขยับไม่ได้ไปอีกซักพักนึงสินะค่ะ ก็ดีนะ ในระหว่างที่เจ้าขยับไม่ได้ คงจะน่าเบื่อน่าดูเลย
เอายังงี้ แล้วกัน ข้าจะส่งช่วงเวลาสุดหรรษาไปให้กับเจ้าเอง ดีไหมค่ะ คิกคิกคิก " ราชินีแม่มดกล่าวพร้อมหัวเราะอย่าง
สบอารมณ์ 

" ส่งของขวัญไปให้แขกของข้าหน่อยสิค่ะ อย่าเสียมารยาทให้แขกของข้าต้องรอนาน " ราชินีออกคำสั่งแก่ดาร์คเคิกร์ 

     ดาร์คเคิกร์ เดินย่างสามขุมไปยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าหลิน ที่บัดนี้ทำได้แต่ยืนมองไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เนื่องจากเวทย์
มนต์ของตัวเธอเอง ตอนนี้ในหัวของนางยังคงทำหน้าที่คิดไตร่ตรองหาแผนการที่จะเอาตัวรอดจากจุดนี้ไปให้ได้ ก่อน
อื่นต้องหาทางถ่วงเวลาให้เวทมนต์ ประสานดวงหทัย หมดฤทธิ์ และหาจังหวะใช้เวทมนต์ ดาวเคลื่อนดาราคล้อย

วาร์ปถอยกลับไปตั้งหลักซะก่อน หากมีจังหวะดีพอก็น่าจะได้สองสาวคุ้มกันออกไปด้วยได้ ในขณะที่หัวสมองกำลังครุ่น
คิดแผนการอย่างหนัก

" เธอชอบสีอะไรจอมเวทย์มนต์แห่ง Tencommander แม่นางหลินจากดินแดนตะวันออก " ราชินีกล่าวถาม

" สีม่วง สีแดง หรือ สีเขียว??? " ราชินีเสนอตัวเลือก
" แต่ละสีต่างกันอย่างไรล่ะ อธิบายให้เราฟังชัดๆได้ไหม " หลินสบโอกาสถามต่อ เพื่อหวังถ่วงเวลา
" ตอบผิดแล้วนะค่ะ!!!!! ถ้าเจ้าอยากรู้ว่าสามสีนี้ต่างกันอย่างไร เจ้าลองดูเองแล้วกัน คิกคิกคิก " ราชินีแสยะยิ้มร้าย

     สิ้นสุดเสียงราชินี แมงมุมหลายสิบตัววิ่งออกมาจากชุดเกราะของดาร์คเคิกร์ ที่ยืนจังก้าอยู่หน้าหลิน ครบทั้งสามสี
ไม่ต้องเลือกให้ยาก

" จะ เจ้าจะทำอะไรเรา!!! "  หลินตกใจหน้าซี้ดเผือก!!! ถ่วงเวลาไม่เป็นผล

     แม่มดร้ายไม่กล่าวตอบอันใด กลับส่งยิ้มหวานให้หลิน แล้วพยักหน้าลงมองไปที่แมงมุมเป็นเชิงบอกให้หลินมองตาม
แมงมุมหลากสีกระโดดพุ่งเข้าใส่หลินที่ยังขยับไม่ได้ แมงมุมเดินเปะปะไปตามร่างกาย เกาะตามเนื้อตัวส่วนต่างๆของ
หลิน แมงมุมสีเขียวแตกตัวออกเบาๆดังปุ๊ ปุ๊ ปุ๊

กลายเป็นน้ำกรดเขียวที่ละลายเฉพาะอุปกรณ์ที่มีพลังเวทมนต์ นั่นก็คือเสื้อผ้าอาภรณ์ของหลิน ซิ่งเป็นสิ่งเดียวที่ยังคง
ส่งผลปกป้องคุ้มกายอยู่ ในยามที่ไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ตอนนี้มันได้ละลายไปหมดแล้ว เผยให้เห็นความขาวนวลทั่ว
ทั้งเรือนกาย เนิ่นเนื้อคู่งามดีดเด้งดันเสื้อผ้าที่เหลือน้อยนิดขาดกระจาย

เรียวขางดงาม เส้นขนราบเรียบปกคลุมเนินเนื้ออย่างพิถีพิถัน ดูสะอาดตา แมงมุมสีแดงเล็กหลายตัวเข้ารุมกัดที่ข้อมือ
ซ้าย ข้อมือขวา และข้อเท้าทั้งสองข้าง มันเริ่มดูดกินสิ่งที่มันชื่นชอบ นั่นก็คือพลังเวทมนต์ของหลิน

     หลินรู้สึกว่าพลังเวทมนต์ในกายแห้งเหือดลงไปเรื่อยๆ

" สงบใจไว้หลิน เรายังมีแหวนฟื้นฟูพลังเวทที่เพียงพอจะทำให้เราหนีไปจากที่นี้ได้ " หลินสงบใจบอกกับตัวเองไม่ให้
ตื่นตระหนก แต่ทว่าสิ่งที่หลินกลัวที่สุด คือแมงมุมสีม่วงตัวเขื่องขนาดประมาณฝ่ามือ 5 ตัว
 
     2 ตัว เข้าไต่ตามเนื้อตัวหลินไปที่ซอกคอซ้ายขวาอย่างละข้าง อีก 2 ตัว ไต่ไปเกาะที่หน้าอกขาวอวบคู่งาม คมเคี้ยว
แมงมุมสอง ข้างจดจ่ออยู่ที่ปลายปทุมถัน ตัวสุดท้าย ไต่มุ่งตรงไปประจำที่จุดสยิวของบนเนินสามเหลี่ยมอวบอูมของ
หลิน แมงมุมทั้ง 5 ประจำจุดเสียวพร้อมรอรับสัญญาณคำสั่งจากราชินี 

หลินรู้สึกถึงพิษร้ายของแมงมุมม่วงร่านราคะนี้ดี เพราะผู้คุ้มกันทั้งสองที่อดทนฝึกฝนอย่างยากลำบาก ทรมาณ และผ่าน
สมรภูมิมาอย่างโชกโชน โดนกัดไปแค่ 1 ตัว ไม่ทันไรก็ถึงกับนอนทรุดขาถ่างน้ำเยิ้ม ตาปรือ แพ้พ่ายต่อความหงี่ง่าน

" ข้าจัดให้เจ้าเป็นพิเศษเลยนะค่ะหลิน แต่เดียวก่อนของดีต้องไว้หลังสุดสิ ตอนนี้ข้าขอกินออเดิฟก่อนนะ ฮิฮิฮิฮิฮิฮิฮิ "
ราชินีหัวเราะ กระซิก สิ้นเสียงหัวเราะ ดาร์คเคิกร์หันหลังเดินตรงมายัง ผิงอันและผิงกังที่ตอนนี้นอนขาถ่างสั่นระริก

     ทั้งสองกำลังต่อสู้กับจิตใจของตัวเองเพื่อหาจังหวะเข้าช่วยเหลือหลิน แต่ความซ่าบซ่านกระสันต์อยากนี้ช่างมาก
มายเหลือเกิน

" ม่ะ ม่ะ.. ไม่ได้นะ.. เราจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ เรา ตะ..ตะ ต้องทนให้ได้ ฮ่าหห.ห..ห์ ซี๊ดด.ด.." ผิงอันกล่าว
เตือนสติผิงกัง ทั้งๆที่กำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก!!!
" จ้ะ ..จะ เจ้าถอดเสื้อผ้าตัวเองทำไม ข้า หะ..หะเห็นนมเจ้าแล้วว ข้ารู้ศึก อ๊อยยย.ยย..ย......" ผิงกังตอบเสียง
กระเส่าขาดห้วง

     มือกุมหน้าอกตัวเองบี้เบียดสองปทุมถันเข้าหากัน ส่วนเสื้อผ้าของนาง  นางก็ไม่ทราบว่ามันหายไปไหนแล้ว!!!

" ซะ ..ซี้ดดดดด..ด ..อึ้ยยยยย..ย..." ผิงอันร้องครางขึ้นมาเมื่อเอาปลายนิ้วสัมผัสหัวนมของตัวเอง แล้วรูสึกสยิว ตามอง
ไปยังน้องสาวผิงกัง

    สองสาวพี่น้องตระกูลผิงมองจ้องตากัน ตาปรือหวานเยิ้ม สติสัมปชัญญะเริ่มหายไป ร่องรักเต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่น
มากมายไหลลงตามงามขา ความเสียวสยิวแล่นไปทั่วร่าง รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องแทบจะขาดใจ

     อยากได้การสัมผัส การกอดจูบ มาดับความรู้สึกนี้ ให้หายทรมาณ

" ขะ..ขะ ข้าทนไม่ไหวแล้ว!!! " ทั้งสองกรีดร้องโหยหวน พร้อมกับกระโจนกอดรัดกันนัวเนีย  ดูดปากกันจ๊วบ จ๊าบ
แลกลิ้นกันเป็นพัลวัล
" จะ .จับนมข้าเดียวนี้ อันอัน น้องรักของพี่ ฮ้าสสส.สส..ส ดีมาก.. บี้ หัวนมข้าหน่อย ฮร้ายยย..ย ยัง งั้น.. ดะ ดะ.. ดีมาก.
.ก."
" ทะ..ท่านพี่ อันอัน อย่าให้ข้าทำคนเดียวสิ มือพี่ท่านว่าง..ช่วยแหย่หีของน้องที อะ อะ..อ๊ะสส..ส โอ้วววววว.วววว.ววว.วว.ว
สะ เสียว อะไรอย่างนี้ เข้าสามนิ้วเลยพี่ท่าน ข้อ..ขอร้อง อูยยย.ยย.ย..ย เสียวสะใจน้องเหลือเกิน " 
" กังกัง...เจ้าแหย่ของพี่บ้างสิ ข้าก็จะทนไม่ไหวแล้วนะ  อ๊ะ อิ๊.. อิ๊ ฮาสสสส.สส..ส  ดีมากเลย น้องรัก.."

     สองสาวโรมรันกันชุลมุน ส่งเสียงครางวุ่นวาย หากคนไม่รู้จักพวกนางทั้งสองดีคงจะแยกไม่ออกว่าใครเป็นพี่ใครเป็น
น้อง และใครเป็นใคร ซึ่งตัวนางทั้งสองเองก็ไม่ได้สนใจโลกแล้วตอนนี้ มีเพียงผู้ที่อยู่ตรงหน้าที่พอจะดับกระหายความ
ใคร่ได้เท่านั้น ที่นางสนใจ ทั้งสองอยู่ในถ้านั่งชันเขาขาถ่างเป็นรูปตัว M

มือซ้ายจับหน้าอกบีบบี้เค้นของตัวเอง ส่วนมือขวายื่นไปล้วงถ้ำสวรรค์ของกันและกันเมื่อใดที่ขยับนิ้วซอยถี่หยิบ อีกฝ่าย
ก็จะสนองตอบด้วยท่าทีเช่นเดียวกัน เมื่ออีกฝ่ายทะลวงนิ้วผ่านโพรงร่องหลือบอย่างรุนแรง

    อีกด้านก็จะตอบสนองไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน จนกระทั่งทั้งสองรัวเร็วถี่ยิบ

" อิ๊..อิ๊ อิ๊ อิ๊..ฮาาาาาา.าา...า..ส.สสส.สส..ส เร็วอีกกก.ก..ก..เร็วอีก น้องพี่..สะ สะ..เสียวววววว อ๊อยยย.ยย..ย..อร้างงง.งงง.งง..ง.."
" ท่านพี่ช่วยข้าด้วยยย..ย..ช่วยข้าด้วย..ข้าเสียว.ว.วววววว.ววววว.วววว.ววว.วว..ว อร้ายยยยยยยยสส.สสส.สส.ส..ส "

     สองสาวถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน ผลของพิษแมงมุมสีม่วงหรือแมงมุมร่านราคะจะทำให้ผู้ถูกพิษถึงจุดสุดยอดรุนแรง
กว่าที่ควรจะเป็น สายน้ำจากถ้ำสวรรค์ของพี่สาวผิงอันและน้องสาวผิงกัง พุ่งกระฉูดกระจายรุนแรงซัดสาดเป็นละออง
น้ำไปชโลมตัวของคู่ขาอีกฝั่ง น้ำยังแตกเป็นระลอกตามจังหวะขมิบตัวของโพรงสวรรค์

     ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ด  ทั้งคู่นอนกกระตุก เปียกปอน ไม่รู้น้ำใครเป็นน้ำใคร ทั้งสองจูบกันดูดดื่ม เมื่อได้ระบายความ
เสียวไปบ้าง

" คิกคิกคิก พวกเจ้าสองคนทำข้าสับสนรู้ไหม ตะบี้ตะบันร่วมรักกันจนไม่รู้ใครเป็นใครแล้วเนี่ย เบาๆบ้างก็ได้นะ ตอนนี้เรา
สงสัยมากเลยว่าพวกเจ้าเนี่ยอยู่ฝ่ายไหนกันแน่ " ราชินีกล่าวเชิงเยาะเย้ยต่อทั้งนางทั้งสอง ที่มูมมามซัดกัน ร้องขอการ
ดับความเงี่ยนง่านจากอีกฝ่ายอย่างไม่อายปาก

" แต่ก็เป็นโชวที่สนุกมากๆเลยนะค่ะ เอายังงี้ข้าจะให้รางวัลเจ้าทั้งสอง แต่ว่ารางวัลมีอันเดียวนะค่ะ คงต้องแข่งกันหน่อย
ใครจะได้ไปกันน๊า เราลุ้นจังเลย อิอิ.อิอิ..อิ " ราชินีกล่าวยิ้มร้าย แม้จะยังขยับตัวไม่ได้ แต่สถานณ์การตอนนี้นับว่าราชินี
แม่มดได้รับชัยชนะไปเรียบร้อยแล้ว

     และจากการสำรวจเวทย์มนต์นี้มาสักพัก นางก็พบว่านางยังพูดจาได้ หายใจได้ กระพริบตา รับรู้สัมผัสได้ นั้นหมาย
ความว่า นอกจากการที่ขยับร่างกายไปไหนมาไหนไม่ได้ นอกจากการถูกทำให้เวทมนต์คุ้มกายต่างๆ ทุกอย่างให้เป็น
กลาง นางสามารถกินอาหารได้นั่นเอง ไม่ต้องรอให้เวทย์จบลง

" หึ หึ หึ " ดาร์คเคิกร์หัวเราะ เดินตรงมายังสองสาว พลันชุดเกราะบังเกิดสว่างวาบแล้วหายไป เปิดเผยร่างกายเปลือย
เปล่ากำยำมันละเหลือม ท่อนลำยาวใหญ่มีรอยสักงูเห่าสีดำ พันล้อมรอบ

     โดยส่วนหางอยู่ที่โค่นลากเลื้อยดั่งเถาวัลย์พันตามไม้ใหญ่ไขว้พันกันขึ้นไปจนถึงส่วนหัวดูน่าเกรงขาม ยอดส่วนหัว
แก่นกายแท่งงามที่ตอนนี้แข็งเป็นแท่งตรง ผงกหัวหงึกๆมี น้ำปริ่มๆที่ปลายหัวหอก สองสาวที่เพิ่งเสร็จกามกิจไปหมาดๆ
หันมามองตาลุกวาว รู้สึกหวิวๆในอก ความต้องการสิ่งที่เหนือกว่านิ้วของคู่ขาเพิ่มพูนมากขึ้น

แรงปรารถนาที่เก็บกดไว้พรั่งพรูออกมา ไม่มีประโยชน์ที่จะเหนียมอายอะไรอีกแล้ว และรางวัลที่ราชินีมอบให้มีเพียงอัน
เดียว ไม่รอช้าทั้งสองพุ่งจู่โจมแก่นกายขอ ดาร์คเคิกร์  ทันที

" ฮ่าฮ่าฮ่า..ฮ่า..พวกเจ้าสองคนใครทำให้ข้าพอใจได้ก่อนจะได้รับสิทธ์นั่น ฮ่าฮ่า.ฮ่า " ดาร์คเคิกร์คำรามหัวเราะอย่าง
สะใจที่สองสาวงามหยิ่งผยอง กำลังคลืบคลานอย่างเร่งรีบแข่งกันเข้าหาแก่นกายของเค้าอย่างหิวโหย

    ผิงกังผู้น้องเข้าถึงก่อนคุกเข่าต่อหน้าหว่างขาดาร์คเคิกร์  คว่ำท่อนลำยาวใหญ่ ไม่ต้องมีพิธีรีตองลีลาใดๆ อ้าปากอม
หัวถอกบานใหญ่ผงกหัวเข้าออกทันที เสียงน้ำลายในโพรงปากสัมผัสท่อนควยลำเขื่องเมื่อผงกหัวเข้าออกดัง จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

" อามมม.. อืมมมม.. อุ๊. อู๊อว.ววว.ว..วว   อะ.ออววว..  อู้ว.ววว.วววว.ววววว.. อ๊ออกก..ก " ผิงกังอู๊อี๊ในลำคอบ่งบอกความ
เอร็ดอร่อย น้ำลายไหลย่อยลงมุมปาก

     ไม่น่าเชื่อว่าการได้อมควยของดาร์คเคิกร์ จะดับบรรเทาความอยากของนางลงได้บ้าง นางจึงอมเข้าออกไม่หยุด 

" อารรรรรหย่อยยยยหหย..ย.. เหยือเกินนนนน.นน.น..น  " ผิงกังอู๊อี๊ไม่เป็นภาษาจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

     เวลาใกล้เคียงกันผิงอันผู้พี่เข้าไปถึงช้ากว่า โดนผิงกังผู้น้องคุกเข่าลงหน้าแก่นกายดาร์คเคิกร์ จับจองพื้นที่เต็มโซน
ไม่แบ่งปันใคร ก็ร้อนลนอยากดับความหงี่หง่านเต็มที่ ครั้นจะรอคิวต่อจากน้องสาวก็คงได้ขาดใจตายก่อน และคงพ่ายแพ้
ไม่ได้ของรางวัลชิ้นงามเป็นแน่แท้ ความเงี่ยนเป็นเหตุ ปัญญาบังเกิด

ผิงอันออกแรงกระโดดเบาๆ ขึ้นสูงเสมอหัวดาร์คเคิกร์ ฉีกขาเรียวงามออกเผยให้เห็นแคมเล็กแคมน้อยติ่งแตดมีเส้นหมอย
ดกดำปกคลุม ตวัดขาเรียวงามโอบคอ ดาร์คเคิกร์  ปล่อยตัวนั่งอยู่บนไหล่กำยำ เสมือนการขี่คอแต่ผิดกันที่หีของนางเข้า
ประกบ อัดเข้ากับใบหน้าของดาร์คเคิกร์แทน

ทั้งสามอยู่ในสภาพร่วมรักกันสามคนโดยที่มีแกนหลักเป็นดาร์คเคิกร์ ยืนตระหง่านกำยำ ผิงกังผู้น้องนั่งคุกเข่าผงกหัวดูด
อมแก่นกายของมัน มือซ้ายบีบนวดพวงไข่เพิ่มความกระสันต์ มือขวาลงไปล้วงคว้านร่องสวาทของตัวเองอย่างเมามันส์

    ส่วนผิงอันผู้พี่นั่งอยู่บนบ่าของมันบี้บดเนินสวรรค์ประเคนให้มันดูดเลีย มือสองข้างบิดบี้หัวนมตัวเองระบายความเสียว

" ข้ามาแล้วท่านดาร์คเคิกร์  อะ. อร้ายยย.ย. อูววววซซ.ซซ.ซ..ซ.ว..ซะ ซะ.. ซี๊ดดด.ด..ด " ผิงอันผู้พี่กดหีไปที่ปากของมัน
เอ่ยปากหวังยั่วยวนไม่ทันจบดีก็กรีดร้อง

    เมื่อดาร์คเคิกร์ยกมือสองข้างจับบั้นท้ายกลมกลึง กดอัดมาบนใบหน้าแนบแน่นจมูกคมโด่ง ชนติ่งแตดดุนสะบัดหน้า
ไป-มา ตวัดลิ้นดูดเลียร่องสวาทของผิงอัน อย่างหื่นกระหาย ผิงอันกดหัวดาร์คเคิกร์ ให้แนบแน่นลงไปอีกตามความเสียว
ซ่าน มันละเลงลิ้นลงอย่างหนักหน่วงเมามันมากขึ้น

     น้ำเงี่ยนของผิงอันผสมปนเปกับน้ำลายละเลงเต็มหน้า

" อ๊ะ.ออ. อะ.. อ๊อยย.ยย.ย... ซะ.. ซี้ด อูยส์ ดีเหลือเกินท่านอะ อะอ อูยสสส.สส.ส..ส วิเศษ..อะ.. อะ อะไร อย่างนี้ ซี๊ดดดด
ด.ดด.ด..ด .อ๊ะ อ๊ะ.. ทะ.. ทะ ท่าน ..ท่านชายย.ย.. ท่านหยุดทำไม ดะ.. ดะได้โปรดอย่าหยุด เมตตาข้าด้วย " ผิงอันร้อง
ประท้วงละล่ำละลักปานจะขาดใจ

     ที่ดาร์คเคิกร์หยุดการกระทำและยกบั้นท้ายของเธอออกจากใบหน้าห่างออกมาเล็กน้อย ประมาณหนึ่งฝ่ามือ

" หึหึหึ.หึ..หึ ข้าแค่อยากลองร่างกายใหม่ในด้านมืดของข้าซักหน่อย และเจ้าจะเป็นตัวทดลองของข้า ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า"
ดาร์คเคิกร์ หัวเราะลั่น ผิงอันกลืนน้ำลายรอรับความเสียวซ่านที่กำลังจะมาถึง

    ดาร์คเคิกร์ ที่เข้าสู้ด้านมืดแล้วเริ่มเปิดเผยความแตกต่างกับมนุษย์ธรรมดา ลิ้นของมันแล่บยาวและมีความกว้างมาก
กว่าปกติ ปลายลิ้นเป็นสองแฉกคลายกับลิ้นของงู และบนพื้นลิ้นเป็นติ่งเหนือตะปุ่มตะป่ำมากมายนับไม่ถ้วน ติ่งเนื้อ
แต่ละติ่งแข็งพอประมาณ แต่ยังคงความนุ่มนิ่มอัดแน่นไว้ ที่ลิ้นยังมีรอยสักงูเห่าสีดำเหมือนๆกับแก่นกาย 

ที่น่าทึ่งที่สุดคือการควบคุมลิ้นที่เหนือธรรมชาติอย่างไม่น่าเชื่อ ดาร์คเคิกร์ยกบั้นเอวของผิงอันขึ้น ลิ้นที่แล่บยาวออกมา
จากปาก ห้อยชี้ลงกับพื้นตามแรงโน้มถ่วง บัดนี้ได้สะบัดขึ้นมา ปลายลิ้นสองแฉกตวัดไปแปะเกือบๆกลางกหลังด้วย
ความเหนียวของน้ำลาย ถัดลงมาเป็นตัวลำลิ้นลากยาวผ่านร่องก้นง่ามตูด ช้อนตัวนางขึ้น 

ส่วนโค่นลิ้นตอนนี้อยู่ทางส่วนท้องด้านหน้าแปะตรงขนเพชรดกดำยุ่งเหยิง ลักษณะลิ้นตอนนี้เป็นรูปตัวอักษรตัว U และ
มีผิงอันนั่งคร่อมอยู่ตรงกลาง ผิงอันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั่งอยู่บนอานม้าที่กระชับกับหีของนางมากๆ ทั้งด้านหน้าและ
ด้านหลัง ขณะที่กำลังตกตะลึงในความผิดธรรมชาติของส่วนลิ้นอยู่นั้น 

     ผิงอันก็ต้องกรีดร้องด้วยความเสียวสะท้าน

" วะ ว้าย.ย.ยยยย.ยยย.ยย.ย...ย.. ตะ ตายแล้ว.ว.ววววว.ววว.วว.ว..ว โอ้ย.ย.ยย.ยยยย.ยยยย..ย ท่านนนนนน.นน.น.. โอ้ว.ว.
วว.ววว.วววว.วว.ว..ว.. อ๊าซวว.ว.วว.ววว.ซ.ซซ.ซซซ.ซซซซ.ซ...ว " ผิงอันแหงนหน้ากรีดร้องสุดเสียง เมื่อมันกระดก
โค่นลิ้นขึ้น ทำให้ปลายลิ้นที่ตอนนี้อยู่กลางหลังลากเลื้อยกลับไปทางหีอวบอูมด้านหน้า

    ปุ่มเนื้อแน่นๆหลายร้อยปุ่มบนลิ้นมัน เคลื่อนตัวครูดกับง่ามกัน รูตูด ฐานหี กลีบแคมนอก ติ่งกระสัตน์พร้อมๆกัน ปลาย
ลิ้นสองแฉกถูกโค่นลิ้นตวัดดึงกลับ ลากผ่านง่ามตูด ลากผ่านรูก้น ลากผ่านฐานหีด้านล่าง ตอนนี้โค่นลิ้นอยู่ที่ฐานนม
ของนาง ปลายลิ้นอยู่ฐานหีด้านล่าง มันเกร็งสะบัดลิ้นขึ้นอย่างรวดเร็ว

     ปลายลิ้นพุ่งขึ้นผ่านเม็ดแตดผ่านร่องนม สะบั้นไปตีคางของนางดัง เพี้ยะ!!!

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา.ซซซซ.ซซซซซซ.ซซซซซ.ซซซ.ซซ.ซ..ซ " ผิงอันผู้พี่กรี๊ดร้องกังวาล 
" แฮ่ก.. แฮ่กๆ อะ.. อะ เอาอีก.. ทำแบบนั้นอีกนะค่ะ ข้ายอมทุกอย่างแล้วนะ นะว้ายย.ย.ยยยยยย.ยยยยย.ยยยย.ยยย.ยย.ย..
ย..  อ๊ะ. อ๊ะ อ๊ะ.. อ๊ะ อ๊ะ.. ซ๊ดดดดด.ดดด.ดด.ด..ด ซี๊ดอูย.ว.ววว.วววว.ววววว..."  ผิงอันร้องขอไม่ทันจบ ดาร์คเคิกร์ ก็จัด
ให้ทันทีอย่างต่อเนื่อง คราวนี้รวดเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น
" โอ้วววววววววววววว..ทะ..ทะ ท่าน ข้า.มะ.มะ ไม่ไหวแล้ว.อร๊าซ.ซ.ซซ.ซซซซซ.ซซซซ.ซซซ.ซซ..ซ.." ผิงอันน้ำแตก
กระจาย ไหลเป็นก๊อกสู่เบื้องล่าง ชโลมหัวน้องสาวเปียกเยิ้มไปหมด

     แต่ถึงจะปียกชุ่มอย่างนั้น ผิงกังผู้น้องก็ไม่สนใจอะไรหรือสิ่งใดน้องจากดุ้นแข็งแรงที่อยู่ตรงหน้า ยังคงตั้งหน้าตั้งตา
อมดูดเลียต่อไป.......เห็นภาพเหตุการณ์ร่วมรักอย่างถึงพริกถึงขิงเช่นนี้ทำให้หลินถึงกับต้องเบือนหน้าหนีรับไม่ได้กับ
ผู้คุ้มกันทั้งสองที่ตกเป็นทาสสวาทของด้านมืดอย่างมัวเมา

" คิกคิกคิก เป็นแขกที่นิสัยไม่ดีเลยนะค่ะ หลิน เราอุตส่าห์จัดโชว์พิเศษให้เจ้าดูเจ้ากับหันหน้าหนีซะนี้เอ๊ะหรือว่าเจ้าก็
อยากไปร่วมวงด้วยมากกว่าอยากดู ฮิฮิ..ฮิ ใจเย็นๆข้าว่าเวทมนต์สะกดอันทรงพลังของเจ้ากำลังจะหมดฤทธิ์แล้วคิกคิก
คิกดูสิหีเจ้าเปียกไปหมดแล้วฮิ..ฮิฮิฮิ.ฮิ." ราชินีกล่าวน้ำเสียงยั่วยวน
" อย่าพูดนะ..เราไม่ใช้เจ้าระเราไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละ "  หลินกล่าวโต้ตอบปากแข็งผิดกับร่างกายที่เริ่มมีอารมณ์ตอบ
สนองจากฉากรักร้อนแรงตรงหน้า
" แหม..แหม..แหมเอายังงี้แม่สาวปากแข็งข้าจะช่วยให้อะไรๆมันง่ายขึ้น....จัดการมันซะเหล่าแมงมุมของข้า " ราชินี
สั่งการแมงมุมม่วงร่านราคะที่รอรับคำสั่งอยู่แล้ว
" อะ..อะ.ออ.อ๊าก.กก.กกก.กก...ก...ม่ะ.ม่ะไม่นะอย่าาาาาา.าา.าาา.าาาาาา.าาาาาาา.าาาาา..." หลินร้องห้ามปรามอย่าง
ตื่นตระหนก "

     ฉึก ฉึกฉึกฉึกฉึก เสียงคมเคี้ยว 5 เสียงจากแมงมุมสีม่วงที่ประจำอยู่ตามจุดเสียวของหลินประทับคมเขี้ยวลงซอกคอ
ซ้าย-ขวา 2 ตัวยอดปทุมถัน 2 ตัวเนินเนื้อร่องสวรรค์อีก1ตัวฉีดพิษผ่านคมเขี้ยวเข้าสู่ร่างกายหลินกระจายไปทั่วร่างพิษ
ร้ายเริ่มวิ่งแล่นไปตามเส้นเลือดอย่างรวดเร็ว

เมื่อพิษร้ายแห่งความสุขวิ่งเข้าสู่สมองมันไปกระตุ้นปลายประสาทให้ตื่นตัวรับรสสัมผัสมากขึ้นเป็น10เท่าละลายกำแพง
ม่านจารีตประเพณีในจิตใจให้พังทลายลงเปิดเผยสัญชาติญาณดิบในการผสมพันธุ์ให้รุนแรงยิ่งขึ้น

" อั๊ก. อั๊กอะโอ้ยยย.ยย...ย..ม่ะ..ม่ะไม่เราไม่อือ.อ..ออ.อะ..อ..ฮือออ.." หลินพยายามตั้งสติควบคุมระงับอารมณ์กระสันที่
เริ่มเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว ปากเผยออ้าเล็กน้อยน้ำลายไหลย้อยลงที่มุมปาก

" อือ.อ.ออ.อออ.ออ.อ...อ....ไม่.ระ.เราไม่มะ.ไม่.ม่.ม่.ม่ม่ม่.ม่ม่.ม่...ม... " หลินส่งเสียงต่อต้าน แต่ลำคอครางสยิว.......


                              ******จบตอนที่ 2*****

[ZeldaZ]

สุดยอดเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ 

[wizzer_th]

สนุกมากครับบ

[ทราย ไม่เปลี่ยนแปลง]

เสร็จหมดทั้ง ผิงอัน ผิงกัน หลิน