🧡 XONLY 🧡

 อ่านก่อนอ่านผลงาน http://xonly69.com/read-xonly-tid-159448.html


 
 
"คิดอะไรอยู่ว่ะ..ทองดี..."
 
เสียงของลุงเสงี่ยมปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาจากการนึกคิด ว่าผมควรจะจัดการเรื่องคุณดากับพี่ชิตอย่างไรดี เพื่อมิให้ขัดกับความ
ตั้งใจที่ลุงแกมอบมาให้ แต่ทว่าผมดันไปพูดกับคุณดาไปก่อนแล้ว
 
"ป่ะ..เปล่าหรอกครับ..เอ้อ..ลุงหิวหรือยังครับ..." ผมรีบปฏิเสธ พร้อมหันเหความสงสัยของลุงแก ไปร้องถามว่าลุงแกหิวข้าว
หรือยัง
 
"ยังหรอก..ยังไม่เย็นไม่ใช่รึ..."
 
ลุงเสงี่ยมร้องตอบ แล้วทำท่าจะซักถามอะไรกับผมอีก เสียงเปิดประตูก็ดังแทรกเข้ามา จนผมหันไปมองเห็นคุณดาเปลี่ยน
เสื้อผ้ามาใหม่แล้ว เป็นกระโปรงยาวกรอมเท้า จีบบานพริ้วไปทั้งตัว กับเสื้อคอปาดกว้างสีขาว ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง
 
"อ่ะ..คุณพ่อตื่นแล้วหรือคะ..กำลังคุยอะไรกันอยู่น่ะ.."
 
คุณดาร้องถามเสียงหวานๆ ผมอึกอักไม่ได้เตรียมคำตอบ ครั้นจะให้ตอบตามตรงว่ากำลังคุยเรื่องของเธอกับพี่ชิต ก็คงไม่
เข้าที แต่แล้วลุงเสงี่ยมกับเป็นผู้ที่ตอบแก้ไขสถานการณ์ได้ทันเวลา
 
"พ่อกำลังคุยกับไอ้ทองดีมันว่า..นานๆพ่อจะได้ออกมาเที่ยว ถิ่นเก่าเสียที ก็เลยอยากอยู่ต่ออีกหลายๆวัน..จนกว่าห้องทองดี
มันจะสร้างเสร็จ..แม่ดาว่าไงล่ะ..."
 
"เอ้อ..ดาคงอยู่ไม่ได้หรอกค่ะ...ห่วงเรื่องงาน..แต่ทองดีกับคุณพ่ออยุ่กันอีกก็ได้นี่คะ..แล้วดาจะมารับกลับ"
 
"เห้ย!...ได้ไงล่ะ..แหมมม..มันน่าเสียดายเนอะทองดี..." ลุงเสงี่ยมหันมาขยิบตาใส่ผม ผมเลยร้องเออออไปกับแก
 
"ครับ..น่าเสียดายที่ต้องรีบกลับ..ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันเลยนะครับลุง.." ผมรีบพูดสนับสนุน
 
"นั่นสิแม่ดา งานของเรา บริษัทของเรา ลาต่ออีกสักวันสองวันน่าจะได้ จริงมั๊ยทองดี.." ลุงแกเล่นมาถามความเห็นจากผม
คราวนนี้ผมพูดไม่ออก ได้แต่ยิ้มแล้วกรอกตามองหน้าแกที มองคุณดาทีสลับกันไปมา
 
"ก็ได้ค่ะ..คุณพ่อพูดมาขนาดนี้..งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ดาจะลองขับรถเข้าไปดูงานแป๊บนึง แล้วกลับมาเลยนะคะ..." คุณดาตอบอย่าง
เกรงใจ แต่ดูเหมือนลุงแกจะไม่เห็นด้วย
 
"เห้ย..แม่ดา แกจะขับรถไปทำไมให้เสียเวลา...ก็โทรไปหาตอนนี้เลยสิ..ถ้าไม่มีอะไรเร่งด่วนก็ให้เด็กๆในร้านมันจัดการกันเอง
แล้วถ้ามันจัดการไม่ได้ แกค่อยเข้าไปทำ ทำเสร็จก็ไล่พวกมันออกให้หมด เลี้ยงไว้ก็เปลืองเงินเดือน..ฮ่าๆๆๆ"
 
ลุงแกพูดง่ายๆ พูดเสร็จก็หัวเราะขำๆ แต่มันก็จริงอย่างที่ลุงเสงี่ยมพูดเลย ถ้าเรื่องทุกอย่างจัดการเองไม่ได้ ต้องรอคุณดาเข้า
ไปจัดการ มันก็ไม่สมควรจ้างให้เปลืองเงินเดือน ดูเหมือนคุณดาก็เริ่มจะเห็นด้วยกับผู้เป็นพ่อ แต่ก็ไม่วายหาเหตุผลมาอ้างอีก
 
"ดาเป็นห่วงลูกเจนเหมือนกันนะคะ...มีคนงานก่อสร้างเข้ามาอยู่เต็มบ้าน "
 
"งั้นวันหยุดเสาร์อาทิยต์นี้ แกก็โทรไปชวนมันมาเที่ยวที่นี่สิวะ..มันจะมาคนเดียวหรือพาเพื่อนพาแฟนมา ก็เรื่องของมัน "
 
ดูเหมือนแทบทุกเรื่องลุงเสงี่ยมแกจะจัดการพูดและให้เหตุผลได้หมด จนคุณดานั่งพยักหน้าคล้อยตาม ไม่มีอะไรมาโต้ตอบ
จึงขอตัวลุกออกไปโทรสั่งงานกับลูกน้อง และโทรหาทางบ้าน เพื่อชวนยัยคุณหนูเจนตัวแสบมาเที่ยวพักผ่อนในวันหยุด ซึ่ง
มันก็อีกเพียงแค่สองวันถัดจากนั้นเอง
 
"เอ็งจำไว้นะทองดี..จะเป็นเจ้าคนนายคน มันต้องตัดสินใจให้เร็ว ทำให้ชัดเจน อย่าได้ลังเล..ถ้ามันผิด เดี๋ยวก็รุ้เองว่าผิด
แล้วค่อยแก้ไข...ไม่หนีปัญหา..แบบที่ลุงเคยทำ เคยหนีปัญหามาก่อน...เห้ออออออออ...."
 
ลุงเสงี่ยมจบคำพูดด้วยเสียงถอนหายใจยาวๆ คงนึกถึงเรื่องราวในอดีตของตนเอง ที่เคยตัดสินใจพลาด และหนีปัญหา แต่
ผมก็ไม่กล้าซักถามว่ามันเรื่องอะไร คงต้องรอให้แกมีอารมณ์เล่าออกมาเอง จนครู่ใหญ่คุณดาก็ยังไม่กลับมาที่ห้อง
 
"ทองดี..เอ็งออกไปดูสิว่าแม่ดาไปไหน..."
 
"ได้ครับ..."
 
ผมรีบรับคำ แล้วผุดลุกขึ้นยืนเปิดประตูห้องนอนลุงแกออกไปอย่างแผ่วเบา แล้วเดินตามหาไปทีละห้อง เริ่มจากห้องครัว ห้อง
น้ำ จนกระทั่งมาถึงห้องนอน ก็ว่างเปล่า ไม่เจอทั้งคุณดาและพี่ชิต คราวนี้ผมเริ่มใจหาย ความคิดในด้านร้ายผุดเข้ามาในหัว
หรือว่าทั้งสองคนจะแอบหลบไปพลอดรักกันอีก ผมจึงรีบวิ่งลงบันไดไปชั้นล่าง ใต้ถุนเรือนก็ไม่มี ใจผมเริ่มลุกลน จนต้องร้อง
ตะโกนเรียก
 
"คุณดาครับ..ลุงเสงี่ยมให้ผมมาตามหา..."
 
สิ้นเสียงร้องเรียก คุณดาก็เดินออกมาจากยุ้งเก็บของ ซึ่งครั้งหนึ่งมันคงเคยเป็นยุ้งเก็บข้าว ด้วยหน้าตาตื่นๆ ผมเผ้ายุ่งกระเซิง
กระโปรงที่สวมใส่ยับยู่ยี่ ผมรีบเดินลิ่วๆเข้าไปหาแล้วถาม
 
"คุณดามาทำอะไรที่นี่...แล้วไอ้พี่ชิตมันอยู่ไหน.." ผมร้องถามเสียงดังด้วยความโมโห จนหางเสียงว่าครับหายไป คุณดาได้ยิน
เช่นนั้นเธอถึงกัยหน้าซีด
 
"ทองดี..ใจเย็นๆก่อนค่ะ..ดาไม่ได้เป็นไร...พี่ชิตเค้า...เค้าแอบอยู่ข้างใน.." คุณดาตอบเสียงสั่นๆหวาดๆ
 
"ไอ้พี่ชิต..ออกมานี่เลย..เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง..."
 
ผมลืมตัว ร้องเรียกพี่ชิตด้วยเสียงก้าวร้าว สักครู่พี่ชิตก็เดินออกมา หยุดยืนอยู่หน้ายุ้งฉางเก็บของด้วยสีหน้าหวาดๆ ไม่กล้ามอง
สบตา ผมเลยจูงแขนลากคุณดาเดินเข้าไปหา
 
"เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้วพี่ชิต...ผมรู้นะว่าพี่เคยมีอะไรกับคุณดา แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว..ตอนนี้คุณดามีผมเป็นผัว...แม้
ว่าผมจะสงสารเห็นใจพี่ก็ตาม แต่พี่ทำแบบนี้เหมือนไม่เห็นผมและคุณลุงอยู่ในสายตาเลย..."
 
ผมพูดด้วยเสียงกราดเกรี้ยว กะว่าถ้าพี่ชิตพูดสวนมาหาเรื่อง ผมคงต้องยอมโดนประนามว่าเตะคนแก่เป็นแน่ แต่พี่ชิตก็ก้มหน้า
นิ่งเงียบเหมือนสำนึกผิด
 
"ผม..ผมขอโทษคุณ...แต่ผมทำไปเพราะผมรักน้องดานะครับ..รักน้องดามาก และรักมานาน น้องดาก็รุ้ไม่ใช่หรือครับ..."
 
พี่ชิตกล่าวขอโทษ อย่างสำนึกผิด ด้วยเหตุผลความรักที่แกมีกับญาติผู้น้อง ท้ายเสียงยังหันไปพูดกับคุณดา จนเธอเม้มปาก
แน่นยืนก้มหน้า ไม่กล้าสบตาใคร
 
"ดาก็ทราบว่าพี่ชิตรู้สึกยังไงกับดา แต่ดาก็บอกพี่แล้วว่าดาให้พี่ไม่ได้ ดารักทองดี และเลือกเขาให้เป็นสามีของดาแล้ว..พี่ชิต
ลืมดาเถอะค่ะ...อย่าพยายามอีกเลยยังไงเสียดาก็ให้พี่ทำแบบเดิมอีกไม่ได้..."
 
ผมฟังทั้งคู่โต้ตอบกัน แม้จะเห็นใจกับความรักของพี่ชิตที่มีต่อคุณดาแค่ไหนก็ตาม แต่คงไม่สามารถให้แกทำอะไรกับคุณดา
มากไปกว่านี้อีกไม่ได้ เพราะคำพูดของลุงเสงี่ยมมันยังก้องเต็มสองหู..ที่อยากให้ผมเป็นผู้หยุดกงล้อกามเสียที แม้ผมจะโกรธ
พี่ชิต แต่ส่วนหนึ่งในใจก็แอบสงสารความรักของแกเหมือนกัน
 
คิดว่าถ้าผมตกอยู่ในสภาวะแบบแก ผมก็คงต้องทำแบบแกเหมือนกัน ความโทสะ จึงลดฮวบลงไป ยิ่งเมื่อมองหน้าท่าทางของ
พี่ชิตแล้ว มันเหมือนคนอกหักที่กำลังยืนเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่ไปรักคนอื่นแล้วพากันเดินมาเยาะเย้ยถึงถิ่น
 
"เอาแบบนี้แล้วกันพี่...เรื่องที่พี่ทำกับคุณดา ผมให้อภัย และหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก พี่รับปากผมได้มั๊ยครับ.."
 
ผมพูดออกไปแล้วถอนหายใจพรูดออกมาอย่างโล่งอก แต่พี่ชิตกลับตรงข้าม แกยืนนิ่งฟังคำพูดของผม จนร่างสูงของแกค้อม
หลังลงไปเหมือนแบกของหนักๆเอาไว้บนบ่า มันคงเป็นโซ่ตรวนของความรักและตัณหาที่แกแบกเอาไว้
 
"นะคะพี่ชิต...ดาเข้าใจความรู้สึกของพี่ แต่ดาให้พี่ทำแบบเดิมอีกไม่ได้แล้ว..."
 
คุณดาเดินเข้าไปใช้มือลูบแขนปลอบประโลมพี่ชิตเบาๆ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนๆเศร้าๆ แล้วผมก็สะอึกใจหายวาบ เมื่อเห็น
น้ำตาแห่งความเสียใจของพี่ชิต ร่วงเผลาะๆลงมาอาบหน้า โดยไม่มีเสียงสะอื้นไห้แต่อย่างใด เห็นเพียงแกขบฟันจนสันกราม
บวมเป่ง
 
"พี่ขอโทษ..วานน้องดากราบลาน้าเหงี่ยมให้พี่ด้วย..พี่ไปก่อนครับ..."
 
พี่ชิตพูดจบก็หมุนตัวหันเดินดุ่มๆออกไปจากยุ้งฉาง แล้ววินาทีนั้น ผมก็เปลี่ยนการตัดสินใจอย่างกระทันหัน รีบเรียกร้องรั้ง
พี่ชิตไว้ จนแกหยุดหันกลับมามอง ผมรีบวิ่งตามไปหา แล้วกระซิบบอกแกด้วยเสียงเบาๆ ให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน
 
"ผมให้พี่..เย็ดคุณดาอีกครั้ง..เป็นครั้งสุดท้าย พี่จะว่ายังไง..."
 
พี่ชิตคงคิดว่าตนเองหูฝาดแน่เมื่อได้ยินคำพูดของผม แกจึงเงยหน้าหันมาร้องถาม ให้ผมพูดใหม่ ผมจึงพูดด้วยประโยคเดิม
พร้อมเสริมให้แกรับปากว่าหลังจากคืนนี้แล้ว แกจะทำแบบนี้อีกไม่ได้เป็นอันขาด ไม่งั้นผมเอาตาย
 
"ขอบคุณมากทองดี..พี่รับปาก..."
 
แกหันมาจ้องมองสบตาผมด้วยความซาบซึ้ง แล้วรับปากทันทีด้วยความดีใจ ส่วนคุณดาก็ยินมองงงๆอยู่ในยุ้งฉาง ก่อนจะ
ค่อยๆเดินออกมาสมทบ พี่ชิตก็เดินจากไป
 
"มะกี้ทองดีพูดอะไรกับพี่ชิตน่ะ..." คุณดาถามด้วยความอยากรู้ แต่ผมยังไม่ตอบ รีบพาเธอเดินกลับขึ้นเรือน แล้วพาเธอเข้า
ไปในห้อง
 
"คุณดาบอกผมมาก่อนสิครับ ว่าตอนอยู่ในยุ้งฉาง พี่ชิตทำอะไรคุณดาบ้าง.."
 
คุณดาได้ยินเสียงถามจากผม ถึงกับสะอึก ยืนอึ้งหน้าแดง เธอคงไม่รู้เป็นแน่ว่าเหตุการณ์หน้าห้องน้ำนั้นผมก็เห็นมาหมดแล้ว
แต่ที่ผมถามแบบนี้อีกครั้ง เพื่ออยากรู้ความจริงว่าคุณดาจะพูดปดหรือไม่
 
"เอ้อ...ทำไมทองดีต้องอยากรุ้ด้วย..ดาอายไม่กล้าเล่าหรอกค่ะ..." คุณดาร้องบอกเสียงอายๆ หน้าแดงกร่ำ แต่เมื่อผมยืนยันว่า
จะต้องรู้ก่อน จึงจะบอกว่าผมพูดอะไรกับพี่ชิต
 
"ก็ได้ค่ะ.." ที่สุดคุณดาก็ยอมเล่าเรื่องออกมาด้วยเสียงสั่นๆอายๆ ว่าเธอออกมาโทรศัพท์สั่งงานลูกน้อง แต่บนบ้านไม่ค่อยมี
สัญญาณ เธอเลยเดินเรื่อยๆออกมาจนมาหยุดอยู่หน้ายุ้งฉาง แล้วจู่ๆพี่ชิตก็ไม่รุ้มาจากไหน พุ่งมากอดรัดตัวเธอแน่น แล้วดัน
เข้าไปในยุ้ง จัดการเล้าโลมปลุกกำหนัดเธอด้วยปลายลิ้น
 
"พี่ชิตเค้าเลียหีจนดาเสียวแทบคุมสติไม่อยู่ กำลังจะโดนเค้าเย็ดอยู่แล้ว พอดีทองดีส่งเสียงเรียกเสียก่อน ดาเลยรอดตัวออก
มาได้.." คุณดาจบการเล่าเรื่องด้วยเสียงสั่นๆอายๆ จนหน้าแดงกร่ำ คงเพราะทั้งอาย และทั้งเงี่ยนเป็นแน่ เพราะเธอโดนพี่ชิต
ปลุกอารมณ์มาก่อนหน้านั้นแล้ว
 
"ทำไมคราวนี้คุณดาไม่ถีบพี่ชิตอีกล่ะ..." ผมถามกลับด้วยเสียงกลั้วหัวเราะขำๆ
 
"ว๊าย..ทองดีรู้ได้ไงคะ..." คุณดาร้องถามอายๆหน้ายิ่งแดงกร่ำ
 
"ผมเห็นนี่ครับ ตรงหน้าห้องน้ำ ว่าคุณดายกเท้าถีบพี่ชิต ตอนเค้ากำลังจะเย็ดคุณดา...แล้วทำไมในยุ้งถึงไม่ถีบอีกล่ะ.."
 
"ทองดีอ่ะ..ก็รุ้ไม่ใช่หรือคะว่าดาเป็นยังไง โดนปลุกอารมณ์เลียหีมาตั้งสองครั้ง มันก็เสียวจนลืมตัวบ้างสิคะ...อย่าโกรธเมียนะ
ผัวขา..."

คุณดาตอบเสียงอ้อนๆ พร้อมเอื้อมมือลงไปคว้าควยในกางเกงของผมกำคลึงเบาๆ แล้วเธอก็ทำปากห่ออย่างเสียวสยิวเมื่อ
สัมผัสได้ว่า มันกำลังพองตัวขึ้นมาจนแข็ง
 
"แล้วทำไมทองดีไม่ออกไปขวางล่ะคะ..." คุณดาส่งเสียงอ้อนๆ แล้วเร่งมือบีบนวดควยผมลุกแข็งโด่
 
"ผมอยากรู้นี่ครับว่า..คุณดาจะทนได้แค่ไหน"
 
ผมตอบเสียงสั่นๆออกไป แล้วเสียววาบเมื่อปลายนิ้วคุณดาคลำมาจนเจอปลายควยถอกของผม เธอก็วนนิ้วลูบเล่น จนน้ำ
เงี่ยนผมซึมปุดออกมา
 
"แล้วไป..ดานึกว่าทองดีชอบเลยแอบมองเพลิน" คุณดาพูดอายๆขำๆ แล้วแลบลิ้นหลอกเหมือนเธอเป้นเด็กสาว แต่มันก็ดูไม่
น่าเกลียดเลยแม้แต่นิด กับจริตแบบนี้ของเธอ
 
"แล้วถ้าผมชอบล่ะครับ..คุณดาจะให้พี่ชิตเย็ดเลยมั๊ย..."
 
"อืยยยย..ไม่เอาค่ะ..วิตถารแบบนี้ดาไม่เอานะคะ..."
 
"อ้าว..แล้วทำยังไงดีครับ..ผมตกลงกับพี่ชิตไว้แล้วว่าจะให้แกเย็ดคุณดาอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย.."
 
"ว๊ายยยยยย...ทองดี..พูดแบบนี้จริงๆหรือ....ทำไมไม่ถามดาก่อน..."
 
"จริงครับ..ผมสงสารพี่ชิตแก..ทำแบบที่เราตกลงกันนะครับ...ผมจะแกล้งเมาเปิดโอกาสให้คุณดากับพี่ชิต"
 
"ดาไม่ตกลงด้วยนะคะ...ถ้าทองดีกลัวเสียคำพูด ดาให้เลียได้เท่านั้น..ไม่มากกว่านี้โอเคมั๊ย..."
 
คุณดาพูดเสียงกระเส่าจนผมจับได้ว่า ที่แท้จริงเธอก็คงอยากให้พี่ชิตเย็ดเป็นครั้งสุดท้ายแน่ แต่ยังอายและเกรงใจผม จนผม
ต้องเร่งปลุกกำหนัดให้กับคุณดาจนร่างเธออ่อนระทวย ร้องบอกผมเสียงสั่นๆว่า
 
"ทองดีขา..ช่วยเมียอีกครั้งได้มั๊ยคะ..ดาอยากมากเลยค่ะ..."

เสียงคุณดาสั่นกระเส่า เร่งมือขยุกขยิกตรงเป้ากางเกงผม จนที่สุดเธอก็รุดซิปควักควยแข็งโด่ของผมออกมาจากกางเกง แล้ว
ก้มหน้าลงไปตวัดลิ้นเลียอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะคายปากออกมาแล้วพูดซ้ำ
 
"[post]นะคะผัวขา..ได้โปรดเย็ดเมียอีกครั้งนะคะ..."[/post]

คุณดาสุดยอดจริงๆ

ความหื่นไม่เคยปราณีใคร

ดาอยากโดนของใหญ่