ไอ้เณร ทหารเกณฑ์ผลัด1 ep.3

[suckzeed]

"แม่!...."........................................................
วันรุ่งขึ้นที่บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ของกำนันสิน

"พ่อครับ!...พ่อต้องช่วยผมนะครับ งานนี้ถ้าพ่อไม่ช่วย...ผมตายแน่ๆ.." ไอ้สมหนุ่มไบรค์เกอร์ นั่งลงกับพื้นเรือนไม้สักแผ่นใหญ่
ก้มลงกราบเท้าผู้เป็นพ่อและแม่อ้วนวอนขอให้ช่วยเหลือ เพราะมันคาดเดาได้เลยว่าถ้าพ่อกำนันไม่ยื่นมือมาช่วยแล้ว อนาคต
ของมันเห็นทีจะต้องไปเข้าอยู่ในคุกตารางเป็นแน่

"แล้วมันเรื่องอะไรวะไอ้หมา..เช้าขึ้นมาก็แหกขี้ตามาขอให้พ่อช่วย..." กำนันสินยังตอบยิ้มๆด้วยอารมณ์ดี

"ผม..เอ้อ..โดนจับได้ตอนที่กำลังอยู่กับแฟนครับ..." ไอ้สมสารภาพเสียงอ่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้ใจความ

"แล้วยังไงล่ะ..โดนจับได้..ใครจับได้..พูดให้รู้เรื่องสิวะไอ้หมา.." กำนันสินกวัดผ้าขะม้าโบกสะบัดขึ้นพาดบ่า ร้องถามด้วย
งุนงงสงสัยที่ยังจับใจความ ที่ลูกชายคนเดียวมาบอกเล่าไม่กระจ่าง

"คือว่า..เอ้อ..น้าแพร..เขาจับได้ว่าผมนอนกับลูกสาวน่ะครับ..." กำนันสินชะงักนิ่งอึ้งเมื่อได้ยินลูกชายเอ่ยชื่อของหญิงสาว
ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นสไบแพรคนเดียวกันมั๊ย

"แล้วไงล่ะวะ พูดอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ..แม่แพรไหนกันวะ แล้วเขาจะเอาอะไร เรียกเงินทองหรือไรก็ว่ามา.." กำนันสินรีบร้องถาม
ด้วยความใสใจทันทีที่ได้ยินชื่อของแม่แพร

"เอ้อ..น้าแพรที่ขายข้าวแกงอยู่ในตลาดข้างศาลเจ้าน่ะพ่อ..เมื่อคืนผมไปนอนกับหวานลูกสาวน้าแพรมา แล้วโดนเขาจับได้
ครับพ่อ..."

ทันทีที่ลุกชายบอกเรื่อง น้าแพรที่ขายข้าวแกงอยู่ในตลาด กำนันสินก็ยิ่งชะงักค้าง หน้าเข็มๆที่มีหนวดเรียวโค้ง ถึงกับถอดสี
นี่มันแม่แพรคนเดียวกับสไบแพร คนรักเก่าของกำนันเมื่อสมัย10กว่าปีแล้วกระนั้นหรือ

"เดี๋ยวๆนะไอ้หมา..แม่แพรที่เอ็งว่านี่ เป็นแม่ของเด็กชื่อหวานที่เอ็งไปนอนกับเขามารึ..."

กำนันสินถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง เมื่อไอ้สมลูกชายพยักหน้ายืนยันมั่นเหมาะ กำนันสินก็นิ่งอึ้ง หน้าขาวซีดด้วยความ
ตกใจ จนไอ้สมมองหน้าสงสัยว่าเรื่องอันใดกันแน่ที่ทำให้พ่อกำนันของตนเองตกใจได้ขนาดนี้

"พ่อๆ!....ช่วยผมด้วยนะ...อ้าวพ่อทำไมนิ่งอึ้งล่ะ..พ่อ!..."

ไอ้สมร้องขึ้นด้วยความตกใจที่ดูหน้าพ่อกำนันนิ่งซีดขาว อึ้งเงียบไม่ตอบกระไรต่อ เดือดร้อนให้ผู้เป็นแม่ต้องเฉลยความนัย
ด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เพราะบัดนี้เธอเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก หาเข้าไปทางธรรมมาหลายปีแล้ว

"ก็คงตกใจแหละลูกสม..แม่แพรแม่ของแฟนเอ็งน่ะ คือสไบแพร แฟนเก่าของพ่อกำนันเขา..." น้ำเสียงแม่ทับทิมราบเรียบ
พูดเนือยๆเหมือนเป็นเรื่องปรกติ

"อ่าว..ยังงี้เองหรือแม่..แล้วนี่..มิน่าพอผมบอกว่าผมเป็นลูกกำนันสิน ...น้าแพรเขาก็นิ่งอึ้งเหมือนกัน แบบนี้จะเอาไงกับผมกัน
แน่ครับแม่..."

ไอ้สมร้องถามมารดา ส่งสายตาอ้อนวอนรอคอยคำตอบ แต่กำนันสินดูเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดที่ย้อนกลับไปยัง
อดีตเมื่อ10กว่าปีก่อนเสียแล้ว
............................................................................
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ16ปีก่อนที่จะถึงวันเกณฑ์ทหารของไอ้สมในเพลานั้นกำนันสินยังมีตำแหน่งเป็นเพียงผู้ใหญ่บ้าน

"ยะ..อย่าจ๊ะ..พี่ผู้ใหญ่..อุ๊ย..ว๊าย..ดูสิยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ.."

สไบแพรปัดป้องร้องห้าม ปัดมือไม้ของผู้ใหญ่สินที่โอบกอดรัดร่างลุบคลำไปตามร่างบอบบางสมส่วนของตนเองพัลวัล นึก
เสียใจที่ตนเองไม่น่าหลงเชื่อความอารีย์ ยินยอมนั่งรถกระบะออกมาจากบ้านงานบวช เพราะคิดว่าผู้ใหญ่สินจะพาเธอกลับ
มาส่งบ้านตามที่เขาบอก แต่พอขับมาได้หน่อยเดียวก็เลี้ยวรถลงข้างทาง แล้วขับรถไปซุกแอบที่ใต้ร่มไม้ใหญ่ใบหนา แล้ว
ฉวยโอกาสลวนลามจับต้องของสงวน แม้จะปัดซ้ายมือขวาก็ตามติด ปัดออกจากอกอวบ มืออีกข้างก็ล้วงลุบเข้าในผ้าซิ่น

"โธ่แม่แพร..ชั้นรักแม่แพรจริงๆนะจ๊ะ..เราก็หาใช่ใครอื่น เคยเป็นของกันและกันมาแล้วหลายครั้ง..."

ผู้ใหญ่สินร้องอ้อนวอนเสียงหื่นกระเส่า ล้วงมือขวาเค้าเคล้าอกอวบในเสื้อบีบคลึง พอโดนปัดออกมือซ้ายก็ล้วงลุบเข้าใน
ผ้าซิ่น คว้าจับเนินโหนกอวบอูมคลึงเล่นพัลวัลไม่ย่อท้อ

"ยะ..อย่าพี่ผู้ใหญ่..อูยยยย..อย่าพูดถึงอดีต..ที่ครั้งก่อนๆชั้นยอมเป็นเมียพี่ผู้ใหญ่ก็เพราะคิดว่าพี่ผู้ใหญ่ยังเป็นโสด..แต่นี่พี่
ผู้ใหญ่มีแม่ทับทิมแล้วนี่จ๊ะ..อย่าทำชั้นเลย..ว๊ายอูยยยย...อืยยยยยย..."

สาวน้อยพยามอ้อนวอนขอร้องเพียงใดผู้ใหญ่สินก็หาฟังไม่ ยังคงไล่คว้าไล่ลูบ ไล่จูบซบทั้งพวงแก้มแดงปลั่งและซอกคอ
อวบขาว ก่อนจะซุกหน้าเข้าดอมดมอกอวบในเสื้อลูกไม้แขนกระบอก แล้วไล่อ้าปากควานหาอกตูมเต่ง ที่ตนเองเคยแนบ
เคล้ามาหลายครา

"อย่าไปพูดถึงแม่ทับทิมเลยจ๊ะแม่แพร พูดถึงเรื่องของเราสองคนก็พอ..แม่แพรก็รักชั้นนะ ชั้นรู้..."

ผู้ใหญ่สินเงยหน้าจากอกอวบขึ้นร้องบอก แล้วซบหน้าลงไปเคล้าคลึงหนักขึ้น จนเสื้อแสงยับย่น มือขวาสอดลูบไล้ลำขาเรียว
ในผ้าซิ่นจนไถลลึกเข้าไปถึงโคนขา

"อืยยย..ยะ..อย่าพี่ผู้ใหญ่..สง..สงสารชั้นเถอะจ๊ะ..ชั้นไม่อยากมีเรื่องกับแม่ทับทิมเขา..อีก..อีกอย่างชั้นก็จะแต่งงานในปลายปี
นี้แล้วนะ..อูยยยย..ยะ...อย่าจ๊ะพี่ผู้ใหญ่..."

สาวน้อยร้องปรามเสียงสั่น ถึงอย่างไรใจเธอก็ยังคงรักมั่นในตัวผู้ใหญ่สินไว้เสมอ  เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่พรากความ
สาวไปจากตัวเธอ แต่เนื่องจากเขานั้นมีเมียอยู่ก่อนแล้ว พ่อแม่ของสไบแพร ไม่ต้องการให้ลูกสาวของตนต้องกินน้ำใต้ศอก
ใคร จึงหาหนทางตัดความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แล้วจับเธอมั่นหมายกับสมชาติหนุ่มจากบ้านอื่นในปลายปี

"แต่แม่แพรเป็นของชั้นก่อนนะจ๊ะ..รึแม่แพรจะลืมความสัมพันธ์ของเราไปแล้ว..เห็นใจชั้นบ้างเถอะจ๊ะ..ชั้นยังคงรักแม่แพร
ไม่เปลี่ยนแปลง....ขอให้ชั้นกอดจูบหอมแม่แพรอีกสักครั้งเถอะนะจ๊ะ..."

[post]ผู้ใหญ่สิน ปากก็พูดพร่ำอ้อนวอนว่าขอ แต่มือไม้จมูกปากกลับทำในสิ่งที่พูดไปเสียก่อนที่จะได้รับอนุญาติ อกอวบในเสื้อลูก
ไม้ถูกถลกไถลขึ้นด้วยกำลัง จนแลเห็นปทุมถันอวบใหญ่ในบราตัวโคล่งใหญ่ลายลุกไม้สีขาว ห่อหุ้มเนินอกสร้างอวบใหญ่
แทบไม่มิด โดนปลายลิ้นหยาบลื่นของผู้ใหญ่สินแตะชิมเลียไล้ไปทั่วเต้า แม้จะได้รับการต่อต้านขัดขืนอย่างไรก็ไม่สามารถ
หยุดยั้งได้

จนบราถูกถลกเลิกขึ้นไปอยู่เหนือก เต้าเต่งตึงอวบใหญ่ก็เด้งดีดออกมา จนสาวน้อยร้องว๊ายๆด้วยความอาย รีบยกสองมือขึ้น
ปิดกุม แต่ก็โดนมือหยาบใหญ่ของผู้ใหญ่สินปัดออกแล้วรีบซุกหน้าเข้าไปดอดมอมดูด

"อูยยยย..โธ่!..พี่ผู้ใหญ่ทำไมข่มเหงรังแกชั้นขนาดนี้นะ.."

สาวน้อยทั้งทุบตีหยิกข่วน ปัดป้องจนอ่อนแรง พลังกำลังอันน้อยนิดหาได้สู้กับร่างสูงใหญ่ของผู้ใหญ่สินได้ จนนางอ่อนแรง
ได้แต่ปล่อยกายให้ผุ้ใหญ่สินเชยชมกอดจูบคลึงเคล้าไม่เลือกที่ ครั้นจะร้องเอะอะโวยวายก็เปล่าประโยชน์ ท่ามกลางป่าเขา
ไพรลึก จะมีใครได้ยินเสียงร้องจนมาช่วยเหลือเธอได้เล่า

"โธ่พี่ผู้ใหญ่..ยะ..อย่าทำแบบนี้เลยนะจ๊ะ..บาปกรรมมันจะติดตัวกันเสียเปล่า.ว๊าย....อูยยยยยยซี๊ดด...."

สไบแพรร่ำร้องอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นกระเส่า เมื่อโดนผู้ใหญ่สินจู่โจมทั้งเบื่องล่างและเบื้องบนพร้อมๆกัน จนเสื้อแสงลูกไม้แขนกระบอกยับย่นไถลเถลือกเลิกขึ้นไปจนแลเห็นสองเต้าเต่งตูม เบื้องล่างผ้าซิ่ลายสวยก็โดนมือใหญ่ล่วงลูบเคล้าคลึง
จนถลกล้ำขึ้นไปถึงหว่าขา มือใหญ่ๆของผู้ใหญ่สินคว้าหมับเข้ากลีบนวล กรีดกลึงคลึงเคล้าด้วยฝ่ามือและปลายนิ้วจนชั้นใน
สีนวลตาเลอะลื่นเป็นดวงย่อมๆ ด้วยความเสียวสยิว

"นะแม่แพรนะ..ขอชั้นรักแม่อีกสักครั้งหนึ่งเถอะ...แล้วชั้นจะยอมตัดใจจากแม่แพรจริงๆ..."

ผู้ใหญ่สินกระซิบเสียงหื่นกระเส่า แล้วก้มหน้าลงไปจูบเคล้าเนินเนื้อหนั่นโหนก แลบลิ้นเปียกชื้นเล็มเลียไปทั่วเนินหนั่น
จนแม่แพรหลุดเสียงครางซี๊ดดออกมาเบาๆด้วยความสั่นเสียว ล่วงรู้ในชะตากรรมว่าครั้งนี้คงโดนผู้ใหญ่สินรังแกอีกเป็นแน่

"เอาเถอะจ๊ะ..ถ้าพี่ผู้ใหญ่ให้สัญญาว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย..ชั้นก็ยอมแล้วจ๊ะ.."

สไบกัดฟันพูดด้วยสุ่มเสียงสั่นกระเส่าเจือปนความขมขื่น ขัดขืนไปก็รังแต่ต้องเจ็บเนื้อตัว อีกทั้งการร่วมรักกับผู้ใหญ่สินนั้น
ก็หาใช่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันผ่านกันมานับครั้งแล้วไม่ถ้วนเมื่อผู้ใหญ่สินได้ยินคำบอกจากสาวน้อย เขาก้ลอบยิ้มหื่นๆด้วย
ความสุข จัดแจงถอดเปลื้องผ้าซิ่นแม่แพรออกอย่างใจเย็น จนท่อนล่างของเธอเปลือยเปล่า อวดความขาวผ่องกระจ่างตา
ของลำขาเนียน แลสูงขึ้นไปที่กลางหว่างขาช่างเหมือนเต่านานอนอวดกระดองใหญ่ คว่ำเป็นโคกเนินสร้างอวบใหญ่ มีแพร
ไหมพงไพรสีดำครึ้ม สาวน้อยยกมือปิดหน้าด้วยความอับอายที่โดนจ้องมองด้วยสายตาหื่นๆ ท่ามกลางความสว่างไสวเพราะ
ยังไม่ทันมืดสนิท แต่ก่อนที่ผุ้ใหญ่สินจะได้ทำอะไรมากไปกว่านี้

เปรี๊ยง!....

แต่แล้วก็มีเสียงปืนดังกัมปนาทที่ข้างรถ จนผู้ใหญ่สินชะงักค้าง หันไปมองข่างรถก็ใจแว๊บหายวาบเหมือนดังตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
เมื่อแลเห็นแม่ทับทิมยืนถือปืนลูกซองจังก้าจ้องตรงมา
........................................................................................

"พ่อ!....แล้วเราจะทำไงดีจ๊ะ.."

ไอ้สมปลุกเขย่าแขนพ่อกำนันแรงๆ จนเขาตื่นจากภวังค์ความคิด ทำหน้าตาเลิกลั่กเหมือนไม่ได้ฟังว่าลูกชายคนเดียวนั้นพูด
อะไร

"ก็นั่นน่ะสิ..แม่แพรเขาว่าไงล่ะ บอกมาสิ..." กำนันสินร้องถามลูกชายอย่างร้อนรน ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลยว่าเรื่องราวมันจะ
กลับมาพัวพัน ให้สองครอบครัวดองกันได้อีกครั้ง

"น้าแพรบอกให้พ่อไปคุยน่ะครับ..."

ไอ้สมพูดเสียงอ่อยๆ ไม่ค่อยมั่นใจนึก ว่าพ่อจะยอมไปเพราะเพิ่งรู้จากปากคำของผู้เป็นแม่ ว่าแม่ของน้ำหวานสาวคนรักเคย
มีคดีความกับผู้เป็นพ่อมาก่อนเก่า

"ถ้างั้นพ่อก็คงต้องไปเจรจากับแม่แพรอีกสักครั้ง..รึแม่ทับทิมว่ายังไงจ๊ะ..."

กำนันสินพูดเสียงอึกอัก ก่อนจะหันไปสอบถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ แม่ทับทิมแม้จะตัดใจจากทางโลกไปแล้ว แต่ก็นึกหมั่นไส้
ท่าทีอึกอักอิดออดของสามี

"พ่อกำนันก็ไปเจรจากับแม่แพรเขาสิ..หรือจะรอให้ไอ้หนูถูกจับติดตะแลงแกงไปเสียก่อน.."

แม่ทับทิมตอบเสียงสบัดๆแม้ใจจะไม่ได้นึกหึงหวงอีกแล้ว  แต่ก็หมั่นไส้ทีท่าอึกอักอิดออดของสามี  ที่เสแสร้งแกล้งทำเป็น
เหมือนไม่อยากไปเจรจา ทั้งๆที่นางรู้อยู่เต็มอกว่าตลอดเวลาที่มาผ่านมาหลายปี แม้กำนันสินจะมีนางเล็กๆอีกหลายคน แต่
หนึ่งเดียวที่เขาไม่เคยลืมก็คือแม่แพรสาวสวยที่เป็นเสมือนหนามยอกอกของหล่อน แต่ที่กำนันสินไม่กล้าไปยุ่งเกี่ยวเพราะ
เจอคำขู่ของแม่ทับทิมเท่านั้นเอง

เมื่อเมียหลวงที่รักและเคารพเปิดไฟเขียว  กำนันสินก็ลอบยิ้มจนหนวดกระดิกด้วยความอิ่มเอมใจ หลบซ่อนแววตาที่ฉายฉาบ
ความรักลุ่มหลงกับสตรีที่จะต้องไปเจรจาให้บุตรชาย ไว้อย่างมิดเม้น

"ก็คงอย่างแม่ทับทิมบอกนั่นแหละ..พ่อคงต้องไปเจรจากับแม่แพรเขาอีกครั้ง เฮ้ออ...ไอ้หมานี่สร้างเรื่องเดือดร้อนให้พ่อแม่
เสียจริง...."

กำนันสินแสร้งบ่นว่าลูกชายเบาๆ พร้อมแอบซ่อนรอยยิ้มไว้มิดเม้นไม่ให้แม่ทับทิมภรรยาหลวงได้เห็น ซึ่งนางก็ล่วงรู้ แต่ไม่
ได้แสดงอะไรออกมา ได้แต่นึกปลงในใจที่สามียังไม่ยอมหลุดพ้นจากบ่วงโลกีย์เสียทีทั้งๆที่อายุย่างวัยเข้าปลายคนแล้ว
เช่นนี้ แล้ววันนั้นเองที่กำนันสิน พิถีพิถันแต่งตัวใหม่อย่างเต็มยศฐาบรรณาศักดิ์ พาไอ้สมเดินทางไปเจรจาความกับแม่แพร
ที่บ้านหลังตลาด

"มากันแล้วหรือพ่อตัวดี..." แม่แพรรีบออกมายืนดักเท้าสะเอวอยุ่หน้าบ้าน เมื่อแลเห็นไอ้สมพาพ่อกำนันเดินทางมาถึง

"เอาเถอะจ๊ะแม่แพรจ๋า..เราค่อยๆพูดค่อยๆเจรจาความกัน...ชั้นก็หาใช่ใครอื่น เด็กๆมันทำผิดพลั้งพลาดไปแล้ว..แม่แพรจะ
เรียกร้องเอาอะไรชั้นก็ไม่มีปัญหา...ขอแม่แพรใจเย็นๆสักหน่อยนะจ๊ะ..แล้วเราก็เข้าไปเจรจาความกันข้างในบ้าน..." พ่อกำนันสินโอ้โลม ด้วยใบหน้ายิ้มๆ ใจเย็นๆ

"เชอะ..คงผิดพลั้งเผลอหรือเพราะสายเลือดมันแรงเป็นแน่ละพี่กำนัน.."แม่แพรยังยืนขวางทางหน้าบ้าน กัดฟันพูดด้วยจิตเจ็บ
แค้น กับเรื่องราวในอดีต แม้มันจะผ่านมาแล้วกว่าสิบปี

"เอาเถอะนะแม่แพรก็..จะมาเจรจาความอันใดที่หน้าบ้านให้อายผู้คน เราโตๆเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เข้าบ้านไปเจรจากันเถอะแม่.."

กำนันสินพูดยิ้มๆ อย่างปลอบประโลม แล้วทิ้งไอ้สมกับน้ำหวานเมียสาวไว้หน้าบ้าน  เดินเหมือนโอบประคองแม่แพรที่สบัดตัว
ฮึดฮัดเข้าไปเจรจาความกันสองต่อสองภายในเรือน จนแล้วเสร็จกว่าชั่วโมงจึงเดินกลับออกมาทั้งสองคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
แจ่มใส โดยเฉพาะหน้าแดงๆ แก้มแดงๆ ของแม่แพรนั้นเป็นที่น่าผิดสังเกตุยิ่งนัก แล้วแจ้งให้เด็กหนุ่มสาวทั้งสองคนได้รับรุ้ว่า
เขาทั้งสองจำต้องรีบแต่งงานกันโดยพลัน

แล้วนับจากนั้น น้ำหวานก็เลยจำต้องย้ายเข้ามาอยู่ในเรือนของกำนันสิน ในฐานะลูกสะใภ้ จนเธอสอบไล่ภาคเรียนสุดท้าย
เสร็จเรียนจบ มัธยมต้น กำนันสินก็ตั้งใจจะส่งเสียให้ลูกสะใภ้เรียนต่อในสายอาชีพต่อไป จนถึงวันที่ไอ้สมต้องไปเกณฑ์ทหาร[/post]

[johnywalker]

 ::Me?::เรื่องชักจะวุ่นขึ้นมาซะแล้ว

[aeadza]

สรุปว่ามีคดีทั้งพ่อทั้งลูกเลยทำไง

[manunited68]

เรื่องเริ่มจะยุ่งตุงนังละ

[Skyline4646]

พ่อจะดูแลลูกสะใภ้ให้เองนะลูก

[pum33]

ลงเอยด้วยดี แฮปปี้เลยกำนัน