ร้อยรักวัยสวาท ภาคสอง ตอนที่4

[suckzeed]

 [size=8][backcolor=#FFFF66]กดอ่านก่อนอ่านผลงาน[/backcolor][/size]  

ตลอดระยะทางที่สมชายและอรจิราเดินทางไปห้างพาต้าด้วยกัน อรจิราจะเป็นฝ่ายชวนสมชายคุย ซักนั่นถามนี่ ในเรื่องที่เกี่ยว
กับตัวเขา ด้วยความอยากรู้ และต้องการเก็บเป็นข้อมูลทั้งหมดไว้ในความทรงจำ ส่วนสมชายตอบบ้างในคำถามที่พอตอบได้
และเงียบทำหูทวนลมบ้าง ในคำถามที่เขาไม่อยากตอบเธอ จนกระทั่งถึงคำถามสุดท้าย ที่อรจิราอ้ำอึ้งอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจถามออกตรงๆ

"พี่ชาย..เอ้อ..ยังไม่เคยมีเมียใช่มั๊ยคะ.." แม้สมชายจะทราบดีว่าหญิงสาวหน้าหมวยอยากรู้ไปเพื่ออะไร แต่เขายินดีที่จะตอบ
ตามความจริง เพื่อเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม

"มีแล้วครับ..." แม้จะเป็นคำตอบเพียงแค่ไม่กี่วลี แต่มีผลทำให้อรจิราถึงกับชงักหน้าเสียไปวูบหนึ่งด้วยความเสียใจ แต่
เพียงแค่วูบเดียว เธอก็ปรับสีหน้ากลับมาร่าเริงสดใสเหมือนเช่นเดิม

"อ่ะ..แล้วเมียพี่ชายไม่มาอยู่ด้วยล่ะคะ..ตอนบ่ายๆหมวยจำได้ว่าพี่ชายบอก จะพักอยู่คนเดียว.." อรจิราซักถามลงลึก
เพราะตนเองมั่นใจว่า จำคำพูดของพี่ชายรูปหล่อคนนี้ได้แม่ยำว่าเขาจะมาพักอยู่เพียงลำพังคนเดียว

"อืมมม..ใช่ครับ พี่อยู่คนเดียว เพราะภรรยาพี่เธอเสียชีวิตไปแล้ว..."

น้ำเสียงสมชายฟังดูออกว่ากำลังสะเทือนใจ เมื่อพูดถึงภรรยาของตัวเองที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่ตรงกันข้าม คำตอบเดียวกัน
กลับทำให้หัวใจดวงน้อยๆของอรจิราเต้นแรงขึ้นด้วยความหวัง แต่เธอไม่กล้าที่จะแสดงความดีใจออกมานอกหน้า

"หมวยเสียใจด้วยนะคะเรื่องเมียพี่...แต่หน้าตาหล่อๆแบบพี่ชาย..หมวยว่าคงไม่ช้าได้มีแฟนใหม่แน่ๆ..."

ตามจริงแล้วอรจิราอยากจะพูดเสียใหม่ว่า หน้าตาหล่อๆนิสัยดีๆแบบพี่ชาย อรยอมเป็นแฟนใหม่ให้พี่ก็ได้ แต่เธอก็ไม่กล้าพูด
ออกมาตามตรง ได้แต่พูดเลียบเคียงอ้อมๆอายๆ หลังจากที่พูดออกไปแล้ว แต่สมชายผู้ฟังกลับคิดไปอีกทาง หน้าหล่อๆแบบ
เขานี่หรือจะมีแฟนใหม่ได้ในเร็ววัน ขนาดผู้หญิงที่เคยบอกว่ารัก ยังทรยศหนีไปมีแฟนใหม่มาแล้วด้วยซ้ำ แต่สมชายกลับไป
อยากพูดออกมาได้แต่นั่งเงียบอึ้งไปเช่นกัน

เมื่อต่างคนต่างมีความคิดไปคนละทาง คนละอย่าง ทำให้ภายในห้องโดยสารเล็กๆเงียบลงไปชั่วขณะ จนกระทั่งสมชายเลี้ยว
รถเข้าไปในห้างสรพสินค้าพาต้า เชิงสะพานพระปิ่นเกล้า ที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน

"เดี๋ยวแยกกันตรงนี้เลยนะครับ..น้องหมวยไปซื้อของๆน้องหมวย พี่ก็จะไปหาซื้อของๆพี่เอง...อีกสักชั่วโมง ถ้าน้องหมวยอยาก
กลับด้วย ก็มาเจอพี่ที่รถ..."

สมชายพูดรัวเร็วหลังจากที่เปิดประตูรถลงมายืนข้างรถของแต่ละฝั่ง จากนั้นทำท่าจะสาวเท้าก้าวเดินไปทางประตุเข้าห้าง
แต่ชะงัก เมื่ออรจิราถลารีบวิ่งเข้ามาจับแขนของเขายึดไว้แน่น

"อื้ออ..พี่ชายอ่ะ..ไปด้วยกันสิคะ...เดี๋ยวหมวยหลง..."

อรจิราถลาเข้ามายึดแขนสมชายแน่น แล้วบอกให้เขาพาเธอเข้าไปในห้างพร้อมกัน ด้วยเหตุผลที่น่าหัวเราะว่ากลัวหลง แต่
สมชายกลับหัวเราะไม่ออก ซ้ำยังแอบทำหน้ายุ่งยากเสียด้วยซ้ำ ดีที่อรจิราไม่ทันสังเกตุเห็น จึงกึ่งจูงกึ่งลากแขนสมชายเข้า
ไปในห้าง แล้วฉวยโอกาสนั้นไม่ยอมปล่อยมือที่ยึดแขนสมชายไว้อีกเลย

เป็นครั้งแรกที่สมชายมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ จึงดูเก้ๆกังๆไม่รู้ว่าสินค้าที่ตนเองต้องการคือชุดห้องนอนต่างๆขายอยู่ที่ใด
จึงดูเหมือนจะเดินเปะปะตามแรงลากกึ่งจูงของอรจิราตามไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่หลายครั้งสมชายแกล้งหยุดเดินเหมือนสนใจสินค้าบางอย่าง จนฉวยโอกาศปลดมือของน้องหมวยออกจากแขนตนเองได้สำเร็จ แต่ก็เป็นเพียงแค่ชั่วครู่ อรจิราก็จะถลามาคว้า
แขนของสมชายยึดจับไว้ได้อีกครั้งเสมอ โดยแกล้งไม่ใส่ใจว่าเจ้าของแขนข้างนั้นจะยินดีเต็มใจ ให้เธอกอดจับหรือไม่ จน
สมชายคร้านที่จะปลดมืออริราอีกแล้ว คงปล่อยให้เธอจับลากไปจนถึงบันไดเลื่อน

"ปลอกหมอนผ้าปูผ้าห่มที่พี่ชายจะมาซื้อ...อยู่ชั้นบนค่ะ..." เสียงหวานกระซิบบอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ในการเอา
ชนะสมชายได้

"อ้าว..ไหนบอกว่าไม่เคยมาเดิน กลัวหลงไงครับ..." แล้วสมชายก็จับผิดอรจิราได้ เมื่อเธอเผลอตัวร้องบอกเขาว่าสิ่งที่สมชาย
ต้องการซื้อนั้นอยู่ชั้นที่2

"เอ้อ..พี่ชายเข้าใจผิดมั้งคะ..หมวยบอกว่ากลัวหลง กับพี่ชายต่างหาก ไม่ได้พูดสักคำว่าไม่เคยมา..อิอิ"

พอถูกจับผิดได้ อรจิราแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ แล้วแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อนหน้าแดงๆอายๆของเธอ จากนั้นก็ลากสมชายเดินขึ้น
บันไดเลื่อนไปทันที

"เอ้อ..พี่เห็นของที่พี่จะซื้อแล้ว..เชิญน้องหมวยไปซื้อของๆหมวยเถอะ..."

จนเดินไปถึงแผนกที่วางขายชุดเครื่องนอน สมชายรีบปลดมือของอรจิราออกทันที แล้วร้องบอกเสียงจริงจัง เพื่อหวังให้เธอ
แยกทางไปซื้อข้าวของตนเองแต่

"ผู้ชายจะไปรู้อะไรคะ..ว่าปลอกหมอน ผ้าปูแบบไหนยี่ห้อไหน จะดี..ให้หมวยช่วยเลือกดีกว่าคะ..."

แต่อรจิรากลับตื้อที่จะอยู่ต่อ จนสมชายได้แต่ถอนหายใจระบายออกมาด้วยความอึดอัด แม้อรจิราจะได้ยินเสียงถอนหายใจ
จากเขา หล่อนก็แสร้งทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้ พูดอมยิ้มเสียงออดอ้อนหวานๆ แล้วรีบจูงแขนสมชายเดินตรงไปหาพนักงานสาวที่ยืน
ประจำอยู่ใกล้ๆ ซึ่งหล่อนก็รีบขยับตัวเข้ามาหาทันที

"เชิญค่ะ..หาชุดนอนจัดห้องหอใหม่หรือคะ..." เหมือนผีเจาะปากพนักงานสาว พอมองเห็นสาวควงแขนหนุ่มเข้าเลือกสินค้า
ในแผนกที่เธอดูแลอยู่ ก็รีบถลาเข้ามาถามยิ้มๆ จนสมชายทำหน้าเหว๋อๆ แต่อรจิรากลับอมยิ้มแก้มปริ

"เอ้อ..." สมชายขยับเตรียมจะแก้ตัวบอกว่าเธอเข้าใจผิดเสียแล้ว เขามาหาซื้อชุดนอนก็จริง แต่ไม่ได้เอาไปแต่งเรือนหอเสีย
หน่อย แต่ยังไม่ทันพูด มัวแต่เอ้อๆ อ่าๆ อรจิราชิงพูดแทรกขึ้นมาก่อนอย่างว่องไว

"ค่า..พี่ช่วยดูหน่อยสิคะว่า..ยี่ห้อไหนดี..." พูดจบเธอก็ปล่อยแขนสมชายแล้วถลาไปยืนขวางกางกั้นระหว่างตัวสมชายกับ
พนักงานขาย ไม่เปิดโอกาสให้สมชายได้แก้ตัว

จนสมชายต้องเดินเลี่ยงออกมาพร้อมส่ายหัวอย่างอิดหนาระอาใจ พร้อมคิดในใจว่ายัยเด็กหน้าหมวยออกตัวแรงขนาด
นี้เชียวรึ เธอคงชอบเขามาก จนไม่คิดว่าสิ่งใดควรหรือไม่ควรกระทำ ถ้าเป็นช่วงก่อนๆ สมชายคงอยากช่วยสานต่อเจตนารมย์
ของอรจิราบ้างก็ได้ แต่เวลานี้เขาเพิ่งสูญเสียคนรักไป จิตใจยังหม่นหมองที่จะเริ่มใหม่กับใครสักคน ในระยะเวลาอันใกล้นี้

"พี่ชายคะ..ดูยี่ห้อนี้สิคะ..เนื้อผ้าดี๊ดี..สีสวยถูกใจหมวยเลยค่ะ..." เสียงแหลมๆหวานๆของอรจิรา ดังแทรกเข้ามาปลุกให้สมชาย
ตื่นจากความคิด แต่เขาคร้านที่จะเดินเข้าไปตรวจดูสินค้าตามที่อรจิราหยิบชูให้ดู

"อืม..น้องหมวยว่าดี ก็คงดีครับ..." สมชายตอบเสียงเนือยๆเบื่อๆ

"ต๊ายยย..แฟนคุณน้องพูดง่ายดีนะคะ..เป็นแฟนพี่รักตายเลย..."

แม้สมชายจะพยายามไม่ใส่ใจแล้ว แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงพนักงานขายแอบนินทา ข้างฝ่ายอรจิรารีบรับสมอ้างตอบค่ะๆ ด้วย
เสียงใสระริก อารมณ์ดี

"ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ..."

สมชายเดินเข้าไปร้องถามราคาสินค้า พอทราบจำนวนเงินเขาก็ควักเงินจ่ายไป แล้วฉวยถุงใส่ผ้าห่มผ้าปูมาถือไว้ในมือ พอ
ได้รับเงินทอนก็เดินลิ่วๆออกไปทันที ส่วนอรจิรามัวแต่ยิ้มรับคำขอบคุณของพนักงานสาวผู้นั้นอยู่ จนเสร็จจึงรีบวิ่งเหยาะตาม
มาจนทัน ก็คว้าแขนสมชายควง เสมือนกับว่าเธอกับสมชายเป็นคู่รักกันทีเดียว

"เดี๋ยวพาหมวยไปเลือกชุดชั้นในก่อนนะคะ..แล้วเราค่อยไปหาอาหารทานกัน..."

อรจิราแจกแจงโปรมแกรมให้สมชายรับฟัง โดยไม่ได้ถามเขาสักคำว่าเห็นด้วยมั๊ย พอถามเสร็จก็ควงแขนดึงสมชายไปทาง
แผนกชุดชั้นในของสุภาพสตรี ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้างสรรพสินค้า ต้องเดินผ่านเหล่านักช็อปทั้งหลาย ที่ต่างเหล่ตามอง
ดูหนุ่มหล่อสาวหน้าหมวยแต่สวยๆคนนี้ แล้วแอบอมยิ้ม คงเข้าใจว่าเขาทั้งคู่เป็นคู่รักกันประมาณนั้น

จนกระทั่งถึงแผนกขายชุดชั้นในสตรี ที่ปิดป้ายลดราคาโชร์หรา อยู่บนกองกระบะไม้ซึ่บรรจุชั้นในหลายหลายสี และหลาก
หลายแบบวางอยู่เต็มกระบะ อรจิรารีบถลาลากแขนสมชายเข้าไปอย่างรวดเร็วพร้อมร้องเร่ง เมื่อสมชายแกล้งเดินอืดๆ ทำหน้า
เบื่อๆ แต่อรจิราหาได้สนใจสีหน้าของสมชายแม้แต่น้อย

"เร็วค่ะ..พี่ชาย..ตรงนั้นกำลังมีชั้นในลดราคา..เดินเร็วๆ สิคะ..."

อรจิราทั้งดึงทั้งลากแขนสมชายวิ่งเข้าหากระบะไม้ที่ติดป้ายลดราคา จนพวกพนักงานหันมามองยิ้มๆขำๆ สมชายเริ่มอับอาย
ถ้าขืนแกล้งเดินอืดช้าๆถ่วงเวลา คงได้อับอายขายหน้ามากขึ้น เขาจึงกลับใจเดินลิ่วๆตามแรงูงเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเหล่า
สาวๆที่ต่างยืนล้อมรอบกระบะไม้ ในมือมีชุดชั้นในหลากสีที่ตนเองเลือกได้แล้ว เต็มอุ้งมือ

[suriyamahajit]

อยากให้เห็นขนาดนะสินะ

[johnywalker]

พาต้าปิ่นเกล้า+คิงคอง นั่นสมัยผมยังเด็กมากเลยนะ ข้างล่างพาต้า มีซาละเปาลูกละ 25 บาทด้วย ลูกเบ้อเริ่ม คนแต่งนี่ 50+ ชัด ๆ 555

[kasor7]

อ่านสนุกสนานได้อย่างเร้าอารมณ์  ยากคาดเดาว่าจะเป็นไง  ต้องคอยลุ้นชีวิตพระเอกตลอด

[tanee]

อ่อยขนาดนี้ต้องจัดชุดใหญ่ให้ซักชุดแล้ว

[aeadza]

ตามติดไม่ให้ห่างเลยนะสาวน้อย

[paradrop]

เฮ้ยต้องวัดขนาดก่อนดิ

[leopoldi]

น้องหมวยนี่ก็นะ ขายของเก่งไปอีก รับรองได้พี่ชายไปแน่

[devilzoa]

แหมน้องหมวยหิวควยหรอจ๊ะ

[suteeboonmark]

อ่านเพลิดเพลินดี  สนุกครับ...เข้าใจดำเนินเรื่องให้มีกุ๊กกิ๊กๆ น่ารักหน้าเอ็นดู ..ฝีมือการแต่งสุดยอดมากๆ....

[Skyline4646]

หมวยวางแผนอวดหุ่นให้พี่ชายเห็นแน่ๆ

[tatumnaluk]

สมชาติตลอดเลย