🧡 XONLY 🧡

แจงสาวร้อนรัก ที่เก็บความสาวไว้ให้สมชายคนแรก
 [size=8][backcolor=#FFFF66]กดอ่านก่อนอ่านผลงาน[/backcolor][/size]  


หมวยอรจิรา ลูกสาวเจ้าของหอพัก

เมื่อสมชายเดินตามหลังก้นอวบๆกลมๆของอรจิราผู้หญิงสาวหน้าหมวย ออกมาจากออฟฟิสของมารดาหล่อน เขาแอบโครงศรีษะ
แล้วลอบยิ้มขำๆกับทีท่าที่ดูตลกๆเขินๆอายๆของสาวน้อย จากนั้นจึงเดินไปที่รถเพื่อหอบข้าวของสัมพาระขึ้นไปเก็บในห้องที่
ตนเองเช่าไว้

ส่วนอรจิรา หลังจากยื่นกุญแจให้พี่ชายผู้พักใหม่เสร็จแล้ว ก็รีบเดินนำเหน้าเขาออกมาจากออฟฟิสของหม่าม๊าด้วยความรู้สึกเขินๆอายๆ ใจสาวรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อแลเห็นหน้าตาท่าทางของสมชายชัดๆอีกครั้ง หลังจากเพิ่งประทะคารมกันใน
มินิมาร์ท ตลอดวัยสาวที่ผ่านมาเกือบยี่สิบปีของเธอ แม้จะพบเจอเพื่อนๆนักศึกษาในมหาวิทยาลัยทั้งรุ่นเพื่อรุ่นพี่ อีกทั้งชายหนุ่ม
ที่เข้ามาพักอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ของมารดา ไม่เคยมีชายหนุ่มคนใด ที่
มีหน้าตาและบุคคลิคทำให้อารมณ์สาวหวั่นไหวได้เช่นนี้

จนเธอทนนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์เก็บเงินต่อไปไม่ไหว เมื่อแลผ่านกระจกใสเห็นว่าเขาเดินแบกลังกระดาษขึ้นบ่าเดิมดุ่มไปทาง
บันไดขึ้นตึก อรจิรารีบถลันลุกขึ้นขยับเข้าไปยืนชิดกระจก มองเบื้องหลังแข็งแกร่งของสมชาย จนร่างสูงโปร่งดูแข็งแรงนั้นหาย
ลับขึ้นบันไดไป

สมชายเดินแบกลังกระดาษ ซึ่งบรรจุข้าวของสำคัญในชีวิตตนเองเดินขึ้นบันไดไปช้าๆ ทีละชั้นๆ จนกระทั่งถึงชั้นที่4 อันเป็นชั้น
สูงสุดของอพาร์ทเม้นท์แห่งนี้ เขาเดินไปทางปีกขวาของตัวตึกจนกระทั่งถึงหน้าห้องหมายเลข420 ซึ่งเป็นห้องสุดท้ายของตัวตึก
ติดบันไดหนีไฟ จึงวางกล่องกระดาษลงพื้นกระเบื้องยางสีเขียวอ่อนหน้าห้อง แล้วไขกุญแจเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้าง
4เมตร ความลึกดูเหมือนจะมากกว่าความกว้างสักเล็กน้อย ทั่วทั้งห้องปูด้วยกระเบื้องยางสีขาวนวลๆ แต่พอผ่านการใช้งานมานานหลายปี จึงออกเป็นสีเหลืองอ่อนๆเสียด้วยซ้ำ

สายตาสมชายสะดุดที่เตียงนอนยกสูงแค่หน้าแข้งขนาด5ฟุต ที่วางชิดฝาด้านในสุดริมหน้าต่างบานเกร็ด เตียงสปริง
ดูหนานุ่มสีฟ้าลายทางสลับขาว แม้สภาพยังดูใหม่ แต่ไร้ผ้าปู ทำให้สมชายแลเห็นลอยคราบเป็นด่างเป็นดวงอยู่หลายแห่ง แม้ไม่
อยากเดาว่าคราบเหล่านั้นเกิดจากสิ่งใด แต่ก็มั่นใจ ว่าคงไม่แคล้วเป็นคราบเลอะเทอะเปรอะเปลื้อนมาจากน้ำบางอย่าง ที่เขาก็
เคยทำหกรดอยู่บ่อยๆตอนอยู่กับพี่หน่อยและเกวลิน

สมชายแบกลังกระดาษเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางไว้ข้างเตียง มองสำรวจไปทั่วห้องอีกครั้ง หลังจากที่เคยมาดูคร่าวๆก่อนที่จะตัด
สินใจวางเงินมัดจำไว้กับเจ้เจ้าของกิจการ นอกจากเตียงนอนหนานุ่มที่ไร้ผ้าปู จนสมชายคิดได้ว่าคงเป็นสิ่งจำเป็นอันดับแรกที่
เขาต้องหาซื้อ จึงจะสามารถล้มตัวลงนอนได้ ยังมีตู้เสื้อผ้าทำจากไม้อัดลายสักอยู่ใกล้หัวเตียง เมื่อสมชายเดินไปเปิดออกดู มี
กลิ่นอับเล็กๆลอยโชยเข้าจมูก แสดงให้รู้ว่ามันไม่ได้ถูกเปิดใช้มานานแล้ว ด้านในตู้เขายังพบหมอนหนุนสีที่เคยขาว แต่บัดนี้มัน
กระดำกระด่าง มีร่องรอยคราบน้ำลายจากผู้ที่เคยใช้มาก่อน กับผ้าห่มบางๆสีทึมๆ พอหยิบมาคลี่ดมดู สมชายต้องรีบวางมันกลับ
ลงไปที่พื้นตู้ เพราะกลิ่นอับมันโชยออกมาค่อนข้างรุนแรง ปลอกหมอนและผาห่ม คงเป็นของจำเป็นอย่างที่สองและสามที่สมชาย
ต้องรีบหาซื้ออีกเช่นกัน

ริมผนังปลายเตียงมีประตูบานเล็กๆที่เปิดออกไปยังระเบียงแคบๆได้ สมชายจึงรีบเปิดออกดู สายลมเย็นก็พัดวูบเข้ามาขับไล่ความ
อึดอัดภายในห้องได้อย่างดี จนสมชายมั่นใจว่าเขาคงไม่ต้องพึ่งแอร์คอนดิชั่นแบบวินโด้ไทร์ ที่ติดอยู่เหนือขอบประตูทางออก
ระเบียง นอกเสียจากจำเป็นจริงๆ

สิ่งสุดท้ายที่สมชายสำรวจ คือประตูพลาสติคเล็กๆที่อยู่ใกล้ประตุทางออก อันเป็นประตูห้องน้ำ เมื่อเปิดเข้าไปยื่นหน้ามอง ห้องน้ำเล็กๆแคบๆ แต่พื้นกระเบื้องและผนัง รวมทั้งสุขภัณฑ์ต่างๆภายในห้องน้ำยังดูสะอาดใหม่ เขาจึงค่อยยิ้มออกมาด้วยความพึงใจ ที่
อย่างน้อยๆห้องน้ำก็ยังดูดีกว่าที่อื่นๆ พร้อมคิดว่าราคาค่าเช่าขนาดนี้ จะเอาอะไรนักหนา ห้องเล็กๆ แย่ๆกว่านี้ ตนเองก็ยังเคยอยู่มา
แล้วสมัยที่พักอยู่คนเดียวตามลำพัง

สมชายเริ่มลงมือจัดข้าวของที่อยู่ในลังกระดาษ รื้อเสื้อผ้าชุดทำงานสี่ห้าชุดออกมาแขวนไว้ในตู้ รวมทั้งเสื้อกางเกงใส่เล่นๆอยู่กับ
บ้านอีกจำนวนหนึ่ง หยิบใบประกาศนียบัตรที่เรียนจนจบปริญญาตรี สอดเก็บไว้ในลิ้นชักเล็กๆภายในตู้ รวมทั้งภาพถ่ายเก่าๆของมารดา จนกระทั่งถึงอัลบัมรูปของพี่หน่อย ที่ครั้งแรกตั้งใจจะเก็บไว้ในลิ้นชักเช่นเดียวกัน แต่ทว่าสมชายกลับเปลี่ยนใจถือติดมือ
มานั่งที่เตียง แล้วค่อยๆเปิดดูอีกครั้ง

หน้าแรกๆยังเป็นรุปของพี่หน่อยในวัยเด็กหญิงยิ้มแป้น ดูน่ารักไร้เดียงสา ต่อๆมาภาพเด็กหญิงเริ่มเปลี่ยนเป็นสาวน้อย ที่ถ่ายไว้ในสถานที่ต่างๆ ที่เธอเคยไปท่องเที่ยว จนหน้าหลังๆจึงเป็นรูปยามเป็นสาวเต็มตัว แล้วสมชายก็เพิ่งสังเกตุพบว่าทุกรูปที่พี่หน่อยถ่าย
แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้มสดใส แต่นัยต์ตากลับดูเศร้าหมองอย่างประหลาด คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาอุปทานไปแน่ เพราะแม้ขณะที่ไป
เที่ยวกับตัวเขา อย่างมีความสุข รูปที่ถ่ายออกมา นัยต์ตาก็ยังเป็นเช่นเดิม

"พี่ครับ..ผมขอโทษ..ถ้าผมรู้ว่าพี่จะจากผมไปเร็วเช่นนี้ เวลาสามปีที่อยุ่ด้วยกัน ผมจะรักพี่ จะทำให้พี่มีความสุขมากกว่านี้....ผมขอโทษ..."

สมชายได้แต่รำพึงเหมือนเพ้อออกมาตามลำพัง แต่ถ้าวิญญาณพี่หน่อยยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ คงรับรู้ได้ว่าสิ่งที่สมชายพูดออกมานั้น
มันคือความรู้สึกที่แท้จริงของเขา

ดูเหมือนจิตใจของสมชายจะตกอยู่ในภวังค์ เมื่อล้มตัวลงนอนหงายขวางเตียง ในมือยังคงถืออัลบัมรูปของพี่หน่อยแนบอยู่ที่อก
แล้วเคลิ้มหลับไป พลันสายลมแรงพัดผ่านเข้ามาทางประตูระเบียงห้องที่สมชายเปิดทิ้งไว้ ดั่งว่าเจ้าของรูปถ่ายใบนั้น รับรู้สิ่งที่
สมชายพูดออกมา นานเท่าใดไม่ทราบจนกระทั่งสมชายสดุ้งตกใจตื่น เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตุ

"ก็อกๆๆๆๆๆ..."

เสียงเคาะประตูห้องดังก็อกๆ ปลุกให้สมชายตื่นลืมตา ทั้งๆที่กำลังหลับฝันหวานถึงบทพิสวาทกับบรรดาสาวคนรักที่จากไป

"ก็อกๆๆๆๆ.." พอมีเสียงเคาะอีกครั้ง สมชายรีบผุดลุกขึ้นยืน เดินบิดตัวอย่างเมื่อยขบไปเปิดประตูห้อง

สายตาเห็นว่าผู้มาเคาะห้องเรียกนั้นคือสาวหน้าหมวยที่เคยพบกันเมื่อเช้า ยืนบิดแขวนไขว้ไปด้านหลัง ยืนอยู่หน้าห้อง ด้วยเสื้อ
ผ้าชุดเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เธอยังคงสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินตัวฟิตๆขารีบเล็ก รัดเว้าเข้ากับรูปร่างสูงเพรียวของหล่อน แต่จุดที่
สำคัญจนดึงดูดสายตาของสมชายให้จ้องมอง กับเป็นเป้ากางเกงยีนส์ที่รัดแน่น จนหว่างขาของผู้สวมใส่ นูนขึ้นมาเป็นรูปสาม
เหลี่ยมอวบใหญ่อย่างชัดเจน จนสมชายรีบเบือนตาขึ้นมามองหน้าหมวยแดงๆของเธอเตรียมอ้าปากถาม ว่าอรจิรามาปลุกเรียก
เขาด้วยธุระอันใด

"หม่าม๊ากลับมาแล้วค่ะ..อรเลยขึ้นมาตามให้พี่ชาย..ไปจ่ายค่าห้อง.."

อรจิรากล่าวเสียงแผ่วๆสั่นๆด้วยความอาย เมื่อเจอสายตาคมวาวของเขาโลมไล้รูปร่าง จนต้องก้มมองเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ ก็
ไม่เห็นว่ามันจะน่าเกลียดอุจาดตาแม้สักนิด ถึงแม้กางเกงยีนส์ตัวโปรดนี้มันจะฟิตไปบ้างก็ตามที แต่พลันที่สายตาเธอหลุบเลื่อน
จากใบหน้าหล่อเหลาของสมชาย ลงมองต่ำ เธอกลับยิ่งหน้าแดงด้วยความประหม่าอายหนักขึ้น เพราะเห็นเป้ากางเกงตุงๆของ
เขา มันตุงโป่งอวดขนาดสันฐานของสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน จนอรจิราต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองสบตา แล้วร้องบอกธุระของเธอด้วย
เสียงสั่นๆอายๆ

"อ้อ..สักครุ่ครับเดี๋ยวพี่ตามลงไป...ขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักนิดนะ..."

สมชายพูดจบก็หันหลังกลับ แล้วใจหายวาบเมื่อเริ่มรุ้สึกตัวว่า ขณะที่ออกไปยืนพูดกับสาวหน้าหมวยนั้น ท่อนลำของตนเองมัน
แข็งโด่อยู่ เพราะเนื่องมาจากฝันสวาทกับพี่หน่อยและน้องกัน ไม่รู้ว่ายัยหมวยนั่นจะทันสังเกตเห็นหรือเปล่า

"พี่ชายพักอยู่คนเดียวหรือคะ..."

สมชายสะดุ้งตกใจเมื่อมีเสียงร้องถามจากด้านหลังจากยัยหมวย แล้วค่อยนึกขึ้นได้ว่าตัวเขาเองพอพูดเสร็จดันลืมปิดประตูห้อง
แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น เมื่อผู้พูดค่อยสาวเท้าย่างเข้ามาอย่างวิสาสะ

"เอ้อ..ใช่ครับ..."

สมชายตอบเสียงอึกอัก แล้วหันกลับมายืนเผชิญหน้า ขณะที่อรจิราสาวเท้าผ่านพ้นแม่ธรณีประตูเข้ามาแล้ว ก่อนจะหยุดยืนห่าง
สมชายไม่ถึงเมตร

"อรไม่เห็นพี่ชายถืออะไรลงมาจากรถเลยนอกจากกล่องกระดาษใบนั้นใบเดียว..."

อรจิราสอบถามด้วยความอยากรู้ เพราะเท่าที่เธอเคยสัมผัสมา ส่วนมากผู้พักใหม่ที่เข้ามาพักแรมเดือน มักจะมีข้าวของติดตัวมา มากกว่าที่สมชาย ที่มีเพียงแค่กลอ่งกระดาษใบเดียวเท่านั้น

"เอ๊ะ..!...หรือพี่จะพักสั้นๆไม่กี่วันเองคะ..."

สาวหน้าหมวยอรจิรา ยืนอมยิ้มร้องถาม แต่ไม่กล้าประสานสายตากับสมชาย มุมมองยังคงหลุบต่ำลงพื้น จนสมชายเริ่มรู้สึกอึดอัด
ที่ท่อนลำในกางเกงมันยังไม่ยอมยุบอ่อนตัวลงสักที

"อืมมม..พี่คงพักหลายเดือนน่ะครับ..เดี๋ยวตอนเย็นๆค่อยไปหาซื้อข้าวของจำเป็นมาใช้..." สมชายตอบรัวๆ เหมือนอยากตัดบท
สนทนา แล้วรีบขยับตัวเบี่ยงเดินไปทางเตียง หวังให้พ้นสายตาจากดวงตากลมโตของสาวหน้าหมวยเสียที แต่พอเหลือบหางตา
มอง ใบหน้าหมวย ๆ ดวงตากลมโต กลับแลตามอย่างไม่ลดละ

"แล้วพี่ชาย...ทำงานหรือยังเรียนอยู่ค่ะ..." ดูเหมือนอรจิราจะอยากรู้เรื่องของสมชายไปทุกเรื่อง จึงเอ่ยปากซักถามด้วยน้ำเสียง
หวานๆ แต่ยังดีที่ไม่ขยับสาวเท้าก้าวเข้าไปในห้องลึกกว่านี้

"พี่ทำงานแล้วครับ.ว่าแต่น้องหมวย..เอ๊ย..ขอโทษ..น้องอร..ลงไปรอข้างล่างก่อนดีมั๊ย..พี่ขอเวลาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำก่อน."

คราวนี้สมชายเจตนา จะเรียกเธอว่าหมวย ไม่ใช่การเผลอเลอพลั้งปาก เจตนาของเขาอยากให้เธอโกรธ แล้วรีบลงไปจากห้อง
ของตนเอง แต่กลับผิดคาดนอกจากอรจิราจะไม่โกรธเมื่อโดนสมชายเรียกหมวยแล้ว เธอยังกลับยิ้ม แย้มริมฝีปากบางเรียวรูป
กระจับ

"ถ้าพี่ชาย..อยากจะเรียกอรว่าน้องหมวย ก็เรียกได้ค่ะ...ตามสดวก..อรลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะ.."

อรจิราพูดเสร็จก็รีบผลุนผลันเดินแกมวิ่งออกจากห้อง นึกแปลกใจตนเองเช่นกันที่ดันไปพูดเช่นนั้น ยินยอมให้เขาเรียกเธอว่า
หมวยเป็นคนแรกโดยที่เธอไม่โกรธ ซ้ำยังรู้สึกดีใจเสียอีกด้วย

เมื่ออรจิราเดินหายลับไปจากประตูห้องแล้ว สมชายถึงกับถอนหายใจดังพรืด ก้มลงมองเป้ากางเกงแข็งโด่ของตนเอง
แล้วขำจนอดหัวเราะฮึๆออกมาไม่ได้..ที่มันดันทำเขาขายหน้า จากนั้นรีบเดินไปล็อคประตูห้องแล้วจึงเปลื้องผ้าเข้าไปอาบน้ำ
สายน้ำฝักบัวเย็นๆ ช่วยลดอุณหภูมิในร่างกายจนสดชื่น และยังทำให้ท่อนลำแข็งโด่นั้น ค่อยๆยุบตัวอ่อนลงมาจนเป็นปรกติ

สนุก มันส์มาก เสียว ขอบคุณมากครับที่แบ่งปัน

สมชายท่าทางจะอัดอั้นมานาน เจอแต่กางเกงยีนส์ฟิต ๆ ถึงกับออกอาการเลย 555 

ยังคงตามลุ้นเสมอว่า ในภาคสอง  เรื่องราวจะเป็นไปเช่นไร  กับวงเวียนชีวิตของพระเอก

ปักธงเด็กสาวไปอีกหนึ่งนะครับ เก็บไว้ไม่ได้

็คุมตัวเองให้อยู่เด้อปักธงไปทั่ว

บางทีสมชายก็ดูเป็นผู้ชายที่มุ่งมั่นพยายามนะ บางทีก็กลายเป็นคนเล่นๆแฮะ

น้องหมวยจะโดนพี่ชายเปิดซิงไหมเนี่ย

เริ่มภาคสองก็เจอสาววัยรุ่น หน้าแดงใส่แบบนี้คงต้องขอติดจามต่อเนื่องแล้ว

หมวยน้อยกำลังเล่นกับไฟอยู่นะลูก