🧡 XONLY 🧡

หมวยอรจิรา นักศึกษา ผู้อยากเรียนรู้เรื่องรัก



แจงสาวร้อนรัก ที่เก็บความสาวไว้ให้สมชายคนแรก



กันทิมา รักแรกที่ยากจะหักใจลืม
 [size=8][backcolor=#FFFF66]กดอ่านก่อนอ่านผลงาน[/backcolor][/size]  

สมชายพลัดหลุดหลงเข้าไปในกลุ่มสาวน้อยสาวใหญ่ ที่ยืนมุงล้อมรอบกระบะไม้ที่ใส่ชุดชั้นในหลากหลายสีและยี่ห้อ
จนกระทั่งอรจิราเลือกกางเกงชั้นในสีสวยได้ตัวหนึ่ง รีบยัดใส่มือให้เขาช่วยถือไว้ทันที

"พี่ชายขา..ช่วยหมวยถือตัวนี้ไว้ก่อน..หูยยย สวยๆทั้งนั้น ราคาก็ถู๊กถูก.."

อรจิราพูดพร้อมยัดกางเกงชั้นในตัวที่เธอแย่งชิงเลือกมาได้ใส่มือสมชาย ที่ถือรับไว้ด้วยสีหน้างงๆ เหว๋อๆ แล้วเห็นว่าเธอกำลัง
รื้อกองกางเกงชั้นในกองมหึมา เพื่อเลือกตัวที่เธอถูกใจ ยัดใส่มือของสมชายมาเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงสาวใหญ่สองคน
แอบนินทาเข้าหู

"อุ๊ย!..ภา..เธอดูผัวเมียคู่นั้นสิ..น่ารักจัง มาช่วยเมียเลือกกางเกงลิงด้วย..อิอิ."

"อืมม..ช่าย..ผัวก็รูปหล่อ เมียก็น่ารัก..แหมมม..เห็นแล้วอิจฉา ถ้าตาแก่ที่บ้านมันทำแบบนี้ได้ ชั้นคงปลืมใจตายแน่
เลยเธอ.."

"จริงด้วยเลยแหละภา..ตาแก่ของชั้น แค่ชวนมาห้าง มันยังไม่อยากจะมาเป็นเพื่อนเลย.."

สองสาวใหญ่แอบนินทาด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มที่เห็นสมชายช่วยถือกางเกงชั้นในที่อรจิราเลือกไว้ได้ พาลคิดไปว่าทั้งสอง
คนคงเป็นคู่ผัวตัวเมียกันไปเสียฉิบ สมชายได้แต่ทำหน้าเหว๋อ แม้จะถูกเข้าใจผิด ด้วยว่าเขาก็เป็นคนขี้เกรงใจจึงยังคงยืนนิ่ง
ช่วยอรจิรา ถือกางเกงในที่เลือกได้ จนเธอพึงพอใจ จึงเดินผละออกมาเพื่อนำไปคิดเงิน ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคัก ของ
สาวๆที่แลเห็นการกระทำของเขา

"ขอบคุณนะคะพี่ชาย..ที่ช่วยหมวยถือชั้นใน..ไม่งั้นหมวยคงเลือกตัวที่สวยถูกใจไม่ได้ขนาดนี้.."

เสียงหวานๆของอรจิรา และท่าทางออเซาะ เอนหัวอิงไหล่ ขณะที่เดินออกมาจากซุ้มขายกางเกงชั้นในลดราคา ทำให้สมชาย
คิดว่าสาวหน้าหมวยผู้นี้คงกำลังเข้าใจผิด คิดว่าตัวเขามีจิตปฏิพัตรในตัวหล่อนเป็นแน่ สมชายคิดไว้ว่าเวลาอยู่กันสองต่อสอง
ในรถ จะต้องพูดจาให้อรจิราเข้าใจเสียใหม่

"พี่ชาย..เดี๋ยวเราไปทานข้าวเย็นกันนะคะ..ไปทางนี้ค่ะ..หมวยอยากทานอาหารญี่ปุ่น..."

ดูเหมือนอรจิราจะเข้าใจผิดไปจริงๆ เพราะเธอคิดว่าเธอสามารถที่จะบงการชีวิตของสมชายได้ เมื่อเธออยากหรือต้องการสิ่งใด
เขาจะต้องตามใจเธอ แต่ครั้งนี้สมชายกลับปฏิเสธ

"ไม่ละ..พี่อยากทานอาหารที่ฟาสฟู๊ด..เชิญน้องหมวยคนเดียวแล้วกัน.."

สมชายพูดจบ เอื้อมมือปลดมือของอรจิราที่ยึดแขนเขาควงไว้ออก แล้วรีบเดินผละจากมา ทิ้งให้อรจิราทำหน้าเหว๋อ อยู่เพียง
ครู่เดียว เธอก็รีบวิ่งเหยาะๆ ไล่ตามจนทัน แล้วฉวยมือยึดควงแขนสมชายใหม่อีกครั้ง

"ทานกันที่ฟาสฟู๊ดก็ได้ค่ะ..หมวยก็เบื่ออาหารญี่ปุ่นเช่นกัน.."

อรจิรากลับเปลี่ยนใจกระทันหัน เมื่อแลเห็นว่าสมชายไม่ยินยอมทำตามความต้องการของเธอ จึงรีบวิ่งเหยาะๆเข้าไปหา แล้ว
ควงแขนสมชายใหม่อีกครั้ง จากนั้นพากันเดินไปจนถึงฟาสฟู๊ด สมชายเป็นฝ่ายเดินไปยืนเข้าแถวซื้อคูปองค์ กลับมายื่นให้
สาวหน้าหมวยฉบับหนึ่ง แล้วเดินไปผละจากไปหาอาหารที่ตนเองอยากทาน ทิ้งให้อรจิรายืนเก้อๆอยู่หน้าห้องขายคูปองค์

"อุ๊ย!..พี่ชายคะ.." ขณะที่กำลังต่อแถวเพื่อสั่งราดหน้าจากร้านดังในห้าง สมชายกลับได้ยินเสียงสูงๆหวานๆ ร้องทักจากทาง
ด้านหลัง ด้วยน้ำเสียงที่คุ้นหู ครั้นพอหันกลับไปมองทางต้นเสียง เขาแทบอยากที่จะหายตัวได้ในฉับพลัน
เพราะเจ้าของเสียงที่ทักสมชายอยู่นั้นคือโจทก์เก่า ยัยแจงนั่นเอง

"ไม่ได้เจอพี่ชายตั้งหลายปี..เป็นยังไงบ้างคะ.." แจงหรือจันทร์จิรา ทักถามพร้อมเดินตรงเข้ามาจับแขนสมชายเขย่าด้วยความ
ดีใจที่ได้พบเจอ

"เอ้อ..สบายดีครับ..แจงมากับใครหรือ ไอ้เอกล่ะ มาด้วยหรือเปล่า..."

สมชายทักถามไปตามมารยาท พร้อมมองเบื้องหลังสาวแจง ที่บัดนี้เธอสวมใส่ชุดไพรเวท ไม่ใช่ชุดนักศึกษาอีกแล้ว แต่ไม่พบ
ว่าเธอมากับไอ้เอก เพื่อนเก่าของเขาแล้ว แต่กลับมีสาวหน้าแฉล้มยืนอยู่ข้างๆเสียแทน

"แจงมากับเพื่อนค่ะ..ยัยอุ้ม..เพื่อนแจง..นี่พี่ชาย..เพื่อนเก่าของเรา..."

แจงร้องตอบคำถามของสมชาย พร้อมแนะนำให้เขารู้จักเพื่อนสาวของเธอ ที่ยืนมองจ้องหน้าสมชายเขม็ง เหมือนกำลังรำลึก
ว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้ที่ไหนมาก่อน พอนึกขึ้นได้เธอทำหน้าอายๆเขินๆ แล้วรีบยกมือไหว้เมื่อเพื่อนสาวแนะนำให้รู้จักกัน

"ไอ้เอกไม่มาด้วยรึ.." สมชายถามย้ำอีกครั้งถึงเพื่อนสนิท ที่รับรู้กันว่าเป็นแฟนกับจันทร์จิรา จนเธออึกอัก สักครุ่ค่อยตอบออก
มาด้วยเสียงเบาๆ

"แจงเลิกกับพี่เอกแล้วค่ะพี่ชาย..ตอนนี้เป็นโสด..."

แจงตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆในประโยคแรก แฝงแววเศร้าสร้อยเล็กๆ แต่ประโยคสุดท้ายที่เธอบอกว่าตอนนี้เป็นโสด กลับ
สดใสขี้เล่น เหมือนเช่นเคย สมชายได้แต่รับฟัง ไม่ถามหาเหตุผลการเลิกกันของเพื่อนทั้งสอง

"พี่ชายมาคนเดียวหรือมากับใครคะ...ยัยเกวมาด้วยมั๊ย..." สมชายยังไม่ทันตอบ พนักงานที่ขายก๋วยเตี๋ยวราดหน้าชิงร้องถาม
ขึ้นมาเสียก่อนว่าเขาจะสั่งอะไร

"หมี่กรอบราดหน้าครับ..."

สมชายร้องสั่งอาหารเสร็จก็ยืนรอเพียงครู่เดียวก็ได้อาหารตามสั่งถือหันกลับมา โดยที่จันทร์จิรายังคงยืนคอยรอฟังคำตอบ
สมชายไม่แน่ใจเลยว่าเกวลินจะเอาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขากับเธอ ไปบอกเพื่อนๆคนใดบ้าง จึงอ้ำอึ้งไปเล็กน้อย
ก่อนจะตอบกลางๆไปว่า

"พี่มาคนเดียวครับ...เดี๋ยวขอตัวไปหาที่นั่งก่อนครับ.." สมชายตอบเสร็จ เตรียมตัวที่จะเดินผละจากไป แต่แจงกลับรั้งตัวเขา
ไว้ แล้วลากแขนพาเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกับเธอ

"อุ้ม..ตัวเองสั่งอาหารไปก่อนนะ..เค้ามีเรื่องที่จะคุยกับพี่ชายต่อ..."

แจงหันไปบอกเพื่อนสาวชื่ออุ้ม แล้วตนเองก็จับแขนสมชายยึดไว้แน่น ก่อนจะพาไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ที่หล่อนจับจองเอาไว้ แล้ว
เพียงครู่เดียวหางตาของสมชายก็แลเห็นอรจิรา กำลังเดินเข้ามาหา ที่โต๊ะอาหารที่สมชายนั่งอยู่กับแจง

เมื่อสาวหน้าหมวยและเห็นชายหนุ่มที่ตนเองหมายปอง นั่งอยู่กับสาวรุ่นพี่ที่เธอไม่รุ้จัก ก็รีบถลันเดินเข้ามาหา แล้วร้องถามเสียง
ห้วนๆด้วยความหึงหวง

"ใครคะพี่ชาย..." เมื่อถามเสร็จ ดวงตากลมโตของหล่อนกลับเพ่งจ้องมองสาวคู่อริที่นั่งอยู่ตรงหน้าแบบเอาเรื่อง

"เพื่อนเก่าพี่น่ะ.." สมชายตอบไปตามความจริง พร้อมรับรู้ถึงรังสีอัมหิต ที่กำลังจะเกิดขึ้นที่โต๊ะอาหาร เมือแลเห็นแจงจ้องมอง
อรจิรากลับด้วยสายตาคมเข้มของหล่อน

"ใครคะพี่ชาย..." เสียงถามกลับดูเหมือนห้วนๆเช่นกัน ทำเอาสมชายเริ่มอึดอัด

"เอ้อ..น้อง..ลูกเจ้าของอพาร์ทเม้นท์ที่พี่เช่าอยู่น่ะ..."

สมชายตอบกลับเรียบๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ ให้ความสำคัญกับสาวทั้งสอง แล้วรีบตักราดหน้าเข้าปากด้วยท่าทีหิวๆ ทำหน้าเฉยๆ
อรจิราเลยถือโอกาสทรุดตัวลงนั่งข้างๆสมชายโดยไม่ได้รับเชิญจากเจ้าของโต๊ะ พร้อมพูดเสียงอ่อนหวาน

"หูย..หมี่กรอบราดหน้า..น่ากิ๊นน่ากิน..พี่ชายสั่งร้านไหนคะ..หมวยจะได้ไปสั่งทานบ้าง..."

เสียงหวานๆของอรจิราพูดกับสมชาย โดยไม่ใส่ใจอีกสาวหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงหน้า นิสัยของแจงหาได้เคยยอมใคร เมื่อเจอสาวรุ่น
น้องทำหยามหยันเช่นนี้ หล่อนจึงอดที่จะประชดเปรียบเปรยขึ้นมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวไม่ได้

"โตป่านนี้แล้ว..ไม่มีสมองคิดหรือคะน้อง ว่าอยากจะทานอะไร ถึงต้องทานตามคนอื่นด้วย..น่าสงสาร..." แจงพูดเสร็จก็อมยิ้ม
ด้วยความหมั่นไส้

"ของอร่อย..ใครๆก็อยากทานทั้งนั้นแหละค่ะพี่...หรือว่าพี่ไม่อยากทาน..."

สาวหน้าหมวยตอบโต้กลับ ด้วยน้ำเสียงและกิริยาที่ไม่ต่างกัน ทำเอาสมชายเกือบสำลักหมี่หรอบที่ตักใส่ปาก ทำได้เพียงหัน
ไปมองหน้าสองสาวสลับกันไปมา แต่ก่อนที่จะมีการปะทะคารมกันมากกว่านี้ พอดีเพื่อนสาวของแจงเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะได้
ทันเสียก่อน

[post]"คุยอะไรกันคะ..อะไรอร่อยหรอแจง..อุ้มได้ยินเสียงถามกัน..."

สาวหน้าแฉล้มเพื่อนสาวของแจงพูดโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนที่เธอออกไปสั่งอาหาร พูดจบก็ทรุดตัวลงนั่งข้างแจงเพื่อน
ของเธอ สมชายถึงถอนหายใจออกมาเบาๆ นึกขอบใจอุ้มที่เข้ามาขัดจังหวะวิวาทห์ ได้ทันการ

"พูดถึงก๋วยเตี๋ยวราดหน้าน่ะอุ้ม..เขาว่าเจ้านี้อร่อย..." แจงตอบเพื่อนสาว พร้อมปรับสีหน้าเป็นปรกติ

"คงงั้นแหละแจง..อุ้มสั่งมาทานเหมือนกัน..นี่ไงเส้นใหญ่ราดหน้า.." สาวอุ้มพูดตอบเสียงหวานๆเล็กๆ ยิ้มๆ อายๆพร้อมวางจานก๋วยเตี๋ยวที่เธอถืออยู่ลงบนโต๊ะ

"งั้นแจงคงต้องไปสั่งของอร่อยทานเหมือนกันแล้วละ หมี่กรอบราดหน้าใช่มั๊ยคะพี่ชาย...คงอร่อยใช่มั๊ยคะ..."

แจงพูดเสียงหวานเป็นพิเศษ พร้อมทำหน้าตาอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เน้นตรงคำว่าอร่อยใช่มั๊ยคะ...จนสาวหน้าหมวยฮึดฮัดขัดใจ ที่ดัน
มีคนมาอยากทานอาหารเหมือนพี่ชาย..ของเธอ แถมยังตัดหน้าลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปชิงต่อแถวสั่งราดหน้าได้ก่อนอรจิราเสียด้วย
ซ้ำ จนอรจิรากระฟัดกระเฟียดลุกจากเก้าอี้ไปไปยื่นต่อแถวด้านหลังแจงอีกคน[/post]

เกิดศึกชิงรักกันละสิ

  บอกตามที่ใจคิดตอนนี้เลยนะ อ่านแล้วก็ได้อารมณ์เหมือนเดิมยอดมาก แถมตอนนี้อารมณ์ผมก็เหมือนสมชายเลย คือ เบื่อ ๆ อยากอยู่คนเดียวไม่ยุ่งเกี่ยวกับสาวใดมากกว่า แต่งได้ดีมากครับ

ตามดูชั้นเชิงของพระเอกว่า จะอยู่ในท่ามกลางดงดอกไม้ได้ยังไง  ลุ้นตลอด

อิจฉาพี่สมชาย สาวๆรุมล้อม

เอาแล้วเจอสาวคนแรกที่ทำวีรกรรมเด็ดไว้เมื่อตอนแรกๆ

บักหำหอม

ถึงจะจน แต่สาวๆก็มาไม่ขาดเลยพ่อคุณเอ้ย ดวงนารีอุปถัมภ์จริงๆ

สาวแจงยังคงชอบแกล้งคนอื่นเหมือนเดิม

การผระทะคารมของสองสาวคู่นี้ช่างออกมาแบบน่ารักน่าเอ็นดู...
ต้องขอบอกเลยฝีมือการแต่งเรื่องนี้ของคุณนะขั้นสุดยอดมาก ทั้งประสบการณ์ทั้งลีลาการเดินเรื่อง ทั้งความคิดในการใส่ตัวละครเข้าฉากมา  ..สุดยอดมาก ..ถ้าเอาไปทำหนังน่าจะสนุกมาก ๆ....

ปวดกบาลแทนพี่ชาย จัดการยังไงละทีนี้

ขอบคุณมากๆครับ ผมตามอ่านทุกตอน สนุกมากๆ ครับ