ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

วัน(ไม่)ธรรมดาของแฟนผม เล่ม2 (NTR) ตอนที่11

เริ่มโดย Malangpor43, ตุลาคม 14, 2022, 04:01:42 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

เดช12341








Teerapong2534

อ้างจาก: Malangpor43 เมื่อ ตุลาคม 14, 2022, 04:01:42 หลังเที่ยงกลับมาแล้วสำหรับผลงาน วันไม่ธรรมดาของแฟนผมเล่มที่2 โดยจะเริ่ม อัปเดต ตอน 1 และ 2 ทางรี้ดอะไรท์ ในวันที่ 15 ตุลาคม ฝากติดตามและเป็นกำลังใจด้วยนะครับ

ส่วนคนที่ยังไม่อ่านเล่ม1 สามารถอ่านได้ที่  https://xonly8.com/index.php?topic=257937.0;topicseen

[/center]

สามารถติดตามผลงานได้ที่ 
เพจเฟสบุค  https://www.facebook.com/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B8%A5%E0%B8%87-%E0%B8%9B%E0%B8%AD-104289228919298/?ref=pages_you_manage
เว็ป readawrite
https://www.readawrite.com/action=user_page&user_id_publisher=7318312


โดยเร็วๆนี้ จะมีขายเป็นรูปเล่ม ทาง ธัญวลัยด้วยเช่นกัน
https://www.tunwalai.com/profile/11935483/%e0%b9%81%e0%b8%a1%e0%b8%a5%e0%b8%87-%e0%b8%9b%e0%b8%ad?page=1#main-profile_story
 
[/color]
ฝากเป็นกำลังใจและติดตามด้วยนะครับ ขอบคุณครับ ::Thankyou::
[/size]






ณ ห้องเรียนวิชาชีวะเคมี

 

ในขณะที่การบรรยายเนื้อหาที่สุดแสนหน้าเบื่อกกำลังดำเนินไป ก็มีผู้หญิงผมยาวสลวยสีดำนั่งเอามือเท้าคาง พลางสับผงกเป็นช่วงๆ จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่ตรงที่ มุมห้องมุมนึง

 

"แพรวๆ!!นี่ยัยแพรว!! อาจารย์จะเช็คชื่อแล้วตื่นก่อน" แพรวสดุ้งนิดๆ พร้อมเบิกตาตื่นอย่างๆ ช้า พลางบิดขี้เกียจ พร้อมพูดด้วยเสียงงัวเงีย

 

"จบคาบละหรอ~~~ ง่วงจัง"

"ค่าจบแล้วค่า รู้งี้ไม่น่าปลุกนะ เด้ะนี้นอนน้อยหรอยะ หัดบอกแฟนแกน้อยๆ หน่อยนะ ไม่มีแรงแรงมาเรียนแบบนี้ก็ไม่ไหวนะแก อิอิ" เพื่อนสาวของแพรว พูดแซวพลางกระแซะที่ไหล่เป็นการหยอกล้อ

"บ๊า ช่วงนี้แค่ติดซีรี่ย์ส หย่ะ อิจฉาหล่ะซี๊ 5555" ทั้งสองคนพูดคิดกันหัวเราคิกคักอยู่ที่มุมห้อง จนอาจารสาวถึงกับแซว "แหมยัยแพรวา ตื่นมานี่ฝอยกันใหญ่เลยนะเธอ คาบหน้าเด้ะจับมาให้นั่งหน้าซะนี่." ทั้งห้องที่ได้ยินก็หัวเราะคิดคักกันใหญ่ไม่เว้นแม้แต่แพรวเองที่โดนแซวด้วยเช่นกัน

 

สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพรวตอนนี้ก็เรียนอยู่ปี 3 คณะวิทยาศาสตร์สาขาเคมี ตลอด3 ปีที่ผ่านมา หนูผ่านเรื่องราวมาเยอะและมากมาย มีความสุขบ้างมีลำบากบ้างประปรายโดยเฉพาะช่วงที่ผ่านมาไม่นานนี้ ที่นิว แฟนของหนูเกิดปัญหาขึ้นทั้งเรื่องเงินและเรื่องเรียน และด้วยอะไรหลายๆ อย่างจึงกระทบต่อสุขภาพของนิวด้วยเช่นกัน

 

และด้วยที่หนูเป็นคนที่มีความต้องการสูงด้วยแล้วการที่ไม่ได้มีอะไรกันนานๆ เข้าหนูเองก็มักจะงี่เง่าใส่นิวบ่อยๆ อาจจะเรื่องเล็กบ้างใหญ่บ้างก็เถอะ แต่ก็ล้วนเริ่มจากความเอาแต่ใจของหนูทั้งนั้นเอาจริงๆ แล้วนิวน่าจะปวดหัวกับหนูพอดูเลยแหละ >///<

 

และความงี่เง่าของหนูก็ดำเนินต่อไป จนกระทั่งวันที่หนูได้ปลดปล่อยความต้องการ ที่กักเก็บมานานแสนนานไปในรวดเดียวของวันมันทั้งเร่าร้อนและรุณแรง จนหนูแทบจะสลบคาเตียงไปพร้อมท่อนเอ็นอันเขื่องของลุงไม้ พอย้อนคิดถึงทีไร หนูยังรู้สึกร้อนวูบไปทั่วท้องน้อยอยู่เลย >///< ก็ครั้งนั้นดันเล่นซะหนักเลยนี่นา

 

แต่ก็ด้วยเพราะเหตุนี้แหละ ความงี่เง่าความเอาแต่ใจของหนูก็ไม่มีเลย และชีวิตคู่ของทั้งหนูและนิวเองก็กลับมาสงบอีกครั้ง เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเหมือนกันนะ ปกติทุกๆ 2วันอย่างต่ำหนูต้องได้งอนแล้วแน่ๆ ครั้งนึง แต่ว่านี่ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วน๊าที่เราไม่ได้ทะเลาะกันเลย ก็แอบภูมิใจในตัวเองนิดนึงนะเนี้ยที่ไม่งี่เง่าแล้ว อิอิ

 

ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ ระหว่างหนูและลุงไม้นั้น จริงๆ แล้วก็เป็นอะไรที่พูดยากเหมือนกันนะเพราะอะไรหน่ะหรอ หนูไม่มีความรูสึกเชิงชู้สาวอะไรแบบนั้นเลยหน่ะสิ หนูรู้สึกกับลุงไม้แค่เหมือนญาติผู้ใหญ่ที่หนูเคารพเท่านั้นเอง แม้ทางด้านร่างกาย เราจะเลยเถิดกันไปถึงขั้นนั้นแล้วก็เถอะ

 

ส่วนเรื่องที่ว่าหลังจากวันนั้นที่ เราได้ปลดปล่อยสาดไฟราคะใส่กันอย่างเต็มเหนี่ยวนั้นเป็นอย่างไรต่อ ไว้หนูจะมาเล่าให้ฟังนะคะ ^^ เอาเป็นว่า ทั้งหนูและลุงไม้ก็กลับมาได้ตกลงเรื่องพวกนั้นไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว และดูเหมือนลุงไม้เองก็คิดแบบเดียวกันกับหนูนะ ที่แกเห็นหนูเป็นแค่หลานสาวคนนึงเท่านั้นเอง

 

"เอาหล่ะ เช็คชื่อเสร็จเรียบร้อย ก็ ใครที่ยังส่งงานไม่ครบ อาจจารย์รับเลทสุดแค่ 1 อาทิตย์นะ รีบๆ ส่งกันหล่ะพวกเธอหน่ะ" หลังพูดจบ นักศึกษาทุกคนก็ทยอยเดินออกจากห้องเพื่อพักเบรคเตรียมตัวเรียนในวิชาต่อไป ส่วนแพรวก็เลือกที่จะเอาหน้าฟุบลงที่โต๊ะพร้อมหนุนแขนตัวเอง

 

"เออแก ชั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ไม่สบายรึเปล่าเนี้ย ดูเหนื่อยๆ นะ กินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อมาฝาก" จริงๆ หนูก็อยากไปด้วยอยู่หรอกนะ แต่หนูไม่มีแรงเลยหน่ะซี่ ช่วยไม่ได้คงต้องกาแฟซักหน่อยแล้วสิไม่งั้นคาบต่อไปหนูอยู่ไม่จบคาบแน่ๆ

"งั้นแกซื้อกาแฟเย็นให้หน่อยสิ หวานน้อยนะ" เห้อออ ไหนๆ ก็ปล่อยเร็วแล้วกว่าคาบต่อไปจะมาก็อีกตังเกือบชั่วโมงของีบเล่นๆ เอาแรงหน่อยละกัน ส่วนสาเหตุที่หนูต้องนอนเป็กผักในห้องเรียนตอนนี้ก็............

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อเช้าของวันนี้ เวลา 05.17

 

"งืมม ออกไปแล้วหรอที่รัก." นิวพูดออกมาแบบงัวเงีย พลางเอาหัวซุกลงที่หมอนเพื่อหลบแสงสว่างจากห้องน้ำ

"ใช่แล้ววันนี้เค้าว่า น่าจะเช้าเร็วอ่ะเลยออกไปไวหน่อย .......งั้นเค้าไปแล้วนะฝันดีนะคะ ^^" แพรวก้มลงไปหอมที่แก้มของนิวเบาๆ แล้วเดินออกไปพร้อมปิดประตูอย่างเงียบเชียบ

 

แพรวเดินออกมาจากหอด้วยท่าทีร่าเริงเหมือนอย่างเคย และตรงดิ่งไปที่ป้อมยามเหมือนทุกที "อรุณสวัสดิค่า ^^" แพรวเดินไปทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

 

"อ้อ หวัดดีจ่ะ จะว่าไปวันนี้มาแต่เช้าจังหล่ะ."

"เมื่อคืนหนู นอนเร็วอ่ะสิ วันนี้เลยตื่นเช้าอ่ะ คิดว่าพระอาทิตย์จะขึ้นไวซะอีก ยังมืดอยู่เลยแฮะงั้นขอหนู ขอเข้าไปนั่งข้างในแปปนึงสิ"

"อ้อ เชิญเลยๆ ตามสบายนะๆ เอ้อ มีน้ำร้อนด้วยชงอะไรกินได้เลยนะ" แพรวขานรับพร้อมเดินเข้ามาในป้อมยามแล้ววางสำภาระราวต่างๆ กับเป็นเรื่องปกติ จากนั้นก็เดินไปตรงกาน้ำร้อน

"ลุงไม้เอากาแฟมั้ยคะหนูชงให้."

"จะว่าไปซักนิดก็ดีเหมือนกัน งั้นรบกวนด้วยนะหนูเอาเหมือนเดิมนะ" แพรวค่อยๆ หยิบแก้วออกมาทั้งสองใบ พร้อมฉีกซองโอ**ติน จากนั้นก็ใส่น้ำตาลช้อนชานิดๆ ส่วนอีกใบของลุงไม้ก็ ใส่กาแฟนิดหน่อย กับผงโอ**ตินและน้ำตาล ลงไปในแก้วใบเล็กอีกใบ เพียงกดน้ำลงความหอมก็พวยพุ่งออกมาจากแก้วอย่างๆ ช้าๆ

 

"เรียบร้อยค่ะ ^^." แพรวค่อยๆ วางแก้วเสิรฟลงอย่างเบามือ จากนั้นก็หยิบแก้วของตัวเองแล้วเดินดูของนั่นนี่ที่อยู่ในป้อมยามเล็กๆ พลางจิบโอ**ตินไปพลาง จนกระทั้งไปสดุดตากับอะไรบางอย่าง

 

"เสื้อ นี่ของใครอ่า" แพรวพูดพลางเหงนมองเสื้อรปภ.สีฟ้า แขนสั้นที่ดูใหม่ๆ แขวนอยู่ พร้อมหมวก

"ของไอ้เทิดมันนั่นแหละ ประจำแหละนะมันไม่ค่อยชอบใส่ก็เลยแขวนไว้อย่างนั้น เผื่อเจ้านายมาตรวจหน่ะ" ลุงไม้ตอบพลางจิบกาแฟไปพลาง พร้อมนั่งเขียนงานอะไรซักอย่าง

 

เสียงในห้องเงียบไปซักพัก จนกระทั่ง "ลุงๆ อิอิ เป็นไงมั่งหนูใส่น่ารักป้ะ 5555" ลุงไม้ ค่อยๆ หันไปมอง ก็พบกับแพรวที่สวมชุดยามไว้แบบเล่นๆ ไม่ได้ติดกระดุม พร้อมกับหมวกไว้เป็น พร็อพเสริมความน่ารัก จากนั้น แพรวก็หยิบปากกาสีดำในห้องมาวางทาบที่ ใต้จมูกให้ ติ๊ต่างว่าเป็นหนวด และทำคิวขมวด พร้อมพูดเสียงห่ามๆ ล้อเลียนแบบผช.

 

"หวัดดีฮะ ผมมาสมัครงานฮะ ลูกพี่" ลุงไม้ที่เห็น แพรวเล่นซุกซนเป็นเด็กๆ ก็อดที่จะขำและยิ้มตามไม่ได้ ตัวเองจึงแกล้งตามน้ำไปด้วย "หุ่นขี้ก้างแบบนี้ไม่รับหรอกนะ 5555" ลุงไม้พูดแซวไปขำไป แพรวทำท่าทีแกล้งงอน พร้อมเดินไปนั่งที่ตักลุงไม้ "มาให้หนูช่วยเลย เห็นเขียนมาซักพักละ ^^"

 

ด้วยความที่หนูเห็นลุงไม้แกวุ่นๆ มาซักพักละจึงอาสาช่วยแกหน่อยละกัน ไหนๆ หนูก็รบกวนแกหลายเรื่องเลย >< และด้วยเหตุนี้หนูจึงนั่งตักแกอย่างนั้น และให้แกสอนนิดหน่อยเพราะมันก็ไม่ได้ยากอะไร

 

สำหรับหนูแล้ว เห็นลุงไม้ทีไร หนูมักจะคิดถึง คุณตาของที่เสียไปในตอนที่สมัยยังเด็ก หนูเลยชอบที่จะมาคลอเคลียกับแกบ่อยๆ มันทำให้หนูรู้สึกเหมือน มีญาติผู้ใหญ่คนนึงเลยแหละ

 

เมื่อเขียนมาได้ซักพัก หนูเองก็เริ่มรูกสึกถึงอะไรมาดุนๆ ที่บั้นท้ายหนูเบาๆ จริงๆ หนูก็ไม่ได้อยากจะให้มันออกแนวนี้หรอกแต่พอเป็นแบบนี้แล้วหนูก็อดแกล้งไม่ได้ หนูค่อยๆ แอ่นบั้นท้ายเบียดๆ ท่อนซุงที่กำลังจะก่อตัวขึ้นๆ

 

ระหว่างนั้นก็เขียนไปเรื่อยๆ ยิ่งเวลาผ่านไป ดูเหมือนท่อนซุงที่ดันก้นหนูมันยิ่งแข็งและชัดขึ้น แม้ลุงไม้จะพยายามๆ ถอยตัวออกมา แต่ก็หนูเองก็แอ่นก้นตามไป >//< เพราะเอาจริงๆ เราก็ไม่ได้มีอะไรกันบ่อยขนาดนั้นถึงช่วงแรกๆ หนูจะค่อนข้างรบกวนบ่อยก็เถอะแฮะๆ

 

เพียงไม่นานแพรวก็เขียนจนเสร็จภายในไม่ถึง 5นาที "เสร็จแล้ววว ^^" แพรวพูดขึ้น พร้อมหันไปมองลุงไม้ที่อยู่ด้านหลัง

"โหเขียนเร็วนะเนี้ย ช่วยได้เยอะเลยขอบใจหนูมากนะ" ลุงไม้พูดพร้อมเอามือวางที่หัวและลูบเบาๆ แพรวค่อยๆ ยื่นหน้าไปถามใกล้ๆ พร้อมตาใสๆ และหน้าที่เขินอาย

 

"แข็งเพราะหนูหรออ >///< ว่าแต่......เอาถุงมามั้ยคะ"

"อะ...ๆ ..เอามาสิ ลุงพกตลอดแหละ" แพรวเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าเซ็ง พร้อมถอนหายใจราวกับผิดหวังในอะไรบางอย่าง ลุงไม้ที่เห็นแบบนั้นจึงประเคนมะเหงกเบาๆ ไปที่หัวของแพรว

"นี่แหนะ! ยัยตัวแสบรู้นะคิดอะไร"

 

"อะไรเล่า มีก็มีสิ >///<ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อยย" แพรวค่อยๆ ลุกขึ้นและปัดเอกสารไปด้นข้างแบบไม่ใยดีแล้วนั่งบนโต๊ะ หันหน้าเข้าหาลุงไม้ เท้าเปล่าๆ ที่ซุกซนค่อยๆ กดไปตรงกลางเป้ากางเกงแล้วถู ท่อนซุงที่แข็งตระง่านอย่างแผ่วเบา

 




Teerapong2534

น้องแพรวเป็นเด็กขี้เงี่ยนนะเนี่ยถูกตัวนิดหน่อยก็สู้ตลอด