หลง ตอนที่ 10 (ผลงานสุดคลาสสิคครับ-copy)by Doana

[mathmath]

หลง#10
..........

แม้จะโหมกระหน่ำอยู่กับกมลวรรณแต่จินตนาการของเขาล่องลอยไปถึงแม่ของเธอ "ปริษา" โคกสวาทที่โหนกนูนอยู่ใต้ชุดว่ายน้ำสีขาวนั้นกระจ่างอยู่ในมโนสำนึกอยากรู้จริงๆว่า ความสาวที่ซ่อนอยู่ระหว่างต้นขาขาวผุดผาดนั้นจะงามสะพรั่งอยู่แค่ไหนหัวใจของเขาเต้นโครมครามร้อนระอุไปหมด เขาอยากเห็นมันจริงๆเขาอยากจะดึงผ้าส่วนนั้นออก แล้วจะเพ่งมองไปทุกซอกทุกมุมจากนั้นก็จะใช้นิ้วลองคะเนความตื้นลึกดู โอ.. ปริษาคนสวยทำไมคุณจึงเสน่ห์แรงบาดใจเขาได้มากถึงขนาดนี้..."อูยยยย...คุณน้า...ผมอยากเอาคุณน้าเหลือเกิน..ใจผมจะขาดอยู่แล้ว...อูยยย.."ชายหนุ่มแอบเพ้อพร่ำครวญครางอยู่ในใจเขาอยากจะตะโกนออกมาดังๆด้วยความอัดอั้นตันใจแต่ก็ทำไม่ได้ด้วยเกรงว่ากมลวรรณจะรู้ว่าเขาคิดไม่ดีกับแม่ของเธอ...แต่เสน่ห์ของปริษาทำให้เขาหยุดคิดถึงไม่ได้....ความต้องการในตัวเธอดูจะทวีมากขึ้นเป็นร้อยๆพันๆเท่า โดยเฉพาะในขณะที่กำลังโหมกระหน่ำใส่ปากลูกสาวของเธออยู่แบบนี้!ธวัชชัยโหมจังหวะเต็มเหนี่ยวในที่สุดกระแสแห่งความสุขก็โบยบินไป มันพุ่งเข้าไปในปากของเด็กสาวจนเธอสำลักเขากดศีรษะเธอไว้แน่นไม่ให้เธอคายออก แต่มันล้นทะลักออกมาตามริมฝีปากไหลย้อยลงมาตามคาง... สักพักเขาจึงยอมให้เธอถอนใบหน้าออก...หญิงสาวรีบลุกขึ้นวิ่งกลับไปในห้องน้ำเสียงร่ำไห้ เสียงอาเจียนโครกครากดังลั่นออกมา....


ภายในอณาบริเวณลานต้นลีลาวดีหญิงสาวในชุดนักศึกษาคนหนึ่งกำลังเหม่อมองไปที่สระน้ำของมหาวิทยาลัยน้ำตาไหลพรากๆอย่างไม่ขาดสาย บอกให้เห็นถึงอาการเศร้าเสียใจอย่างล้นเหลือ
อาจารย์ธวัชชัย....เขาเป็นชายคนแรกและคนเดียวของเธอ เธอทั้งรักและภักดีต่อเขา ยอมมอบทั้งกายและใจแต่เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอเลยดูเอาเถอะเกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนี้เขาจะโทรมาปลอบโยนซักนิดก็ไม่มี หายหัวไปไหนก็ไม่รู้ ....ความรักของอาจารย์ธวัชชัยนั้น...เหมือนพระจันทร์ในน้ำ...เหมือนหมอกควันในอากาศ..มองเห็นได้..แต่ไม่อาจไขว่คว้าได้จริง..ผู้หญิงคนไหนปล่อยใจให้"หลง"ก็มีแต่จะเจ็บช้ำใจ....บัดนี้หญิงสาวได้รู้ซึ้งแล้วว่าเขาไม่ได้รักเธอและห่วงเธอเลย เขาคบกับเธอก็เพียงแค่จะหลอกฟันเท่านั้นเองหญิงสาวเจ็บใจเหลือเกิน แต่จะโทษใครล่ะก็ตัวเองที่โง่เขลาหลงไปกับคำหวานของเขา...หญิงสาวคิดสะเปะสะปะ โกรธอาจารย์หนุ่มแล้วเลยไปโกรธถึงรุ่นพี่คู่กัดพี่แพมก็เหมือนกัน เป็นถึงดาวมหาลัย มีผู้ชายมาให้เลือกตั้งเยอะทำไมถึงต้องมาแย่งคนรักของเธอ โลกนี้มันจะหาคนดีๆซักคนไม่ได้เลยรึไง..."น้องแนนครับพี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ"เสียงนุ่มนวลดังขึ้น "พี่จิ" หญิงสาวอุทานรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตา จากนั้นก็หยิบกระเป๋ามาสะพาย ทำท่าจะลุกขึ้น แต่จิรพนธ์คว้าข้อมือเธอไว้"เดี๋ยวซิครับนั่งคุยเป็นเพื่อนพี่ซักครู่ได้มั๊ยครับ"เสียงของเขานุ่มนวลและแฝงแววเว้าวอนทำให้เธอยอมที่จะนั่งต่อ"พี่สงสารแนนเหลือเกิน" เขาเอ่ยขึ้นเบาๆพลางหันไปมองเธอแต่หญิงสาวยังคงเหม่อมองไปที่สระน้ำราวกับอยู่เพียงลำพัง จิรพนธ์รู้ดีว่าเธอกำลังฟังเขาอยู่"พี่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอาจารย์ธวัชชัยจึงทำแบบนี้กับแนน"หัวไหล่ของเธอไหวสะท้านเบาๆ ซึ่ง จิรพนธ์สังเกตเห็นอย่างชัดตาชายหนุ่มรู้ว่าคำพูดของเขาโดนใจเธออย่างแรง"อาจารย์ไม่ควรทำแบบนี้เลยพี่เจ็บใจแทนแนนเหลือเกิน เขาทำอย่างนี้กับคนที่น่ารักแบบน้องแนนได้ยังไง"เขาพูดย้ำ หญิงสาวหันมามองหน้าเขาดวงตาของเธอวาววามและคลอด้วยหยาดน้ำ"สวยเหลือเกิน" ชายหนุ่มคิดในใจ"พี่จิคิดอะไรอยู่คะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของแนน""ก็เพราะพี่จิเป็นห่วงแนนไง"เสียงของเขาจริงจัง จนเธอรู้สึกหวั่นไหวหญิงสาวหันกลับไปมองสระน้ำอีกครั้ง"ตัดใจจากอาจารย์เถอะแนนถ้าแนนไม่หลอกตัวเอง ก็น่าจะรู้ว่าอาจารย์ไม่ได้รักแนนเลย"หญิงสาวหันขวับมาจ้องหน้าเขา ริมฝีปากของเธอสั่นระริก"พี่จิจะมาเยาะเย้ยแนนหรือคะ" ดวงตาเธอจ้องหน้าเขาเหมือนจะคาดคั้น"ตรงกันข้าม พี่ต้องการจะปลอบโยนแนนต่างหากล่ะ"หญิงสาวหยิบกระเป๋ามาสะพายอีกครั้ง"นั่งคุยกับพี่เถอะ" เขาวอนอีกครั้ง "ถ้าอยู่คนเดียวจะยิ่งคิดมาก พี่ขอรับรองว่าพี่หวังดีต่อแนนอย่างจริงใจพี่ทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นแนนเศร้าแบบนี้" เขาหยุดไปชั่วครู่แล้วกล่าวต่อ "พี่รู้ว่า ตอนนี้คำพูดอะไรตอนนี้ก็ยากที่จะทำให้แนนหายเศร้า แต่แนนจะต้องตัดใจ หาอะไรทำจะได้ไม่ต้องคิดวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้""แต่แนนแนนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้วพี่จิ แนนทุกข์ใจเหลือเกิน"ชายหนุ่มแอบยิ้มในใจในที่สุดหญิงสาวก็ยอมระบายความในใจกับเขา"ก็เพราะว่าแนนรักอาจารย์จริงๆไงล่ะ ผู้หญิงก็อย่างนี้เวลารักใครจะรักจริงแบบไม่เหลือใจไว้ให้กับตัวเองเลย""แล้วผู้ชายไม่เป็นอย่างนี้หรือคะ""ก็แล้วแต่คน.. แต่ที่แน่ๆอาจารย์ธวัชชัยไม่ใช่คนแบบนี้ไม่งั้นเขาคงไม่รานน้ำใจแนนแน่ๆ"หญิงสาวขบริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดเธอเห็นด้วยกับจิรพนธ์"ไอ้แมนมันจะจัดงานปาร์ตี้พรุ่งนี้พี่อยากจะชวนแนนไปด้วย ไปสนุกเฮฮา ซะบ้าง รับรองว่าเดี๋ยวก็ลืมอาจารย์ได้""แต่แนนอยากจะอยู่คนเดียวมากกว่า" หญิงสาวพึมพำ"แล้วก็เอาแต่ร้องไห้ล่ะซิ" เขาดุเธอเหมือนกับเธอเป็นเด็กๆ"ไม่ได้ พี่จะยอมให้แนนเป็นแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว พรุ่งนี้พี่จะไปรับแนนตอนเก้าโมงเช้า เราไปเที่ยว ดูหนังอะไรให้สบายก่อนแล้วตอนค่ำก็ไปงานปาร์ตี้กัน" เขาพูด"ไม่ได้หรอกค่ะ พี่จิ ตอนเช้าแนนมีเรียนถึงบ่ายสองเลย""ก็ได้ ถ้างั้นบ่ายสองพี่ค่อยมารับแนน"เขาพูดเองเออเอง จนหญิงสาวงง"มาเถอะ ไปทานข้าวกัน แล้วพี่จะไปส่ง" เขายื่นมือมาให้ แนนส่งมือให้เขา ปล่อยให้จิรพนธ์พาเธอไปที่รถ

..............................................

"แนน พี่อยู่นี่" จิรพนธ์ร้องเรียกเมื่อเห็นแนนเดินออกมาจากอาคารเรียนเขามารอเธออยู่สิบกว่านาทีแล้ว"ขอโทษนะคะพี่จิแนนออกมาช้าไปหน่อย""ไม่เป็นไรครับ พี่เพิ่งมาถึงไม่นานน้องแนนทานข้าวกลางวันรึยัง""ทานแล้วค่ะ""งั้นเราไปดูหนังกันก่อนดีกว่า กว่าหนังจะจบก็ใกล้เวลางานพอดี""ให้แนนกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนดีมั๊ยคะพี่จิ""ไม่ต้องไม่ต้อง" จิรพนธ์รีบโบกไม้โบกมือห้าม "ชุดนักศึกษาอย่างนี้ดีแล้วงานปาร์ตี้แบบสบายๆ คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสียเวลา"จากนั้นจิรพนธ์ก็พาหญิงสาวไปขึ้นรถ ตลอดเวลาชายหนุ่มเทคแคร์เธอเป็นอย่างดีทำให้แนนลืมความทุกข์ไปชั่วขณะ หญิงสาวรู้สึกซึ้งในน้ำใจเขาเหลือเกินจิรพนธ์ไม่เพียงแต่จะเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี แต่เขายังเป็นสุภาพบุรุษ เอาใจเก่งพูดเพราะ เขาพาเธอไปดูหนัง เสร็จก็ชวนเธอไปเดินช็อปปิ้งที่ห้างแห่งหนึ่งเพื่อฆ่าเวลาและเมื่อเห็นเธอสนใจอะไร เขาก็ซื้อให้โดยที่เธอไม่ได้ร้องขอหญิงสาวเกรงใจเขายิ่งนัก แต่จิรพนธ์ก็คะยั้นคะยอให้เธอรับไว้จนได้จิรพนธ์ช่างเป็นชายหนุ่มที่วิเศษเหลือเกิน ต่างกับอาจารย์ธวัชชัยลิบลับ!

..............................................

แล้วเวลางานก็มาถึงจิรพนธ์พาเธอมาที่บ้านหลังหนึ่ง มันเป็นบ้านสองชั้นขนาดใหญ่มีอณาบริเวณกว้างขวางพอสมควร มีโรงรถสำหรับจอดรถได้ถึงสี่คัน ซึ่งถูกจอดเต็มหมดแถมยังเลยมาจอดบนถนนอีกสามคัน รถแต่ละคันถ้าไม่ใช่สปอร์ท ก็เป็นรถหรูราคาแพงทั้งสิ้นซึ่งบอกให้รู้ว่าแขกที่มาในงานปาร์ตี้ล้วนแต่เป็นคนมีฐานะดีกันทั้งสิ้นเสียงเพลงในบ้านเปิดดังลั่น จนได้ยินมาถึงข้างนอก"มาเถอะ" จิรพนธ์ชวนเธอในขณะที่กดรีโมทล็อครถเสร็จเรียบร้อยเขาพาเธอขึ้นบันไดสองสามขั้นมาถึงหน้าประตูเขาผลักประตูเปิดออก แล้วหันไปยิ้มให้เธอ"เชิญครับ"หญิงสาวยิ้มตอบแล้วเข้าไปในห้อง แต่พอสายตากวาดมองเข้าไปเห็นสภาพในห้องก็ตกตะลึงพรึงเพริดสัมผัสแรกที่ได้รับก็คือกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่อบอวลเต็มไปหมดภายในห้องมีชายหนุ่มอยู่เกือบสิบคน แต่เธอรู้จักอยู่เพียงสามคนเท่านั้น ทุกคนอยู่ในอากัปกิริยาแตกต่างกันบางคนกำลังนั่งดูทีวีบางคนกำลังเต้นอย่างสนุกอย่างสุดเหวี่ยง บางคนกำลังนั่งล้อมวงกินเหล้า สูบบุหรี่ผู้ชายเหล่านั้นบางคนก็แต่งตัวดี... แต่ก็มีบางคนนั่งเปลือยกายท่อนบน...ในขณะที่บางคนสวมกางเกงในตัวเดียวเท่านั้น!!!ทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียวก่อนที่เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจจะดังจนลั่นห้อง"มาแล้วหรือครับน้องแนน" "น่ารักจังเลย น่ารักที่ซู๊ด"แนนตกใจแทบสิ้นสติขณะกำลังจะหันมาต่อว่าจิรพนธ์ชายหนุ่มก็ยกเท้าถีบเปรี้ยงไปที่ก้นกลมกลึงจนเธอเซถลาเข้าไปในห้อง"ว๊ายยยยย" หญิงสาวกรีดร้องลั่นห้อง ถลาล้มลงไปกระแทกพื้นอย่างรุนแรงจิรพนธ์ปิดประตูล็อคทันที!